"Εν προκειμένω όμως, προκύπτει από τα ποσά συντάξεων τα οποία ελάμβαναν οι προσφεύγοντες, ότι κάθε άλλο παρά απειλούντο με απώλεια της αξιοπρέπειάς τους, καθότι ελάμβαναν ετήσιες συντάξεις πολλαπλάσιες του ορίου της φτώχειας!
Aρα η λογική λέει ότι είχαν μια δυνατότητα συνεισφοράς στα βάρη, την όποια εφεξής αγνωστον ποιος θα επωμιστεί!
(...) Η δε αποφαση καθολου δεν ασχοληθηκε με το καυτο ζητημα του αν οι συνταξιουχοι αυτοι ειχαν άλλα εισοδήματα, καταθέσεις κλπ εκ των οποίων να διασφαλίζετο η αξιοπρέπειά τους."
Η "αξιοπρέπεια" – ακορντεόν
του Κωνσταντίνου Παπακασόλα, δικηγόρου*
Είναι πολύ πρόσφατες οι αποφάσεις του ΣΤΕ, που αφορούσαν την κρίση ως αντισυνταγματικών των περικοπών συντάξεως και δώρων και της εισφοράς αλληλεγγύης σε σωρεία συνταξιούχων.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας με μια σειρά αποφάσεων τους (2287- 2290/2015) της Ολομέλειας έκριναν ότι οι περικοπές των συντάξεων που έγιναν το 2012 προσκρούουν σε συνταγματικές αρχές όπως είναι της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη και σε άλλες επιταγές άρθρων του Συντάγματος, όπως είναι τα άρθρα 2, 4, 22, 25, 106, κ.λπ.
Βάσει της απόφασης εκτιμάται πως οι αυξήσεις σε συντάξεις από 1.000,01 έως 1.500 ευρώ θα είναι 5%, από 1.500,01 έως 2.000 ευρώ 10% και από 2.000,01 ευρώ και άνω, 15%.
(ιδε παράρτημα σχετικά)
**************************************
- Χαρακτηριστικό των συνταξιούχων αυτών είναι ότι ανέρχονταν κατά κύριο λόγο εισοδηματικά σε κλίμακες των 1200-1300 ευρώ και άνω, το οποίο όμως ερχόταν σε ορισμένη και σημαντική αντίφαση με τον βασικό λόγο που επικαλέστηκε το ΣΤΕ για την κρίση των περικοπών ως αντισυνταγματικών η οποία ήταν ότι κινδύνευε η αξιοπρέπεια των συνταξιούχων αυτών – ανάμεσα στους οποίους και κάποιοι που ελάμβαναν πολύ υψηλές συντάξεις τάξεως των 1800 ευρώ, και πλέον κατόπιν της αποφάσεως αυτής θα λαμβάνουν ποσό ευρώ 2200.
Το ζήτημα είναι ότι η αξιοπρέπεια - είτε νομικά είτε οικονομικά εξεταζόμενη – προκύπτει σαν βιοτικό ζήτημα με αριθμητικά δεδομένα όταν κάποιος πολίτης έχει εισόδημα κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας. Το όριο αυτό σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ ανέρχεται περίπου κατά μέσο όρο τα τελευταία χρόνια, στα 6.000 ευρώ για ένα άτομο.
Εν προκειμένω όμως, προκύπτει από τα ποσά συντάξεων τα οποία ελάμβαναν οι προσφεύγοντες, ότι κάθε άλλο παρά απειλούντο με απώλεια της αξιοπρέπειάς τους, καθότι ελάμβαναν ετήσιες συντάξεις πολλαπλάσιες του ορίου της φτώχειας!
Aρα η λογική λέει ότι είχαν μια δυνατότητα συνεισφοράς στα βάρη, την όποια εφεξής άγνωστον ποιος θα επωμιστεί!
2. Οι ως άνω συνταξιούχοι λαμβάνοντας αυτές τις επαρκείς συντάξεις είχαν επίσης την δυνατότητα προσφυγής στην δικαιοσύνη. Την ίδια δυνατότητα όμως δεν είχαν παρά μόνον με τρομακτική δυσκολία οι κάτωθι τάξεις, για τις οποίες γεννάται θέμα ισότητος.
Πρώτον. Εάν απειλείτο υπό τις συγκεκριμένες βιοτικές συνθήκες & ποσού συντάξεων η αξιοπρέπεια των δικαιωθέντων συνταξιούχων, τότε δεν είναι μετά πάσης βεβαιότητας βέβαιο ότι έχει παραβιαστεί ήδη το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση των συνταξιούχων που υπέστησαν οποιαδήποτε περικοπή ή απώλεια δώρου ή επιβολή φόρου και που βρίσκονται πχ κάτω από τα χίλια ευρώ μηνιαίως? Δεν βλάφτηκε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό η αξιοπρέπεια χαμηλοσυνταξιούχων οι οποίοι έχουν και προστατευόμενο μέλος πχ ανασφάλιστη υπερήλικη σύζυγο.
Δεύτερον, η απόφαση αυτή, δημιουργεί δεδικασμένο, κατάφωρης εύνοιας προς την παρούσα γενιά συνταξιούχων την οποία ηθικά και νομικά η έννομη τάξη της χώρα είναι υποχρεωμένη να αναπληρώσει σύντομα με ανάλογες αποφάσεις για τους εργαζόμενους αλλά και άνεργους νέους της χώρας, με τους φόρους και τις εισφορές των οποίων πληρώνονται οι πλουσιοπάροχες για τα δεδομένα του μνημονίου συντάξεις, των 2000 και άνω ευρώ που διασφαλίστηκε η ακεραιότητα τους. Κατ εφαρμογην της αρχής της ισότητας, αναλογικής συνεισφοράς στα βάρη και προς μη παράβαση της αλληλεγγύης των γενών και ασφαλώς της αξιοπρεπείας!
Πρακτικά αυτό σημαίνει, ότι εάν θεωρήθηκε υπό κίνδυνο απώλειας η αξιοπρέπεια ενός συνταξιούχου των 1800 και 2000 ευρώ μηνιαίως, είναι αυτονόητο, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες νέοι επιστήμονες και επιχειρηματίες του ΤΣΜΕΔΕ του ΟΑΕΕ και του ΤΑΝ, ειδικά οι νέοι, (που δεν έχουν τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων της δεκαετίας του 90 κλπ) των οποίων το καθαρό εισόδημα (και ο τζίρος!) μετά φόρων και εισφορών είναι στο όριο της φτώχειας, οπωσδήποτε σε παραπλήσιου τύπου αγωγή ή προσφυγή πρέπει και αυτοί να δικαιωθούν. Ειδάλλως θα έχουμε απροκάλυπτο και ανοιχτό πόλεμο γενεών. Και μια έννοια της αξιοπρέπειας η οποία χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.
Τέλος, τέθηκε στις ανωτέρω αποφάσεις, ένα χρονικό και συνάμα αξιολογικό στοιχείο από το ΣΤΕ, ότι δηλαδή, μετά το πέρας ενός ορισμένου χρονικού διαστήματος κατά το οποίο περικόπηκαν και παρακρατήθηκαν τα χρήματα αυτά, ούτε και μπόρεσαν να πιάσουν τόπο ώστε να βοηθηθεί η ελληνική οικονομία, αλλά επίσης ότι δεν μπορεί να παραταθεί το χρονικό αυτό διάστημα περαιτέρω, γιατί θα κινδύνευε η αξιοπρέπεια των συνταξιούχων.
Επομένως και εδώ έχουμε ένα πρόκριμα, βάσει του οποίου πρέπει να έχουμε αν μη τι άλλο, μια εύλογη ελπίδα (και συνταγματική απαίτηση), ότι σύντομα και στα υπόλοιπα οριζόντια μέτρα που έπληξαν τόσο συνταξιούχους (τους χαμηλοσυνταξιούχους πλέον) όσο και τους (άνεργους και υποαπασχολούμενους) εργαζομένους (ΕΕΤΗΔΕ ΕΝΦΙΑ τέλος επιτηδεύματος, ασφαλιστικές εισφορές αυτοαπασχολούμενων) θα πρέπει σύντομα να δούμε ανάλογες αποφάσεις καθότι είναι φως φανάρι, ότι αν κινδυνεύει η αξιοπρέπεια κάποιου που ελάμβανε 1800, ώστε να πρέπει να λαμβάνει πλέον 2200, τότε έχει εντελώς συντριβεί η αξιοπρέπεια αυτού που κέρδισε 5000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και καλείται να πληρώσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 5000 ευρώ σε δημόσια βάρη, (υπό την προϋπόθεση ότι δεν διαθέτει σπίτι και αυτοκίνητο, διαφορετικά, βάσει του τεκμαρτού συστήματος φορολογήσεως, τα βάρη αυτά θα εκτινάσσονταν ακόμη και σε ποσά ευρώ 9000 ή και 12000 ακόμη).
3. Δυστυχώς όμως οι αποφάσεις αυτές του ΣΤΕ, φαίνεται να επιτυγχάνουν το αντίθετο! Αποκλείοντας ως υποκείμενα συνεισφοράς τις μεσαίες και υψηλές εισοδηματικές ομάδες συνταξιούχων γήρατος, είναι σχεδόν βέβαιο ότι μεταφέρουν ΑΜΕΣΑ το βάρος πληρωμής του κενού που θα δημιουργηθεί (3-4 δις το χρόνο)
Α) στους μικροσυνταξιουχους κάτω των 1.000 ευρώ, το όποιο είναι αυτονόητα απαράδεκτο
Β) στους εργαζόμενους με αύξηση ασφαλιστικών εισφορών, κι ενώ είναι γνωστή εδώ και χρονιά η αδυναμία των μισών τουλάχιστον εργαζομένων να καταβάλλουν εισφορές, λογω του οριζοντίου και μη εισοδηματικά προσδιορισμένου υπολογισμού τους!
Δηλαδή προκειμένου να διαφυλαχτεί μια υποψία αντισυνταγματικότητας (το ΣΤΕ αναφέρει ότι δεν προηγήθηκαν μελέτες κλπ για τις επιπτώσεις στους συνταξιούχους άνω των 1000 ευρώ) ερχόμαστε και επιβάλλουμε ατύπως δυο ...
νέες και καραμπινάτες! :
Aν δεν προηγήθηκαν μελέτες και υπάρχει κίνδυνος απώλειας αξιοπρεπείας των μεσαίων και υψηλών συντάξεων, τότε είναι βέβαιο ότι ουδεμία τέτοια μελέτη υπάρχει και για τους υπολοίπους, οι οποίοι, τα χαμηλά εισοδήματα συνταξιούχων και εργαζομένων, πολύ κάτω των 1000 ευρώ το μήνα, έχουν ήδη ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ χάσει την αξιοπρέπεια τους!
Τόσα χρόνια υπερφορολογήθηκαν οι μη έχοντες, όπως επιστημονικά έχει καταδειχθεί από πρόσφατη έρευνα, ενώ οι έχοντες πλήρωσαν ελάχιστα (Σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Hans Böckler, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στην Ελλάδα της κρίσης μεγάλωσε δραματικά. Oι φτωχότεροι επιβαρύνθηκαν φορολογικά κατά 337% ενώ οι εύποροι κατά 9%. Ενώ το 20% των πλουσιότερων Ελλήνων, έχει 6,6 φορές υψηλότερο εισόδημα από το 20% των φτωχότερων συμπολιτών, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ. Το πρόβλημα της ανισότητας παρέμεινε αμετάβλητο το 2013, αλλά και το μεγαλύτερο πανευρωπαϊκά μαζί με αυτό της Βουλγαρίας).
Τυχόν αποφάσεις οι οποίες θα δικαιώσουν τους εισοδηματικά αδύναμους εργαζόμενους, επιτρέποντάς τους απαλλαγή από δυσβάσταχτα βάρη και εισφορές, είναι φως φανάρι ακολούθως ότι θα προκαλέσουν υπολογίσιμη πλην μικρή επιβάρυνση στον προϋπολογισμό. Σε αυτόν άλλωστε το Σύνταγμα λέει ότι πρέπει να συνεισφέρουν οι δυνατοί περισσότερο, όχι οι πτωχοί.
Το πώς θα συνδυάσουν οι κυβερνώντες τα απαιτούμενα από τις δικαστικές αυτές αποφάσεις είναι στο δικό τους χέρι. Όπως και οι δικαστές ομοίως, διότι όλοι καλόπιστα δεχόμεθα ότι η δικαστική και εκτελεστική μας εξουσία γνωρίζουν τις αντοχές τους προυπολογισμού άλλα και τις απαιτήσεις δίκαιου δούναι και λαβείν όλων.
Επειδή όμως στην κοινή γνώμη φαντάζει οξύμωρο, το να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, οπωσδήποτε πρέπει ο γόρδιος δεσμός του ασφαλιστικού, να λυθεί.
Κατά τούτο πρέπει επιτέλους να γίνει σαφές, ότι είναι παντελώς άδικο και αδύνατο, οι σημερινοί εργαζόμενοι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι εισοδημάτων 5000 ευρώ το χρόνο, συνταξιούχους που προφανώς δεν έχουν πρόβλημα επιβίωσης, τόσο όταν έχουν αδικαιολόγητα υψηλή σύνταξη, τόσο δε όταν έχουν και πρόσθετα εισοδήματα και καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ. Και εκκρεμεί να θεσμοθετηθούν νέοι πόροι, αφού οι παλιοί προφανώς δεν επαρκούν, όχι εις βάρος βεβαία των ήδη χρεωμένων ασφαλισμένων!
Η εύλογη σύνδεση των καταβληθεισών εισφορών με τις συνταξιοδοτικές παροχές, εξακολουθεί να είναι εύλογη όσο το επιτρέπουν οι δυνατότητες των εργαζομένων, και όταν αυτές δεν αρκούν, υπεισέρχεται στο προσκήνιο ισορροπία δικαιωμάτων των εργαζομένων με των συνταξιούχων, στο βαθμό που το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι γενεαλογικό και όχι κεφαλαιοποιητικο.
Έτσι η μόνη κρίσιμη σχέση, είναι η εισοδηματική σύγκριση του εργαζόμενου με τον συνταξιούχο. Η τελευταία αυτή σχέση πρέπει να είναι επίσης εύλογη, και πρέπει να απασχολήσει καταφατικά σύντομα, τους δικαστές του ΣΤΕ.
Για να μειώσει τους φόρους και τις εισφορές το δημόσιο, αφήνει να εννοηθεί ότι θα έπρεπε να μειωθούν και οι συντάξεις των συνταξιούχων του ιδιωτικού (καταρχη) τομέα, πράγμα απολύτως άνισο και παραπλανητικό, καθώς το κράτος έχει υποχρέωση διατήρησης της αξιοπρεπείας όλων των συνταξιούχων.
Γι αυτό αν δεν επαρκούσαν πλέον οι φόροι και εισφορές (κατόπιν μειώσεως τους όπου δη) για την πληρωμή των σημερινών συντάξεων θα έπρεπε να αναπληρώσει από τον κρατικό προϋπολογισμό αυτές ( σε ΙΚΑ,ΟΑΕΕ και ΕΤΑΑ).
Όμως στον κρατικό προϋπολογισμό έχουν πιάσει στασίδι ορισμένες μόνο ομάδες καταβάλλοντας συχνά εικονικές εισφορές και δυσανάλογες με αυτά που λαμβάνουν ως σύνταξη, ενώ η ενίσχυση ανά συνταξιούχο είναι σκανδαλωδώς ανώτερη σε ορισμένες άλλες ομάδες συνταξιούχων.
Ενώ παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα όσον αφόρα τις πραγματικές δυνατότητες καθενός είναι και τα άδηλα εισοδήματα κάθε ομάδας, δοθέντος ότι δεκάδες αν όχι εκατοντάδες δις ευρώ βρίσκονται αποθηκευμένα στο εξωτερικό. Τα χρήματα αυτά ασφαλώς δεν ανήκουν στην γενιά των σημερινών νέων εργαζομένων (20 με 40), αλλά στην γενιά των συνταξιούχων (50 με 80).
Και η ύπαρξη τους δεν φάνηκε ως σήμερα να παίζει κανένα ρόλο ούτε στην υποχρέωση στα δημόσια βάρη (αυξητικά) ούτε και στις κοινωνικές παροχές (μειωτικά), πράγμα σκανδαλώδες.
Άρα στο ντόμινο συγκρούσεων έχουμε υψηλοσυνταξιουχους και δημόσιο από τη μια, που θα απειληθούν με περικοπές εάν δικαιωθούν και οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι, ώστε να τηρηθούν βασικές αρχές ισότητες και δικαιοσύνης. Άρα:
-Αν μειωθούν οι εισφορές στους αδύναμους αυτοαπασχολούμενους δεν θα πρέπει να αναπληρώσει ο προϋπολογισμός τη στήριξη στα ταμεία των αυτοαπασχολούμενων;
-Δεν θα ήταν δίκαιο οι εξοντωτικοί φόροι των ελευθέρων επαγγελματιών να ενίσχυαν το δικό τους ασφαλιστικό έστω, ώστε να επιτρέψουν την μείωση των εισφορών για τους αδυνατούντες (ξεπερνώντας έτσι και τα νομοθετικά εμπόδια της Ε.Ε. περί πόρων κλπ; )
-Μπορεί ένας φτωχός εργαζόμενος να έχει 5πλασιες υποχρεώσεις απ όσες ένας εύπορος συνταξιούχος?
-Δεν πρέπει να διαφέρουν ως υποκείμενο προσφοράς στα βάρη ένας 80αρης μικροσυνταξιούχος γήρατος με μηδέν άλλα εισοδήματα, με έναν 50χρονο συνταξιούχο τριπλής συντάξεως και έχοντα καταθέσεις και ακίνητα πχ αξίας εκατομμυρίων ευρώ;
-Δύναται το ελληνικό κράτος να αξιώνει απ τους πρακτικά ανέργους νέους, φόρους εισφορές και νέα δάνεια για την διατήρηση συντάξεων σε πολύ υψηλό ύψη; (πχ 2 χιλιάδες ευρώ το μήνα).
-Με ποια ακριβώς συνταγματική κάλυψη και πειθαναγκασμό προσπαθεί το ελληνικό κράτος να εξωθήσει τους νέους να πληρώσουν (η να χρεώνονται) 200.000 ευρώ σε εισφορές και τρομακτικούς φόρους μέσα σε 40 χρονιά για να λάβουν το ¼ της συντάξεως που λαμβάνουν συνταξιούχοι του σήμερα που κατέβαλλαν λιγότερα από 100.000 ευρώ σε εισφορές και ελάχιστους φόρους σε λιγότερα από 30 χρονιά;
Μήπως δεν είναι ήδη έκδηλος ο παραλογισμός που έγινε στις κοινωνικές παροχές και η αδικία στα δημόσια βάρη, όπου κατά στρέβλωση κάθε εννοίας δικαιοσύνης τα αγαθά του κοινωνικού κράτους τα απολαμβάνουν ήδη εύποροι, και στους αδύναμους εναποτέθηκε η…κύρια δαπάνη των δημοσίων βαρών (και ειδικά με τους έμμεσους φόρους);
Όταν μιλάμε για αξιοπρέπεια, κατά κυριολεξιαν, πρώτα προστατεύουμε όσους βρίσκονται κοντά και κάτω από το όριο της φτώχειας, απαλλάσσοντας τους από τυχόν δυσανάλογα του εισοδήματος βάρη που μειώνουν το ισχνό ήδη εισόδημά τους, είτε είναι εργαζόμενοι είτε συνταξιούχοι, και κατόπιν κοιτάμε τους λοιπούς, με υψηλότερα εισοδήματα και συντάξεις, και όχι το αντίθετο.Πρώτα περικόπτεται από τους έχοντες, ώστε να προστατευθούν οι μη έχοντες, είτε είναι συνταξιούχοι είτε εργαζόμενοι.
Το πρόβλημα με τους μη έχοντες είναι ότι ενδεχομένως να μην έχουν χρήματα ούτε για τα δικαστικά παράβολα.
4. Σύμφωνα με την Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου το Σύνταγμα επιβάλει στο κράτος όταν λαμβάνονται μέτρα περικοπής των συντάξεων να προβαίνει «σε ειδική και εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, από την οποία να προκύπτει εφ΄ ενός μεν ότι τα συγκεκριμένα μέτρα (σ.σ.: περικοπή συντάξεων) είναι πράγματι πρόσφορα αλλά και αναγκαία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος της βιωσιμότητας των φορέων κοινωνικής ασφάλισης εν όψει των παραγόντων που το προκάλεσαν, έτσι ώστε η λήψη των μέτρων αυτών να είναι σύμφωνη με τις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη, αφ΄ ετέρου δε ότι οι επιπτώσεις από τα μέτρα αυτά στο βιοτικό επίπεδο των πληττομένων προσώπων, συνδυαζόμενες με άλλα τυχόν ληφθέντα μέτρα (φορολογικά κ.ά.), αλλά και με το σύνολο των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της δεδομένης συγκυρίας, δεν έχουν αθροιστικά αποτέλεσμα τέτοιο που να οδηγεί σε ανεπίτρεπτη, παραβίαση του πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος σε κοινωνική ασφάλιση».
Σχολιασμος : Πρωτη φορα διοικητικο δικαστηριο σε ελεγχο δημοισιων βαρων λαμβανει υποψι του «αθροιστικα» τις επιβαρυνσεις των υποκειμενων σε φορο! Φυσικα εαν η ιδια αθροιστικη προσεγγιση ακολουθηθει και στους ελευθερους επαγγελματιες και αλλες ομαδες που πληρωνουν απιστευτα περισσοτερα στα δημοσια βαρη, θα βγουν αντισυνταγματικά σωρεία φόρων και εισφορών!
5. Με άλλα λόγια η Ολομέλεια έκρινε ότι πριν τις περικοπές που έγιναν το 2012 δεν προηγήθηκε επιστημονική μελέτη για τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν στο βιοτικό επίπεδο των συνταξιούχων από τις περικοπές των συντάξεων, αλλά και την αναγκαιότητα των περικοπών αυτών.
Στις περιπτώσεις της απειλής κατάρρευσης της οικονομίας η Κυβέρνηση μπορεί με αιτιολογημένη εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης, τον άμεσο χαρακτήρα απειλής και την αναγκαιότητα άμεσης αντιμετώπισης της κατάστασης, να προβεί σε περικοπές των συντάξεων, χωρίς να προηγηθεί η επίμαχη μελέτη.
Ακόμη, οι σύμβουλοι Επικρατείας, επισημαίνουν ότι παρεκκλίσεις ως προς την αναγκαιότητα της υπάρξεως ή ως προς το περιεχόμενο της επίμαχης μελέτης θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, όπως είναι όταν συντρέχει άμεση απειλή κατάρρευσης της οικονομίας της χώρας και τα συγκεκριμένα μέτρα λαμβάνονται κατεπειγόντως για την αποτροπή του κινδύνου». :
Σχολιασμος : Αξιζει εδω να σχολιασουμε οτι ακριβως την περιοδο εκδοσης των αποφασεων η χωρα κατερρεε μπαινοντας σε capital controls και με γενικευμενη ατμοσφαιρα κουρεματος καταθεσεων και ατακτης χρεοκοπιας. Και τουτο το λεμε για να καταδειχθεί οτι η δικαιοσυνη ουτε παντα εχει ευκρινη εικονα των οικονομικων της χωρας, ουτε και λογω της βραδυποριας της ειναι σε θεση να παρακολουθει τις πολιτικες εξελιξεις που συχνα ανατρεπουν προγραμματισμους ετων
6. Σε άλλο σημείο των αποφάσεων αναφέρεται ότι η περικοπή των συντάξεων δεν μπορεί να παραβιάζει αυτό που αποτελεί τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, δηλαδή τη χορήγηση στο συνταξιούχο παροχών τέτοιων που να του επιτρέπουν να διαβιώνει, με αξιοπρέπεια, εξασφαλίζονται τους όρους όχι μόνο της φυσικής του υποστάσεως (διατροφή, ένδυση, στέγαση, βασικά οικιακά αγαθά, θέρμανση, υγιεινή και ιατρική περίθαλψη όλων των βαθμίδων) αλλά και της συμμετοχής του στην κοινωνική ζωή με τρόπο που δεν αφίσταται πάντως, ουσιωδώς από τις αντίστοιχες συνθήκες του εργασιακού βίου»
Και αυτό υπό την προϋπόθεση ότι τα μέτρα που θα ληφθούν (σ.σ.: περικοπή συντάξεων), υπογραμμίζει η Ολομέλεια του ΣτΕ, «δεν παρίστανται προδήλως απρόσφορα ή μη αναγκαία και ότι δεν υφίστανται σοβαρές ενδείξεις ότι υπερβαίνουν το όριο θυσίας των θιγομένων από αυτά, πάντως δε, ενόσω εξακολουθεί να συντρέχει στην ίδια ένσταση ο κατεπείγων λόγος που υπαγόρευσε την επιβολή τους».
Επομένως, η για πολλοστή φορά η περικοπή συντάξεων που έγινε το 2012, η Κυβέρνηση δεν συνέταξε την σχετική έρευνα και εμπεριστατωμένη μελέτη που όφειλε, προκειμένου να αναδείξει «τεκμηριωμένα ότι η λήψη των συγκεκριμένων μέτρων ήταν συμβατή με τις σχετικές συνταγματικές δεσμεύσεις, που απορρέουν από το θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας την προστασία της αξίας του ανθρώπου».
Σχολιασμος : Ακριβως αυτο το σκεπτικο δεν πρεπει να υιοθετηθει και για τους εργαζομενους με τις εισφορες και φορους των οποιων πληρωνονται οι συνταξεις? Δεν στερειται ο εργαζομενος διατροφη, ενδυση στεγαση, περιθαλψη (1 εκατομμυριο οι ανασφαλιστοι!) οταν με εσοδα 5 χιλιαδες ευρω, πληρωνει φορους και εισφορες συνολο 6 χιλιαδες ευρω? Αυτα ποτε θα κριθουν αντισυνταγματικα?
7. Βάσει της απόφασης εκτιμάται πως οι αυξήσεις σε συντάξεις από 1.000,01 έως 1.500 ευρώ θα είναι 5%, από 1.500,01 έως 2.000 ευρώ 10% και από 2.000,01 ευρώ και άνω, 15%.
Σχολιασμος : Ολα τα ανωτερω ειναι ποσά, που μαζι με τις περικοπές και τους φόρους, ζήτημα είναι εαν προσεγγίζουν καν, οχι να αγγίξουν η να ξεπεράσουν μαλιστα το οριο της «αξιοπρέπειας».
Η δε απόφαση καθόλου δεν ασχοληθηκε με το καυτο ζητημα του αν οι συνταξιουχοι αυτοι είχαν αλλα εισοδηματα , καταθεσεις κλπ εκ των οποιων να διασφαλιζετο η αξιοπρεπεια τους.
Παράρτημα:
capital.gr/story/1655369
*πηγή lawyalty.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU