Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Η δικαίωση του Βαρουφάκη;

Εάν οι αμερικάνοι άλλαξαν γνώμη για την απόφασή τους για την Lehman Brothers μόλις σε ένα εικοσιτετράωρο (αργά για την εξάπλωση της κρίσης σε όλον τον κόσμο) και οι γερμανοί για την Ελλάδα, μετά από ένα τηλεφώνημα (που ποτέ δεν θα μάθουμε που θα είμαστε σήμερα αν αυτό δεν είχε γίνει), τότε επιβεβαιώνεται πλήρως ο ... Γιάνης Βαρουφάκης (μαιτρ του ρίσκου): δεν υπάρχει οικονομική θεωρία - όλα είναι θέμα τολμηρών πολιτικών αποφάσεων - και ευθύνη δεν σημαίνει να ευθυγραμμίζεσαι με λογικοφανείς θεωρίες αλλά να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και να ρισκάρεις συχνά αντίθετα με τις προειδοποιήσεις φίλων και εχθρών. Και όπως δεν ισχύει, γραμμικά και αυτόματα, πχ η συμμόρφωση Σαμαρά Βενιζέλου με το πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών, μόνο και μόνο επειδή το υποσχέθηκαν προεκλογικά, αντίστοιχα δεν ισχύει αυτόματα και αναπόφευκτα η καταστροφική γραμμική πορεία από την επαναδιαπραγμάτευση/κούρεμα που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον η πραγματικότητα προσπερνά με αδιαφορία προβλέψεις και διαγράμματα που με τόσο φανατισμό πετάμε ο ένας στην μούρη του άλλου, διαφωνώντας "κάθετα"... (ΑΣ)

Σόιμπλε σε Spiegel: Γιατί δεν ωθήσαμε την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης - Το τηλεφώνημα του Γκάιντνερ

από την Καθημερινή, ε
πιμέλεια: Κώστας Καρκαγιάννης

Στην αρχή της ελληνικής κρίσης δημοσίου χρέους, το 2010, η γερμανική κυβέρνηση εξέτασε το ενδεχόμενο αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όπως αναφέρεται στο πλαίσιο συνέντευξης που παραχώρησε στο περιοδικό Der Spiegel ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Στη συνέντευξη ο κ. Σόιμπλε αναφέρεται στο τεράστιο χάσμα μεταξύ οικονομικών θεωριών και πολιτικής πραγματικότητας, το οποίο καλείται να γεφυρώσει με επιτυχία σε ολόκληρη τη διάρκεια της κρίσης. Η Ελλάδα είναι ένα καλό παράδειγμα, σύμφωνα με το Spiegel. Αλλωστε, ο κ. Σόιμπλε συχνά αναφέρεται στην Ελλάδα και όταν το κάνει αναπνέει βαριά, συχνά κάνει παύσεις, τρίβει τα μάτια του και ενώνει τα χέρια του μπροστά στο πρόσωπο του, σαν να προσεύχεται, λένε οι δημοσιογράφοι του Spiegel. 

Ένα βασικό δίλημμα που κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει ο κ. Σόιμπλε είναι αν η Ελλάδα θα έπρεπε να εξωθηθεί σε έξοδο από την Ευρωζώνη το 2010. 
"Το ενδεχόμενο είχε συζητηθεί στο υπουργείο Οικονομικών, αν και αυτές οι συζητήσεις ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκαν. Τα στοιχεία ήταν ξεκάθαρα και γελοιοποιούσαν τα κριτήρια (της Συνθήκης) του Μάαστριχτ", λένε οι δημοσιογράφοι του Spiegel. 

Τι ήταν αυτό που τελικά απέτρεψε την γερμανική κυβέρνηση από το να σπρώξει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης; 
"Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον (πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ) Τίμοθι Γκάιτνερ", λέει ο κ. Σόιμπλε, "και μου λέει: Το ξέρεις ότι δεν θα είχαμε πάρει την απόφαση ν’ αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει αν μας είχαν ρωτήσει 24 ώρες αργότερα, δεν το ξέρεις;"
Ο κ. Σόιμπλε ανασηκώνει τους ώμους και σωπαίνει. Πιάνει το κεφάλι του με τα χέρια του και ρωτάει: 
Τι κάνεις, λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση; 
Ποια είναι η σωστή απόφαση; 
Ποια δεν είναι; 
Τι είναι αυτό που θα σου σκάσει στα μούτρα αύριο;

"Ας εξετάσουμε την συζήτηση το 2011 για το κούρεμα του ελληνικού χρέους", συνεχίζει ο κ. Σόιμπλε, αναφερόμενος στις πολύμηνες, πολύ δύσκολες και πολύ έντονες διαπραγματεύσεις στο εσωτερικό της Ευρωζώνης αλλά και με το ΔΝΤ και με τους ιδιώτες πιστωτές για το κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους, το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία. 
Ο κ. Σόιμπλε και πάλι σηκώνει τους ώμους. 
Ποιες θα ήταν οι συνέπειες από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους; 
Τι θα σήμαινε για την Πορτογαλία και την Ιρλανδία; 
Και τι ποσοστό «κουρέματος» θα εξαναγκάζονταν οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας ν’ αποδεχτούν; 
20%; 22%;30%; 
Μήπως τουλάχιστον 50%, όπως πρότεινε ο κ. Σόιμπλε από την αρχή; 
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών λέει ότι ο κ. Ζαν Κλοντ Τρισέ, τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τον είχε προειδοποιήσει ότι αν επέμενε σε "κούρεμα" κατά 50% ρισκάριζε να προκαλέσει την μεγαλύτερη κρίση από το 1930
"Δόξα τω Θεό, δεν είχε δίκιο", λέει ο κ. Σόιμπλε. 
"Τελικά καταλήξαμε (σε κούρεμα) 53%. Τελικά, δεν μπορείς να πάρεις μία απόφαση σαν αυτή βασισμένος σε επιστημονικές μεθόδους. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να πάρεις την απόφαση, όσο δύσκολη και να είναι... υποθέτοντας ότι είναι η ορθή και ελπίζοντας, έστω και λίγο, ότι δεν κάνεις λάθος".

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Ερωτήματα και σκεπτικισμός για το αιφνίδιο ξύπνημα της εξουσίας κατά του νεοναζισμού

πηγή: Ο Κλόουν

Συνελήφθησαν οι εγκέφαλοι της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Καλή αρχή για τη δικαστική εξουσία που ξεκινά την κάθαρση του πολιτικού σκηνικού από εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, και καλή συνέχεια, γιατί έχει πολλή και βαριά δουλειά μπροστά της.

Ταυτόχρονα, στην ύστατη ώρα, της εκπνοής του επιθανάτιου ρόγχου της αγοράς και της οικονομίας, όπου οι οικονομικές πράξεις έχουν παγώσει ολοκληρωτικά, ίσως και να μην είναι κομψό ή σεμνό να συνδέσουμε την αύξηση των αυτοκτονιών, της εγκληματικότητας, της μετανάστευσης, των ληστειών μετά φόνων, με:

-τις πολιτικές της υπερφορολόγησης, 

-της ανεργίας, 

-της φτωχοποίησης, 

-της πιστωτικής ασφυξίας, 

-της αγχόνης ρευστότητας, 

-της ατιμωρησίας των καταχραστών του χρήματος των φορολογούμενων από το δημόσιο ταμείο, 

-της προσοδοθηρίας και προσοδοφορίας των ημέτερων,

-της διατήρησης της οικονομικής ανελευθερίας στην 117η θέση παγκόσμια, και κάτω από τη Σενεγάλη, 

-την συντήρηση της ατιμωρησίας των πολιτικών μέσω της μη-ευθύνης (άρθρο 86 Συντάγματος)

-την αδιαφορία της δικαστικής εξουσίας ως τώρα να κυνηγήσει τα μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα των Χριστοφοράκων (που τα στοιχεία είναι μαζεμένα από την εισαγγελία του Μονάχου) και πολλών άλλων,

-την αυτοαπονομή της δικαιοσύνης μεταξύ των βουλευτών με εξεταστικές παρωδίες,

-και τελικά της καταστροφής της κοινωνίας που φιλάρεσκα και με περισσή αλαζονεία εφαρμόζει ένα σύστημα με τις πράξεις και τις παραλείψεις του, βασισμένο σε ψέματα και πολιτική εξαπάτηση των εταίρων του και των πολιτών του.

Εγώ όμως δεν μπορώ παρά να κάνω αυτή τη σύνδεση, και να ευχηθώ η Δικαστική Εξουσία να ΞΥΠΝΗΣΕ από μόνη της, και όχι από εντολή της Εκτελεστικής Εξουσίας, για να απονείμει επιτέλους ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα του ήλιου και του ιδρώτα.

Αδημονώ!!!


*σχόλιο στο fb - ο τίτλος είναι της ΑΣ

Ποιου είδους είναι η ακροδεξιά έξαρση;

Όλα ήταν γνωστά από καιρό
Προφητικό:(ΑΣ)

από τον  left liberal synthesis
Η σημερινή κίνηση του Σαμαρά υπερβαίνει το ποινικό μέρος. Μάλιστα ευρίσκεται στις παρυφές της Συνταγματικότητας (Χρυσόγονος σήμερα στο Κόκκινο)Είναι πολιτικός μείζων ελιγμός προς τα "αριστερά", που θα συνοδευτεί με ενίσχυση και όχι αμβλυνση της θεωρίας των δυο άκρων.Γιατί;Η απάντηση εδώ
Το Φεβρουάριο (13/2) ήδη γράφαμε:

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση ανέδειξε όψεις "μιας Δημοκρατίας του Καυκάσου" : πλαστογραφίες video με κλήση προς τον εισαγγελέα να συλλάβει βουλευτή, βασανισμοί κρατουμένων που μετριάζονται με Photoshop , συνηγορία για την θανατική ποινή από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, είναι οι πιο κραυγαλέες αποτυπώσεις μιας τυπικά ακροδεξιάς πολιτικής.
Η  ανάγνωση από την αριστερά είναι σχετικά αδρή: η οικονομική πολιτική δεν έχει καμία νομιμοποίηση και επομένως η υλοποίησή της θα γίνει μέσω της κλασσικής συνταγής της έντασης, της επιβολής  και του ακροδεξιού αποπροσανατολισμού. Η αποκωδικοποίηση αυτή  προτίθεται   να αποκαλύψει  το χαρακτήρα  του "πραγματικού προσώπου"  της δεξιάς.

Οι ακροδεξιές φασίζουσες εκφράσεις της κυβέρνησης είναι σαφείς. Υποστηρίζω πως αυτές δεν συνδέονται οργανικά  και μονοσήμαντα με το οικονομικό πρόγραμμα της, αλλά αποτελούν σύμπτωμα ενός εκλογικού σχεδιασμού με πολύ βραχύ ορίζοντα, ενώ έχουν την ιστορική τους εκκίνηση στην "αντιμνημονιακή" φάση της Σαμαρικής δεξιάς (πηγή). 
Η ακροδεξιά ταλάντευση δεν συνοδεύει  την αποτυχία  της οικονομικής πολιτικής αλλά τον ελιγμό  της ΝΔ να κεφαλαιοποιήσει ενδεχόμενη επιτυχία. Η τυπική λούμπεν δεξιά πρακτική δεν μπορεί να εκφοβίσει, ούτε να υποτάξει  αιωρούμενες κοινωνικές ομάδες ώστε να εξασφαλίσει μια καθίζηση των κινηματικών αντιδράσεων. Ταυτόχρονα έχει τόσο βραχύβια αποτελέσματα , έτσι ώστε είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί ως υπομόχλιο για να εκτραπεί η συζήτηση από το ζέον κοινωνικό ζήτημα . Η  αρχιτεκτονική είναι περίπου η εξής:
Αν ονομαστεί οικονομική επιτυχία μια οριακή πτώση της ανεργίας λόγω εποχιακής απασχόλησης , αυτή θα διογκωθεί από την ΝΔ ως ένδειξη αλλαγής οικονομικού κλίματος. Σε ένα τέτοιο χρονικό εγγύτατο σημείο ο Σαμαράς θα προκηρύξει εκλογές. Ο "νόμος και η τάξη" δεν θα χρησιμεύσουν ως κατασταλτικός μηχανισμός μιας περαιτέρω ιζηματοποίησης των εισοδημάτων, αλλά ως το ιδεολογικό συνοδευτικό  του επερχόμενου ή υποσχόμενου ανοδικού κύκλου.
Η Συριζαϊκή αριστερά ευλόγως αντιδρά με αμεσότητα, μόνο που λύνει την εξίσωση με copy paste  αναπαράγοντας την τυπική φόρμουλα: το κεφάλαιο επιτίθεται, καπιταλισμός με ασιατικές αξίες κλπ κλπ. 

Η κυνική ακραία βοθρολυματική έξαρση του εσμού της Συγγρού δεν στοχεύει κατ’ αρχάς να εκφοβίσει τα κινήματα για να μην αντιδράσουν στην οικονομική ταπείνωση. Στοχεύει να δημιουργήσει ένα περιρρέον αιώρημα εντός του οποίου μπορεί να υπάρξει εκλογικός αιφνιδιασμός με θετικό  και όχι αρνητικό επίδικο
"η οικονομία πάει καλά , δεξιοί νοικοκυραίοι συσπειρωθείτε να ξανασώσουμε την πατρίδα από μια υπαναχώρηση". 
Η σχετικά απότομη ταλάντευση προς το εμφυλιακό ρεπερτόριο δεν μου φαίνεται ως ένδειξη πανικού, όπως γίνεται στην κλασσική αριστερή ανάγνωση, αλλά ως προσπάθεια κεφαλαιοποίησης  ενός λυμφατικού ανοδικού κύκλου .
Άλλωστε το ίδιο ιδεολογικό περίγραμμα είχε  η και αντιμνημονιακή έξαρση της ΝΔ (πηγή). 
Αν θεωρήσουμε ως έγκυρο  ένα ερμηνευτικό σχήμα επανάληψης του εμφυλίου, τότε η ΝΔ συμπεριφέρεται ως διαχειριστής της τετελεσμένης νίκης του και όχι ως ...

"Έχει τεκμηριωθεί ότι η Χρυσή Αυγή λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση"

Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, κανείς δεν ήξερε... Τώρα, επιτέλους συλλαμβάνονται ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης, πράγμα γνωστό τοις πάσι. Έπρεπε να δολοφονηθεί ΚΑΙ έλληνας για να ξεπεραστούν τα όρια. Ποια όρια και ποιοι τα είχαν θέσει; 
Οι πολιτικοί στην χώρα μας είναι κυνικοί και όλα τα αλέθουν στον μύλο του κομματικού τους συμφέροντος: δικαιώματα, ελευθερίες, εισοδήματα, πολιτική σταθερότητα, ανάπτυξη. Σε λίγο, θα προκηρύξουν και εκλογές και θα παρουσιαστούν ως οι τιμωροί της Χρυσής Αυγής...
 Μια χαραμάδα όμως έχει ανοίξει στον ασφυκτικό έλεγχο του κράτους λάφυρου - δεν γινόταν αλλιώς. Η Δικαιοσύνη κινείται αποφασιστικά πια προς την καταπολέμηση του εγκληματικού νεοναζισμού: 
Φαίνεται ότι η Δικαιοσύνη έχει αφεθεί να κάνει την δουλειά της. Ας την βοηθήσουμε να την ολοκληρώσει απερίσπαστη και μέχρι τέλους - και μετά, έχουμε να πούμε πολλά για όσους χάϊδευαν τους εγκληματίες για να τους βγει η εξυπηρετική για την πολιτική τους επιβίωση, θεωρία των δύο άκρων. 
ΑΣ
 
Όταν τα μέσα ενημέρωσης δεν ήξεραν
από τον ΙΟ* της "Εφημερίδας των Συντακτών" http://www.efsyn.gr/?p=122668

Ο καταιγισμός των αποκαλύψεων για τη δράση της Χρυσής Αυγής μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν φαίνεται να αφήνει και πολλά περιθώρια για μια στοιχειώδη αυτοκριτική όσων άφησαν (ή και συνέδραμαν) το ναζιστικό φίδι να βγει από το αυγό του τα τελευταία χρόνια.

Η όψιμη προσχώρηση στον διακηρυκτικό αντιφασισμό ακόμη κι εκείνων των ΜΜΕ που στις παραμονές των περσινών εκλογών αβάνταραν ανοιχτά την οργάνωση, είτε διαφημίζοντας το «κοινωνικό έργο» των «προσκόπων» της («Πρώτο Θέμα» 1.4.2012) είτε με τίτλους όπως «Ευτυχώς που ήρθε η Χρυσή Αυγή» («Τα Νέα» 4.2.2012), σίγουρα δεν διευκολύνει τον αναστοχασμό πάνω στις διαδικασίες που μετέτρεψαν μια περιθωριακή συμμορία σε μαζικό σχηματισμό. Ο ίδιος ο χαρακτήρας τής υπό εξέλιξη εκκαθάρισης, ως τακτοποίηση λογαριασμών στο εσωτερικό της δεξιάς «πολυκατοικίας», λειτουργεί άλλωστε ανασχετικά για μια τέτοια κριτική προσέγγιση.

Η εκκαθάριση πρέπει φυσικά να υποστηριχτεί με κάθε τρόπο, με διαρκή άσκηση πίεσης για την πληρέστερη δυνατή απαλλαγή του κρατικού μηχανισμού από τους θύλακες που υπέθαλπαν τη ναζιστική βία και καλλιεργούσαν το έδαφος για την επερχόμενη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών».

Από την άλλη, καλό είναι να υπενθυμίζεται στους όψιμους αντιφασίστες των μίντια πώς ακριβώς αντιμετώπισαν ως τώρα όχι μόνο τη δράση της Χ.Α., αλλά και τις αντιδράσεις του αντιρατσιστικού κινήματος – κυρίως αυτές. Γιατί, σε μια σειρά κρίσιμα περιστατικά, τα ΜΜΕ ήταν αυτά που εφάρμοσαν πρώτα το διαβόητο θεώρημα των «δύο άκρων», εξομοιώνοντας απροκάλυπτα ναζί κι αντιφασίστες και παρουσιάζοντας τη Χ.Α. σαν τον λιγότερο προβληματικό πόλο μιας «ιδιωτικής» αντιπαράθεσης.

*Αναλυτικά, το ρεπορτάζ του ΙΟΥ, στις σελ. 15-17, στην «Εφημερίδα των Συντακτών» που κυκλοφορεί.


Η βία συνεχίζεται - τα στόματα ανοίγουν: Δείτε το βίντεο
 Ρατσιστική επίθεση της Χρυσής Αυγής στην Αττική

Το ρεπορτάζ από το ΒΗΜΑ:

Εγκληματική οργάνωση η Χρυσή Αυγή 

Συνελήφθησαν Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Παναγιώταρος, Λαγός

Συνελήφθησαν τα ξημερώματα του Σαββάτου ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος και ο βουλευτής Ηλίας Κασιδιάρης. Ο Ηλίας Παναγιώταρος προσήλθε στη ΓΑΔΑ και συνελήφθη, ενώ στη συνέχεια συνελήφθη και ο Γιάννης Λαγός. Εντάλματα σύλληψης έχουν εκδοθεί από τον Άρειο Πάγο και για τους βουλευτές Νίκο Μίχο και Χρήστο Παππά. Επίσης συνελήφθη και ο πυρηνάρχης της τοπικής οργάνωσης της Νίκαιας Γιώργος Πατέλης, του οποίου έχουν καταγραφεί επτά επίμαχες συνομιλίες με τον Γ. Ρουπακιά, που έχει ομολογήσει ότι μαχαίρωσε τον Παύλο Φύσσα.

Σαμαρά, Go Home! (...back in the USSR)


Δεν είναι χούντα, κρατισμός είναι
του Αλέξη Ραμπότα*
Το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα έφερε δραματικά στην επικαιρότητα το μόρφωμα-πολιτικό κόμμα Χρυσή Αυγή. Ίσως η πιο θλιβερή διάσταση του γεγονότος είναι τα υψηλά ποσοστά που φαίνεται να λαμβάνει ακόμα και τώρα στις δημοσκοπήσεις. 
Προσπαθώντας να διερευνηθούν τα αίτια αυτής της τάσης προβάλλεται η άποψη ότι ένας εξαθλιωμένος λαός ψάχνει να βρει διέξοδο στα προβλήματα και στο θυμικό του απέναντι στο Μνημόνιο και τον παλαιοκομματισμό στη βία που εκπέμπει η Χρυσή Αυγή. Με απλά λόγια "ρίξε ένα χαστούκι και στον Σαμαρά, ρε Κασιδιάρη!" 

Ένας ακόμα λόγος είναι η ρητορική της αντιπολίτευσης –που βρίσκει γερό πάτημα στην κοινωνία– ότι η διακυβέρνηση της χώρας είναι αντίστοιχη μιας χούντας. 
Αυτό επιχειρηματολογείται από το γεγονός ότι οι τελευταίες κυβερνήσεις, με ουσιαστικά δεμένα τα χέρια τους από το Μνημόνιο, δεν είχαν τα περιθώρια παροχών και κοινωνικής πολιτικής που εφάρμοζαν παλαιότερα. Επίσης, η τήρηση του Συντάγματος είναι οριακή, σημαντικά νομοσχέδια έρχονται στη Βουλή καταχρηστικά ως κατεπείγοντα, ενώ η κομματική πειθαρχία αποτελεί πλέον τον κανόνα σε κάθε κοινοβουλευτική ψηφοφορία. 

Ο πολίτης αισθάνεται ότι η ζωή του ελέγχεται από το κράτος

Με την ανεργία στο 27%, η μόνη του πιθανότητα για εργασία είναι ο διορισμός στο δημόσιο, ο οποίος εν πολλοίς εξαρτάται από το κομματικό μέσο το οποίο θα χρησιμοποιήσει. 
Η άλλη επιλογή είναι να ανοίξει τη δική του επιχείρηση. Για να γίνει αυτό πρέπει να πάρει εκατό –μπορεί να λέω και λίγες– άδειες από δημόσιους φορείς και να επιλέξει ένα επάγγελμα που δεν ανήκει στα 136 κλειστά επαγγέλματα. Σε αυτά θα πρέπει να περιμένει κανείς πότε θα βγει στη σύνταξη ο προκάτοχος της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος, ώστε, αφού την αγοράσει πανάκριβα, να καταφέρει να ξεκινήσει την επιχείρησή του. 

Ακόμα και τότε όμως, η υπέρογκη φορολογία του κράτους τον καθιστά συνέταιρο του υπουργείου Οικονομικών, παρά ιδιώτη επιτηδευματία. 
Φόρος εισοδήματος, φόρος αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος και πόσοι άλλοι έμμεσοι φόροι. Κάτι αντίστοιχο μιας "προστασίας" που πληρώνεις στη μαφία στην οποία "ανήκουν" τα μαγαζιά κι εσύ απλώς λαμβάνεις ένα μερίδιο από τα κέρδη τους… 
Η παρεμβολή του κράτους στη ζωή του πολίτη, όμως, δεν σταματάει εκεί. 

Η ασφάλισή του γίνεται υποχρεωτικά σε δημόσιο ασφαλιστικό ταμείο

Αν αυτός θέλει να ασφαλιστεί σε μια ιδιωτική εταιρία ή αν δεν θέλει να πάρει καν σύνταξη, δεν έχει το δικαίωμα: πρέπει να καταβάλει όσο δουλεύει τα ασφάλιστρα στο δημόσιο. 
Υπάρχει, βέβαια, συγκεκριμένος λόγος για αυτό. Η κακοδιαχείριση και η αδιαφάνεια οδήγησε τα ασφαλιστικά ταμεία να μην ...

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

To αυταρχικό κράτος του "έτσι θέλω"

Εντάξει, εντάξει δεν θα ξανααμφισβητήσω το success story!
του Γιώργου Παπανικολάου, διευθυντή του euro2day.gr
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τη Δημοκρατία, χωρίς όμως να δίνεται η πρέπουσα σημασία στην πιο θεμελιώδη "αρχή" της, που είναι η λειτουργία του κράτους και των θεσμών.
Θα ξεκινήσω από ένα φρέσκο παράδειγμα, που αφορά τη νομοθετική απόπειρα να εμποδιστεί η έξοδος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ από το Χρηματιστήριο, με μια καθαρά "φωτογραφική" τροπολογία, που εκπονήθηκε και κατατέθηκε στη Βουλή ΜΕΤΑ την ανακοίνωση των προθέσεων του εισηγμένου ομίλου. 
Παρότι στο Χρηματιστήριο έγιναν νόμιμα εγκλήματα κατά των μικροεπενδυτών από εταιρίες που βγήκαν με το "έτσι θέλω", καμία αλλαγή νομοθεσίας δεν έγινε έγκαιρα για να τις μπλοκάρει. Στην περίπτωση της ΒΙΟΧΑΛΚΟ η εξέλιξη ήταν… αστραπιαία, και ουσιαστικά επιχειρεί να επαναφέρει ένα καθεστώς που καταργήθηκε με… πρόσφατη διάταξη νόμου!

Γιατί; Προφανώς για πολιτικούς λόγους. 
Διότι η έξοδος της ΒΙΟΧΑΛΚΟ από το Χ.Α. και η αλλαγή έδρας "βλάπτουν" το success story και τα στενά πολιτικά συμφέροντα της κυβέρνησης.
Όταν όμως μια κυβέρνηση αλλάζει νόμους προκειμένου να εξυπηρετήσει εξόφθαλμα το στενό πολιτικό της συμφέρον, τότε μάλλον δεν λειτουργούν σωστά οι θεσμοί.
Όπως συνέβη και επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή όταν ο υπεύθυνος Υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης κατέβασε ειδική νομοθεσία (γνωρίζοντας ότι θα καταρριφθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση) μόνο και μόνο για να εμποδίσει τη MIG να αποκτήσει μεγάλο ποσοστό στον τότε κρατικό ΟΤΕ.

Ας αφήσουμε όμως αυτά τα παραδείγματα, που είναι ίσως ολίγον "ελιτίστικα", κι ας περάσουμε σε πιο "λαϊκά θέματα".
Το ίδιο το κράτος που καλεί τους πολίτες να είναι αξιόπιστοι και νομοταγείς δεν διστάζει να συμπεριφερθεί "ετσιθελικά" παραβαίνοντας τις υποχρεώσεις του όποτε θέλει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ανεξόφλητα υπόλοιπα στους προμηθευτές, αλλά και τα "κουρέματα" που επιβάλλονται σε υποχρεώσεις απόλυτα στοιχειοθετημένες (π.χ. στα ιδιωτικά νοσοκομεία με το περιβόητο clawback), πολύ απλά διότι το κράτος δηλώνει αδυναμία. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα; 
  • Το γεγονός ότι οι ιδιώτες κάτοχοι κρατικών ομολόγων έχουν μείνει μέχρι τώρα με τις υποσχέσεις του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου ότι ...

Τα άρθρα του Τάκη Φωτόπουλου και του Γιώργου Δελαστίκ που αθωώνουν το ναζιστικό μόρφωμα


του Μιχάλη Κουντούρη
Δύο απροσδόκητοι συνήγοροι της Χρυσής Αυγής


του Δημήτρη Ψαρρά*

Την ώρα που το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης αποκαλύπτει την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, διατυπώνεται μια ισχυρή ένσταση και μάλιστα από τα «αριστερά». Δύο γνωστοί αρθρογράφοι, στρατευμένοι στη δική του ο καθένας εκδοχή της Αριστεράς, προσφέρουν την ανάλυσή τους ως σωσίβιο στη ναζιστική οργάνωση, εν ονόματι της βαθιάς, υποτίθεται, αντίθεσής τους στο «σύστημα».

«Μέσα στον ωκεανό της αλήτικης δημοσιογραφίας, με τις ανάλογες αήθεις "αναλύσεις" των διαφόρων φερέφωνων του καθεστώτος, υπήρξε και μια εξαίρεση», γράφει ο ιστότοπος της Χρυσής Αυγής. Και εξηγεί: «Πρόκειται για τον δημοσιογράφο Τάκη Φωτόπουλο της "Ελευθεροτυπίας"» (23.9). Και την επομένη, ο Γιώργος Μάστορας (μισθωτός συνεργάτης του Αρχηγού, κατά κόσμον Γεώργιος Μισιάκας) ανακαλύπτει ένα άρθρο του Γιώργου Δελαστίκ στην εφημερίδα «Πριν», το οποίο κατά τους ναζιστές «λέει τα αυτονόητα», δηλαδή ο δημοσιογράφος «δεν πιστεύει ότι το έγκλημα είχε πολιτικό κίνητρο, επομένως καταρρέει το τεράστιο ψέμα για εμπλοκή της Χρυσής Αυγής».

Ο ενθουσιασμός της οργάνωσης είναι αναμενόμενος. Γιατί πράγματι, στη φούρια τους να αποδώσουν τα πάντα στην «υπερεθνική και τη σιωνιστική ελίτ» καθώς και στην «κοινοβουλευτική χούντα» (Φωτόπουλος) αλλά και στην «Ε.Ε., τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ» (Δελαστίκ) καταλήγουν στην αθώωση της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης από το αποτρόπαιο έγκλημα.
Ο πρώτος μιλά για «βίαιες συγκρούσεις μεταξύ πολιτικών ομάδων της Ακροδεξιάς και της (αναρχικής συνήθως) Αριστεράς», εξισώνοντας τον Γιώργο Ρουπακιά με τον Παύλο Φύσσα. Και συμπληρώνει το επιχείρημά του προσθέτοντας ότι δεν πρόκειται για «συστημική» οργάνωση, «όπως κάποιοι αφελώς και κάποιοι άλλοι εκ του πονηρού υποστηρίζουν», ενώ διαπιστώνει πως «είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό έχει ξεσηκωθεί κατά της Χρυσής Αυγής το ντόπιο κατεστημένο, συμπεριλαμβανομένης της εκφυλισμένης "Αριστεράς" που υποστηρίζει τους μετανάστες».
Κατά τον Φωτόπουλο, «δεν είναι συστημική οργάνωση ...

Οι κομμουνιστές μας κυβερνούν ήδη...



του Κώστα Στούπα*

Όσο θα αυξάνετε τους φόρους τόσο λιγότερα θα εισπράττετε μέχρι το σύστημα να καταρρεύσει. Το χαράτσι στα ακίνητα και όχι μια λογική φορολόγηση του εισοδήματος των ακινήτων αποτελεί δήμευση των ακινήτων.

Οι περισσότερες εξεγέρσεις και επαναστάσεις στην ιστορία ξεκινούν από παρακμάζοντα καθεστώτα που προσπαθούν να διατηρήσουν την ισχύ τους μέσα από εξοντωτική φορολογία.

Στο οκτάμηνο Ιανουαρίου - Αυγούστου οι άμεσοι φόροι ήταν μειωμένοι κατά 1,8 δισ. ευρώ, οι έμμεσοι φόροι μειωμένοι κατά 1,3 δισ. ευρώ και οι φόροι κατανάλωσης μειωμένοι κατά 600 εκατ. ευρώ.

Όλα αυτά παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις φόρων.

Ο δρόμος που ακολουθεί η κυβέρνηση είναι λάθος, όχι όμως λάθος με τον τρόπο που το εννοεί η αντιπολίτευση δηλ. της αύξησης περαιτέρω των φόρων, γιατί λεφτά υπάρχουν.

Η πλήρης αφοσίωση της κυβέρνησης στην τακτική να πιάσουμε τον ονομαστικό στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, αδιαφορώντας αν καταστρέφεται υγιής παραγωγικός ιστός, όχι μόνο δεν μας φέρνει πιο κοντά στην έξοδο, αλλά πιο βαθιά στο «πηγάδι» της χρεοκοπίας που εξελίσσεται σταδιακά τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Μια αριστερή κομμουστικόστροφη κυβέρνηση τι διαφορετικό θα έκανε;

Φόροι, φόροι...

Ο κ. Βρούτσης βρήκε τον τρόπο να αντιμετωπίσει το ερεβώδες έλλειμμα του ΟΑΕΕ, σκέφτεται να βάλει κάποιο φόρο στα κέρδη των επιχειρήσεων... Το γεγονός πως από τις 700.000 των ασφαλισμένων του οργανισμού οι μισοί αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές τους ο υπουργός το αντιμετωπίζει με μια εισφορά επί των κερδών που δεν υπάρχουν. Αρχικά σκέφτηκε η εισφορά να είναι επί του τζίρου, αλλά κατόπιν κάποιας επιφοιτήσεως το περιορίζει επί των κερδών...

Αποτελεί αυτό βιώσιμη λύση; Κατά τη γνώμη μου όχι, απλά θα επιταχύνει το κατέβασμα των ρολών και στη συνέχεια θα επιβραδύνει την δημιουργία νέων επιχειρήσεων.

Φυσικά κανένας υπουργός δεν νοιάζεται για το μετά. Ποιος ξέρει που θα βρίσκεται ο ίδιος. Αυτό για το οποίο νοιάζεται είναι μέσα στον πανικό την επόμενης δόσης να εμφανίσει στην τρόικα κάτι που θα μοιάζει με λύση στο ταμειακό πρόβλημα.

Αν στην κυβέρνηση ήταν οι κομμουνιστές τι διαφορετικό θα έκαναν από το να αναζητήσουν πόρους από εκεί που πιστεύουν πως λεφτά υπάρχουν;

Η κυβέρνηση εμμένει ατελέσφορα στο ασφαλιστικό, γιατί αδυνατεί να αντιληφθεί πως αυτό που έχει χρεοκοπήσει στην ουσία είναι η βασική αρχή της κοινωνικής ασφάλισης όπως την γνωρίσαμε τις τελευταίες δεκαετίες και αποτελεί δομικό στοιχείο της ιδεολογίας τόσο της αριστεράς όσο και της λαϊκής δεξιάς. Η Ελλάδα αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, σε όλη τη Δύση τα πράγματα δεν είναι καλύτερα.

Μπλόκο

Για την εξυπνάδα της κυβέρνησης να στήσει μπλόκο στις προθέσεις μεταφοράς της έδρας της Βιοχάλκο στο εξωτερικό γράψαμε χθες. Αυτό που δεν προλάβαμε ήταν να σχολιάσουμε την ιδέα στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης της σύλληψης όποιου επιχειρηματία σχεδιάζει να μεταφέρει εκτός Ελλάδας τις ...

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτοί οι γέροι...

Προς όλους τους "γέρους" που ειρωνεύονται τους νέους με όραμα κι όρεξη. Προς όλους τους "γέρους" που έχουν καταστρέψει το παρόν και το μέλλον μας...

του Γιώργου Χατζελένη*

Χθες σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (κι όχι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης) παρακολουθήσαμε ένα βίντεο, που παρουσίαζε την εξαιρετική παρέμβαση του Θέμη Σεβαστιάδη, στο Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης.
Το αστείο της υπόθεσης, ή καλύτερα της κατάντιας του πολιτικοκοινωνικού συστήματος της Ελλάδος, ήταν ότι αμέσως μόλις ανέβηκε ο νεαρός στο βήμα, κάποιος σχολίασε την εμφάνισή του. Είναι λογικό κάποιοι να ενοχλούνται από την οποιαδήποτε εμφάνιση που δεν συσχετίζεται με τον γραφειοκρατικό χώρο. Είναι αυτοί που προσπαθούν πίσω από γραβάτες και κοστούμια να κρύψουν τη σαπίλα που έχει καταβροχθίσει ήδη το μυαλό και το σώμα τους.
Είναι οι λεγόμενοι "γέροι" που τους ενδιαφέρει το φαίνεσθαι διότι ξέρουν πολύ καλά να παίζουν το παιχνίδι κάτω από το τραπέζι και πίσω από τις πλάτες του λαού. 

Είναι αυτοί που νοιάζονται μόνο για τον εαυτούλη τους, αδιαφορώντας για την κατρακύλα της κοινωνίας προς το βόθρο της διεθνής απαξίωσης και του νεοναζισμού. 

Είναι αυτοί που πέρασαν καλά την περίοδο της χούντας και με την βοήθεια των μπαμπάδων τους (που και 'κεινοι είχαν βουλωμένο το στοματάκι τους στη μαύρη αυτή περίοδο) και των δημοσίων σχέσεων που έκαναν, ανέβηκαν αξιώματα για να μπορούν να δικαιολογούν τις γραβάτες και τα κοστούμια τους, ίσως και τις γκόμενες που είχαν κι έχουν. 

Είναι αυτοί που χωρίς επιχειρήματα και συμβουλές επιδιώκουν να σε πατήσουν στον κάλο, για να εκμεταλλευτούν την οποιαδήποτε απερισκεψία σου για να σε κάνουν να το βουλώσεις. 

Είναι αυτοί που θα γραφτούν στο βιβλίο της ιστορίας ως οι προδότες της χρονικής περιόδου που περνάμε τώρα. 

Είναι αυτοί που με σαρκαστικό τρόπο σου λένε, "είσαι νέος, θα βρεις δουλειά" ή "είσαι νέος, γι' αυτό τα λες αυτά".
Λοιπόν γεροντάκια ακούστε καλά. Δεν υπάρχει πλέον δουλειά εδώ. 
Για να μπορέσει ένας νέος να δουλέψει (κάτι το οποίο μάλλον δεν κάνατε εσείς στα νιάτα σας), θα αναγκαστεί να ξενιτευτεί. Να πάει σε μία χώρα όχι της αρεσκείας του, αλλά σε μία νέα πατρίδα που θα μπορεί να βρει μία δουλειά για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα. 

Θα αναγκαστεί να υποστεί τη ξενοφοβία της νέας αυτής κοινωνίας. Ίσως και τον νεοναζισμό ενός άλλου κράτους (σκεφτείτε το καλά φασιστάκια την επόμενη φορά που θα βαρέσετε έναν μετανάστη στο δρόμο για διασκέδαση, πως μετανάστες υπήρξαμε και θα υπάρξουμε κι εμείς). 
Κι αν τα καταφέρει να επιβιώσει στη νέα του πατρίδα, θα γυρίσει και θα ρίξει μία μούντζα προς την μεριά της Ελλάδος, η οποία θα χει αποδέκτη εσάς. Όλους εσάς που με τις μαλακίες που κάνατε όλα αυτά τα χρόνια, φέρατε την Ελλάδα στην κατάσταση που είναι τώρα.
Λοιπόν γεροντάκια προβληματιστείτε και μ' αυτό. Οι νέοι "που τα λένε αυτά" είναι άνθρωποι που έχουν διαβάσει μερικά βιβλία. 
Αυτοί οι νέοι τα χρησιμοποίησαν ως εργαλεία για να διευρύνουν τους ορίζοντές τους κι όχι σαν ντεκόρ για να πουλήσουν μούρη πως έχουν μία βιβλιοθήκη γεμάτη (αλλά ένα μυαλό άδειο). 
Αυτοί οι νέοι δεν λένε μαλακίες ούτε ειρωνεύονται, όπως κάνετε εσείς. 
Μιλάνε με δυναμισμό και με μία ήρεμη οργή (η οποία όμως αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια), διότι έχουν επιχειρήματα και γνώση. 
Αυτοί οι νέοι είναι η ελπίδα της χώρας μας, την οποία σας συμφέρει να την καταστρέψετε για να συνεχίσετε το δικό σας έργο, την προδοσία για να γεμίσει η τσέπη σας με κέρματα.
Αυτοί οι νέοι λοιπόν θα σας στείλουν στα σπίτια σας για να απολαύσετε την πενιχρή σας σύνταξη (μιας κι έτσι τα καταφέρατε επιδιώκοντας την εφήμερη ευμάρεια και δόξα) μέχρι να αποχαιρετήσετε τον μάταιο τούτο κόσμο. 
Αυτοί οι νέοι οφείλουν να πάρουν τη τύχη στα χέρια τους και με όραμα, εμπειρία κι όρεξη, να οδηγήσουν τη κοινωνία σε καλύτερες συνθήκες, μακριά από ληστρικές γραφειοκρατίες και νεοναζιστικά μορφώματα.
Αυτοί οι νέοι είναι το μέλλον λοιπόν.
Χθες μίλησε ένας.
Σήμερα θα μιλήσουμε εκατό.
Αύριο χιλιάδες.
Ονομάζομαι Χατζελένης Γιώργος και θέλω να στείλω αυτούς τους γέρους στα σπίτια τους!

*από το  Laternative

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Ο νεο-οθωμανικός φορολογικός ζυγός


Ο συντελεστής του σελεμή

του Γιώργου Γιαννούλη Γιαννουλόπουλου*
"Πάντως, κυβέρνηση και τρόικα δεν έχουν συμφωνήσει στο ποσοστό εισπραξιμότητας του ενιαίου φόρου ακινήτων, με αποτέλεσμα να μην έχει ακόμη κλείσει το ποσό των φόρων που θα πρέπει να βεβαιωθεί το 2014......... Υπενθυμίζεται ότι αρχικά η τρόικα ζητούσε να επιβληθούν φόροι ύψους 4,2 δισ. ευρώ προκειμένου να εισπραχθούν 2,9 δισ. ευρώ. Κι αυτό διότι το ποσοστό εισπραξιμότητας, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της τρόικας, δεν ξεπερνούσε το 67%. Στις συσκέψεις των επόμενων ημερών αναμένεται να κλείσει και το θέμα αυτό. Το βελτιωμένο σχέδιο περιλαμβάνει μικρές αλλαγές και στα αγροτεμάχια. Ωστόσο, παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα ο συντελεστής φορολόγησης των κτισμάτων που βρίσκονται εντός των αγροτεμαχίων." (πηγή: kathimerini.gr)
Ολα τα είχαμε ακούσει αλλά "συντελεστή εισπραξιμότητας" δεν περιμέναμε να ακούσουμε.
Ετσι ο σελεμής (αυτός που ενοικιάζει την είσπραξη των «δοσιμάτων» από την Τρόικα... συγγνώμη από την Υψηλή Πύλη  ήθελα να πω)  απέκτησε τον συντελεστή του.
Τόσα θέλουμε, τόσα μας λείπουν. Μαζέψτε τα μελεμίρια σας από όποιον μπορείτε. Κι αν δεν έχουν όλοι πάρτε περισσότερα από τους υπόλοιπους. Αν δεν φτάνουν βγάλτε φιρμάνι και σαπίστε τους στους τζερεμέδες (πρόστιμα) που δεν πληρώνουν για το μούλκι (τα ακίνητα) οι παλιοραγιάδες.
Βοϊβόδες βγείτε με τα δεφτέρια (με το taxis με τα πολλά του E) και τα κιτάπια σας .
Χώστε τους και φόρο βιοτεχνίας, και μουκατά στα προϊόντα και φόρο μετακίνησης (διόδια), και φόρο στα κοπάδια που μετακινούνται και φόρο τζακιού, και φόρο στα καπνά, και φόρο υφάσματος, και φόρο της δεκάτης.
Κι επειδή είμαστε σε κρίση πάρτε κι ένα αβαρίζ, μια έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης με τον σουλτάνο που υποφέρει. Μην λησμονήσετε να τους βάλετε να πληρώσουν μόνοι τους τους μισθούς των καπί-μπουλουκμπασήδων, τους εισπράχτορες και τους αξιωματικούς και τους φοροτεχνικούς και τους λογιστές με λογής χαρτόσημα και μεγαρόσημα, να μην επιβαρύνουν την Πύλη.
Και για νάχετε και κίνητρο κρατήστε και το μπαξίσι σας. Αλλά μην το παρακάνετε με τους φόρους του Σουλτάνου γιατί πέφτουν κεφάλια αν δεν πιάσετε τον «στόχο εισπραξιμότητας».
Ξαμοληθείτε αλλά  αφήστε απέξω τα βακούφια να μείνει και κάτι γι' αυτούς που τους κρατούν ησύχους τους γραικούς και τους άλλους της αυτοκρατορίας μας, να μπορούν να τους πληρώνουν το μπουγα-παρασί τους (τα κερατιάτικα για τους γάμους στην εκκλησία). Και μην αγγίξετε τους αρματολούς που μας βοηθούν να εισπράττουμε απ’τους ραγιάδες ψηλά στα περάσματα των βουνών.  
Κι αν δεν έχουν εισόδημα κανένα βάλτε τους και τεκμήρια, να πληρώνουν "χαράτσι" που τους επιτρέπουμε να ζούν και νάχουν το κεφάλι πάνω στους ώμους τους.
Βγάλτε φιρμάνια  να ...

Ο Αλέξης Τσίπρας και η Νέα Δημοκρατία Α.Ε. (πρώην Χρυσή Αυγή)

του Γιώργου Πήττα*
Ο Αλέξης Τσίπρας σε προεκλογική συγκέντρωση της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στην οποία, σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν, είπε πως στην Ελλάδα «κινδυνεύει η κοινωνική σταθερότητα και συνοχή».
Διαφωνώ σε όλους τους τόνους. Η κοινωνική σταθερότητα και κυρίως η συνοχή της κοινωνίας, έχουν γίνει κομμάτια και θρύψαλα πριν από πολλά χρόνια.

Πολύ νωρίτερα από την οικονομική κρίση, που ήρθε να εκτοξεύσει στα ύψη την κρίση αξιών που διαβρώνει την Ελλάδα συστηματικά, με την ευθύνη να βαραίνει περίπου όλο το πολιτικό σύστημα, και την πλάστιγγα της ενοχής να γέρνει αποφασιστικά στην πλευρά των μέχρι προχτές κομμάτων εξουσίας.

Η δε «σταθερότητα» είναι περίπου κάτι σαν την νεκρική ακαμψία που επέρχεται λίγο μετά τον θάνατο.

Η μοναδική «συνοχή» που εγώ θυμάμαι, ήταν η εκ του ασφαλούς συνεκτικότητα που γεννήθηκε στο πλαίσιο του χαβαλέ και του «ομαδικού αυτισμού» (οξύμωρο το σχήμα, ναι) που καθόρισε την κοινωνία κατά την εποχή των παχέων αγελάδων και της κάλπικης αυτοπεποίθησης. Τότε που οι Έλληνες έπαιζαν χρηματιστήριο, ή θεωρούσαν πως κέρδιζαν τις νέες Πλαταιές με την εθνική ποδοσφαίρου στη Λισαβόνα, με την κυρία Παπαρίζου στη Eurovision και το «Αθήνα 2004».

Η δε απόλυτη ανυπαρξία στοιχειώδους διαχείρισης των «Ολυμπιακών έργων» που υποτίθεται πως θα παραδιδόντουσαν στην κοινωνία, είναι μία από τις πολλές τρανές αποδείξεις πως τη χώρα, εδώ και χρόνια διαφεντεύει μία τρισάθλια παρέα που ζει και αναπνέει μόνο για την αυτοσυντήρηση της και την αναπαραγωγή της αγνοώντας προκλητικά ακόμα και τα πιο βασικά προσχήματα των κοινωνικών υποχρεώσεων της.

Η νεκρική ακαμψία, είχε ξεκινήσει και αυτή νωρίτερα όταν όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, το ΠΑΣΟΚ χαύνωνε τις μάζες με καθρεφτάκια και κομπολόγια ξεριζώνοντας κάθε έννοια Κοινωνικής Παιδείας και αντικαθιστώντας την αλφαβήτα με το Ά της Αυριανής και το Ω με την ιδεολογία του Ωχ αδερφέ.

Ένα –κατά τη γνώμη μου- τεράστιο σφάλμα που κάνουν πολλοί, είναι πως βλέπουν την Χρυσή Αυγή ως προϊόν της οικονομικής κρίσης και διασπείρουν την ιδέα πως «αν πάμε καλά» ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, η Χ.Α. θα εξανεμισθεί.

Το πολιτικό σύστημα όμως είναι που συνέλαβε και κυοφόρησε την Χρυσή Αυγή.
Η «γλώσσα» του Μιχαλολιάκου, ελάχιστα διαφέρει από την γραμματική και τη σύνταξη του Καρατζαφέρη στην εποχή που αυτός ξερνούσε τα καθημερινά μεσημεριάτικα λογύδρια του στο παράνομο κανάλι του.

Το έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον φόνο του Παύλου Φύσσα ήταν «προμελετημένο». Απλά, έτυχε να είναι ο Παύλος. Θα μπορούσε να είναι ο ...

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Συλλογή υπογραφών για να γίνει ξανά η 28η Οκτωβρίου ημέρα ενός πραγματικού ΟΧΙ στο φασισμό!

Μια πρωτοβουλία από την κίνηση πολιτικής οικολογίας think Π (Σκέψου Πράσινα)
Όλοι εμείς οι υπογράφουσες και υπογράφοντες, οι πολίτες που θέλουμε να ζήσουμε σε μια δημοκρατική χώρα, που δεν θέλουμε στην οικονομική κρίση να προστεθεί και η επικράτηση του φασισμού και να φοβόμαστε ακόμα και να μιλήσουμε, αντιτασσόμαστε στο φασισμό και στον κάθε μορφής ολοκληρωτισμό με όλα τα δημοκρατικά και μη-βίαια μέσα που διαθέτουμε. Η απάντηση στο μίσος και τη βία δεν μπορεί να είναι περισσότερο μίσος και βία. Ταυτόχρονα η απάθεια και η αδράνεια δεν οδηγούν στην εκτόνωση, αλλά στην ενθάρρυνση των εχθρών της δημοκρατίας και στην παραπέρα απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών.

Καλούμε τους και τις πολίτες, τα πολιτικά κόμματα και την κυβέρνηση σε μια πλατιά καμπάνια για να αφιερωθεί ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στα σχολεία και αλλού σε ένα μήνυμα ενωτικό, μη βίαιο, που θα αντιτίθεται στις σύγχρονες μορφές φασισμού (ΧΑ).
Συλλογή υπογραφών ΕΔΩ

Το κείμενο κάτω από το οποίο υπογράφουμε:
 
Σήμερα στις 18 /9/13 έγινε αυτό που φοβόμαστε από καιρό. Η φασιστική βία έφερε έναν νεκρό. Υπήρξαν και άλλοι νεκροί στο παρελθόν που άμεσα ή έμμεσα προκλήθηκαν από φασιστικές ενέργειες, σήμερα όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά: σύμφωνα με τις αστυνομικές πληροφορίες αλλά και τις μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων πρόκειται για δολοφονία που διαπράχθηκε από προμελετημένη ενέδρα επειδή το θύμα εκφράστηκε σε δημόσιο χώρο κατά της Χρυσής Αυγής. Ο δράστης που έχει συλληφθεί ομολόγησε την πράξη του και παραδέχτηκε ότι είναι μέλος της Χ.Α. Συμπολίτες δημοκράτες, θα αφήσουμε την τρομοκρατία να περάσει; Θα μείνουμε απαθείς όπως στην Γερμανία του '30; Συμπολίτες που ψηφίσατε Χ.Α. έχετε πια καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για εγκληματική συμμορία; Οι αστυνομικές και δικαστικές διώξεις είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά δεν είναι αρκετές:

Είναι πια καιρός για ευρύτατο αντιφασιστικό μέτωπο. Τα πολιτικά κόμματα που επικαλούνται το Σύνταγμα και τη Δημοκρατία ήρθε η ώρα να παραμερίσουν τις διαφορετικές ερμηνείες για το πώς στρώθηκε ο δρόμος της Μαύρης Νύχτας, για το ποιοι είναι ηθικά ή πολιτικά υπεύθυνοι για το πώς άναψε η φωτιά, γιατί η φωτιά είναι πια στο κατώφλι μας. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο αυτό το έγκλημα να γίνει αντικείμενο του κομματικού ανταγωνισμού για μικροκομματική εκμετάλλευση. Όχι στην πολιτική καπηλεία του αίματος!

Όλοι εμείς οι πολίτες που θέλουμε να ζήσουμε σε μια δημοκρατική χώρα, που δεν θέλουμε στην οικονομική κρίση να προστεθεί και η επικράτηση του φασισμού και να φοβόμαστε ακόμα και να μιλήσουμε, ας αντιταχθούμε στο φασισμό και στον κάθε μορφής ολοκληρωτισμό με όλα τα δημοκρατικά και μη-βίαια μέσα που διαθέτουμε. Η απάντηση στο μίσος και τη βία δεν μπορεί να είναι περισσότερο μίσος και βία. Ταυτόχρονα η απάθεια και η αδράνεια δεν οδηγούν στην εκτόνωση, αλλά στην ενθάρρυνση των εχθρών της δημοκρατίας και στην παραπέρα απαξίωση των δημοκρατικών θεσμών.

Προτείνουμε να ξεκινήσει μια πλατιά καμπάνια για να αφιερωθεί ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στα σχολεία και αλλού σε ένα μήνυμα ενωτικό, μη βίαιο, που θα αντιτίθεται στις σύγχρονες μορφές φασισμού (ΧΑ).

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Για την τάχα "διασπάθιση δημοσίου χρήματος" του Γιώργου Σταθάκη από το Πανεπιστήμιο Κρήτης

από την Μαργαρίτα

Η άδικη ιστορία που εμπλέκει το Σταθάκη και η γνώμη ενός ανθρώπου που ξέρει πρόσωπα και πράγματα και έχει το ήθος και το θάρρος να τη διατυπώσει δημόσια: Γράφει ο Achilleas Gravanis, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης:

"Παλιά, άδικη ιστορία που για προφανείς πολιτικούς λόγους επανέρχεται. Την γνώμη μου για τον ΣΥΡΙΖΑ την έχω εκφράσει δημόσια πολλές φορές, όμως η άδικη στόχευση του Γ Σταθάκη με ενοχλεί.

Η αλήθεια: το Παν/μιο Κρήτης ήταν πάντα επιτυχές στην προσέλκυση διεθνώς ανταγωνιστικών ερευνητικών προγραμμάτων. Έτσι έκανε την διαφορά στη προσπάθεια για την επιστημονική και εκπαιδευτική αριστεία. 
Το 15% των χρημάτων των ερευνητικών προγραμμάτων που διαχειρίζεται ο Ειδικός Λογαριασμός Έρευνας (ΕΛΚΕ) του Παν/μιου κατακρατείται από το Ίδρυμα για την εξυπηρέτηση κοινών αναγκών (research overheads), όπως σε όλα τα ΑΕΙ διεθνώς (στις ΗΠΑ το ποσοστό αυτό είναι 70%, στην Ευρώπη περίπου 30%, ανάλογα με την χώρα). 
Η Επιτροπή του ΕΛΚΕ (συμμετείχαν σε αυτήν, ως εκπρόσωποι των Σχολών, οι Γ. Σταθάκης, ο νυν Πρύτανης Ε Στεφάνου και άλλοι 14 κορυφαίοι διεθνώς επιστήμονες, καθηγητές του Παν/μιου Κρήτης) μετά από εισήγηση του τότε Πρύτανη Χρήστου Νικολάου αποφάσισε το 1997 να χρηματοδοτήσει από τα χρήματα του 15% ανάγκες που ήταν αδύνατο να χρηματοδοτηθούν από την μικρή κρατική επιχορήγηση: μισθοί φυλάκων και διοικητικού προσωπικού, επιπλέον υγειονομική ασφάλιση όλου του προσωπικού του Παν/μιου (διδακτικό, διοικητικό, επιστημονικό προσωπικό). 
Δυστυχώς στην περιγραφή των αρμοδιοτήτων του ΕΛΚΕ δεν περιγράφονταν οι ανωτέρω δραστηριότητες και η κακοπροαίρετη καταγγελία, ενεργοποίησε τις εισαγγελικές αρχές. 
Η λαϊκίστικη κίτρινη δημοσιογραφία παρουσίασε την όλη υπόθεση σαν προσωπική διασπάθιση δημόσιου χρήματος από καθηγητές του Παν/μιου Κρήτης.
Οι συνάδελφοι αυτοί έχουν περάσει τα πάνδεινα τα τελευταία 15 χρόνια, πληρώνοντας από την τσέπη τους άπειρα δικαστικά έξοδα. Οι διδάσκοντες του Παν/μιου Κρήτης έχουμε πολλές φορές συγκεντρώσει χρήματα για την δικαστική υποστήριξη τους. Η όλη δικαστική τους περιπέτεια έχει αναστείλει πολλούς αξιόλογους συναδέλφους στο να συμμετέχουν στα όργανα του Παν/μίου, εάν δε τελεσιδικίσει αρνητικά δεν νομίζω να υπάρξουν πολλοί που θα αποφασίσουν να συνεισφέρουν διοικητικά."


Σχόλιο ΑΣ: άλλη μια επικοινωνιακή σκευωρία του ρεβανσιστικού κέντρου των (ακρο)δεξιών "συμβούλων" της ΝΔ. Από την μια ανοησία στην άλλη... τι να έχουν πάθει, άραγε;

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Να και η ομολογία Φαήλου... Μα τι έχουν πάθει οι "σύμβουλοι";

Δείτε (...αν αντέχετε) τι βρήκε να πει ο έτερος ακροδεξιός σύμβουλος του Α. Σαμαρά, τρεις μέρες μετά το φονικό και την κατακραυγή για την ΧΑ και την μέχρι σήμερα ανοχή της κυβέρνησης απέναντί της. Αν αυτό δεν είναι (ακρο)δεξιός ρεβανσισμός, τι είναι; 
Ποιον όμως απειλεί ο ΦΚ; 
Και με αφορμή τι, θριαμβολογεί; 
Μαζί με το βίντεο του Χ.Λαζαρίδη, κρατήστε στο αρχείο σας και το παρακάτω κείμενο του Φ. Κρανιδιώτη - θα σας χρειαστούν για να εξηγήσετε την περιώνυμη ατζέντα Σαμαρά, αυτά που γίνονται (από την ημέρα εξόδου της ΔΗΜΑΡ από την πρώην τρικομματική) κι αυτά που θα ακολουθήσουν - και στην οικονομία. Και όσοι ανήκουν στον μεσαίο χώρο, και ψάχνουν ακόμη το τυρί των μεταρρυθμίσεων, ας δουν τώρα και την φάκα του δεξιού ρεβανσισμού (και του κράτους λαφύρου από το κόμμα του 19%). ΑΣ

Ξεχάστε την χαζοχαρούμενη ελαφρολαϊκή δεξιά
του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*
Έτσι την θέλουν την Δεξιά ορισμένα στελέχη κι οι προπαγανδιστές της ποικιλόχρωμης Αριστεράς. Μουνουχισμένη, πλαδαρή και βολική. Ενοχική. Να σέρνεται πίσω τους κι όποτε ασκεί εξουσία να τους εργοδοτεί σε Πανεπιστήμια, στην δημόσια τηλεόραση, σε ΜΚΟ «Ανεξάρτητες» Αρχές».
Θέλουν να ζουν και να μας βρίζουν με έξοδα μας.
Θέλουν να αποκηρύσσουμε την βία της ακροδεξιάς, να την πατάσσουμε αλλά αυτοί να κρατάνε «κάβα» την δική τους βία, την βία των παραφυάδων τους.
Θέλουν να στεκόμαστε προσοχή στις μισάνθρωπες και χολερικές ιδεοληψίες τους, στον μηδενισμό και το μισελληνισμό τους.
Όταν λέμε το αυτονόητο, πως δεν υπάρχουν «καλά» και «κακά» κουμπούρια, δεν υπάρχουν «κακά» μαχαίρια και «καλές» σφαίρες και μολότωφ, πως δεν υπάρχει αποδεκτή ανομία, πως απαιτείται ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ σε όποιον τελεί εγκλήματα, ότι πρόσημο κι αν τους δίνει, ότι μαλακία κι αν έχει στον φασιστικό ή ψευτοπροοδευτικό εγκέφαλο του ο δράστης, τότε αφιονίζονται.
Όταν τους αρνούμαστε το «δικαίωμα» στις κουκούλες, στους εμπρησμούς, στις καταλήψεις και καταστροφές δημοσίων κτιρίων, στο λυντσάρισμα πολιτών με αντίθετη άποψη με αυτούς, στην ηθική αυτουργία και στον εγκωμιασμό εγκληματικών πράξεων και δη τρομοκρατίας, τότε ωρύονται. Μας αποκαλούν φασίστες κι ότι άλλο κατεβάζει η διαταραγμένη κούτρα αυτών, των άλλων φασιστών, με την δορά του «προοδευτικού».
Στα συγκροτήματα των μπετατζήδων κι ακόμη και στην Δημόσια Τηλεόραση του μεσιέ Καψή, ορισμένοι δεν κάνουν δημοσιογραφία, δεν παραθέτουν απλά την είδηση. Δεν σχολιάζουν το γεγονός.
Κάνουν μαχητική, χωρίς δεοντολογία κι όρια, προπαγάνδα των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία. Καθυβρίζουν τους εκπροσώπους της Δεξιάς και μόνο που τολμούν να πουν ότι ο ...

Μπροστά 'συμμαχία του "συνταγματικού τόξου" ' και πίσω, ζόφος διώξεων της επιχειρηματικότητας

του Αριστοτέλη Αϊβαλιώτη

Το σχέδιο* είναι ευφυές. 
Οι επιχειρήσεις με χρέη προς το δημόσιο θα κλείνουν. 

Έτσι θα μπορεί στην συνέχεια το δημόσιο να εισπράττει τα οφειλόμενα... Διότι προφανώς οι επιχειρήσεις που χρωστούν στο δημόσιο το κάνουν από βίτσιο.
 

Είμαι πια σίγουρος ότι το οικονομικό επιτελείο είναι εγκατεστημένο στον πλανήτη Άρη.  (Ίσως πρέπει να καλέσουμε την NASA να τους φέρει πίσω.)
 

Στις συσκέψεις τους, κατά πληροφορίες, κυριαρχούν οι ιαχές "No mercy" και "Take no prisoners".
 

Είναι κατανοητές λοιπόν οι εκκλήσεις να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις: Το σχέδιο προβλέπει να κλείσουν πρώτα οι παλιές...
 

Ωραία. Ας κάνουμε και μία συμμαχία του "συνταγματικού τόξου" τώρα...

*Λεπτομέρειες εντός:  Απενεργοποίηση ΑΦΜ για εταιρείες με ληξιπρόθεσμα


*ο τίτλος της ανάρτησης είναι της ΑΣ

Κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα;

Pieter Brueghel the Younger, 'Paying the Tax (The Tax Collector)'

της Γεωργίας Πανοπούλου*

Μία από τις συχνές κατηγορίες που απευθύνονται στον επιχειρηματικό κόσμο είναι ότι είναι κρατικοδίαιτος, ότι δηλαδή αναπτύχθηκε χάρη στις (υπερτιμολογημένες) κρατικές προμήθειες.

Γιατί όμως συνέβη αυτό;

• Στην Ελλάδα η συμμετοχή του κράτους στην οικονομία είναι μεγαλύτερη από ό,τι στις άλλες δυτικές χώρες.

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, όταν ξεκίνησε η κρίση το 2009 το ελληνικό κράτος ξόδευε περίπου το 55% του ΑΕΠ (εν πολλοίς δανειζόμενο) για την παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες και την αναδιανομή εισοδήματος μέσω των κοινωνικών παροχών. Το ποσοστό αυτό συγκρίνεται μόνο με τις «επιδόσεις» των σκανδιναβικών χωρών και της Γαλλίας, όπου όμως τα ποιοτικά αποτελέσματα είναι πολύ καλύτερα. Ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ ήταν το 2009 στο 46% του ΑΕΠ έχοντας αυξητική τάση σε όλη τη δεκαετία του 2000. Το 2011 το ποσοστό αυτό στην Ελλάδα μειώθηκε στο 46,8%.

Αυτός ο δείκτης μόνο μερικώς αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, καθώς δεν περιλαμβάνει όλη τη δραστηριότητα του κράτους. Για παράδειγμα, εταιρίες εισηγμένες στο ΧΑ αλλά κρατικές, όπως η ΔΕΗ και παλαιότερα ο ΟΤΕ, προσμετρώνται στον ιδιωτικό τομέα, ενώ σαφώς δεν είναι.

• Το κράτος στην Ελλάδα παρεμβαίνει σε κάθε στάδιο του επιχειρείν: ενισχύει τη γραφειοκρατία εκδίδοντας συνεχώς νέες εγκυκλίους, υπουργικές αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα, θεσπίζει παράλογους φόρους και τέλη υπέρ τρίτων, ενιαίες τιμές αγαθών και υπηρεσιών, διατηρεί μονοπώλια (π.χ. ΔΕΗ), ολιγοπώλια (π.χ. διυλιστήρια) και κλειστές αγορές (π.χ. μεταφορές), δεν σέβεται τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα (από τα ομόλογα και τις τραπεζικές μετοχές συνταξιούχων έως απαλλοτριώσεις που δεν ολοκληρώνονται για δεκαετίες).

Ψηφίζει συνεχώς νέους νόμους, συχνά αντικρουόμενους μεταξύ τους, που αλλάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού ενώ αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη, αρνείται να βελτιώσει τη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης (πρόσφατα υπόθεση του νόμου Κατσέλη πήρε ημερομηνία εκδίκασης τον Μάρτιο του 2024!), κ.α.. Με τις προμήθειες και με τις ρυθμίσεις που επέβαλαν διαχρονικά, οι κυβερνήσεις συντηρούσαν καταχρηστικά - ή αποτελείωναν - ολόκληρους κλάδους της οικονομίας (π.χ. άχρηστα διαφημιστικά προγράμματα υπουργείων, όπως αυτό του ...

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Φοροφυγάς ή φοροαδύναμος;

Όχι στην ποινικοποίηση της Επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα
του Πάνου Μιχαλόπουλου*
Η ποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα της κρίσης είναι πλέον γεγονός. Χωρίς να αρνείται κανείς, την αναγκαιότητα που έχει το “ταλαίπωρο” Ελληνικό δημόσιο να προασπίζεται τα συμφέροντα του, τις λαβές που έχει δώσει η Ελληνική επιχειρηματικότητα αλλά και την προφανή υπακοή στους νόμους (dur lex, sed lex), δε μπορεί παρά να καυτηριάσει το γεγονός ότι το κράτος δε μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα από το σιτάρι.
Το Ελληνικό δημόσιο, με τη σύμφωνη γνώμη(;) της Τρόικα προφυλακίζει και ουσιαστικά διασύρει επιχειρηματίες και νόμιμους εκπροσώπους εταιρειών για τη μη απόδοση φόρων και εισφορών, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η εταιρεία τους και αγνοώντας τα αίτια δημιουργίας του προβλήματος. Αυτή η τυφλή και γενικευμένη αντιμετώπιση είναι παντελώς άδικη και παράλογη, έχοντας βέβαια και μηδενικά αποτελέσματα.
Για παράδειγμα, δε μπορεί να προφυλακίζεται ένας επιχειρηματίας, ο οποίος πλήρωνε κανονικά τους φόρους του 11 μήνες και τον 12ο δε τα κατάφερε μαζί με κάποιον που είναι εξαφανισμένος για 11 μήνες. Είναι παράλογο…
Είναι τέτοια η άγνοια περί επιχειρηματικότητας από πλευράς Ελληνικού δημοσίου που έχει μάλιστα και το θράσος να ισχυρίζεται ότι όσες εταιρείες έχουν ελλείμματα και δε μπορούν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους θα πρέπει να κλείνουν. Δηλαδή, τι θα έπρεπε να έχουν γίνει οι εκατοντάδες ΔΕΚΟ και τα λοιπά ζημιογόνα και φορο-επιδοτούμενα ΝΠΔΔ; Μήπως να αρχίσουμε να κλείνουμε αυτές τις εταιρείες πρώτα; Προφανώς και δε πρέπει μια εταιρεία να χρηματοδοτεί τη βιωσιμότητα της, κλέβοντας το κράτος. Όμως, όλες οι εταιρείες κλέβουν; Όλοι οι επιχειρηματίες είναι "λαμόγια";
"Είναι λίγοι οι σωστοί και αυτοί που δε μπορούν πραγματικά να πληρώσουν", λένε κάποιοι. Συγνώμη αλλά την τελευταία φορά που διάβασα το σύνταγμα της χώρας δε προβλέπει ποσοτικούς διαχωρισμούς για την απόδοση της δικαιοσύνης και την ερμηνεία των νόμων. Το αντίθετο. Το πνεύμα είναι η προστασία όλων. 
"Μα γιατί δε κάνουν ρύθμιση", λένε κάποιο άλλοι. Μα πως; Αφού επιβάλλεται η καταβολή μιας δόσης, όπου με το νέο πλαίσιο (σ.σ. λίγος αριθμός δόσεων, παράλογα κριτήρια ένταξης) ούτε καν αυτή δε μπορούν να καταβάλουν. Αφήστε βέβαια που μάλλον οι αδύναμοι είναι πολλαπλάσιοι των "λαμογίων" πλέον. Τα "λαμόγια" μάλλον έχουν αφήσει το φέσι στο δημόσιο και έχουν μεταναστεύσει για άλλου.
Πώς μπορεί λοιπόν κανείς να κάνει τον διαχωρισμό;
Απλά με την υιοθέτηση μιας scorecard, δηλαδή μιας εφαρμογής (λογισμικό σε συνδυασμό με δεδομένα), που θα επεξεργάζεται στατιστικά τη συμπεριφορά της φορολογούμενης εταιρείας , τα τρέχοντα και ιστορικά της οικονομικά στοιχεία, τις επισφάλειες που έχει δεχθεί, την κατάσταση στον κλάδο καθώς και την πιθανότητα ανάκαμψης. Βάσει της αξιολόγησης θα μπορεί να δίνεται ένας οδικός χάρτης για τις αποφάσεις που θα πρέπει να λαμβάνει το δημόσιο (αναμόρφωση της προτεινόμενης ρύθμισης, συστάσεις, εκχωρήσεις, ενεχυριάσεις, διοικητικές ποινές), πριν προβεί σε συλλήψεις και διασυρμούς.
Βέβαια στην Ελλάδα του 2013 δε μπορείς να πτωχεύσεις την εταιρεία σου χωρίς ποινικές ευθύνες, τη στιγμή που στις ΗΠΑ ο μέσος όρος πτωχεύσεων για ένα επιτυχημένο επιχειρηματία είναι 3,7! 
Οτιδήποτε άλλο σε κάνει είτε Steve Jobs είτε Al Capone. Αλλά που ξέρουν αυτοί, ε;

*Ο Πάνος Μιχαλόπουλος είναι συν-ιδρυτής και πρόεδρος των εταιρειών HELLASTAT A.E., ARK-ANALYTICS AG, HELAEA ΕΠΕ και Ειδικός Συνεργάτης του FORTUNE - αναδημοσίευση από το fortunegreece.com

H πλειοψηφία δικαιούται να εφαρμόζει μέτρα καταστολής εναντίον ιδεών που δεν της αρέσουν;

Τείχος Μη Ανοχής, όχι Ποινικοποίηση 

του Γιάνη Βαρουφάκη*
Δύο είναι οι σύμμαχοι των Ναζί: Πρώτον, η απελπισία των πολλών που δημιουργεί η αυτοτροφοδοτούμενη κρίση, καθώς και η εμφανής ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού να την αντιμετωπίσει. Και, δεύτερον, οι σπασμωδικές αντιδράσεις μας απέναντι στους Ναζί την ώρα που ξεχειλίζουμε από θυμό.

Δύο είναι οι χείριστοι σύμβουλοί μας για θέματα πολιτειακά: Το πένθος και η οργή. Το θέαμα των βουλευτών της Χρυσής Αυγής να προκαλούν έπειτα από δολοφονικές επιθέσεις μας ωθεί στο αίτημα να τεθεί εκτός νομιμότητας το κόμμα των ερπετών. Θα ήταν μεγάλο σφάλμα.
Βασική διαφορά μας με τους Ναζί είναι η ανοχή στον Άλλο, στον Διαφορετικό, στον Διαφωνούντα.
Βασική διαφορά μας μαζί τους είναι ότι απορρίπτουμε την ιδέα πως έχουμε το δικαίωμα της καταστολής (της κρατικής ή ιδιωτικής βίας) εναντίον γονιδίων, ιδεών, σεξουαλικότητας που διαφέρουν από τα δικά μας γονίδια, τις δικές μας ιδέες, τη δική μας σεξουαλικότητα.
Βασικό στοιχείο που μας ενώνει, κόντρα στους Ναζί και ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες μεταξύ μας διαφωνίες μας, είναι η πεποίθηση πως τους αξίζει μηδενική ανοχή. Όχι όμως ότι πρέπει να διώκονται ποινικά οι ιδέες τους! Κι εδώ έγκειται το δύσκολο εγχείρημα: Πώς να συνδυαστεί η μηδενική ανοχή στους Ναζί με τη μη ποινικοποίηση των ιδεών και χωρίς να απαγορευτεί η συμμετοχή του απεχθούς κόμματός τους στην εκλογική διαδικασία.

Το εγχείρημα αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Όμως είναι αναγκαίο να το προσπαθήσουμε.

Αν δεν κάνουμε τίποτα, και απλά συνεχίσουμε ως κοινωνία να ανεχόμαστε τα δηλητηριώδη, ρατσιστικά χρυσαυγίτικα συσσίτια στις γειτονιές, τις απειλές τους στις καφετέριες και στους δρόμους, τις επιθέσεις τους κ.λπ., θα βρεθούμε υπόλογοι στην Ιστορία.
Αν, από την άλλη, ταμπουρωθούμε πίσω από τη νομική απαγόρευση και ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο δώρο στους Ναζί – αποδεχόμενοι την ιδέα ότι η πλειοψηφία δικαιούται να εφαρμόζει μέτρα καταστολής εναντίον ιδεών που δεν της αρέσουν.
Η ποινικοποίηση των ναζιστικών ιδεών και κομμάτων είναι, εν τέλει, όχι μόνο αναποτελεσματικός τρόπος καταπολέμησής τους, και ιδεολογική ήττα των δημοκρατών, αλλά και η «εύκολη λύση». Κι όπως συμβαίνει παντού και πάντα, οι «εύκολες λύσεις» μόνο λύσεις δεν είναι.

Ποια εναλλακτική έχουμε; Έχουμε την εναλλακτική, ως κοινωνία, ως γειτονιές, ως πολίτες, να εφαρμόσουμε τη Μη Ανοχή σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του ελληνικού χώρου.

Ονειρεύομαι μια Ελλάδα όπου, κάθε φορά που Χρυσαυγίτες τολμούν να μοιράσουν τα φυλλάδιά τους σε κάποια λαϊκή αγορά, στα διόδια, στα προαύλια των σχολείων, τουλάχιστον χίλιοι πολίτες (Δεξιοί, Αριστεροί, μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, ανεξάρτητοι κ.λπ.) να μαζεύονται και να τους γιουχάρουν, να τους αντιπαρατίθενται χωρίς φόβο αλλά και χωρίς πάθος, με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα να αποδυναμωθεί η δική τους έφεση προς τη βία.
Όσο για τη Βουλή, ονειρεύομαι μια κοινή στάση Μη Ανοχής προς τους Ναζί όλων των υπόλοιπων βουλευτών, χωρίς καμία διάθεση από κανέναν τους να χρησιμοποιήσει την αντιπαράθεση με τη Χρυσή Αυγή για να κερδίσει πόντους στο μεταξύ τους ανταγωνιστικό παίγνιο.
Βέβαια, μια τέτοια στάση Μη Ανοχής απέναντι στους Ναζί απαιτεί δουλειά, μας θέτει σε κίνδυνο (όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με άτομα που λατρεύουν τη βία), ζητά από εμάς ξεβόλεμα.
Είναι κατανοητό γιατί πολλοί προτιμούν την «κρατικοποίηση» της λύσης, μέσα από τη νομική ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής. Όμως, σε αυτό το πεδίο μάχης εναντίον της αναβίωσης του χειρότερου εφιάλτη της ανθρωπότητας, η λύση πρέπει να δοθεί από την ιδιωτική και την αυθόρμητα συλλογική πρωτοβουλία πολιτών που αποφασίζουν να ορθώσουν Τείχος Μη Ανοχής απέναντι στους Ναζί, χωρίς να καταφεύγουν στην εύκολη λύση τού να ζητήσουν από το κράτος να βγάλει κι αυτό το φίδι από την τρύπα.

*protagon.gr

"Καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται"

Η αριστερά ακόμη και σήμερα συζητά το ζήτημα της βίας - ειδικά
την "βία στην βία της εξουσίας" - εδώ ο Λ Κύρκος δεκαετίες πριν
στο Χημείο, αναπτύσσει τα επιχειρήματά του στους βίαιους καταληψίες.
Η θεωρία των δυο άκρων έρχεται να κλείσει αυτήν την συζήτηση
προς όφελος των δεξιών ρεβανσιστών.
Πιο κενή φράση δεν έχει ειπωθεί ποτέ: Υποτίθεται βάζει κόκκινες γραμμές γύρω από το ζήτημα της βίας, καθαρίζοντας μια κι έξω μαζί της, αλλά...
Είναι γνωστό σε όλους/ες μας ότι όσο κι αν κρύβουμε έναν Γκάντι μέσα μας, κρύβουμε και ένα ένστικτο - της αυτοσυντήρησης. Όταν λοιπόν κάποιος ή κάτι απειλεί την ζωή μας, εκείνη των παιδιών μας, των φίλων μας ή απλά κάποιου αθώου περαστικού, ενστικτωδώς αναλαμβάνουμε δράση - αυτή είναι η δίκαιη βία, που σοκάρει μερικούς φίλους με την αλήθεια της. Κι αυτή η βία είναι δικαίωμα όλων - είναι δικαίωμα στην ζωή.

Όταν λοιπόν κάποιος νοιώσει ότι απειλείται, αν ακούσει την περιώνυμη φράση θα θεωρήσει μουρλό όποιον την εκστομίσει. Επίσης, ο καθένας έχει μια ειδική ευαισθησία στο τι θεωρεί βία. Για πολλούς/ές η λιτότητα είναι βία - το να καταλήξει να κοιμάται στον δρόμο με μια κουβέρτα είναι βία - το να αναγκαστεί να μεταναστεύσει είναι βία - το να δει να του κατάσχουν το σπίτι επειδή δεν αντέχει να πληρώσει υπέρογκους φόρους είναι βία - το να μην έχει δουλειά ή και ελπίδα ακόμη δουλειάς, είναι βία. Όπως είναι βία η συμπεριφορά απέναντι στις γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους, τους μετανάστες και κάθε μειονότητα. Έστω και λεκτική.

Όταν κάποιοι λοιπόν νοιώσουν απειλή θα αντιδράσουν - βίαια συχνά, ανάλογα με την ένταση της βιαιότητας που τους απειλεί. Πρώτα με λόγια. Ύστερα μπορεί να χτυπήσουν τον κλέφτη, μπορεί να χτυπήσουν τον βιαστή, μπορεί να ρίξουν μια γροθιά σε εκείνον που έρχεται κατά πάνω τους πριν εκείνος τους χτυπήσει. Μπορεί να χτυπήσουν τον αστυνομικό ακόμη μέσα στην απελπισία τους αν νοιώσουν ότι τους αδικεί. Η εκλογίκευση της βίας είναι σημάδι πολιτισμού, αλλά όχι κάτι που προγραμματίζεται - έχει να κάνει περισσότερο με το επίπεδο μιας κοινωνίας, την εμπιστοσύνη μεταξύ των κοινωνικών "εταίρων", των γενεών, των γειτόνων, των ντόπιων και των "ξένων". 

Είναι λοιπόν τελείως αληθινό να πει κάποιος σε μια κυβέρνηση ότι "η πολιτική σου με σκοτώνει". Έτσι το βιώνει. Κι αν το πουν πολλοί και πολλές, τότε μπορεί και να είναι αντικειμενική πραγματικότητα. Μπορεί η βία να προέρχεται και από την κυβέρνηση - την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. 

Υπάρχουν ομάδες ακραίων που ακόμη και σε πολύ ομαλές συνθήκες κατηγορούν την κυβέρνηση ότι ασκεί βία. Κι αυτό το συνάγουν από μια αφηρημένη θεωρία που έχουν στο μυαλό τους και όχι από αυτό που πραγματικά συμβαίνει. Είναι οι επαγγελματίες επαναστάτες. 
Άλλοι πάλι, θεωρούν ότι τα όρια της δικής τους ελευθερίας είναι άπειρα άρα καταπιέζονται βίαια ακόμη και από την ύπαρξη των άλλων. Είναι οι εγωιστές.

Υπάρχει όμως και μια μεγάλη κατηγορία, που έχει δίκιο ότι εισπράττει βία καθοριστική για το επίπεδο ζωής τους ή και την ίδια την ζωή τους: αυτοί είναι οι αδικημένοι. Αν αυτοί δεν έχουν δικαίωμα να αντισταθούν, τότε ο νόμος του ισχυρού έχει επικρατήσει. 

Η αριστερά ιστορικά ήταν και είναι με το δίκιο του αδύναμου, του αδικημένου. Μπορεί να θέλουμε να καταργήσουμε την αριστερά για όσα λάθη έχει κάνει, αλλά κάτι θα την αντικαταστήσει - νομοτελειακά. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα της αντίστασης από εκείνον που εισπράττει βία. Ειδικά με ευφυολογήματα του τύπου "από όπου και αν προέρχεται". Πρέπει να εξετάζουμε από που προέρχεται. Δεν μπορούμε να είμαστε δογματικοί γιατί έτσι κερδίζει εκείνος που άσκησε βία αφού απαγορεύουμε την απάντηση. Είναι άλλο ζήτημα να συμβουλεύουμε και να παρακινούμε για ειρηνική επίλυση ή τιμωρία από τα θεσμικά όργανα της αδικίας και της βιαιότητας - και άλλο να απαγορεύουμε την αντίδραση, την νόμιμη άμυνα, την ανυπακοή με όση βία της αναλογεί ανάλογα την περίσταση.

Υπάρχει περιττή βία, υπάρχει υπερβάλλουσα βία, υπάρχει βία που μπορούσε να αποφευχθεί. Και σίγουρα, υπάρχει η βία των ισχυρών, του συστήματος, του συσσωρευμένου πλούτου και των φυλάκων του, η βία των ημετέρων της εκάστοτε εξουσίας που παραβιάζουν δικαιώματα της πλειοψηφίας. Υπάρχει και η νόμιμη βία των μηχανισμών καταστολής και αποτροπής που τους έχει παράσχει δημοκρατικά η κοινωνία. Είναι αφελές και υποκριτικό να μιλάμε για βία γενικά και αόριστα χωρίς ...