Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Το θρίλερ στο δρόμο του ΟΑΕΕ

από το blog Αλλαγή
Έχει συσταθεί κάπου μια ΕΠΕ. Καλά να πάθει θα πείτε αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εις εκ των εταίρων, που λένε κι οι δικηγόροι – ναι, αυτοί που έχουν δικό τους ολόκληρο υπουργό – αποφασίζει να μεταβιβάσει ολόκληρο το εταιρικό του μερίδιο, να διαγραφεί από τον ΟΑΕΕ και να τραβήξει τον δρόμο της αρετής. Χα! θα πείτε αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Μετά βασάνων, ο εις, καταφέρνει κάποια στιγμή να τελειώσει με εφορίες, συμβολαιογράφους, κατάθεση τροποποίησης στο ΕΒΕΑ, να πάρει την σχετική βεβαίωση για διαγραφή από ΟΑΕΕ. Το ημερολόγιο έδειχνε 29/4/2013
Στα χέρια του έχει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά προς ΟΑΕΕ πλην ενός: του ΤΑΠΕΤ ή ΦΕΚ. Η καλή κυρία στον ΟΑΕΕ, η υπεύθυνη για τις διαγραφές του Ζωγράφου – του Δήμου, όχι του Τσαρούχη - κάνει δεκτό το αίτημα με την επιφύλαξη προσκόμισης του ΤΑΠΕΤ ή ΦΕΚ. Αυτά τα αρκτικόλεξα πάντα τον τρόμαζαν τον εις εκ των εταίρων, που λένε οι δικηγόροι κτλ, και όποτε μπορούσε τα άφηνε να προσπερνούν. Έτσι και τώρα: μπήκε στο διαδίκτυο, γκουγκλάρισε και κατάλαβε ότι μπορούσε να περιμένει την έκδοση του ΦΕΚ το οποίο χρειάζεται περί το εικοσαήμερο να δημοσιευτεί.
Όταν κόντευε μήνας και η αναζήτηση στο Εθνικό Τυπογραφείο του έβγαζε μηδέν αποτέλεσμα, ανησύχησε. Τηλεφώνησε λοιπόν στο ΕΤ και ακριβώς εδώ ξεκινά η πορεία στη λεωφόρο με τις λεύκες του ελληνικού δημοσίου – στενού, ευρύτερου, μακρύφαρδου, ψηλόλιγνου ό,τι επιθυμείτε.
Από το ΕΤ, χθες, τον πληροφόρησαν ότι στο όνομα της ΕΠΕ δεν έχει φτάσει κανένα αίτημα δημοσίευσης από το ΕΒΕΑ, οπότε λογικά δεν έχει ούτε ΦΕΚ, ούτε ΤΑΠΕΤ (αριθμός πρωτοκόλλου εθνικού τυπογραφείου). 
Κρύος ιδρώτας τον έλουσε…
Σήμερα το πρωί, στο ΕΒΕΑ, του είπαν ότι, για λόγους που δεν τον αφορούν, η αποστολή των τροποποιήσεων καταστατικών ΕΠΕ προς το Εθνικό ακολουθεί έναν αργό ρυθμό. Στην απελπισμένη ερώτηση «Τι φταίω εγώ ρε παιδιά;» του απάντησαν ότι 
«σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν. 3419/2005, εφόσον η τροποποίηση έχει ΚΑΚ και ΓΕΜΗ, δεν χρειάζεται ΤΑΠΕΤ και ΦΕΚ». 
Αυτό ήταν! Αρκτικόλεξα! Σαν να πετάς κρυπτονίτη στον σούπερμαν. Βρήκαν το αδύνατό σημείο του και τον χτυπάνε κάτω σαν χταπόδι.
Μάζεψε όσες δυνάμεις του απέμειναν και σύρθηκε ως ...

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Δράση: Υπέρβαση ή ενσωμάτωση; (σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό μοντέλο)

Η γνώμη μας:

Η Δράση έχει νόημα μόνο ως υπέρβαση της πολιτικής γεωγραφίας του άξονα αριστεράς δεξιάς. 

Αν χωρίσει στα τρία (όπως πιέζεται από μια πρόωρα διαμορφωμένη "πλειοψηφική" ομάδα) σε τάσεις ή συνιστώσες φιλελευθέρων, σοσιαλδημοκρατών και πρασίνων, δεν θα υπάρχουν πια πραγματικές συγκλίσεις απλά συσχετισμοί και παζάρια ηγετικών ομάδων. Ούτε καν ενεργά μέλη αφού θα "εκπροσωπούνται" πλέον από τις επίσημες φράξιες - κάτι σαν κακέκτυπο του ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή πριν την αμφίβολη ενοποίησή του σε ενιαίο κόμμα. 

Οι τάσεις είναι εγγύηση για όποιους ασφυκτιούν αν δεν έχουν την σημαία τους, τατουάζ στο μέτωπο, αλλά δεν είναι υποχρεωτικές. 
Ειδικά όταν η σύγχυση στην κλασσική δεξιά και αριστερά είναι στο απόγειό της - αν η Δράση υποκριθεί ότι διαθέτει καθαρές ιδεολογικές τάσεις θα επαναφέρει απλά μια ψευδή αντιπαράθεση.  

Η Δράση αν συνεχίσει στο ευφυές σχέδιο του Στέφανου Μάνου που επίσης υπηρετήθηκε σωστά από την μέχρι τώρα ηγεσία της θα δημιουργήσει χώρο καινούργιο - δεν θα στριμωχτεί στην γραμμή των άλλων - όπου υπάρχουν πιο έμπειροι διεκδικητές κάθε σπιθαμής. 

Η Δράση είναι ήδη κάτι άλλο (στα μισά του δρόμου) - αν αναστείλει την υπέρβαση και γίνει σαν τους άλλους θα επανέλθει μοιραία στην πρότερη κατάστασή της πριν την διεύρυνση: μια "μικρή φιλελεύθερη Δράση".

ΑΣ

Αντιγόνη Λυμπεράκη: Είμαστε στα μισά της διαδρομής (για ένα αυτόνομο, ισχυρό και ανθεκτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο)

Η ομιλία της Αντιγόνης Λυμπεράκη στο Συνέδριο της Δράσης

Είμαστε στα μισά της διαδρομής: σκέψεις για τα επόμενα βήματα χειραφέτησης και σύνθεσης
Πώς φτάσαμε εδώ

Τέτοιες μέρες, πριν από ένα χρόνο διαπιστώναμε τη συντριβή της Δράσης, αλλά και την αποτυχία των δυνάμεων του μεταρρυθμιστικού κέντρου έξω από τα κομματικά μαγαζιά. Το αποτέλεσμα αυτών των δύο ήταν η είσοδος της χώρας στην περιπέτεια των δεύτερων εκλογών και ο σχηματισμός ενός κυβερνητικού πόλου εξουσίας από τον οποίο απουσίαζε πανηγυρικά το κέντρο... 
Από τότε, η τρικομματική διακυβέρνηση υλοποιεί ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα χωρίς μεταρρυθμιστές και χωρίς να πιστεύει η ίδια στις μεταρρυθμίσεις. Άτονες μεταρρυθμίσεις, πασπαλισμένες με αναμνήσεις παλαιοκομματισμού!
12 μήνες μετά, υπάρχουν και θετικές και αρνητικές διαπιστώσεις.
Οι θετικές: είμαστε ακόμα εδώ. Και μάλιστα στο Συνέδριο αυτό συμμετέχουν πολλοί σύνεδροι, άνδρες και γυναίκες που προέρχονται από το χώρο της οικολογίας, της κεντρο-αριστεράς και της κεντρο-δεξιάς. Καθώς και πολλοί και πολλές που για πρώτη φορά δραστηριοποιούνται στα κοινά. Έχουμε κάνει βήματα, έχουμε προσδιορίσει με μεγάλη σαφήνεια στο προηγούμενο σύνεδρο το στρατηγικό μας προσανατολισμό. Το στρατηγικό μας στόχο για την Ελλάδα:
Ένα ισχυρό, αυτόνομο, μεταρρυθμιστικό κέντρο, που λειτουργεί με τρόπο διαφοροποιημένο από τα παλιά κόμματα –για Πολίτες και όχι Πελάτες.
Είναι σαφές, και αυτό είναι το σημαντικότερο, ότι η συμμετοχή στη Δράση σημαίνει αυτονόητα και υιοθέτηση αυτού του κεντρικού στόχου. Αυτό δεν αφήνει περιθώρια για τακτικισμούς, υστεροβουλίες και αξιοποίηση του αυτόνομου χώρου του μεταρρυθμιστικού κέντρου σαν εφαλτήριο ή διαβατήριο για κάτι άλλο...
Τώρα ας σκεφτούμε και τα αρνητικά: ο στρατηγικός μας στόχος –να δημιουργήσουμε, δηλαδή, ένα αυτόνομο, ισχυρό και ανθεκτικό μεταρρυθμιστικό κέντρο δεν έχει ακόμα διασφαλισθεί. Έχουμε κάνει βήματα. Έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες. Έχουμε απλώσει το χέρι σε ομάδες, κινήσεις και άτομα που θα μπορούσαμε να συνταιριάξουμε τον βηματισμό μας. Οικοδομούμε, αργά αλλά σταθερά, γέφυρες εμπιστοσύνης, αμοιβαίας αναγνώρισης και καλής διάθεσης.
Αυτές οι διεργασίες δεν μας έχουν ακόμα οδηγήσει σε στέρεο έδαφος. Το ...

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Γιάννης Ραγκούσης: Η Ελλάδα σήμερα κυβερνάται από μια νέου τύπου, εγχώρια και διεθνή, απροσχημάτιστη διαπλοκή.

Banksy

Δήλωση Γ. Ραγκούση για την αποψινή παρουσία του στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής που διερευνά την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, 28/05/2013

Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε το πολιτικό σκάνδαλο της μη αξιοποίησης της λίστας Λαγκάρντ ανακοίνωσα την αποχώρησή μου από το ΠΑΣΟΚ στο οποίο ηγείται ο πρώην Υπουργός Οικονομικών κ. Ε.Βενιζέλος. Ηταν ο μόνος τρόπος που διέθετα για να εκφράσω την οργή και την αγανάκτησή μου για όσα αδιανόητα αποκαλύφθηκαν και αφορούσαν στις πρώην πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Οικονομικών.
Ό,τι είχα να καταθέσω για την υπόθεση που διερευνάται ποινικά το κατέθεσα ενώπιον της εισαγγελέως κ. Ράϊκου που εκπροσωπούσε την επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης της Βουλής.


Σήμερα και ενόψει της παρουσίας μου στην επιτροπή της Βουλής, υπάρχουν δύο πολύ καθαρές απόψεις που επιθυμώ δημοσίως να διατυπώσω.
Πρώτον: το πολιτικό σκάνδαλο με τη μη αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ δεν ήταν στιγμιαίο - είναι διαρκές. Ούτε σήμερα δεν διεξάγεται μία πραγματική και ουσιαστική προσπάθεια για τον έλεγχο των λιστών "τύπου Λαγκάρντ". 
Για όσους γνωρίζουν τις πολιτικές και τις μεθόδους που συστηματικά χρησιμοποιούνται από κράτη ανεπτυγμένα - κράτη δηλαδή που λειτουργούν με αίσθημα δικαιοσύνης απέναντι στους φορολογούμενους πολίτες και τις επιχειρήσεις - όσοι γνωρίζουν λοιπόν τη διεθνή εμπειρία, αμέσως αντιλαμβάνονται πως ό,τι έχει μέχρι τώρα γνωστοποιηθεί από την τρικομματική κυβέρνηση είναι όχι μόνον για το θεαθήναι, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο. 
´Ο,τι μέχρι σήμερα έχει γνωστοποιηθεί στοχεύει ουσιαστικά ώστε να προστατευθούν φορολογικά όσοι έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό από ενδεχομένως μη φορολογημένα εισοδήματα.
Δεύτερον: εξίσου μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο με τη διαρκή μη αξιοποίηση της κάθε λίστας Λαγκάρντ είναι και ο νέος φορολογικός νόμος της κυβέρνησης των κ.κ.Σαμαρά, Βενιζέλου, ΚουβέληΟ νόμος που μείωσε από το 25% στο 10% τον φορολογικό συντελεστή για τα κέρδη των επιχείρησεων που γίνονται μερίσματα, δηλαδή προσωπικό εισόδημα για κάθε μέτοχο. 
Με το νόμο αυτόν, όλες οι θυσίες του ελληνικού λαού και των εργαζομένων τα τρία τελευταία χρόνια μεταφέρονται ευθέως όχι στην δημοσιονομική αποκατάσταση της χώρας, ούτε στις επιχειρήσεις - αφού γι αυτές ο συντελεστής φορολόγησης αυξήθηκε από το 20% στο 26% - αλλά μεταφέρονται ευθέως κατά τρόπο ανήθικο και άδικο στους ατομικούς λογαριασμούς κάποιων λίγων Ελλήνων .
Στην Ελλάδα σήμερα, δεν λειτουργεί κανένα θεσμικά προβλεπόμενο συλλογικό κυβερνητικό όργανο, σχεδόν ούτε το κοινοβούλιο.
Η Ελλάδα σήμερα κυβερνάται με τον πιο εξωθεσμικό, παρασκηνιακό και παλαιοκομματικό τρόπο γιατι έχει τον πλέον καθοδηγούμενο Πρωθυπουργό και μάλιστα από μια νέου τύπου, εγχώρια και διεθνή, απροσχημάτιστη διαπλοκή.
Αυτή η Ελλάδα, είναι υπεύθυνη για την επικίνδυνη ενδυνάμωση των άκρων του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, εντός και εκτός Βουλής.

Το στοίχημα της Δράσης: να συνεχίσει να διευρύνεται και να διευρύνει (τον προοδευτικό χώρο)

Η Δράση και το "ιδεολογικό ζήτημα"

Το ακόλουθο κείμενο αποτέλεσε εισαγωγική εισήγηση του Γιώργου Παπασπυρόπουλου στην ολομέλεια του Συνεδρίου της Δράσης στις 25 Μαΐου 2013.


Η πιο συχνή ερώτηση για την Δράση είναι συνήθως: Ποια είναι η ιδεολογία της; Που ανήκει; Στην δεξιά ή στην αριστερά;
Βλέπετε η πολιτική γεωγραφία θεωρείται δεδομένη : αποτελείται από μια γραμμή που στην μία άκρη γράφει «δεξιά» και στην άλλη «αριστερά». Στο κέντρο οι δυο περιοχές ακουμπούν. Δεν προβλέπεται «κέντρο» – μόνο κεντροδεξιά και κεντροαριστερά.

Όλα αυτά είναι απότοκα ενός αναχρονισμού. Γιατί όταν τα παραπάνω ίσχυαν, τα πράγματα ήσαν πιο απλά – σήμερα είναι πολύ πιο σύνθετα. Τότε, η ιδεολογία ταυτιζόταν σχεδόν απόλυτα με το πολιτικό πρόγραμμα. Τότε οι διάφοροι «-ιστές» ήταν όπως είναι σήμερα πχ οι ισλαμιστές: ιερά πολιτικά βιβλία, προφήτες και πιστοί οπαδοί…
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει. Όλοι αναζητούν μίγματα πολιτικής με δανεικά από τα αποθέματα κάθε ιδεολογίας. Ζούμε στην εποχή της σύνθεσης.

Μήπως λοιπόν οι ιδεολογίες μας τελείωσαν; Όχι βέβαια. Απλά δεν επαρκούν.Δεν δίνουν απαντήσεις πια, δεν κάνουν για συνταγές για κάθε ασθένεια. Ο κόσμος μας είναι πολύπλοκος και αντιφατικός.
Μήπως λοιπόν η πολιτική σήμερα δεν έχει ιδεολογία; Μήπως είναι ουδέτερη; Κι αυτήν την ουδετερότητα προσπαθεί να εκφράσει η Δράση;

Προφανώς κάθε πολιτική έχει σαφώς και κάποια αναφορά – ιστορικά τουλάχιστον – σε κάποια ιδεολογική προσέγγιση. Αλλά μια πετυχημένη πολιτική ως σύνολο, έχει συχνά και ταυτόχρονα πολλές αναφορές σε διαφορετικές ιδεολογικές προσεγγίσεις. Έτσι σήμερα η πολιτική προηγείται της ιδεολογίας. Οι συλλογικότητες δεν χρειάζεται πια να υποφέρουν για την ιδεολογική τους καθαρότητα. Δεν είναι ούτε δόγματα ούτε θρησκείες. Είναι ζωντανά ρεύματα ιδεών.

Εδώ και καιρό, κάθετα στην γραμμή που συνόψιζε κάποτε την πολιτική γεωγραφία, έχει προστεθεί κάθετα και μια δεύτερη γραμμή. Εκείνη που στην μια άκρη της έχει τους προοδευτικούς και στην άλλη τους συντηρητικούς. Και η πολιτική γεωγραφία έχει γίνει δυο διαστάσεων, έχει αποκτήσει χώρο. Και η πραγματικότητα απαιτεί να γίνει και τριών διαστάσεων – προσθέτοντας όγκο στον χώρο με την κάθετη γραμμή της οικολογικής διάστασης. Που στην μια άκρη έχει τους οικολόγους και στην άλλη τους αρνητές της κλιματικής αλλαγής.

μια πιο αληθινή προσέγγιση της πολιτικής γεωγραφίας
Γνωρίζουμε άλλωστε ότι υπάρχουν προοδευτικοί «δεξιοί» και συντηρητικοί «αριστεροί». Ότι δεν υπάρχει πια η αυτόματη ταύτιση της δεξιάς με την «αντίδραση» και της αριστεράς με την «πρόοδο». Ούτε καν καθαρότητα στο «κέντρο». Παντού συναντάμε μίγματα και υβρίδια ιδεολογιών που προσδιορίζονται από τις θέσεις τους (και ιδίως τις πράξεις τους) παρά από αφηρημένες κοσμοθεωρίες.
Η μεταφυσική μάχη της αοριστίας έχει αντικατασταθεί από το μέτρο της επίλυσης προβλημάτων. Και η ιδεολογική μάχη από το ερώτημα: «ποιών κυρίως τα προβλήματα επιλύει η κάθε συγκεκριμένη πολιτική πράξη;». Όσο περισσότεροι είναι οι ωφελημένοι, τόσο πιο προοδευτική και λαϊκή είναι η δύναμη που κινεί τις εξελίξεις. 
Κι η Δράση εστιάζει στο όφελος των πολλών. Είναι γεωγραφικά και εξ ανάγκης κεντρώο κόμμα προοδευτικής «ιδεολογίας» και συνθετικό υβρίδιο της νέας ευρωπαϊκής αντίληψης. Δεν είναι ούτε επιδιώκει να γίνει κόμμα ιδεολογικής καθαρότητας. Αντίθετα επιδιώκει να γίνει κόμμα πολιτικής καθαρότητας.

Τα μέλη και οι φίλοι της Δράσης μπορούν έτσι να συζητούν συμφωνώντας ή διαφωνώντας όσο θέλουν για τις ιδεολογικές τους προτιμήσεις και καταβολές. Αλλά αυτό δεν είναι το αντικείμενο της Δράσης: αντικείμενό της είναι η επίλυση προβλημάτων της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας στην κατεύθυνση ενός προοδευτικού ριζοσπαστισμού. Με πολιτική καθαρότητα!

Η επιχειρηματικότητα της δοκιμής


του Σωτήρη Κατσέλου*
Είναι κοινοτυπία ίσως να αναφέρουμε ότι το πραγματικό πρόβλημα μέσα στην περίοδο κρίσης που διανύουμε, είναι αυτό της ανεργίας και της αδυναμίας του πολίτη, να αντεπεξέλθει με την εργασία του. Παρά το γεγονός ότι διαθέτουμε καλά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό στην χώρα μας, αυτό ουσιαστικά παραμένει άπραγο, ή δουλεύει ευκαιριακά σε συνθήκες «μαύρης» εργασίας ή ετεροαπασχολείται, απαξιώνοντας τις γνώσεις και τη δυναμική του.
Κατά καιρούς προτείνονται «πυροσβεστικά» μέτρα αντιμετώπισης της ανεργίας, όπως διάφορα προγράμματα ολιγόμηνης πρακτικής, είτε αναζητούνται οι «μεγάλες επενδύσεις» οι οποίες φυσικά τελικά ποτέ δεν έρχονται σε ένα κράτος με αλλοπρόσαλλη γραφειοκρατία όπου αλλάζει τους νόμους κάθε τρεις και λίγο.
Και ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μεγάλες επενδύσεις είναι αναγκαίες, δεν μπορούμε να αγνοούμε τη δομή της κοινωνίας μας και τις δυνατότητες που υπάρχουν από την ανάπτυξη μιας νέας μικρής επιχειρηματικότητας. Αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει εξειδικευμένες γνώσεις, δίνοντάς του άμεσα και νόμιμα τη δυνατότητα να αξιοποιήσει αυτές τις γνώσεις, έστω και ως ελεύθερο επάγγελμα.
Με τις παρούσες όμως γραφειοκρατικές, φορολογικές δομές και τον φόβο του ΟΑΕΕ, κανένας δεν θα ρισκάρει να δοκιμάσει τις δυνατότητές του.
Χρειάζεται να δημιουργηθεί μια νέα βαθμίδα ελεύθερου επαγγέλματος, το οποίο θα μπορούσε να ονομαστεί σχηματικά «προπαρασκευαστική», ή «επιχειρηματικότητα της δοκιμής» σε αυτή την βαθμίδα θα είναι εύκολο το άνοιγμα και θα είναι αντίστοιχα εύκολο να κλείσει κάποιος αν κρίνει ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει.
Κατά κύριο λόγο αυτή η δυνατότατα θα μπορούσε να δοθεί στον χώρο των επαγγελματικών υπηρεσιών, π.χ.: προγραμματιστές, διακοσμητές, designer, σύμβουλους επιχειρήσεων, γεωπόνους ακόμα και καλλιτέχνες και γενικά σε όποιον κλάδο μπορεί η εργασία να προσφερθεί από ένα άτομο που διαθέτει ειδικευμένες γνώσεις χωρίς την ανάγκη ύπαρξης καταστήματος/φυσικής έδρας. Επίσης θα μπορούσε να αφορά και τα start ups ή άλλα ομαδικά πρότζεκτ περιορισμένης διάρκειας. Θα ήταν θεμιτό, αυτού του τύπου οι ελεύθεροι επαγγελματίες να μπορούσαν να βοηθηθούν στα πρώτα τους βήματα.
Πιθανότατα θα μπορούσε να υπάρξει ένα είδος απαλλαγής από τον ΟΑΕΕ για μια περίοδο (π.χ. ένα χρόνο) με κλιμακωτή, ύστερα από αυτή την περίοδο, επιβολή του, ή/και να υπάρχει χάρη από την καταβολή ΦΠΑ ή μέρους αυτού.
Ακόμα πιο δίκαιο θα ήταν ίσως ένα σύστημα όπου όλες οι φορολογικές και ασφαλιστικές κρατήσεις σε αυτό το επίπεδο, θα γίνονται απευθείας στο κάθε παραστατικό που ο επιχειρηματίας «κόβει» και το οποίο θα εισπράττεται αποκλειστικά μέσω τραπέζης παρακρατώντας αυτόματα τα σχετικά ποσά.
Στόχος είναι η δημιουργία μια κοινωνίας που να «βράζει», να μην φοβάται να δοκιμάσει και να πειραματιστεί και κυρίως μιας κοινωνίας που θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την παραγωγική της δυνατότητα. Σε σχέση με τις μειωμένες αρχικά εισφορές στον ΟΑΕΕ, πιστεύω ότι το πρόβλημα ισοσκελίζεται μεσοπρόθεσμα με την εισαγωγή περισσότερων σε αυτόν τον ασφαλιστικό φορέα τελικώς (όσοι έχουν πετύχει στην προσπάθεια τους). Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι με τη μαύρη εργασία στην οποία καταφεύγουν αυτήν τη στιγμή πολλοί άνθρωποι αυτών των επαγγελματικών κατηγοριών, οποιαδήποτε κίνηση νομιμοποίησης αποτελεί κέρδος για την κοινωνία και μειώνει τις στρεβλώσεις που παρατηρούνται στην αγορά.
Η είσοδος περισσότερων ανθρώπων στην παραγωγικότητα εν τέλει, μόνο οφέλη μπορεί να έχει για τη συνολική οικονομία. Πολλοί από αυτούς που θα προσπαθήσουν, πιθανότατα να αποτύχουν, κερδίζοντας όμως εμπειρία και το κυριότερο, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους. Παράλληλα, αυτοί που θα πετύχουν, θα δημιουργήσουν υγιείς οικονομικές μονάδες, θα παράγουν πλούτο και στη συνέχεια θα είναι ικανοί και να βιοποριστούν ανεξάρτητα αλλά και να δημιουργήσουν ίσως πρόσθετες θέσεις εργασίας.
*Ο Σωτήρης Κατσέλος είναι μέλος της Προσωρινής Επιτροπής Πρωτοβουλίας της Δυναμικής Ελλάδας.
πηγή:dynell.gr

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Μανιφέστο Δράσης για την Παιδεία

Το ακόλουθο κείμενο αποτέλεσε εισαγωγική εισήγηση του Σπύρου Κασιμάτη στην ολομέλεια του Συνεδρίου της Δράσης στις 25 Μαΐου 2013.
Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε κρίση· βρίσκεται και σε παρακμή. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει σπάσει το συμβόλαιο μεταξύ γενεών και έχει φορτώσει δυσθεώρητα χρέη στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Η αγορά έχει καταστραφεί. Το κράτος δικαίου δεν έχει πια κανένα κύρος και η κοινωνία πολιτών μεταμορφώνεται ραγδαία σε κοινωνία απολιτίστων. 
Με όρους παιδείας αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει διαπλάσει πολίτες καταστροφικούς, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τον διπλανό τους. 
Είναι απαραίτητο να σταματήσει αυτή η καταστροφή. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ξεκινήσει αμέσως να μορφώνει πολίτες άξιους και δημιουργικούς.
Άξιους: 
  • να φροντίζουν την ψυχική και σωματική τους ισορροπία
  • να σχετίζονται ισότιμα, δημιουργικά και άφοβα με το διπλανό τους
  • να μεγαλώνουν παιδιά χωρίς να τα κακοποιούν ή να τα καταπνίγουν
  • να διαλέγουν συμπεριφορές φροντίδας, σύνεσης και μέτρου και στο κοινωνικό και στο φυσικό περιβάλλον
Δημιουργικούς: 
  • στη χρήση της πληροφορίας και της γνώσης
  • στην επίλυση πολύπλοκων και πιεστικών κοινωνικών προβλημάτων 
  • στην παραγωγή εργασίας και πλούτου με βάση τους πόρους του τόπου μας και με όρους διάρκειας και μέλλοντος.
Η Ελλάδα δε χρειάζεται πια "καλούς εργαζόμενους"· χρειάζεται εξαιρετικούς δημιουργούς θέσεων εργασίας
Η Δράση ζητά την εκ θεμελίων ανατροπή της κοινωνικής παιδαγωγικής στο σύνολό της. Το εκπαιδευτικό σύστημα, και μάλιστα στον τομέα της σχολικής εκπαίδευσης από τα τρία ώς τα δεκαοχτώ, θέλουμε να βρεθεί στο επίκεντρο αυτής της ανατροπής. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει καθήκον να υποστηρίζει τις έμφυτες δημιουργικές ικανότητες των παιδιών, την έμφυτή τους τάση για ανακάλυψη και μάθηση, την έμφυτή τους ικανότητα για αυτο-οργάνωση, συνεργασία και έργο. Πρέπει αμέσως να σταματήσει η καταστροφική λειτουργία της παιδαγωγικής που μας έχει φέρει σε τέτοια διάλυση και παρακμή. 
Επειδή δε η ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος ΔΕΝ βρίσκεται στο ...

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Η Δράση επί ξυρού ακμής (στο έκτακτο συνέδριό της)

Το έκτακτο συνέδριο της Δράσης ολοκληρώνεται σήμερα το βράδυ με τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας για την νέα Κεντρική Επιτροπή.
Η γνώμη μας*:

Εάν επιβεβαιωθούν η φήμες για κυριαρχία στο σώμα μεταφερόμενων ψήφων από πολιτικούς φίλους του πρώην ΔηΣυ (και του ευρωβουλευτή Θ Σκυλακάκη) και έλεγγχο της Δράσης μέσω εισοδισμού μεγάλου αριθμού αγνώστων ανθρώπων του σχετικού κλίματος, η Δράση θα περάσει στην ανυποληψία διαψεύδοντας το άνοιγμά της σε ολόκληρο το μεταρρυθμιστικό φάσμα και αποτυγχάνοντας να προστατέψει τον εαυτό της από ένα αντιδεοντολογικό "take over" από την κεντροδεξιά.

Εάν οι φήμες που στοίχειωσαν τις εργασίες του συνεδρίου δεν επιβεβαιωθούν, ανοίγεται πεδίον δόξης λαμπρόν για την συνέχεια και την ολοκλήρωση της πολλαπλής διεύρυνσης της Δράσης από κάθε προοδευτικό πολιτικό χώρο και του ρόλου της πια ως καταλύτη της δημιουργίας του τρίτου πόλου στην πολιτική ζωή του τόπου - πόλου ανάχωμα στον λαϊκισμό και προώθησης της εξόδου της χώρας από την παραγωγική υπανάπτυξη, την μνημονιακή εξάρτηση και την οικολογική καταστροφή.


Ίδωμεν...


*η ΑΣ συμμετέχει στο συνέδριο της Δράσης

Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Πως μειώνεται η ανεργία κατά 200.000 σε ελάχιστο χρόνο

του Γιώργου Καισάριου*
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έχει μια ιδέα να φτιάξει μια μικρή επιχείρηση, αλλά δεν αναμένει πάνω από 1.500 ευρώ έσοδα τον μήνα. Τα δε συνολικά έσοδα που αναμένει δεν είναι πάνω από 18.000 τον χρόνο. Επίσης να υποθέσουμε ότι το αντικείμενο είναι κάποιου είδους υπηρεσία που προσφέρει σε εταιρεία του εξωτερικού, που κάνει outsourcing.
Μπορεί άραγε κάποιος με τέτοιους τζίρους να φτιάξει ένα νομικό πρόσωπο (τύπου Α.Ε.) και να μπορεί να αντεπεξέλθει; Η απάντηση είναι όχι.

Κατ΄ αρχάς στον τζίρο των 18.000 ευρώ ή θα πρέπει να προσθέσει ΦΠΑ ή θα πρέπει να το αφαιρέσει από τις πωλήσεις του, αν υποθέσουμε ότι η συνεργαζόμενη εταιρεία στο εξωτερικό τόσο θέλει να πληρώσει. Για να είναι νόμιμος λοιπόν, θα πρέπει να τον αφαιρέσει.

Άρα από τα 18.000, θα πληρώσει περίπου 3.365 ευρώ ΦΠΑ και θα του μείνουν 14.635 ευρώ. 

Από αυτά θα πρέπει επίσης να πληρώσει τουλάχιστον 4.000 ευρώ σε ΟΑΕΕ, άρα θα του μείνουν 10.635 ευρώ. 
Ένας θεός ξέρει τι θα του ζητήσει η εφορία και έχει περίπου 2.000 ευρώ ετήσια έξοδα, άρα χοντρικά αυτά που θα του μείνουν καθαρά (χωρίς να λογαριάσουμε την προκαταβολή φόρου, λογιστή και άλλα νομικά έξοδα) είναι κάτι λιγότερο και από τις 7.000-8.000 τον χρόνο. 

Ένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπει καν στον κόπο να αποπειραθεί να επιχειρήσει. Άρα το κράτος δεν εισπράττει τίποτα έτσι και αλλιώς.

Τώρα ας υποθέσουμε το εξής. 

  • Τι θα γινόταν αν το κράτος δεν υποχρέωνε αυτή την εταιρεία να πληρώνει ΦΠΑ και η φορολογία ήταν 15%. 
  • Επίσης να υποθέσουμε ότι δεν ήταν υποχρεωμένος ο ιδιοκτήτης να πληρώνει ΟΑΕΕ. Να πούμε ότι ΟΑΕΕ πληρώνουν μόνο οι επιχειρήσεις που κάνουν τζίρο πάνω από 35.000 τον χρόνο. Αν κάνεις λιγότερα πληρώνεις μόνο εθελοντικά.
Σε αυτή την περίπτωση, από τα 18.000 τον χρόνο, τα 15.000 θα ήταν καθαρά έσοδα. 
Να πούμε λοιπόν ότι τα πρώτα 9.000 δεν φορολογούνται, άρα το καθαρό κέρδος προ φόρων θα ήταν 6.000. Άρα με φόρο 15%, το κράτος θα είχε καθαρά έσοδα 900 ευρώ με έναν λιγότερο άνεργο.

Για όσους δεν το γνωρίζετε, το Βέλγιο πριν λίγο καιρό πήρε εξαίρεση από την ΕΕ και οι επιχειρήσεις στο Βέλγιο που έχουν τζίρο λιγότερα από 25.000 τον χρόνο δεν χρεώνουν ΦΠΑ (εδώ και εδώ).
Οι λόγοι έχουν να κάνουν με ...

Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Γιώργος Προκοπάκης: Για το συνέδριο της Δράσης

Ο δικός μου ελέφας
Οι αμερικάνοι χρησιμοποιούν μια επιτυχημένη έκφραση στις περιπτώσεις που για οποιοδήποτε λόγο η συζήτηση γίνεται γύρω από το πρόβλημα, αλλά όχι ΓΙΑ το πρόβλημα. Σε ελεύθερη μετάφραση πάει ως εξής:"Όταν υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, καλύτερα να τον συστήσουμε στους παρευρισκομένους".Να σας παρουσιάσω λοιπόν, τον δικό μου ελέφαντα.
Ήδη από την ιδρυτική της διακήρυξη του 2009, η Δράση έθετε ως στόχο τη συνεργασία των ευρύτερων δυνατόν δυνάμεων, από τον φιλελεύθερο χώρο μέχρι τη σοσιαλδημοκρατία. Δεν επεδίωξε να καταλάβει συγκεκριμένη θέση στο πολιτικό φάσμα. Σχηματικά, επεδίωκε να είναι ένα παρεμβατικό κόμμα, αδιαπραγμάτευτο όσον αφορά τον πολιτικό φιλελευθερισμό, με οδηγό την πολιτική αποτελεσματικότητα και την "κοινή λογική". Βάζω τα εισαγωγικά γιατί η περίφημη "κοινή λογική" ούτε κοινή είναι, ούτε πάντα λογική.

Οι περυσινές διπλές εκλογές έδειξαν τα όρια και τους περιορισμούς ενός κόμματος-παρέα που ενεργοποιείται δυο μήνες πριν τις εκλογές, ακόμη και όταν έχει εξαιρετικές πολιτικές θέσεις και απολύτως καθαρό πρόσωπο. Η πολιτική απήχηση της Δράσης ήταν πολύ μεγαλύτερη από το εκλογικό αποτέλεσμα, πλην όμως το τελευταίο είναι που μετράει τελικά.

Μετά τις εκλογές οι επιλογές της Δράσης ήταν τρεις:

1. Να αυτοδιαλυθεί ή να προσχωρήσει σε κάποιον άλλο σχηματισμό2. Να επιχειρήσει να προσδιορίσει το - όσο χρειάζεται - στίγμα της στο πολιτικό φάσμα και να αγωνισθεί να κατακτήσει το συγκεκριμένο κομμάτι της πολιτικής πίττας.3. Δοθείσης και της ρευστότητας του πολιτικού σκηνικού, να συμμετάσχει στις διαδικασίες δημιουργίας του (απαραίτητου και για τη χώρα και τη Δημοκρατία) τρίτου πόλου.
Τον Ιούλιο 2012 έγινε η τρίτη επιλογή. Απολύτως συμβατή με την ιδρυτική διακήρυξη της Δράσης. Πέρα από την κατάθεση των προθέσεων για το οποία θα αρκούσε η επίδειξη και μόνον της ιδρυτικής διακήρυξης, η Δράση προσέφερε εν είδει συμβολαίου σε όλους τους δυνητικούς "αντισυμβαλλομένους" και τη διαδικασία. 
Αυτή επικυρώθηκε στο Συνέδριο του Δεκεμβρίου. 
Η διαδικασία είχε ημερομηνία λήξης: κάποια στιγμή στις αρχές του 2014
Όχι αυθαίρετα - ό,τι και να έχει γίνει στο μεσοδιάστημα έχει τις ευρωεκλογές (έως και τριπλές εκλογές) του Μαίου 2014 να περάσει το τεστ της εκλογικής αναμέτρησης και καταγραφής.
Το πόσο επιτυχές ήταν μέχρι σήμερα το εγχείρημα, είναι στον/ην καθένα/μία να το κρίνει. 
Πολύ πιο σημαντικό είναι να κρίνουμε όλοι τη δυναμική που έχει αναπτυχθεί και συνεχίζει να αναπτύσσεται. 
Ανάλογα με το αποτέλεσμα αυτής της κρίσης, μπαίνουν ζητήματα σχετικά με πράγματα που έπρεπε να γίνουν αλλιώς, σχετικά με μερική αναπροσαρμογή στόχων και επιδιώξεων, σχετικά με την αλλαγή ρότας συνολικά. 
Ο ελέφαντάς μου διακρίνεται πια.

Η άποψή μου είναι πως στη συγκυρία η Δράση έχει αναδειχθεί σε αξιόπιστο συνομιλητή και κυρίως στη μόνη οργανωμένη, με προοπτική και σοβαρότητα δύναμη σε όλο το φάσμα από τις παρυφές της ΝΔ μέχρι τις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ - πλην βεβαίως των δύο "μικρών" της τρικομματικής κυβέρνησης, μάρτυρες της φθοράς και της συρρικνούμενης απήχησης των οποίων ...

Τρίτη 21 Μαΐου 2013

Συνεδριο Δρασης. Ο ψιθυρος να γινει βροντερη φωνη.

του Στράτου Ραπτόπουλου
Περιμενω με ανυπομονησια το συνεδριο της Δρασης. Ακουω και διαβαζω δεξια κι αριστερα αποψεις κριτικες σχολια θετικα κι αρνητικα σχετικα με τη διαδικασια και οχι μονο. Ποτε ενθουσιαζομαι και ποτε μπαινω σε σκεψεις. 
Παρακολουθω και την απηχηση που εχει το μικρο κομμα ειδικα στους νεους και αυτο ειναι οπωσδηποτε πολυ ελπιδοφορο. Οπως ελπιδοφορο ειναι και το να βλεπω τη μαζικη ανταποκριση που εχουν οι προσκλησεις της Δρασης στην κοινωνια των ενεργων πολιτων ειτε προκειται για απλες πολιτικες εκδηλωσεις της ειτε για τα συνεδρια της. 

Στην καθοδηγηση επισης βλεπω νεους ανθρωπους που μοιαζουν στα ματια μου καθαροι και πως πραγματι θελουν να προσφερουν στην υποθεση νεα Ελλαδα. Φυσικα και γνωριζω πως μεσα στο μυαλο τους θα εχουν και φιλοδοξιες προσωπικες αλλα αυτο γιατι να ειναι αναγκαστικα κατακριτεο? Αναγνωριζω και τη φιλοδοξια ως ενα επιπλεον κινητρο για καποιον να κανει καλα τη δουλεια και να πετυχει. 


Για πρωτη φορα μετα απο πραγματικα πολλα χρονια ενα κομμα, αυτο το μικρο κομμα βρεθηκε να δινει καποια ελπιδα για ενα καλυτερο αυριο. Με ικανοποιει η κατα τα φαινομενα προσηλωση του να μιλα γλωσσα αληθειας κι ας εχει κοστος, να μιλα με ρεαλισμο και να μη νιωθω πως κι αυτο με παραμυθιαζει. 


Βρισκω γοητευτικο οσο και αναγκαιο το να προσπαθει να συμπεριλαβει στην αγκαλια του πολιτες με διαφορετικες πολιτικες καταβολες-κουλτουρες και να αναλαμβανει το ρισκο ολοι αυτοι οι πολιτες να συγχροτιστουν κατω απο την δικη του κοινη ομπρελλα. 
Ολοι μαζι να ομονοουν τουλαχιστον στα κρισιμα, στα βασικα, στα αναγκαια. 
Να θελουν την Ελλαδα στην Ευρωπη, να ζητουν και να προτεινουν φυγη προς τα μπρος με προτασεις σε ρηξη με τα κατεστημενα του παρελθοντος. 
Να προσπαθουν για ριζικες αλλαγες και μεταρρυθμισεις, για απελευθερωση ολων των υγιων παραγωγικων δυναμεων του τοπου και ταυτοχρονα να διακυρητουν την προσηλωση τους στην κοινωνικη αλληλεγγυη στα ανθρωπινα δικαιωματα στο κρατος δικαιου.
 

Εκτιμω τουλαχιστον ως ενδειξη εντιμοτητας το να παραδεχεται εξαρχης η Δραση τη...

Δράση: ένα εγχείρημα δημοκρατίας

του Κωνσταντίνου Αλεξάκου*

Mε αφορμή το άρθρο του Κωνσταντίνου Τσίμα 

Η Δράση, παρά τις παρεξηγήσεις που εν πολλοίς έχουν δημιουργήσει τα Μέσα και οι δικές της επικοινωνιακές αστοχίες, ήταν από ιδρύσεως της το κόμμα που μίλησε για την επερχόμενη καταστροφή και την ανάγκη ανασυγκρότησης του Κέντρου· μία ανάγκη πολιτική και οικονομική (σε ό,τι αφορούσε την εθνική οικονομία). 

Αυτό καταγράφεται ρητά και στην ιδρυτική της διακήρυξη: 
“Νιώθουμε συνυπεύθυνοι για την πορεία της πατρίδας μας. Καλούμε όλους τους πολίτες, που μαζί μας αναφωνούν με αγανάκτηση «δεν πάει άλλο», να απεγκλωβιστούν από τα παρακμιακά κομματικά κατεστημένα και να συστρατευθούν μαζί μας. Καλούμε όλους τους προοδευτικούς πολίτες, κεντροαριστερούς και κεντροδεξιούς, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους, εκσυγχρονιστές και πραγματιστές, να συνεργασθούμε, ώστε να αναστρέψουμε την ακάθεκτη πορεία μας προς την παρακμή. 
Η συγκυρία είναι αυτή που επιβάλλει τη παρέμβαση ενός κόμματος καταλύτη. Αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία ίδρυσής του. Γνωρίζουμε το μέγεθος των δυσκολιών. Διακινδυνεύουμε για να πετύχουμε. 
Δεν γνωρίζουμε αν θα εισακουσθεί η έκκλησή μας. Θέλουμε όμως να μπορούμε να κοιτάμε αύριο στα μάτια τα παιδιά μας και τους φίλους μας λέγοντάς τους: «Εμείς τουλάχιστον τολμήσαμε»…” 
Η προσπάθεια που ξεκίνησε με τον Μπουτάρη και τον Μάνο είναι σε εξέλιξη – η συγκρότηση ψηφοδελτίου με μη-μέλη της Δράσης τον περασμένο Μάιο ήταν ενδεικτική της ειλικρίνειας των προθέσεων. Κατόπιν παραιτήσεως Μάνου, εξελέγη πρόεδρος ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος, Αντύπας Καρίπογλου, με mandate την εντονότερη συνέχιση της προσπάθειας διεύρυνσης.. 

Στο πλαίσιο αυτών των προσπαθειών, το Δεκέμβριο που μας πέρασε, ο Καρίπογλου αποφάσισε να δείξει έμπρακτα το νέο ήθος που χρειάζεται η πολιτική στη χώρα· αυτό που βασίζεται στον αλληλοσεβασμό, την εμπιστοσύνη και τη δημοκρατία της συμμετοχής. Μαζί με τη (προερχόμενη από την αριστερά) νέα αντιπρόεδρο, Αντιγόνη Λυμπεράκη, θέσπισαν μία διαδικασία ανοίγματος προς όποιον πολίτη αισθανόταν άνετα με την παραπάνω δήλωση της ιδρυτικής διακήρυξης, χωρίς προαπαιτούμενα ή δικλείδες. Ένα πείραμα δημοκρατίας και συμμετοχής προσώπων και προσωπικοτήτων. 

Ο κίνδυνος σε αυτή τη διαδικασία...

Διαβάστε περισσότερα: maga.gr/drasi-ena-egchirima-dimokratias/
Copyright © maga.gr


*Ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος είναι αρχιτέκτων, blogger και μέλος της Δράσης


Ηρθε η ώρα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος

του Φώτη Κοκοτού*
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που συζητιέται ο κατώτατος μισθός, γίνεται το ίδιο λάθος: αντί να συζητάμε για το πώς θα έχουν όλοι οι πολίτες σωστή κρατική πρόνοια, συζητάμε για υποχρεώσεις των επιχειρήσεων. Αντί να συζητάμε για το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΕΕΕ), συζητάμε το μισθό για τους ανειδίκευτους νέους. Αν θέλουμε ένα σωστό Κράτος Πρόνοιας για όλους, είτε είναι εργαζόμενοι είτε άνεργοι είτε συνταξιούχοι είτε οτιδήποτε, τότε πρέπει να αλλάξουμε την έννοια του κατώτατου μισθού.
Στο μυαλό όλων, ο κατώτατος μισθός είναι μία ασφαλιστική δικλίδα: η υποχρέωση των επιχειρήσεων να πληρώνουν ένα ελάχιστο ποσόν που θα διασφαλίζει τα προς το ζην. Ομως υπεύθυνο για τη διασφάλιση του ελάχιστου επιπέδου ευπρεπούς διαβίωσης είναι το κράτος. 

Οι επιχειρήσεις πληρώνουν ανάλογα με το πόσα εισπράττουν, είτε είναι μαγαζιά των τριών ατόμων είτε αλυσίδες των εκατοντάδων. Αν δεν έχουν κέρδη, τότε δεν γίνονται επενδύσεις και καταστρέφονται θέσεις εργασίας. Κι αν δεν παράγεται εισόδημα για τους πολίτες και φόροι για το κράτος, τότε δεν μπορεί να υπάρξει Κράτος Πρόνοιας.

Το σύστημα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος εφαρμόζεται ήδη σε 23 ευρωπαϊκές χώρες, και -βασικά- συνδέει το επίδομα ανεργίας με το επίδομα εργασίας και τη βασική σύνταξη. 

Στην Ελλάδα έχει μελετηθεί ενδελεχώς από τον οικονομολόγο Μ. Ματσαγγάνη και την ομάδα του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα νούμερα βγαίνουν άνετα: το κόστος του ΕΕΕ υπολογίζεται να μην ξεπερνά ούτε το 2% του ΑΕΠ(1), ενώ το κράτος έχει έσοδα 33% του ΑΕΠ(2) από φόρους και εισφορές. 
Κι όμως, η Ελλάδα παραμένει η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης όπου το ΕΕΕ δεν εφαρμόζεται ούτε καν σε ...

Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Δράση: επιτέλους, ένα μη "κανονικό" κόμμα (σε συνέδριο)

Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, 25 και 26 Μαΐου, πρόκειται να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το (4ο) Συνέδριο της Δράσης (και 2ο Ανοιχτό). 
Η Δράση μετά την παραίτηση από την ηγεσία, του ιδρυτή της Στέφανου Μάνου το καλοκαίρι που μας πέρασε, απέκτησε νέα ηγεσία με πρόεδρο τον Αντύπα Καρίπογλου και αντιπρόεδρο την Αντιγόνη Λυμπεράκη. Από τότε εκπλήσσει ευχάριστα τον καχύποπτο μεταρρυθμιστικό χώρο δημιουργώντας συνεχώς θετικές προκλήσεις και προσκλήσεις. Έχουν, πρόεδρος και αντιπρόεδρος, εξαντλήσει κάθε διαθέσιμη ικμάδα για να ενώσουν στην πράξη τις διάσπαρτες προοδευτικές δυνάμεις που μειοψηφούν μέσα στα δημοκρατικά κόμματα της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης αλλά και του χώρου της πολιτικής οικολογίας.
Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο κλείνει ένας κύκλος σε αυτήν την πορεία και ανοίγει ένας καινούργιος.  Ο πρώτος κύκλος ξεκίνησε με το Ανοιχτό Συνέδριο του Δεκεμβρίου, όπου όλες οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις έλαβαν τον λόγο και διατύπωσαν την θέλησή τους για σύγκλιση στο κέντρο του πολιτικού συστήματος και την δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης που θα αντιμετωπίσει τον νεοσυντηρητισμό που κατακλύζει το πολιτικό μας σύστημα. Συνεχίστηκε με την διεύρυνση της ΚΕ με μη μέλη της Δράσης προερχόμενα από όλο το μεταρρυθμιστικό προοδευτικό φιλοευρωπαϊκό φάσμα. Και κορυφώθηκε με την στελέχωση της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου, ξανά με μη μέλη της Δράσης από άλλες μεταρρυθμιστικές κινήσεις τα οποία παραμένουν μη μέλη μέχρι και την επιβεβαίωση από το ίδιο το συνέδριο της πορείας διεύρυνσης της Δράσης - έως του σημείου να μην θυμίζει τίποτα πια την παλιά Δράση...

Όλα αυτά δεν θυμίζουν "κανονικό" κόμμα. Και η αυξανόμενη ακτινοβολία της Δράσης σε ολοένα και μεγαλύτερο ακροατήριο και ιδίως της νέας γενιάς, αυτό ακριβώς σηματοδοτεί. Ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από έναν πολιτικό φορέα που να ενώνει, όχι βάσει της όποιας ιδεολογίας (που θεμιτά και αναγκαία έχει καθένας μέσα του ως πολιτική συνείδηση) αλλά βάσει της κοινής βούλησης για μετασχηματισμό της χώρας μας από ένα χρεοκοπημένο κρατικοδίαιτο πελατειακό σύστημα σε ένα καινοτόμο, αειφόρο αναπτυξιακά κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Όπου όλοι και όλες που προσδιορίζονται ως προοδευτικοί θα βρουν τον εαυτό τους και θα συναντήσουν όσους όσες αναζητούν λύσεις στα προβλήματα και όχι απαντήσεις στα δόγματα, και επίσης βλέπουν την πολιτική σαν εργαλείο επίτευξης συνεργασιών επίλυσης προβλημάτων των πολλών και όχι σαν επάγγελμα για λίγους.

Το αν θα καταφέρει η Δράση να παραμείνει ένα μη "κανονικό" κόμμα θα το αποδείξει το συνέδριο του Σαββατοκύριακου και οι σχεδόν 500 σύνεδροι που εκπροσωπούν πάνω από 2500 φρεσκοεγγεγραμμένα μέλη στην ανανεωμένη φηφιακή πια πλατφόρμα του κόμματος. 
Η συνέχιση της διεύρυνσης έως και την συνένωση με άλλες δυνάμεις εάν αυτό στην πορεία καταστεί δυνατό (είναι γνωστές οι αδυναμίες παραμερισμού των προσωπικών φιλοδοξιών και στον μεταρρυθμιστικό χώρο), είναι το διαρκές στοίχημα της νέας Δράσης που φιλοδοξεί να επιβεβαιώσει με το συνέδριό της, ψηφίζοντας ώριμες προγραμματικές μεταρρυθμιστικές θέσεις που θα περιγράφουν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση στον πελατειασμό και τα μνημόνια.

Εάν το άνοιγμα της Δράσης επιβεβαιωθεί, η διεύρυνση θα συνεχιστεί με νέους ρυθμούς. Και οι προοδευτικοί φιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες και πράσινοι θα έχουν βρει το όχημα της πολιτικής που τόσο καλά περιγράφουν στο κοινό τους μανιφέστο "Ξύπνα Ευρώπη", οι πρόεδροι των ομάδων των φιλελευθέρων και των πρασίνων στο Ε/Κ, Γκυ Φερχόφσταντ και Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. 
Αν όχι, οι πρωτεργάτες του εγχειρήματος, Αντύπας Καρίπογλου και Αντιγόνη Λυμπεράκη θα έχουν διαψευστεί και μαζί τους οι ελπίδες όλων των προοδευτικών ανθρώπων του μεταρρυθμιστικού και ριζοσπαστικού προτάγματος που νοιώθουν ήδη ασφυξία μέσα στον νεοσυντηρητικό χυλό της μεταπολίτευσης που κυβερνά και αντιπολιτεύεται ταυτόχρονα, στέλνοντας τον λογαριασμό της χρεοκοπίας στον λαό  και την ευθύνη στους επάρατους ευρωπαίους.

Όλα θα κριθούν ως συνήθως, από την εκδήλωση αληθινής βούλησης για συνεργασία και διεύρυνση αλλά και από την προσωπική +μετοχή!


*η ΑΣ συμμετέχει και αυτή στο συνέδριο της Δράσης.

Μεταρρυθμιστικό ή "Συνεδριακό" Κέντρο;

του Κωνσταντίνου Τσίμα*
Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, 25 και 26 Μαΐου, πρόκειται να λάβει χώρα στην Αθήνα το (4ο) Συνέδριο της Δράσης. Για τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών και δυνάμει ψηφοφόρων του κόμματος που ίδρυσε το 2009 ο Στέφανος Μάνος, η είδηση έχει μάλλον περάσει απαρατήρητη. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το κόμμα της "Δράσης" έχει λόγους να διαμαρτύρεται για έναν άτυπο αποκλεισμό από τα πρωτοσέλιδα.
Η αλήθεια είναι ότι η επίδοση του κόμματος και των εταίρων του στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις “ανατροφοδοτεί” τη συμπεριφορά των περισσότερων ΜΜΕ τα οποία είτε εντάσσουν τη Δράση στα “Λοιπά” κόμματα στις όποιες αναφορές εκλογικής επιρροής κάνουν είτε, εξαιτίας πλημμελούς επικοινωνιακής στρατηγικής, – αναφορικά με τη σχέση του κόμματος με τη "Δημιουργία, Ξανά" του Θ. Τζήμερου, με την οποία (και τη "Φιλελεύθερη Συμμαχία") η "Δράση" είχε συμπράξει κατά τις τελευταίες εκλογές -, συνεχίζουν να καταμετρούν πρόθεση ψήφου στα δύο κόμματα μαζί, ωσάν να συνεχίζεται η συνεργασία!
Παρά την ενόχληση που προκαλεί στα στελέχη και τους συμπαθούντες της "Δράσης", κυρίως εξαιτίας του bad press που έχει εστιάσει στο άτομο του κ. Τζήμερου το τελευταίο δεκάμηνο, δεν έχει καταστεί δυνατό να λυθεί αυτή η “παρεξήγηση” των δημοσκοπήσεων.

Βεβαίως, στον λεγόμενο “Μεταρρυθμιστικό” ή “Κεντρώο” ή ακόμα και “Σοσιαλφιλελεύθερο” χώρο, οι προσυνεδριακές ζυμώσεις και όλες οι κινήσεις θέσεων και συμμαχιών μεταξύ προσώπων και ομάδων οι οποίες δραστηριοποιούνται επίσημα ή ανεπίσημα, αποτελούν τις κορυφαίες ειδήσεις των ημερών.

Ο “χώρος” αυτός, εντός του οποίου τοποθετείται και το κόμμα της Δράσης, εκτείνεται προς Δεξιά (σύμφωνα με την παραδοσιακή απεικόνιση του πολιτικού φάσματος) μέχρι ορισμένους εντός Ν.Δ. φιλελεύθερους ή κεντρογενείς, οι οποίοι θα έβλεπαν μάλλον με συμπάθεια την εδραίωση ενός καθαρότερα Κεντρώου πολιτικού μορφώματος (αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο, εν μέσω τόσο ισχυρού πολωτικού κλίματος, αν θα έκαναν ποτέ έστω και σκέψη για μετακίνησή τους προς αυτό), ενώ προς Αριστερά καλύπτει εκσυγχρονιστικές σοσιαλδημοκρατικές τάσεις και δυνάμεις που προέρχονται ή ενδεχομένως ευρίσκονται ακόμη εντός των ΠαΣοΚ και ΔημΑρ.
...
>> Διαβάστε την συνέχεια, εδώ: maga.gr/metarrithmistiko-i-sinedriako-kentro/
Copyright © maga.gr

Το ξεπούλημα της Ελλάδας στην τρόικα


της Χριστίνας Ταχιάου*
Το τέρας: Ξεπουλιούνται όλα στην τρόικα. Αγοράζουν τα πάντα για ένα κομμάτι ψωμί. 
Το ρεπορτάζ: Αντίθετα με τη φημολογία που οργιάζει, δεν υπάρχει μαζικό ενδιαφέρον επενδυτών.Αυτό βγαίνει από κύκλους του ΤΑΙΠΕΔ, του κατ’ εξοχήν αρμόδιου φορέα για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Όπως συζητείται, «αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι δεν έχουν ακόμη πειστεί οι επενδυτές ότι η Ελλάδα βρίσκεται εκτός οικονομικού κινδύνου. Ίσως περιμένουν να υπάρξει ένα διάστημα περαιτέρω σταθεροποίησης για να δείξουν ένα πιο μαζικό ενδιαφέρον».
Τι έχει πουληθεί τον τελευταίο καιρό, από δημόσιο και ιδιώτες
Την περασμένη Δευτέρα ολοκληρώθηκε η αγορά της S&Β (πρώην Βαρυτίνη) από την Delphi Luxembourgπου ανήκει στην αμερικανική επενδυτική Rhone Capital.
Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι το καναδικό συνταξιοδοτικό fund PSP Investments εξαγόρασε τη θυγατρική της εταιρείας Hochtief, Hochtief Airport GmbH, που διαχειρίζεται, μεταξύ άλλων, τα αεροδρόμια Αθήνας, Αμβούργου, Βουδαπέστης, Ντίσελντορφ, Σύδνεϋ, Τιράνων.
Στις αρχές Μαίου, το ΤΑΙΠΕΔ έκανε δεκτή την προσφορά του Emma Delta για την εξαγορά του 33% του ΟΠΑΠ στο ποσό των 652 εκατομμυρίων ευρώ. Στο σχήμα Emma Delta μετέχουν ο Τσέχος επιχειρηματίαςΓίρι Σμετς και ο όμιλος Μελισσανίδη.
Πριν δυο μήνες, ολοκληρώθηκε η πώληση του ιδιωτικού νησιού Οξειά από το γιο του Εμίρη του Κατάρ. Η πώληση φαίνεται συμφέρουσα, εφόσον ο νέος ιδιοκτήτης πλήρωσε μόλις 4,9 εκατομμύρια ευρώ.
Τον Απρίλιο μάθαμε τα πάντα για το Ρώσο μεγιστάνα των λιπασμάτων, Ντμίτρι Ριμπολόβλεφ και την κόρη του, καθώς απέκτησαν τον Σκορπιό, έναντι 100 εκατομμυρίων ευρώ που πλήρωσαν στην Αθηνά Ωνάση.
Όπου ακούς πολλούς επενδυτές
Για τον ΟΠΑΠ, αναμενόταν να διαφανεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αλλά εμφανίστηκαν τελικά...

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Ελληνικό “success story” - μια ακόμη φούσκα;

 Θεμιτή προσπάθεια, εφόσον η αλλαγή κλίματος φέρει και καμιά μεταρρύθμιση... και όχι την διάσωση του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος

To start talking about a “success story” now would be to insult the feelings and intelligence of 1.3 million Greeks that are out of work, some 400,000 families that have nobody earning an income, about 300,000 workers whose employers have not paid them for months, hundreds of thousands who have work but are finding it difficult to make ends meet and numerous young people who see their future away from Greece.
Greece: A reality check

Nick Malkoutzis*
And like that… poof, the crisis is gone. More bailout loans approved by the Eurogroup, a sovereign rating upgrade from Fitch, economic sentiment at the highest it’s been for the last 40 months, the Athens Stock Exchange becoming the best-performing stock market in the European Union and Greek bond yields dropping below 9 percent for the first time since 2010 have helped give the impression Greece has overcome the worst of its problems and that recovery is within touching distance.
This is certainly the story that the government will, understandably, run with. The three parties in the coalition have taken on considerable political cost in sticking with the EU-IMF fiscal adjustment program and their only hope of survival is to convince a large enough section of the Greek population that the chosen path leads from economic catastrophe to stability and then prosperity.
In Athens, there is also a belief, which seems to be shared by decision makers in Brussels, Berlin and elsewhere, that a change in mood alone will make a significant contribution toward overcoming the crisis. This rising tide to lift Greece’s boat will not only make the program more acceptable to the public, it will also make investors more buoyant, the thinking goes.
There is something to be said for the idea of generating confidence. For much of last year, Greece was in the doghouse: a tanking economy, a protesting public and an unstable ...

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Τα γκαρσόνια της Ευρώπης ή οι βιομήχανοι της Ευρώπης στον Τουρισμό;

Είναι δυνατή η αειφόρος τουριστική ανάπτυξη;
Το παραπάνω ερώτημα είναι ένα από τα βασικά θέματα του Ανοιχτού Συνεδρίου της Δράσης στις 25 και 26 Μαίου. Δημοσιεύουμε τις προτάσεις της σχετικής θεματικής ομάδας που ήδη βρίσκονται σε διαβούλευση από τα μέλη και τους φίλους/ες της δράσης+ εν όψει του συνεδρίου το άλλο Σαββατοκύριακο στην Αθήνα. Οι προτάσεις παρουσιάστηκαν στον χώρο του Free Thinking Zone την Τρίτη 30 Απριλίου:

1. ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
1. Εισαγωγή – Τουρισμός και Ελληνική Οικονομία
2. Όραμα και Στόχοι
3. Προβολή του τουριστικού προϊόντος «ΕΛΛΑΔΑ»
4. Υποδομές Φιλοξενίας
5. Υποδομές Μεταφορών
6. Ανθρώπινο Δυναμικό
7. Ο Ρόλος του κράτους
Η τουριστική δραστηριότητα είναι μια από τις πλέον ακμάζουσες βιομηχανίες διεθνώς. Η ανοδική πορεία της δεν δείχνει να ανακόπτεται ούτε από περιόδους ύφεσης, όπως αυτή που διανύει η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τα στοιχεία του UNWTO (United Nations World Tourism Organization) οι ετήσιοι ρυθμοί αύξησης παραμένουν μεταξύ 3-5% ανεξαρτήτως της οικονομικής συγκυρίας. Για τη χώρα μας, ο τουρισμός αποτελεί έναν από τους κυριότερους παραγωγικούς τομείς, με σαφή εξαγωγικό προσανατολισμό και ισχυρή επίδραση σε ευρύ φάσμα οικονομικών δραστηριοτήτων: 
α. Συνεισφέρει (άμεση και έμμεση επίδραση) το 15,1% του ΑΕΠ (πηγή: ΙΟΒΕ 2010),
β. Συντηρεί περίπου 741.000 θέσεις εργασίας (περίπου 45.000 για κάθε 1 εκατομμύριο αφίξεων), τόσο ως άμεση απασχόληση σε τουριστικές δραστηριότητες όσο και έμμεση σε δορυφορικούς κλάδους όπως οι κατασκευές και το εμπόριο (πηγή: ΙΟΒΕ 2012).  
γ. συμβάλει στην ενίσχυση του βιοτικού επιπέδου σε πλήθος περιοχές κυρίως εκτός αστικών κέντρων και εντέλει συμβάλει στην κοινωνική συνοχή.
Τα παραπάνω μεγέθη, δικαιολογούν το χαρακτηρισμό του Τουρισμού ως τη "Βαριά Βιομηχανία της Ελλάδας", πράγμα που βρίσκει τη ΔΡΑΣΗ απολύτως σύμφωνη. Παρά την σημαντική θέση της τουριστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη άφθονο ανεκμετάλλευτο δυναμικό. Αν και η χώρα διαθέτει ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα (κατέχει την 5η θέση, μετά τις ΗΠΑ, Ισπανία, Τουρκία και Γαλλία, κατά την LEON DU TOIT, 2010), με κυριότερα αυτά του φυσικού περιβάλλοντος, της γεωγραφίας της, του κλίματος, της ιστορίας και του πολιτισμού, εντούτοις βρίσκεται μόλις στην 10η θέση της Ευρωπαϊκής αγοράς με 16,4 εκ. αφίξεις το 2011 (πηγή: UNWTO) πίσω ακόμη και από χώρες όπως η Αυστρία και η Ουκρανία.
Η ΔΡΑΣΗ στοχεύει στην απελευθέρωση αυτού του δυναμικού και στην ανάδειξη του κλάδου σε πρωταθλητή της Ελληνική Οικονομίας.

2. ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ 

 
Η ΔΡΑΣΗ πιστεύει ακράδαντα ότι ο Τουρισμός είναι η βασική οικονομική δραστηριότητα που θα δώσει ανάπτυξη και απασχόληση στη χώρα μας σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι προτάσεις της ΔΡΑΣΗΣ ακολουθούν το τρίπτυχο:

α. ΑΝΑΠΤΥΞΗ
β. ΠΟΙΟΤΗΤΑ
γ. ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ - ΑΕΙΦΟΡΙΑ
Ανάπτυξη - Αύξηση Τουριστικού Προϊόντος 
"30.000.000 αφίξεις το 2025 & 450.000 νέες θέσεις εργασίας"
Σύμφωνα με τα στοιχεία του UNWTO (2011) η Ευρώπη σημείωσε ετήσια αύξηση 6,2% στον αριθμό των αφίξεων μέσα σε ένα μάλλον δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, ενώ και η μέση ετήσια αύξηση των αφίξεων στις αναπτυσσόμενες αγορές από το 2005 έως το 2011 ήταν 5%.
Άρα είναι ρεαλιστικό η Ελλάδα να θέσει έναν ετήσιο στόχο αύξησης των αφίξεων κατά 5% έως το 2025 ώστε να έχει 30 εκ αφίξεις, δηλαδή να επιτύχει διπλασιασμό των αφίξεων και του Τουριστικού της Προϊόντος.
Οι 30 εκ τουρίστες με μια σχετικά συντηρητική προσέγγιση (40.000 θέσεις εργασίας ανά εκατομμύριο αφίξεων) θα συντηρούν άμεσα και έμμεσα 1,2 εκ θέσεις εργασίας, δηλαδή θα δημιουργηθούν περίπου 450.000 νέες θέσεις εργασίας στον τουρισμό και σε δορυφορικούς οικονομικούς κλάδους (πλέον των 741.000 υφιστάμενων).
Ο εθνικός στόχος των 30.000.000 αφίξεων μπορεί να επιτευχθεί, είναι αισιόδοξος αλλά ...

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Η ανάπτυξη θα βρει το δρόμο της αν εξαλείψουμε ό,τι δεν είναι ανάπτυξη

Ανάπτυξη είναι, ότι ΔΕΝ είναι ανάπτυξη!  

του Πάνου Μιχαλόπουλου*
Η έννοια της επιχειρηματικότητας είναι συνυφασμένη με την ανάπτυξη. Δυστυχώς στην Ελλάδα σήμερα πολλοί πολιτικοί μιλούν για ανάπτυξη με διάφορα μεγαλεπήβολα και πολλές φορές αόριστα και ανέφικτα σχέδια.
Για παράδειγμα, οι επιδοτήσεις μέσω Ευρωπαϊκών προγραμμάτων στην ουσία σκοτώνουν την ανάπτυξη αφού η κουλτούρα που έχει επικρατήσει είναι ότι πρόκειται για τζάμπα λεφτά χρηματοδότησης οποιασδήποτε επιχειρηματικής ιδέας.  
Οι αξιολογήσεις που γίνονται είναι προσχηματικές και χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Οι επιδοτήσεις, ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, διαλύουν τη δημιουργικότητα και εκμηδενίζουν την εφευρετικότητα και την καινοτομία.
Επιπρόσθετα, δεν αναφέρει κανείς το πλέον πρακτικό πρόβλημα που έχουν, ότι δεν αντιμετωπίζουν την έλλειψη ρευστότητας από την οποία υποφέρει η Ελληνική αγορά. 
Σε όλα τα προγράμματα επιδοτήσεων η πληρωμή των δαπανών προηγείται της επιδότησης στο σύνολο του προϋπολογισμού. Ο μέσος χρόνος καταβολής των επιδοτήσεων είναι 18 μήνες!
Ένα άλλα παράδειγμα «αναπτυξιακής» πρότασης είναι η προσέλκυση ξένων επενδύσεων μέσω fast track, Διαμεσολαβητή κλπ. Αυτή η πρόταση μοιάζει περισσότερο με ένα γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη παρά για μια ουσιαστική λύση.

Χώρα η οποία θεσμοθετεί Διαμεσολαβητή και νόμους τύπου fast track ουσιαστικά ομολογεί ότι τα εμπόδια είναι και πολλά και ψηλά για την εισροή επενδύσεων. Είναι ομολογία αποτυχίας.

Ακόμα όμως κι αν λειτουργήσουν τα προαναφερόμενα εργαλεία κανείς δεν έχει ασχοληθεί με τις μικρές αλλά ουσιαστικές λεπτομέρειες που καθιστούν κάθε επένδυση εγχώρια και ξένη ως θνησιγενή.
Για παράδειγμα, η υποχρεωτική προκαταβολή 80% φόρου επί των εκτιμώμενων κατά την εφορία κερδών της επόμενης χρονιάς, στο ξεκίνημα της τρέχουσας χρήσης, είναι μια εντελώς παράλογη και εχθρική προς τους επενδυτές πρακτική που πνίγει και τη ρευστότητα. Όλες οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να προ-πληρώνουν αυτό το οικονομικό βάρος που σε περίπτωση ζημιών δε τους επιστρέφεται από την εφορία αλλά τους παρακρατείται για ενδεχόμενες φορολογικές υποχρεώσεις.

Ένα άλλο αντί-αναπτυξιακό παράδειγμα είναι το περίφημο "γνήσιον της υπογραφής"

Σε έρευνα που έκανε πρόσφατα η εταιρεία ερευνών Hellastat σε 250 Διευθύνοντες Συμβούλους για το πόσα «γνήσια» κάνουν το χρόνο, η απάντηση ήταν 125 μέσο όρο. Υπολογίστε ότι οι εργάσιμες ημέρες είναι 220 οπότε καθ’ υπερβολή κάθε 2 μέρες ο νόμιμος εκπρόσωπος της εταιρείας είναι σε ΚΕΠ ή αστυνομικό τμήμα!

Όμως και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν στρεβλώσεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη. 

Ο μέσος όρος ανοίγματος εταιρικού λογαριασμού σε τράπεζα είναι ένας μήνας και χρειάζεται προσκόμιση 10-16 εγγράφων.

Επίσης, η απονομή της δικαιοσύνης είναι ένα άλλο μεγάλο εμπόδιο

Ο μέσος χρόνος εκδίκασης εταιρικών υποθέσεων στα Ελληνικά δικαστήρια, 36 μήνες. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο για να καταλάβει κανείς έναν μόνο για το πώς δημιουργείται η καθυστέρηση στην εκδίκαση των υποθέσεων είναι ότι στα Ελληνικά δικαστήρια δεν επιτρέπεται η ηχητική καταγραφή των πρακτικών και το ακόμα πιο τρελό είναι ότι οι γραμματείς δεν ξέρουν στενογραφία, καθώς έπαψε από τη δεκαετία του 1980 να είναι υποχρεωτικό.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ που δεν αποποινικοποιεί την πτώχευση εταιρειών και δε δίνει το δικαίωμα της 2ης ευκαιρίας. Στις ΗΠΑ ο μέσος όρος πτωχεύσεων για μία ή έναν επιτυχημένο επιχειρηματία είναι τρείς.

Ο κατάλογος των εμποδίων, που είναι άγνωστα δυστυχώς σε πολλούς, αλλά καθοριστικά για τη ποδηγέτηση της όποιας αναπτυξιακής προσπάθειας δε σταματά εδώ.

Οι λύσεις είναι απλές και δε χρειάζονται κάποιο μαγικό ραβδί. 

Το βασικό είναι ότι ο ρόλος του κράτους είναι σημαντικός και πρέπει να αναβαθμισθεί. Ως Θεσμοθέτης, Ρυθμιστής και Επόπτης των ορθολογικών κανόνων του επιχειρείν και ΟΧΙ ως Επιχειρηματίας. 
Θα πρέπει να εκσυγχρονιστεί η λειτουργία των Ρυθμιστικών Αρχών, να δημιουργηθεί μια Ενιαία Αρχή Αδειοδοτήσεων Λειτουργίας Επιχειρήσεων, να δημιουργηθεί μια ανεξάρτητη δικαστική αρχή με αντικείμενο τις επιχειρηματικές υποθέσεις και να θεσπιστεί ένα σύγχρονο και λειτουργικό Χωροταξικό Σχέδιο.

Σίγουρα θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για τις νέες εταιρείες όπως μείωση κατά 50% των ασφαλιστικών & φορολογικών βαρών για τα πρώτα 5 χρόνια λειτουργίας και ενσωμάτωση των επενδύσεων τους στο fast track ανεξάρτητα από το ύψος της επένδυσης, δημιουργώντας έτσι μια λογική by pass της αρτηριοσκληρωτικής υφιστάμενης εμπορικής νομοθεσίας.

Πρέπει να εξαλειφθούν χρόνιες στρεβλώσεις όπως το γνήσιο της υπογραφής, η προκαταβολή φόρου εισοδήματος, η μεταχρονολογημένη πληρωμή ΦΠΑ κ.α.

Τέλος, πρέπει επιτέλους να εισάγουμε ένα μάθημα επιχειρηματικότητας από το δημοτικό. Μόνο μέσα από την παιδεία διαμορφώνουμε αντίληψη ότι η επιχειρηματικότητα δεν είναι μια διαδικασία πλουτισμού αλλά ένα ταξίδι δημιουργικότητας.

Είναι προφανές ότι πρέπει να ασχοληθούμε κυρίως με το να εξαλείψουμε το τι ΔΕΝ είναι ανάπτυξη. Όταν αρθούν πλήρως αυτά τα εμπόδια τότε η ανάπτυξη θα βρει το δρόμο της.

*Ο  Πάνος Μιχαλόπουλος είναι μέλος της Δράσης, συν-ιδρυτής και πρόεδρος των εταιρειών HELLASTAT A.E., ARK-ANALYTICS AG και HELAEA ΜΕΠΕ.

Χώρα διαλυόμενη, εικόνα μαγική


του Σακελλάρη Σκουμπουρδή*
Η Ελλάδα κερδίζει το στοίχημα! Αυτό σφύριξε ο κ. Σαμαράς από το Πεκίνο, για να το ακούσουμε εμείς εδώ, αλλά κυρίως για να το ακούσει η Διεθνής Κοινότητα και ιδιαιτέρως η επιχειρηματική πτυχή της. Λέει αλήθεια;
Ή είναι που θέλει η Μέρκελ να σπεκουλάρει προεκλογικά με το success story μιας Ελλάδας που ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της;
Μπας και είναι μια απολύτως επιτυχημένη επικοινωνιακή φούσκα, που έχουν καταφέρει κάποιοι σύμβουλοι της κυβέρνησης να περάσουν τόσο στην ελληνική όσο και στη Διεθνή Κοινή Γνώμη;
Τι είναι αυτό που ξαφνικά έχει κάνει το Χρηματιστήριό μας να ψάχνει στον ουρανό για τα υψηλά όριά του;
Και τι κάνει διάφορους αναλυτές να θεωρούν δεδομένο ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση, ότι βγαίνουμε απ’ το τούνελ; Ακόμα και ο γνωστός διεθνής ανεξάρτητος οίκος αξιολόγησης Fitch, μας αναβάθμισε «με σταθερή προοπτική», επιδαψιλεύοντας την κυβέρνηση με πολύ καλά λόγια. Είναι μάλιστα προφανές ότι ακολουθούν με ανάλογες κινήσεις και η Moody’s και η S & P…
Και τι κάνει την Τρόικα να αναβάλει για τον Οκτώβριο τον έλεγχο για την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας; Γιατί δίνει πολύτιμη τετράμηνη ανάσα στον πρωθυπουργό, «για να αναδιοργανώσει το Δημόσιο» (χε, χε, χαλαρά Αντώνη, μην του σχίσεις το καλσόν); Είναι όλα αυτά που κάνουν τον κ. Σαμαρά να λέει ότι μπήκαμε πλέον στη λεωφόρο της ανάκαμψης;
Σφύριξε και άλλα ο κ. Σαμαράς. «Πόσες χώρες θα κατάφερναν μέσα σε τέτοιες συνθήκες να προωθήσουν τόσο σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς να διαλυθούν, χωρίς να χάσουν τη συνοχή και τον αυτοσεβασμό τους;». Δεν είναι φοβερός; 
Ποιες σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, Καραμήτρο; Καμία δεν έχει γίνει, αν εξαιρέσουμε τον ΟΠΑΠ. Υπάρχει πάτος στην υποκρισία και το ψεύδος;
Σφύριξε και τούτο: «οι συντεχνίες μέχρι χτες έκλειναν την πόλη, από δω και πέρα όχι πλέον!». Μα γιατί δεν λέει ότι την πόλη την έκλειναν οι συντεχνίες υπό τη δική του καθοδήγηση, ώσπου έγινε πρωθυπουργός… Ο δικός του πρόεδρος της ΟΛΜΕ, η οποία τώρα γελοιοποιείται από τις άθλιες παλινωδίες της, όπως και ο κολλητός του ο πρόεδρος («Από δω ο φίλος μου ο Θύμιος!») των ταξιτζήδων και τα λοιπά λιγούρια της «Λαϊκής» Δεξιάς. Μαζί με τους ομολόγους τους της «Λαϊκής» Αριστεράς, όλοι αυτοί έκλειναν την πόλη για τους «κοινωνικούς» αγώνες που ουσιωδώς είναι ιδιωτικοί, καθώς έπαιρναν αυτή την «αμνήμονα» γραμμή από Σαμαρά και Τσίπρα.
Πώς να καταφέρει ο πρωθυπουργός να το ξεχάσουμε, εύκολο είναι; Με το να λέει «ουδείς αναμάρτητος»; Δεν θα το ξεχάσουμε! Και θα νιώθει την πίεσή μας, θυμίζοντας ότι αν ο Γιωργάκης είχε δεχτεί λιγότερο εξουθενωτική βλακώδη και αδιέξοδη αντιπολίτευση, τώρα η ζημιά θα ήταν αισθητά μικρότερη...

Σφύριξε και κείνο ο κ. Σαμαράς: «Τώρα φεύγουν οι επίορκοι και θα έρθουν νέοι άνθρωποι αξιοκρατικά!»… Τώρα ο κάθε πικραμένος, δηλαδή, καταλαβαίνει πως έρχονται νέες ορδές καλαματιανόπαιδων, χωρίς ΑΣΕΠ, με τη συναίνεση Βενιζέλου και Κουβέλη, με τον «κανόνα 4-2-1»... Άλλως ειπείν, δεν είναι σώφρον να αγοράσεις μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από τον κ. Σαμαρά.

Βγήκε και ο κ. Τσίπρας στο ΣΕΒ και έκανε και αυτός την πόζα του. Επετέθη κατά της ...

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Κι αν έχουν δίκιο και οι εκπαιδευτικοί;

Μήπως λοιπόν η συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών συνειδητά επέλεξε να δώσει την λάθος μάχη, την λάθος στιγμή για να διατηρήσει το status quo και μέσα σε αυτό και τα δικά της προνόμια; Για να επανεκλεγεί ηρωοποιημένη; Μήπως η κυβέρνηση επέλεξε να προκαλέσει μια πλασματική σύγκρουση για να κερδίσει μια εύκολη συμφωνημένη νίκη και τις αντίστοιχες εντυπώσεις,  χωρίς καμμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση; 
του  Γιώργου Γιαννούλη-Γιαννουλόπουλου*

borrel10 sosto aΝα ξεκινήσουμε από το βασικό ερώτημα: η οριζόντια αύξηση των εβδομαδιαίων ωρών διδασκαλίας και οι υποχρεωτικές μεταθέσεις των εκπαιδευτικών βελτιώνουν την ποιότητα της εκπαίδευσης ή τουλάχιστον μειώνουν το κόστος της χωρίς να μειώσουν περαιτέρω την ποιότητά της; Πετυχαίνουν οι επίμαχες αλλαγές κάτι από τα δυο;

Το Υπουργείο Παιδείας ως προς τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες και μόνο είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας, χωρίς να περιλάβουμε τα ερευνητικά Ιδρύματα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, την αρχική κατάρτιση τα ΙΕΚ και την εμπλοκή του στην συνεχιζόμενη κατάρτιση.

Μόνο το κεντρικό εκπαιδευτικό σύστημα απασχολεί 160.000 δάσκαλους  και καθηγητές και άλλους 40.000 δημόσιους λειτουργούς στην ανώτατη εκπαίδευση και 4.000 περιπου άτομα διοικητικό προσωπικό. Άθροισμα 244.000 υπάλληλοι, το ένα τρίτο περίπου του συνόλου των υπαλλήλων του κράτους. Η διαχείριση και  αξιοποίηση του προσωπικού, το οποίο είναι εξ’ ορισμού μορφωμένο καθώς πρόκειται κατά την συντριπιτική πλειοψηφία για αποφοίτους ανωτάτων σχολών με ενασχόληση με την γνώση, είναι προφανές ότι απαιτεί πολύ καλή οργάνωση, σύστημα, στόχους. 

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση αριθμεί 88.000 υπαλλήλους περίπου και παρέχει υπηρεσίες σε περίπου 667.000  μαθητές.

Για το σύνολο των ανωτέρω (προσωπικό, λειτουργικά έξοδα, δημόσιες επενδύσεις, προμήθειες, εξωτερικές υπηρεσίες, και υποδομές) η χώρα μας καταβάλλει το 4,08 % του ΑΕΠ από δημόσια δαπάνη (στοιχεία 2011)

Σύμφωνα με τα της Eurostat, ο μέσος όρος δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση στην ΕΕ ήταν 5,34% και στην Ευρωζώνη 5,02% το έτος 2011.
Τις υψηλότερες δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία το 2011 διέθεσε η Δανία, όπου έφτασαν το 7,79% του ΑΕΠ, ενώ ακολούθησαν η Κύπρος με 7,18% και η Σουηδία με 6,79%. Τις χαμηλότερες δαπάνες διέθεσαν η Βουλγαρία με 3,60% του ΑΕΠ, η Σλοβακία με 4,0%, και η Ελλάδα με 4,1%.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως ότι ενώ η δημόσια δαπάνη για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην χώρα μας είναι σχεδόν στις τελευταίες θέσεις, η δημόσια δαπάνη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση με τα γνωστά θαυμαστά αποτελέσματα βρίσκεται πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στο 0,91% του ΑΕΠ, ποσοστό ίσο με της Γερμανίας και όχι πολύ μακρυά από αυτό της Ισπανίας ή της Ολλανδίας, σε κάθε περίπτωση κοντύτερα σε αυτές από όσο αυτό της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας.

Πίνακας 1: Δαπάνη Γενικής Κυβέρνησης για την Παιδεία ως ποσοστό του ΑΕΠ 2011

Table 1





































O πρώτος κυβερνήτης και ιδρυτής του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους, Ιωάννης  Καποδίστριας κατανόησε έγκαιρα την καίρια σημασία της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (που αντιστοιχεί στην πρωτοβάθμια και μέρος της δευτεροβάθμιας) για την συγκρότηση και ανάπτυξη του κράτους και προτίμησε να δαπανήσει όσα χρήματα μπορούσε από τα πενιχρά οικονομικά του νέου Ελληνικού Κράτους για να ιδρύσει πρώτα σχολειά και μετά Πανεπιστήμια, ερχόμενος σε αντίθεση με τις εισηγήσεις της εποχής. Θεώρησε, και σωστά, ότι με ανθρώπους αναλφάβητους, χωρίς δυνατότητα πρόσβασης στην ...