Ο πραγματικός κίνδυνος

του Latuff

του Κώστα Μελά*

Αντί να χαμογελούν χαιρέκακα, για λόγους ιδεολογικούς - ιδεοληπτικούς, όλοι εκείνοι που δεν έχουν αίσθηση του τι πραγματικά σηματοδοτεί η απόφαση του δικαστηρίου της Νέας Υόρκης, σχετικά με το ζήτημα της Αργεντινής, ας συλλογιστούν με προσοχή τους πραγματικούς κινδύνους που εμπεριέχονται για όλες τις χώρες στη συγκεκριμένη απόφαση.

Ο πραγματικός κίνδυνος της απόφασης του γηραιού δικαστή Γκρίεζα (ηλικίας πάνω από 80 ετών, ακραίων συντηρητικών πεποιθήσεων [tea party], ο οποίος διορίστηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο από τον Νίξον το 1972, όταν οι ΗΠΑ κατεύθυναν και υποστήριξαν την δικτατορία υπό τον στρατηγό Βιντέλα, η οποία αποδείχτηκε μια από τις πλέον αιματοβαμμένες στην ιστορία της χώρας), ο οποίος με εκκλησιαστική συνέπεια «διαβάζει» τις συμβατικές υποχρεώσεις των συμβαλλομένων που απορρέουν από τις γραπτές συμβάσεις, συνίσταται στο ότι υποσκάπτει από εδώ και πέρα τη δυνατότητα της διαπραγμάτευσης - αναδιάρθρωσης ενός μη διαχειρίσιμου - μη βιώσιμου χρέους σε προσεχείς κρίσεις, διότι οι «ελεύθεροι καβαλάρηδες» που διακρατούν μέρος του χρέους θα μπορούν εύκολα πλέον να το εμποδίσουν. 

Σε αντίθεση με το κοινώς λεγόμενο, ότι χρειάζονται δύο για να χορευτεί το ταγκό, εν τοις πράγμασι χρειάζονται περισσότεροι. Όπως φαίνεται, με βάση την απόφαση του δικαστή Γκρίεζα, ούτε το 92,0% των διακρατούντων το χρέος (δηλαδή των πιστωτών) είναι αρκετό να επέλθει μια συμφωνία, όταν «οι ελεύθεροι καβαλάρηδες» δηλαδή τα κερδοσκοπικά κεφάλαια, «γύπες» (στη συγκεκριμένη περίπτωση, Nml Capital, θυγατρική της Elliott Management,και Aurelius Capital Management) και ο δικαστής της Νέας Υόρκης μπλοκάρουν τη διαδικασία.

Όπως είναι γνωστό, ο δικαστής υιοθέτησε μια ιδιαίτερη ερμηνεία της ρήτρας pari passu (ομοιόμορφη συμπεριφορά), η οποία υπάρχει σε πολλά συμβάσεις κρατικού χρέους. Με την ερμηνεία αυτή η συγκεκριμένη ρήτρα σημαίνει ότι οι πιστωτές που δεν συμφώνησαν με την αναδιάρθρωση του χρέους πρέπει να πληρωθούν στο 100,0% των αρχικών απαιτήσεων εις βάρος όσων έχουν αποδεχτεί την αναδιάρθρωση και τα νέα ομόλογα. 

Ακόμη περισσότερο η απόφαση του δικαστή Γκρίεζα, παρείχε ένα επιπλέον όπλο στα κερδοσκοπικά funds, με την απαγόρευση στην κυβέρνηση της Αργεντινής να προβαίνει σε οποιαδήποτε πληρωμή μέσω των τραπεζικών ιδρυμάτων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μάλιστα έχει διατυπωθεί και η άποψη ότι η συγκεκριμένη απόφαση θα έχει επιδράσεις στη ρήτρα collective action clauses, κάτι που ανοίγει ένα ακόμη κεφάλαιο στη «νέα» κατάσταση που δημιουργ(ησε)εί η απόφαση του δικαστηρίου της Νέας Υόρκης. Η υπό διαμόρφωση νέα πραγματικότητα χρειάζεται να γίνει αντιληπτή από όλους και κυρίως από τις κυβερνήσεις όλων των χωρών του πλανήτη.

Η αδήριτη πραγματικότητα λοιδορεί όλους τους ιδεοληπτικούς, από όπου και αν προέρχονται. 


*δημοσιεύτηκε στην  Αυγή