Ανοιχτή Αριστερά και κλειστή Αριστερά
Η σημερινή απαξίωση και ανυποληψία της αριστεράς φαντάζει αποτέλεσμα των πολιτικών της θέσεων. Θάλεγα ότι αυτό είναι και σωστό και λάθος. Σωστό γιατί ο αυτοπεριορισμός της σε θέσεις άρνησης, ιδεολογικής καθαρότητας και αντισυστημισμού την έχει βγάλει ουσιαστικά από το πολιτικό παιχνίδι. Δείχνει περίκλειστη, φοβική, κομπλεξική. Αρνείται τις συνεργασίες γιατί δεν μπορεί να τις ελέγξει (ελλείψει πολιτικού σχεδίου), αρνείται την πολιτική επικοινωνία και τις επιρροές από σύγχρονες πολιτικές και φιλοσοφικές ιδέες, φοβάται σαν τους φανατικούς την κυκλοφορία στο εσωτερικό της αναθεωρητικών ιδεών. Αλλά είναι και λάθος. Γιατί είναι περισσότερο αποτέλεσμα νοοτροπίας παρά πολιτικών θέσεων. Άλλωστε ακόμη κι όταν οι θέσεις των διαφόρων τμημάτων της έρχονται κοντά, δεν ακολουθούν συνεργασίες – αντίθετα οι αποστάσεις μεγαλώνουν. Πρωταθλητής σε αυτό στην ελληνική πραγματικότητα είναι το ΚΚΕ που ακόμη κι όταν συμφωνείς μαζί του δεν σε δέχεται σαν έστω πρόσκαιρο συνεργάτη για να αποφύγει την μόλυνσ