Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Όταν η πολιτική θεολογία αντικατέστησε την ιδεολογία (#κόμματα και δημόσιο συμφέρον στην γκρεκονία)

Μέσα στην κρίση και εξαιτίας της μάλλον, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις έδειξαν να υποχωρούν και στην θέση τους να αναπτύσσονται μη ιδεολογικές συνεργασίες για την διερεύνηση τρόπων εξόδου από την κρίση. Τρόπων επαναπόκτησης του εδάφους των ιδεολογικών ή και "ιδεολογικών" αντιπαραθέσεων για τον τρόπο αναδιανομής του παραγόμενου πλεονάσματος (του πλούτου) της κοινωνίας μας. Γιατί το έδαφος αυτό δεν υπάρχει πια και "λεφτά δεν υπάρχουν" για να μοιραστούν από τα πολιτικά μαγαζιά. 
Στο διάστημα αυτό, μας δόθηκε η ευκαιρία να δούμε καθαρά πως παίζεται το παιχνίδι στην χώρα μας:

Παραδείγματος χάριν πειστήκαμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι ο φερετζές μιας κλεπτοκρατίας που συνεστήθη μεταπολιτευτικά, όχι μόνο στα χνάρια του κράτους της δεξιάς αλλά και με ιδεολογική ηγεμονία δήθεν αριστερών ιδεών. Ο ιός του ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε ολοκληρωτικά κάθε θεσμό στην ατελή μας δημοκρατία, ήταν μετάλλαξη αριστερής ιδεολογίας. Και με συστηματική εξάπλωση κατάφερε να διαστρέψει συνειδήσεις και έννοιες, να εκπορνεύσει αγώνες και αγωνιστές, να διαστρέψει το δίκαιο και το άδικο και να παρασιτήσει για χρόνια ακόμη και την νεοπαγή ευρωπαϊκή ένωση. Κι όλα αυτά στο όνομα της "προοδευτικής αλλαγής".

Έτσι όλοι σχεδόν οι διορισμένοι στο δημόσιο σχετίζονται πλέον με το ένα ή το άλλο κόμμα (και όχι με εμπειρία, ικανότητες, εκπαίδευση). Αντίθετα με άλλες χώρες του καπιταλιστικού κόσμου ή Ελλάδα είναι απλά ένα μιμίδιο σύγχρονης οικονομίας: όπου και αν στρέψεις το βλέμμα, βλέπεις κράτος (άμεσα ή έμμεσα) - αλλά όχι  ένα ας πούμε σοσιαλιστικό κράτος... με συνειδητό κρατισμό, με όλους τους πολίτες υπαλλήλους. Αυτό που βλέπεις είναι ένα φεουδαρχικό κράτος με μια μικρή καπιταλιστική αγορά για τους outsiders - αυτούς που δεν είναι του κόμματος, που δεν είναι "καλαματιανοί", δεν ήταν ποτέ ΠΑΣΟΚ...

Συχνά πυκνά λοιπόν όταν οι σταυροφορίες και οι λεηλασίες "ευρωπαϊκών προγραμμάτων", "μεσογειακών ολοκληρωμένων προγραμμάτων", "επιδοτήσεων", "κοινοτικών δανείων" κλπ δεν αρκούν για την πολυδάπανη ζωή των insiders, πυκνώνουν οι εσωτερικές επιδρομές στην μικρή καπιταλιστική αγορά: "φόροι" λέγονται αυτές. Και δεν είναι τίποτε άλλο από τον λογαριασμό που στέλνουν οι insiders στους outsiders. Για τις δικές τους κρεπάλες, τον παράνομο πλουτισμό τους, την πελατειακή τους νέα μεταπολίτευση.

Πως όμως καταλήξαμε εδώ; Πως απέκτησαν τόση δύναμη τα κόμματα πριγκηπάτα ώστε να υποκαθιστούν το τεράστιο αν και χαλαρό κεντρικό κράτος; Πως η ομοσπονδία των "ενωμένων -και συνεννοημένων-  κομματικών απαράτ" αντικατέστησε το δημόσιο συμφέρον και τους θεσμούς του;

Μα με την εξάπλωση του "ιού του ΠΑΣΟΚ". Του μεταλλαγμένου ιού της πολιτικής θεολογίας (που επώαζε η κατατρεγμένη αριστερά ως αντίσωμα στην ασθένεια του "κράτους της δεξιάς") που εξαφάνισε την ιδεολογία από τις συνειδήσεις των ανθρώπων και έβαλε στην θέση της τον "διορισμό" (μια παλιά άπιαστη επιθυμία των αριστερών outsiders της προπολίτευσης). 

Από τότε με "ιδεολογία" εννοούμε την πίστη στο κόμμα και την δυνατότητά του να μας διορίσει - ακόμη και στον μικρό ιδιωτικό τομέα που και αυτός κατά μεγάλο μέρος εξαρτάται από το κράτος. 
Με την εξάπλωση του ιού τα κόμματα αποστεώθηκαν. Έμεινε το κέλυφος και το δήθεν. Πλημμύρισαν από διορισμένους και αδιόριστους σε αναμονή διορισμού. Σταμάτησε να λειτουργεί η όποια "εσωτερική ζωή", απαγορεύτηκαν οι προβληματισμοί και οι περιττοί διάλογοι και τα στελέχη ανταγωνιζόντουσαν πλέον στην μακροβιότητα στο κόμμα, την διαθεσιμότητα στον κομματικό πάγκο, στις επαφές και τις γνωριμίες και κυρίως την πίστη σε ότι συμβόλιζε την "ιδεολογία" του - συνήθως τον ...
αρχηγό.

Σήμερα, το πολιτικό προσωπικό της εποχής ΠΑΣΟΚ (συμπεριλαμβάνονται και τα διαλείμματα ΝΔ) είναι κατά κανόνα άνθρωποι άσχετοι και ανίκανοι. Μόνο εντολές γνωρίζουν να εκτελούν (και αυτές ακόμη συχνά με υστέρηση και παρανόηση). Οι δημιουργικές δυνάμεις του τόπου έχουν εξοντωθεί προ πολλού. Γι αυτό και με το ξέσπασμα της κρίσης (που δεν ήταν παρά η ξαφνική απόσυρση του πέπλου προστασίας του ντόπιου παρασιτικού συστήματος λόγω διεθνών κλυδωνισμών)  δεν υπήρξαν άνθρωποι και θεσμοί ικανοί να σηκώσουν μια γέφυρα μετάβασης σε ασφαλές καταφύγιο, πόσο μάλλον να δείξουν έναν δρόμο "παραγωγικής ανασυγκρότησης" της μεσαιωνικής γκρεκονίας. και οι δύο ήταν ήδη νεκροί.

Αν συνυπολογίσει κανείς την υποχώρηση της ευρωπαϊκής ένωσης σε γερμανική ευρώπη το ίδιο διάστημα, δεν θα βρει χειρότερη συγκυρία... Η ευκαιρία να επιβάλλουν οι φιλέλληνες την μετατροπή της κρίσης σε ευκαιρία (όπως είχαν μισοπετύχει στο παρελθόν) χάθηκε μέσα στις περιπλοκές των αναγκών επιβίωσης της ίδιας της Ευρώπης από την κρίση. Και το πολιτικό σύστημα κατάφερε, έστω και δημοσκοπικά τσακισμένο να ξαναπάρει την διαχείριση. Και να συνεχίσει τις επιδρομές στους ιθαγενείς ακόμη και όταν δεν είχαν πια τίποτα να τους αποσπάσουν. Η μέθοδος είναι η γνωστή: πολιτική θεολογία. Πίστη στον ένα θεό της λιτότητας που από άγιος και προστάτης του ελλειμματικού συστήματος ανέβηκε στα δυσθεώρητα ύψη της θέωσης ταυτιζόμενος με τον ευρωπαϊκό παράδεισο. Εκείνες οι ιδέες της ομοσπονδίας, της αμοιβαιότητας του χρέους, της ανάπτυξης κλπ χάθηκαν από το πάνθεον της νέας πολιτικής θεολογίας. Και οι νέοι σταυροφόροι είναι ξανά τα ρεμάλια του παλιού καθεστώτος. Τώρα σκοτώνουν στο όνομα της "μη άτακτης χρεοκοπίας" (που εκείνοι προκάλεσαν), της "μη εξόδου από το ευρώ" (που εκείνοι έφεραν τόσο κοντά), της "δημοσιονομικής προσαρμογής" (που εκείνοι εκτροχίασαν με τις πομπές τους).
Στην νέα πολιτική θεολογία έχουν προσχωρήσει και πολλοί αιρετικοί (ανανεωτικοί, μεταρρυθμιστές, φιλελεύθεροι). Σφιχταγκαλιάζοντας το εναπομείναν κράτος, την μόνη τους ελπίδα (αφού κάτι άλλο δεν ξέρουν να κάνουν για την καθημερινή επιβίωσή τους) συντάχθηκαν με ότι πιο σάπιο σαν εικόνα και επικίνδυνο σαν ιδέα κυκλοφορεί στην επικράτεια: την "ολική επαναφορά" του παλιού - και την εξόντωση των εστιών αντίστασης και των αντισωμάτων που συνεχίζει να παράγει έστω και δύσκολα, η κοινή λογική. Δαιμονοποιόντας κάθε εναλλακτική. Παραλύοντας την σκέψη με την διασπορά του φόβου και των φθονερών λέξεων του καθεστωτικού newspeak: "χρέη", 'κατασχέσεις", "χαράτσια", "τέλη", "νέοι φόροι", "περικοπές", "οφειλέτες"...
Η ιδεολογία κρύβεται πια μόνο στις συνειδήσεις των ανθρώπων. Πουθενά και σε κανένα κομματικό μαγαζί. Η πολιτική θεολογία περιπολεί στους δρόμους και τα κομματικά γραφεία. Χτυπάει την πόρτα των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης, των ακόμη εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, των "πολιτών οφειλετών". Και εκφέρεται καθημερινά από τα ΜΜΕ όπου οι πανεπιστημιακοί με μέσον της μεταπολίτευσης εξαργυρώνουν την επιβίωσή τους κάνοντας πλύση εγκεφάλου. Όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το δημόσιο συμφέρον. Μόνο με την κομματοκρατία, που αν δεν ανατραπεί θα καταπιεί και τα όνειρα της ριζοσπαστικής αριστεράς αφήνοντας μόνο του το τέρας του φασισμού ως τελευταίας εναλλακτικής.

Συμφέρον όλων των πραγματικών προοδευτικών δυνάμεων είναι να συνεργαστούν τουλάχιστον στην καταπολέμηση του πελατειακού κομματικού συστήματος και στην επανεγκαθίδρυση ενός θεσμικού πλαισίου που θα κυβερνά αυτήν την χώρα (για να μην αναρωτιόμαστε άλλο "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο"). Αυτό και μόνο αυτό μπορεί να αποτελέσει "το νέο", το προοδευτικό, το απαραίτητο, την φυγή προς τα μπρός - και σε αυτό χρειάζονται όλες οι δυνάμεις των outsiders, όσες έχουν απομείνει ζωντανές - ανεξαρτήτως ιδεολογίας αλλά σίγουρα μακριά και ενάντια στην πολιτική θεολογία των συστημικών της χρεοκοπίας. 
Ένας γενναίος ιστορικός συμβιβασμός a la ελληνικά, του γενεών των γεννημένων/καταδικασμένων ως outsiders από όλους τους πολιτικούς χώρους  - ενάντια στους βολεμένους του χθες και τους συντηρητές ενός τελειωτικά παρηκμασμένου συστήματος "ΠΑΣΟΚ". 

υγ Ελπίζουμε η ριζοσπαστική αριστερά εφόσον κινείται πλέον σταθερά στο να γίνει κορμός της νέας εξουσίας, να μην χρησιμοποιήσει υλικά της κομματικής πολιτικής θεολογίας αλλά του προοδευτικού πραγματισμού και της ιδεολογίας του δημοσίου συμφέροντος.

ΑΣ

 *όλες οι γελοιογραφίες που κοσμούν το κείμενο, είναι του Χρήστου Παπανίκου

12 σχόλια:

  1. ΑΣ, Σχολιάζοντας το σκίτσο σας, έχετε κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να κατονομάστε που θα μπορούσαν να παραπεμφθούν στις εξεταστικές επιτροπές της Κωνσταντοπούλου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ψάχτε τα στελέχη της "σοσιαλιστικής τάσης"... είναι γνωστότατα τοις πάσι. Αλλά εμείς δεν είμαστε εισαγγελείς. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης που θάλεγαν και στην μεταπολίτευση. Όσοι και όσες υπηρέτησαν το "καθεστώς πασοκ΄" καλόν είναι να μην ξεπλένονται καταφεύγοντας στον συριζα.

      Διαγραφή
    2. Επίσης ακούστε την βάση: http://www.rednotebook.gr/details.php?id=11792

      Ιδιαίτερα όταν λέει το αυτονόητο: "Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη περίπτωση, την υποψηφιότητα του Θόδωρου Καρυπίδη στην Δυτική Μακεδονία, μετά και τα γνωστά τηλεοπτικά φλερτ με τον Κασιδιάρη και την επίμαχη –έστω κατά κάποιους ειρωνική(;)– δήλωση περί Χρυσής Αυγής και δημ(ι)οκρατίας (sic), δεν δικαιούται επουδενί να είναι υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή τη λογική, η επιλογή του ήταν λάθος που πρέπει να διορθωθεί."

      Διαγραφή
    3. Όπως γράφω και παρακάτω, προσυπογράφω το υπόλοιπο άρθρο. Αλλά θα μου επιτρέψετε να θεωρήσω τα λεγόμενα σας, για την Σοσιαλιστική Τάση, ως παραπληροφόρηση από την "μονταζιέρα". Στην Σοσιαλιστική τάση ανήκουν αγωνιστές και σύντροφοι από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ και τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ, και αν έχει κάποιος να τους κατηγορήσει για κάτι ποινικό ας το κάνει τώρα, αλλιώς ας σταματήσει να μιλάει για πάντα.
      Καλά για τον Καρυπίδη, για τον Βουδούρη τι λέτε;

      Διαγραφή
    4. Αν επίσης το "λάθος" διορθωθεί (για πρώτη φορά στην σύγχρονη πολιτική ιστορία) ένα κόμμα παραδεχθεί το λάθος του, τι θα πείτε τότε. Ότι κάτι καινούργιο γεννιέται ή θα επιτεθείτε πάλι στον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν ξέρει τι του γίνεται και θέλει να μας κυβερνήσει κλπ κλπ ;

      Διαγραφή
    5. Δεν κατάλαβες φίλε μου. Δεν επιτίθεμαι στον ΣΥΡΙΖΑ. Κριτική κάνω. Και αν διορθώσει το λάθος Καρυπίδη, μπράβο του - ένα μεγάλο και πολυσυλλεκτικό κόμμα αναμενόμενο είναι να κάνει - σημασία έχει να τα διορθώνει. Επίσης η αντίδραση των μελών και η αναμενόμενη ανταπόκριση της ηγεσίας δείχνει ζωντάνια και επικοινωνία εσωτερική και μαζί μας όσους όσες κάνουμε κριτική.

      Διαγραφή
    6. Τώρα για την σοσιαλιστική τάση, μερικά πρωτοκλασάτα ονόματα εννοώ, όχι τα πρώην μέλη του ΠΑΣΟΚ.

      Διαγραφή
    7. Πρόσεχε ΑΣ! Τωρα απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό, οχι στους ξενερωτους μεταρρυθμιστές. Πρεπει να δίνεις διαρκώς εχέγγυα νομιμοφροσυνης!

      Διαγραφή
  2. Όλο το υπόλοιπο άρθρο το προσυπογράφω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιωργο,

    Εξαιρετικο το κειμενο σου. Το αιτημα για κοινωνικη και οικονομικη δημοκρατια ειναι επικαιρο.
    Δεν ειμαι ομως τοσο αισοδοξος.

    Χ. Βερναρδάκης: “Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επαναλάβει τις μεθοδολογίες αναπαραγωγής του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα έχει αντοχή”
    - See more at: http://stokokkino.gr/article/5380/X-Bernardakis-An-o-SURIZA-epanalabei-tis-methodologies-anaparagogis-tou-ufistamenou-politikou-sustimatos-den-tha-exei-antoxi#sthash.pi5qXYwx.7aAEbazL.dpuf

    Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα επαναλάβει τις μεθοδολογίες αναπαραγωγής του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα έχει αντοχή στο χρονο.

    Η συνυπαρξη αντιπαλων και πολλων τασεων στον ΣΥΡΙΖΑ θυμιζει παραμονη σ΄ενα γαμο, με τον απαραβατο ορο σε διαθηκη, την διατηρηση του γαμου για μια μεγαλη κληρονομια :-) ;)

    Και μαλιστα με εκλογη/συνεργασια αρκετων ακαταλληλων ή οχι και τοσο αμεμπτων βουλευτων/συνεργαζομενων, οπως απο νωρις εχει φανει, κατ’ εικονα και ομοιωση με τους υπολοιπους βουλευτες του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος

    Αποχωρησεις, διασπασεις, συνενωσεις,…. θα ακολουθησουν σε ολα τα υφισταμενα και “νεα” πολιτικα κομματα τουλαχιστον εως το 2020.

    Την υγεια μας να ‘ χουμε και θα δουμε πολλα. Παρα πολλα. Τουλαχιστον η επομενη επταετια θα ειναι οπωσδηποτε ενδιαφερουσα και πυκνη…

    Αφώτιστος Φιλέλλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ ΑΦ. Το λέει και ο Μπαντιού: http://www.kathimerini.gr/751749/article/proswpa/geyma-me-thn-k/alen-mpantioy-h-eyrwph--xreiazetai-hgetes-opws-o-nte-gkwl

      "Παρά τους επαίνους του κομμουνισμού και των κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, γνωρίζει ότι αυτή η ιδεολογία έχει και τα όριά της. «Οταν οι άνθρωποι έρχονται στην εξουσία, αλλάζουν τροπάριο. Ο Φρανσουά Μιτεράν ανέφερε αποσπάσματα του Λένιν για τον σκοπό αυτό, λέγοντας ότι θα ήθελε να πραγματοποιήσει όλες τις ιδέες του, «αλλά αυτό είναι αδύνατο». Αμέσως, ο Αλέξης Τσίπρας έρχεται στον νου του. Δεν κρύβει ότι υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διατηρεί επιφυλάξεις και λίγη ελπίδα. «Θα είναι σαν όλους τους άλλους και θα προσαρμοστεί στους περιορισμούς της εξουσίας, αν εκλεγεί, γιατί, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα, πρέπει κανείς να γίνει Ηρακλής της πολιτικής και να είναι έτοιμος να εφαρμόσει ένα καλά καθορισμένο έργο. Αυτή δεν είναι η περίπτωση του Τσίπρα, έχει πίσω του μία πολύ σύνθετη και πολύ απείθαρχη πολιτική οργάνωση και δεν διαθέτει το απαραίτητο ανάστημα. Αυτό είναι το πρόβλημα των ριζοσπαστικών πολιτικών, κατέρρευσαν και το όραμά τους δεν είναι αρκετά ενωτικό και συνεκτικό»."

      Οι ελπίδες είναι λίγες, ακόμη κι αν μια αλλαγή τώρα είναι εκ των ουκ άνευ:

      "Βεβαίως, στην ιστορική κλίμακα υπάρχουν οι περίοδοι όπου οι πολιτικές προοπτικές βρίσκουν την αποτελεσματική μορφή τους, αλλά είναι πολύ σπάνιες. Και ο Αλέν Μπαντιού αμφιβάλλει ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει εξαίρεση."

      Διαγραφή
    2. Αυτο που σκεπτομαι ως μηχανικος (και ψηφοφορος του χωρου της ανανεωτικης αριστερας απο το 1977 (Συμμαχια) εως το 2009) ειναι το εξης :

      Ποια ειναι η πραγματικα “κινουσα δυναμη” περαιτερω αυξησης του ποσοστου του ΣΥΡΙΖΑ, στις επομενες βουλευτικες εκλογες (μαλλον αρχες 2015).
      Γιατι δεν βλεπουμε την εξωπραγματικη αυξηση απο το 4.60%, στο 16.78 % και 26.89% ως μια αιφνιδια εκλογικη εκρηξη, που στις επομενες εκλογες θα τεινει να σταθεροπoιηθει λ.χ. στο 22% εως 25%, γλυτωνοντας τον… ΣΥΡΙΖΑ και την χωρα απο περιπετειες;

      Εναλλακτικες του αντιμνημονιακου ΣΥΡΙΖΑ ειναι το ΚΚΕ που θα αυξησει το ποσοστο του, η Ανταρσυα και το Σχεδιο Β. Εναλλακτικη του Προεδρικου ΣΥΡΙΖΑ ειναι η Δημαρ κια αλλα “νεα” υπαρχοντα ή μελλοντικα σχηματα (ΟΠ, σοσιαλδημοκρατες,…)

      Απο την κοινωνικη μηχανικη, οπως και στις ταλαντωσεις στην φυσικη, γνωριζουμε οτι εφοσον δεν υπαρχει ενοτητα συμφεροντων (παραγωγωγοι, ΙΤ,ΔΤ,ανεργοι, ..) και αποψεων , καθορισμενο πειστικο σχεδιο και ορατη προοπτικη, για το καλο του ΣΥΡΙΖΑ και του τοπου, καλυτερο θα ειναι το ποσοστο του να πεσει και να ξανανεβει, οταν -επιτελους- αποκτησει καποια ομοιογενεια και κοινα αποδεκτες θεσεις. Και εαν αυτο σημαινει διασπαση και εκλογικη συνεργασια του Προεδρικου ΣΥΡΙΖΑ με αλλες δυναμεις το βλεπω πιο υγιες….

      Αφώτιστος Φιλέλλην

      ΥΓ
      Οκτωβρ. 2009 Βουλευτικές 315.627 4,60% 13 / 300
      Μάιος 2012 Βουλευτικές 1.061.265 16,78% 52 / 300
      Ιούνιος 2012 Βουλευτικές 1.655.053 26,89%

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU