Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού δεν είναι προοδευτική, δεν οδηγεί κεντροαριστερά αλλά στην αγκαλιά της ρεβανσιστικής, νεοφιλελεύθερης και γεμάτης με ακροδεξιά στελέχη, Δεξιάς

"Η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία που χαρακτηρίζει την πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, και ακόμα περισσότερο το Ποτάμι, δεν είναι προοδευτική, δεν οδηγεί κεντροαριστερά, δεν οδηγεί ούτε καν στο δημοκρατικό κέντρο. Οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά και στην επάνοδο μιας έξαλλης, ρεβανσιστικής Δεξιάς, νεοφιλελεύθερης, δέσμιας μεγαλοσυμφερόντων, γεμάτης με ακροδεξιά στελέχη στην ηγεσία της."

Στην παρέμβαση που ακολουθεί και δημοσιεύεται σήμερα στην Αυγή*, ο Δ. Παπαδημούλης επισημαίνει το αυτονόητο. Ότι η κεντροαριστερά στην Ελλάδα πρέπει να ανακτήσει τον αντιδεξιό της προσανατολισμό, που την είχε καθορίσει όταν κυβερνούσε από το 1981 και πριν βυθιστεί ως ΠΑΣΟΚ στον νεοφιλελευθερισμό και αναπαράγει την ρεμούλα, το πελατειακό κράτος και την διαφθορά, με αποκορύφωμα την ενσωμάτωσή της στην Δεξιά του Σαμαρά και τώρα του Μητσοτάκη με τα ακροδεξιά στελέχη.
Η βάση της κεντροαριστεράς, όση δεν έχει δραπετεύσει από το δήθεν σοσιαλδημοκρατικό σημερινό ΠΑΣΟΚ ή το αδελφό Ποτάμι και τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ, είναι εγκλωβισμένη στην πρόσδεση των "βαγγελοβενιζελικών" στο στρατόπεδο της Δεξιάς. Μια πρόσδεση υποχρεωτική μεν για τα κουρέλια της διαπλοκής (που κρύβονται πίσω από το όνομα της κεντροαριστεράς) λόγω των σκελετών στην ντουλάπα τους που η δεξιά γνωρίζει αλλά καλύπτει όσο συμπλέουν πολιτικά μαζί της - αλλά όχι και για τον αμέτοχο στην διαφθορά άνθρωπο προοδευτικών και σοσιαλιστικών ιδεών. Αυτόν που κρατούν όμηρο με κάθε μέσο και με συνέργεια της Φώφης Γεννηματά και Σταύρου Θεοδωράκη στην καθημερινή αντιΣΥΡΙΖΑ υστερία, μήπως και πέσει η κυβέρνηση της κάθαρσης και καταφέρουν να κρύψουν τα ανομήματά τους που βγαίνουν πλέον καταιγιστικά στη φόρα και μοιάζει θέμα χρόνου να αποκαλυφθούν δεκαετίες υπονόμευσης της χώρας που οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να αντιστραφεί το ιστορικό παράδοξο: αντιδεξιές δυνάμεις να βρίσκονται στην υπηρεσία μιας ρεβανσιστικής δεξιάς με ακροδεξιές τάσεις.
Ήρθε η ώρα να αντιστραφεί το ευρωπαϊκό παράδοξο: η ελληνική έκφραση της σοσιαλδημοκρατίας να συνεργάζεται με την Δεξιά την ώρα που η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία οργανώνει συμμαχίες αμφισβήτησης της λιτότητας με την αριστερά.

Η κεντροαριστερά στην χώρα μας διαθέτει πολύτιμα στελέχη, κοινωνικά δραστήρια σε τομείς δημιουργικότητας και μεταρρύθμισης του παραγωγικού προτύπου, καταπολέμησης του πελατειακού συστήματος και της διαπλοκής και της εθνικής απεξάρτησης από την ξένη επιτροπεία. Δυνάμεις που συνάδουν περισσότερο με το κομμάτι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που ξυπνά από τον λήθαργο του νεοφιλελευθερισμού παρά με τα πολιτικά πτώματα που συνεχίζουν να κρατούν σφιχτά τις σφραγίδες και τα λάβαρα μιας παράδοσης που εκμεταλλεύτηκαν προς ίδιον όφελος και παράνομο πλουτισμό των ημετέρων.
Τι δουλειά έχουν οι προοδευτικοί άνθρωποι με αυτούς;
Μήπως ήρθε η ώρα να αποδεσμευτούν;
Ξεκινώντας συγκροτημένο διάλογο με την Αριστερά για τα πράγματα που τους ενώνουν, για την κοινή αγωνία να σταθεί ξανά η χώρα στα πόδια της και να ξεφύγει από την αιώνια εξάρτηση που οραματίστηκε το πιο ξενόδουλο και μεταπρατικό κομμάτι της ελληνικής ελίτ. Μέσα από ένα φόρουμ Διαλόγου και Κοινής Δράσης με την Αριστερά, ως η παραδοσιακή αντιδεξιά προοδευτική παράταξη να ξανακοιτάξουν μπροστά. Άμεσα. Γιατί ο χρόνος για την στροφή προς την ανασυγκρότηση δεν είναι άπειρος και χρειάζονται όλοι και όλες σε αυτήν την δημιουργική ώθηση.
Και η ώρα είναι τώρα. Και για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ στο να προτείνουν συγκεκριμένα πράγματα και για τις δυνάμεις της προοδευτικής κεντροαριστεράς στο να ανταποκριθούν.

η αριστερή στρουθοκάμηλος


Για την Κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συμμαχίες

του Δημήτρη Παπαδημούλη*

Όσοι πιστεύουν ότι το 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα συνέδριο ρουτίνας, κάνουν λάθος. Αυτή την περίοδο διανύουμε την πιο κρίσιμη καμπή για τον ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση Τσίπρα. Γι’ αυτό και οι αποφάσεις που θα πάρουμε έχουν τεράστια σημασία, όχι μόνο για το μέλλον της Αριστεράς, αλλά και της χώρας. Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα με ειλικρίνεια, αυτογνωσία και χωρίς στρουθοκαμηλισμούς.

Στην οικονομία τα πιο δύσκολα είναι πλέον πίσω μας και εμφανίζονται θετικές προοπτικές ανάπτυξης για τα επόμενα 2-3 χρόνια. Η ανάπτυξη όμως, η ταχύτερη μείωση της ανεργίας, οι επενδύσεις, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και φυσικά η ελάφρυνση του χρέους, δεν θα έρθουν με τον αυτόματο πιλότο. Απαιτούν ρεαλιστικό σχεδιασμό και δραστική βελτίωση της συνοχής και της αποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης και της διοίκησης. Η θετική αλλαγή της τάσης των οικονομικών δεικτών όμως, δεν έχει φτάσει ακόμη στην κοινωνία και την καθημερινότητα των πολιτών.

Γι’ αυτό και στη σχέση μας με την κοινωνία τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ένα μεγάλο μέρος του κόσμου μας είναι απογοητευμένο, αποστασιοποιημένο ή και θυμωμένο. Το δε κόμμα μας παραμένει μικρό, κλειστό και με πεσμένο ηθικό. Πληρώνουμε δε και πρόσθετο κόστος γιατί, λόγω ελλιπούς προετοιμασίας και ανάγνωσης των πραγματικών συσχετισμών σε Ελλάδα και Ευρώπη, καλλιεργήσαμε, ιδιαίτερα πριν τον Ιανουάριο του 2015, υπερβολικές προσδοκίες, που αποδείχτηκε οδυνηρά ότι δεν ήταν άμεσα εφικτές.

Χρειαζόμαστε ένα συνέδριο επανεκκίνησης που θα αξιολογήσει τα πάντα με ειλικρίνεια και θα ενώσει και κινητοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από ένα πολιτικό σχέδιο με σαφείς και εφικτούς στόχους. Με καθαρές επιλογές, χωρίς «βλέποντας και κάνοντας». Πιο συγκεκριμένα:

Να επενδύσουμε στην σταθερότητα, που σημαίνει εκλογές το 2019. 



Προτεραιότητά μας: 
  • Ανάπτυξη-μείωση της ανεργίας- εκσυγχρονισμός της διοίκησης- ενίσχυση του κοινωνικού κράτους. 
  • Έμφαση στις εσωτερικές παθογένειες (πελατειακό κράτος- γραφειοκρατία- φοροδιαφυγή-καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης), που έφεραν τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. 
  • Αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. 
  • Εγκατάλειψη κάθε σκέψης ή υπόνοιας για προσφυγές στις κάλπες πριν το 2019. Θα είναι οδυνηρά επιζήμιο για τη χώρα και την κοινωνία και φυσικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η αριστερά είναι για τα δύσκολα, δεν δραπετεύει στα δύσκολα. Οι ιδέες για «σύντομη δεξιά παρένθεση» είναι το ίδιο λανθασμένες και επιζήμιες, με το σχέδιο της ΝΔ για «σύντομη αριστερή παρένθεση».
Να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ το μεγάλο κόμμα-παράταξη της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς του 21ου αιώνα

Αν θέλουμε να αλλάξουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς.
Το Συνέδριο καλείται να κάνει ουσιαστικά βήματα, για έναν ΣΥΡΙΖΑ:
  • Πιο μαζικό και ανοιχτό στην κοινωνική μας βάση, σε ιδέες και νέους ανθρώπους, όχι ένα κόμμα «σκαντζόχοιρος».
  • Πραγματικά ενιαίο, με εσωτερική δημοκρατία, ρεύματα ιδεών, αλλά όχι άθροισμα κλειστών ομάδων και καπετανάτων.
  • Με δημοκρατία και συλλογικότητα, όχι αρχηγικό φυσικά. Αλλά και με κατανομή ευθύνης, συλλογική αποτελεσματικότητα και απολογισμό δουλειάς.
  • Κόμμα της κοινωνίας, όχι κόμμα του κράτους ή ελίτ στελεχών.
Για να πετύχουμε όμως, απαιτούνται και οι ευρύτερες δυνατές συμμαχίες μέσα και έξω από την Ελλάδα, γύρω από κοινούς στόχους. 


Αυτό είναι η αλφαβήτα της Ιστορίας του αριστερού κινήματος. Την υποτίμηση αυτής της αλήθειας, την βιώσαμε οδυνηρά τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησης το 2015. Αντίθετα, η εφαρμογή αυτής της πλατιάς πολιτικής συμμαχιών στην Ευρώπη τους τελευταίους μήνες, με πρωταγωνιστική συμβολή του Αλέξη Τσίπρα, αρχίζει ήδη να αποδίδει τους πρώτους καρπούς.

Είναι ανάγκη λοιπόν, αυτή την πολιτική συμμαχιών που ακολουθούμε στην Ευρώπη να την επιδιώξουμε και στην Ελλάδα. Με δυνάμεις του αντίστοιχου πολιτικού και κοινωνικού φάσματος
Σε συνέχεια της σχετικής πρόσκλησης, που έχει ήδη απευθύνει δημόσια ο Αλέξης Τσίπρας, προτείνω το Συνέδριό μας να αποφασίσει τη συγκρότηση ενός μονιμότερου φόρουμ διαλόγου, των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με ευρύτερες δυνάμεις της ανανεωτικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, με στόχο τη συγκρότηση ενός ευρύτερου προοδευτικού πόλου στην ελληνική κοινωνία.
Η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία που χαρακτηρίζει την πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, και ακόμα περισσότερο το Ποτάμι, δεν είναι προοδευτική, δεν οδηγεί κεντροαριστερά, δεν οδηγεί ούτε καν στο δημοκρατικό κέντρο. Οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά και στην επάνοδο μιας έξαλλης, ρεβανσιστικής Δεξιάς, νεοφιλελεύθερης, δέσμιας μεγαλοσυμφερόντων, γεμάτης με ακροδεξιά στελέχη στην ηγεσία της. 
Και αυτό έχουμε ιστορικό και δημοκρατικό καθήκον να το αποτρέψουμε.



*Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ.

*πηγή Η ΑΥΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU