Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

"Αρνητικό εισόδημα" (το ελληνικό success story) και μια πρόταση ενότητας του προοδευτικού χώρου

"Να αρχίσει και πάλι να παράγει" (αφίσα από το κόμμα Radikale B, της Δανίας του Βορρά...)

Μπορεί η Δράση να μην είναι κοινοβουλευτικό κόμμα, αλλά το αποτύπωμά της είναι σαφές στο μεταρρυθμιστικό προοδευτικό χώρο από τον καιρό της ίδρυσής της.
Μπορεί να διαφωνεί κανείς με κάποιες από τις προτάσεις της αλλά για το μόνο που δεν μπορεί να την κατηγορήσει είναι ότι ...δεν έχει προτάσεις. Και για κόμμα του μεγέθους της, οι δράσεις της για την φορολογία και το ασφαλιστικό των ελεύθερων επαγγελματιών (ΟΑΕΕ), είναι εντυπωσιακές.Στον χώρο των προοδευτικών επίσης εμφανίζεται πάντα με προτάσεις και καθαρές θέσεις (αναζητώντας βάση προγραμματικής συνεννόησης πρώτα και μετά ηχηρές συμμαχίες στον αέρα - αντίθετα με άλλους). 
Τώρα που η πασοκική απόπειρα καπελώματος του χώρου κάτω από την ομπρέλα του πασοκ απέτυχε, μήπως είναι η ώρα να συζητήσουμε σοβαρά και σε νέα βάση την συγκρότηση του προοδευτικού χώρου στον οποίο όλες οι κινήσεις μπορούν να είναι ισότιμες συνιστώσες (και οι 58) με ορίζοντα δεκαετίας, όπως ζητά ο πρόεδρος της δράσης στο άρθρο που ακολουθεί;
Χωρίς υποβολιμαίες αντιπαλότητες και ιδεολογικές περιφράξεις; Μιλώντας καθένας καθεμιά μας για τον εαυτό του/της και όχι υπερφίαλα στο όνομα ολόκληρων "χώρων" για τους οποίους δεν έχουμε καν οποιαδήποτε "εξουσιοδότηση";
Είναι θέμα βούλησης και μόνο. "Και όλα τ' άλλα φήμες και ψευτιές και ανοησίες και στατιστικές"...

Μια άλλη συμμαχία, που κανείς δεν περιμένει!

του Θόδωρου Σκυλακάκη

Μπορεί η σημερινή κυβέρνηση και το σημερινό πολιτικό σύστημα να οδηγήσουν τη χώρα εκτός του σημερινού καταστροφικού αδιεξόδου; 
Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού πιστεύει πως όχι και συμμερίζομαι την άποψή του. 
Η ελληνική κοινωνία για να βγει από την κρίση χρειάζεται:
  1. Να αρχίσει και πάλι να παράγει. Να προσελκύσει μικρές μεσαίες και μεγάλες παραγωγικές επενδύσεις στον εξωστρεφή τομέα της οικονομίας και να δημιουργήσει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες μόνιμες και διεθνώς ανταγωνιστικές θέσεις εργασίας.
  2. Να αλλάξει ριζικά τον τρόπο λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Να εκριζώσει το λαοκοόντιο σύμπλεγμα κομματισμού, γραφειοκρατίας, διαφθοράς, σπατάλης και αναποτελεσματικότητας που χαρακτηρίζει τον τρόπο που λειτουργεί ως σήμερα.
  3. Να αποκαταστήσει την κοινωνική συνοχή, με την στροφή του κοινωνικού κράτους από την εξυπηρέτηση πελατειακών και συντεχνιακών αναγκών στην στήριξη αυτών που βρίσκονται σε απόγνωση, αλλά και με την επαναδημιουργία του κατεστραμμένου κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας, με τη μορφή τόσο της διαπροσωπικής εμπιστοσύνης όσο και της εμπιστοσύνης στην ηγεσία και τους θεσμούς.
Για να τα επιτύχει αυτά είναι αναγκαίο να αλλάξει ριζικά το πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε εδώ. Σύστημα άρρηκτα συνδεδεμένο και με την οικονομική μας αποτυχία και με το λαοκοόντιο σύμπλεγμα που καταστρέφει τις κρατικές λειτουργίες, αλλά και με την βαλκανική διαστροφή του ελληνικού «κοινωνικού κράτους» σε ένα σύστημα εκμαυλισμού και πολιτικής συναλλαγής που δεν είχε καμία σχέση με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

Η οικονομική προτεραιότητα –να αρχίσει η χώρα και πάλι να παράγει– απαιτεί αναπόφευκτα την μαζική μεταφορά πόρων και την παροχή δραστικών κινήτρων στον παραγωγικό και εξωστρεφή τομέα της οικονομίας. Αυτό σημαίνει μια στρατηγικά σχεδιασμένη μείωση του κράτους και της φορολογικής και ασφαλιστικής επιβάρυνσης, που θα λειτουργήσει ως παραγωγικό σοκ για την οικονομία και την κοινωνία. 

Η λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα είναι συνεπώς οικονομικά φιλελεύθερη. Προτεραιότητα σ’ αυτούς που παράγουν.

Η αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής απαιτεί μια διπλή προσπάθεια. Χρειάζεται σε τεχνοκρατικό επίπεδο να μεταφερθούν πόροι που χρησιμοποιούντο για πολιτική συναλλαγή με τα μεσαία στρώματα (υπό τον μανδύα του κοινωνικού κράτους) σε όσους είναι πραγματικά σε απόγνωση σήμερα. Κάτι που περιλαμβάνει όχι μόνο τους παραδοσιακά φτωχούς, αλλά και αυτούς που λόγω της οικονομικής κατακρήμνισης έχουν βρεθεί όχι με μικρή ή καθόλου περιουσία, αλλά με αρνητική περιουσία. Με ...

μη εξυπηρετούμενα χρέη, που υπερβαίνουν κατά πολύ την περιουσία τους και ως μέγγενη στραγγαλίζουν τη ζωή τους (φορολογούμενοι, ασφαλισμένοι στα ταμεία, δανειολήπτες, νοικοκυριά με χρέη στη ΔΕΗ κ.λπ.). Ταυτόχρονα πρέπει να αποκατασταθεί η κοινωνική εμπιστοσύνη με αξιοποίηση κοινωνικών δικτύων που γεννιούνται εκ των κάτω ελεύθερα από το σαράκι του κομματισμού. 
Η λύση στο πρόβλημα αποκατάστασης της κοινωνικής συνοχής απαιτεί πολιτικές δεξιότητες που έχουν ιστορικά στην Ευρώπη αναπτύξει τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα οικολογικά και καταναλωτικά κινήματα κ.λπ.

Η ριζική αλλαγή στο κράτος, είναι τέλος ένας χώρος που συναντώνται πολλαπλές μεταρρυθμιστικές πολιτικές παραδόσεις. Είναι ένας χώρος συνάντησης οικολόγων, σοσιαλδημοκρατών και φιλελευθέρων (ακόμα και πολλών συντηρητικών). Τα εργαλεία για να αλλάξει το κράτος πρέπει να ληφθούν από πολλές ιδεολογικές εργαλειοθήκες χωρίς ιδεοληπτικές προκαταλήψεις. Το outsourcing μπορεί να παντρευτεί με το δημόσιο χαρακτήρα των νοσοκομείων. Η πιστοποίηση κρατικών ή δημοτικών υπηρεσιών από ιδιωτικούς φορείς, με τον αυστηρό κρατικό έλεγχο των ίδιων των πιστοποιητών. Η υποχρεωτική ηλεκτρονική υπογραφή στο δημόσιο με τη διαφάνεια κάθε δημόσιας λειτουργίας. Τα κουπόνια στους πολίτες για να αγοράζουν υπηρεσίες (δημόσιες ή ιδιωτικές), με την αύξηση του βαθμού της αναδιανομής προς όφελος των πραγματικά κοινωνικά αδύνατων.

Συμπέρασμα. Το πρόβλημα της χώρας είναι τόσο μεγάλο σήμερα και οι αλλαγές που πρέπει ακόμα να γίνουν τόσο ριζικές, που δεν υπάρχει ελπίδα να επιτευχθούν χωρίς μια στρατηγική συνεργασία των διαφορετικών πολιτικών και ιδεολογικών παραδόσεων

Φιλελεύθεροι πρέπει να συνομιλήσουν και να συμμαχήσουν με σοσιαλδημοκράτες, οικολόγους, κεντρώους ριζοσπάστες κ.λπ., για να δημιουργήσουν μια νέα πρόταση εξουσίας που είναι η μόνη κατά τη γνώμη μου που μπορεί να οδηγήσει στην ανάταξη της χώρας. Μια δεκαετής τουλάχιστον στρατηγική συμμαχία, που θα έπρεπε κάπως να την συμβολίσουμε. Ας την ονομάσουμε για παράδειγμα «πορφυρή συμμαχία» (από την αντίστοιχη που έγινε πριν πολλά χρόνια στο Βέλγιο και το οδήγησε στην έξοδο από τη δική του δημοσιονομική κρίση).
Μια συμμαχία η οποία έχει σε πρακτικό πολιτικό επίπεδο τρεις προϋποθέσεις.

  • Να είναι απέναντι. Να είναι δηλαδή καθαρά και χωρίς συμβιβασμούς τοποθετημένη ενάντια στο σύστημα εξουσίας που μας οδήγησε εδώ (και δεν εννοώ μόνο κόμματα εδώ). Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να διατηρήσει με νύχια και με δόντια το παλαιό σύστημα εξουσίας και τις παλαιές νοοτροπίες. Προϋπόθεση της εφαρμογής ενός πραγματικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου είναι η αντικατάστασή της με μια κυβέρνηση πραγματικά μεταρρυθμιστική.
  • Να είναι αντι-ιδεοληπτική. Αντί να τσακωνόμαστε ο ένας με τον άλλο (η συνήθης ελληνική πολιτική πραγματικότητα) να επιχειρήσουμε να συνθέσουμε τις διαφορετικές μας πολιτικές παραδόσεις. Τελικό κριτήριο η πολιτική και μεταρρυθμιστική αποτελεσματικότητα.
  • Να είναι ειλικρινής και κοντά στον κόσμο. Προπαντός κοντά στους παραγωγικούς Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα, ή ακόμα και στην ανεργία, ή στην κοινωνική οικονομία. Πολίτες που κατεξοχήν δεν εκπροσωπούνται από το σημερινό πολιτικό σύστημα.
Ποιοι, πως και πότε θα σχηματίσουν αυτή τη συμμαχία; 
Η Δράση είναι ένα μικρό κόμμα (δεν έχουμε ψευδαισθήσεις), έχουμε όμως την τόλμη να στεκόμαστε απέναντι, αποκλεισμένοι από το σύστημα εξουσίας, να εγκαταλείπουμε τις ιδεοληψίες μας και να προσπαθούμε να έρθουμε πιο κοντά στους πολίτες (πολλές φορές για να εισπράττουμε κατά βάση τη δικαιολογημένη προς πάντες απευθυνόμενη οργή τους). 
Και ελπίζουμε να κάνουν το ίδιο και πολλοί άλλοι. Έτσι ώστε εκεί που κανείς δεν το περιμένει να δημιουργηθεί ένα νέο γνήσια μεταρρυθμιστικό μέτωπο. Σοσιαλδημοκράτες, ευρωπαϊστές της δημοκρατικής αριστεράς και της οικολογίας, κεντρώοι και κεντροδεξιοί φιλελεύθεροι που θέλουν να απελευθερωθούν από τα δεσμά του παρελθόντος. 

Για να σχηματίσουν μαζί μια νέα πρόταση διακυβέρνησης με σημείο συνάντησης το κέντρο του πολιτικού σκηνικού, που να σπάσει το ατελέσφορο δίλημμα που έχουν σήμερα μπροστά τους οι ψηφοφόροι: Να κρατήσουν το σύστημα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για να μην αλλάξει τίποτε ή να ρισκάρουν την εκδίωξή του με ένα κόμμα που τους υπόσχεται την ανέφικτη επιστροφή στο παρελθόν. Μια νέα πρόταση διακυβέρνησης για το μέλλον. Εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεισφέρουμε στην οικοδόμησή της στις εκλογικές αναμετρήσεις του ερχόμενου Μαΐου.




Ο κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης είναι πρόεδρος της Δράσης, Ευρωβουλευτής, μέλος της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη.


Πηγή:www.capital.gr

2 σχόλια:

  1. Η συμμετοχή στην "Ελιά" θα ήταν για τη Δράση μια καλή "πλατφόρμα" για την προώθηση των ανατρεπτικών προτάσεών της. Για τους αριστερούς διανοούμενους των 58, η Δράση θα ήταν ένας σύμμαχος με πρακτικές αντιλήψεις αντίβαρο στην τάση τους να διολισθαίνουν σε θεωρίες που θυμίζουν ΠΑΣΟΚ '80, όπως δείχνουν οι προτάσεις τους για την αλλαγή παραγωγικού μοντέλου και δημόσια διοίκηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν η Ελιά έχει ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή της Δράσης θα είναι αντίθετη στην πρώτη προϋπόθεση:
    "Να είναι απέναντι. Να είναι δηλαδή καθαρά και χωρίς συμβιβασμούς τοποθετημένη ενάντια στο σύστημα εξουσίας που μας οδήγησε εδώ (και δεν εννοώ μόνο κόμματα εδώ). Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να διατηρήσει με νύχια και με δόντια το παλαιό σύστημα εξουσίας και τις παλαιές νοοτροπίες. Προϋπόθεση της εφαρμογής ενός πραγματικού μεταρρυθμιστικού σχεδίου είναι η αντικατάστασή της με μια κυβέρνηση πραγματικά μεταρρυθμιστική."

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU