Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Μετά την πασοκική περιπέτεια (colpo 58) του μεταρρυθμιστικού χώρου, τι;

Παρά τις εργασίες συντήρησης και αντιστήριξης
ο μεγάλος τιμονιέρης a la  ελληνικά τελικά κατέρρευσε...
Από τα μέσα Οκτώβρη που εκδηλώθηκε επίσημα (γιατί ανεπίσημα δουλευόταν από το καλοκαίρι) μέχρι την αφομοίωσή της στο σταυρικό πασοκικό ψηφοδέλτιο την εβδομάδα που πέρασε (και το πολιτικό της τέλος στα χέρια του Βενιζέλου), η κίνηση των 58, απασχόλησε εμβόλιμα και με το στανιό τον μεσαίο μεταρρυθμιστικό χώρο. Ήταν η σειρά του πασοκ, μετά την αποτυχία της δημαρ να τον εκφράσει, να δοκιμάσει την τύχη του - και ως γνωστόν, "ο παλιός είναι αλλιώς". Το colpo 58 ήταν καλά οργανωμένο από την συνιστώσα ΑΕΚΑ, που παρά τρίχα δεν κατάφερε να συμπαρασύρει την ανερμάτιστη πολιτικά δημαρ σε μια συνεργασία της σύμπασας ελληνικής "κεντροαριστεράς". Με κεντρικά ΜΜΕ στην διάθεσή της η ομάδα του Ν Μπίστη έκανε αυτό που ξέρει καλά: διέβαλε τους αντιρρησίες, εκβίασε τους διστακτικούς, ναρκισσεύτηκε και προανήγγειλε την νίκη με τον γνωστό υπερφίαλο και αλαζονικό τρόπο: αλλά ως ειδικευμένοι δημιουργοί πολιτικής φούσκας, δεν κατάφεραν παρά να επαναλάβουν τον εαυτό τους: άλλη μια μόλις έσκασε στα χέρια τους...
Που βρισκόμαστε λοιπόν τώρα;

Back to the basics

Η "κεντροαριστερά" επέστρεψε εκεί που ήταν. Στις δυο κομματικές της εκδοχές. Και τα μέλη της στα μαντριά τους. Αυτή όμως είναι μια εξωτερική "δημοσιογραφική" περιγραφή... Στην πραγματικότητα, η "κεντροαριστερά" επέστρεψε στην πολιτική της αλαλία, στο προγραμματικό της αδιέξοδο, στην πολιτική της ανυπαρξία. Ότι το πασοκ έχει αφομοιωθεί πολιτικά από την νδ και η δημαρ έχει επιστρέψει στην κατάσταση "συνιστώσα του συριζα σε αναμονή", μπορεί να λέει πολλά στα κομματικά επιτελεία και στα σχέδιά τους για πολιτική επιβίωση, αλλά στον κόσμο της μεταρρύθμισης δεν λέει απολύτως τίποτα.
Ποιος όμως είναι ο κόσμος της μεταρρύθμισης;

Όσοι συμμετείχαν στο Προοδευτικό Φόρουμ και τις εργασίες του τον περασμένο μήνα, είδαν από τι αποτελείται ο μεταρρυθμιστικός χώρος: ήταν όλοι και όλες εκεί. Και τα κόμματα και οι κινήσεις του χώρου ανάμεσά τους. Ακούστηκαν επεξεργασμένες θέσεις και πολύ ενδιαφέρουσες προγραμματικές ταυτίσεις στα εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν, αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά... Έγιναν και μερικές αχρείαστες κόντρες, κάποιες παρεξηγήσεις, ανταλλάχθηκαν πικρά λόγια: γιατί ήταν παρούσα η δηλητηριώδης επιρροή του colpo 58. 

Το Προοδευτικό Φόρουμ θα μπορούσε να καταλήξει κάπου πολιτικά. Στην συνεργασία όσων δοκίμασαν αυτήν την ανταλλαγή απόψεων και εμπειριών και διαπίστωσαν ταύτιση. Θα μπορούσε να καταλήξει "χαλαρά" στην δημιουργία του "συριζα του κέντρου" και την εμφάνιση ενός ρευστού αλλά ζωντανού "τρίτου πόλου", με την εθελοντική - και όχι εκβιασμένη και καπελωμένη - συμμετοχή όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στο εναλλακτικό, μη πελατειακό σχέδιο της προοδευτικής μεταρρύθμισης της ελληνικής κοινωνίας. Και να δημιουργήσει μια δύναμη που θα καθόριζε την επόμενη μέρα, όποιο κόμμα κι αν έβγαινε νικητής: μια δύναμη διαλόγου και συνεργασιών, με σχέδιο, προτεραιότητες και όχι καταστροφική κομματική διαχείριση (και δυσφήμιση) των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων. Μια δύναμη μακριά από την αρρωστημένη κομματική σκοπιμότητα που μας κυβερνά από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. 
Έπεσε όμως πάνω στο colpo 58. Και αντί για σύνθεση, βρήκαμε εχθρούς μεταξύ μας, βρήκαμε μηχανισμούς με αποστολή και πολλούς μεταρρυθμιστές εγκλωβισμένους στην κακοπιστία και τον φανατισμό - συχνά δικαιολογημένο - για τις προθέσεις των άλλων. Το colpo 58 κατάφερε να κάνει την ζημιά: επιβάλλοντας ένα ανύπαρκτο "κεντροαριστερό" σχέδιο πάνω στις διεργασίες του προοδευτικού χώρου.
Αποτέλεσμα;

Σήμερα οι συνεργασίες δείχνουν δυσκολότερες παρά ποτέ. Κάθε δύναμη σχεδόν κατεβάζει ...δικούς της υποψήφιους σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό. Με το ζόρι συγκρατούνται κάποιοι δίπλα στους 5 πετυχημένους δημάρχους και την αυτοδιοικητική τους παρέμβαση και μόνο για τον δεύτερο γύρο (κάτι που θα γινόταν έτσι και αλλιώς) αδυνατίζοντας το μόνο αξιόλογο εγχείρημα. Συνέδρια διασπάσεων και περιχαρακώσεων και όχι διευρύνσεων ή συνθέσεων έχουν προγραμματισθεί για τις επόμενες μέρες με απρόθυμους συνέδρους και χαιρετισμούς. Κι όλα αυτά γιατί ο πολύτιμος χρόνος καταναλώθηκε στην φθινοπωρινή σύναξη των κομματοφυλάκων του πασοκ...

Ακόμα χειρότερα, η λανθάνουσα κεντροαριστερή προσαρμογή του συριζα, δεν έχει καλόπιστους συζητητές στην άλλη πλευρά και το colpo 58 έχει ενισχύσει τις νεοκομμουνιστικές "καθαρές" απόψεις της συριζικής μειοψηφίας έναντι των "μολυσμένων" ρεαλιστικών ανοιγμάτων. Η αναμενόμενη γενική εαρινή επίθεση/άνοιγμα των ευρωπαϊστών της συριζικής αριστεράς δείχνει να αγκομαχάει μέσα στην αμφιβολία και να περιορίζεται στις προεκλογικές περιοδείες του Α Τσίπρα στην Ευρώπη. Η χώρα μας βυθίζεται ξανά στην πολυδιάσπαση, την μάχη των εντυπώσεων, την έλλειψη διαλόγου και την περιθωριοποίηση των πολιτών. Μια αχτίδα φωτός στην λανθάνουσα εθνική συναίνεση των "ρεάλος" ήταν η ημερίδα του tvxs, αλλά η αντιμετώπισή της από τους "φούντις"* όλων των χώρων έδειξε το τι θα ακολουθήσει: νεοδογματισμός και φανατίλα από τους οπαδούς της πολιτικής θεολογίας και του κομματικού βολέματος - και αυτήν την φορά ο θίασος θα είναι εμπλουτισμένος και με τα απομεινάρια του colpo 58 της "κεντροαριστεράς". Απίστευτη εξέλιξη...

Ρεφορμιστές ελεύθεροι από πίστη και ελπίδα

Πάντα υπάρχει χρόνος και τόπος να συμπεριφερθούν θετικά και δημιουργικά οι δυνάμεις του μεσαίου μεταρρυθμιστικού χώρου. Πάντα υπάρχει η δυνατότητα δημιουργίας του "συριζα του ριζοσπαστικού κέντρου" του μεσαίου μεταρρυθμιστικού χώρου. Με αυτοκριτική προσέγγιση και σεβασμό και υποχωρήσεις του ενός προς τον άλλο. Και τον δρόμο τον δείχνει η μη κομματική, συμμετοχική και ομοσπονδιακή συγκρότηση του μικρού νέου πράσινου κόμματος Ευρώπη Οικολογία με την αποδοχή της διπλής ένταξης των μελών και την λειτουργία με την συμμετοχή των φίλων ως διαρκούς φόρουμ. Αλλά λείπει η βούληση - η "πολιτική" βούληση των τυχοδιωκτικών κομματικών μηχανισμών και των διαμορφωμένων συμφερόντων πελατειακής συμμετοχής στην εξουσία.
Ίσως η καθίζηση και η πολυδιάσπαση είναι η απαραίτητη "δημιουργική καταστροφή" στην ελληνική πολιτική που θα φέρει αναγκαστικά το καινούργιο. Γιατί οι πελατειακοί μηχανισμοί της χρεοκοπίας και οι χειραγωγοί των πολιτικών εξελίξεων για την προσωπική διάσωσή τους ή την εξασφάλιση της ασυλίας τους, καλά κρατούν.

*φούντις και ρεάλος είναι όροι που περιγράφουν στους πράσινους της γερμανίας τους φονταμενταλιστές οικολόγους και τους ρεαλιστές (που τελικά επέβαλαν την κυβερνώσα οικολογία)


2 σχόλια:

  1. Αυτή η ραγιάδικη γκρίνια είναι το ίδιο αποκρουστική με τον τυφλό φανατισμό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μέχρι τώρα το στελεχιακό πολιτικό παιχνίδι το έκαναν πολιτικά στελέχη των κομματικών σωλήνων και το βαρύ κομματικό στελεχιακό πυροβολικό της κρατικοδίαιτης συντεχνίας των συνδικαλιστών. Τα τελευταία 4 χρόνια και ειδικά τα 2 τελευταία μπήκαν δυναμικά λόγω συρρίκνωσης της αγοράς και κλεισίματος ευκαιριών στον Ιδιωτικό Τομέα πολλά θεωρητικά στελέχη και πολλοί θεωρητικοί καθηγηταράδες. Αυτοί ανέβασαν τον πήχη της αντιπαράθεσης σε επίπεδο τέτοιο που οι παλιοί διαχειριστές δεν μπορούσανε να ακολουθήσουν και να αντιπαρατεθούν. Μονόδρομος άμυνας γι αυτούς ήταν η υπονόμευση μπαχαλοπίηση της αντιπαράθεσης. Έτσι καταλήξαμε να απολαμβάνουμε και θα απολαύσουμε ακόμα πιό έντονα το απόλυτο ξεκατίνιασμα.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU