Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

SYSTEM CHANGE NOT CLIMATE CHANGE! Είναι πια δυνατή η κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς αποανάπτυξη;

Περισσότερη δικαιοσύνη-λιγότερη ανάπτυξη

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της Γερμανίας, όπως οι BUND, Deutscher Naturschutzring, Greenpeace, NABU, NaturFreunde και WWF: 
"Το παραμύθι της οικονομικής ανάπτυξης τα λέει όλα. Μια οικονομία προγραμματισμένη για μόνιμη ανάπτυξη εξαντλεί τον πλανήτη μας μακροπρόθεσμα. [...] Στα σημαντικότερα ζητήματα της προστασίας του περιβάλλοντος, της απώλειας της βιοποικιλότητας και της αλλαγής του κλίματος, τα σύνορα έχουν ήδη ξεπερασθεί."
Ένα άλλο σημείο, τη σημασία του οποίου τονίζουν οι περιβαλλοντικές ενώσεις, είναι η σχέση μεταξύ των κοινωνικών και οικολογικών διαστάσεων του κοινωνικού μετασχηματισμού, που καθιστά σαφές ότι καμία από τις δύο πτυχές δεν πρέπει να παραμεληθεί: 
Χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, δεν πρόκειται να υπάρξει μια οικολογική αλλαγή της κοινωνίας. "Εάν οι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι αυτή η αλλαγή δεν γίνεται με δίκαιο τρόπο, τότε δεν έχουμε καμία πιθανότητα με τη στρατηγική μας για τον οικολογικό μετασχηματισμό"
Παρακάτω σε ελεύθερη μετάφραση από τα γερμανικά, από τον Γιώργο Κολέμπα, το άρθρο του Philipp Schulte "Mit Recht ohne Wachstum". Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Forum Recht", έκδοση 02/2017 (www.forum-recht-online.de).


Δικαίως χωρίς ανάπτυξη 

Ενάντια στον αποτυχημένο καπιταλισμό βοηθά το Δίκαιο

Ο παγκόσμιος καπιταλισμός έφθασε στα όρια της πλανητικής περατότητας. Αν στο τέλος του αιώνα θέλουμε η γη να είναι ακόμη ένας χώρος συμβατός με την ανθρώπινη διαβίωση, αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την απελευθέρωσή μας από τον εξαναγκασμό της ανάπτυξης. Στη συζήτηση για την «μετά την ανάπτυξη» εποχή, η νομική επιστήμη και πρακτική μέχρι τώρα ήταν στο περιθώριο. Αυτό πρέπει να αλλάξει!

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Για πρώτη φορά στην ιστορία, αντιμετωπίζουμε παγκόσμιες οικολογικές κρίσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με τεχνολογικά μέσα. Η κλιματική καταστροφή είναι το πιο γνωστό παράδειγμα. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), η ηγετική διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος, υποθέτει ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας λόγω των δραστηριοτήτων του ανθρώπου μπορεί να φθάσει σε σημεία καμπής (tipping-points), στα οποία ξεκινούν γεωφυσικές διεργασίες που θα συνεχίσουν να θερμαίνουν τον πλανήτη από μόνες τους, χωρίς την ανθρώπινη δραστηριότητα(1).

Αυτά τα σημεία καμπής περιγράφονται ως μη αναστρέψιμα, επειδή η ανθρωπότητα δεν έχει τεχνολογία για να επηρεάσει, πόσο μάλλον να σταματήσει τέτοιες πλανητικές αλλαγές. Σήμερα ήδη για παράδειγμα, η τεράστια τήξη των επιφανειών πάγου στους πόλους, στη Γροιλανδία και στους υπόλοιπους παγετώνες της γης, έχει σαν αποτέλεσμα να αντανακλάται πίσω στο διάστημα όλο και λιγότερο από το εισερχόμενο ηλιακό φως. Μέσω αυτού του αποτελέσματος ο πλανήτης συνεχίζει να ζεσταίνεται αυτόματα.

Ένα άλλο επικίνδυνο σημείο μη επιστροφής είναι η απελευθέρωση των γιγάντιων κοιτασμάτων διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και του μεθανίου στα παγωμένα υπεδάφη(Permafrost ), όταν αυτές οι περιοχές αποψυχθούν περαιτέρω από την υπερθέρμανση του πλανήτη. Στην ατμόσφαιρα, το μεθάνιο συμμετέχει στο φαινόμενο θερμοκηπίου, κατά 25 φορές περισσότερο από ό,τι το διοξείδιο του άνθρακα ανά μονάδα όγκου. Εάν ο αιώνιος πάγος στην Τούντρα λιώνει, το μεθάνιο, όπως παρατηρείται ήδη σήμερα στον Καναδά, ανεβαίνει ξαφνικά και ανεξέλεγκτα. Η επακόλουθη μαζική υπερθέρμανση εκλύει περαιτέρω αέριο: ένας φαύλος κύκλος «του διαβόλου», όπου η ανθρωπότητα θα παρακολουθεί χωρίς να μπορεί να παρέμβει, όταν ξεκινήσει η διαδικασία του.

Το πλανητικό πεπερασμένο

Εκτός από το κλιματικό σύστημα, υπάρχουν πολλά άλλα γήινα συστήματα, που είναι εξίσου σημαντικά –όπως το κλίμα- για την επιβίωση του ανθρώπινου πολιτισμού και τα οποία θα καταστραφούν επίσης ανεπανόρθωτα. Κάτω από τον τίτλο "Πλανητικά όρια", οι Rockstroem et al. (2) και πιο πρόσφατα οι Steffens et al. (3) ταυτοποίησαν οκτώ ακόμη περιοχές πλανητικού πεπερασμένου και τεκμηρίωσαν την ενίοτε δραματική τους καταπόνηση. 
Το Επιστημονικό Συμβουλευτικό Συμβούλιο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης της Γερμανίας για την Παγκόσμια Αλλαγή του Περιβάλλοντος (WBGU) χρησιμοποίησε το μοντέλο με τον τίτλο "πλανητικές μπάρες ασφαλείας" στην έκθεσή του "Αλλαγή του Κόσμου - Εταιρική Συνθήκη για μια Μεγάλη Μετατροπή" και κάνει την εξής αξιολόγηση: 
"Απαιτείται επειγόντως μια βαθιά αλλαγή στην οικονομία και τη κοινωνία για να διατηρηθούν τα μέσα διαβίωσης και οι μελλοντικές προοπτικές της ανθρωπότητας. Η προστασία του κλίματος είναι απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά δεν αρκεί από μόνη της " (4).
Το Συμβούλιο αναγνωρίζει με αυτόν τον τρόπο ότι δεν αρκεί να βάζουμε στο κέντρο της προσοχής μας την απειλητική καταστροφή του κλιματικού συστήματος από τις απεριόριστες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, αλλά ότι αποτελούν επίσης μέρος του ίδιου υπαρκτικού προβλήματος της ανθρωπότητας και η προοδευτική αύξηση της χρήση της γης, η εξαφάνιση των ειδών (το 2015 υπήρχαν 77.340 είδη στον κόκκινο κατάλογο των απειλούμενων ζώων) και η υπερλίπανση από τη βιομηχανική γεωργία με τις αντίστοιχες εισροές φωσφόρου.

Την εικόνα της περατότητας μπορεί να είναι πιο δύσκολο για εμάς να τη φαντασθούμε στην περίπτωση της ατμόσφαιρας, ενώ είναι εύκολα αντιληπτή όταν πρόκειται για ένα χώρο εναπόθεσης σκουπιδιών στο έδαφος, ο οποίος έχει συγκεκριμένη χωρητικότητα. Εντούτοις, λόγω της επίδρασης του φαινομένου του θερμοκηπίου, η αέρια, αόρατη κατάσταση συγκέντρωσης των πολλών ουσιών που εναποθέτει η ανθρωπότητα στον ατμοσφαιρικό «αερόσακο» ως κοινό, μεγαλύτερο και σε μεγάλο βαθμό ανεξέλεγκτο χώρο υγειονομικής ταφής, είναι παρόμοιας μορφής. Διαφορετικά από ότι για παράδειγμα το διοξείδιο του θείου σε κάθε περίπτωση επιστρέφει στο έδαφος ως όξινη βροχή, το υπερβολικό CO2 κατανέμεται ομοιόμορφα και για πολλές δεκαετίες στην ατμόσφαιρα και προκαλεί το μόνιμο και συνεχές κάθε στιγμή φαινόμενο του θερμοκηπίου, ανεξάρτητα από το που και πότε εκλύθηκε στον αέρα.

Η εμπειρία της κλιματικής αλλαγής…

Για την ανάλυση πρέπει να διακρίνουμε δύο πτυχές: αφενός, ο στόχος που συμφωνήθηκε στο Παρίσι να περιορισθεί πραγματικά η υπερθέρμανση του πλανήτη σε 1,5 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προ-βιομηχανική περίοδο και αφετέρου οι διαφορετικοί εθνικοί και διεθνείς στόχοι εκπομπών και νομικά εργαλεία μείωσης εκπομπών (π.χ. εμπορία εκπομπών). Υπάρχει μια λογική ιεραρχία μεταξύ των προδιαγραφών θερμοκρασίας και των στόχων των εκπομπών: ο στόχος 1,5 ° παρέχει το κριτήριο αξιολόγησης όπου η πρακτική, δηλαδή η γεωφυσική αποτελεσματικότητα των εθνικών στόχων εκπομπών, μπορεί να εξετασθεί εμπειρικά. Αυτό συμβαίνει επειδή στην ατμόσφαιρα δεν μετρά η συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων, αλλά μόνο η συγκέντρωση αερίων του θερμοκηπίου.


Για να έχει νόημα η αξιολόγηση της καταλληλότητας των αυτο-επιβεβλημένων στόχων μείωσης και των νομικών σχεδίων προστασίας του κλίματος, πρέπει οπωσδήποτε να ληφθεί υπόψη η τρέχουσα κατάσταση των γεωφυσικών ερευνών για το κλίμα. 
Στην τελευταία έκθεσή της, η IPCC αναφέρει ένα υπόλοιπο 270 δισεκατομμυρίων τόνων άνθρακα (C) ή ισοδύναμων 991 δισεκατομμυρίων τόνων CO2 για τα έτη 2013-2100 που μπορεί, στην καλύτερη περίπτωση, να απορροφήσει η ατμόσφαιρα σύμφωνα με τα επιστημονικά μοντέλα, αν ο στόχος του 1, 5 ° μπορεί να τηρείται με μεγάλη πιθανότητα. Με βάση τη συγκεκριμένη δυνατότητα απορρόφησης, είναι εύκολο να καθορισθούν οι ετήσιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που αντιστοιχούν σε κάθε άτομο: 
Αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα εκπέμπει τουλάχιστον 40 δισεκατομμύρια τόνους CO2 σε ετήσια βάση, με αυξητική τάση (5). Στα τέσσερα χρόνια μετά την αναφορά αυτή (2013-2016) οι εκπομπές ήταν στα 160 δισεκατομμύρια τόνους CO2, που αν αφαιρεθούν από τον αναφερόμενο προϋπολογισμό του 2013, μένουν 831 δισεκατομμύρια τόνοι CO2 που μπορούμε να εκπέμψουμε συνολικά από το 2017 έως το τέλος αιώνα. Διαιρεμένο με τα 83 χρόνια που μένουν, έχουμε ως αποτέλεσμα έναν ετήσιο προϋπολογισμό 10 δισεκατομμυρίων τόνων CO2. Με έναν αναμενόμενο, για το υπόλοιπο του αιώνα, παγκόσμιο πληθυσμό 9 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, αυτό οδηγεί σε ένα εύλογο ετήσιο ποσό εκπομπής ενός τόνου CO2 ανά άτομο. Έτσι ο προϋπολογισμός π.χ. για όλους τους ανθρώπους στη Γερμανία των 83 εκατομμυρίων κατοίκων είναι 83 εκατομ. τόνοι.
… και οι γερμανικοί στόχοι για το κλίμα; 

Αυτά τα 83 εκατομμύρια τόνοι CO2 είναι επομένως ένα φυσικό όριο το οποίο δεν πρέπει να υπερβαίνουν οι ετήσιες γερμανικές εκπομπές, αν ο στόχος του 1,5 ° που καθορίσθηκε στο Παρίσι πρέπει επίσης να τηρηθεί στην πραγματικότητα. 

Όσον αφορά στο γερμανικό ισοζύγιο των αερίων θερμοκηπίου (6), φαίνεται ότι το 2015 η Γερμανία υπερέβη αυτόν τον προϋπολογισμό των φυσικών εκπομπών κατά δέκα φορές, αφού είχε εκπομπές 908 εκατομμυρίων τόνων CO2. Και σε αυτές δεν περιλαμβάνονται οι «ενσωματωμένες εκπομπές» που εμπίπτουν στατιστικά σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου για τα αμέτρητα καταναλωτικά αγαθά τα οποία, αν και παράγονται εκεί, στη συνέχεια καταναλώνονται αποκλειστικά από τους ανθρώπους στον «αναπτυγμένο» κόσμο του Βορρά-Δύσης. 
Το όριο εκπομπών των 749 εκατομμυρίων τόνων που ορίζει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας για το 2020, θα υπερβεί κατά 9 φορές τον πραγματικό εθνικό της προϋπολογισμό. Με αυτό το στόχο, ο γερμανικός προϋπολογισμός του αιώνα θα δαπανηθεί σε λιγότερο από δέκα χρόνια. 
Με αυτή την έννοια τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον επιδιωκόμενο από τη Γερμανία ποσό εκπομπών των 62,5 έως 250 εκατομμυρίων τόνων CO2, για το 2050 – ένας στόχος με ανακρίβεια 400% .

Picture
Τα εμπειρικά ευρήματα δείχνουν την αδικία αυτού του σκόπιμου σχεδιασμού: 
το κλίμα δεν έχει αποσταθεροποιηθεί εντελώς μέχρι σήμερα, μόνο και μόνο επειδή άλλοι άνθρωποι σε άλλα μέρη της γης εκπέμπουν πολύ λιγότερο από ό, τι δικαιούνται, σύμφωνα με τον παραπάνω προϋπολογισμό. 
Ζουν στην Αφρική, την Ασία, την Κεντρική και τη Νότια Αμερική και έχουν επωφεληθεί μόνο περιθωριακά από την ορυκτή ενέργεια. Και είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι που ζουν στις περιοχές που αντιμετωπίζουν σήμερα τους μεγαλύτερους κινδύνους από την αλλαγή του κλίματος μέσω των ολοένα συχνότερων και μεγαλύτερων τυφώνων, των πλημμυρών και της ξηρασίας. Οι άνθρωποι στα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού π.χ. πρέπει να φοβούνται ότι θα χάσουν ολόκληρα τα νησιά τους στη θάλασσα.

Οι μη ρεαλιστικοί στόχοι που επέλεξε η σημερινή γενιά ενηλίκων είναι όμως και μια επιβολή για τις επόμενες γενιές: όσο περισσότερο ξοδεύεται σήμερα ο προϋπολογισμός, τόσο λιγότερα θα μείνουν για τα παιδιά και τα εγγόνια που έχουν γεννηθεί σήμερα και που χρειάζονται επειγόντως πρόσθετους πόρους για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Οι σημερινές γενιές δανείζονται σήμερα υπέρμετρους πόρους από τις επόμενες και τους κληρονομούν μεγάλα οικολογικά χρέη.

Το πάρτυ τέλειωσε!

Μελετώντας τα στοιχεία για τη Γερμανία: μεταξύ του 2012 και 2015, η χώρα μείωσε τις εκπομπές κατά 3% (από 926 εκατομμύρια τόνους σε 908 εκατομμύρια τόνους). Για να επιτευχθεί μέχρι το 2020 ο-κατά 9 φορές υψηλότερος-καθορισμένος στόχος των 749 εκατομμυρίων τόνων, απαιτείται μείωση των εκπομπών κατά 17% των εκπομπών του 2015. 

Για το πόσο βαθιά θα επηρεάσει αυτή η απαιτούμενη μείωση το οικονομικό σύστημα, μπορεί κανείς να το καταλάβει από την εφάπαξ μείωση των εκπομπών κατά 7% από το 2008 έως το 2009. Αυτή η βραχυπρόθεσμη επίδραση αποδεικνύει τη θανατηφόρα σχέση εξάρτησης μεταξύ των κοινωνικών συστημάτων, της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και της χρήσης ενέργειας και πόρων [7]. Ακόμη και στο υψηλότερο σημείο της πιο σοβαρής οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ο παγκόσμιος καπιταλισμός αισθάνθηκε μια οξεία υπαρξιακή απειλή, δεν είχαμε περισσότερο από 7% μείωση. [8]

Μείωση στο ένα δέκατο, αυτό είναι το πρωτοφανές καθήκον της εποχής μας. Ποτέ νωρίτερα στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν υλοποιήθηκε νομιμοποιημένα μια τέτοιας διάστασης πολιτισμική αναστροφή. Οι καταναλωτικές κοινωνίες του παγκόσμιου Βορρά βρίσκονται μπροστά σε μια ιδιαίτερα βαθιά πολιτιστική αλλαγή. Για να είναι αυτή εποικοδομητική (γιατί ένα τελευταίο ξέσπασμα βίας και πόλεμος θα καταναλώσει τον πλανήτη γρήγορα και οριστικά), χρειάζεται δικαιοσύνη, η πρακτική και επιστημονική άσκησή της. Ωστόσο, αντί η νομολογία και η έρευνα να εισαγάγουν το όργανο του δικαίου ως εργαλείο ειρηνικής και φωτισμένης αλλαγής στον οικουμενικό μετα-αναπτυξιακό λόγο, κρύβονται πίσω από τα εναλλακτικά δεδομένα των επίσημων πλάνων προστασίας του κλίματος και των αναποτελεσματικών συστημάτων εμπορίας εκπομπών, πράγμα που συνιστά αφελή.

Νομική επιστήμη και απο-ανάπτυξη

Η σημερινή νομολογία δεν κάνει το απαραίτητο παραπέρα βήμα και αγνοεί την εμπειρική σχέση μεταξύ των καταναγκασμών της καπιταλιστικής ανάπτυξης και των οικοσυστημάτων που καταρρέουν ανεπανόρθωτα. Δεν αφορά πλέον μόνο στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα ή στην κατασκευή αυτοκινητοδρόμων, αλλά μάλλον σε εναλλακτικές λύσεις απέναντι στο κυρίαρχο καταναλωτικό και οικονομικό μοντέλο. 

Είναι αδιανόητο ότι οι άνθρωποι συνεχίζουν να σπαταλούν τους σπάνιους πόρους με την υπερπαραγωγή αυγών και τόνων φθηνού κρέατος ή να επιτρέπεται να τους «καίνε» σε ταξίδια του Σαββατοκύριακου με αεροπλάνο, επειδή «αξίζει» και "πληρώνουν". Μια μόνο υπερατλαντική πτήση αρκεί για την υπέρβαση του ετήσιου προϋπολογισμού CO2 του ταξιδιώτη και οι αεροπορικές εταιρείες εξακολουθούν να μην πληρώνουν μέχρι σήμερα ούτε ένα σεντς φόρου πετρελαιοειδών για τα καύσιμα των αεροσκαφών τους. 
Η λογική μιας παγκόσμιας οικονομίας στην οποία λίγοι άνθρωποι έχουν τα πάντα και 2 δισεκατομμύρια δεν έχουν τίποτα, δεν μπορεί να σταθεί με τίποτα. Αυτό το πάρτι έχει ήδη τελειώσει, έτσι και αλλιώς.
Θα είναι ενδιαφέρον όταν οι νομικές επιστημονικές αναλύσεις αναγνωρίσουν την πεπερασμένη φύση των πλανητικών πόρων και την υπερκατανάλωσή τους από τις οικονομίες του παγκόσμιου βορρά και προτείνουν λύσεις σε αυτή τη βάση. Ένα προσεκτικό βήμα γίνεται από μια μελέτη που ερευνά για (αναπτυξιακό) δυναμικό στην κατεύθυνση της "βιώσιμης κατανάλωσης" στα πλαίσια των ισχυουσών διατάξεων αστικού και δημοσίου δικαίου [9]. 
Ωστόσο, η εστίασή της ήταν, δυστυχώς, αποκλειστικά στις δυνατότητες δράσης των καταναλωτών και όχι στις διαρθρωτικές προσαρμογές από την πλευρά της παραγωγής και προσφοράς για μια βιώσιμη κοινωνία μετά την ανάπτυξη [10]. 
Οι συγγραφείς της μελέτης βασίζονται στους υπάρχοντες κανόνες και σέβονται το δόγμα και τη μονιμότητα που είναι απαραίτητες για το κοινωνικό όργανο του νόμου. 

Πολυάριθμες συζητήσεις για την αποανάπτυξη και το κλιματολογικό ζήτημα στερούνται ακριβώς αυτής της νομικο-πρακτικής προοπτικής. Αλλά όποιος θυμάται τη μεγάλη μεταρρύθμιση του χρέους, γνωρίζει πόσο χρόνο χρειάζεται ο νόμος και η πρακτική του να ενσωματώσουν καινοτομίες που επηρεάζουν τις κεντρικές δογματικές θέσεις. 

Σε κάθε περίπτωση, η απομάκρυνση από την ανάπτυξη είναι μια ασύγκριτα μεγάλη παρέμβαση. Για αυτό είναι χρήσιμο, οι καθιερωμένες εκτιμήσεις, κανονισμοί και επιχειρήματα να ληφθούν ως σημεία εκκίνησης και να εξεταστεί η συμβατότητά τους με μια κοινωνία χωρίς ανάπτυξη. Γιατί και δω θα υπάρχουν συγκρούσεις, ατυχήματα και παρεξηγήσεις, που πρέπει να αντιμετωπιστούν δίκαια.

Αντίο καπιταλιστικοί νόμοι της αγοράς

Οι παρεμβάσεις θα είναι σοβαρές όχι μόνο στο νόμο: ανταλλαγή αντί αγοράς, μοίρασμα και δανεισμός αντί ενοικίασης, κατοίκηση αντί κατοχής, δωρεά αντί μάρκετινγκ, περιορισμός αντί επέκτασης, εργασία αντί εκμετάλλευσης, συμφωνία και αποδοχή αντί διαταγής και υπακοής, νόημα και ουσία στην παραγωγή και τη χρήση αντί κατανάλωσης και επιδίωξης κέρδους. 

Συνεπώς, οι εμπειρογνώμονες στον τομέα της κεφαλαιαγοράς πρέπει με βεβαιότητα να επανεκπαιδευτούν. Αλλά πολλοί άλλοι κωδικοποιημένοι κανόνες υπάρχουν εδώ και αιώνες και μπορούν γενικά να διατηρηθούν επειδή εξασφαλίζουν και εξυπηρετούν την διαπροσωπική ισορροπία και εξίσωση. Ένα σύστημα δικαστικής δικαιοσύνης πρέπει επίσης να οργανωθεί και να λειτουργήσει σε μια κοινωνία αποανάπτυξης.

Οι νομικοί θα πρέπει να βάλουν μπροστά μια συστηματική αναθεώρηση του νόμου και να εξάγουν πρακτικές γνώσεις από την καθημερινή διαχείριση των συγκρούσεων. Στην αρχή, οι συγκρούσεις σίγουρα δεν θα λείπουν εάν για παράδειγμα τα αεροπλάνα θα πρέπει κρατηθούν στο έδαφος, οι πόλεις να αποκλείσουν τους κινητήρες καύσης [11], και οι ιδιοκτήτες σπιτιών δεν θα μπορούν πλέον να έχουν μια άνετη ζωή με τις πληρωμές των ενοικιαστών τους. 

Αλλά αν το δίκαιο χάσει την κοινωνική αποδοχή του, τότε μετατρέπεται γρήγορα σε ένα κείμενο σε χαρτί μόνο. Όσο πιο σοβαρή είναι η κοινωνική σύγκρουση, τόσο πιο σημαντικό είναι να υποστηριχθούν σθεναρά διαφανείς κατώτερες και ανώτατες νομικές διαδικασίες, θεμελιώδη και ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν σε μια κοινωνία χωρίς ανάπτυξη τα ατομικά θεμελιώδη δικαιώματα είναι αυθαίρετα ή η κατανομή των εξουσιών μιας υποτιθέμενης απαραίτητης εξουσίας θα πρέπει να υποχωρήσει, τίποτα δεν έχει κερδηθεί.

Ακόμη και μια πραγματικά υπάρχουσα κρατική μηχανή με εκατομμύρια υπαλλήλους στις δημόσιες υπηρεσίες δεν μπορεί να μετατραπεί σε έναν επιθυμητό ενεργητικό μηχανισμό πρόληψης και βιώσιμα εφαρμοζόμενου σχεδιασμού και λήψης αποφάσεων, χωρίς το δίκαιο ως όργανο οργάνωσης και ελέγχου. 
Αλλά φαντασθείτε τι μπορεί να επιτευχθεί και τι αποτελέσματα μπορούμε να έχουμε, εάν το κίνημα της αποανάπτυξης καταφέρει αποδεχθούν το τέλος της ανάπτυξης ο αστικός και περιφερειακός προγραμματισμός, οι οικονομικές και πολιτιστικές αρχές, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια και μπορέσουν να συνοδεύουν όλες αυτές οι αναβαθμισμένες δομές εποικοδομητικά τις (συνεχιζόμενες) συζητήσεις για εναλλακτικές λύσεις και βιώσιμες πρακτικές στο πλαίσιο των καθορισμένων αρμοδιοτήτων τους.

Η αλλαγή είναι σε εξέλιξη

Μετά την έξοδο από το αδιέξοδο, υπάρχουν πολλοί δρόμοι. Όταν το 2004 έγινε γνωστό ότι το δυναμικό εφοδιασμού σε πετρέλαιο έφθασε υποτίθεται στο ανώτατο σημείο και έγινε συζήτηση για την εξάρτηση από την ορυκτή ενέργεια, ο βρετανός ερευνητής Rob Hopkins ίδρυσε το δίκτυο των πόλεων σε μετάβαση(Transition-Town Net ). 

Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα ορυκτά καύσιμα δεν είναι σε έλλειψη. Η καύση των ήδη εντοπισμένων κοιτασμάτων άνθρακα, πετρελαίου και αερίου θα προκαλούσε αύξηση θερμοκρασίας από 6 έως 8 ° Κελσίου έως το έτος 2100. Στην πραγματικότητα είναι η περιορισμένη δυνατότητα απορρόφησης των αερίων των καύσεων από την ατμόσφαιρα που βάζει τέλος στην ενεργοβόρα οικονομία των παγκόσμιων μεταφορών και της οικονομίας της ανάπτυξης. 

Με τη βοήθεια των τοπικών νομισμάτων, ο Χόπκινς θέλει να επιτύχει τη μαζική επανατοπικοποίηση μιας παραγωγής βασισμένης στην επιστροφή στα βασικά αναγκαία αγαθά [12]. Αντί για βιομηχανικά γεωργικά προϊόντα των οποίων οι τιμές διαπραγματεύονται στα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο και με αυτόν τον τρόπο έχουμε κερδοσκοπία σε βάρος των φτωχότερων, οι περιφερειακές γεωργικές δομές πρέπει να επιτρέπουν και να επιδιώκουν την οικολογική και κοινωνικά δίκαιη παραγωγή από ελεύθερους αγρότες-ισες. 

Από το 2005, οι πόλεις Kinsale στην Ιρλανδία και Totnes στην Αγγλία εφαρμόζουν αυτό το πλάνο με τους κατοίκους τους. Οι άνθρωποι επιθυμούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία μετάβασης, η οποία έχει μεν στόχο με το σύνθημα "ελευθερία από τα ορυκτά" την απεξάρτηση από τα καύσιμα, αλλά δεν έχει καθορισμένο εκ των προτέρων τέλος και εφαρμόζεται διαφορετικά σε κάθε τόπο. 

Σε μόλις ένα χρόνο, αναπτύχθηκαν στο Totnes ένα τοπικό νόμισμα, αστικοί κήποι, ανταλλακτικά δίκτυα και, τέλος, η συμμετοχή των πολιτών σε έναν δημοκρατικό διάλογο.Και στη Γερμανία, γίνονται οι άνθρωποι δημιουργικοί για να ξεφύγουν από τους καταναγκασμούς του κέρδους και της ανάπτυξης και, πάνω απ 'όλα, να ρυθμίσουν εκ νέου και με καλύτερη ποιότητα την καθημερινότητα γύρω από την κατοίκηση και την διατροφή για παράδειγμα. 
Το συνδικάτο των ενοικιαστών φτηνών κατοικιών του Freiburg, βοηθά- ως σύλλογος αλληλεγγύης- στη χρηματοδότηση και τη διαχείριση ακινήτων, τα οποία αποστερούνται μόνιμα από τους χρήστες τους. Για περισσότερα από 25 χρόνια, γίνεται συνδυασμός με πρακτικό τρόπο του κλασικού εταιρικού δικαίου με αυτό των συλλόγων κοινού σκοπού. 
Μέχρι σήμερα, πάνω από 100 εγχειρήματα κατοικίας έχουν επιλέξει αυτή την ιδέα για τον εαυτό τους και η ζήτηση είναι μεγάλη και αυξάνεται. Η ιδέα είναι για αυτό τόσο δημοφιλής, επειδή επιτρέπει την αυτοδιαχείριση και τη μακροχρόνια απεξάρτηση από την ιδιοκτησία.

Οι συνεταιριστικές ενώσεις έχουν επίσης μια παράδοση στη γεωργία. 

Στο μοντέλο της κοινοτικά υποστηριζόμενης γεωργίας, τα μέλη, μαζί με τους αγρότες, υπολογίζουν τα έξοδα (μισθούς, υλικές δαπάνες, ζωοτροφές κ.λπ.) που απαιτούνται για την διαχείριση του αγροκτήματος κατά το επόμενο έτος. Αυτά τα έξοδα στη συνέχεια, μετατρέπονται ως μηνιαίες συνεισφορές για όλα τα μέλη, που λαμβάνουν για τις συνεταιριστικές μετοχές τους εβδομαδιαίες μερίδες λαχανικών, γάλακτος και κρέατος. 
Διανέμεται δηλαδή πάντα μόνο αυτό που υπάρχει κάθε φορά στο αγρόκτημα. 
Το μοντέλο αποτελεί παράδειγμα γεωργίας που χαρακτηρίζεται από την ποιότητα, τη διαφάνεια, την αυτοδιαχείριση και κυρίως από τη μικρή αποδεκτή κλίμακα και την εγγύτητα των αποστάσεων. Τα σκάνδαλα τροφίμων, τα οποία αφορούν ξαφνικά ολόκληρη την Ευρώπη, μπορούν με αυτό τον τρόπο γίνουν παρελθόν.

Νοηματοδότηση αντί κέρδους

​Υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι να επανεξετάσουμε και να ξανασκεφθούμε την οικονομία και την ανθρώπινη συνύπαρξη, τη δομή των πόλεων και των κοινοτήτων κλπ., όταν δεν έχουν σημασία οι καταναγκασμοί του κέρδους και της «ανάπτυξης». 
Το ερώτημα "τι έχει νόημα;", μπορεί να αποκτήσει την πραγματική σημασία του. 
Με την ενίσχυση της κανονικότητας έναντι του κέρδους, υπάρχουν πολλά που έχουν να κάνουν οι νομικοί. Όταν ψάχνουν για δίκαιες εκτιμήσεις, μπορούν να μετριάσουν, να βοηθήσουν και μερικές φορές να αποφασίσουν. Μπορούν να επεξεργαστούν διαρθρωτικές προτάσεις για την αποτελεσματική, κανονιστική διόρθωση των αγορών, έτσι ώστε να επιτευχθεί δημιουργία τοπικών αξιών και δίκαιη, βιώσιμη διανομή αγαθών και υπηρεσιών σε όλες τις περιοχές.

Πώς μπορεί η εργασία να κατανεμηθεί και να οργανωθεί δίκαια, χωρίς να βαλτώνει σε μια γραφειοκρατική υπηρεσία σχεδιασμού; 
Η υποχρεωτική αναγνώριση των παγκόσμιων ζωνών περατότητας απαιτεί νομολογία και επιστήμη ταυτόχρονα. 
Πώς επιτυγχάνεται η εξισορρόπηση στη διαχείριση των παγκόσμιων ζημιών από την αλλαγή του κλίματος; 
Μπορεί η εισαγωγή μιας οικολογικής μεθόδου ερμηνείας να βοηθήσει, κατά τη λήψη των αποφάσεων, να εκτιμηθούν καλύτερα, πιο αντιπροσωπευτικά και με μεγαλύτερη βαρύτητα οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις; 
Ποια μορφή μπορούν να πάρουν τα συντάγματα σε κάθε χώρα, μετά το τέλος της ανάπτυξης; 
Πώς πρέπει να οργανωθεί η Ευρώπη και τα κράτη της προκειμένου να προωθηθεί η παγκοσμιοποίηση της συνύπαρξης και όχι η παγκοσμιοποίηση των εμπορευμάτων; 

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σημείο καμπής. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το πεπερασμένο του κόσμου, αλλά εμάς τους ίδιους ναι!

Βιβλιογραφία:
[1] IPCC: Climate Change 2013: The Physical Science Basis. Contribution of Working Group I to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press, 2013, S. 1114ff.
[2] Johan Rockström/Will Steffen/Kevin Noone u.a.: A safe operating space for humanity. Nature, 2009, S. 472-475.
[3] Will Steffen/ Katherine Richardson/ Johan Rockström u.a.: Planetary boundaries: Guiding human development on a changing planet. Science, 2015, Nr. 1259855.
[4] WBGU: Welt im Wandel. Gesellschaftsvertrag für eine Große Transformation. Eigenverlag, 2011, S. 34ff.
[5] IPCC: Climate Change 2014: Mitigation of Climate Change. Contribution of Working Group III to the Fifth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change. Cambridge University Press, 2014, S. 42.
[6] Umweltbundesamt: Nationaler Inventarbericht 1990 – 2014. S. 989; Umweltbundesamt: Zeitnahprognose für 2015 (Stand: 03/2016), διατίθεται στο:
http://www.umweltbundesamt.de/sites/default/files/medien/384/bilder/2_abb_thg-emissionen_2016-11-28.png.
[7] Συνέκρινε για αυτό: George Monbiot: It’s simple. If we can’t change our economic system, our number’s up. The Guardian, 2014, 27.5.2014.
[8] Umweltbundesamt: Nationaler Inventarbericht 1990 – 2014. S. 168.
[9] Sabine Schlacke/ Michael Stadermann/ Moritz Grunow u.a.: Rechtliche Instrumente zur Förderung des nachhaltigen Konsums – am Beispiel von Produkten. 2012, κατεβάστε το από το: http://www.uba.de/uba-info-medien/4297.html.
[10] WBGU, (Fn. 5), S. 7, 12.
[11] Συνέκρινε: VG Düsseldorf, Urteil v. 13.9.2016, 3 K 7695/15.
[12] Rob Hopkins: The Transition Handbook: From Oil Dependency to Local Resilience. Green Books, 2008; και The Transition Companion: Making Your Community More Resilient in Uncertain Times. Green Books, 2011.


πηγή άρθρου-εισαγωγή: Τοπικοποίηση

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

Τα κρυφά email της Monsanto: Τι συγκαλύπτει ο κολοσσός για την καρκινογόνα δράση του glyphosate;



Το περασμένο καλοκαίρι, ο διεθνής Τύπος έφερε στην δημοσιότητα μέρος των εκατοντάδων email και υπομνημάτων της Monsanto - αποτελούν υλικό της δίκης «In re: Roundup Products Liability Litigation» στις ΗΠΑ και δόθηκαν από δικηγορική εταιρεία - από τα οποία προκύπτει, ότι ο γεωργικός - βιοτεχνολογικός κολοσσός συγκάλυψε τον κίνδυνο καρκίνου του επικερδέστερου προϊόντος της, του διαδεδομένου ζιζανιοκτόνου «Roundup», με ενεργή ουσία την glyphosate (γλυφοσάτη).

Τα τελευταία χρόνια η Monsanto βρίσκεται αντιμέτωπη με 250 αγωγές και 1.100 καταγγελίες μόνο σε αμερικανικά δικαστήρια για τη σύνδεση των προϊόντων της με τον καρκίνο. Η διεθνής κατακραυγή που έχει ξεσπάσει είναι ακόμη παλαιότερη, ενώ επίκειται ψηφοφορία από τα κράτη-μέλη της ΕΕ σχετικά με το εάν πρέπει να ανανεωθεί η άδεια της γλυφοσάτης στην Ευρώπη.

Συγκεκριμένα, την Τετάρτη 25 Οκτοβρίου, οι χώρες - μέλη της ΕΕ θα κληθούν να ψηφίσουν την ανανέωση της άδεια κυκλοφορίας του δηλητηρίου της Monsanto, γλυφοσάτη, για άλλα 10 χρόνια, παρόλο που οι επιστήμονες του ΟΗΕ το θεωρούν ύποπτο για καρκινογενέσεις. Ήδη η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία και η Αυστρία ανακοίνωσαν πως δε θα στηρίξουν την προτεινόμενη ανανέωση. Mέχρι στιγμής, 2 εκατομμύρια πολίτες (68.000 Έλληνες) έχουν υπογράψει το ψήφισμα του Avaaz για την απαγόρευση της γλυφοσάτης. 

Μια μικρή «προϊστορία»

Τουλάχιστον από το 2011 έχει τεκμηριωθεί και καταγγελθεί δημοσίως, ότι η βιομηχανία φυτοφαρμάκων και οι ρυθμιστικές αρχές έχουν επανειλημμένα παραπλανήσει το κοινό με ισχυρισμούς ότι η γλυφοσάτη είναι «ασφαλής», με αποτέλεσμα το «Roundup» να χρησιμοποιείται από τους κηπουρούς μέχρι τις μεγάλες αγροτικές καλλιέργειες.

Οι βιομηχανίες και οι ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ γνώριζαν ήδη από τη δεκαετία του '80 και του ’90 ότι το «Roundup» προκάλεσε γενετικές ανωμαλίες αλλά δεν ενημέρωσε το κοινό. Αυτό είναι το συμπέρασμα και σχετικής έκθεσης που είδε το φως της δημοσιότητας τον Ιούνιο του 2011.

Εκείνη η έκθεση αποκαλύπτει, ότι οι μελέτες της ίδιας της βιομηχανίας φυτοφαρμάκων (συμπεριλαμβανομένου και μίας που ανέθεσε η ίδια η Monsanto) έδειξαν ήδη από τη δεκαετία του 1980, ότι το δραστικό συστατικό glyphosate του Roundup προκαλεί γενετικές ανωμαλίες στα πειραματόζωα.
Τα γεγονότα είναι τα εξής:
  • Η βιομηχανία (συμπεριλαμβανομένης της Monsanto) γνωρίζει από τις δικές της μελέτες από τη δεκαετία του '80 ότι η γλυφοσάτη προκαλεί δυσμορφίες σε πειραματόζωα σε υψηλές δόσεις
  • Η βιομηχανία γνωρίζει από το 1993 ότι αυτές οι επιδράσεις συμβαίνουν επίσης σε χαμηλότερες και μεσαίες δόσεις
  • Η γερμανική κυβέρνηση γνωρίζει τουλάχιστον από το 1998 ότι η γλυφοσάτη προκαλεί δυσμορφίες
  • Η επιστημονική ομάδα εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής γνώριζε το 1999 ότι η γλυφοσάτη προκαλεί δυσμορφίες
  • Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζει από το 2002 ότι η γλυφοσάτη προκαλεί δυσμορφίες.
Αλλά αυτές οι πληροφορίες δεν δημοσιοποιήθηκαν. Αντιθέτως, η βιομηχανία φυτοφαρμάκων και οι ρυθμιστικές αρχές της Ευρωπαϊκής ‘Ευρώπης καταγγέλεται ότι παραπλανούν τον κόσμο υποστηρίζοντας ότι η γλυφοσάτη είναι ασφαλής.
Για παράδειγμα, το 2010, δημοσιεύθηκε μελέτη Αργεντινών επιστημόνων που έδειξε ότι το Roundup και η γλυφοσάτη προκαλούν γενετικές ανωμαλίες στους βατράχους και τα κοτόπουλα σε συγκεντρώσεις πολύ χαμηλότερες από αυτές που χρησιμοποιούνται στον γεωργικό ψεκασμό. Η έρευνα προκλήθηκε μετά από  αναφορές για κλιμακούμενη αύξηση των επιπέδων γενετικών ελαττωμάτων και καρκίνων σε περιοχές της Νότιας Αμερικής, όπου η γλυφοσάτη ψεκάζεται εντόνως σε γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες ανθεκτικές σε αυτήν.



Αφού τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και οι ΜΚΟ εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με τη μελέτη, η Γερμανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας των Καταναλωτών και Ασφάλειας των Τροφίμων, BVL, την απέρριψε υποστηρίζοντας ότι η «τεράστια» βάση δεδομένων των μελετών για την γλυφοσάτη έδειξε  «μηδενική ένδειξη τερατογένεσης» ( ικανότητα πρόκλησης γενετικών ανωμαλιών). Είναι ενδιαφέρον ότι η BVL ανέφερε ως απόδειξη της ασφάλειας της γλυφοσάτης τις ίδιες μελέτες της βιομηχανίας φυτοφαρμάκων που δείχνουν στοιχεία τερατογένεσης.

Τα αποκαλυπτικά email

Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, η Monsanto έχει γνώση της σύνδεσης της γλυφοσάτης με τον καρκίνο από το 1999. Το 1999 η Monsanto προσέλαβε τον δόκτορα James M. Parry, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Ουαλίας, για να πραγματοποιήσει μια αρχική, μυστική έρευνα στη γλυφοσάτη. Με την έρευνα διαπιστώθηκε ότι η γλυφοσάτη μπορεί να προκαλέσει γενοτοξικότητα, δηλαδή μεταλλάξεις κυττάρων, η οποία αποτελεί ένα από τα αίτια που οδηγούν σε καρκίνο. Τα εσωτερικά έγγραφα δείχνουν ότι από το 1999 η Monsanto επενδύει κάθε χρόνο αξιοσημείωτα ποσά στην απόκρυψη αυτού του ευρήματος και στην παραπλάνηση των ρυθμιστικών αρχών και της επιστημονικής κοινότητας:
  • 1999: «Στην αξιολόγηση των τεσσάρων άρθρων, ο δόκτορας Parry κατέληξε ότι η γλυφοσάτη είναι ικανή να προκαλέσει γενοτοξικότητα τόσο in vivo όσο και in vitro μέσω ενός μηχανισμού που βασίζεται στην πρόκληση οξειδωτικής βλάβης [...]. Ο Mark θα επικοινωνήσει με τον δόκτορα Parry, θα συζητήσει μαζί του την ύπαρξη πρόσθετων δεδομένων και θα του ζητήσει να αξιολογήσει τα πάντα. Ο Mark θα διερευνήσει επίσης εάν ενδιαφέρεται να γίνει εκπρόσωπός μας για τέτοιου είδους ζητήματα (αν μπορέσουμε να τον πείσουμε)» – Donna Farmer, νυν υπεύθυνη Προστασίας Προϊόντων και Διατροφής της Monsanto, Απρίλιος 1999, Monsanto Paper 38, σελ. 3 

  • 1999: Ανταποκρινόμενος στα ευρήματα του δόκτορα Parry, ο William Heydens, νυν υπεύθυνος Στρατηγικής Αξιολόγησης Ασφάλειας Προϊόντων της Monsanto, έγραψε: «Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω για να δούμε τι ακριβώς προσπαθούμε να πετύχουμε εδώ. Θέλουμε να βρούμε ή να “δημιουργήσουμε” κάποιον που να αισθάνεται άνετα με το γενοτοξικό προφίλ της γλυφοσάτης και του Roundup και να είναι ικανός να επηρεάσει τις ρυθμιστικές αρχές και τη δράση του Scientific Outreach, όποτε προκύπτουν ζητήματα γενοτοξικότητας. Εγώ θεωρώ ότι ο Parry αυτήν τη στιγμή δεν είναι αυτό το άτομο και ότι θα χρειαστεί αρκετός χρόνος και χρήματα/μελέτες για να γίνει. Απλώς δεν πρόκειται να κάνουμε τις μελέτες που προτείνει. Mark, πιστεύεις ότι ο Parry μπορεί να γίνει ένθερμος υποστηρικτής χωρίς να κάνει ο ίδιος αυτήν τη δουλειά; Αν όχι, πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε σοβαρά ένα ή περισσότερα άτομα που θα συνεργαστούν μαζί μας. Ακόμη κι αν πιστεύουμε ότι μπορούμε τελικά να φέρουμε κάπως τον Parry με τα νερά μας, πρέπει να αναζητήσουμε έναν δεύτερο/εφεδρικό υποστηρικτή της γενοτοξικότητας. Δεν έχουμε σημειώσει μεγάλη πρόοδο και αυτήν τη στιγμή είμαστε πολύ ευάλωτοι σε αυτό το κομμάτι. Έχουμε χρόνο για να το διορθώσουμε αυτό, αλλά μόνο αν γίνει τώρα πρώτη προτεραιότητά μας.» – William Heydens, νυν υπεύθυνος Στρατηγικής Αξιολόγησης Ασφάλειας Προϊόντων της Monsanto, 16 Σεπτεμβρίου 1999, σελ. 192-197*
  • 2002: «Η βασική ανησυχία μου με τη γλυφοσάτη, είναι αν αυτή δουλειά εκτινάξει τις αξιολογήσεις κινδύνου του Roundup (δ είχνοντας πολύ μεγαλύτερη δερματική διείσδυση από ποτέ άλλοτε )» – William Heydens, νυν υπεύθυνος Στρατηγικής Αξιολόγησης Ασφάλειας Προϊόντων της Monsanto, 2 Απριλίου 2002, Monsanto Paper 46, σελ. 1 (Η ανησυχία σχετιζόταν με μια τηλεφωνική συνομιλία που επρόκειτο να έχει η Monsanto με τον Fabrice Broeckaert, ανώτερο υπάλληλο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων, ο οποίος επεσήμανε ανησυχίες σχετικά με τα «σοκαριστικά» αποτελέσματα μιας μελέτης για τη δερματική διείσδυση της γλυφοσάτης σε αρουραίους. Ο Broeckaert έγραψε: «[...] Είναι επιτακτική ανάγκη να συνεργαζόμαστε στενά και να επικοινωνούμε ορθώς σχετικά με τη διεξαγωγή, τις πρακτικές δυσκολίες και τα αποτελέσματα αυτών των μελετών»).
  • 2003: «Οι όροι “γλυφοσάτη” και “Roundup” δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ταυτόσημα, ούτε μπορείτε πλέον να χρησιμοποιείτε τον όρο “Roundup” για όλα τα ζιζανιοκτόνα με βάση τη γλυφοσάτη. Δεν μπορείτε να πείτε ότι το Roundup δεν είναι καρκινογόνο [...]. Δεν έχουμε κάνει τις απαραίτητες δοκιμές στο σκεύασμα, ώστε να κάνουμε αυτήν τη δήλωση. Οι δοκιμές των σκευασμάτων δεν είναι ακόμη στο επίπεδο του ενεργού συστατικού [...]» – Donna Farmer, νυν υπεύθυνη Προστασίας Προϊόντων και Διατροφής της Monsanto, 22 Νοεμβρίου 2003, Monsanto Paper 27, σελ. 1
  • 2010: «Όσον αφορά στην καρκινογονικότητα των σκευασμάτων μας, δεν έχουμε κάνει τέτοιες δοκιμές κατευθείαν σ’ αυτά [ ...]» – Stephen Adams, προϊστάμενος Ρυθμιστικών Υποθέσεων Χημείας της Monsanto, 14 Δεκεμβρίου 2010, Monsanto Paper 28, σελ. 1
Πίεση σε πολιτικό επίπεδο

Εκτός από τη συσκότιση των επιστημονικών ευρημάτων, η Monsanto συμμετείχε και στην άσκηση έντονων πολιτικών πιέσεων, για να μειωθούν και να καθυστερήσουν οι ρυθμιστικοί περιορισμοί των προϊόντων της.
  • 2008: «Έχουμε γνώση αυτής της έρευνας εδώ και κάποιο καιρό και ξέραμε ότι ήταν απλώς θέμα χρόνου μέχρι να την τσιμπήσουν οι ακτιβιστές [...]. Πώς θα αντεπιτεθούμε;» – Donna Farmer, νυν υπεύθυνη Προστασίας Προϊόντων και Διατροφής της Monsanto, Τρίτη, 14 Οκτωβρίου 2008, Monsanto Paper 41, σελ. 1 (Η «έρευνα» αναφέρεται στη μελέτη «Η έκθεση σε φυτοφάρμακα ως παράγοντας κινδύνου ανάπτυξης μη Hodgkin λεμφώματος, συμπεριλαμβανομένης της ιστοπαθολογικής ανάλυσης υποομάδας», που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Οκτωβρίου 2008 του International Journal of Cancer, αλλά και σε μεταγενέστερο άρθρο στο Beyond Pesticides).
  • 2009: « Δεν μπορούμε να κερδίσουμε τη μάχη βασιζόμενοι μόνο στην επιστήμη (40% επιστήμη και 60% πολιτική) . Χρειαζόμαστε ένα μέτωπο επιστημονικών πειραμάτων, που θα υποστηρίζεται από μια κριτική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, και μια επικοινωνιακή εκστρατεία για την προώθηση του μηνύματος.» – Richard Garnett, υπεύθυνος Ρυθμιστικών Υποθέσεων Προστασίας Καλλιεργειών της Monsanto, 19 Φεβρουαρίου 2009, Monsanto Paper 64, σελ. 1
  •  2010: «Η χρήση του Roundup θα περιοριστεί, το διακύβευμα είναι [...] πόσο θα περιοριστεί [...]. Απορρίψτε τα αιτήματα για στοιχεία [...]. Αποφύγετε την απαγόρευση.» – Εσωτερική παρουσίαση με PowerPoint της Monsanto, συνεδριάσεις στελεχών Ρυθμιστικών Υποθέσεων, 1-4 Νοεμβρίου 2010, Monsanto Paper 43, διαφάνεια 5
Η καμπάνια
 
Μέχρι στιγμής, 2 εκατομμύρια πολίτες (68.000 Έλληνες) έχουν υπογράψει το ψήφισμα του Avaaz για την απαγόρευση της γλυφοσάτης. 


Στο ψήφισμα προ τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλη Αποστόλου, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και τα κράτη μέλη της ΕΕ αναφέρεται το εξής:
«Ως πολίτες, ανησυχούμε με τις μελέτες που δείχνουν ότι η γλυφοσάτη είναι ύποπτη για καρκινογενέσεις. Σας καλούμε να λάβετε τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα και να καταψηφίσετε την ανανέωση της άδειας κυκλοφορίας της γλυφοσάτης που βρίσκεται σε ζιζανιοκτόνα όπως το RoundUp της Monsanto. Ζητάμε να συμπεριλάβετε στην τρέχουσα αξιολόγησή σας τις μελέτες της Διεθνούς Επιτροπής Έρευνας για τον Καρκίνο και να διασφαλίσετε ότι όλοι οι έλεγχοι είναι διαφανείς, βασισμένοι σε ανεξάρτητες μελέτες και αξιολογημένοι από αμερόληπτους επιστήμονες που δεν χρηματίζονται από τις εταιρίες βιοχημικών. Μέχρι να αποδειχθεί ότι η γλυφοσάτη είναι ασφαλής, οφείλετε να μας προφυλάξετε από την έκθεσή μας σε αυτή».



Η δημοσκόπηση

Στο μεταξύ, μια νέα ανεξάρτητη δημοσκόπηση που δημοσιεύεται από την παγκόσμια ομάδα καταναλωτών SumOfUs** και το κίνημα πολιτών WeMove.EU διαπίστωσε ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα υποστηρίζει την άμεση απαγόρευση της γλυφοσάτης, ενός παρασιτοκτόνου που ευρίσκεται στο δημοφιλές ζιζανιοκτόνο «Roundup» της Monsanto και το οποίο έχει συνδεθεί με τον καρκίνο. Το 2015, το Διεθνές Πρακτορείο Έρευνας Καρκίνου (IARC), ένας διακυβερνητικός οργανισμός που αποτελεί μέρος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας των Ηνωμένων Εθνών, δήλωσε ότι το γλυφοσάτ είναι «πιθανό καρκινογόνο».

Στις 25 Οκτωβρίου, τα κράτη μέλη της ΕΕ αναμένεται να συναντηθούν στις Βρυξέλλες για να ψηφίσουν την επαναδειοδότηση της γλυφοσάτης στην Ευρώπη για 10 έτη.

Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν υπογράψει ένα επίσημο αίτημα της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών (ECI) για την υποστήριξη της απαγόρευσης της γλυφοσάτης, το οποίο καλεί συγκεκριμένα την ΕΕ, όχι μόνο να απαγορεύσει την ουσία, αλλά και να μεταρρυθμίσει τη διαδικασία έγκρισης παρασιτοκτόνων από την ΕΕ και να θέσει υποχρεωτικούς στόχους για τη μείωση της χρήσης παρασιτοκτόνων στην ΕΕ. Η πρωτοβουλία, που υπεβλήθη νωρίτερα φέτος, είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ECI στην ιστορία και η τέταρτη που υποβάλλεται επιτυχώς στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποχρεούται πλέον νομικά να ανταποκριθεί στα αιτήματα των Ευρωπαίων και να τα εξετάσει στις επικείμενες αποφάσεις της.

Τον προηγούμενο μήνα, ο Guardian ανέφερε ότι η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (Efsa) βάσισε την εισήγησή της ότι η γλυφοσάτη είναι ασφαλής για χρήση από το κοινό σε μια έκθεση που είχε αντιγράψει και επικολλήσει αναλύσεις από μια μελέτη της Monsanto.

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, η οποία χρηματοδοτήθηκε συμμετοχικά από χιλιάδες υποστηρικτές του κινήματος βάσης της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών (ECI), το 80% των Γερμανών, το 79% των Γάλλων, το 84% των Ιταλών, το 77% των Πορτογάλων και το 81% των Ελλήνων πολιτών αντιτίθεται σθεναρά στη χρήση της γλυφοσάτης - και είναι υπέρ μιας «άμεσης απαγόρευσης». Υπό το φως του πρόσφατου σκανδάλου «copy-paste» που εμπλέκει την Efsa και την Monsanto, τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης δείχνουν επιπλέον την αυξανόμενη ανησυχία των Ευρωπαίων για την ανεξαρτησία των ενημερωτικών αξιολογήσεων κατά την επικείμενη ψηφοφορία.



Ο David Norton, ακτιβιστής της SumOfUs, ανέφερε: «Οι Ευρωπαίοι είναι απηυδισμένοι με τη γλυφοσάτη και το είπαν δυνατά και καθαρά. Οι κυβερνήσεις πρέπει τώρα να εμμείνουν στην προοδευτική γεωργία και τη δημόσια ασφάλεια. Όχι πλέον επεκτάσεις αδειών της ΕΕ ή ημίμετρα που εξευμενίζουν τους γίγαντες της αγροχημικής βιομηχανίας. 


Οι άνθρωποι σε ολόκληρη την Ευρώπη απαιτούν τώρα την απαγόρευση της γλυφοσάτης». «Η δημοσκόπησή μας δείχνει επίσης ότι μια σημαντική πλειονότητα των πολιτών δεν εμπιστεύεται την ανεξαρτησία της αξιολόγησης του κινδύνου δημόσιας χρήσης της γλυφοσάτης από την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων, η οποία αντιγράφει και επικολλά αναλύσεις, επί λέξει, απευθείας από την Monsanto. 

Οι πολίτες πρέπει να μπορούν να εμπιστεύονται αυτούς τους θεσμούς για ακριβή πληροφόρηση, αλλά το σκάνδαλο αυτό το έχει καταστήσει δύσκολο. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι έχουν λάβει θέση εναντίον της γλυφοσάτης, υπογράφοντας ένα επίσημο αίτημα προς την ΕΕ που ζητά την απαγόρευση και είναι ώρα να ακουστούν οι φωνές μας».

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗΣ

Αυτή η ανεξάρτητη δημοσκόπηση διεξήχθη online από την INSA - Consulere GmbH μεταξύ 16 - 22 Οκτωβρίου 2017, με μεγέθη δείγματος 1000 ατόμων ανά χώρα και περιθώριο σφάλματος περίπου 3%. Στη δημοσκόπηση συμμετείχαν μόνο άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών και τα αποτελέσματα σταθμίστηκαν στατιστικά με βάση την ηλικία και το φύλο ώστε να αντιπροσωπεύουν την κατανομή ηλικίας και φύλου του πληθυσμού 18 ετών και άνω κάθε χώρας. 


Το Avaaz πιστεύει ότι «Mark» είναι ο δόκτορας Mark Martens, που ήταν υπεύθυνος Τοξικολογίας και Αγροτικής Έρευνας και Ανάπτυξης της Monsanto Europe, ενώ παράλληλα διατελούσε επικεφαλής του τμήματος Τοξικολογίας του Επιστημονικού Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας των Βρυξελλών

** Η SumOfUs είναι μια παγκόσμια ομάδα καταναλωτών που διοργανώνει εκστρατείες για να καταστήσει υπεύθυνες τις μεγάλες εταιρείες. Περισσότεροι από 10 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν αναλάβει πάνω από 50 εκατομμύρια δράσεις σε όλο τον κόσμο με την SumOfUs από τότε που ξεκίνησε.

πηγή tvxs



Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

Βιρμανία - Ροχίνγκια: Πως στήνεται ο επόμενος μετά την Συρία πόλεμος των ΗΠΑ σε συνεργασία με το πολιτικό Ισλάμ



JPEG - 52.1 koJPEG - 349.3 ko
 

Από τη Συρία στη Βιρμανία;

 του Τιερί Μεϊσάν


Το Πεντάγωνο προετοιμάζει έναν νέο πόλεμο στη Νοτιοανατολική Ασία, αυτή τη φορά εναντίον του Μυανμάρ. Οι τζιχαντιστές στη Συρία, που υποστηρίζονται από ορισμένες χώρες της Μέσης Ανατολής, οι οποίες μέχρι τώρα ήταν σε πόλεμο μεταξύ τους, σχεδιάζουν να μάχονται πλέον μαζί με το Πεντάγωνο κατά του βιρμανικού στρατού και τη βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Aung San Suu Kyi.



Από το 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες καταστρέφουν συστηματικά ολόκληρη τη διευρυμένη Μέση Ανατολή. Προετοίμαζαν ακόμη πριν από λίγες ημέρες ένα νέο πόλεμο εναντίον του Ιράκ και της Συρίας μέσω των Κούρδων των οικογενειών Μπαρζανί και Μουσλίμ.
Φαίνεται ότι ξαφνικά εξετάζουν ένα νέο θέατρο επιχείρησης: τη Βιρμανία. Στην περίπτωση αυτή, θα κινητοποιηθούν ολόκληρος ο τζιχαντισμός καθώς και ορισμένες χώρες της περιοχής για να πάνε να πολεμήσουν στη Νοτιοανατολική Ασία.

Εδώ και ένας μήνας, ο διεθνής Τύπος καταγγέλλει την τύχη των Ροχίνγια και παρουσιάζει τη Βιρμανία σαν κόλαση με τόσα ψέματα όσα είχε διαδώσει για τη Συρία.

Ενώ η Σαουδική Αραβία ετοίμαζε το 2013 στρατό στην Ιορδανία και χρηματοδοτούσε τους τζιχαντιστές στη Συρία, δημιούργησε επίσης στη Μέκκα το «Κίνημα για την πίστη», που έγινε τώρα «Ο Στρατού Σωτηρίας των Ροχίνγια του Αρακάν». Όπως και στη Συρία, αναμειγνύει αυθεντικούς Βιρμανούς και μισθοφόρους που χρησιμοποιεί συνήθως σε όλο τον κόσμο. Έτσι, ο ηγέτης αυτής της ομάδας είναι ένας Πακιστανός που πολέμησε δίπλα του Μπιν Λάντεν στο Αφγανιστάν εναντίον των Σοβιετικών.

Οι Βιρμανοί τζιχάντες οπλίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα εκπαίδευσης στη Σαουδική Αραβία και στο Μπαγκλαντές. Τον περασμένο Αύγουστο, εκτιμάται ότι ήταν τουλάχιστον 5.000 άνδρες.

Η Βιρμανία δεν γνώρισε ποτέ ειρήνη μετά τη βρετανική και τον ιαπωνική αποικιοκρατία. Πρόκειται για ψηφιδωτό 135 εθνοτικών ομάδων οι οποίες, σε αντίθεση με τη Συρία, πολεμούν η μια την άλλη. 
Μια στρατιωτική δικτατορία είχε κατορθώσει να διατηρήσει μια φαινομενική τάξη σε ένα μεγάλο μέρος της χώρας, με τιμή μια σκληρή καταστολή. Πριν από ενάμισι χρόνο, ο στρατός συμφώνησε να μοιράσει την εξουσία με την βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης Aun Sang Suu Kyi για να λύσουν μαζί τα προβλήματα μεταξύ των εθνοτήτων.

Μεταξύ των άλλων, η νέα κυβέρνηση συγκρότησε μια συμβουλευτική επιτροπή για την επίλυση των διακρίσεων που αντιμετωπίζουν οι Ροχίνγια. Προήδρευε ο Kofi Annan και περιλάμβανε ξένες προσωπικότητες όπως τον Λιβανέζο Ghassan Salame και Βιρμανούς όπως τον οδηγό ενός τάγματος σουφί.

Οι εργασίες αυτής της Επιτροπής υποσκάφτηκαν όπως αυτές της Επιτροπής του Αραβικού Συνδέσμου στη Συρία το 2011-12. Την ίδια μέρα που εξέδιδε την έκθεση της, στις 25 Αυγούστου, ο Στρατός Σωτηρίας των Ροχίνγια του Αρακάν επιτέθηκε σε 24 αστυνομικούς σταθμούς και στρατώνες ταυτόχρονα, σκοτώνοντας 71 αστυνομικούς και στρατιώτες.

Ο πρόεδρος Ερντογάν κινητοποίησε αμέσως τις μουσουλμανικές χώρες. 
Δεν είναι παρά μόνο μετά τους κινδυνολογικούς λόγους του που ξεκίνησε η μετανάστευση των Ροχίνγια προς τη Βεγγάλη.
Το ΝΑΤΟ, πρόκειται να κινητοποιήσει τα ίδια Κράτη που πολέμησαν υπό τις διαταγές του στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη εναντίον των Σέρβων (φιλο-Ρώσων), αλλά αυτή τη φορά εναντίον των Βιρμανών (προ-Κινέζων).

Έχουν ήδη πραγματοποιηθεί επαφές μεταξύ των επιτελείων της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράν, του Κατάρ, του Πακιστάν και της Τουρκίας.

Να παρατηρήσουμε ότι στο Ιράν, ο πρόεδρος Ροχάνι και ο Αρχηγός του Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων τέθηκαν υπέρ, ενώ ο Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και οι Φρουροί της Επανάστασης τέθηκαν ενάντια σε αυτό το παράλογο σχέδιο, το οποίο θα μετατρέψει πάλι το Ιράν ως συμπλήρωμα του ΝΑΤΟ.

Εάν υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο, όλες οι δυνάμεις που μάχονται κατά της Συρίας θα μετακινηθούν στη Νοτιοανατολική Ασία. Η ειρήνη θα εγκατασταινόταν εδώ εν απουσία αυτών των μαχητών.

| Δαμασκός (Συρία)  français  عربي  Deutsch  English  Español  فارسى    Μετάφραση  Κριστιάν Άκκυριά   Πηγή Voltaire net (ελληνικά)   al-Watan (Συρία)




Το Πεντάγωνο ετοιμάζει νέο πόλεμο στην νοτιοανατολική Ασία
 

Το πολιτικό Ισλάμ εναντίον της Κίνας

 



Έχετε σίγουρα την αίσθηση ότι δεν είσαστε καλά πληροφορημένοι σχετικώς με όσα ραδιουργούνται στο Μυανμάρ και δεν έχετε ακούσει να γίνεται λόγος για στρατιωτικό συνασπισμό προετοιμαζόμενο ώστε να επιτεθεί σε αυτήν την χώρα. Παρ’όλα αυτά, όπως εκθέτει στο παρόν ο Τιερρύ Μεϋσσάν, τα τρέχοντα γεγονότα οργανώνονται από το Ριάντ και την Ουάσιγγτων από το 2013. Μην λάβετε θέση επί του ζητήματος πριν διαβάσετε αυτό το άρθρο και αφομοιώσετε τις πληροφορίες του.



JPEG - 51.9 ko
Σύμφωνα με το Γενικό Επιτελείο των ΗΠΑ, η Μιανμάρ είναι μέρος της περιοχής που πρόκειται να καταστραφεί (εδώ ο χάρτης που δημοσιεύθηκε από τον Thomas PM Barnett το 2003).
Ακολουθώντας την Μείζονα Στρατηγική επεκτάσεως του “τομέα του πολέμου” [1], Το Πεντάγωνο ετοίμαζε συγχρόνως την ενορχήστρωση των Κούρδων στην διευρυμένη Μέση Ανατολή, εμφύλιο πόλεμο στην Βενεζουέλα και έναν πόλεμο φθοράς στις Φιλιππίνες. Εντούτοις αυτές οι συγκρούσεις θα πρέπει να αναμείνουν λίγο χάριν ενός τετάρτου Θεάτρου επιχειρήσεων : Της Βιρμανίας, στις υπώρειες της Κίνας.
JPEG - 54.2 ko
Στις 28 Σεπτεμβρίου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ο Τζέφρι Φέλτμαν, το νούμερο 2 του ΟΗΕ, παρακολούθησε τη συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα António Guterres. Αφού επέβλεψε προσωπικά την επίθεση εναντίον της Συρίας, σκοπεύει να οργανώσει εκείνη κατά της Βιρμανίας. Πρώην δημόσιος υπάλληλος των ΗΠΑ, ο Τζέφρι Φέλτμαν ήταν ο αναπληρωτής της Χίλαρι Κλίντον.
Κατά την συνέλευση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, την 28η Σεπτεμβρίου, η πρέσβειρα των ΗΠΑ και πολλοί των συμμἀχων των κατηγόρησαν την κυβέρνηση συνεργασίας της Μυανμάρ για «γενοκτονία» [2]. Αυτή η βαρειά λέξη –που στο διεθνές δίκαιο σημαίνει μαζική σφαγή, αλλά δικαίῳ ΗΠΑ είναι εφαρμόσιμο σε μέθοδο δολοφονίας ακόμη και εάν ο εγκληματήσας δεν προκάλεσε παρά ένα θύμα- αρκεί για την Ουάσιγγτων να δικαιολογήσει έναν πόλεμο με ή χωρίς την ανοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας όπως το είδαμε στην περίπτωση της Νοτιοσλαυΐας [3]. Η συνέλευση του Συμβουλίου Ασφαλείας συνεκλήθη τη αιτήσει του Οργανισμού της Ισλαμικής Διασκέψεως (OIC).
Από το 2013, τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης φροντίζουν να παρουσιάσουν τον βουδισμό υπό σεκταριστική μορφή. Εδώ, ο μοναχός Ashin Wirathu. Καταδικάστηκε το 2003 με 25 χρόνια φυλάκισης λόγω των αντι-μουσουλμανικών κηρυγμάτων του, ωφελήθηκε από την γενική αμνηστία το 2012. Δεν είναι δύσκολο να βρεί κανείς φανατικούς σε οποιοδήποτε θρησκεία.

JPEG - 52.1 koΓια να κάνουν τα γεγονότα να αντιστοιχηθούν με το αφήγημά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία εόρταζαν τιμώντες την «κροκί επανάσταση» (saffron revolution//εν προκειμένῳ κρόκος πορφυρόχρους εκ του χρώματος της μοναχικής περιβολής) (2007) την Άουγγ Σαν Σου Κύι και τους Βουδδιστές μοναχούς για την μή βιαία αντίστασή τους στην δικτατορία του SLORC (Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Αναπτύξεως, στρατιωτική κυβέρνηση της Μπούρμας ή Βιρμανίας παλαιότερα, σήμερα γνωστής και ως Μυανμάρ) [4], κατόρθωσαν να αναμείξουν νέτα σκέτα τον Βιρμανικό στρατό, την κάτοχο του Νόμπελ ειρήνης, την Άουγγ Σαν Σου Κύι, [5] και όλους τους Βουδδιστές της χώρας [6] στο στρατόπεδο των κακών.

Η Βιρμανία δεν γνώρισε ποτέ πολιτειακή ειρήνη από της ξένης επικυριαρχίας, βρεταννικής, είτα ιαπωνικής [7]. Είναι πολύ πιο ευάλωτη στην αποσταθεροποίηση από τότε που η χούντα του SLORC (ΚΣΕΑ) δέχτηκε να μοιρασθεί την εξουσία με τον Εθνικό Σύνδεσμο για την Δημοκρατία (LND ή NLD), και επιχειρούν να λύουν ειρηνικά τις διάφορες εσωτερικές συγκρούσεις της χώρας.
JPEG - 18.5 ko
Απαραίτητοι για την κινεζική οικονομία, οι αγωγοί του Yunnan καταλήγουν στην ακτή του Ειρηνικού στην επαρχία Arakan / Rakhine.
Η γεωγραφική τυχαιότης θέλησε να περνά από το έδαφος της Βιρμανίας ο αγωγός που συνενώνει το Γιουνάν (κινεζική περιφέρεια) με τον κόλπο της Βεγγάλης και φιλοξενεί τους κινεζικούς σταθμούς ραδιοηλεκτρονικής επισκοπήσεως των θαλασσίων οδών που περνούν από τα θαλάσσια σύνορά της. 

Το να προξενήσει τον πόλεμο στην Βιρμανία (ή Μπούρμα ή Μυανμάρ) είναι λοιπόν πιο σημαντικό για το Πεντάγωνο από το να σταματήσει τους δύο «δρόμους του μεταξιού» στην Μέση Ανατολή και την Ουκρανία.

Κληρονομιά της βρεταννικής αποικιοκρατίας, μεταξύ των διακριτών βιρμανικών πληθυσμών, βρίσκεται 1,1 εκατομμύριο απογόνων Βεγγαλέζων (από την Βεγγάλη, σήμερα μεταξύ Ινδίας και Βαγγλαντές) εργατών που το Λονδίνο μετέθεσε στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας των Ινδιών προς την Βιρμανία : Οι Ροχίνγγυα [8]. Τυγχάνει λοιπόν η εθνική –και όχι εθνοτική (δηλαδή πληθυσμός προερχόμενος από άλλο έξωθεν κεχωρισμένο έθνος και όχι ενδοεθνική υποδιαίρεση)- αυτή μειονότης να είναι μουσουλμανική, ενώ η μεγάλη πλειονότης των Βιρμανών είναι Βουδδιστές. Τυγχάνει εν τέλει και το ότι κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι Ροχίγγυας συνεργάστηκαν με την Αυτοκρατορία των Ινδιών εναντίον των Βιρμανών εθνικιστών.
JPEG - 61.3 ko
Τέλεια εξοπλισμένο, το Κίνημα για την Πίστη ή Στρατός της Σωτηρίας των Ροχίνγκια του Άρακα εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στη Σαουδική Αραβία και το Μπαγκλαντές. Πριν από την έναρξη των σημερινών γεγονότων, περιλάμβανε τουλάχιστον 5.000 στρατιώτες.
Το 2013, όταν το Πεντάγωνο και η CIA είχαν εκπτύξει τις τζιχαντιστικές ορδές στην Συρία διεξάγοντες έναν πόλεμο ‘τοποθετήσεως’-πλασαρίσματος (πιάνουμε θέσεις), η Σαουδική Αραβία δημιούργησε και νιοστή πλέον τρομοκρατική οργάνωση στην Μέκκα. Το Κίνημα της Πίστεως (Χαρακάχ αλ-Ιακκίν, Harakah al-Yaqin), Αυτή η ομάς που δηλώνει ότι συμπεριλαμβάνει και εκπροσωπεί τους Ροχίγγυας διοικείται στην πραγματικότητα από τον Πακιστανό Αλά Ουλλάχ, που πολέμησε τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν [9]. Το σαουδικό βασίλειο φιλοξενούσε την πλέον σημαντική κοινότητα αρρένων Ροχίγγυας μετά την Βιρμανία και πριν το Βαγγλαντές, με 300.000 άρρενες εργάτες χωρίς οικογένειές τους.

Σύμφωνα με μίσν έκθεση των βεγγαλέζικων (Μπαγγλαντεσιανών) μυστικών υπηρεσιών, προτέρα της τρεχούσης κρίσεως, το Κίνημα της Πίστεως ενεργεί εδώ και έναν χρόνο μαζί με μία υποδιαίρεση της βεγγαλέζικης Τζαμάτ-ουλ-Μουτζαχιντήν περί το σύνθημα «η Τζιχάντ από την Βεγγάλη έως την Βαγδάτη». Αυτό το γγρουπούσκουλο προσέφερε δήλωση πίστεως στον Χαλίφη του Νταές (ΙΣΙΛ), τον Αμπού Μπάκρ Αλ-Βαγγνταντί, και συνένωσε εντός του ιδίου συνασπισμού όλους τους Ινδούς (Ινδογενείς –όχι Άραβες) Μουτζαχεντίν, Αλ-Τιζχάντ, Αλ-Ούμα, το Φοιτητικό Ισλαμικό Κίνημα της Ινδίας (SIMI), το Λασκάρ-ε-Τόιμπα (Lashkar-e-Toiba // LeT), και το πακιστανικό Χαρκάτ-ουλ Τζιχάντ αλ-Ισλαμί (Harkat-ul Jihad-al Islami // HuJI ). Το σύνολο αυτό χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Εταιρεία Αναγεννήσεως της Ισλαμικής Κληρονομίας, Revival of Islamic Heritage Society (RIHS) του Κουβέιτ.

Όταν προ λιγότερο ενός και ημίσεως χρόνου, τον Μάρτιο του 2016, το SLORC (Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Αναπτύξεως) δέχτηκε να μοιρασθεί την εξουσία με το κόμμα της Άουγγ Σαν Σου Κύι (Aung San Suu Kyi), οι Ηνωμένες Πολιτείες επεχείρησαν να κατευθύνουν την κάτοχο του βραβείου Νόμπελ της Ειρήνης εναντίον των κινεζικών συμφερόντων. Γνωρίζοντας ότι θα τους ήταν δύσκολο να χειραγωγήσουν την κόρη του πατέρα της βιρμανικής ανεξαρτησίας, του κομμουνιστή Άουγγ Σαν, ενεθάρρυναν το Κίνημα της Πίστεως ---«ποτέ δεν ξέρεις…»—.
JPEG - 72.4 ko
Τον Σεπτέμβριο του 2016 η Aung San Suu Kyi ήρθε για να εξηγήσει τις προσπάθειές της υπέρ των Ροχίνγκια στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Όπως και ο πατέρας του Aung San, ο οποίος πίστεψε για μια στιγμή στη βοήθεια των Ιαπώνων για να ελευθερώσει τη χώρα του από τη βρετανική κυριαρχία, η Νομπελίστρια Ειρήνης φαντάστηκε αφελώς τη συμπάθεια των Αγγλοσάξονων για την επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων της Μιανμάρ.
Τον Σεπτέμβριο του 2016, η Άουγγ Σαν Σου Κύι εκπροσώπησε την χώρα της στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών [10]. Όλως αφελώς, εξήγησε τα προβλήματα του λαού της και τους τρόπους που έθετε σε εφαρμογή για να λυθούν σταδιακά, ξεκινώντας από το πρόβλημα των Ροχίγγυας. Άμα τῃ επιστροφῄ της στην πατρίδα της, συνειδητοποίησε ότι οι παλαιοί ηνωμενοπολιτειανοί υποστηρικτές της ήταν στην πραγματικότητα εχθροί της πατρίδος της. Το Κίνημα της Πίστεως εξαπέλυσε μίαν σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων, μεταξύ των οποίων και αυτή κατά του αστυνομικού σταθμού των συνόρων του Μάουγγντάου (Maungdaw) όπου 400 τρομοκράτες έκλεψαν το οπλοστάσιο, σκοτώνοντας 13 τελωνειακούς και στρατιώτες.

Επίμονη και επιμελής, η Άουγγ Σαν Σου Κύι προέβη στην τοποθέτηση συμβουλευτικής επιτροπής, επιφορτισμένης να αναλύσει το ζήτημα των Ροχίγγυα και να προτείνει συγκεκριμένο σχέδιο ώστε να τεθεί τέλος στις διακρίσεις τις οποίες υφίστανται. Αυτή η επιτροπή απετελείτο από έξι Βιρμανούς και τρεις Αλλοδαπούς : την Ολλανδή πρέσβειρα Laetitia van den Assum, τον πρώην Λιβανέζο υπουργό (στην πραγματικότητα εκπροσωπούντα την Γαλλία) Ghassan Salamé, και τον πρώην γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Κόφφι Άνναν, με την ιδιότητα του προέδρου της επιτροπής.
JPEG - 72.8 ko
Η Συμβουλευτική Επιτροπή για τους Ροχίνγκια γύρω από τον πρόεδρό της, Κόφι Ανάν. Μεταξύ των έξι Βιρμανών μελών, παρατηρούμε ιστορικές προσωπικότητες του αγώνα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι U Win Mra και U Khin Maung Lay, καθώς και ο Al Haj U Aye Lwin, πνευματικός ηγέτης μιας μουσουλμανικής ταξιαρχίας των Σούφι .
Οι εννέα επίτροποι διεκπεραίωσαν εργασία σπανίας ποιότητος παρά τα βιρμανικά εμπόδια. Πολιτικά κόμματα απέτυχαν να προκαλέσουν την διάλυση της επιτροπής υπό της Εθνοσυνελεύσεως αλλά κατόρθωσαν να κάνουν αποδεκτή την ψήφιση ενός διαβήματος αμφισβητήσεως από την τοπική συνέλευση του Αρακάν (το ομόσπονδο κράτος ή περιφέρεια όπου διαβιούν οι Ροχίγγυας). Όπως και αν έχει το πράγμα, οι επίτροποι παρέδωσαν την έκθεσή των την 25η Αυγούστου μαζί με συστάσεις δυνάμενες να τεθούν σε εφαρμογή και ανεμπόδιστα προς τον πραγματώσιμο σκοπό της βελτιώσεως των συνθηκών διαβιώσεως κάθε πλευράς [11].

Την ίδια ημέρα, οι σαουδικές και ηνωμενοπολιτειανές μυστικές υπηρεσίες έδιναν το σύνθημα της ανταπαντήσεως : το Κίνημα της Πίστεως, επανωνομασμένο από τους Βρεταννούς Στρατός Σῳτηρίας των Ροχίγγυα του Αρακάν, διῃρημένο σε 24 μοίρες, επιτίθετο κατά στρατώνων του στρατού και σταθμών της αστυνομίας, προκαλώντας 71 νεκρούς. Επί μίαν εβδομάδα ο βιρμανικός στρατός διεξήγαγε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις κατά των τζιχαντιστών. 400 μέλη των οικογενειών των (των Ροχίγγυας) διέφευγαν προς το Μπαγγλαντές.
JPEG - 59.1 ko
Ο πρόεδρος του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ανοίγει την παγκόσμια εκστρατεία ενημέρωσης για τη διάσωση των Ροχίνγκια (Κωνσταντινούπολη, 1 Σεπτεμβρίου 2017).
Τρεις ημέρες αργότερα, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν άρχιζε να τηλεφωνεί όλους τους αρχηγούς μουσουλμανικών κρατών για να τους αφυπνίσει επί «της γενοκτονίας των Ροχίγγυας». Την 1η Σεπτεμβρίου, δηλαδή την ημέρα της πλέον σημαντικής μουσουλμανικής εορτής, το Αίντ αλ-Αντχά, εξεφώνει παλώμενο διάγγελμα στην Κωνσταντινούπολη, υπό την ιδιότητά του ως εν ενεργείᾳ προέδρου του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας, για την σῳτηρία των Ροχίγγυας και την στήριξη του Στρατού Σῳτηρίας των [12].
Παρ’όλα αυτά οι τζιχαντιστές ουδόλως υπερασπίσθησαν τους Ροχίγγυας, αλλά παρενέβησαν συστηματικώς ώστε να αποτύχει κάθε απόπειρα να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των και να τεθεί τέλος στις διακρίσεις που υφίστανται.
JPEG - 16.2 ko
Ο στρατηγός Μοχσέν Ρεζάϊ ήταν διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης, που πολέμησαν στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της Σαουδικής Αραβίας κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη εναντίον της Σερβίας.
Την 5η Σεπτεμβρίου ο πρόεδρος του Περσικού Συμβουλίου Διακρίσεως (Ιρανική Υπηρεσία-Συμβούλιο μεταξύ πληροφοριών και λογοκρισίας) Μόχσεν Ρεζαεΐ πρότεινε να συνενωθούν οι δυνάμεις όλων των μουσουλμανικών κρατών και να δημιουργήσουν έναν ισλαμικό στρατό για να σώσουν τους «αδελφούς Ροχίγγυας» [13]. Είναι δε ακόμη περισσότερο σημαντική η λήψη της θέσεως αυτής από μέρους του στρατηγού Ρεζαεΐ, καθ’όσον τελεί πρώην επί κεφαλής διοικών των ‘Φυλάκων της Επαναστάσεως’.

Ενώ ο βιρμανικός στρατός είχε καταπαύσει κάθε δραστηριότητα εναντίον των τρομοκρατών, χωριά των Ροχίγγυας καίγονταν και ο πληθυσμός των Ραχίν (άλλη εντοπία εθνότης πλην των Ροχίγγυας στο Αρακάν) του Αρακάν λύντσαραν Μουσουλμάνους, στα μάτια τους συνδεδεμένους με τους τρομοκράτες. Σύμφωνα με τους Ροχίγγυας είναι ο βιρμανικός στρατός που έκαιγε τα χωριά, ενώ σύμφωνα με τον βιρμανικό στρατό ήταν οι τζιχαντιστές. Σταδιακώς όλοι οι κατοικούντες στον βορρά του Αρακάν Ροχίγγυας άρχισαν να παίρνουν τον δρόμο για να καταφύγουν στο Μπαγκλαντές, αλλά περιέργως όχι και οι Ροχίγγυας που έμεναν στον νότο της περιφερείας του Αρακάν.
JPEG - 38 ko
Την 6η Σεπτεμβρίου μία επίσημος τουρκική αντιπροσωπία έφθανε στο Μπαγγλαντές για να διαμοιράσει τρόφιμα και ήδη πρώτης ανάγκης στους πρόσφυγες. Προΐστατο δε αυτής ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Μευλύτ Τσαυούσογλου και η σύζυγος και ο υιός του προέδρου Ερντογάν, η Ερμινέ και ο Μπιλάλ.
JPEG - 46 ko
Η εκστρατεία κοινοτικής κινητοποίησης στις μουσουλμανικές χώρες βασίζεται σε ιδιαίτερα εντυπωσιακά οπτικά εφέ. Έτσι, αυτή η φωτογραφία διαδίδεται από την τουρκική κυβέρνηση. Υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει τα μουσουλμανικά θύματα των βουδιστών μοναχών στη Βιρμανία. Πρόκειται στην πραγματικότητα μια παλιά φωτογραφία μιας τελετής κηδείας των θυμάτων ενός σεισμού στην Κίνα.
Στις μουσουλμανικές χώρες, μία τεράστια εκστρατεία παραπληροφορήσεως εβεβαίου, τῃ συνδρομῄ φωτογραφιών, ότι οι Βουδδιστές κατέσφαζαν μαζικώς τους Μουσουλμάνους. Βεβαίως, καμμία απ’αυτές τις φωτογραφίες δεν είχε ληφθεί στην Βιρμανία, και αυτές οι ψευδείς ειδήσεις απεγυμνώθησαν η μία μετά την άλλη. Μα στις δύο αυτές χώρες όπου τελεί ελαχίστως πεπαιδευμένος ο πληθυσμός, οι φωτογραφίες έπεισαν ενώ οι διαψεύσεις πέρασαν απαρατήρητες. Μόνο το Μπαγγλαντές εξέφραζε επιφυλάξεις επί του ρόλου των τζιχαντιστών και βεβαίωνε το Μυανμάρ περί την συνεργασία του εναντίον των τρομοκρατών [14].
Την 11η Σεπτεμβρίου, ο εν ενεργείᾳ πρόεδρος του Οργανισμού Ισλαμικής Διασκέψεως (OCI), Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρενέβαινε προ της επιστημονικής επιτροπής του Οργανισμού που συνήρχετο στην Αστάνα (Καζαχστάν) –του οποίου δεν αποτελεί αρμοδιότητα- «για να σῴσει τους Ροχίγγυας».
JPEG - 57.6 ko
Για τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, η στρατιωτική δέσμευση της χώρας στο πλευρό του ΝΑΤΟ και της Σαουδικής Αραβίας στη Βιρμανία θα ήταν καταστροφή. Ειδικά δεδομένου ότι το Ιράν έχει μια χιλιετή ιστορία συνεργασίας με την Κίνα.
Από της επομένης, της 12η Σεπτεμβρίου, ο Ηγέτης της (Ιρανικής) Επαναστάσεως, ο Αγιατολλάχ αλί Χαμενεΐ ελάμβανε θέση. Ὀλως ανήσυχος από την πρόταση του στρατηγού Ρεζαεΐ, έσπευδε να απονομιμοποιήσει τον προετοιμαζόμενο θρησκευτικό πόλεμο, την «σύγκρουση των πολιτισμών», καίτοι διακινδυνεύων την απόδοση μομφής στην παρουσία γυναικός επί κεφαλής κράτους. Έσπευδε λοιπόν να κλείσει την πόρτα σε μίαν στρατιωτική δέσμευση των Φρουρών της Επαναστάσεως. Δήλωνε : «Είναι απολύτως πιθανόν ο θρησκευτικός φανατισμός να έχει παίξει ρόλο σε αυτά τα γεγονότα, αλλά πρόκειται για ζήτημα εξ ολοκλήρου πολιτικό, διότι είναι η κυβέρνησις του Μυανμάρ που είναι υπεύθυνος. Και επί κεφαλής αυτής της κυβερνήσεως ευρίσκεται μία στυγνή γυναίκα, τιμημένη με το βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης. Εν τοις πράγμασι, με τα γεγονότα αυτά υπεγράφη ο θάνατος του βραβείου Νόμπελκ Ειρήνης». [15].
JPEG - 65.3 ko
Η Aung San Suu Kyi καλεί τη διεθνή κοινή γνώμη να εξετάσει τις προσπάθειες της Μυανμάρ για την επίλυση του θέματος των Ροχίνγκια και καταγγείλει τη τζιχαντιστική τρομοκρατία. Δεν θα κατανοηθεί περισσότερο από ό, τι ο Μουαμάρ Καντάφι όταν κατήγγειλε την επίθεση της Αλ Κάιντα κατά της χώρας του (Naypyidaw, 19 Σεπτεμβρίου 2017).
Πάραυτα στην Τεχεράνη, ο πρόεδρος σεΐχης Χασάν Ρομπανί απηύθυνε έκκληση στον τακτικό στρατό όπως συμμετάσχει στην προπαρασκευαζομένη σύγκρουση. Την 17η Σεπτεμβρίου, οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων του Περσικού και Πακιστανικού Στρατού ήλθαν σε επαφή για να ενώσουν τις δυνάμεις των στην κρίση [16]. Πρόκειται για την πρώτη στρατιωτική πρωτοβουλία, αλλά αφορά τον περσικό (ιρανικό) στρατό, τα στελέχη του επισήμου στρατεύματος δηλαδή (που συνεργάζονται ήδη με τους Τούρκους και Πακιστανούς ομολόγους των για την υπεράσπιση του Κατάρ) και όχι για τους “Φύλακες της Επαναστάσεως” (που μάχονται πλάι στους Συρίους εναντίον των τζιχαντιστών). Παρομοίως, η Περσία δρομολόγησε την παροχή γιγάντιας βοηθείας στους πρόσφυγες (Ροχίγγυας).
Την 19η Σεπτεμβρίου, αγνοώντας τις εξηγήσεις της Άουγγ Σαν Σου Κύι [17] και επωφελούμενος της γενικής Συνελεύσεως του ΟΗΕ, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκεντρώνει την ομάδα επαφής του ΟΙΔ (OCI) για να ζητήσουν από όλα τα κράτη μέλη να αναστείλουν κάθε εμπορική συναλλαγή με το Μυανμάρ και να ζητήσουν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ψήφισμα [18].
JPEG - 36.9 ko
Η Σαουδική Αραβία προστατεύει και καθοδηγεί τον Στρατό της Σωτηρίας των Ροχίνγκια του Αρακάν από το 2013. Ο βασιλιάς Σαλμάνι διαθέτει 15 εκατομμύρια δολάρια στους πρόσφυγες Ροχίνγκια στο Μπαγκλαντές, όπου βρίσκονται τα στρατόπεδα εκπαίδευσης της τζιχαντιστικής ομάδας.
Βγαίνοντας από την σκιά εν τέλει, η Σαουδική Αραβία ομολόγησε ότι υποστηρίζει μάλιστα τους Ροχίγγυας διακριτικά εδώ και 70 έτη και τους έχει παράσχει βοήθεια 50 εκατομμυρίων δολαρίων κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο βασιλεύς Σαλαμάν προσέθεσε μίαν δωρεά 15 εκατομμυρίων δολαρίων [19]. Α Σαουδάραβας πρέσβης στα Ηνωμένα Έθνη στην Γενεύη, Αμπντουλαζίζ μπεν Μοχάμμεντ Αλ-Ουασίλ, [Abdulaziz ben Mohammed Al-Wassil], κινητοποίησε το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Λησμονώντας τους πολέμους που εξαπολύουν στο Ιράκ, την Συρία και την Υεμένη, η Τουρκία, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία, δηλαδή οι τρεις κύριες μουσουλμανικές στρατιωτικές δυνάμεις, “ξανάδεσαν” μεταξύ τους από στοιχειώδες κοινοτικό ανακλαστικό [20] και ετέθησαν στο πλευρό των Ροχίγγυας. Και οι τρεις καθόρισαν τον κοινό εχθρό : Την κυβέρνηση συνεργασίας και πολιτικώς διοικούσα τον βιρμανικό στρατό και την Άουγγ Σαν Σου Κύι.
Η απόλυτος αντιστροφή της καταστάσεως στην Μέση Ανατολή είχε ήδη ένα προηγούμενο : Τους πολέμους στην Νοτιοσλαυΐα. Στην Βοσνία Ερζεγοβίνη (1992-95) και στο Κοσσυφοπέδιο (1998-99), οι μουσουλμανικές χώρες και το ΝΑΤΟ πολέμησαν οι μεν πλάι στους δε εναντίον των εχόντων δεσμούς με την Ρωσσία Χριστιανών Ορθοδόξων.
JPEG - 70.1 ko
Το 1995, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν βάζει να παρελάσει την Αραβική Λεγεώνα του στη Ζήνιτσα μπροστά από τον Πρόεδρο Alija Izetbegović. Αυτοί οι μαχητές είναι πρώην μουτζαιέντες που πολέμησαν εναντίον των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια θα πάρουν το όνομα της Αλ Κάιντα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διείσδυσαν τον στρατώνα της Αραβικής Λεγεώνας και διαπίστωσαν ότι όλα τα έγγραφά της ήταν στην αγγλική γλώσσα και όχι στα αραβικά.
Στην Βοσνία Ερζεγοβίνη ο πρόεδρος Αλίγια Ιζετμπέκοβιτς πλαισιώθηκε από τον Ηνωμενοπολιτειανό Ρίτσαρντ Πέρλ, ο οποίος τον συνεβούλευε στο διπλωματικό επίπεδο και κατηύθυνε την βοσνιακή αντιπροσωπία κατά τις συμφωνίες του Ντέυτον. Επωφελήθηκε στο επίπεδο των μέσων ενημερώσεως των συμβουλών του Βερνάρ-Ανρί-Λευί (Βερνάρδος Ερρίκος Λευή), -συμφώνως τοις ρήμασι ετούτου εδώ- ουδέποτε διαψευσθεισών. Τελικώς, στο στρατιωτικό επίπεδο, βασίστηκε στις συμβουλές του Σαουδάραβος Ουσσάμα Μπεν Λάντεν που οργάνωσε γι’αυτόν την Αραβική Λεγεώνα και έλαβε βοσνιακό διπλωματικό διαβατήριο. Κατά την διάρκεια της συγκρούσεως, υποστηριζόμενος υπογείως από το ΝΑΤΟ, ο Ιζετμπέκοβιτς έλαβε δημοσίως την στήριξη της Τουρκίας, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας [21].
JPEG - 25.7 ko
Το 1995, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν βάζει να παρελάσει την Αραβική Λεγεώνα του στη Ζήνιτσα μπροστά από τον Πρόεδρο Alija Izetbegović. Αυτοί οι μαχητές είναι πρώην μουτζαιέντες που πολέμησαν εναντίον των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια θα πάρουν το όνομα της Αλ Κάιντα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διείσδυσαν τον στρατώνα της Αραβικής Λεγεώνας και διαπίστωσαν ότι όλα τα έγγραφά της ήταν στην αγγλική γλώσσα και όχι στα αραβικά.
Η σύγκρουση του Κοσσυφοπεδίου άρχισε με μία τρομοκρατική εκστρατεία του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσόβου (UÇK) εναντίον (της κυβερνητικής εξουσίας) του Βελιγραδίου [22]. Οι μαχητές εκπαιδεύθηκαν από τις γερμανικές ειδικές δυνάμεις σε βάση του ΝΑΤΟ στην Τουρκία. Ο παρών αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Χακάν Φιντάν ήταν ο αξιωματικός “σύνδεσμος” με τους τρομοκράτες, εκ των έσω, σε επίπεδο γενικού επιτελείου του ΝΑΤΟ. Είναι σήμερα αρχηγός της ΜΙΤ, των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και δεύτερος στην ιεραρχία του ‘καθεστώτος’. Στην αρχή του πολέμου, 290.000 Κοσσοβάροι έφυγαν από την Σερβία σε τρεις ημέρες για να καταφύγουν στην Δυτική Δαρδανική Ρωμυλία (ΠΓΔΜ). Από δυτικών διαύλων τηλοψίας, δίκην ψυχαγωγίας προεβλήθη ο μακρόσυρτος μίτος των φυγάδων πορευομένων κατά μήκος σιδηροδρομικής γραμμής. Παρ’όλα αυτά, σύμφωνα με τα λίγα εκατομμύρια Σλαυοφώνων Δυτικορρωμυλιωτών που τους υπεδέχθησαν δεν υπήρχε καμμία αντικειμενική αιτία αυτής της μετοικήσεως τα μάλλα σκηνοθετικώς πλαισιωμένης από το ΝΑΤΟ. Λίγο τους ένοιαξε, η μετακίνηση αυτή του πληθυσμού χρησιμοποιήθηκε για να κατηγορηθεί ο πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσευιτς δια την δια δυσαναλόγων μέσων καταστολή της τρομοκρατικής εκστρατείας που έπληττε την χώρα του, το δε ΝΑΤΟ του κήρυξε τον πόλεμο χωρίς την εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Η βρώμικη δουλειά που ετοιμάζεται επεκτείνει το θέατρο των επιχειρήσεων προς την (άπω) Ανατολή. Το Πεντάγωνο δεν έχει την δυνατότητα να επιβάλει μία Τουρκο-Ιρανο-Σαουδική συμμαχία, μα και δεν έχει χρεία αυτού. Στην Νοτιοσλαυΐα, αυτές οι τρεις χώρες συντονίζονταν από το ΝΑΤΟ όταν δεν είχαν απ’ευθείας επαφές. Εν τούτοις το γεγονός του ότι μάχονται σε συμπαράταξη στην Βιρμανία (Μπούρμα//Μυανμάρ) θα τις εξαναγκάσει να βρουν διευθετήσεις στο Ιράκ, την Συρία, την Υεμένη· έτι περαιτέρω στην Λιβύη. Λαμβάνοντες υπ’όψιν την ερήμωση της Μέσης Ανατολής και την επιμονή των πληθυσμών να αντισταθούν, το Πεντάγωνο μπορεί να αφήσει αυτήν την περιοχή να επουλώσει τις πληγές της επί μίαν δεκαετία χωρίς τον φόβο να δει να αναδύεται η ελάχιστος δυνατότης πολιτικής αντιδράσεως.

Την επαύριον της συνελεύσεως του Συμβουλίου Ασφαλείας θέτοντας τις βάσεις του μελλοντικού πολέμου κατά της Βιρμανίας, η “Γραμματεία του Κράτους” (ήτοι το υπουργείο Εξωτερικών Υποθέσεων εις τα καθ’ημάς) των Ηνωμένων Πολιτειών ενημέρωσε τον πρόεδρο Μπαρζανί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα υπεστήριζαν την ανεξαρτησία ενός Κουρδιστάν στο Ιράκ. Το πεντάγωνο δεν μπορεί να κινητοποιήσει την Τουρκία και το Ιράν (Περσία) στην Νοτιοανατολική Ασία ενώ εν ταυτῴ “ταις γκαστρώνει και μ’ένα παιδάκι στην πλάτη” στα σύνορά των. Ο Μασσούντ Μπαρζανί ο οποίος είχε δεσμευθεί σε πορεία άνευ επιστροφής για το δημοψήφισμα της ανεξαρτησίας, θα’πρεπε λοιπόν συντόμως να αποσυρθεί από την πολιτική δράση. Τόσο δε περισσότερο καθ’όσον η εμφάνιση των κυματιζουσών ισραηλινών σημαιών στην Ερμπίλ, εκτεταμένως επιδειχθείσα από τους αραβικούς, περσικούς και τουρκικούς διαύλους τηλοψίας, απεξένωσε αυτού την ολότητα των γειτόνων του.

Εάν το σκηνάριο του Πενταγώνου ακολουθηθεί όπως δυνάμεθα να εικάσουμε, ο πόλεμος εναντίον της Συρίας θα ώφειλε μάλλον να τελειώσει, ελλείψει μαχητών, οπού’φυγαν μακρειά στα ξένα, να υπηρετήσουν την «Αμερικανική Αυτοκρατορία», σε νέο θέατρο επιχειρήσεων.
[1] πηγή : The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. ανάλυση : “Το στρατιωτικό σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών για τον κόσμο”, του Τιερί Μεϊσάν, Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα) , Δίκτυο Βολταίρος, 22 août 2017.
[2] « Myanmar : le Secrétaire général demande "une action rapide" pour mettre fin au "cauchemar" des Rohingya dans l’État de Rakhine », Compte-rendu du Conseil de sécurité, Onu, 28 septembre 2017. Référence : CS/13012.
[3] Το Ηνωμένο βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες φρόντισαν ήδη την σύνταξη της πράξεως κατηγορητηρίου του Μυανμάρ, ακόμα πριν τα παρόντα γεγονότα : Countdown to Annihilation : Genocide in Myanmar, Penny Green, Thomas MacManus & Alicia de La Cour Venning, Queen Mary University of London, 2016. Persecution of the Rohingya Muslims ; Is Genocide Occurring in Myanmar’s Rakhine State ; a Legal Analysis, Allard Lowenstein, Yale University, 2016.
[4] « Birmanie : la sollicitude intéressée des États-Unis », par Thierry Meyssan, Abiad & Aswad (Syrie), Réseau Voltaire, 5 novembre 2007.
[5] The Burma Spring: Aung San Suu Kyi and the New Struggle for the Soul of a Nation, Rena Pederson, Foreword by Laura Bush, Pegasus, 2015.
[6] Neither Saffron Nor Revolution: A Commentated and Documented Chronology of the Monks’ Demonstrations in Myanmar in 2007 and Their Background, Hans-Bernd Zöllner, Humboldt-University, 2009.
[7] Burma/Myanmar: What Everyone Needs to Know, David Steinberg, Oxford University Press, 2013.
[8] Για να είμεθα πιο ακριβείς, υπήρξαν Βεγγαλέζοι μετανάστες στην Βιρμανία πριν την Βρεταννική κυριαρχία, αλλά η τεράστια πλειονότης των Ροχίγγυας κατάγεται από τους μετατοπισθέντες υπό των αποικιοκρατών εργάτες. ΣτΣ. (Σημείωση του Συγγραφέως).
[9] “Myanmar’s Rohingya insurgency has links to Saudi, Pakistan”, Simon Lewis, Reuters, December 16, 2016.
[10] “Speech by Aung San Suu Kyi at 71st UN General Assembly”, by Aung San Suu Kyi, Voltaire Network, 21 September 2016.
[11] Towards a peaceful, fair and prosperous future for the people of Rakhine, Advisory Commission on Rakhine State, August 2017.
[12] “We won’t Leave Rohingya Muslims Alone”, Presidency of the Republic of Turkey, September 1, 2017.
[13] “Rezaei urges Muslim states to defend Rohingya Muslims”, Mehr Agency, September 6, 2017.
[14] “Bangladesh offers Myanmar army aid against Rohingya rebels”, AFP, August 29, 2017.
[15] « Myanmar : le Guide critique les défenseurs des droits de l’homme », Leader.ir, 12 septembre 2017.
[16] “Iranian, Pakistani Top Military Commanders Stress Need for Ending Myanmar Muslims’ Plights”, Fars News, September 17, 2017.
[17] “Aung San Suu Kyi speech on National Reconciliation and Peace”, by Aung San Suu Kyi, Voltaire Network, 19 September 2017.
[18] «OIC Contact Group on Rohingya calls for UN Resolution on Myanmar», Organisation of Islamic Cooperation, September 19, 2017.
[19] « Le Serviteur des Deux Saintes Mosquées accorde un don de 15 millions de dollars aux réfugiés Rohingyas », Saudi Press Agency, September 19, 2017.
[20] The Rohingyas : Inside Myanmar’s Hidden Genocide, Azeem Ibrahim, Hurst, 2016.
[21] Πώς η Τζιχάντ έφθασε στην Ευρώπη Comment le Djihad est arrivé en Europe, Jürgen Elsässer, préface de Jean-Pierre Chevènement, éditions Xenia, 2006.
[22] « L’UÇK, une armée kosovare sous encadrement allemand », par Thierry Meyssan, Notes d’information du Réseau Voltaire, 15 avril 1999.



Τιερί Μεϊσάν
Τιερί Μεϊσάν Πολιτικός σύμβουλος, πρόεδρος-ιδρυτής του Δικτύου Βολταίρος και της διάσκεψης Axis for Peace. Τελευταίο βιβλίο στα γαλλικά: L’Effroyable imposture : Tome 2, Manipulations et désinformations (éd. JP Bertand, 2007), (éd. JP Bertand, 2007). Επίσημος λογαριασμός Twitter.



| Δαμασκός (Συρία)   عرب  Deutsch  English  français  فارسى  Português  русский  Türkçe  Español  italiano  română  norsk