Το ελληνικό κράτος καταρρέει όπως το παράσιτο που σκότωσε τον ξενιστή του

Ούτε καν...

Αν όχι τώρα, πότε;

Ότι και να απομυζήσει το ελληνικό κράτος από τους φορολογούμενους δεν διασώζεται. Σύντομα τα δάνεια της τρόικας τελειώνουν - και οι υποσχέσεις των ευρωπαίων, "τηρείστε το πρόγραμμα κι εδώ είμαστε", θα λήξουν την επαύριο των γερμανικών εκλογών.

Όπως είπε και ο Κον Μπεντίτ πρόσφατα, κανείς δεν βοηθά επ΄άπειρον όποιον δεν αλλάζει. Και το ελληνικό κράτος δεν αλλάζει. Είναι πολύ μεγάλο, είναι πολύ βαρύ, είναι πολύς καιρός που είναι έτσι. Παρασιτεί την κοινωνία αλλά δεν του φτάνει. Θάθελε άλλες δυο ακόμη για να επιζήσει - αλλά δεν έχει αποικιοκρατική δύναμη για να το κάνει. 

Έτσι απλά εξαντλεί τον ξενιστή του, σκοτώνει την παραγωγή, μπλοκάρει την επιχειρηματικότητα, φορολογεί μέχρι τελευταίας ρανίδος τα εισοδήματα, απομυζά τις καταθέσεις. 

Οι λιγοστές εξαγωγές (πρώτες σε αύξηση στην ΕΕ γιατί τόσα χρόνια κοιμόντουσαν αφού ζούσαμε με τις επιδοτήσεις) και ο τουρισμός δεν αρκούν να θρέψουν το τέρας - πόσο μάλλον μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας στις εθνικές οδούς. 

Αν δεν μειωθεί το κράτος στο μέγεθος που μπορεί να σηκώσει η σημερινή οικονομία, αν δεν αρχίσει να βοηθά ή έστω να μην εμποδίζει την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία,  αν δεν αρχίσει να αξίζει τα χρήματα που δαπανώνται για τις υπηρεσίες του, η ελεύθερη πτώση θα συνεχιστεί.

Με δανεικά μόνο, χωρίς επιχειρήσεις καμιά χώρα δεν αντέχει για πολύ - χωρίς παραγωγή και εξαγωγές, χωρίς ανθρώπους που εργάζονται δεν υπάρχει μέλλον. 

Τι περιμένουν στην τρικομματική για να προστατέψουν τον ξενιστή από το παράσιτο; Την μέρα της πικρής ωρίμανσης, όταν η μη καταβολή μισθών στους ΔΥ και συντάξεων θα θυμίσουν σε όλους ότι ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας είναι που βγάζει χρήματα, φόρους και κρατικά έσοδα και δεν προέρχονται μαγικά από τον "προϋπολογισμό" (όπως πιστεύει ο Αλέξης Τσίπρας);

Που θα παραδώσουν τότε την χώρα; 

Στο χάος της "αναστολής του μνημονίου" του ΣΥΡΙΖΑ ή στην βία της Χρυσής Αυγής;

Είμαστε στην τελευταία στροφή. Είναι σαφές. Οι πολιτικοί, όπως και στην Κύπρο, έχουν έτοιμες τις βαλίτσες τους για παν ενδεχόμενο. Ο παραλογισμός της αναμονής εσόδων όμως συνεχίζεται. Και το παραμύθι του κρατισμού μαζί.

Έστω και τώρα, σήμερα, υπάρχει χρόνος να αλλάξουμε πορεία - από την ελεύθερη πτώση στο αυτονόητο: την επείγουσα στήριξη της επιχειρηματικότητας, την επιδότηση της εργασίας και όχι της ανεργίας. Όπως το κάνουν παντού στην Ευρώπη. 

Αυτό είναι το "σχέδιο Μάρσαλ" και κανένα μνημόνιο δεν το εμποδίζει - οι νεοσυντηρητικοί κρατιστές μόνο και τα "κόμματα του Δημοσίου".

Ποιος πια δεν το καταλαβαίνει;

ΑΣ