Για το Δημόσιο και τη Δημόσια Διοίκηση (και το γαϊτανάκι με την τρόικα και την κοινωνία)

Ζητούν από την κοινωνία να "χρηματοδοτήσει" την αναδιοργάνωση χωρίς να προχωράει το Δημόσιο στις απαραίτητες δραστικές ενέργειες.

Για το Δημόσιο και τη Δημόσια Διοίκηση

του Γιώργου Προκοπάκη

Πολύ κουβέντα γίνεται για το μέγεθος του κράτους και την ποιότητα των υπηρεσιών του, συγκρίσεις με πληθυσμούς Δ.Υ. σε άλλες χώρες και τέτοια. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

1. Το Δημόσιο είναι, που έχει φαλιρίσει. Χρεοκοπία θα πει ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΕΦΤΑ ο συγκεκριμένος εργοδότης.

2. Λόγω της χρεοκοπίας του, το Δημόσιο είναι, που πρέπει να σκιστεί να μειώσει το κόστος του.

3. Η προσέγγιση Μανιτάκη και όλων όσοι εμφανίζονται (και πιθανότατα έτσι είναι) πρωταθλητές της βελτίωσης της ποιότητας των υπηρεσιών, λειτουργεί εις βάρος ΚΑΙ του Δημοσίου. 

Ζητούν από την κοινωνία να "χρηματοδοτήσει" την αναδιοργάνωση χωρίς να προχωράει το Δημόσιο στις απαραίτητες δραστικές ενέργειες.

4. Τα ζητήματα είναι πολλών επιπέδων. Υπάρχουν παρεμβάσεις που μειώνουν άμεσα το κόστος του Δημοσίου. 

Ο απίθανος αριθμός των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων είναι υποχρεωτικό να μειωθεί άμεσα και δραστικά. ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ή να συγχωνευθούν χθες. Χωρίς μέριμνα για αναβάθμιση των υπηρεσιών ΤΩΡΑ. 

Αυτή η αναβάθμιση ας γίνει με τους ρυθμούς Μανιτάκη από αύριο, στους απομένοντες (ή/και συγχωνευμένους) οργανισμούς.

5. Τα διοικητικά συμβούλια, οι γραμματείς, οι πρακτικογράφοι, οι νομικές υπηρεσίες, οι κλητήρες, τα λογιστήρια, οι οδηγοί, η φύλαξη, τα νοίκια, τα λειτουργικά έξοδα, κόβονται με το μαχαίρι. 

Δεν μπορεί να γίνεται συζήτηση για κάτι τέτοιο. 

Δεν είναι δυνατόν να αποδέχεται η κοινωνία την πολιτική απάτη "κύκλων" του Υπουργείου Μανιτάκη πως ...η παρέμβαση σε 285 οργανισμούς καταλήγει σε 28 αποχωρήσεις!

6. Από τους υπαλλήλους όλων αυτών των οργανισμών, υπάρχει ένα μικρός αριθμός (αν δεν είναι μηδέν) που είναι απαραίτητος ή χρήσιμος για τη συνέχεια της παροχής της όποιας υπηρεσίας παρείχαν. 

Αυτοί να μείνουν. 

Όλοι οι υπόλοιποι, απλώς δεν χρειάζονται όπως δεν χρειάζονταν και οι οργανισμοί.

7. Υπάρχει το ζήτημα της δικαιοσύνης (fairness) προς τους αποχωρούντες εργαζομένους. 

Ε ας το καταλάβουμε επί τέλους! Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, επιλεκτική μάλιστα, στην κόλαση της κρίσης και της ανεργίας. 

Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι ζήτημα εντός ενός υποσυνόλου της κοινωνίας - είναι ζήτημα του συνόλου της κοινωνίας.

8. Την επομένη, μπορούν ο κ. Μανιτάκης και όποιος άλλος να βάλουν τη σοφία τους και να αναβαθμίσουν τις υπηρεσίες. Δουλειά τους είναι, αυτό εκλήθησαν να υπηρετήσουν.

9. Ο κ. Μανιτάκης και οι λοιποί που θολώνουν το ζήτημα με δικαιοσύνες, νέα οργανογράμματα και τέτοια, υποθηκεύουν υποθηκεύουν τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και το μόνο σίγουρο είναι πως οι υπηρεσίες ΔΕΝ θα αναβαθμισθούν. 

Τα οργανογράμματα Μανιτάκη είναι λειτουργικά εκτρώματα. Στην προσπάθεια να μην πειραχτεί κανένας, καταλήγουν σε οργανισμούς που δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν και θα απαιτήσουν νέα στελέχωση.

Ας σταματήσει η κοροϊδία. Ακόμη και από σεβαστούς ανθρώπους όπως ο κ. Μανιτάκης ή τους υποτιθέμενους κεντροαριστερούς σωτήρες.

Όλοι αυτοί κάθονται στις καρέκλες τους τους δέκα μήνες τώρα. Είχαν και δυόμισυ χρόνια που υποτίθεται προβληματίζονταν. 

Δεν έχουν να παρουσιάσουν τίποτε πέρα από κάποια ανόητα οργανογράμματα. 

Ας λυπηθούν την κοινωνία τουλάχιστον!

Η επιλογές είναι δύο:
1. Άμεσες παρεμβάσεις μέγιστης επίπτωσης
2. Να πάνε να πνιγούνε.

Η κοινωνία δεν έχει κανένα λόγο να στηρίζει τους βιαστές της. Ακόμη και εάν είναι γλυκείς άνθρωποι με προϊστορία στο κίνημα.
Αμάν πια!

*από την Μεταρρυθμιστική Αριστερά