Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Παρόλο το μπαράζ αρνητικών δημοσιευμάτων είναι θέμα ημερών η συμφωνία στο eurogroup με τον έλληνα ..."ταξιτζή"*

2015 όπως 1953: παράλογο;

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
από το tvxs.gr
Οι γερμανικές ελίτ αξιοποίησαν όσο καλύτερα μπορούσαν την γεωπολιτική θέση της χώρας τους αμέσως μετά την δεύτερη στρατιωτική τους ήττα τους και μάλιστα σε παγκόσμιο πόλεμο που εκείνοι προκάλεσαν. 
Η στρατηγικής σημασίας θέση τους απέναντι στην Σοβιετική Ένωση με την χώρα διχοτομημένη και το δυτικό τμήμα αναγκαστικά συγκριτικό "παράδειγμα" των πλεονεκτημάτων του καπιταλισμού απέναντι στον υπαρκτό σοσιαλισμό τους έφερε το 1953 σε διεθνή συνδιάσκεψη όπου τους χαρίστηκαν τα χρέη που δημιούργησαν με τον πόλεμο κατά 60% και μπήκε ρήτρα ανάπτυξης για τα υπόλοιπα - μετά χρηματοδοτήθηκαν γενναία και τέλος έφτασαν με την βοήθεια από παντού και την γενικευμένη εμπορική πολιτική της μίζας να αποκτήσουν δεσπόζουσα θέση στο ευρώ και με την συμφωνία 2+4 μετά την ενοποίηση να αρνηθούν ακόμη και τις πολεμικές επανορθώσεις στις χώρες που κατέστρεψαν και υπονόμευσαν την ανάπτυξή τους.

Η θέση τους στην ΕΕ, από οδηγού της ενοποίησης έγινε του πλεονασματικού εταίρου σε μια πλασματική κοινή αγορά. Οι νεώτεροι ηγέτες της Γερμανίας δεν έχουν και πολύ σχέση με εκείνους που δημιουργούσαν τον γαλλογερμανικό άξονα για την επιτυχή ευρωπαϊκή ενοποίηση  -είναι μάλλον κοντόφθαλμοι και δογματικοί απόστολοι του μονόδρομου της λιτότητας - η οποία υποτίθεται δημιούργησε το "γερμανικό θαύμα"...

Η εμφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης στην χρεοκοπημένη Ελλάδα και μάλιστα με νωπή λαϊκή εντολή  να απορρίψει με κάθε πρόσφορο μέσο την πολιτική της λιτότητας, της διευθυνόμενης από την Γερμανία τρόικας και τον ρόλο της χώρας σαν αποικίας χρέους, δημιούργησε ένα μεγάλο ρήγμα στην γερμανική πολιτική. 
Το γερμανικό θαύμα μπήκε σε συζήτηση και αμφισβήτηση, η πολιτική της λιτότητας χρεώθηκε με αποτελέσματα ανθρωπιστικής κρίσης, η δεσπόζουσα θέση της Γερμανίας αμφισβητήθηκε ηθικά και από αποτέλεσμα ενός εργατικού έθνους συζητείται ήδη η σκοτεινή του πλευρά της εκμετάλλευσης των άλλων εταίρων και του επιρρεπούς στον εθνικισμό γερμανικού λαού.
Και το χειρότερο; Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας σε αυτήν την συγκυρία, θυμίζει δυνατότητες και πιθανότητες που είχε η Γερμανία το 1953, άρα κάνει λογικότατη την προσέγγιση του κουρέματος του ελληνικού χρέους κατά ένα αντίστοιχο ποσοστό (60%) και εφαρμογή ρήτρας ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπολοίπου... 
Γιατί να μην εφαρμοσθεί η ίδια προσέγγιση αφού το χρέος είναι φανερά μη-βιώσιμο; Και αφού η ανάπτυξη της χώρας θα ωφελήσει και τους δανειστές της όπως κάποτε συνέβη με τις οφειλές της Γερμανίας;

Έπειτα η στρατηγική γεωπολιτική θέση της Ελλάδας είναι σήμερα το ίδιο, αν όχι περισσότερο σημαντική από εκείνη της Γερμανίας το 1953 - κάτι που ο έλληνας πρωθυπουργός υπενθυμίζει "πειστικά" με τα ανοίγματά του σε Κίνα και Ρωσία...
Η αντιμετώπιση της Γερμανίας το 53 -που μάλιστα αιματοκύλισε την υφήλιο το 1940-44 προκαλώντας έναν καταστροφικό παγκόσμιο πόλεμο- αποδεικνύει ότι τελικά κυριαρχεί η ψυχρή λογική και όχι το δίκαιο. 
Που σημαίνει ότι είναι συντριπτικά πιο εύκολο να κυριαρχήσει η ψυχρή λογική και το αμοιβαίο όφελος ΚΑΙ στην περίπτωση της Ελλάδας, που ούτε προκάλεσε καμιά αιματοχυσία ούτε ευθύνεται 100% για τον δημοσιονομικό της εκτροχιασμό- το ποσοστό της ευθύνης της ερευνάται και μάλιστα ανοίγοντας νέα κεφάλαια ηθικού ελλείμματος των επικυρίαρχων Γερμανών, Ολλανδών, Λουξεμβουργιανών και άλλων συμμετόχων του "βορείου καρτέλ"...
Πράγμα που σημαίνει ότι πέραν της πλασματικής εικόνας που δημιουργεί το "καρτέλ" και τα ΜΜΕ του, αποτελεί αμοιβαίο όφελος για τους εταίρους και δανειστές η απομείωση ή κούρεμα του ελληνικού χρέους και η ευνόηση με κάθε πρόσφορο μέσο της ανάπτυξης της χώρας. 

Κάθε υπόνοια για grexit ή και ατύχημα που θα προκληθεί από την αδιαλλαξία των βορείων, κλυδωνίζει τις αγορές και προκαλεί υφεσιακό ντόμινο στην υφήλιο - με την παγκοσμιοποίηση να πολλαπλασιάζει ανεξέλεγκτα τέτοια φαινόμενα. Κανείς δεν θέλει ένα πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα να γίνει το φτερούγισμα της πεταλούδας που θα φέρει ένα παγκόσμιο χάος πολλαπλάσιο εκείνου που έφερε το "φτερούγισμα" της Lehman Brothers το 2008.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; 
Ότι οι πιθανότητες είναι με την Ελλάδα, ότι η λογική θα επικρατήσει αναγκαστικά στο τέλος και ότι τα εικονικά βασανιστήρια στα οποία υποβάλλουν την χώρα μας είναι απλά για να πετύχουν να επιβάλλουν όσα περισσότερα μπορούν πριν το σάλπισμα της υποχώρησης των Ορκ του "καρτέλ των βορείων". 

Είναι σίγουρο ότι ο πειρασμός να "λιώσουν" οικονομικά την Ελλάδα του 2% της ευρωζώνης -της οποίας στο μεταξύ η τρόικα έχει καταστρέψει την παραγωγική της βάση - και να την αναγκάσουν σε αποχώρηση από την ΕΕ για παραδειγματισμό είναι μεγάλος - ειδικά όσο οι Ισπανοί και οι Ιρλανδοί στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα εξέγερσης απέναντι στην λιτότητα. Αλλά ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι στρατιωτικός πόλεμος - χρησιμοποιεί εκβιασμούς, φήμες, προσποίηση, μπλόφες, εμπάργκο - αλλά δεν μπορεί να σκοτώσει τον αντίπαλο γιατί η ψυχολογία και η εμπιστοσύνη είναι βασικές συνιστώσες της οικονομικής λειτουργίας και αν η βιαιότητα ξεπεράσει κάποια όρια το οικονομικό κλίμα καταστρέφεται. 

Η κλαγγή των όπλων εδώ δεν βοηθά - και οι θερμόαιμοι, αποσύρονται από τους ίδιους τους δικούς τους, αφού "κάνουν το κομμάτι τους" απειλώντας και διασπείροντας φήμες και φόβους - ο θόρυβός τους σβήνει και χάνεται σαν να μην υπήρξε ποτέ μόλις μπουν οι υπογραφές της νέας συμφωνίας. 

Έτσι έγινε και το 1953 όταν η συνδιάσκεψη των νικητών έκανε το αδιανόητο: κούρεψε σε βιώσιμο επίπεδο τις οφειλές εκείνων που είχαν απειλήσει παγκόσμια την ζωή, την ειρήνη και την δημοκρατία και είχαν προκαλέσει εκατοντάδες εκατομμύρια θύματα από όλες σχεδόν τις εθνότητες.

Έτσι θα γίνει και τώρα. Η ελληνική κυβέρνηση κρατά τις κόκκινες γραμμές της και καλά κάνει γιατί αλλιώς θα συντριβεί - θα χάσει το δίκιο της και η αλήθεια θα χαθεί ξανά μέσα στον επικοινωνιακό πόλεμο. Μόνο έτσι θα δικαιωθεί - και η ώρα του "έντιμου συμβιβασμού" όπως θα αποκληθεί η συμφωνία που έρχεται, φτάνει σύντομα: αλλά εμείς θα ξέρουμε ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος αυτής της τόσο κρίσιμης διαπραγμάτευσης - και η Ευρώπη θα ξαναέχει ελπίδα να ξεκολλήσει από τα λασπόνερα της λιτότητας και να προχωρήσει ξανά προς την ενοποίησή της και τον παγκόσμιο δημοκρατικό της ρόλο.


*Δείτε για τον έλληνα ..."ταξιτζή" εδώ και εδώ

*Δείτε επίσης την "γερμανική" αρνητική επιχειρηματολογία για το θέμα, εδώ: Germany deserved debt relief Greece doesnt

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU