Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Αντιγόνη Λυμπεράκη: Είμαστε στα μισά της διαδρομής (για ένα αυτόνομο, ισχυρό και ανθεκτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο)

Η ομιλία της Αντιγόνης Λυμπεράκη στο Συνέδριο της Δράσης

Είμαστε στα μισά της διαδρομής: σκέψεις για τα επόμενα βήματα χειραφέτησης και σύνθεσης
Πώς φτάσαμε εδώ

Τέτοιες μέρες, πριν από ένα χρόνο διαπιστώναμε τη συντριβή της Δράσης, αλλά και την αποτυχία των δυνάμεων του μεταρρυθμιστικού κέντρου έξω από τα κομματικά μαγαζιά. Το αποτέλεσμα αυτών των δύο ήταν η είσοδος της χώρας στην περιπέτεια των δεύτερων εκλογών και ο σχηματισμός ενός κυβερνητικού πόλου εξουσίας από τον οποίο απουσίαζε πανηγυρικά το κέντρο... 
Από τότε, η τρικομματική διακυβέρνηση υλοποιεί ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα χωρίς μεταρρυθμιστές και χωρίς να πιστεύει η ίδια στις μεταρρυθμίσεις. Άτονες μεταρρυθμίσεις, πασπαλισμένες με αναμνήσεις παλαιοκομματισμού!
12 μήνες μετά, υπάρχουν και θετικές και αρνητικές διαπιστώσεις.
Οι θετικές: είμαστε ακόμα εδώ. Και μάλιστα στο Συνέδριο αυτό συμμετέχουν πολλοί σύνεδροι, άνδρες και γυναίκες που προέρχονται από το χώρο της οικολογίας, της κεντρο-αριστεράς και της κεντρο-δεξιάς. Καθώς και πολλοί και πολλές που για πρώτη φορά δραστηριοποιούνται στα κοινά. Έχουμε κάνει βήματα, έχουμε προσδιορίσει με μεγάλη σαφήνεια στο προηγούμενο σύνεδρο το στρατηγικό μας προσανατολισμό. Το στρατηγικό μας στόχο για την Ελλάδα:
Ένα ισχυρό, αυτόνομο, μεταρρυθμιστικό κέντρο, που λειτουργεί με τρόπο διαφοροποιημένο από τα παλιά κόμματα –για Πολίτες και όχι Πελάτες.
Είναι σαφές, και αυτό είναι το σημαντικότερο, ότι η συμμετοχή στη Δράση σημαίνει αυτονόητα και υιοθέτηση αυτού του κεντρικού στόχου. Αυτό δεν αφήνει περιθώρια για τακτικισμούς, υστεροβουλίες και αξιοποίηση του αυτόνομου χώρου του μεταρρυθμιστικού κέντρου σαν εφαλτήριο ή διαβατήριο για κάτι άλλο...
Τώρα ας σκεφτούμε και τα αρνητικά: ο στρατηγικός μας στόχος –να δημιουργήσουμε, δηλαδή, ένα αυτόνομο, ισχυρό και ανθεκτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο δεν έχει ακόμα διασφαλισθεί. Έχουμε κάνει βήματα. Έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες. Έχουμε απλώσει το χέρι σε ομάδες, κινήσεις και άτομα που θα μπορούσαμε να συνταιριάξουμε τον βηματισμό μας. Οικοδομούμε, αργά αλλά σταθερά, γέφυρες εμπιστοσύνης, αμοιβαίας αναγνώρισης και καλής διάθεσης.
Αυτές οι διεργασίες δεν μας έχουν ακόμα οδηγήσει σε στέρεο έδαφος. Το ...

στοίχημα παραμένει ανοιχτό και το εγχείρημα επίδικο. Κατά ένα μέρος αυτό οφείλεται και σε προκαταλήψεις κάποιων από τους συνομιλητές μας. Όμως, θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε ότι οι πρωτοβουλίες της Δράσης δεν προσέλκυσαν το ενδιαφέρον της ίδιας της κοινωνίας... 

Δεν μας πρόσεξαν επειδή δεν μας άκουσαν. Και δεν μας άκουσαν, επειδή, σε μεγάλο βαθμό δεν τους μιλήσαμε. 
Πώς μιλάς με την κοινωνία; παράγοντας πολιτικές θέσεις και παίρνοντας θέση σε φλέγονται θέματα. Η παραγωγή πολιτικών θέσεων και προτάσεων που πετύχαμε δεν δημιούργησαν τον αναγκαίο θόρυβο στην κοινωνία ώστε να επιταχύνουν τους ρυθμούς προθυμίας για συνεργασία.
Πως προχωρούμε από δω και πέρα: συνθέσεις, συνεργασίες και χειραφέτηση! Είμαστε ακόμα στην πορεία με το μεγάλο στοίχημα ανοιχτό. Δεν το έχουμε κερδίσει ακόμα. 
Θα μπορούσαμε ακόμα και να το χάσουμε (αν παραγοντίσουμε, αν αφήσουμε την εμπιστοσύνη ανάμεσά μας να διαβρωθεί, αν μπούμε στη δίνη αντιθέσεων που δεν ξέρουμε πως να γεφυρώσουμε, αν δώσουμε την εικόνα πως είμαστε άλλο ένα ακόμα κόμμα από τα παλιά). 
Ο κόσμος μας παρακολουθεί με κάποια συμπάθεια, αλλά μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα δεν του έχουμε δώσει αρκετούς λόγους για να δει τη Δράση σαν μοχλό αλλαγής (και να τη στηρίξει αταλάντευτα).
Αυτό ακριβώς είναι η δουλειά που βρίσκεται μπροστά μας. 
Ο χώρος του Μεταρρυθμιστικού φίλο-Ευρωπαϊκού κέντρου πρέπει να διευρυνθεί. Και τώρα περισσότερο από Πέρσι. Γιατί; Μα γιατί σε λίγο δεν θα έχουμε πια την Τρόικα να παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις για λογαριασμό μας.
Η Δράση δεν μπορεί να μείνει με όσους και όσες έχει καταφέρει ως τώρα να προσελκύσει, με όσους και όσες είμαστε εδώ σήμερα. Αν μείνουμε σε αυτό που είμαστε είναι συνταγή αυτοκτονίας. Ο στόχος μας πρέπει να είναι να ξεπεράσουμε όσα εμπόδια συνεργασίας μένουν ακόμα στο δρόμο μας.
Είναι μια δύσκολη και γενναία επιλογή πορείας. Ο καθένας και η καθεμία από μας ρισκάρουμε. Αφήνουμε πίσω μας τις παλιές, γνωστές βεβαιότητες του συστήματος των ιδεών που μάθαμε. 
Εμείς που ήρθαμε στη Δράση αφήσαμε πίσω μας φίλους, γνώριμες καταστάσεις, διαχρονικές και αυτονόητες συνεργασίες, την ασφάλεια του γνώριμου –και τις προϋπηρεσίες και τις σχετικές ιεραρχίες. Επιχειρούμε όλοι μαζί, παλιοί και νέοι και επόμενοι, ένα ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά. 
Όπλο μας σε αυτή την πορεία πρέπει να είναι οι καθαρές θέσεις, οι καθαρές σχέσεις και η απόδειξη πως είμαστε ένα αλλιώτικο κόμμα. Όλες και όλοι εμείς εδώ στη Δράση προσερχόμαστε στο διάλογο επιδιώκοντας πως αυτό που θα βγει δεν θα είναι ποσοστά σχετικής ισχύος της κάθε πλευράς, αλλά κάτι εντελώς καινούργιο. 
Δηλαδή,
  • Ένα κόμμα που απευθύνεται στους πολίτες, και δεν προσπαθεί να αποκτήσει πελάτες. Ένα κόμμα που βλέπει τις λύσεις μέσα από την επιστροφή στην πολιτική. 
  • Ένα κόμμα που χειραφετείται από το παλιό πολιτικό σύστημα. Και προσπαθεί να συμβάλλει σε ένα καλύτερο. 
  • Η Δράση είναι ένα κόμμα της χειραφέτησης: απέναντι στο πολιτικό σύστημα, στη διαπλοκή, στην αποξένωση.
Και όπως λέγαμε από παλιά στο φεμινιστικό κίνημα...
(Η Δράση) δεν είναι του πατρός της, δεν είναι τους ανδρός της, είναι ο εαυτός της.

Αντιγόνη Λυμπεράκη,
Αθήνα 25.5.2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU