Ευρώπη Οικολογία: μόνο ένα νέο οικολογικό κόμμα μας έλειπε τώρα!

Έχει δίκιο ο Ν Ράπτης:"εδώ (πολιτικά) καράβια χάνονται (οικολογικές) βαρκούλες αρμενίζουν"... Το δουλειά έχουν (και) οι οικολόγοι μέσα στην πολιτική πόλωση, ανάμεσα στην μάχη εξουσίας ΝΔ ΣΥΡΙΖΑ ή σφήνα στον αγώνα επιβίωσης φιλελεύθερων και κεντροαριστερών; Και τι απέγιναν οι Οικολόγοι Πράσινοι; 

Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα, απασχόλησαν καιρό τις συνιδρύτριες και τους συνιδρυτές της Ευρώπης Οικολογίας  (μέλη και φίλους της κίνησης Think Π). Και το συμπέρασμα ήταν πάντα το ίδιο: η πολιτική οικολογία ποτέ δεν βρήκε την καθαρή έκφραση που της άξιζε, την απαλλαγμένη από την "πολιτική ορθότητα" των κλασικών παραταξιακών διαχωρισμών αλλά και την συγκεντρωτική "κομματική" παράδοση της αριστεράς. 

Οι οικολόγοι, αντί να πρασινίζουν τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, ήταν πάντα αρένα της σύγκρουσης δεξιάς και αριστεράς που αντί να πρασινίζουν οι ίδιες προσπαθούσαν να επιβάλλουν την "ιδεολογική" τους κατεύθυνση στο πράσινο κίνημα. 

Έτσι οι οικολόγοι ποτέ δεν έγιναν στην χώρα μας, αληθινοί "πράσινοι" - δηλαδή ο τρίτος πόλος, το νέο πολιτικό κέντρο. Ήταν απλά "ένα ακόμη κόμμα"  - ή και ...περισσότερα κατά καιρούς - στριμωγμένο ανάμεσα στις πολιτικές συμπληγάδες. Κι εκείνες, πάντα ειρωνευόντουσαν την ύπαρξή τους και απομυζούσαν την πολιτική τους πρόταση, προσαρτώντας και ένα οικολογικό κεφάλαιο στο προεκλογικό τους πρόγραμμα...

Τι έχει να προσφέρει όμως ένα ακόμη πράσινο μόρφωμα στην συγκυρία; Τα περισσότερα τα λέει ο ΝΡ στο κείμενο που ακολουθεί. Στο μικρό αυτό εισαγωγικό, δεν θα μπορούσαμε να μην υπογραμμίσουμε ξανά και ξανά τις δύο βασικές έννοιες που συνέχουν το εγχείρημα: 

1. Της πράσινης (αειφόρου) και "έξυπνης" (βιώσιμης) ανάπτυξης - που ξεφεύγουν και από την ενσωματωμένη καθεστωτική "άρρωστη" πράσινη ανάπτυξη αλλά και την δογματική προσέγγιση του μεγάλου ζητήματος της "αποανάπτυξης" (και σίγουρα από την λατρεία των παραγωγικών δυνάμεων της δογματικής κρατικιστικής αριστεράς), και

2. Του φεντεραλισμού - που σε ευρωπαϊκό επίπεδο προωθεί την ολοκλήρωση της μετέωρης ομοσπονδιοποίησης ως εναλλακτικού σχεδίου στην κρίση με ιδιαίτερο σεβασμό στις τοπικές κοινότητες αντί στα βιαίως "ομογενοποιημένα" εθνικά κράτη και σε "οργανωτικό" επίπεδο διατηρεί τον συμμετοχικό, συνεργατικό, κινηματικό χαρακτήρα του πράσινου κινήματος επιτρέποντας την "διπλή ένταξη" που μαζί με την λειτουργία διαδικτυακής συμμετοχικής δομής, βγάζει το νέο κόμμα από τα παραταξιακά χαρακώματα και διατηρεί τον κινηματικό του χαρακτήρα. 

Περισσότερα όμως σύντομα... Για την ώρα, ας καλωσορίσουμε και ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στην Ευρώπη Οικολογία!

του Νίκου Ράπτη

Υπάρχει κάτι υπερφίαλο στην ίδρυση νέων κομμάτων και κάτι δυσάρεστο όταν αυτή συνδυάζεται με μαζικές αποχωρήσεις από προϋπάρχουσες παρατάξεις. Μια αχλή μεσσιανισμού και εγωπάθειας. Δηλαδή, εσύ θα σώσεις τη χώρα; Δηλαδή, όποτε δε συμφωνούμε σηκωνόμαστε και φεύγουμε;

Όσοι φτιάξαμε την Ευρώπη Οικολογία (www.europe-ecology.gr), δεν διακατεχόμαστε από κανενός είδους μεσσιανισμό. Έχουμε ισχυρές πεποιθήσεις, μάλιστα. Νιώθουμε την ανάγκη και την ευθύνη να τις υποστηρίξουμε δημοσίως, ασφαλώς. Αλλά δεν σκεφτόμαστε μια οργάνωση που θα σώσει τη χώρα. Σκεφτόμαστε μάλλον να φτιάξουμε χώρους διαλόγου και κοινών –εθελοντικών- δράσεων. Είμαστε στον πληθυντικό, δεν πρεσβεύουμε καμία απόλυτη αλήθεια. Επίσης, δεν βλέπουμε κανέναν ως εχθρό. Αυτός είναι ο λόγος που είμαστε το πρώτο κόμμα πολιτών, όχι μελών. Τις αποφάσεις για τα πρόσωπα και τις θέσεις μας τις παίρνουμε με ψηφοφορίες ανοικτές σε όλους τους πολίτες που ενδιαφέρονται.

Δεχόμαστε μάλιστα ευχαρίστως στην κοινότητά μας ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν και σε άλλα κόμματα. Αυτό το αποκαλούμε «διπλή ένταξη». Δεν βλέπουμε την Ευρώπη Οικολογία σαν ένα στρατό, που κάποια στιγμή θα εφορμήσει προς την κατάληψη της εξουσίας. Νιώθουμε μάλλον σαν ένα πολύτιμο ενδιαίτημα ιδεών και δράσεων σε ένα πλούσιο οικοσύστημα. Η ποικιλία μας δυναμώνει όλους. Αυτός είναι ο λόγος που καλλιεργούμε διαρκώς τον πολιτικό διάλογο, τις προγραμματικές συμφωνίες και τις συνεργασίες με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και θεωρούμε στοιχειώδη υποχρέωσή μας να αναλαμβάνουμε το μερίδιο της πολιτικής ευθύνης που μας αναθέτουν οι πολίτες -συμπεριλαμβανομένης της άσκησης εξουσίας.

Πολλοί από μας –αν και όχι και τόσοι, ούτε καν οι περισσότεροι- αποχωρήσαμε από τους ...
Οικολόγους Πράσινους. Διαφωνήσαμε λόγω ορισμένων επιλογών τους που σβήνουν το ευρωπαϊκό και εναλλακτικό τους στίγμα. Γνωρίζουμε πως προσέγγισαν υπερβολικά πολύ την αριστερά. Θέλουν λέει να «απογαλακτισθούν» από το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα! Επίσης, έγιναν ένα κόμμα μηχανισμών, που τα τελευταία χρόνια κατάφερε να περιθωριοποιήσει -ακόμα και να εκτοπίσει- όλους τους νέους και τις γυναίκες που η βάση τους εξέλεγε πρώτους στα συνέδριά τους! Συνεχίζουν να κυριαρχούν πάντα οι ίδιοι παράγοντες του χώρου, οι εξηντάρηδες και εβδομηντάρηδες της μεταπολίτευσης. Αλλά αυτό δε σημαίνει πως καλλιεργούμε την πικρία των οικογενειακών καυγάδων. Στην κλιματική αλλαγή, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους αγώνες για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, την υποστήριξη της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της αυτοδιαχείρισης –που είναι όλα σημαντικά!- είμαστε σχεδόν πάντα στην ίδια πλευρά.

Εμείς όμως θέλουμε να υπηρετήσουμε δύο κεντρικές ιδέες:

• Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι η μόνη μορφή πολιτικής οργάνωσης που μπορεί να διασφαλίσει στοιχειωδώς την ευημερία και τη δημοκρατία στις επόμενες γενιές. Στην Ευρώπη το 1900 ζούσε το 25% του παγκοσμίου πληθυσμού –θα είναι το 4% το 2100. Ανάλογη εξασθένιση γνωρίζει η Ευρώπη στην πολιτική, οικονομική, ιδεολογική της επιρροή. Σε είκοσι χρόνια κανένα κράτος της Ευρώπης δεν θα μπορεί από μόνο του να ανήκει στους G8. Αν θέλουμε να διαφυλάξουμε το κράτος πρόνοιας, να ανακάμψουμε οικονομικά, να συμβάλλουμε στην προάσπιση του περιβάλλοντος και την υποστήριξη της δημοκρατίας στον πλανήτη μας, η Ευρώπη πρέπει να ενωθεί.
• Οφείλουμε επίσης να βρούμε έναν τρόπο να συνδυάζουμε την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών με τις αντοχές του πλανήτη –πέραν του τόπου και του χρόνου. Αυτό το λέμε «έξυπνη ανάπτυξη». Η οικολογία όχι μόνο δεν αποτελεί εμπόδιο, αλλά είναι προαπαιτούμενο για την επιχειρηματικότητα, την κερδοφορία, την ανάπτυξη και την παραγωγή πλούτου -σε όλα τα μέρη του κόσμου και τώρα και στο μέλλον.

Η πολιτική είναι πάντα θέμα ιεραρχήσεων. Ε, όλα τα παραπάνω –που για μας είναι σημαντικά- κανένας άλλος δεν τα θέτει στο κέντρο του πολιτικού του σχεδίου. Είχαμε υποχρέωση να το κάνουμε εμείς –κι ας μας ξεβολεύει αυτό από τις οικογενειακές, επαγγελματικές κ.λπ υποχρεώσεις μας. Αυτό το Σάββατο, παρουσιάζουμε την πολιτική μας κοινότητα, την Ευρώπη Οικολογία. Μακάρι να έρθετε κι εσείς, να βάλετε ένα χεράκι.

ΥΓ: Δείτε το event της παρουσίασης της Ευρώπης Οικολογίας στο https://www.facebook.com/events/808968955786868/