Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Γλώσσα και σεξισμός

η κουλτούρα του βιασμού εγκαθίσταται στις ψυχές μέσα από τις λέξεις
ΤΑ ΒΡΙΣΙΔΙΑ

 "τόσο χάλια γαμάτε που το λέτε για να τρομάζετε τον κόσμο;"

της melusine από το kollectnews

Αφορμή γι αυτό το κείμενο στάθηκε μια συζήτηση με γνωστό μου τις προάλλες. Ο γνωστός μου είναι αναρχικός, αντιφασίστας, αντισεξιστής, καταρτισμένος, καλλιεργημένος, ηθικό στοιχείο, γενικώς ένα άτομο πολύ υψηλού επιπέδου. Πάνω λοιπόν σε μια πολιτική συζήτηση μου είπε "από τα τρία, θα πάρει το μακρύτερο". Προς στιγμήν στο μυαλό μου δημιουργήθηκε ένα μικρό κενό. Όχι ότι δεν γνωρίζω την φράση, την γνωρίζω, ζω ανάμεσα στον κόσμο όπως όλοι μας. Όμως είμαι γυναίκα, δεν έχω τρία, ούτε μακρύτερο, γι αυτό δεν μπορώ να ταυτιστώ πραγματικά με το νόημα της φράσης αυτής κι όταν την ακούω το μυαλό ακινητεί στιγμιαία. Βρέθηκα λοιπόν σε αμηχανία όπως τόσες άλλες φορές κι είπα να γράψω ένα κείμενο για τα βρισίδια από την μεριά των γυναικών.

Όλο το γραπτό μου απευθύνεται μόνο σε άντρες
.

Προσωπικώς δεν βρίζω ποτέ. Νευριάζω, βρίζω, αλλά δεν χρησιμοποιώ αυτές τις γνωστές βρισιές που σχετίζονται με τα γεννητικά όργανα και την σεξουαλική πράξη. Ο λόγος είναι απλός: αυτές οι βρισιές είναι φαλλοκρατικές, κατασκευάστηκαν από άντρες, παρουσιάζουν το αντρικό μόριο ως όπλο και την σεξουαλική πράξη ως τιμωρία κι εγώ αρνούμαι να μπω σε αυτό το σκεπτικό. Στην πραγματικότητα νομίζω ότι αυτές οι βρισιές κατασκευάστηκαν από άντρες αλλά απευθύνονται επίσης σε άντρες, όχι σε γυναίκες, υπό την έννοια ότι ένα αντρικό μόριο ως εικόνα είναι πολύ πιο απειλητικό για έναν άντρα, παρά για μια γυναίκα. Σε όποιον κι αν απευθύνονται, όλες οι βρισιές σεξουαλικού χαρακτήρα είναι φαλλο-κρατικές. Αντίστοιχες αιδοι-κρατικές δεν υπάρχουν. Δηλαδή, υπάρχουν κανα δυό, αλλά...

δεν είναι βρισιές παρά κατ’ όνομα διότι δεν απειλούν και δεν τρομάζουν κανένα.

Πρόσφατα δοκίμασα δυό-τρεις φορές εγώ η ίδια να χρησιμοποιήσω αιδοιοκρατικές βρισιές, να πω « σε γράφω στο μουνί μου» κατ’ αντιστοιχία του «σε γράφω στον πούτσο μου». Νομίζω πως στα μάτια των αντρών που το άκουσαν είδα περισσότερο μια λάμψη φαντασίωσης, δηλαδή την ερώτηση «πώς άραγε είναι το μουνί σου», παρά τον θυμό από την προσβολή που τους έκανα. Γι αυτό, δεν το ξανάπα. Εξάλλου, κι όταν το έλεγα, δεν το εννοούσα καθόλου. Εγώ περνάω από διπλά κόσκινα και δέκα δοκιμασίες αυτούς που θα δουν το Πολύτιμο, δεν θα κάτσω να γράψω πάνω του τον κάθε καραγκιόζη.

Επίσης πρόσφατα δοκίμασα να πω σε γνωστό μου την φαλλο-κρατική βρισιά «θα σε γαμήσω». Αν τρόμαξε ή αν φοβήθηκε; Καθόλου. Γέλασε και μου είπε «αυτό είναι υπόσχεση;». Δεν είχε άδικο, ούτε εγώ μπορώ να σκεφτώ πώς θα κατορθώσω η σεξουαλική πράξη μαζί μου να γίνει τιμωρία.
Ίσως οι βρισιές αυτές να είχαν αποτέλεσμα, εάν τις έλεγα με το σωστό ύφος. Απλούστατα, δεν μπορώ να πάρω το σωστό ύφος γιατί δεν σκέφτομαι το δικό μου σεξουαλικό όργανο, ούτε την σεξουαλική πράξη με τον ίδιο τρόπο που σκέφτονται οι άντρες το δικό τους όργανο και την πράξη. Όχι μόνο δεν νομίζω πως μπορώ να απειλήσω κανένα με το όργανό μου, ή να τιμωρήσω κάποιον μέσω της πράξης, αλλά εντελώς αντίθετα, νομίζω πως μέσω του σεξ φροντίζω κάποιον, τον περιποιούμαι, ίσως και να τον περιθάλπω.

Επομένως η ερώτηση είναι, πώς άραγε αποκτούν οι άντρες το σωστό ύφος; Τι σκέφτονται όταν λένε «θα σε γαμήσω»: Δεν πρέπει να σκέφτονται μια σεξουαλική πράξη τρυφερή, πρώτα από όλα διότι έχουν απέναντί τους κάποιον που δεν θέλει να γαμηθεί μαζί τους. Επομένως σκέφτονται μια σεξουαλική πράξη ενάντια στην θέληση του άλλου, ένα βιασμό. Υπερβάλλω;
Ίσως, πάντως μπρος στα δικά μου μάτια, μέσα από τα λόγια τους ξεπετιέται στιγμιαία η εικόνα ενός βιασμού. Νομίζω μάλιστα πως και στα δικά τους τα μάτια ξεπετιέται η εικόνα ενός βιασμού, διότι, στο γήπεδο ας πούμε, οι φίλαθλοι της μιας ομάδας προς τους φιλάθλους της άλλης, δεν φωνάζουν μόνο «θα σε γαμήσω» αλλά κάνουν και μια κίνηση με το χέρι τους, με το μεσαίο δάκτυλο υψωμένο. Θα μου πείτε πως όλα αυτά είναι σχηματικά. Ναι, αυτό λέω κι εγώ, σχηματίζουν την εικόνα του βιασμού. Όλα αυτά τα φαλλοκρατικά βρισίδια, συν κάποιος άλλους παράγοντες, δημιουργούν την κουλτούρα του βιασμού, σε εξοικειώνουν με την πράξη του βιασμού και ίσως σε φέρνουν πιο κοντά στην πράξη του βιασμού. Κι εδώ θα μου πείτε, άλλο πράγμα η εικόνα κι άλλο η πράξη. Σωστά, η πράξη είναι μακριά.
Δηλαδή, πόσο μακριά είναι; Εξαρτάται. Είναι σε απόσταση αναπνοής σε καταστάσεις που ο άνθρωπος είναι γενικά απροστάτευτος: στην φυλακή, στα κρατητήρια, στον πόλεμο. Είναι πολύ κοντά στις σχέσεις εξουσίας: αφεντικό-εργαζόμενος, προϊστάμενος-υφιστάμενος, διακινητής-μετανάστης. Είναι αρκετά κοντά ακόμα και σε σχέσεις ισοτιμίας ανάμεσα σε ελεύθερους ανθρώπους: δυσαρεστημένος εραστής απέναντι στην ερωμένη που τον εκνεύρισε, άντρας σύζυγος απέναντι στην απρόθυμη γυναίκα σύζυγο (ιδιαιτέρως εάν η γυναίκα είναι νοικοκυρά), γνωστός ή άγνωστος απέναντι σε μεθυσμένη γνωστή ή άγνωστη μετά από πάρτι, συναυλία κλπ. Βέβαια στην τελευταία περίπτωση, ίσως και στην δεύτερη, η σεξουαλική πράξη δεν καταγράφεται στο μυαλό του δράστη ως βιασμός, καταγράφεται ως άγριο σεξ ή απρόθυμο σεξ. Επομένως μια λεπτή γραμμή χωρίζει τον άντρα που σέβεται τον άλλον και δεν εξασκεί σεξ με βία, από τον «με την βούλα» βιαστή.

Με λίγα λόγια, η κουλτούρα του βιασμού εγκαθίσταται στις ψυχές μέσα από τις λέξεις. Αν δεν θέλετε να μολύνετε την ψυχή σας με την κουλτούρα του βιασμού, αν δεν θέλετε να είστε δέσμιοι των φαλλοκρατικών και εξουσιαστικών προτύπων που προβάλλει η Κοινωνία γύρω μας, αν εσείς οι ίδιοι θέλετε να ζήσετε κάπως αλλιώς κι όχι ως άντρας πολλά βαρύς που όλη την ώρα πρέπει παντού να γαμεί και να δέρνει, βγάλτε την ορολογία της φαλλοκρατίας από το στόμα σας ξεκινώντας από τα βρισίδια. Αφαιρέστε από το λεξιλόγιό σας δια παντός το «θα σε γαμήσω’.

Επιτέλους, σκεφτείτε το κι αλλιώς: τόσο χάλια γαμάτε που το λέτε για να τρομάζετε τον κόσμο;



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU