Οι κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις του νέου κόμματος “Ευρώπη – Οικολογία”

Η είδηση της ημέρας είναι ότι οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της οικολογίας αποφάσισαν να εκπροσωπήσουν και κομματικά το ευρωπαϊκό πράσινο κίνημα, μετά τα αδιέξοδα της προσπάθειας των οικολόγων πράσινων: (ΑΣ)

"Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας που έχουν ανάλογους προβληματισμούς και απόφαση για δράση να συμμετάσχουν στις διαδικασίες με στόχο τη δημιουργία ενός νέου κόμματος της πολιτικής οικολογίας. 

Όχι για ένα συμβατικό κόμμα μελών, αλλά ένα κόμμα ανοιχτό, με εσωτερική δομή και οργάνωση που θα δίνει σε όλους τους ενδιαφερόμενους πολίτες, μέλη και φίλους του χώρου τη δυνατότητα να κρίνουν με άμεσο τρόπο τις προγραμματικές θέσεις και τα πρόσωπα που τους εκπροσωπούν.

Σε αυτή την κατεύθυνση καταθέτουμε στη συζήτηση το πλαίσιο των πολιτικών μας θέσεων:"

από το think Π και το eco blog

• Είμαστε Πολίτες που οι Αρχές και οι Ιδέες μας εμπνέονται από τον χώρο της Πολιτικής Οικολογίας, με άμεση αναφορά στις πολιτικές και τις επιδιώξεις του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος.
• Η πολιτική μας παρέμβαση έχει σαν στόχο την αναγέννηση της πατρίδας μας, την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας μέσα από το δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης, μέσα από την προοπτική της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
• Δεν μας ενδιαφέρει μόνο το “σήμερα”.  Αναλογιζόμαστε το “αύριο”, θέλουμε να εκφράσουμε τις ανάγκες και τα συμφέροντα και των επόμενων γενεών.
• Η οπτική μας δεν μπορεί να περιορίζεται στη χώρα μας. Ξέρουμε ότι για να αναγεννηθεί η Ελλάδα, πρέπει να σκεφτούμε παγκόσμια, να σκεφτούμε την προοπτική της με εξωστρέφεια. Αποτελεί ζωτική ανάγκη “να σκεφτούμε παγκόσμια και να δράσουμε τοπικά”.

Οι θεμελιώδεις πολιτικές αρχές μας έχουν να κάνουν με:

• Τη βιωσιμότητα και τη βιώσιμη ανάπτυξη
• Την προστασία του περιβάλλοντος, κρίσιμη για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου στον πλανήτη.
• Τα ανθρώπινα δικαιώματα
• Τη δημοκρατία και τη μη βία
• Την κοινωνική και διαγενεακή δικαιοσύνη

Αυτές οι αρχές είναι η συνεκτική ουσία που επιδιώκουμε να διαπερνά όλες τις επιμέρους πολιτικές μας θέσεις και δράσεις. Στη συνέχεια αναφέρονται τέσσερις κεντρικές κατευθύνσεις αυτών των θέσεων.

Α. Πράσινο New Deal: από τη ληστρική εκμετάλλευση της φύσης, στην ανάπτυξη μαζί με τη φύση.

Η διατήρηση και η ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους, η προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και η ανάπτυξη της δημοκρατίας απαιτούν μια νέα μορφή ανάπτυξης. Η νέα ανάπτυξη απαιτεί νέες πολιτικές που θα ενισχύουν τη δημοκρατία, την περιβαλλοντική προστασία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτή είναι η νέα βιώσιμη ανάπτυξη που προτείνει το Πράσινο New Deal.

Μεγάλες επενδύσεις στην εκπαίδευση και στην επιστήμη, ανάπτυξη των ευρωπαϊκών ενεργειακών δικτύων, εκσυγχρονισμός των σιδηροδρομικών μεταφορών,  ηλεκτροκινούμενη αυτοκίνηση, ενεργητική ανανέωση των πόλεων, οικολογική κτιριακή τεχνολογία και ανακύκλωση θα δώσουν ώθηση σε ένα κύμα βιώσιμης ανάπτυξης μακράς πνοής.

Η βιώσιμη ανάπτυξη θα στηριχθεί στην ενεργειακή στροφή, στην ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας ως το βασικό συστατικό των ενεργειακών συστημάτων. Και μακροπρόθεσμα στη μετάβαση σε μία ηλιακή οικονομία με την επίτευξη της τεχνητής φωτοσύνθεσης.

Η νέα ανάπτυξη θα στηριχθεί στην οικονομία κυκλικών διαδικασιών, στην οποία ...
όλα τα υπολείμματα είναι σημείο εκκίνησης νέων αλυσίδων παραγωγής αξίας.

Χρειαζόμαστε μια νέα οπτική και μια νέα στάση για να επιτύχουμε τη νέα ανάπτυξη. Η διέξοδος από την πολλαπλή κρίση που μαστίζει τους ανθρώπους στη χώρα μας, η αντιμετώπιση της φτώχιας και της ανεργίας, η αντιμετώπιση της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους αλλά και η διέξοδος από την παγκόσμια κρίση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, περνάει μέσα από την απελευθέρωση ανανεωτικών, καινοτομικών δυνάμεων και λύσεων. Χρειαζόμαστε τη δημιουργικότητα, την εφευρετικότητα και το επιχειρηματικό πνεύμα. Χρειαζόμαστε την εφευρετικότητα της επιστήμης και της έρευνας, τις καινοτομίες από μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, μια κοινωνία των πολιτών που θα τολμά να θέτει μακροπρόθεσμους στόχους και να ενσωματώνει στις αγορές ένα περιβαλλοντικό κανονιστικό πλαίσιο.

Η πρόοδος θα είναι ταχύτερη, αν κατορθώσουμε να αποδείξουμε έμπρακτα ότι η περιβαλλοντική προστασία και η ευημερία δεν είναι μεταξύ τους αντίθετες, αλλά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Β. Θεσμικές μεταρρυθμίσεις για μια νέα Ελλάδα: ανατροπή με ομαλότητα

Η διαιώνιση του σημερινού καθεστώτος, η «ομαλότητα χωρίς ανατροπή», οδηγεί σε εμπέδωση και επιδείνωση των μεταδημοκρατικών χαρακτηριστικών του μεταπολιτευτικού καθεστώτος και των κοινωνικών του στηριγμάτων (διαφθοράς, παραοικονομίας, μαφιακής οικονομίας, αργομισθίας). Η κατάρρευση του καθεστώτος, η «ανατροπή χωρίς ομαλότητα» π.χ. με άτακτη χρεοκοπία, οδηγεί σε ακραία αυταρχικές, εθνικιστικές και κεφαλαιοκρατικές εξελίξεις. Αυτό που επιδιώκουμε είναι η «ανατροπή με ομαλότητα», με μακρά πορεία ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων μέσα στους θεσμούς.

Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις σε συνταγματικό επίπεδο και στο επίπεδο του εκλογικού νόμου ώστε:

• να απεγκλωβιστεί η νομοθετική από την εκτελεστική εξουσία
• να εξισορροπηθούν οι εξουσίες του πρωθυπουργού από τις εξουσίες του προέδρου και του κοινοβουλίου
• να γίνουν οι βουλευτές πρωτίστως αντιπρόσωποι των εκλογέων τους και όχι δέσμιοι των συντεχνιών, των εσωκομματικών εξουσιών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.

Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, οι οποίες θα καθιστούν τη δικαιοσύνη πραγματικά ανεξάρτητη εξουσία. Ανεξάρτητη από την εκτελεστική εξουσία αλλά και από διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Χρειαζόμαστε θεσμικό πλαίσιο που να αποτρέπει τη συγκέντρωση εξουσίας μέσω των ΜΜΕ και να καθιστά διαφανή τα οικονομικά τους και τις οικονομικές δραστηριότητες όσων σχετίζονται με αυτά ώστε να δυσχεραίνεται η διαπλοκή και η διαφθορά.

Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ώστε να δίνονται οι δυνατότητες για την ανάπτυξη προσωπικών ταλέντων και ευαισθησιών, για την εμβάθυνση της κατανόησης του κόσμου που μας περιβάλλει και για την απόκτηση των απαραίτητων γνώσεων και δεξιοτήτων για τη συμμετοχή στην πολιτική και οικονομική δραστηριότητα. Χρειάζεται η επιδίωξη της αριστείας σε μια πολλαπλότητα τομέων. Χρειάζονται προγράμματα που θα στηρίζουν αυτή την επιδίωξη και θα προσφέρουν ευκαιρίες στα παιδιά που προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα να αναπτύξουν τα ιδιαίτερα ταλέντα τους. Θέλουμε η εκπαίδευση να διαμορφώνει ενεργούς πολίτες, να συμβάλλει στην κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας αλλά και στην κοινωνική συνοχή.

Χρειάζεται να επανασχεδιαστεί ο χάρτης της υγείας ώστε να αξιοποιούνται κυρίως οι δημόσιες αλλά και οι ιδιωτικές επενδύσεις προς όφελος των ασθενών και όχι προς όφελος των κυκλωμάτων που με νόμιμους ή όχι τρόπους υπερκοστολογούν τις σχετικές υπηρεσίες και με τη χρήση δημόσιων υποδομών δημιουργούν παράνομα ιδιωτικές περιουσίες. Χρειάζεται άμεση παρέμβαση στο χώρο του φαρμάκου όπου οι τεράστιες «σπατάλες» οδηγούν σε ασφυξία την περίθαλψη και αντίθετα περιθάλπουν την πολιτική διαφθορά και τη διαπλοκή εταιριών, πολιτικών και ΜΜΕ.

Θέλουμε μια γεωργία που να στηρίζει την διατροφική αυτάρκεια σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Να κατοχυρώνει θεσμικά και να διαμορφώνει θετικό περιβάλλον για τον αυτοαπασχολούμενο πολυλειτουργικό αγρότη, τις αγορές αγροτών με βιολογικά προιόντα αλλά και την ιχνηλασιμότητα των βιολογικών προϊόντων. Να προστατεύει τον γενετικό μας πλούτο, τοπικών ποικιλιών φυτών και των αυτόχθονων φυλών ζώων. Χρειαζόμαστε ένα θεσμικό πλαίσιο που θα παρέχει ένα ολοκληρωμένο πακέτο στήριξης για την εγκατάσταση νέων αγροτών.

Χρειαζόμαστε μια νέα αντίληψη για το αστικό περιβάλλον. Όταν ήδη πάνω από το 50% του πληθυσμού της Ελλάδας κατοικούν στις πόλεις, ένα βιώσιμο αστικό περιβάλλον είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Υποστηρίζουμε την έννοια της Συμπαγούς Πόλης ως κατευθυντήρια γραμμή. Δηλαδή την αποτροπή της ανεξέλεγκτης διάχυσης του αστικού ιστού (sprawling) και τον περιορισμό του σε συνεκτικά όρια, σύμφωνα με πολεοδομικό σχεδιασμό και με  γενικότερη εθνική στρατηγική.

Γ. Ανθρώπινα δικαιώματα και Μη Βία

Απέναντι στη βία, στην αυτοδικία, στο νεοναζισμό αλλά και τον ακροδεξιό λαϊκισμό, η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική.

Επείγει η προώθηση των αρχών της μη βίας, της δημοκρατίας, της ανοιχτής κοινωνίας, της συμμετοχής των πολιτών, του σεβασμού της διαφοράς και της καταπολέμησης των διακρίσεων, των στερεοτύπων, των προκαταλήψεων.

Χρειάζεται να υπάρξει μια ευρεία συσπείρωση όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που είναι αντίθετες στη βία και στο φασισμό. Χρειάζεται ταυτόχρονα αυτή η συσπείρωση να αντιταχθεί με τον πιο σαφή τρόπο στη βία και την αυτοδικία ακόμα και για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων.

Η Πολιτεία οφείλει να πάρει επιπλέον μέτρα, όπως δημιουργία παρατηρητηρίου ρατσιστικής βίας, επιπλέον νομοθετικές ρυθμίσεις για τα εγκλήματα που έχουν ρατσιστικά και μισαλλόδοξα κίνητρα κ.α. Είναι απαραίτητο να εισαχθεί στην εκπαίδευση η διδασκαλία ζητημάτων σχετικών με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το σεβασμό τους, από τις πρώτες βαθμίδες των σχολείων. Θα πρέπει ακόμα να αντιμετωπιστεί ο καθημερινός ρατσιστικός λόγος από όλους/όλες τους/τις πολίτες.

Σε καμία περίπτωση η βία δεν αποτελεί την απάντηση σε αυτά τα φαινόμενα. Αντίθετα, μπορεί να οδηγήσει σε, μικρούς έστω, εμφύλιους πολέμους με ολέθρια αποτελέσματα. Ο σκοπός δεν είναι η εκμηδένιση του αντιπάλου, αλλά η καταπολέμηση των αντιλήψεων και των συνθηκών που ευνοούν τη διαθεσιμότητα, το ακροατήριο, την υποστήριξη ακόμα και την ανοχή της λαϊκίστικής ή και εξτρεμιστικής άκρας δεξιάς αλλά και την υποστήριξη ή την ανοχή στη βία ως μέσο επίλυσης κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων.

Δ. Να επιδιώξουμε την Ομοσπονδιακή Ευρώπη

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια νέα πολιτική γεωγραφία της Ευρώπης. Χρειαζόμαστε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης: με υπερεθνικό εκλογικό σώμα, άμεση εκλογή των ευρωπαϊκών οργάνων, λογοδοσία στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Η επιστροφή στα κράτη-έθνη, που πρεσβεύουν πολλές κατεστημένες δυνάμεις, σημαίνει επιστροφή στους παλιούς ευρωπαϊκούς εφιάλτες – εξουθενωτικό οικονομικό ανταγωνισμό, ξέφρενο εθνικισμό, πόλεμο και αυταρχισμό. Με πολύ χειρότερους οικονομικούς, δημογραφικούς και γεωπολιτικούς όρους: το 2030, καμία ευρωπαϊκή χώρα, ούτε καν η Γερμανία, δεν θα ανήκει στους G8!

Για την Ελλάδα δεν υπάρχει σχέδιο Β’ πέραν της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Η ΕΕ ήδη συνεισέφερε σημαντικά προς την Ελλάδα στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος, των ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, της προάσπισης της ειρήνης, της ανάπτυξης υποδομών. Μια Ομοσπονδιακή Ευρώπη μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα.

Στα ζητήματα του περιβάλλοντος, του κλίματος και της ενέργειας, η Ελλάδα οφείλει να εφαρμόσει άμεσα ολόκληρο το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο. Αλλά και η Ευρώπη οφείλει να υποστηρίξει γενναιότερους στόχους όσον αφορά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, την ενεργειακή μετάβαση από το ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια προς τις Ανανεώσιμες Πηγές και την Εξοικονόμηση Ενέργειας.

Στην οικονομία και τα δημόσια οικονομικά χρειάζεται περαιτέρω άρση του δημοσιονομικού βάρους των υπερχρεωμένων κρατών, ολοκλήρωση της κοινής ευρωπαϊκής τραπεζικής πολιτικής, διεθνής πόλεμος στη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά και το μαύρο χρήμα, σταδιακή εναρμόνιση των φορολογικών συστημάτων στην Ευρώπη. Χρειάζεται δέσμευση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ή για το βασικό εισόδημα που θα εξασφαλίζει σε όλους στέγαση, τροφή, βασικές υπηρεσίες υγείας και παιδείας.

Χρειάζεται επίσης ανασχεδιασμός του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Το νέο «προληπτικό» κοινωνικό κράτος οφείλει να αντιμετωπίζει έγκαιρα τις αιτίες της ανισότητας αντί να επιχειρεί να επιδιορθώνει εκ των υστέρων τα αποτελέσματά τους. Χρειάζεται αναδιανομή πόρων και εξουσίας προς τις γυναίκες, τα παιδιά και τους νέους, τα δημόσια αγαθά, το περιβάλλον.

Αντί επιλόγου

Στη σημερινή Ελλάδα, η φτώχεια, η ανεργία και οι κοινωνικές αδικίες εντείνονται. Το κοινωνικό κράτος καταρρέει. Το περιβάλλον υποβαθμίζεται. Η Δημοκρατία κλονίζεται. Το κατεστημένο πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν δίνει τη λύση, αλλά ούτε καν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Δεν το κάνει τόσο από ανικανότητα, όσο από ιδιοτελές συμφέρον. Υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των οργανωμένων συντεχνιών που εκφράζει. Οι κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να μην αλλάξει τίποτα και κοκορομαχούν γύρω από το λάθος ερώτημα «Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο». Κρύβουν την ουσία του προβλήματος: πώς θα αλλάξουμε την χώρα και θα γίνουμε από χώρα Καταναλωτών, χώρα Παραγωγών, πώς θα γίνει το πελατειακό Κράτος Δημόσιος Υπηρέτης, πώς το συντεχνιακό συμφέρον θα αντικατασταθεί από το δημόσιο συμφέρον, πώς θα γίνουμε από Πελάτες Πολίτες, πώς η Ευρώπη θα αποκτήσει, εκτός από κοινό νόμισμα, πολιτική ενότητα και πώς αυτή θα μετασχηματίσει οικολογικά και κοινωνικά την Ευρώπη ανασυντάσσοντας το Ευρωπαϊκό Όραμα.

*ο τίτλος "Ευρώπη - Οικολογία" είναι προσωρινός