Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Ένας τρελός διοικεί την ευρωζώνη...



Εισαγωγή από την Κατερίνα Πάντα
Αξίζει να διαβαστεί το κατωτέρω. 
Ετσι, για να επιβεβαιωθούμε όταν λέγαμε, ότι μέτρα & μνημόνια ίσον ευρώ & ότι το δημοψήφισμα του Τσίπρα ΔΕΝ ήταν για ΝΑΙ η ΟΧΙ στο ευρώ, ούτε το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, όπως πολλοί αρέσκονται να λένε απλοικά, λαικίστικα και στρογγυλεμένα.  
Οτι ήταν η ύστατη προσπάθειά του να αποφύγει τους όρους του καταστροφικού Β΄ μνημονίου που έριξε και τον Σαμαρά.  
Οτι υπάρχει ένας τρελός που διοικεί την ευρωζώνη κατά το δοκούν χωρίς να υπολογίζει ούτε θεσμούς, ούτε ανώτερους του, ότι είναι ακραίος φεντεραλιστής θέλοντας να καταστήσει τα κράτη επαρχίες του δικού του imperium.  
Οτι μπορούμε να "ελιχθούμε" μόνο στο ύψος και το φάρδος του κλουβιού μας και θαύματα ΔΕΝ γίνονται.  
Οι κάτωθι διάλογοι Βαρουφάκη-Σόιμπλε, παρουσία τρίτων προσώπων που δεν τους διέψευσαν, δεν μπορεί παρά να είναι αληθινοί:

Οι διάλογοι Βαρουφάκη Σόιμπλε από το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη "Ανίκητοι ηττημένοι – Για μια ελληνική άνοιξη μετά από ατελείωτους μνημονιακούς χειμώνες":

11 Μαίου 2015
Η κίνηση του Βόλφγκανγκ
Πιστός στη συμβουλή «κράτα τους φίλους σου κοντά αλλά τους εχθρούς σου κοντύτερα», όταν κανόνισα να συναντηθώ με τον Βόλφγκανγκ, πήρα μαζί μου τον Θεοχαράκη και τον Χουλιαράκη. Η συνάντηση θα γινόταν στα γραφεία της γερμανικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες, λίγο πριν αρχίσει το Eurogroup. 
Μας δέχτηκε μαζί με τους υφυπουργούς του και μπήκε κατευθείαν στο ψητό:«Κοίτα», είπε, «είναι λάθος να πιστεύεις οτιδήποτε από αυτά που σου λέει η Επιτροπή. Τι μπορούν να σου δώσουν; Όλο λόγια είναι και τίποτα παραπάνω. Μην τους δίνεις σημασία».
Βάσει προηγούμενων εμπειριών, ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο. Αυτό που δεν ήξερα, όμως, ήταν ότι στον κατάλογο αυτών που με συμβούλευε να αγνοήσω συμπεριλάμβανε και την ίδια την καγκελάριο της Γερμανίας. 
«Ξέρω ότι ο πρωθυπουργός σου μιλάει μαζί της όλη την ώρα», είπε. Με φανερή έξαψη συνέχισε ρωτώντας: «Γιατί μιλάει μαζί της τόσο πολύ; Για ποιο πράγμα; Τι περιμένει από κείνη; Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να του δώσει!».
Αναδίπλωση
Πιθανώς αντιλαμβανόμενος ότι είχε υπερβεί για λίγο τα όρια της ευπρέπειας, συνέχισε σε ήπιο τόνο: 
«Χάρηκα πολύ που άκουσα τον πρωθυπουργό σου να αναφέρει την πιθανότητα δημοψηφίσματος. Αυτό θα ‘ταν τέλειο! Αλλά πρόσεξε. Πρέπει να είσαστε πολύ πολύ ξεκάθαροι απέναντι στους Ελληνες ως προς το ποιες είναι οι επιλογές τους. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία είναι υπέρ του ευρώ. Πρέπει να τους πείτε ότι, αν θέλουν το ευρώ, πρέπει να δεχτούν το μνημόνιο. Αν δεν θέλουν το μνημόνιο, δεν πειράζει, ας προχωρήσουν. Ας προχωρήσουν». 
Aνταπάντησα ότι η συμμετοχή μιας χώρας στην Ευρωζώνη δεν μπορεί να έχει ως προϋπόθεση τη συγκατάθεση σε αποτυχημένες πολιτικές που υπονομεύουν το μέλλον της χώρας σε αυτή την ίδια την Ευρωζώνη. Απέρριψε το επιχείρημά μου χωρίς δεύτερη σκέψη: 
«Το μνημόνιο, το μνημόνιο, ως έχει χωρίς αλλαγές. Ή τη δραχμή. Πρέπει να δεχτείτε το μνημόνιο, αν θέλετε το ευρώ. Αν δε θέλετε το ευρώ, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Ο ελληνικός λαός πρέπει να το αποφασίσει αυτό. Γι’ αυτό χάρηκα που άκουσα τον πρωθυπουργό σας να μιλάει για δημοψήφισμα. Πρέπει πραγματικά να το οργανώσετε αυτό το δημοψήφισμα. Και ξέρεις, αν οι Ελληνες χρειάζονται έξι μήνες καιρό για να πάρουν την απόφασή τους μετά από σοβαρό διάλογο και σκέψη, κανένα πρόβλημα. Θα σας χρηματοδοτήσουμε πλήρως για έξι μήνες». 
Εδώ ήμασταν λοιπόν. Ολη εκείνη η φιλολογία περί αναντίρρητων κανόνων που – ανεξαρτήτως πολιτικής βούλησης-απαγόρευαν στην ΕΚΤ να μας παράσχει ρευστότητα «επειδή απλά τηρεί τους κανόνες της» αποδεικνυόταν ένα σκέτο ψέμα. 
Αν ήθελαν, για πολιτικούς λόγους, μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν «πλήρως» τις δανειακές υποχρεώσεις της κυβέρνησης μας. Και όχι μόνο για δύο ή τρεις εβδομάδες, όπως τους ζητούσαμε εμείς, αλλά για έξι ολόκληρους μήνες, το οποίο πρακτικά σήμανε την εκταμίευση εκ μέρους τους 11 δισεκατομμύρια ευρώ για εκείνο το εξάμηνο!
«Όμως, Βόλφγκανγκ», απάντησα σοκαρισμένος ακόμα από τα λόγια του, «ως υπεύθυνοι ηγέτες και ευρωπαϊστές – πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε το Grexit και να προσφέρουμε στους λαούς μας την προοπτική μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσα στην Ευρωζώνη. Το να τους πιέζουμε να διαλέξουν μεταξύ μιας καταστροφικής δημοσιονομικής πολιτικής εντός Ευρωζώνης και μιας καταστροφικής εξόδου από την Ευρωζώνη δεν είναι δείγμα πεφωτισμένης πολιτικής ηγεσίας. Δεν βλέπεις ότι το πρόβλημα με το μνημόνιο είναι ότι στερεί κάθε ελπίδα για ένα αξιοπρεπές μέλλον;». 
Παραδοχή
Φυσικά και το έβλεπε, το παραδέχτηκε άλλωστε: «Το μνημόνιο είναι κακό για τον λαό σας. Δεν θα σας αφήσει να ανακάμψετε. Δε βοηθάει την ανάπτυξη. Γι’ αυτό χρειάζεστε το δημοψήφισμα. Για να γίνει αυτό ξεκάθαρο». 
Σοκαρισμένος από την άνεση με την οποία υποστήριζε ουσιαστικά την αποδόμηση της Ευρωζώνης, του απάντησα: «Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη την Ελλάδα, πιστεύεις στ’ αλήθεια ότι μπορείς να ελέγξεις την κατάσταση όταν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με το Grexit; Αυτό είναι σκέτη τρέλα. Κανείς δεν θα μπορεί να την ελέγξει. Θα είναι ένα λάθος ιστορικών διαστάσεων».
«Μην το λες Grexit τότε», είπε ο Βόλφγκανγκ. «Δεν είναι ανάγκη να το σκέφτεσαι ως μόνιμη έξοδο. Σκέψου το σαν time – out. Όπως το καταλαβαίνω εγώ, βγαίνετε για λίγο, ανακτάτε την ανταγωνιστικότητά σας μέσω της υποτίμησης και έτσι επανακάμπτετε πολύ γρήγορα. Και μετά από έναν χρόνο περίπου, όταν θα έχετε ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της χαμένης σας ανταγωνιστικότητας, μπορείτε να ξαναμπείτε». 
Αντίδραση
Δεν ήξερα από πού να αρχίσω. «Βόλφγκανγκ, δεν μπορώ να αποδεχτώ την έξοδο της Ελλάδας από μια νομισματική ένωση στην οποία παραδέχομαι ότι δεν έπρεπε να έχουμε μπει. Εφόσον χρειάζεται να περάσει ένας χρόνος αφότου δημιουργήσεις ένα νέο νόμισμα μέχρι να μπορέσεις να το υποτιμήσεις, είναι σαν να ανακοινώνεις μια νομισματική υποτίμηση έναν χρόνο νωρίτερα. Το βραχυπρόθεσμο κόστος θα ήταν τεράστιο. Αν και φοβάμαι λιγότερο αυτό το κόστος από το κόστος της επ’ αόριστον παραμονής στο ευρώ υπό το καθεστώς ενός καταστροφικού μνημονίου, επιμένω ότι το να μας τίθεται το δίλημμα μνημόνιο ή δραχμή δε συνάδει με το συμφέρον της Ευρώπης.

Ακόμα κι αν δεν σε ενδιαφέρει η Ελλάδα, ένα Grexit ή time out, πες το όπως θες, θα κάνει το ευρώ να σταματήσει να φαίνεται ως κάτι αναπόδραστο. Αυτό θα φέρει ένα άμεσο και γερό χτύπημα στην Ιταλία και στην Ισπανία, πριν οι συνέπειες φτάσουν στο Παρίσι. Και τότε δε θα υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει ο Μάριο Ντράγκι για να περιορίσει τη ζημιά, ακόμα κι αν τυπώσει έναν πακτωλό χρημάτων. Η νομισματική ένωση θα ξηλωθεί από παντού από δυνάμεις που δεν μπορείτε να ελέγξετε». 
Ο Βόλφγκανγκ διαφωνούσε. Αλλά εξέφρασε τη διαφωνία του μέσα από ένα περίεργο κομπλιμέντο. «Μέσα στο Εurogroup είσαι ο μόνος που καταλαβαίνει ότι η Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμη», είπε. «Η Ευρωζώνη φτιάχτηκε με λάθος τρόπο. Πρέπει να αποκτήσουμε μια πολιτική ένωση, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό». «Πάντα ήξερα ότι είσαι αφοσιωμένος φεντεραλιστής», τον διέκοψα. «Θυμάμαι τη διαφωνία σου με τους συναδέλφους σου στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 και τα άρθρα σου με τον Lammers. Είμαι σίγουρος ότι η κ. Μέρκελ δεν έβλεπε με τόσο καλό μάτι όπως εσύ τη δημιουργία ομοσπονδιακής πολιτικής δομής παράλληλα με τη νομισματική ένωση».
Προς στιγμήν έδειξα ευχαριστημένος, «Ούτε οι Γάλλοι το έβλεπαν», πρόσθεσε. «Μου αντιτάχθηκαν». «Το ξέρω», είπα. «Ηθελαν να χρησιμοποιούν το μάρκο σας χωρίς να μοιραστούν την κυριαρχία τους!». 
Ο Βόλγκανγκ συμφώνησε εγκάρδια: «Ναι έτσι είναι. Και δεν θα το δεχτώ», διαβεβαίωσε. «Βλέπεις λοιπόν», συνέχισε, «ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει η ένωση, το μόνο πράγμα που μπορεί να μας κρατήσει είναι περισσότερη πειθαρχία. Οποιος θέλει το ευρώ πρέπει να αποδεχτεί την πειθαρχία. Η Ευρωζώνη θα δυναμώσει πολύ αν ένα Grexit επιβάλει την πειθαρχία». 
Με την άκρη του ματιού μου έβλεπα τον Χουλιαράκη να χλωμιάζει. Ο Θεοχαράκης από την άλλη έδειχνε εντυπωσιασμένος αλλά όχι έκπληκτος με τον υπουργό Οικονομικών, που είχε πάρει φωτιά. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια, επέστρεψα σε αυτό που θεωρούσα την ουσία του θέματος: «Δε θα μπορέσετε να ελέγξετε τη χαοτική διαδικασία που θα πυροδοτήσει ένα Grexit. Ξέχνα το προσωρινό time – out. Απαξ και βγήκατε, τελείωσε, είμαστε εκτός, και θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Σχεδιάζεις να ελευθερώσεις μια δυναμική που δεν μπορείς να ελέγξεις». 
«Δεν συμφωνώ μαζί σου», απάντησε κουνώντας το κεφάλι ενώ κοίταζε το πάτωμα. «Μπορούμε να θωρακίσουμε καλύτερα το ευρώ όταν φύγετε, με τεράστια βοήθεια από εμάς προς εσάς, και μετά ξαναγυρνάτε». 
Ηταν φανερό ότι δεν είχε νόημα να προσπαθώ να τον πείσω ότι δεν μπορεί να ελέγξει ένα φαινόμενο τρομερό σαν δύναμη της φύσης. Και όταν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών προσφέρει στην εξαθλιωμένη χώρα σου «τεράστια βοήθεια», οφείλεις να ζητήσεις διευκρίνιση. Ετσι τον ρώτησα: «ΟΚ, όταν λες τεράστια βοήθεια, τι εννοείς με τον όρο “τεράστια”; Παρεμπιπτόντως, η καγκελάριος είναι ενήμερη γι΄ αυτό;».
Κοιτώντας με έντονα και με ένα χαμόγελο γεμάτο σημασία μου είπε: «Αν σου απαντήσω σε αυτή την ερώτηση και το διαρρεύσεις, θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια!».
«Βόλφγκανγκ» του είπα, «έχω ποτέ διαρρεύσει τίποτα από όσα λέμε στις συναντήσεις μας; Εσύ το έχεις κάνει αλλά όπως ξέρεις, εγώ όχι!» 
Γέλασε και είπε: «Ναι, έχεις δίκιο, έχεις δίκιο. Είναι ενήμερη και θα την πείσω ότι είναι καλή ιδέα». 
Το «δράμα»
Όπως είχα υποψιαστεί, η καγκελάριος ήξερε το σχέδιο του Βόλφγκανγκ αλλά δεν το ενέκρινε. Εκείνη τη στιγμή με πλημμύρισε η συνειδητοποίηση πως είχαμε κάτι κοινό. Διαφωνούσαμε στα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του Grexit, αλλά μοιραζόμασταν ένα δράμα: λειτουργούσαμε υπό ηγέτη, τόσο εκείνος όσο και εγώ, που αυτοσχεδίαζε χωρίς αποφασιστικότητα, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο. «Από αυτά που μου λες καταλαβαίνω ότι αυτή είναι μια συζήτηση που δεν έχεις την εξουσιοδότηση να κάνουμε», του είπα, για να ξεχάσω εκείνη τη στενόχωρη σκέψη. 
«Ναι», συμφώνησε. «Για να κάνουμε αυτή την κουβέντα, εσύ χρειάζεσαι έγκριση από τον πρωθυπουργό σου και εγώ από την καγκελάριο».  «ΟΚ», του είπα, «θα σε καλέσω αργότερα». Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και συμφωνήσαμε να μιλήσουμε μετά το Eurogroup που ακολουθούσε. 

 (πηγή διαλόγων tvxs) 

Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Η μεγάλη ληστεία: φορολογικοί παράδεισοι και βρώμικο χρήμα


του Στέλιου Κούλογλου
Ο πλούτος οκτώ ατόμων ισούται με τον πλούτο του φτωχότερου μισού του πληθυσμού της Γης, σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση της οργάνωσης Oxfam. Μια χούφτα άνθρωποι κατείχαν όσο και τα 3,6 δισεκατομμύρια άτομα.

Πoιοι είναι αυτοί οι 8 άνθρωποι; Ένας από αυτούς είναι ο Mπιλ Γκέιτς της Microsoft. Τι κάνει η Microsoft; Όπως και άλλες μεγάλες εταιρείες δεν πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν. Κάθε χρόνο οι ΗΠΑ χάνουν φορολογικά έσοδα ύψους 135 δις δολαρίων. Οι μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας, όπως η Apple, η Pfizer και η Microsoft χρησιμοποιουν τους φορολογικούς παραδείσους.

Ποιές είναι όμως οι χώρες-φορολογικοί παράδεισοι; Συχνά αναφέρονται κάτι εξωτικά νησιά: Νησιά Καιμάν, Virgin islands. Δίνεται έτσι η εντύπωση ότι όλα αυτά γίνονται κάπου πολύ μακριά. Σε κάποια μικροσκοπικά νησιά που εμείς οι πολίτες είναι δύσκολο να ελέγξουμε. Να όμως που πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο συγκαταλέγονται στους 10 πρώτους φορολογικούς παραδείσους του κόσμου.

Με το σκάνδαλο Luxleaks πριν από 5 χρόνια αποκαλύφθηκε ότι οι χαριστικές συμφωνίες (“sweetheart deals”) μεταξύ της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου και μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, διευκόλυναν τις τελευταίες να πληρώνουν ελάχιστο φόρο, συχνά κάτω από 1% επί των κερδών τους.

Μετά την διεθνή κατακραυγή, θα περίμενε κανείς ότι Λουξεμβουργιανοί και άλλοι Ευρωπαίοι θα ήταν πιο προσεκτικοί. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο: οι χαριστικές συμφωνίες στην ΕΕ μεταξύ 2013 και 2015 σχεδόν τριπλασιάστηκαν. Στο ίδιο το Λουξεμβούργο παρατηρήθηκε 50% αύξηση. Το γειτονικό Βέλγιο έσκασε από τη ζήλια του και δεν έμεινε άπραγο, πολλαπλασιάζοντας τις χαριστικές συμφωνίες από 10 το 2013 σε 411 το 2015!

Αυτό έγινε γιατί δεν υπάρχει τιμωρία. Αντί να τιμωρούνται τα κράτη-κλέφτες τιμωρούνται οι whistleblowers του LuxLeaks. Το σήμα που δόθηκε είναι ότι και να κλέβεις δεν τιμωρείσαι.

Η κοινωνία απαιτεί, οι μεγάλες εταιρίες να πληρώνουν ένα «δίκαιο μερίδιο» φόρου στις χώρες στις οποίες λειτουργούν. Όχι οι πολίτες να πληρώνουν 30-50% φόρο -όπως είναι εδώ στο Βέλγιο και στη Γαλλία- και οι εταιρίες 0,1%. Γιατί η Amazon, μια εταιρία με τζίρο 5.5 δις ευρώ, πληρώνει μόνο 4 εκατομμύρια ευρώ σε φόρους (δηλαδή λιγότερο από 0.1%). Παρόμοιες φορολογικές πρακτικές ακολουθούν και οι εταιρίες Starbucks, Apple, ΙΚΕΑ, FedEx και πολλές άλλες.

Ένα πρώτο, αλλά πολύ σημαντικό βήμα είναι να υποχρεωθούν οι πολυεθνικές εταιρείες να δημοσιεύουν τις οικονομικές τους δραστηριότητες ανά χώρα και το φόρο που πλήρωσαν σε αυτές. Αλλά υπάρχουν χώρες που αντιτίθενται στο μέτρο (Γερμανία, Αυστρία, Τσεχία, Δανία, Λεττονία, Σλοβενία και Σουηδία).

Η φοροαποφυγή είναι μία από τις μεγαλύτερες αδικίες και πηγή κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι εξοργιστική στις σημερινές συνθήκες όπου επιβάλλονται παντού πολιτικές λιτότητας. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές μάχες που πρέπει να δώσουμε το ερχόμενο διάστημα. 



* Το κείμενο αποτελεί την εισαγωγική τοποθέτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και μέλους της εξεταστικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την υπόθεση των Panama Papers, Στέλιου Κούλογλου, στην συζήτηση που πραγματοποιήθηκε, στο πλαίσιο των εργασιών της διάσκεψης «Panama Papers, ένας χρόνος μετά: Καταπολεμώντας το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και το φορολογικό ντάμπινγκ», που διοργανώνει για δύο μέρες στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλλες, η πολιτική ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE/NGL). 

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Νομικές παρεμβάσεις προστασίας των whistlblowers προαναγγέλλει ο γ.γ. κατά της Διαφθοράς, Κωνσταντίνος Χρήστου


"Panama Papers, ένας χρόνος μετά"
Νομικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση και προστασία των «πληροφοριοδοτών Δημοσίου Συμφέροντος» ή whistlblowers και μάλιστα εντός του 2017 προανήγγειλε ο Γενικός Γραμματέας κατά της Διαφθοράς στον χαιρετισμό του στο Συνέδριο της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Αριστεράς στις Βρυξέλλες για τη φοροδιαφυγή, με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από τα "Panama papers".


Αναλυτικό ρεπορτάζ από το left.gr:

Διάσκεψη για την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής πραγματοποιεί η πολιτική ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE / NGL) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. 

Υπό τον τίτλο «Panama Papers, ένας χρόνος μετά: Καταπολεμώντας το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και το φορολογικό ντάμπινγκ», η διάσκεψη διοργανώνεται από την ομάδα ευρωβουλευτών της Αριστεράς που συμμετέχουν στην εξεταστική επιτροπή η οποία συγκροτήθηκε για το ζήτημα των Panama Papers στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Την ομάδα αποτελούν οι Στέλιος Κούλογλου (ΣΥΡΙΖΑ), Fabio De Masi (Die Linke.), Patrick LeHyaric (PCF), Miguel Urban (Podemos), Matt Carthy (Sinn Fein), Miguel Viegas (PCP), Marina Albiol (Izquierda Unida) και Τάκης Χατζηγεωργίου (ΑΚΕΛ).

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα εδώ.
Παρακολουθήστε ζωντανά τη συζήτηση στις 27/4, εδώ.

Νομικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση και προστασία των "πληροφοριοδοτών Δημοσίου Συμφέροντος" 

Νομικές παρεμβάσεις για την ενίσχυση και προστασία των «πληροφοριοδοτών Δημοσίου Συμφέροντος» ή whistlblowers και μάλιστα εντός του 2017 προανήγγειλε ο Γενικός Γραμματέας κατά της Διαφθοράς στον χαιρετισμό του στο Συνέδριο της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Αριστεράς στις Βρυξέλλες για τη φοροδιαφυγή, με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από τα "Panama papers". Μέσω βιντεοκλήσης, καθώς λόγω φόρτου εργασίας δεν μπόρεσε να παρευρεθεί στο Ευρωκοινοβούλιο, ο γραμματέας κατά της Διαφθοράς Κωνσταντίνος Χρήστου ενημέρωσε ότι, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση θα μπορεί να ανακοινώσει συγκεκριμένες παρεμβάσεις για τους πληροφοριοδότες δημοσίου συμφέροντος τους οποίους χαρακτήρισε «σύγχρονους ήρωες που οφείλουμε να τους προστατέψουμε».

Ο κ. Χρήστου αφού επεσήμανε πως «η εκ των έσω πληροφόρηση μπορεί να οδηγήσει σε αποκάλυψη φαινομένων διαφθοράς», τόνισε πως η Ελλάδα προσπαθεί να αναμορφώσει το πλαίσιο για την προστασία των ανθρώπων που μπορούν να παρέχουν πληροφορίες για την ανάκτηση του πλούτου που έχασε η χώρα, από υποθέσεις διαφθοράς, διασπάθισης δημόσιου χρήματος και φοροαποφυγής. Όπως είπε χαρακτηριστικά «η προστασία τους έχει τεράστια κοινωνική και πολιτική σημασία».
Η εκδήλωση της Συμμαχίας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο άνοιξε χθες με επικοινωνία που είχαν οι συμμετέχοντες με τον Ερβε Φαλτσιανί, τον άνθρωπο που υπέκλεψε από την HSBC χιλιάδες αρχεία με φοροδιαφεύγοντες καταθέτες. Στον κ. Φαλτσιανί οφείλεται η λίστα μεγαλοκαταθετών της ελβετικής τράπεζας που στην Ελλάδα αποκαλείται «λίστα Λαγκαρντ». Κατά τη διάρκεια τελεκόφερανς με τον κ. Φαλτσιανί, wistblower πολλών χωρών, που χρησιμοποίησαν το υλικό του για να.. κυνηγήσουν φορο-παραβάτες πολίτες τους, συζητήθηκε και το.. κυνήγι των πληροφοριοδοτών που αποκαλύπτουν υποθέσεις φοροδιαφυγής και φοροαποφυγή .

Το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς όμως αφορούσε και το πιο "σκοτεινό" κομμάτι της φοροδιαφυγής, αυτό δηλαδή που σχετίζεται με το ξέπλυμα χρημάτων μέσω φορολογικών παραδείσων, όπως αυτοί που αποκαλύφθηκαν με τα στοιχεία από τα «Panama papers». Ποιοι όμως είναι τελικά αυτοί οι φορολογικοί παράδεισοι;

Ο ευρωβουλευτής Στέλιος Κούλογλου, μέλος της Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου που συστήθηκε μετά τα Panama Papers και ασχολείται με τα θέματα του ξεπλύματος και της φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής είπε χαρακτηριστικά στην ομιλία του στο χθεσινοβραδινό πάνελ:

"Συχνά αναφέρονται κάτι εξωτικά νησιά. Νησιά Καιμάν, Virgin. Δίνεται έτσι η εντύπωση ότι όλα αυτά γίνονται κάπου πολύ μακριά. Σε κάποια μικροσκοπικά νησιά που εμείς οι πολίτες είναι δύσκολο να ελέγξουμε. Να όμως που πολλά κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Κύπρος και το Λουξεμβούργο συγκαταλέγονται στους 10 πρώτους φορολογικούς παραδείσους του κόσμου.
Με το σκάνδαλο Luxleaks αποκαλύφθηκε πριν από 5 χρόνια, ότι χαριστικές συμφωνίες ("sweetheart deals") μεταξύ της κυβέρνησης του Λουξεμβούργου και μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, διευκόλυναν τις τελευταίες να πληρώνουν ελάχιστο φόρο, συχνά κάτω από 1% επί των κερδών τους. Μετά τη διεθνή κατακραυγή θα περίμενε κανείς ότι Λουξεμβουργιανοί και άλλοι Ευρωπαίοι θα ήταν πιο προσεκτικοί. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο: οι χαριστικές συμφωνίες στην ΕΕ σxεδόν τριπλασιάστηκαν από το 2013, στο 2015. Στο ίδιο το Λουξεμβούργο, 50% αύξηση. Το γειτονικό Βέλγιο.. έσκασε από τη ζήλια του και δεν έμεινε άπραγο, πολλαπλασιάζοντας τις χαριστικές συμφωνίες από 10 το 2013 σε 411 το 2015! Αυτό έγινε γιατί δεν υπάρχει τιμωρία. Αντί να τιμωρούνται τα κράτη-κλέφτες τιμωρούνται οι whistlblowers του Luxleaks. Το σήμα που δόθηκε είναι ότι και να κλέβεις δεν τιμωρείσαι".
Ο Miguel Crespo, ομιλητής σε πάνελ του συνεδρίου, ανάμεσα σε άλλα, τόνισε και μια επιπλέον εκδοχή των αποκαλύψεων τέτοιων υποθέσεων, επικαλούμενος τις αντιδράσεις στο Εκουαδόρ για τα Panama papers: «εκεί ανησυχούν για το ποιοι είναι στη λίστα και όχι για τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται για παράνομα χρήματα»

Στην δική του ομιλία, ο πρόεδρος της Επιτροπής που συστήθηκε στη Βολιβία μετά τα Panama papers, Manuel Canelas, για να καταδείξει πως το ξέπλυμα και οι φορολογικοί παράδεισοι πάνε μαζί με διαφθορά, υπογράμμισε ότι ονόματα συμπατριωτών του που αποκαλύφθηκαν με τα έγγραφα του Παναμά είχαν εμπλακεί τη δεκαετία του 1990 στη διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων στη Βολιβία.

«Φέραμε ειδικούς επιστήμονες, προκειμένου ο κάθε πολίτης να κατανοήσει πως αν κάποιος έχει λογαριασμούς στις Μπαχάμες αυτό επηρεάζει τη ζωή όλων μας. Επηρεάζεται το νόμισμα και η δύναμη κάποιου να παίζει με αυτό».
Ο καθηγητής στο University of London, Ρίτσαρντ Μέρφι, τόνισε πως εκείνο που θα πρέπει να απαιτήσουν οι πολίτες, ώστε οι πολυεθνικές εταιρίες να δίνουν τα στοιχεία για κάθε θυγατρική που έχει και τα στοιχεία αυτά να δημοσιοποιούνται ανά χώρα. «Θα πρέπει να καταλάβουμε, όσον αφορά τις εταιρίες, ότι δεν συζητάμε για φορολογία αλλά για λογιστική. Με διεθνή συνεργασία πρέπει να εκτίθενται τα λογιστικά στοιχεία, που ήδη υπάρχουν. Η διαφάνεια είναι σημαντική για τη λειτουργία των αγορών».

Ωστόσο, όπως είπε ο κ. Κούλογλου, το μέτρο της υποχρέωσης για διαφάνεια βρίσκει αντίθετες Γερμανία, Αυστρία, Τσεχία, Δανία, Λετονία, Σλοβενία και Σουηδία.

Σε δήλωσή του ο Κύπριος ευρωβουλευτής Τάκης Χατζηγεωργίου αναφέρει ότι «η διάσκεψη για τα Έγγραφα του Παναμά, που πραγματοποιεί η πολιτική ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι ιδιαίτερα σημαντική αφού ανάμεσα σε άλλα θα επιχειρήσει και μια αποτίμηση της προόδου που έχει σημειωθεί από την Εξεταστική Επιτροπή του ΕΚ της οποία είμαι μέλος. Παράλληλα θα διερευνήσει τις προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας.
Έχω δηλώσει και στο παρελθόν ότι αυτό που τούτη την ώρα γνωρίζουμε για έγγραφα του Παναμά, δεν είναι παρά μια σταγόνα σε ένα απέραντο ωκεανό εγγράφων και πληροφοριών γύρω από το ζήτημα. Όσο πιο βαθιά προχωράμε με την έρευνα, τόσο πιο πολύ κατανοούμε ότι οι φορολογικοί παράδεισοι είναι δομικό στοιχείο της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Πιο σωστά ενός παγκοσμιοποιημένου συστήματος φοροδιαφυγής ή και απόκρυψης κλεμμένων! Πως μπορεί διαφορετικά να εξηγηθεί το γεγονός ότι 486 από τις 500 μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου, έχουν παραρτήματα στις νήσους Κέιμαν. Την ίδια στιγμή, το διεθνές σύστημα φοροδιαφυγής δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ενδιάμεσους. Χωρίς δηλαδή εξειδικευμένες υπηρεσίες. Και είναι ακριβώς αυτοί οι ενδιάμεσοι που καταργούν τους νόμους και την κυριαρχία των κρατών. Αυτούς πρέπει να στοχεύσουμε με την προσπάθεια νέων νομοθεσιών».
Τον ρόλο τραπεζών στις διαδικασίες φοροαποφυγής ανέδειξαν πολλοί ομιλητές με πιο χαρακτηριστική τη φράση του πρώην υπουργού Οικονομικών του Ισημερινού D. Borja, ο οποίος αναφέρθηκε στις περιπτώσεις κρατικής διαφθοράς μέσω εταιριών που δημιουργούνται για να προσφέρουν συγκεκριμένες υπηρεσίες στο κράτος και βέβαια και δωροδοκίες. Ενώ φαινομενικά όλα είναι νόμιμα, «πρόκειται για παράνομα χρήματα που δημιουργούν σώρρευση κεφαλαίου και νέες αστικές τάξεις. Τα χρήματα αυτά δεν είναι σε φορολογικούς παραδείσους.. Είναι στην τράπεζα της γειτονιάς» είπε ο πρώην υπουργός, ο οποίος τόνισε, επίσης, πως ο καπιταλισμός χρειάζεται μηχανισμούς «για να βγαίνουν στην παρανομία τα χρήματα και μετά να.. επανέρχονται».

Η εκδήλωση ολοκληρώνεται σήμερα το μεσημέρι.


Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Το "στήσιμο" των γαλλικών εκλογών και η ανατροπή Μελανσόν



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Είναι πλέον φανερό ότι οι κατεστημένοι πολιτικοί οργανισμοί και οι παγιωμένοι ιεραρχικοί μηχανισμοί που εκφράζουν "εργολαβικά" τα κοινωνικά κινήματα, έχουν χάσει την επαφή τους με την κοινωνία. 
Γι αυτό και οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, γι αυτό και χρειάζεται δόλια ανάσχεση προοδευτικών υποψηφίων (συχνά από το ίδιο τους το κόμμα όπως στην περίπτωση Σάντερς), η βία και η νοθεία για την επιβολή των ανθρώπων του συστήματος ( σαν τον Ερντογάν) και η υστερική επίκληση του κινδύνου για την Ευρώπη από την άνοδο της ακροδεξιάς -που η νεοφιλελεύθερη πολιτική προκαλεί - για την σταθεροποίηση νεοφιλελεύθερων επιλογών (τώρα στην Γαλλία, πριν στην Ολλανδία). 

Η εκλογή Τραμπ αλλά και το Brexit είναι σαφώς αποτελέσματα αυτής της δόλιας πολιτικής που προτιμά να υπονομεύσει την προοδευτική εκτίναξη των δυτικών κοινωνιών (Σάντερς, Κόρμπιν, Ινγκλέσιας) ή να στραγγαλίσει ήδη εκλεγμένους προοδευτικούς (Τσίπρας) από την όποια πιθανότητα λειτουργικής αμφισβήτησης του χρεοκοπημένου νεοφιλελευθερισμού. Ήδη στην Γερμανία, ο Σουλτς προτιμά να χάσει τις εκλογές παρά να δεσμευτεί στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και την αντιμετώπιση του ευρωπαϊκού χρέους που του έδιναν ακόμη και την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις...

Οι γαλλικές εκλογές

Μπροστά μας είναι τώρα οι γαλλικές εκλογές. Τα ΜΜΕ προεξοφλώντας θηριώδη ποσοστά της Λε Πεν από τον πρώτο γύρο, επέλεξαν τον ανεξάρτητο υποψήφιο Μακρόν (κεντρώο νεοφιλελεύθερο) ως αντίπαλό της. "Καθάρισαν" τον δεξιό κομματικό υποψήφιο Φιγιόν με τα σκάνδαλα κατάχρησης δημοσίου χρήματος επειδή ως κατεστημένος θα προκαλούσε απροσδιόριστες αντιδράσεις του εκλογικού σώματος. Καθάρισαν την εκλογή-έκπληξη του αριστερού "αουτσάϊντερ" Αμόν ως υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος νωρίς - για να μην έχουν επιπλοκές τύπου ...Κόρμπιν στην γαλλική σοσιαλδημοκρατία - με μαζική αποστασία στελεχών που προσχωρούν ή υποστηρίζουν Μακρόν με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για να συμμετέχουν ξανά στην νέα κυβέρνηση. Θεώρησαν ιδανική την ανικανότητα της κομματικής αριστεράς να βρει έναν εναλλακτικό υποψήφιο. 
Όλα ήταν εντάξει και σε τάξη. Με το φόβητρο της Λε Πεν, "βγαίνει" ο Μακρόν και η σοσιαλδημοκρατία παγιώνει και αποτυπώνει την νεοφιλελεύθερη επιλογή της στο νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον κεντρώο Μακρόν.

Τι δεν πήγε καλά;

Στην πορεία όλα αυτά ανατρέπονται από την παρουσία του "νεοκομμουνιστή" ανεξάρτητου υποψήφιου Μελανσόν τον οποίο η αριστερά υποστηρίζει σοφά ως της μόνης δυνατής έστω και μη "επίσημης" υποψηφιότητας και παρά τις ενστάσεις και τις διαφορές του γαλλικού ΚΚ μαζί του. 
Ο αριστερός υποψήφιος σύντομα εκτοξεύεται δημοσκοπικά. Η αντίδραση του γαλλικού λαού στους σχεδιασμούς της ελίτ βρίσκει αριστερό δρόμο έκφρασης και απομακρύνεται από την αποχή ή τον ακροδεξιό λαϊκισμό της περήφανης Γαλλίας απέναντι στους Γερμανούς (Λε Πεν). Εστιάζει στον πραγματικό εχθρό που είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η παράδοση έως προσχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας σε αυτόν.
Στην νεολαία μέχρι 24 χρονών ο Μελανσόν ανεβαίνει δημοσκοπικά σε λίγες εβδομάδες από το 12% στο 44%!  Στις ηλικίες μεταξύ 25 και 34, φτάνει στο 27%... (πηγή) 
Τι σημαίνει αυτό; 
Ότι οι νέοι και οι νέες θα πάνε να ψηφίσουν και θα ψηφίσουν αριστερά - και μάλιστα μια αριστερά που στοχεύει απευθείας το χρήμα και τον νεοφιλελευθερισμό...

Όλα αυτά συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση του στησίματος των γαλλικών εκλογών. Το "πείραμα Κόρμπιν" εμποδίστηκε νωρίς στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα - είτε γιατί οι γάλλοι σοσιαλιστές είναι πλέον πολύ βαθιά ταυτισμένοι με τον νεοφιλελευθερισμό και την εξουσία είτε γιατί δεν είχαν καμιά διάθεση να στραφούν αριστερά στην πραγματικότητα και η επιλογή Αμον απλά διατηρούσε στην αναμονή ένα πιο "αριστερό" σοσιαλιστικό κόμμα μήπως κάτι πάει στραβά, ως εναλλακτική. Κι αυτό οι γάλλοι το κατανοούν καλύτερα από κάθε ξένο παρατηρητή.

Θα κάνει την έκπληξη ο Μελανσόν; Θα παραιτηθεί ο Αμόν υπέρ Μελανσόν για να αποτυπωθεί μια συμμαχία κυβερνώσας αριστεράς; Θα βοηθούσε κάτι τέτοιο για να βγει σίγουρα ο Μελανσόν ή θα έφερνε το αντίθετο αποτέλεσμα λόγω της κακής φήμης των σοσιαλιστών; 
Κανείς δεν ξέρει...
Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος ψάχνει προοδευτική έξοδο από την κρίση και βλέπει με υποψία τους κατεστημένους κομματικούς υποψήφιους ακόμη και της αριστεράς (ένας υποψήφιος του ΚΚ δεν θα είχε καμία τύχη) - και διδάσκεται από την ιστορία υπονόμευσης του Σάντερς με αποτέλεσμα την εκλογή Τραμπ αλλά και του Κόρμπιν με αποτέλεσμα το Brexit. Αλλά και από την χρήση των ακροδεξιών σειρήνων για επαναφορά του αποσταθεροποιημένου συστήματος του νεοφιλελευθερισμού και της απορρύθμισης όλων των κοινωνικών και περιβαλλοντικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Η είδηση των ημερών

Η ενίσχυση της ανεξάρτητης προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης και η έκφραση της κοινωνικής αριστεράς είναι δυνατές και βρίσκονται στις επιλογές του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος - προσωρινά θαμμένες κάτω από τόνους καθημερινής παραπληροφόρησης και της βιομηχανίας των fake news και του εκβιασμού της ακροδεξιάς ανόδου. 
Αλλά είναι εκεί. 
Αυτή είναι η είδηση των ημερών. 

Και μαζί σαν υποσημείωση, το ότι η αριστερά πνίγεται στην κατεστημένη ορθότητά της και απέχει πολύ από το να είναι αρκούντως τολμηρή και ανοιχτή στην εποχή της, λόγω του κατεστημένου πολιτικού της μηχανισμού που συγχέει τις ανάγκες αυτοαναπαραγωγής του με τις ανάγκες της πολιτικής ανατροπής εκεί έξω...



πηγή tvxs

Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Στην Γαλλία έχουν εκλογές την άλλη Κυριακή: Μια γεύση από την ...ολογραφική Αριστερά


Δείτε μετά το 19:30 λεπτό πως ο Ζαν Λυκ Μελανσόν (ο προεδρικός υποψήφιος της Αριστεράς) ενώ μιλά σε "κανονική" συγκέντρωση στην Λυόν εμφανίζεται ταυτόχρονα μέσω του ολογράμματός του σε ταυτόχρονη συγκέντρωση στο Παρίσι...

Και φυσικά δείτε ολόκληρη την ομιλία Μελανσόν στην ...διπλή συγκέντρωση με γαλλικούς και αγγλικούς υπότιτλους:




Δείτε και την τελευταία δημοσκόπηση για την Monde που πιστοποιεί το ρεύμα ανόδου της Αριστεράς: "Η Μαρίν Λε Πεν συγκεντρώνει το 22% των προτιμήσεων ψήφου για τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, με τον Εμμανουέλ Μακρόν, επίσης να έχει 22%, ενώ ακολουθεί ο Ζαν-Λικ Μελανσόν με 20% κι ο Φρανσουά Φιγιόν με 19%, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δημοσκόπησης (Le Monde / Ipsos)."  πηγή



Κυριακή 9 Απριλίου 2017

Documenta 14: Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας;


Της Βασιλίκας Σαριλάκη  / TVXS,  art noise

Σε μια δύσκολη για την Ελλάδα συγκυρία, χωρίς φως στο τούνελ του χρέους και ανάμεσα στις συμπληγάδες Schäuble/ ΔΝΤ, οι φιλότεχνοι, το ΕΜΣΤ και 40 χώροι της Αθήνας υποδέχτηκαν την Γερμανική Documenta 14 του Kassel, μια από τις σημαντικότερες διοργανώσεις σύγχρονης τέχνης. Τίτλος: «Μαθαίνοντας από την Αθήνα». 160 καλλιτέχνες, εκ των οποίων 15 Έλληνες, πολλές performances και δρώμενα, μια νέα κατοχή τέχνης στην πόλη που θα κρατήσει μήνες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μια μεγάλη ευκαιρία να δει κανείς ενδιαφέροντα έργα τέχνης. 
Στην συνάντηση του με τον Αλέξη Τσίπρα ο Γερμανός πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier δήλωσε: «Η παρουσία μου εδώ είναι ένα μήνυμα ότι οι ελληνογερμανικές σχέσεις είναι ευρύτερες απ' ό,τι συζητείται δημοσίως. Η έκθεση Documenta 14 θα μας δώσει την ευκαιρία να δούμε τα πράγματα από μια άλλη γωνία, μια φρέσκια και διαφορετική οπτική». Άλλοι όμως δεν βλέπουν τόσο καλοπροαίρετα την χειρονομία φιλίας των Γερμανών και απαντούν :”Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας”. Μιλάνε για πολιτισμική αποικιοκρατία, για προτεκτοράτο, για προσπάθεια διασκέδασης των εντυπώσεων από την οικονομική ασφυξία στην οποία μας οδήγησε η Γερμανία ενώ οι πολιτιστικοί συσχετισμοί στην Αθήνα αλλάζουν άρδην καθώς η Documenta των 70 εκατ. € ήρθε εδώ για να μείνει σύμφωνα με δηλώσεις της.. Ακόμα και το ίδιο το Spiegel παραδέχεται ότι “η φετινή διοργάνωση εξακολουθεί να πατάει πάνω σ ένα κλισέ, από το οποίο στην πραγματικότητα θέλει να επωφεληθεί η Γερμανική Documenta και όχι μόνο σε καλλιτεχνικό επίπεδο. Το κλισέ αυτό δεν είναι άλλο από την στερεοτυπική προβολή της ρημαγμένης Ελλάδας της κρίσης.”[1]
Για να δούμε λοιπόν: Τι μηνύματα δίνει η Documenta; Με τι κυρίως ασχολείται; Με ποια διαδικασία επέλεξε την συμμετοχή Ελλήνων καλλιτεχνών; Έχει πολιτικές άποψεις και ποιές; Ποιές δηλώσεις της προκάλεσαν σάλο; Τι απάντησε; Θέλει όντως να μάθει από την Αθήνα; Και τι θα ήθελε η Αθήνα να της πει αλλά δεν τολμά; Ποιες οι αντιδράσεις αλλά και ποια τα πιθανά οφέλη; Τι στίγμα έχει δώσει ως σήμερα η πεντάμηνη παρουσίαση events, performances κλπ; Πώς αντιδρούν το κοινό, οι καλλιτέχνες, οι γκαλερί, οι curators, οι νέοι; 
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Αθήνα είδε αρχικά πολύ θετικά το γεγονός ότι μια μεγάλη διοργάνωση, καθοριστική για τις τάσεις αλλά και την διεθνή πρωτοπορία της τέχνης διάλεξε εμάς ως τόπο συμπαρουσίασης. Θα αποτελούσε αν μη τι άλλο μια προσοδοφόρα καλοκαιρινή τουριστική ατραξιόν αλλά και θα μας έβαζε στον περιβόητο πολιτισμικό “χαρτη της Ευρώπης”.. Ο Πολωνός καλλιτεχνικός διευθυντής της Adam Szymczyk θεώρησε σκόπιμο να στρέψει την καλλιτεχνική προσοχή του κόσμου στην Αθήνα, την πρωτεύουσα μιας χώρας που κινδύνευε τότε με Grexit και ολική καταστροφή. Το θέμα “Αθήνα υπό κατάρρευση” ήταν το πιο πετυχημένο θέμα έκθεσης. Άλλωστε την θεματική παρουσίαση πρωτοξεκίνησε ο Harald Szeemann στην Documenta 5 του 1972 που αναφερόταν στην “έρευνα της πραγματικότητας”.. Αντί να δείξει τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της εποχής του διάλεξε να εξυπηρετήσει το θέμα που επέλεξε.. Τώρα έχει σειρά η κατάσταση της Αθήνας που απέκτησε τον “εξωτισμό της κρίσης” σύμφωνα με τα λεγόμενα του Βαρουφάκη.... Άραγε τι ακριβώς προσπάθησε να κάνει ο Szymczyk; Να κάνει μια αντίστοιχη “έρευνα της πραγματικότητας” μιμούμενος την Documenta του Szeemann; Κάπως έτσι..Ενσωμάτωσε πολλές performances, και διαλέξεις επαναλαμβάνοντας το παλιό κοινωνιολογικό πείραμα των seventies..Ωστόσο μπορεί άραγε σήμερα η διάλεξη π.χ ενός Negri να συγκριθεί με μια του Beuys το ’72; Όχι.

Τα “ατοπήματα” του Preciado 

Ο Szymczyk διηύθυνε την Berlin Biennale το 2008 και είναι ο επιμελητής της Kunsthalle Basel. Μέχρι τώρα «έκανε καλές αλλά συμβατικές εκθέσεις» όπως λέει η Γερμανίδα καθηγήτρια πάνω σε θέματα Documenta, ιστορικός τέχνης Dorothea von Hantelmann που τον προέτρεψε να πειραματιστεί. [2]. Κι αυτός φαίνεται πως την άκουσε. Τις εκδηλώσεις του πρώτου πεντάμηνου ανέθεσε σε έναν θεωρητικό του queer κινήματος τον Paul B. Preciado, -συγκεκριμένα την Beatriz Preciado που μετέτρεψε σταδιακά τον εαυτό της σε άντρα, τον Paul B. Preciado - που ανέλαβε το δημόσιο πρόγραμμα των εκδηλώσεων.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 ο Preciado ανακοινώνει πως ο κύριος όγκος των εκδηλώσεων θα γίνει στον εκθεσιακό χώρο του ΕΑΤ-ΕΣΑ στο Πάρκο Ελευθερίας, και θα αποτελέσει την επονομαζόμενη «Βουλή των Σωμάτων» που θα περιλαμβάνει «34 ασκήσεις Ελευθερίας». Ταυτοχρόνως στα δελτία Τύπου που διανέμονται αναφέρεται πως οι «queer και οι εργάτες της πορνό βιομηχανίας αποτελούν το νέο προλεταριάτο». Γίνεται επίσης αναφορά σε θεωρίες κατάργησης του νεοφιλελευθερισμού, αυτενέργειας πολιτών, κατάργησης της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας , επιστροφή στον Foucault, θεωρίες αποδόμησης του΄80 κλπ». Ακολουθούν δράσεις λογοτεχνικές και κοινωνικές καθώς και συνεργασίες με διαφόρους καλλιτέχνες. 
O δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης, ο Preciado κι ο Szymczyk

Το “μυημένο κοινό¨ παρακολουθεί συζητήσεις επι παντός στο ΕΑΤ- ΕΣΑ (που θεωρείται απο τον Preciado trendy καθώς φιλοξένησε βασανισμούς επι χούντας ) αλλά κάποιοι συγγενείς των βασανισμένων αρχίζουν να φτάνουν στα όριά τους όταν γίνεται εκεί performance με διάσημες λεσβίες τέως πορνοσταρ (Beth Stephens 
& Annie Sprinkle) που προτείνουν το ecosexualism κι ερωτοτροπούν με φυτά σε γλάστρες. Το ίδιο ζεύγος θα ξανακάνει performance στο ΕΜΣΤ. Ο τίτλος είναι : Cuddling Athens. Εδώ απεικονίζονται σ έναν από τους πολλούς γάμους που έκαναν στο παρελθόν. Στο μέσον είναι η Beatriz Preciado η οποία άλλαξε κι έγινε Paul Preciado. 
Τι απάντησε η Documenta για τις προκλητικές δηλώσεις επιμελητών της κατά της Ελλάδας; 

Ο Preciado αρχίζει να προκαλεί. Κάνει δηλώσεις στην δημοσιογράφο Luna Svarrer κατηγορώντας την Ελλάδα ότι της λείπει Δημοκρατία (!) ενοχλημένος από κάποιες Ελληνικές εφημερίδες που κριτίκαραν την Documenta: “They moved us directly to the political pages or even to the frontpage, in order to criticise us, because we were speaking about dictatorship or criticising democracy. I mean, hello, we are in Greece, democracy is not exactly blooming” [3].

Παράλληλα, στο διαδικτυακό περιοδικό Sleek η υπεύθυνη του γραφείου της Documenta 14, Αθήνας, Μαρίνα Φωκίδη απαξιώνει ευθέως την ελληνική κυβερνητική πολιτική για απουσία υποστήριξης στην σύγχρονη τέχνη..« In the absence of State support and strategy for the contemporary culture, and in the absence of a strong public institution for contemporary art, like a museum, Greek artists were struggling to communicate their ideas. Greek artists have been somewhat unknown in the international scene, but not rightly so” [4].
Ρωτήσαμε τον Adam Szymczyk στην συνέντευξη Τύπου αν συμμερίζεται τις παραπάνω απόψεις και πως στοιχειοθετεί την “έλλειψη δημοκρατίας στην Ελλάδα”. Προσπάθησε να επανορθώσει, απολογούμενος ουσιαστικά στην Λυδία Κονιόρδου που ήταν παρούσα και στην διευθύντρια του ΕΜΣΤ. .Απάντησε ότι δεν θέλουν να προσβάλλουν την ελληνική κυβέρνηση που προσπαθεί παρά τα λίγα οικονομικά μέσα να βοηθήσει κι ότι την έλλειψη δημοκρατίας δεν την εννοούν κυριολεκτικά αλλά ως ώθηση συμμετοχικότητας του πολίτη. Έτερος απαντώντας στο ερώτημά μου διευκρίνισε οτι η Documenta δεν έχει ενιαία άποψη δίνοντας την εντύπωση ότι ο Szymczyk δεν ελέγχει την ομάδα του.
Κάτι που επαληθεύεται δυστυχώς στο περιοδικό South -που δημιούργησε η Φωκίδη και χρησιμοποιεί η Documenta- όπου προπαγανδίζονται απόψεις κατά των εκλογών και καταγγέλεται η “μιζέρια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” χωρίς να προτείνεται εναλλακτική. 
Ευτυχώς υπήρξαν κάποιες συνεργασίες με περισσότερο ή λιγότερο αξιόλογους Έλληνες καλλιτέχνες, με καλούς curators του ΕΜΣΤ αλλά το ατόπημα είχε γίνει ήδη. 
Οι θεωρητικές αναφορές της Documenta στον Νότο, σε “αυτόχθονες” καλλιτέχνες, το γενικότερο κλίμα καλλιτεχνών που έρχονται και τραβάνε φωτογραφίες με τους πρόσφυγες στα νησιά για να μοστράρουν στο εξωτερικό, η αδυναμία της Documenta να καταλάβει και να σεβαστεί την ευάλωτη ελληνική κατάσταση και η πολιτική της τοποθέτηση έκαναν τους Έλληνες ακόμη πιο καχύποπτους. 
Οι επιλογές του Preciado τους έκανε να αισθάνονται ότι η Documenta έρχεται να τους διδάξει για την χούντα, δλδ την Ιστορία τους, την οποία ασφαλώς γνωρίζουν πολύ καλύτερα οι ίδιοι. Πολλοί είχαν συγγενείς που μαρτύρησαν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Επίσης δεν καταλαβαίνουν γιατί το 1967 ενδιαφέρει τόσο την Documenta αλλά δεν πάει 20 χρόνια πιο πίσω όταν οι Γερμανοί ναζί κατάσφαξαν χιλιάδες άμαχους Έλληνες που αντιστάθηκαν ηρωικά. Κι ενώ για παράδειγμα στην συνέντευξη τύπου τίμησαν μια επαίτειο δολοφονιών από νεοναζί στην Ευρώπη δεν γνώριζαν ότι την ιδια μερα ήταν επαιτειος από την εισβολή των ναζί στην Ελλάδα το 1941 κάτι που υπενθύμισα πριν ρωτήσω για τις δηλώσεις των επιμελητών.. 

Αντιδράσεις για την Documenta 

Αυτά τα περίεργα κενά πολύ σωστά εντόπισε ο Κώστας Βαρώτσος σε συνεντευξή του: “Μιλούν για την δικτατορία! Λες και είναι δικό τους θέμα! Θα φέρουν εδώ όλα τα Τζομπι (προσοχή, όχι Ζόμπι) του παρελθόντος! Δεν αναφέρουν όμως τον Gunar Hiring, τον γερμανό καθηγητή πανεπιστημίου, που την εποχή της δικτατορίας έκανε απεργία πείνας για να στραφεί η γερμανική κυβέρνηση εναντίον της δικτατορίας. Μάλλον τον ξέχασαν!” [5] 
Και φυσικά οι Έλληνες καταλαβαίνουν πολύ καλά γιατί ενώ η Documenta καταδικάζει τον νεοφιλελευθερισμό δεν λέει λέξη για την σημερινή νεοφιλελεύθερη ασφυκτική πίεση της Γερμανίας στην Ελλάδα που απειλήθηκε ανοιχτά από τον Schäuble με Grexit ούτε αναφέρονται στον οικονομικό πόλεμο που ζει η Ελλάδα, στο ξεπούλημα των αεροδρομίων μας σε γερμανικές εταιρίες ή την υπόθεση Siemens.. 

Ο Γιάννης Βαρουφάκης δηλώνει ευθαρσώς πως πρόκειται για έναν «τουρισμό σε χώρες με κρίση που θυμίζει την εποχή που διάφοροι Αμερικανοί πλούσιοι πήγαιναν στις Αφρικανικές χώρες για σαφάρι αλλά και για να επιδείξουν τις ανθρωπιστικές τους τάσεις..» [6]. 
Οι νεότεροι καλλιτέχνες αρχίζουν να μιλάνε για πολιτισμικό καπιταλισμό και πολιτισμική αποικιοκρατία, ο Κωστής Σταφυλάκης της Biennale Αθήνας μιλάει ξεκάθαρα για σωβινισμό και άλλοι για διάθεση να εξωτικοποιηθεί η Ελληνική εικαστική σκηνή. Εμφανίζεται ένα γκράφιτι που λέει: Αρνούμαι να εξωτικοποιηθω για να αυξήσω το πολιτισμικό σας κεφάλαιο». 
 
Η φιλοξενία των γραφείων της Documenta στην ΑΣΚΤ σχολιάζεται κι αυτή από φοιτητές. Παράλληλα η έμφαση στην θολή διανόηση των απέραντων συζητήσεων που διοργανώνει η Documenta αφενός δίνει την αίσθηση ότι αποκλείει ένα ευρύ κοινό, δλδ αναφέρεται σε μια ελίτ κι όχι σε όλους αφετέρου αναδίδει έναν διδακτισμό που δεν δηλώνει πάντως πως ήρθε για να μάθει…

Νομίζω πως ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η τοποθέτηση του Γιώργου Τζιρτζιλάκη ο οποίος λέει πως “Η documenta έχει πολύ ενδιαφέρον ως προς τα θέματα που θέτει, αλλά θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει ότι αυτά θα μπορούσαν να γίνουν σε ένα Ελεύθερο Πανεπιστήμιο, έχουν, δηλαδή, παιδαγωγικό, και -θα τόνιζα τη λέξη-, διδακτικό χαρακτήρα..η Documenta ξεκίνησε με μια σύγχυση και δεν ξέρω, δεν μπορώ να πω αν αυτό είναι καλό για τη σχέση της κοινωνίας μαζί της. Όλοι μπερδέψαν το λόγο των επιμελητών της με το λόγο της Αριστεράς στην Ελλάδα κι αυτό αμέσως φούντωσε ανεξήγητα πολύ έντονες αντιπαραθέσεις, που πολλές φορές έφτασαν στο όριο του μεσαιωνικού σχολαστικισμού, στο αν, δηλαδή, η λέξη Δικτατορία και Δημοκρατία χρησιμοποιείται σωστά ή όχι…τελικά για μένα προκύπτει ένα ερώτημα: μέχρι ποιο σημείο η πολιτική θεωρία ταυτίζεται και πώς συνδέεται με την τέχνη;” [7]

Φυσικά οι απόψεις των διοργανωτών και συνεργατών είναι άλλες. Η Deutsche Welle κάνει ένα ντοκιμαντέρ όπου ο Αντρέας Αγγελιδάκης, σημαντικός καλλιτέχνης και βασικός συνεργάτης της Documenta 14 δηλώνει πως είναι πολύ θετική αυτή η προσοχή για την Ελλάδα αλλά την ίδια στιγμή η Νάντια Αργυροπούλου, έμπειρη curator του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ που όλοι ξέρουμε πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην διαμόρφωση της εικαστικής σκηνής στην Ελλάδα, δηλώνει στο ίδιο ρεπορτάζ πως ανησυχεί ότι η Documenta θα αποτύχει…Κακός χρησμός..

Οι “κακουχίες” της Ακρόπολης 
Λίγο αργότερα η Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία αναφέρει πως δεν ενέκρινε αίτημα της Documenta να κάνουν ως event τον γύρο της Ακρόπολης με νάνους άλογα πόνυ με στόχο να αναπαραστήσουν τις καβαλαρίες που αναπαριστά η Ζωφόρος του Παρθενώνα! Τους το επιτρέπει με κανονικά άλογα διότι οι διαστάσεις των αλόγων της Ζωφόρου δεν ήταν πoνυ όπως ισχυρίζεται η Documenta! Επίσης δεν ήταν καβαλαρίες αλλά...
η συνέχεια εδώ: theartnoise.blogspot.gr/2017/04/documenta-14.html

Σάββατο 8 Απριλίου 2017

"Ωχ όχι, Wolfy, έχουμε εκλογές!"


Ορθώς η κυβέρνηση έπαιξε σκληρή άμυνα - οι γερμανοί έχουν εκλογές και ο χρόνος των εκβιασμών τους (για να κερδίσουν ότι μπορούσαν με την προσποίηση ότι θα το πάνε μέχρι τέλος) εξαντλήθηκε... 

Η κυβέρνηση το ήξερε και γι αυτό θάταν μεγάλη ανοησία να υποχωρήσει πρώτη. Έτσι απλά. 

Η παρέμβαση Μέρκελ ήταν απλά για να θυμίσει στον ...παρορμητικό Σόιμπλε ότι δεν προλαβαίνουν τώρα, έχουν άλλες δουλειές - να ξαναβγουν. Και δεν θα ξαναβγουν αν επιβαρύνουν κι άλλο το κλίμα στην Ευρώπη με ένα ελληνικό αδιέξοδο. 

Μια καλή παρτίδα από Τσακαλώτο-Αχτσιόγλου-Χουλιαράκη με συντονιστή βεβαίως Τσίπρα...


πηγή εικόνας tvxs

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Τι μου έμαθε η δίκη του βιασμού μου

"Έμαθα καταρχήν πως δεν βιάστηκα..."
Μεσαιωνικό σκοτάδι καλύπτει την ελληνική κοινωνία. Ο ιατροδικαστής διαπιστώνει σεξουαλική επαφή αλλά όχι βιασμό. Σε μια μεθυσμένη κοπέλλα... Τι είναι δλδ ο βιασμός; Δεν είναι σεξουαλική επαφή χωρίς συναίνεση; Τι περίμενε να βρει ο ιατροδικαστής; ("Έμαθα πως έπρεπε να αντισταθώ, να γεμίσω εκδορές και να τραυματιστούν τα γεννητικά μου όργανα για να αποδείξω το βιασμό μου")
Αθώος λοιπόν ο άνδρας ο καθημερινός που βιάζει χωρίς ιατροδικαστικά ίχνη... Και το μήνυμα σαφές: αν καταγγείλεις τον βιασμό σου σε περιμένει εξευτελισμός και διαπόμπευση...
Για τον μεσαίωνα, από που;
 
εισαγωγικό σχόλιο: "η αριστερή στρουθοκάμηλος"


της Ιωάννας Εξάρχου από το fylosykis

*Το πρόσωπο που μιλάει μπορεί να είναι πραγματικό ή φανταστικό

Σήμερα που εξετάστηκε η δίκη του βιασμού μου έμαθα πολλά που δεν ήξερα.
Έμαθα πολλά που ούτε καν μου είχαν περάσει από το μυαλό.
Δεν τα είχα ζήσει ούτε στους πιο τρομακτικούς μου εφιάλτες.

Έμαθα καταρχήν πως δεν βιάστηκα.

Έμαθα πως όλα όσα συνέβησαν ήταν με τη συναίνεσή μου.

Έμαθα πως δεν έπρεπε να είχα βγει εκείνο το βράδυ, αλλά έπρεπε να είχα καθίσει σπίτι να διαβάσω, όπως κάνουν οι άλλες συμφοιτήτριές μου.

Έμαθα πως το να λέω σέναν άντρα "θα τα πούμε αργότερα" σημαίνει πως θέλω να κάνω σεξ μαζί του.

Έμαθα πως τα κορίτσια δεν πρέπει να πίνουν αλκοόλ μαζί με άντρες γιατί έτσι τους δίνουν δικαιώματα.

Έμαθα πως έπρεπε να φοράω πιο σεμνά ρούχα για να μην προκαλέσω τους βιαστές μου.

Έμαθα πως έπρεπε να φροντίσω να πηδήξω από το αμάξι του βιαστή μου, να ανοίξω την πόρτα ακόμα και όταν αυτό ήταν εν κινήσει και να το σκάσω από το παράθυρο για να γλιτώσω το βιασμό μου.

Έμαθα πως κατήγγειλα το βιασμό μου για να δικαιολογήσω στο αγόρι μου το κλειστό κινητό μου.

Έμαθα πως ο ομαδικός βιασμός μου δεν ήταν ομαδικός, γιατί δεν διείσδυσαν και οι δυο μέσα μου ταυτόχρονα, αλλά με βίαζαν εναλλάξ.

Έμαθα πως έπρεπε να αντισταθώ, να γεμίσω εκδορές και να τραυματιστούν τα γεννητικά μου όργανα για να αποδείξω το βιασμό μου.

Έμαθα πως οι σφαλιάρες στο πρόσωπο και το τράβηγμα των μαλλιών μου χωρίς τη θέλησή μου δεν αποτελούν χρήση βίας εναντίον μου γιατί δεν μου είχαν αφήσει σημάδια.

Έμαθα πως δεν είχα πιει αρκετά ώστε να μπορούν να με βιάσουν.

Έμαθα πως σαν αθλήτρια που ήμουν θα έπρεπε να μπορώ να παλέψω μαζί τους.

Έμαθα πως δεν με πλένανε για να εξαφανίσουν τα ίχνη του βιασμού μου, αλλά για να με καθαρίσουν.

Έμαθα πως έπρεπε να καταγγείλω το βιασμό μου απευθείας μόλις έφυγα από το σπίτι των βιαστών μου και όχι λίγες ώρες μετά αφού προσπαθούσα να βάλω σε μια τάξη τα κομμάτια μου.

Έμαθα πως μπήκα σε μια δικαστική διαμάχη βιασμού για να φύγω από μια πόλη που δεν μου άρεσε έτσι κι αλλιώς.

Έμαθα πως είπα ψέματα στους γονείς μου και στις κολλητές μου για το βιασμό μου.

Έμαθα πως κατήγγειλα το βιασμό μου γιατί μου αρέσει να εκδικούμαι τους πρώην μου.

Έμαθα πως οι επισκέψεις μου στην ψυχολόγο, οι αϋπνίες μου, οι εφιάλτες μου, το ότι δεν μιλάω δεν ήταν μετατραυματικό σοκ βιασμού.

Έμαθα πως κατήγγειλα το βιασμό μου γιατί είχα βαρεθεί να είμαι πρώτη σε όλα, πρώτη μαθήτρια, πρώτη φοιτήτρια, πρώτη αθλήτρια και έκανα μια επανάσταση ενάντια στην πρωτιά μου για την οποία μετάνιωσα.

Έμαθα πως «το θέλω» μου που ήταν να πάω με δυο άντρες αναιρέθηκε από το «πρέπει» με το οποίο είχα μεγαλώσει και για αυτό μετάνιωσα και κατήγγειλα το βιασμό μου.

Έμαθα πως είμαι υπαίτια για το βιασμό μου, πως ευθύνομαι που μπήκα σε ένα αμάξι με έναν άντρα, πως ευθύνομαι που δεν πάλεψα να σωθώ, πως ευθύνομαι που ήπια, πως ευθύνομαι για αυτά που φορούσα.

Έμαθα πως βιαστές είναι μόνο οι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου άνθρωποι.

Έμαθα πως οι βιαστές μου είναι καλά παιδιά.

Εκτός όμως από αυτά που έμαθα για εμένα υπήρχαν και κάποια που ΓΝΩΡΙΖΑ

Γνωρίζω πως βιάστηκα.

Γνωρίζω πως για να καταγγείλω το βιασμό μου έπρεπε να έχω πολύ γερό στομάχι, να αντέξω τη διαδικασία, να τους ξαναδώ μπροστά μου, να ακούσω όλα τα παραπάνω.

Γνωρίζω πως είμαι γενναία και περήφανη που μπόρεσα να καταγγείλω το βιασμό μου.

Γνωρίζω πως αποτελώ παράδειγμα και για άλλες γυναίκες που θα καταγγείλουν το βιασμό τους.

Γνωρίζω πως καταγγέλλοντας το βιασμό μου προστατεύω και άλλες γυναίκες από τους βιαστές.

Γνωρίζω πως τα δικαστήρια αναπαράγουν την κουλτούρα του βιασμού και με ξαναβιάσαν μπροστά σε κοινό και στην οικογένειά μου.

Γνωρίζω πως το ότι έφτασα ως εδώ είναι ήδη μια νίκη.

Έμαθα πολλά δεν μπορώ να πω, και θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας.


* Όλα τα "Έμαθα" αποτελούν τη σεξιστική επιχειρηματολογία των συνηγόρων υπεράσπισης των κατηγορούμενων για βιασμό στη δίκη που διεξήχθη στις 5/4/2017 στην Καβάλα και είναι συνήθως τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται σε όλες τις δίκες βιασμών. Οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν «ομόφωνα αθώοι».
Αφιερωμένο στην Δ. και σε όλες τις γυναίκες που καταγγέλλουν το βιασμό τους.

Είμαστε δίπλα σας.



Κυριακή 2 Απριλίου 2017

Στουρνάρας - Σημίτης - Μητσοτάκης: "πτώση της κυβέρνησης έως το καλοκαίρι ή θάνατος"


Η τελική αναμέτρηση με την "συμμαχία των προθύμων"

Από την προανακριτική για τα εξοπλιστικά Παπαντωνίου και την εξεταστική για την Υγεία στη Βουλή έως τα, δημόσια πια, σφοδρά πυρά κατά Στουρνάρα, όλα δείχνουν προς την τελική αντεπίθεση και αναμέτρηση: 
Είναι η τελική αναμέτρηση με την "συμμαχία των προθύμων", που το Μαξίμου θεωρεί ότι πλέον ξεδιπλώνει πλήρως το σχέδιό της για πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα και αποκατάστασης του παλαιού, και διαπλεκόμενου, πολιτικού συστήματος.

Σχέδιο πτώσης της κυβέρνησης έως το καλοκαίρι

Στο κυβερνητικό επιτελείο υπάρχει η καθαρή πεποίθηση ότι το εν λόγω σχέδιο στοχεύει στην πρόκληση εκλογών και την πτώση της κυβέρνησης το αργότερο έως το καλοκαίρι. Ο συγκεκριμένος χρόνος, όπως επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές στο Tvxs.gr, δεν είναι καθόλου τυχαίος, καθώς «οι πρόθυμοι βλέπουν μπροστά την τελευταία τους ευκαιρία»: 
Θέλουν να προλάβουν πιθανές εξελίξεις ανατροπής και αλλαγής συσχετισμών στην Ευρώπη που έχουν ως ορόσημο τις εκλογές του Σεπτέμβρη στη Γερμανία, επιδιώκουν να ανακόψουν τη νέα οικονομική και πολιτική δυναμική που θα φέρει το κλείσιμο της αξιολόγησης, και να στερήσουν από την κυβέρνηση Τσίπρα έναν καθαρό πολιτικό ορίζοντα διετίας που δεν θα περιλαμβάνει νέα μέτρα, ούτε νέες παγίδες από τους δανειστές.

Η "τρόικα" Στουρνάρα - Σημίτη - Μητσοτάκη

Οι ίδιες πηγές βλέπουν σε αυτό το σχέδιο ευθεία σύνδεση των τελευταίων, και κλιμακούμενων παρεμβάσεων του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα, της επανεμφάνισης του Κώστα Σημίτη, και της παράλληλης προσπάθειας του αρχηγού της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη για τη συγκρότηση κοινού μετώπου με τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης.

Η πρωτοβουλία, δε, Μητσοτάκη για συναντήσεις με τους αρχηγούς των υπολοίπων κομμάτων της αντιπολίτευσης, η άμεση ανταπόκριση των τελευταίων, αλλά και το - αιφνιδιαστικό ακόμη και για στελέχη του ΠΑΣΟΚ - κοινό αίτημα του με την Φώφη Γεννηματά για απομάκρυνση της κυβέρνησης οδήγησε ορισμένους σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου να ανακαλέσουν ακόμη και πολιτικές μνήμες "βρώμικου ‘89".
Στο συνολικό κάδρο, ωστόσο, εκείνο που δεσπόζει κατά την ανάλυση του κυβερνητικού επιτελείου είναι η ταύτιση - και ενίοτε και η προφανής σύνδεση - της ιδεολογικής και πολιτικής ατζέντας του ΔΝΤ με εκείνη του εγχώριου, παλαιού συστήματος. 
Κι εδώ, αρκετοί κυβερνητικοί παράγοντες σημειώνουν ότι, πέραν των διαπραγματευτικών τακτικισμών, είναι πλέον εμφανής η ιδεολογική εμμονή και εμπάθεια Τόμσεν απέναντι στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.


Μήνυμα αντεπίθεσης από την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ

Ενώπιον αυτών των διαπιστώσεων, ενδεικτικό για την επικέιμενη κυβερνητική αντεπίθεση είναι το χθεσινό μήνυμα της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ: 
"Η απέλπιδα προσπάθεια», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας, "της εγχώριας «συμμαχίας των προθύμων", που τις τελευταίες μέρες ανασύρει μέχρι και τα φαντάσματα του παλαιού πολιτικού συστήματος, όσους έχουν εδώ και χρόνια καταδικαστεί στη συνείδηση των πολιτών, με φανερό και μοναδικό στόχο το μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ, την πτώση της κυβέρνησης και την, με κάθε τρόπο, παλινόρθωση του πελατειακού κράτους των σκανδάλων και της διαφθοράς, αλλά κυρίως την επιστροφή του πιο σκληρού αντικοινωνικού νεοφιλελευθερισμού, θα πέσει στο κενό".

"Είναι ανεξάρτητος, αλλά όχι ανεξέλεγκτος"

Σ’ αυτή την αντεπίθεση τα βασικά όπλα που επιστρατεύει το κυβερνητικό στρατόπεδο θα είναι δύο: Η «στοχοποίηση» και αποκάλυψη των πρωτεργατών αυτής της «συμμαχίας των προθύμων» και η πλήρης ανάδειξη - μέσα από τις δικαστικές και κοινοβουλευτικές έρευνες - των ευθυνών τους για τη χρεοκοπία της χώρας και τη δημιουργία του κράτους της διαφθοράς.

Τα καταιγιστικά πυρά του τελευταίου διημέρου κατά Στουρνάρα και Σημίτη, άλλωστε, είναι αποκαλυπτικά των προθέσεων. 
Ο Γιάννης Δραγασάκης διαμήνυσε ότι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος είναι "ανεξάρτητος αλλά όχι ανεξέλεγκτος", ο Νίκος Παππάς του καταλόγισε πολιτικές φιλοδοξίες "συμβατές μόνον με την πορεία προς τον τοίχο", η Ολγα Γεροβασίλη χαρακτήρισε τον Γιάννη Στουρνάρα "εργολάβο καταστροφολογίας", ενώ ο Πάνος Καμμένος στη σημερινή συνέντευξή του στη RealNews δηλώνει ότι "το ότι ο Σημίτης κυκλοφορεί ελεύθερος είναι ευθύνη όλων μας".

Οι έρευνες για τα εξοπλιστικά και το χρηματιστήριο

Η τελευταία αυτή αιχμή του υπουργού Αμυνας ενδέχεται να μην είναι άσχετη με τις πληροφορίες που φέρουν τις έρευνες για τις "γκρίζες περιόδους" Παπαντωνίου και διακυβέρνησης Σημίτη - εξοπλιστικά και υπόθεση Χρηματιστηρίου - να επεκτείνονται και σε πεδία που μπορεί να αφορούν ευθέως και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό.

Οι ίδιες πληροφορίες κάνουν λόγο για "ηχηρές αποκαλύψεις" κατά τις εργασίες της προανακριτικής στη Βουλή, η παράλληλη δικαστική έρευνα αγγίζει κινήσεις λογαριασμών στην Ελβετία, και το εαρινό πολιτικό θερμόμετρο ανεβαίνει ήδη κατακίρυφα…



πηγή tvxs
εικόνα ΑΣ