Στα αχαρτογράφητα νερά της ρήξης... ή, γιατί κανείς δεν θέλει να χρεωθεί πολιτικά την μικρή, πλην όμως υπαρκτή, πιθανότητα ενός "Ελληνικού Ατυχήματος";

του edoardo baraldi

Για τη μακροπρόθεσμη νέα συμφωνία

του Λευτέρη Στουκογιώργου*

Το ελληνικό ζήτημα έχει ΜΟΝΟ πολιτικά αίτια. Χρηματοοικονομικά, η ποσοτική κάλυψη της χώρας είναι ασήμαντο ποσό για τα δεδομένα της Ευρωζώνης. Γιατί όμως κανείς δεν θέλει να χρεωθεί πολιτικά την μικρή, πλην όμως υπαρκτή, πιθανότητα ενός "Ελληνικού Ατυχήματος";

Ίσως γιατί τα αχαρτογράφητα νερά έχουν συγκεκριμένες οικονομικές παραμέτρους, που θα μπορούσαν να ενεργοποιήσουν και πολιτικές παραμέτρους: το ανέκκλητο του ευρώ, το ύψος του Χρέους, οι πιστώσεις της ΕΚΤ, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα των τραπεζών, οι εγγυήσεις του ESM, οι ασφαλιστικές εγγυήσεις, τα CDS και η επίδραση των παραπάνω στη διεθνή πιστωτική πυραμίδα (παρεμπιπτόντως πτώχευση μπορεί να επικυρώσει μόνο η αμερικάνικη ISDA). Γι΄ αυτό δεχόμαστε πίεση και από εξωευρωπαϊκούς κρατικούς και υπερεθνικούς θεσμούς για οριστική διευθέτηση του ζητήματος.

Οι ευθύνες των πιστωτών είναι μεγάλες. Είναι γνωστό ότι τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας αφορούσαν την διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών (κύρια γερμανικές και γαλλικές). 

Η πιθανή μετάδοση της κρίσης ήταν το πρόβλημα και ΟΧΙ η λύση του ελληνικού προβλήματος, γι αυτό και το PSI ζημίωσε κατά κύριο λόγο (πάνω απο 70%) το ελληνικό κράτος. 

Όσο για τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις ζημίωσαν το 90% των πολιτών, ενώ αύξησαν τα κέρδη του 10% χωρίς όμως να ακουμπήσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Σαν κράτος έχουμε χάσει στην πενταετία περίπου 1 τρις σε πάγιες αξίες, καταθέσεις, μέτρα, ανεργία, παραγωγικότητα και ΑΕΠ. Μόνο τα μέτρα εξυγίανσης (2010-2014) αφορούσαν μέτρα ύψους 58,6 δις. To Death Spiral ανατροφοδοτούμενης ύφεσης και αποπληθωρισμού δημιούργησε ιστορικό αρνητικό ρεκόρ χώρας στην παγκόσμια οικονομική ιστορία, με μεγέθη που παραπέμπουν σε 5ετή πόλεμο.

Ο δογματισμός της γερμανικής μονεταριστικής σκέψης συνοψίζεται στη λογική που έχει εκφράσει κι ο Χανς Βέρνερ Ζινν για την χώρα μας: είτε συντεταγμένη έξοδο με κούρεμα μέρους του χρέους (σύμφωνα με το συμφέρον των πιστωτών εννοείται), είτε αποπληθωρισμός αξιών (assets deflation) κατά 20% για μία πενταετία, ώστε να εξισορροπηθεί το έλλειμμα παραγωγικότητας. Αυτό σημαίνει πτώση του ΑΕΠ στα επίπεδα της Βουλγαρίας ή και χαμηλότερα (ανάλογα με τον αποπληθωριστή), με αντίστοιχους μισθούς και συντάξεις λόγω απώλειας θέσεων στο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας. Βέβαια, η παραγωγικότητα είναι συνάρτηση ανάπτυξης της τεχνολογίας, των υποδομών και της καινοτομίας και μειώνεται με τον αποπληθωρισμό και την ύφεση(όπως λένε και τα αστικά εγχειρίδια), αλλά για τους πιστωτές προηγούνται... οι κανόνες! Η επίδραση των μισθών στήν παραγωγικότητα είναι μικρή.

Το γερμανικό αυτό σχέδιο λεπτομερέστερα προτείνει : Η Γερμανία να προχωρήσει για 5 χρόνια σε αύξηση των μισθών και του πληθωρισμού (μέσω επιπεδο 5%) αρα ο μεσος γερμανος θα χάσει περίπου 25% της αγοραστικής του δύναμης. Η Γαλλία και η Ιταλία σε αντίστοιχα μεγέθη σε αύξηση 2% και ο υπόλοιπος νότος με μηδέν, δηλαδή επιπλέον πενταετής λιτότητα!

Η γερμανική μονοσημαντότητα συνίσταται στην εμμονή οτι όλη η Ευρώπη θα πρέπει να έχει ως κύριο στόχο το γερμανικό εξαγωγικό μοντέλο (πράγμα αδύνατον), βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τους λαούς της (ΤΙΝΑ). Ζητάει απο τις χώρες της νότιας και ανατολικής Ευρώπης να γίνουν χώρες χαμηλού κόστους για την δημιουργία μιας τεράστιας ΕΟΖ και την εκμετάλευση των πόρων τους, προκειμένου να κρατήσει η ίδια την θέση της στο παγκόσμιο και ευρωπαικό γίγνεσθαι. Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι της τάξης των 100 δις τα οποία κύρια είναι ελλείμματα του Νότου. Ουσιαστικά η Γερμανία είναι ο μεγάλος κερδισμένος της κρίσης. Στο κάδρο του μεγάλου ασθενή της Ευρώπης (και που πριν 20 χρόνια ήταν η Γερμανία) πλέον είναι η Γαλλία και η Ιταλία.

του LuPe

Ο Draghi απο την πλευρά του, κερδίζοντας το timing της Ποσοτικής Χαλάρωσης (Q.E.) τον Γενάρη απο τους γερμανούς, πιθανόν και για λόγους ισορροπίας, ενέδωσε στο γερμανικό σχέδιο διαπραγμάτευσης με το όνομα «συνεχής στενότητα ρευστότητας» της χώρας. Κατ’ αυτό τον τρόπο η ΕΚΤ που είναι η Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας λειτούργησε σε βάρος της Ελλάδας.

Βαδίζοντας προς το τέλος της διαπραγμάτευσης, η λύση είτε θα είναι win-win με την Ευρώπη να ενισχύει τα αντανακλαστικά της είτε θα είναι Lose-Lose με την Ευρώπη σε διαλυτικές τάσεις . Το αμοιβαίο όφελος βέβαια είναι μια ορθολογική θέση....

Εφόσον στο κλάσμα ΔΧ/ΑΕΠ δεν λειτουργεί ο αριθμητής, λόγω συγκυρίας, τότε σίγουρα πρέπει να λειτουργήσει ο παρανομαστής. Χωρίς αύξηση του ΑΕΠ σε ικανοποιητικά επίπεδα, είναι αδύνατον η χώρα να βγει από την κρίση αλλά ακόμα και να εξυπηρετηθεί το συμφέρον των πιστωτών. Άρα οι κόκκινες γραμμές στη διαπραγμάτευση πρέπει να οριοθετούνται στο αντιυφεσιακό πλαίσιο.

Για να αυξηθεί το ΑΕΠ πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη και οχι μεγέθυνση, που θα καλύπτει το κενό παραγωγικότητας με δημιουργία θέσεων απασχόλησης σε τομείς όπου η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα, παράγει προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας και υψηλού know how με κίνητρα σε εταιρίες μικρού μεσαίου μεγέθους. Ειδικά κίνητρα να δίνονται σε αυτοδιαχειριζόμενα πειράματα επειδή συνεισφέρουν άμεσα στην διαδικασία της αναδιανομής. Χρειάζεται μια γενναία ενίσχυση μεσω της ΕΤΕπ ,για να δοθεί η κατάλληλη χρηματοδότηση των παραπάνω και την μεσοπρόθεσμη ανταποδοτικότητα στην οικονομία και στην κοινωνία. Το QE της EKT θα υποβοηθούσε στη ρευστότητα. Μεσοπρόθεσμος στόχος η μετάβαση από την οικονομία παροχής υπηρεσιών και τουρισμού, σε μια πιο ισορροπημένη μορφή παραγωγής στον κοινωνικό σχηματισμό, ώστε να σταματήσει η συνεχής υποβάθμιση στη διεθνή παραγωγική αλυσίδα.

Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης και την υπέρβαση του καθυστερημένου τρόπου παραγωγής πού τόσο καλά αναπαράχθηκε στη σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου.

Πολιτικές που μπορεί να συνδυάζουν τους παραπάνω στόχους, μπορεί να περιλαμβάνουν

1) Αγροτική – βιοδυναμική – βιολογική καλλιέργεια και τυποποίηση σε προϊόντα που κινείται θετικά η παγκόσμια ζήτηση. Αναβάθμιση των δημόσιων δομών με στόχο την υποστήριξη των εξαγωγών και την παροχή τεχνογνωσίας . Δημιουργία Brand Νame της χώρας στη λογική «καθαρή από μόλυνση χώρα». Η οικολογική πολιτική θα συναντηθεί με την οικονομική για την καλύτερη βιωσιμότητα και των δύο.

2) Κίνητρα για δημιουργία βιομηχανίας ΑΠΕ με υψηλή προστιθέμενη αξία. Διασύνδεση με ΑΕΙ –ΤΕΙ για υψηλού επιπέδου έρευνα με όρους αξιοκρατίας και διαφάνειας.

3) Ανάπτυξη του κλάδου της διαχείρισης απορριμμάτων .

4) Ερευνα παραγωγής νέων φαρμάκων και δυνατότηετς εξαγωγικού έργου.

5) Τόνωση της προσφοράς υπηρεσιών υγείας για ξένους, ο λεγόμενος τουρισμός της υγείας.

6) Γενικότερη ανάπτυξη των ειδικών μορφών τουρισμού. Πολιτιστικός, συνεδριακός, περιβαλλοντικός, ιστιοπλοϊκός, εκπαιδευτικός τουρισμός με ταυτόχρονη δημιουργία συνδυαστικών μεταφορών, ειδικά στην ακτοπλοϊα (roll on – roll off πλοία). Ανασύνθεση και επέκταση του αρχαιολογικού τουρισμού με αύξηση θέσεων απασχόλησης.

7) Αναζήτηση στρατηγικών επενδυτών για τη χερσαία σύνδεση της Ελλάδας με την κεντρική Ευρώπη.. Μια διεθνής επένδυση σε γρήγορο τραίνο (TGV) μέχρι την κεντρική Ευρώπη θα εξυπηρετούσε όχι μόνον τον τουρισμό αλλά και την προώθηση των εμπορευμάτων που φτάνουν στον Πειραιά. Είναι γνωστό ότι ενδιαφέρον για τέτοια επένδυση Αθήνα – Βουδαπέστη εκφράζει η Κίνα (και οχι μόνο), ως κατάληξη του «Θαλάσσιου δρόμου του μεταξιού». Τμήμα αυτού του σχεδίου είναι η ανάπτυξη των λοτζίστικς, τα αεροδρόμια, οι υποδομές. Το βασικό είναι η συμμετοχή του κράτους σε ικανό ποσοστό ώστε να του αποφέρει μόνιμα σταθερά έσοδα και την χρησιμοποίηση τους σε τομείς όπως το ασφαλιστικό.

8) Σπάσιμο των παντός είδους καρτέλ και μεσαζόντων και την ανελαστικότητα των τιμών καταναλωτή.

9) Κατάρτιση περιουσιολόγιου.

10) Φορολογική μεταρρύθμιση με διπλό στόχο: Πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά και στήριξη του σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης.

11)Συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς και υπογραφη συμβάσεων για τον εντοπισμό του μαύρου χρήματος.

12) Σχέδιο θα χρειαστεί από την κυβέρνηση για την συνολική αντιμετώπιση της διεφθαρμένης ελίτ .

13) Σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης της χώρας πρέπει να συζητήσει διαλεκτικά το ίδιο το κομμα για την ενίσχυση της στρατηγικής του.Σε αυτό το πλαίσιο να δημιουργηθούν κομματικοί θεσμοί ελέγχου και υποβοήθησης του κυβερνητικού έργου.

πηγή Πολιτική κοοπερατίβα Μετασχηματισμός