tag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post3497913379088421863..comments2023-12-04T12:25:50.680+02:00Comments on η αριστερή στρουθοκάμηλος: Η σημερινή συγκυρία: οι εναλλακτικές διέξοδοι για το ελληνικό χρέος και οι περιορισμοί τουςgiorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλοςhttp://www.blogger.com/profile/03694816040577205038noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-52268204215991861302011-09-04T12:56:05.475+03:002011-09-04T12:56:05.475+03:00συνεχεια...
2. “….στα πλαίσια του ανερχόμενου Ψυχ...συνεχεια...<br /><br />2. “….στα πλαίσια του ανερχόμενου Ψυχρού Πολέμου, οι δυτικοί σύμμαχοι χρειάζονταν τη Γερμανία ως σύμμαχο κατά του κομμουνισμού. Γι' αυτό συμφωνείται, με τη Συνθήκη του Λονδίνου του 1953, ότι η αποπληρωμή των αναγνωρισμένων πολεμικών χρεών της Γερμανίας θα αναβληθεί – έως ότου υπάρξει τελική συμφωνία, στα πλαίσια μίας μετέπειτα συνθήκης για την ειρήνη. <br /><br />Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Δ. Γερμανίας συνάπτει μεν στη δεκαετία του ΄60 με τις δυτικές χώρες τις λεγόμενες ομαδικές συμφωνίες, σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία αποδέχεται την υποχρέωση αποζημίωσης. Με την Ελλάδα συνάπτεται μία τέτοια σύμβαση για 115 εκατομμύρια μάρκα, δηλαδή ένα πολύ μικρό ποσοστό του πραγματικού χρέους. Αλλά τα θύματα των εγκλημάτων της Βέρμαχτ,…….. εξαιρούνται καθαρά από αυτές τις πληρωμές, και συνεπώς εξαιρούνται από τη σύμβαση αυτή οι αξιώσεις από ιδιώτες. Η ελληνική κυβέρνηση πάντα τόνιζε ότι με αυτή τη ομαδική συμφωνία δεν πάρθηκε καμία τελική απόφαση «το θέμα δεν έχει τύχει οριστικού διακανονισμού. Δεν έχουμε παραιτηθεί ποτέ των αξιώσεών μας» … ακόμα και υπάλληλοι του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Υπουργείου Οικονομικών παραδέχτηκαν γραπτώς ότι οι ελληνικές απαιτήσεις πολεμικής αποζημίωσης δεν έχουν ικανοποιηθεί με αυτή τη ομαδική συμφωνία.<br /><br />Μετά από την επανένωση της Γερμανίας … ήρθε η ώρα να γίνει η τελική «σύμβαση ειρήνης» - όπως αναφέρθηκε στη συνθήκη του Λονδίνου του 1953. Αλλά αυτό αποφεύγεται συνειδητά και -αντ' αυτού- καταρτίζεται μία «Σύμβαση 2+4», που ναι μεν κανονίζει την παραίτηση από απαιτήσεις πολεμικών αποζημιώσεων -αλλά μόνο με τις τέσσερις «Μεγάλες Δυνάμεις», δηλαδή ανάμεσα στους τότε συμμάχους. Η Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες δεν καλούνται στην αναίρεση της σύμβασης και δεν μπορούν να προβάλουν αξιώσεις -ούτε όμως και να παραιτηθούν από ενδεχόμενες αξιώσεις. <br /><br />Σχεδόν όλοι οι νομικοί … ειδικευμένοι στο θέμα, συμφωνούν στο ότι με αυτή τη «Σύμβαση 2+4» έχει αναιρεθεί η Συνθήκη του Λονδίνου. Έτσι υπάρχει η δυνατότητα για χώρες και ίσως και για ιδιώτες, να διεκδικήσουν τις παλιές τους απαιτήσεις - αυτές τις απαιτήσεις, για τις οποίες η Γερμανία είχε πάρει παράταση πληρωμής το 1953, λόγω της Σύμβασης του Λονδίνου. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα και για την Ελλάδα και για Έλληνες πολίτες.)”<br /><br />Αφωτιστος ΦιλλεληνAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-516039624582348381.post-26938665702132566882011-09-04T12:55:38.706+03:002011-09-04T12:55:38.706+03:00@Γ.Προκοπακης
Να διαδοθει η παρακατω προταση σου ...@Γ.Προκοπακης<br /><br />Να διαδοθει η παρακατω προταση σου για πολιτικη λυση του χρεους, επειδη αλλη λυση φαινεται σχεδον ανεφικτη η δημιουργει πολλα προβληματα στην Ε.Ε., εφοσον ακομη και αρκετοι γερμανοι διανοουμενοι παραδεχονται οτι κατι αναλογο εγινε με δανειακες υποχρεωσεις της Γερμανιας και μαλιστα 2 φορες, για διαφορους λογους, παντα πολιτικους.<br /><br />".... η όποια λύση δεν μπορεί παρά να είναι "πολιτική". <br />Δηλαδή, διακρατική διαγραφή χρεών ή επιμήκυνση μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. <br /><br />Η πολιτική λύση όμως θέλει και "πολιτικά" ανταλλάγματα. <br />Αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία ...., επιτροπεία, αλλαγή εκ βάθρων όλης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας... "<br /><br /><br />1. Με την συνθήκη των Βερσαλλιών (1919) τερματιστηκε επίσημα ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος με σημαντικότερους όρους απώλεια εδαφών και αποικιών, περιορισμό των στρατιωτικών δυνάμεων της Γερμανίας, και ότι η Γερμανία αποδεχόταν ... να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις σε διάφορες χώρες.[4] Αρχικά το συνολικό ποσό ανήλθε στα 269 εκατ. χρυσά μάρκα, αργότερα , το ποσό περιορίστηκε στα 132 δις μάρκα, που παρέμενε αστρονομικό …, τόσο λόγω του ύψους του ποσού όσο και γιατί η Γερμανία θα έπρεπε να πληρώνει μέχρι το 1984… Τον Μάιο του 1929 το ποσό περιορίσθηκε ακόμη περισσότερο στα 112 δις χρυσά μάρκα (και για περίοδο 59 ετών (1988). <br />Μετά το Κραχ του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, τον Οκτώβριο του 1929, και τη μεγάλη οικονομική κρίση, τέθηκε μορατόριουμ πληρωμών για το 1931-2, κατά τη διάρκεια του οποίου η Συνδιάσκεψη της Λωζάννης ψήφισε υπέρ της κατάργησης των αποζημιώσεων. Μέχρι τότε, η Γερμανία είχε πληρώσει μόνο το ένα όγδοο του ποσού που απαιτούνταν από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών. … Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης κατέληξε να μην πληρώνει καθόλου καθαρές αποζημιώσεις, λαμβάνοντας αμερικανικά εμπορικά δάνεια για να πληρώνει για τις αποζημιώσεις, προτού τελικά τις αποκηρύξει πλήρως στις αρχές της δεκαετίας του 1930.<br /><br /><br />Αφωτιστος ΦιλελληνAnonymousnoreply@blogger.com