Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

ΜΚΟ: κερδοφόρες για κάποιους, μη κερδοσκοπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις;

"Mη κερδοσκοπικό ονομάζεται ένα νομικό πρόσωπο, όταν σκοπός της λειτουργίας του δεν είναι η επίτευξη κέρδους, αλλά κάποιος κοινωφελής σκοπός όπως είναι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ).Παρά τις προβλέψεις του νόμου, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μη κερδοσκοπικές οργανώσεις των οποίων οι διαχειριστές λειτουργούν καταστρατηγόντας τον νόμο και τον σκοπό που προβλέπει το καταστατικό. Αυτό κυρίως επιτυγχάνεται μισθοδοτώντας επιλεκτικά με υψηλούς μισθούς, διεξάγοντας οικονομικές πράξεις (αγορές και πωλήσεις) με δυσμενείς όρους σε βάρος της οργάνωσης ή παρεκλίνοντας από τους σκοπούς του καταστατικού τους λόγους εξυπηρέτησης προσωπικών συμφερόντων." 
wikipedia / Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση
Χιλιάδες πλέον άνθρωποι, ζουν προκλητικά καλά έως πολύ καλά εν μέσω κρίσης, φτιάχνοντας από μια ΜΚΟ με οποιονδήποτε σκοπό, συνήθως κοινωφελή και εκμεταλλευόμενοι τους δεκάδες χιλιάδες εθελοντές που συνδράμουν στο έργο της ΜΚΟ, τις δωρεές ευαίσθητων ανθρώπων αλλά και την διανομή χρημάτων και υλικής βοήθειας που τους αναθέτουν ευρωπαϊκοί και διεθνείς φορείς για να παρακάμψουν την πιθανή ανικανότητα ή διαφθορά κρατικών φορέων. Μεταξύ τους γνωστοί επαγγελματίες της πολιτικής πρώην βουλευτές και ευρωβουλευτές αλλά και γόνοι ή συγγενείς επίσης γνωστών κρατικοδίαιτων οικογενειών - γνωρίζουν βλέπετε το know how... Ειδικά όμως στο προσφυγικό, οι οργανώσεις αυτές λειτουργούν συχνά με τρόπο που εξοργίζει κάθε νουνεχή άνθρωπο της αληθινής αλληλεγγύης. Ακολουθεί ένα κείμενο καταγγελίας του "επαγγελματικού" κυνισμού αυτών των ΜΚΟ που εκμεταλλεύονται τον πόνο της προσφυγιάς και βιοπορίζονται από την δυστυχία των προσφύγων:

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ και η μπίζνα..

Αυτή τη στιγμή στον ελλαδικό χώρο δραστηριοποιούνται περίπου 1000 ΜΚΟ, φωτογράφοι χτίζουν καριέρες και κάνουν δημόσιες σχέσεις πυροβολώντας τα πρόσωπα ταλαιπωρημένων γερόντων και νεκρών παιδιών, 700 εκατομύρια ευρώ μοιράζονται σταδιακά από το 2015 εως το 2018 σε «αλληλέγγυες» επιχειρήσεις-πλυντήρια μαύρου χρήματος, στα νησιά του βορειοανατολικού αιγαίου οι ΜΚΟ έχουν μοιράσει τις παραλίες έτσι ώστε η καθεμια τους να έχει το δικό της πεδίο δράσης, περιμένοντας σαν όρνεα στις ακτές να αρπάξουν και να κατασπαράξουν ανθρώπινες ψυχές.
Πολλές ΜΚΟ συνεργάζονται με διακινητές και με την τουρκική ακτοφυλακή προκειμένου να προκαθορίζεται το ακριβές σημείο απόβασης των προσφύγων, με τις φωτογραφικές μηχανές και τις κάμερες κάθε είδους ανά χείρας να παρουσιάζουν το «έργο» τους μέσω του διαδικτύου. Ιδιαίτερη ζήτηση για τους μισθοφόρους-φωτογράφους των ΜΚΟ παρουσιάζουν τα μικρά παιδιά και οι μανάδες τους. Η ανάρτηση μιας μάνας να κλαίει με το μωρό της στην αγκαλιά εκτοξεύει την δημοφιλία της σελίδας που προμοτάρει την όποια ΜΚΟ.

Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στα ετήσια βραβεία φωτογραφίας θα δεί πως οι 7 στις 10 υποψηφιότητες αφορούν τους πρόσφυγες, με φωτογραφίες (στο 99% των περιπτώσεων) που το μόνο που απεικονίζουν είναι ο πόνος, ο θάνατος, η εξαθλίωση και η φρίκη στα βλέμματα μικρών παιδιών. Ασελγούν στα σώματα αθώων κυνηγημένων ανθρώπων, θυματοποιώντας τους και τρομοκρατώντας τους με το που πατούν το πόδι τους σε μια χώρα που υποτίθεται βρίσκεται σε ειρήνη, σε μια χώρα που υποτίθεται έρχονται για να σωθούν..Και τί αντιμετωπίζουν; Κοράκια, αρπαχτικά που τους τραβολογούν από δω και από κει και τους σημαδεύουν όπως ακριβώς τους σημάδευαν και στη πατρίδα τους, πατώντας το κουμπακι της φωτογραφικής μηχανής σαν άλλη σκανδαλη σκοτώνοντας σε κάθε καρέ την ελπίδα τους, την γαλήνη που έψαχναν να βρούν μακριά από την παράνοια του πολέμου.

Με το που κατεβαίνουν από τις βάρκες, όσοι τα καταφέρνουν, συνειδητοποιούν πως στη δύση μαίνεται ένας άλλος πόλεμος, πιο ύπουλος, που ο εχθρός είναι παντού και που δεν μπορείς να του ξεφύγεις όπου και αν κρυφτείς, η ανηλεής μάχη της διατήρησης του ανθρωποφάγου καπιταλισμού.Τα στρατόπεδα είναι δύο, το ένα στάζει αίμα και με το μότο,»ο θάνατός σου η ζωή μου», προελαύνει και συνεχώς μεγαλώνει πατώντας πάνω στις κουρελιασμένες αξιοπρέπειες των γενίτσαρων που σκάβουν τα αναχώματα στη πρώτη γραμμή. Το άλλο είναι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που με δάκρυα στα μάτια τραβούν από τα σαγόνια των όρνεων τα παιδιά, τις μανάδες και τους γέροντες για να τους σώσουν, να τους βρούν απάγκειο. Είναι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ που παλεύουν με το ίδιο το κράτος και το παρακράτος για να βροντοφωνάξουν με την περήφανη στάση τους μαζί με τους πρόσφυγες πως κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, πως κανένα από αυτά τα παιδιά δεν είναι για λύπηση, πως η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών και πως οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι ακόμη μια ευκαιρία πλουτισμού των ίδιων μεγαλοεργολάβων και των παρατρεχάμενών τους…

Θα έρθει η μέρα που αυτά τα πιτσιρίκια που τώρα παίζουν στις λάσπες και κοιμούνται στα χιόνια, θα μεγαλώσουν και θα προσπαθήσουν να επουλώσουν τις πληγές που εσύ τους άνοιξες στη παιδική τους ψυχούλα. Και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ θα είμαστε ένα, θα συνεχίσουμε να είμαστε ένα και θα είμαστε πολλοί, πολλοί περισσοτεροι από σήμερα και εσύ με τον μικρό φασίστα που κουβαλάς μέσα σου θα τρέχεις να σωθείς όπως εκείνοι τώρα μα δεν θα τα καταφέρεις…Και ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ είσαι και θα είσαι δειλός και λίγος…


πηγή art blog



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU