Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Η πιο βαριά βιομηχανία της μεταπολίτευσης ήταν οι διορισμοί... (αυτό εννοεί το πελατειακό σύστημα ΝΔ ΠΑΣΟΚ όταν λέει ότι "δεν παράγουμε τίποτα, πως θα επιζήσουμε χωρίς μνημόνια;")

Η Ελλάδα "που δεν παράγει τίποτα"...
- και οι εξαγωγές στις ΗΠΑ
Ευκαιρία να θυμηθούμε ένα άρθρο που κυκλοφόρησε όταν "έπεσε" το μήνυμα από τα συστημικά ΜΜΕ ότι η "Ελλάδα δεν παράγει τίποτα" - και σήμερα το επαναλαμβάνουν για να πούμε εμείς το ΝΑΙ στην αιώνια εξάρτηση από το Χρέος (τους) και να ανακτήσουν εκείνα το κράτος -τροφοδότη λογαριασμό:
1. Η χώρα μας είναι μία από τις μεγαλύτερες προμηθεύτριας των ΗΠΑ σε μία σειρά προϊόντων του αγροτοδιατροφικού τομέα με ελιές, ψάρια, φασόλια, τυριά και εκ των μεγαλύτερων σε διάφορα άλλα βιομηχανικά είδη, όπως σωλήνες και ξυραφάκια. 

Δειτε τι εξάγουμε και ποιοί είναι οι βασικοί ανταγωνιστές.
 
Ενδεικτικό είναι πως το 2013 οι ελληνικές εξαγωγές ελιών στις ΗΠΑ ξεπέρασαν σε αξία τα 100 εκατ. δολ. Μάλιστα το μερίδιο αγοράς φτάνει για ορισμένες κατηγορίες του προϊόντος στο 73,2%.
Βασικοί ανταγωνιστές της Ελλάδας στην εν λόγω αγορά είναι η Τουρκία, Ιταλία και η Ισπανία.

Μάλιστα όπως σημειώνει και η Καθημερινή οι επιτυχίες δεν σταματούν εκεί καθώς η Ελλάδα έχει να ανταγωνισθεί υπερδυνάμεις του παγκόσμιου εμπορίου, όπως για παράδειγμα η Κίνα. Τα ηνία της αμερικανικής αγοράς κρατά η Ελλάδα και σε ό,τι αφορά τον εφοδιασμό με προϊόντα όπως τσιπούρα και λαβράκι, έχοντας μερίδια 58% και 54,2% αντιστοίχως το 2013.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Ελλάδα ήταν το 2013 ο κυριότερος προμηθευτής των ΗΠΑ σε φασόλια παρασκευασμένα ή διατηρημένα, καταλαμβάνοντας το 68,8% της αμερικανικής αγοράς και αφήνοντας πίσω χώρες όπως το Μεξικό και η Ιταλία.

Στην κατηγορία των τυριών από πρόβειο ή αγελαδινό γάλα, στα οποία περιλαμβάνεται και η φέτα, η Ελλάδα ήταν το 2013 ο τρίτος μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ μετά την Ισπανία και τη Γαλλία.

Οι «πρωτιές» των ελληνικών εξαγωγών στις ΗΠΑ δεν εξαντλούνται στα προϊόντα του αγροτοδιατροφικού τομέα.

Η Ελλάδα το 2013 ήταν μακράν ο μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ σε ελαφρόπετρα (Περλίτης) με μερίδιο 53,8%.

Στο 26,4% διαμορφώθηκε το μερίδιο της χώρας στην αμερικανική αγορά σε ό,τι αφορά τους αγωγούς πετρελαίου/φυσικού αερίου από σίδηρο ή χάλυβα, με την αξία των εξαγωγών να ανέρχεται στα 55,7 εκατ. δολάρια από 115 εκατ. δολάρια το 2012. 

Τα ελληνικά προϊόντα που κυριαρχούν στην αγορά των ΗΠΑ

Ελιές 73%, κυριότεροι ανταγωνιστές Ιταλία, Τουρκία, Καναδάς
Φασόλια 68,8%, κυριότεροι ανταγωνιστές Μεξικό, Ονδούρα, Κίνα
Τσιπούρα, 58%, κυριότεροι ανταγωνιστές Κύπρος, Τουρκία
Λαβράκι 54,2%, κυριότεροι ανταγωνιστές Τουρκία
Ελαφρόπετρα 53,8%, κυριότεροι ανταγωνιστές Ισλανδία, Μεξικό, Κίνα
Σύκα 37,1% (νωπά ή αποξηραμένα), κυριότεροι ανταγωνιστές Τουρκία
Τυριά από πρόβειο γάλα 29,8%, κυριότεροι ανταγωνιστές Ισπανία, Ισραήλ
Αγωγοί από σίδηρο ή χάλυβα 26,4%, κυριότεροι ανταγωνιστές Κορέα, Γερμανία, Ιαπωνία
Ξυραφάκια 25,5%, κυριότεροι ανταγωνιστές Μεξικό, Κίνα
Ροδάκινα 20,1%, κυριότεροι ανταγωνιστές Κίνα, Χιλή, Αυστραλία

Δείτε εδώ τις εξαγωγικές ''πρωτιές'' της χώρας μας:

Μαγνήσιο: Ο µαγνησίτης που εξάγει η χώρα µας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.

Αλουµίνιο: Εδώ και µερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουµίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουµινίου, µε χιλιάδες εφαρµογές.

Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η µεγαλύτερη ßωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ßωξίτης χρησιµοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, µεταλλικών κατασκευών και αλλού.

Σµηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσµο µετά τις Ηνωµένες Πολιτείες στην εξόρυξη σµηκτιτών, οι οποίοι έχουν µεγάλο εύρος εφαρµογών, όπως η διάθεση αποßλήτων, τα φάρµακα, τα καλλυντικά και άλλα.

Νικέλιο: H Ελλάδα είναι η µοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως µε σηµαντικά κοιτάσµατα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότηµα παραγωγής νικελίου, του µεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
Επίσης 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόνοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόνοι),
Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία με δυνατότητα να κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου. - απαξιωμένα, ιδιωτικοποιημένα, με το πλιάτσικο στις υποδομές τους να συνεχίζεται -
Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ. - σε κατάσταση πλέον πλήρους απαξιωσης μετα από επιλογές των τελευταίων κυβερνήσεων,και με τελευταίο παράδειγμα την είδηση για τα αυτοκίνητα Pony, που τα εμπόδια από τη γραφειοκρατία, εμποδίζουν την επανεκκίνηση της παραγωγής -

Είμαστε παγκοσμίως:

3η χώρα σε παραγωγή ελιάς και λαδιού
3η χώρα σε παραγωγή κρόκου (saffron), ακτινίδια, ροδάκινα.
5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών
7η χώρα σε εξαγωγές ßαµßακιού
17η χώρα σε αφίξεις τουριστών (18,2 εκ.) ανάμεσα σε 165 χώρες και 21η σε έσοδα. Η Συνεισφορά στο ΑΕΠ είναι 15,9% και στην απασχόληση 18%
16η χώρα σε εξαγωγές τυροκοµικών προϊόντων
και φυσικά, είµαστε η ΝΟΥΜΕΡΟ ΕΝΑ χώρα στην παγκόσµια ναυτιλία,

2. Η Ελλάδα “παράγει”!

Μέχρι το 2009, ήταν πρώτη στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο. - χωρίς όμως ουσιαστικό αντίκρυσμα στην οικονομία και με συνεχείς παραχωρήσεις από τις τελευταίες κυβερνήσεις -
Το 2010 έγινε δεύτερη, κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Όμως, αν συνυπολογιστεί και ο στόλος άλλων, μικρότερων πλοιοκτητών, φτάνουμε στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου!

Ο υπό ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτη δύναμη στον κόσμο και πρώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέχοντας το 39,7% του συνόλου.
Αυτές όλες ενεργούν σε όλο τον κόσμο με έδρα την Ελλάδα. Να σημειώσουμε ότι σ' αυτές δεν περιλαμβάνονται τραπεζικές και ναυτιλιακές εταιρείες.

Είμαστε απο τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς στην κόσμο.
Ο τουρισμός "δίνει" στην Εθνική οικονομία περισσότερα απο 38δις ετησίως, όσα η βιομηχανία σε χώρες όπως η Αυστρία και η Ολλανδία και η Δανία!.

http://www.sete.gr/default.php?pname=FAQ&la=1

Υπεράκτιες (off shore) εταιρείες: Ένας ολόκληρος ανεξέλεγκτος κόσμος επιχειρήσεων, όπως φάνηκε από τα σκάνδαλα της τελευταίας περιόδου. Δρουν ασύδοτα, με την ανοχή ή και κάλυψη των κυβερνήσεων και του καθεστώτος, προστατεύοντας τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας από τη φορολόγηση, ξεπλένοντας "βρόμικο" χρήμα από τομείς μαφιόζικης καπιταλιστικής δραστηριότητας (ναρκωτικά, όπλα, trafficing κ.λπ.).

Στην Ελλάδα εδρεύει η INTRALOT, δεύτερη εταιρεία στον κόσμο στον τομέα τυχερών παιχνιδιών. Όλα της τα τερματικά και άλλα μηχανήματα, αλλά και το λογισμικό, είναι ελληνικής τεχνολογίας και παράγονται από την INTRACOM των 2.500 εργαζομένων.

Η 3Ε COCA COLA είναι η δεύτερη σε κύκλο εργασιών μετά την πρώτη στις ΗΠΑ. Ελληνικής ιδιοκτησίας και με εργοστάσια σε πάνω από 30 χώρες, με πάνω από 30 εταιρείες σε χώρες με συνολικό πληθυσμό περίπου 500 εκατ. ανθρώπων.

Οι ελληνικές χαλυβουργίες παράγουν πάνω από 2,5 εκατ. τόνους χάλυβα το χρόνο, καλύπτοντας τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς αλλά και εξάγοντας στο εξωτερικό.
Αναφέρουμε το συγκρότημα της ΒΙΟΧΑΛΚΟ με 90 εταιρείες σε πολλές χώρες. - παρ όλα αυτά για δημόσια έργα εμείς εισάγουμε χάλυβα απο Ιταλία που δεν πληρεί τις προδιαγραφές της Ε.Ε. _!!

Η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ βρίσκεται σε πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, παράγοντας τσιμέντο από 7 εργοστάσια.

Αλλά και επιχειρήσεις με ισχυρή μετοχική συμμετοχή του Δημοσίου δραστηριοποιούνται σε πολλές χώρες και κατέχουν δεκάδες άλλες επιχειρήσεις.
Αναφέρουμε τον ΟΤΕ (κατέχει πολλές εταιρείες τηλεπικοινωνιών - τηλεφωνίας σε όλα τα Βαλκάνια ΚΑΙ παραχωρήθηκε αντι πινακίου φακής σε Γερμανικά συμφέροτα), τα ΕΛΠΕ κ.λπ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε τη σημασία του ενεργειακού κλάδου, με την παρουσία της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ, της ΔΕΣΦΑ κ.λπ., αλλά και με τη συμμετοχή σε σημαντικά ενεργειακά δίκτυα πετρελαίου και φυσικού αερίου. 

Αν πιστέψουμε αυτά που ακούμε για φυσικό αέριο και πετρέλαια, τα αποθέματα έχουν αξία κάποια τρίς!!! 

3ος μύθος: 
“Η Ελλάδα μια φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους”

Στην Ελλάδα, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Σε πρόσφατη έρευνα του ο καθηγητής του ΤΕΙ Αθήνας Χ. Φράγκος, αποδεικνύει, ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια “η απόσταση μεταξύ πλουσίων και φτωχών συνεχώς αυξάνεται, καθώς οι πρώτοι είτε διατηρούν είτε αυξάνουν τα εισοδήματά τους, εν αντιθέσει με τους δεύτερους των οποίων τα εισοδήματα βαίνουν συνεχώς μειούμενα”.
(http://www.infospoudes.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=196:panepistimiaki-erevna-gia-tin-anisokatanomi-eisodimatos-stin-ellada-pos-gineme-koinonia-ton-2-akron&catid=24615:ekpaidefsi&Itemid=1031 )

Το 20% του πλουσιότερου πληθυσμού της χώρας, από το 43,5% (5,32 δισ. δρχ.) του συνολικού εισοδήματος που κατείχε το 1960, έχει φτάσει να κατέχει το 48,77% του εισοδήματος το 2009 ή 43,38 δισ. ευρώ.” Έτσι, το 2006 η Ελλάδα εμφανίζει το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό φτώχειας στην ΕΕ-27 μετά τη Λετονία. 1 στους 5 κατοίκους στην χώρα μας (20,1%) βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχειας. Το ποσοστό μακροχρόνιας φτώχειας ανέρχεται στο 14% (δεύτερο μεγαλύτερο στην ΕΕ-15).

Η σύγκριση του επιπέδου φτώχειας μεταξύ των χωρών της ΕΕ αποκρύπτει τις τεράστιες διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης όταν γίνεται με βάση τις εθνικές γραμμές σχετικής φτώχειας. Υιοθετώντας, π.χ., τη γραμμή φτώχειας της Δανίας καταλήγουμε ότι περισσότερο από το 40% των Ελλήνων είναι φτωχοί!

4ος μύθος: 
“Καταναλώνουμε περισσότερα από ότι παράγουμε”

Προφανώς όχι.

Η “παραγωγή πλούτου” στη χώρα δεν γίνεται με σκοπό την κάλυψη των αναγκών μας, αλλά την παραγωγή κέρδους.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια σειρά από ανάγκες να μην καλύπτονται (γιατί δεν παράγονται αρκετά προϊόντα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες, ενώ θα μπορούσαν) και έτσι να εμφανίζονται ελλείμματα τα οποία καλύπτονται με τις εισαγωγές.

Γιατί όμως δεν παράγονται αυτά τα προϊόντα;”, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος καλοπροαίρετα. Γιατί, για παράδειγμα, “ενώ θα μπορούσαμε να παράγουμε κρέας, εντούτοις ξοδεύουμε, σαν χώρα, δισεκατομμύρια ετησίως για εισαγωγές;”

Η απάντηση είναι πάλι απλή: Γιατί η εισαγωγή κρέατος αποφέρει περισσότερα κέρδη! Όπως και η εισαγωγή παπουτσιών, ρούχων κλπ. Και από την στιγμή που ο εισαγωγέας κρέατος, μπορεί να κερδίσει περισσότερα με αυτόν τον τρόπο, γιατί να μπει στην διαδικασία να παράγει;

και τελικά ο 5ος μύθος: 
“Μαζί τα φάγαμε”

Από το 1997 μέχρι το 2007 η Ελλάδα είχε, από τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ΑΕΠ κατά 44%. Με σταθερούς τους υπόλοιπους παράγοντες (κρατικά έσοδα, δαπάνες κλπ.) έπρεπε να επέλθει σημαντική μείωση του χρέους ως % του ΑΕΠ (αφού αυτό ορίζεται πάντα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ).

Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη λόγω της τεράστιας μείωσης των φορολογικών συντελεστών στα κέρδη του κεφαλαίου και στη μεγάλη περιουσία, με τη φορολογία επί των αδιανέμητων κερδών να μειώνεται από 35% το 2004 (40-45% το 1981) σε 24% το 2009 και 20% σήμερα, και την εισαγωγή μίας πλειάδας φοροαπαλλαγών.

Π.χ. οι Έλληνες εφοπλιστές, απολαμβάνουν 58 φοροαπαλλαγές, με τελικό αποτέλεσμα να πληρώνουν στο κράτος ετησίως μόλις 12 εκ. ευρώ, έναντι 50 εκ. που πληρώνουν οι μετανάστες με τα παράβολά τους .

Οι φόροι που πλήρωσαν οι μισθωτοί και τα άλλα φυσικά πρόσωπα αυξήθηκαν από 5,6 δις ευρώ το 2004 στα 11 δις ευρώ το 2008. Αντίθετα οι ανώνυμες εταιρείες και τα άλλα νομικά πρόσωπα πλήρωσαν το 2004 4,8 δις ευρώ (4.775 εκ. ευρώ) και το 2008 κατά τι λιγότερο και συγκεκριμένα 4,705 εκ. ευρώ.

Αν η άμεση φορολογία στην Ελλάδα βρισκόταν απλά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο κατά την περίοδο 2000-2008, το Δημόσιο θα είχε εισπράξει στο διάστημα αυτό φορολογικά έσοδα της τάξεως των 95 δις ευρώ.
Συνυπολογίζοντας τα έτη 2009 και 2010, προκύπτει ότι το ελληνικό Δημόσιο παραιτήθηκε υπέρ των ψηλών εισοδημάτων από έσοδα που αντιστοιχούν στο δάνειο που έλαβε η χώρα από την Τρόικα

Τα παραμύθια τους πρέπει να τα σταματήσουμε!

Αυτή είναι η αλήθεια για την “φτωχή Ελλάδα” για την “Ελλάδα που δεν παράγει”, για το ότι “είμαστε φτωχή χώρα με πλούσιους κατοίκους” για το “καταναλώνουμε περισσότερα από ό,τι παράγουμε” και για το “μαζί τα φάγαμε”!
πηγή kinisienergoipolites.blogspot.gr

Πλήθος και πάθος στο "ΟΧΙ στην πρόταση-τελεσίγραφο"

Φωτογραφίες- βίντεο: Άγγελος Καλοδούκας






Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Ένα προς ένα τα ψέματα Γιούνκερ

"Συμβόλαιο μόνιμης ομηρίας η πρόταση των θεσμών"
Οι θεσμοί, μέσω του Ζ. Κλ. Γιουνκέρ, υποστηρίζουν ότι για μια σειρά θεμάτων η κυβέρνηση δεν ενημερώνει σωστά τους πολίτες. Ας δούμε ένα προς ένα τα σημεία, στα οποία, όπως υποστηρίζει ο κ. Γιουνκέρ, δίνει λάθος πληροφόρηση η ελληνική κυβέρνηση.Η απάντηση της Ελληνικής κυβέρνησης:
πηγή Στο Κόκκινο 105.5

1. "Δεν υπάρχουν περικοπές συντάξεων" στην πρόταση των θεσμών, υποστηρίζει ο κ. Γιουνκέρ. Δήλωση που προκάλεσε την αντίδραση ακόμα και -του γνωστού για τις απόψεις του- Πήτερ Σπίγκελ: "Συγγνώμη, αυτό δεν είναι αλήθεια", έγραψε, ενώ σε ένα ακόμα tweet σημείωσε ότι "η πρόταση των πιστωτών προβλέπει το κόψιμο του ΕΚΑΣ ως τον Δεκέμβριο του 2019: Αυτό είναι περικοπή συντάξεων ανεξαρτήτως του τι λέει ο Γιουνκέρ".

Η πρόταση της Κομισιόν και βέβαια προβλέπει περικοπή συντάξεων. Πού αλλού οδηγούν άλλωστε τα μέτρα που προτείνουν; Αυτά είναι:
α. "Σταδιακή εξάλειψη του ΕΚΑΣ για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη Δεκεμβρίου 2019".

β. Αύξηση των εισφορών υγείας "που πληρώνουν οι συνταξιούχοι σε 6% κατά μέσο όρο, και αυτό θα επεκταθεί στις επικουρικές συντάξεις".

γ. "Όλα τα επικουρικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται μόνο εξ ιδίων πόρων", εφαρμογή δηλαδή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, που ουσιαστικά θα εξαφανίσει τις επικουρικές συντάξεις.

δ. "Ένα πρώτο πακέτο μέτρων θα υιοθετηθεί αμέσως, στοχεύοντας στο 1% του ΑΕΠ από την επιπλέον ετήσια εξοικονόμηση από το 2016". Τι σημαίνει 1% στο ΑΕΠ; Περισσότερα από 1,8 δισ. ευρώ το 2016 θα περικοπούν από συντάξεις και ασφαλιστικό σύστημα, προκειμένου να πάνε στην εξυπηρέτηση του χρέους.

ε. Ακόμα, η πρόταση των θεσμών προβλέπει "να υπάρξει ένας πιο στενός σύνδεσμος ανάμεσα στις εισφορές και τις παροχές", δηλαδή και άλλες μειώσεις συντάξεων.

στ. Τέλος, οι θεσμοί ζητούν "να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία", που συνεπάγεται μείωση των εσόδων των ταμείων πάνω από 7οο εκ. ευρώ ετησίως.

2. Οι θεσμοί, είπε ο κ. Γιουνκέρ, "επιμένουν σε κοινωνικά δίκαια μέτρα". Ποια είναι αυτά τα… κοινωνικά μέτρα:

- Την κατάργηση των επιδοτήσεων για το πετρέλαιο θέρμανσης.
- Την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο κίνησης των αγροτών.
- Τη μείωση του ποσού των 1500 ευρώ και την κατάργηση του ανώτατου ορίου 25% στις κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών για χρέη στην εφορία.
- Την αύξηση του επιτοκίου που εφαρμόζεται στο πρόγραμμα ρύθμισης οφειλών.

3. Ως προς τον ΦΠΑ οι θεσμοί επιμένουν για:

23% σε εστίαση και ξενοδοχεία [υποχώρησαν ως προς τα ξενοδοχεία στο 13% μετά από συνεχείς πιέσεις]
13% μόνο για τα πολύ βασικά τρόφιμα, την ενέργεια και το νερό
Κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε όλα τα νησιά4. Ποτέ δεν δόθηκε/δεν υπήρξε τελεσίγραφο. Και όμως, ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ στις δηλώσεις του σαφέστατα είπε ότι εκπνέει η προθεσμία για την Αθήνα.

5. Να σημειωθεί τέλος ότι αυτή καθ’ αυτή η συμφωνία δεν λύνει κανένα πρόβλημα. Κάθε μήνα θα υπάρχει αξιολόγηση, ενώ σε πέντε μήνες όλα θα ξαναρχίσουν από την αρχή! Καμιά προοπτική, λοιπόν, δεν διαφαίνεται αν υπάρξει αυτή η συμφωνία, που "ξεχνά" ότι υπάρχει και ένα τεράστιο χρέος προς ρύθμιση
Θα είναι ένα συμβόλαιο μόνιμης και "νόμιμης" ομηρίας της χώρας.


Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Τρέμουν το δημοψήφισμα, λένε ψέμματα, ψάχνουν να κρυφτούν ο ένας πίσω από τον άλλο... είναι αυτό "Ευρώπη";

Οι εξελίξεις στην διαπραγμάτευση είναι ραγδαίες - η απάντηση στο τελεσίγραφο των θεσμών με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, επιτάχυνε τις σκόπιμα βαλτωμένες διαπραγματεύσεις - όλες οι ευρωπαϊκές ηγεσίες οφείλουν πλέον να τοποθετηθούν ανοιχτά και να υποδείξουν την λύση που επιθυμούν αναλογιζόμενες και την δική τους μελλοντική τύχη απέναντι στον γερμανικό τυχοδιωκτισμό. Λογικά τις επόμενες μέρες ή και ώρες, αναγκαστικά λόγω του ...ανεπιθύμητου δημοψηφίσματος, όσοι και όσες κρύβονταν πίσω από την βολική ουδετερότητα θα μιλήσουν ή θα σιωπήσουν για πάντα. Γιατί όταν ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό έρχεται το βουνό στον Μωάμεθ, λέει η παροιμία: αυτό έκανε το δημοψήφισμα. Τώρα εξωτερική και εσωτερική τρόικα εκλιπαρούν, απειλούν, ψεύδονται προσπαθώντας να το ακυρώσουν με οποιονδήποτε τρόπο - σπέρνοντας τον πανικό, αδειάζοντας τα ΑΤΜ με την διασπορά τρόμου από τα ΜΜΕ τους, διαδίδοντας κάθε πιθανή και απίθανη φήμη για νέες απώλειες και καταστροφές - όμως έχουν ξεχάσει κάτι: ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται - ας πρόσεχαν πέντε χρόνια τώρα - είναι πια πολύ αργά, όσες μάχες κι κερδίσουν ακόμη: τον πόλεμο τον έχουν χάσει (για μια ακόμη φορά).
Τα υπόλοιπα τα είπε ο πρωθυπουργός απόψε:
Το διάγγελμα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα:
Ο μόνος μας φόβος είναι ο φόβος
Η χθεσινή απόφαση του EG, να μην εγκρίνει το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για ολιγοήμερη παράταση του προγράμματος ώστε να αποφανθεί ο λαός με δημοψήφισμα για το τελεσίγραφο των δανειστών, αποτελεί μια πρωτοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα πράξη αμφισβήτησης του δικαιώματος ενός κυρίαρχου λαού στη δημοκρατική επιλογή. Στο ύψιστο και ιερό δικαίωμα έκφρασης γνώμης.
Η απόφαση αυτή οδήγησε σήμερα την ΕΚΤ να μην αυξήσει τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών και ανάγκασε τη Τράπεζα της Ελλάδας να εισηγηθεί την ενεργοποίηση μέτρων τραπεζικής αργίας και περιορισμού στις τραπεζικές αναλήψεις. Είναι πλέον περισσότερο από σαφές, ότι αυτή η απόφαση δεν έχει κανέναν άλλο στόχο πέρα από το να εκβιάσει τη βούληση του ελληνικού λαού και να παρεμποδίσει την ομαλή δημοκρατική διαδικασία του δημοψηφίσματος.
Δεν θα τα καταφέρουν. Οι κινήσεις αυτές θα επιφέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα.
Θα πεισμώσουν ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό στην επιλογή του να απορρίψει τις απαράδεκτες μνημονιακές προτάσεις και τα τελεσίγραφα των δανειστών.
Ένα πράγμα όμως παραμένει βέβαιο: η άρνηση της ολιγοήμερης παράτασης και η απόπειρα ακύρωσης μιας κορυφαίας δημοκρατικής διαδικασίας, αποτελεί πράξη προσβολής και μέγιστη ντροπή για τη δημοκρατική παράδοση της Ευρώπης.
Για το λόγο αυτό έστειλα σήμερα εκ νέου το αίτημα σύντομης παράτασης, αυτή τη φορά στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και στους 18 αρχηγούς των κρατών της Ευρωζώνης, καθώς και στους επικεφαλής της ΕΚΤ, της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αναμένω την άμεση αντίδρασή τους σε ένα στοιχειώδες αίτημα δημοκρατίας.
Είναι οι μόνοι που μπορούν το συντομότερο δυνατόν, ακόμα και απόψε το βράδυ, να ανατρέψουν την απόφαση του EG και να δώσουν τη δυνατότητα στην ΕΚΤ να αποκαταστήσει τη ροή της ρευστότητας των τραπεζών. Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση, αυτό που απαιτείται τις επόμενες μέρες είναι νηφαλιότητα και υπομονή.
Οι καταθέσεις των πολιτών στις ελληνικές τράπεζες είναι απολύτως διασφαλισμένες.
Το ίδιο διασφαλισμένη είναι και η καταβολή των μισθών και των συντάξεων.
Οι όποιες δυσκολίες εμφανιστούν πρέπει να αντιμετωπισθούν με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα.
Όσο πιο ψύχραιμα αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, τόσο πιο σύντομα θα τις ξεπεράσουμε και τόσο πιο ήπιες θα είναι οι συνέπειές τους.
Έχουμε σήμερα την ευκαιρία να αποδείξουμε στους εαυτούς μας και στον κόσμο ολόκληρο ότι το δίκιο μπορεί να κερδίσει. Έχουμε για άλλη μια φορά την ιστορική ευκαιρία να στείλουμε στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο μήνυμα ελπίδας και αξιοπρέπειας.
Και να θυμάστε : τούτες τις κρίσιμες ώρες, που αναμετριόμαστε όλοι με το ανάστημα της ιστορίας μας, ο μόνος μας φόβος είναι ο φόβος. Δε θα τον αφήσουμε να μας κερδίσει.
Θα τα καταφέρουμε.
Η αξιοπρέπεια των Ελλήνων απέναντι στους εκβιασμούς και στο άδικο, θα στείλει μήνυμα ελπίδας και περηφάνειας σε ολόκληρη την Ευρώπη.

"Όπως προκύπτει, παρά τις εργώδεις προσπάθειές μας, δεν καταφέρνουμε να πετύχουμε και το Α και το Β. Έτσι, προσφεύγουμε και πάλι σε εσάς (τον ελληνικό λαό) για οδηγίες"

Ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε πολύ καλά με τα πολύ άσχημα "χαρτιά" που είχε στα χέρια του, παρά τα όσα λένε οι καταστροφολόγοι
Μην δειλιάσεις Ελλάδα!

του Alex Andreou*

Το γνωστό chicken game που παίζεται τα τελευταία πέντε χρόνια στην Ελλάδα, έφτασε στην κορύφωσή του. Και ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε πολύ καλά με τα πολύ άσχημα "χαρτιά" που είχε στα χέρια του, παρά τα όσα λένε οι καταστροφολόγοι.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μοιάζει να κατέλαβε εξ απήνης τον πλανήτη, χθες βράδυ, όταν ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα με τον ελληνικό λαό να απαντά αν συμφωνεί με την πρόταση των ΕΕ/ΔΝΤ. Ξεκαθάρισε ότι εκείνος είναι δυστυχής με την πρόταση προσφοράς την οποία χαρακτήρισε ως αφόρητη και ταπεινωτική και ότι την απορρίπτει.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης γρήγορα καταδίκασαν την κίνηση. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, για εβδομάδες, κριτικάρουν τον Τσίπρα ότι κάνει πολλές υποχωρήσεις κατά τις διαπραγματεύσεις και κινείται προς μία συμφωνία την οποία χαρακτήριζαν ως απαράδεκτη.
Διεθνείς σχολιαστές αντέτειναν ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται σήμερα, με το Eurogroup, και η «ελληνική ομάδα» βρέθηκε ξαφνικά σε μια θέση όπου έχει τραβήξει έναν άσσο από το μανίκι της όταν κανείς δεν φανταζόταν ότι είχε.

Ποια είναι η αλήθεια;

Όπως πάντοτε, βρίσκεται κάπου στη μέση. Νωρίτερα μέσα στο τρέχον έτος, έγραψα ότι η ΕΕ και ειδικά το ΔΝΤ το παράκαναν. Διότι για να δουλέψει η θεραπεία του Σοκ πρέπει να υφίσταται μια πλειοψηφία με κάτι να χάσει. 
Υπάρχει ένα σημείο το οποίο ξεπεράστηκε και όπου η πλειοψηφία των Ελλήνων χαμογελά με απειλές τύπου capital control και χάσιμο των διαθεσίμων κεφαλαίων. Απλά διότι δεν έχουν κάτι από αυτά. Και όταν συμβεί αυτό, η αντίδραση ενός έθνους στην ταπείνωση μπορεί να είναι απρόβλεπτη.
Είναι αλήθεια ότι το δημοψήφισμα θα οδηγήσει τους Έλληνες σε δυστυχείς επιλογές. Θα είναι δυστυχία που οι ίδιοι θα έχουν αποφασίσει για τον τύπο της; 

Πάντως είναι ιδιαίτερα άδικο να προτείνει κανείς ότι για τούτο ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια θέση όπου σαράντα χρόνια διαφθοράς και κυβερνητικής ανικανότητας και πέντε χρόνια απαράδεκτης ηγεμονίας του ΔΝΤ έφεραν. Αντιμέτωπη με την συνεχώς αυξανόμενη άβυσσο της λιτότητας ή ενός θανάτου γραφειοκρατικών περικοπών ο Τσίπρας επέλεξε να δράσει καταλυτικά και να φέρει τα πράγματα σε ένα αποφασιστικό τέλος.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σε 20 χρόνια η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει και το πιο πιθανό να θάλλει. Δεν το λέω αυτό βασιζόμενη στη λάμψη του ένδοξου παρελθόντος και τα επιχειρήματα περί λίκνου της δημοκρατίας. Με απωθεί ο εθνικιστικός ρομαντισμός. Και όλα αυτά είναι στο μακρινό παρελθόν. Βλέπω το παρόν. 

Βλέπω τα κινήματα αλληλεγγύης που ξεπήδησαν και παρέχουν ιατρική φροντίδα σε αυτούς που δεν διαθέτουν ή καταφύγιο για τους άστεγους Σύριους μετανάστες που περνούν τα σύνορα. Βλέπω τις συνεργατικές φάμπρικες και τα εστιατόρια που παρέχουν δυνατότητες εργασίας. Βλέπω το πόσο κοντά έχουν έρθει οι οικογένειες που συνθέτουν το υφαντό της κοινωνίας μας και άντεξαν τα πέντε χρόνια της συνεχιζόμενης σφαγής. Με αυτά τα επιτεύγματα είμαι γεμάτη ελπίδα για το μέλλον – όχι για την αρχαία ιστορία.

Η σωστή ερώτηση είναι: Θα επιβιώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση; 

Αυτό εξαρτάται από τον χειρισμό της κατάστασης, τις επόμενες ημέρες. Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που αισθάνονται άβολα με την μικροδιαχείριση των πραγμάτων από διεθνή όργανα χωρίς νομιμοποίηση οποιασδήποτε δημοκρατικής εκλογής. Και ήρθε η ώρα, η ΕΕ να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της είτε ως εκείνη που παλεύει να ισορροπήσει την ομογενοποίηση με την κυριαρχία είτε ως ο φεντεραλιστής τραμπούκος, με τον κίνδυνο της εξαφάνισης να παραμονεύει.

Υπάρχει και η συζήτηση για την αποφυγή της ευθύνης από την ελληνική κυβέρνηση. Εγώ το βλέπω διαφορετικά. 
Η κατάσταση, όπως την παρέλαβε ο Τσίπρας τον Ιανουάριο ήταν δύσκολη από την αρχή. 
Η εντολή που είχε λάβει ήταν σαφής: 
οι Έλληνες επιθυμούσαν Α) να τελειώσει η λιτότητα και Β) να μείνουν στο ευρώ. 
Υπήρχε πάντοτε η πιθανότητα αυτοί οι δύο στόχοι να ήταν ασύμβατοι. 

Ο Τσίπρας είναι ο ηγέτης που με ειλικρίνεια δηλώνει: "Όπως προκύπτει, παρά τις εργώδεις προσπάθειές μας, δεν καταφέρνουμε να πετύχουμε και το Α και το Β. Έτσι, προσφεύγουμε και πάλι σε εσάς (τον ελληνικό λαό) για οδηγίες".

Μοιάζει ιδιαίτερα περίεργο πόσοι ενάντιοι στην δημοκρατία έχουμε γίνει. Πόσο εξωπραγματικός φαίνεται ένας ειλικρινής ηγέτης που δεν είναι διατεθειμένος να ξεπουλήσει την χώρα σε ανταλλαγή της συνέχισης της προσωπικής ισχύος. 

Πάρτε μιαν ανάσα. Αφήστε τα μάτια να προσαρμοστούν. 
Ο Τσίπρας είναι αυτός που όλοι οι ηγέτες θα έπρεπε να είναι. 
Απλά θα πρέπει να προσαρμοστούμε και να δούμε τα πράγματα μέσα από το πρίσμα του πολιτικού υπολογισμού ότι η δημοκρατία, όπως θα έπρεπε να είναι μοιάζει παραμορφωμένη.

Δεν γνωρίζω την απάντηση των πολιτών στο δημοψήφισμα, αν τελικά συμβεί. Παρατηρώ την υστερία των φωνών που αντιτίθενται ακόμη και να υπάρξει το δημοψήφισμα. Αλλά αν νιώθετε έτσι, τότε ψηφίστε «ναι» και πείσετε και άλλους να ψηφίσουν παρομοίως. Ο Τσίπρας σας έδωσε αυτή τη δυνατότητα. 

Πάντως δεν γνωρίζω πώς διεκδικούμε να αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας και πόσο ευτυχείς μπορεί να είμαστε όταν στην πραγματικότητα εξωτερικές, μη εκλεγμένες δυνάμεις νιώθουν ότι πρέπει να υπαγορεύουν ποιος θα είναι ο φόρος στο γάλα και το ψωμί. Και αυτή η ερώτηση μας αφορά όλους.


*"Do not Blink Greeceπηγή - αναδημοσίευση μτφ κειμένου από komistes.gr

Για τον Σόιμπλε η δημοκρατία είναι ασθένεια που η μετάδοσή της στην ευρωζώνη πρέπει να αποφευχθεί...

Επικαιροποίηση: κάνοντας "τσίσια" στο στέμμα του Ντάισεμπλουμ
Ο ακροδεξιός ΥπΟικ της Μέρκελ έκανε δηλώσεις και απόψε... Τι είπε ο Σόιμπλε με χαιρεκακία; Ότι σύμφωνα με πληροφορίες του αδειάζουν τα ΑΤΜ στην Ελλάδα...
Ο πρόεδρος του eurogroup και ΥπΟικ της Ολλανδίας, έκανε δηλώσεις ξανά απόψε. Αφού υπενθύμισε ότι το eurogroup έχει 19 μέλη - ενώ νωρίτερα είχε αποκλείσει τον Γ.Βαρουφάκη από την δεύτερη συνεδρίαση - είπε ότι η Ελλάδα ήταν αυτή πουέφυγε από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων!
Νωρίτερα ο σλοβάκος ΥπΟικ προσερχόμενος στην συνεδρίαση είπε ότι αυτό που περίμενε από τον έλληνα ΥπΟικ ήταν όχι θέσεις αλλά άλλη μια διάλεξη...
Η "γερμανική Ευρώπη" δεν πρόκειται να απολέσει πρόθυμα την επικυριαρχία της επί των υπολοίπων εθνών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αντίσταση που ξεκίνησε και θεσμικά με την εκλογή της νέας ελληνικής κυβέρνησης, δεν θα δυναμώσει και δεν θα φέρει αργά ή γρήγορα την αλλαγή συσχετισμών στην ήπειρο. Ο Σόιμπλε το γνωρίζει αυτό. Γι αυτό και απόψε είπε ότι θα πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα να μην εξαπλωθεί η ελληνική ...ασθένεια στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν τα πάνε καλά με την δημοκρατία. Ειδικά με τα δημοψηφίσματα. Δεν ξεχνούν ότι όποτε τέθηκε στους λαούς οποιαδήποτε πρότασή τους απορρίφθηκε πανηγυρικά - βλέπε δημοψηφίσματα για το ευρωπαϊκό σύνταγμα - οι λαοί δεν θέλουν μια γερμανική Ευρώπη -  βλέπε δημοψήφισμα για τις τράπεζες στην Ισλανδία... 

Η δημοκρατία όπως και η αριστερά είναι ασθένειες - δεν επιτρέπονται στην Ευρώπη που ονειρεύεται ο Σόιμπλε και τα τσιράκια του - και έτσι βρίσκονται σε κατάσταση σοκ από την ώρα που ο ελληνικός λαός τους γύρισε την πλάτη. Και ο συνδυασμός που προέκυψε από χθες δλδ ενός "γερμανοσκεπτικιστικού" δημοψηφίσματος με την αριστερά στην εξουσία είναι ότι χειρότερο μπορεί να τους συμβεί. 

Από την άλλη κατά βάθος γνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη - η νίκη των Podemos στις μεγάλες δημαρχίες της Ισπανίας το δείχνει ξεκάθαρα - κάπως έτσι ξεκίνησε η ανατροπή και στην Ελλάδα, από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μπροστά στην αρχή του τέλους λοιπόν οι ακροδεξιές ελίτ θα πολεμήσουν με όλα τα μέσα: με ψέματα, προβοκάτσιες, εκβιασμούς, τρόμο - αλλά τον πόλεμο τον έχουν ήδη χάσει όσες απώλειες κι προκαλέσουν στην πλευρά της λογικής και του δικαίου. 

Ήδη το αρραγές μέτωπό τους αποσαθρώνεται κάτω από τα πόδια τους - εχθροί και φίλοι τους, νοιώθουν ότι στο τέλος της ημέρας οι γερμανοί θα τους εγκαταλείψουν. Γάλλοι, Ιταλοί, Πορτογάλοι νοιώθουν ήδη ότι μετά την Ελλάδα θα έρθει η σειρά τους να πιουν το πικρό γερμανικό ποτήρι - και εξεγείρονται.

Το έργο είναι σκηνοθετημένο εξ αρχής - λήγει με την από μηχανής θεά Μέρκελ - που μαζί με την "σωτηρία" της Ευρώπης θα έχει την ευκαιρία να απαλλαγεί κι από τους τελευταίους εσωτερικούς της αντιπάλους. Κι όλα αυτά χρησιμοποιώντας την Ελλάδα για ακόμη μια φορά. 

Η χώρα μας έχει εμπλακεί εξ ανάγκης στο θεατρικό έργο "σώζουμε το ευρώ" - αλλά παίζει καλά τον ρόλο της. Κανείς άλλος στην συγκυρία δεν θα μπορούσε να το κάνει αυτό - και έτσι, για μια ακόμη φορά, η μικρή και εξανδραποδισμένη χώρα των Βαλκανίων με κατεστραμμένο τον παραγωγικό της ιστό από την πολυετή λεηλασία των πολιτικών παρασίτων που την κυβέρνησαν και των πολιτικοοικονομικών πατρώνων τους στον Βορρά, σηκώνει το ανάστημά της. 
Δεν έχει πια να χάσει τίποτα - ίσως όμως κερδίσει ένα μέλλον ξανά.


υγ Βγάζοντας η Ελλάδα από τα κιτάπια της το user manual της βασικής της εφεύρεσης, της Δημοκρατίας, που έχει προμηθευτεί ολόκληρος ο πλανήτης δίνει επίσης τεχνική βοήθεια στους μπερδεμένους χρήστες πως να κάνουν restart στο πρόγραμμά τους  - το προσβεβλημένο από τον ιό της λιτότητας - κι επίσης ενημερώνει ότι το πρόγραμμα "Δημοκρατία" δεν έχει καμία σχέση με το αγαπημένο διαστροφικό pacman του Σόιμπλε. Ναι, εξάγουμε Δημοκρατία!

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Παπαδημούλης στο Ευρωκοινοβούλιο: περιγράφει σε 4 λεπτά την ουσία της κόντρας με την φράξια Σόιμπλε-ΔΝΤ

"Το ΔΝΤ και κάποιες συντηρητικές κυβερνήσεις, που αποτελούν μειοψηφία μες την Ευρώπη, δείχνουν να μη θέλουν συμφωνία - παρότι αυτό είναι το κοινό συμφέρον και της Ελλάδας και της Ευρώπης, αλλά αντίθετα θέλουν να την υπονομεύσουν και θέλουν να ταπεινώσουν τον ελληνικό λαό. Να αμφισβητήσουν την ανάγκη να σεβόμαστε, όχι μόνο τους κανόνες αλλά και τη Δημοκρατία."



Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Κρούγκμαν για δανειστές: Απέτυχαν να δουν τη ζημιά της λιτότητας και ...κάνουν μαθήματα για ανάπτυξη!

"Πλάκα μας κάνετε;"



από την huffingtonpost.gr
Τόσες ημέρες έμεινε σιωπηλός για το θέμα της Ελλάδας αν και δεν το συνήθιζε. Ωστόσο σήμερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν άντεξε να μείνει άλλο σιωπηλός.
Ο λόγο για τον νομπελίστα Αμερικανό οικονομολόγο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος εμφανίστηκε δριμύτατα επικριτικός έναντι των δανειστών, κυρίως για τα ήξεις αφήξεις αναφορικά με τα μέτρα.
Όπως τονίζει δε, κατά την εκτίμησή του, το Grexit αν τυχόν συμβεί, δε θα είναι πλέον ατύχημα, αλλά συνειδητή επιλογή των δανειστών.
«Έχω μείνει αρκετά ήσυχος στο θέμα της Ελλάδας, επειδή δεν ήθελα να φωνάξω Grexit μπροστά σε τόσο κόσμο. Όμως δεδομένων των πληροφοριών από τις διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες, κάτι πρέπει να ειπωθεί κι αυτό είναι: τι νομίζουν ότι κάνουν οι πιστωτές και ειδικά το ΔΝΤ;» γράφει ο Κρούγκμαν.
Και συνεχίζει: «Αυτές υποτίθεται ότι ήταν διαπραγματεύσεις που αφορούσαν στους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα και στη συνέχεια για ελάφρυνση του χρέους η οποία προλαμβάνει τις ατελείωτες μελλοντικές κρίσεις. Και η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε σε αρκετά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι ο προϋπολογισμός θα παρουσίαζε τεράστιο πρωτογενές πλεόνασμα, αν η οικονομία δεν ήταν σε τόσο μεγάλη ύφεση. Αλλά οι δανειστές συνεχώς απορρίπτουν τις ελληνικές προτάσεις για τον λόγο ότι βασίζονται υπερβολικά στους φόρους και όχι αρκετά στις περικοπές δαπανών. Άρα λοιπόν συνεχίζουμε την τακτική της υπαγόρευσης εσωτερικής πολιτικής.
Ο υποτιθέμενος λόγος για την απόρριψη των προτάσεων για τους φόρους, είναι ότι θα υπονομεύσουν την ανάπτυξη. Η σωστή αντίδραση είναι: Μας κάνετε πλάκα;
Οι άνθρωποι που απέτυχαν παταγωδώς να δουν τη ζημιά που θα προκαλούσε η λιτότητα – δείτε το γράφημα, που συγκρίνει τις προβλέψεις της συμφωνίας του 2010 με την πραγματικότητα – τώρα κάνουν μαθήματα στους άλλους για την ανάπτυξη;
Άλλωστε, οι ανησυχίες για την ανάπτυξη αφορούν την πλευρά της προσφοράς, σε μια οικονομία η οποία λειτουργεί τουλάχιστον 20% κάτω από τις δυνατότητές της.
Ρωτήστε τους ανθρώπους του ΔΝΤ και θα σας μιλήσουν για την αδυναμία να μιλήσει κανείς με το ΣΥΡΙΖΑ, για την ενόχλησή τους έναντι των θεατρινισμών του κ.τ.λ. Αλλά δεν είμαστε στο λύκειο. Και αυτή τη στιγμή είναι οι πιστωτές, πολύ περισσότερο από τους Έλληνες, οι οποίοι συνεχίζουν να αλλάζουν τους κανόνες. Οπότε τι συμβαίνει; Μήπως ο στόχος είναι να καταστρέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ;
Μήπως είναι να εξωθήσουν την Ελλάδα σε μια καταστροφική, όπως πιστεύουν, χρεοκοπία, για να παραδειγματίσουν τους υπόλοιπους;
Σε αυτό το σημείο ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να μιλάμε για ένα Graccident. Εάν συμβεί τελικά το Grexit θα είναι επειδή οι δανειστές, ή τουλάχιστον το ΔΝΤ, ήθελαν να συμβεί».

Soloup: Σχετικά με την δημοσίευση της Bild

Απάντηση στην Bild
Υπάρχει μια συνήθεια σε κάποιες γερμανικές εφημερίδες να διαβάζουν τις ελληνικές γελοιογραφίες ανάποδα. Οι γελοιογράφοι προφανώς δεν είναι ενάντια στα θύματα της βίας και των προκαταλήψεων (τότε οι Εβραίοι – σήμερα οι Έλληνες), αλλά ενάντια στους θύτες. Τότε οι θύτες ήταν οι Ναζί, σήμερα η γερμανική πολιτική της λιτότητας. Τότε οι Ναζί έλεγαν ότι «για όλα φταίνε οι Εβραίοι», σήμερα κάποια ΜΜΕ, όπως η Bild, λένε ότι «όλοι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες».
Σήμερα, στις γελοιογραφίες πολλών Ελλήνων σκιτσογράφων, γίνεται ο παραλληλισμός με το οδυνηρό και μαρτυρικό παρελθόν (διά της υπερβολής), διότι, όταν δεν υπάρχει η μνήμη και οι λαοί δεν διδάσκονται από την Ιστορία, μπορούν πολύ εύκολα να επαναληφθούν τα ίδια λάθη.
Πολλοί Έλληνες συνταξιούχοι έζησαν στα νιάτα τους τη ναζιστική κατοχή και σήμερα ξαναζούν τις γερμανικές πολιτικές λιτότητας, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε συνταξιούχους στο όριο της φτώχειας ή και κάτω από αυτό, χωρίς φάρμακα, χωρίς αξιοπρέπεια.
Η υπογεννητικότητα σήμερα στην Ελλάδα έχει το ανάλογό της μόνο στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής. Τι δεν καταλαβαίνει η Bild;
Εκτός αν θέλει να επιβληθεί και ένα μνημόνιο στο χιούμορ, ώστε στην Ελλάδα να υποχρεωθούμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας με τον τρόπο που μας βλέπουν εκείνοι.
Soloup

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Γιάνη Γερά!


Τελευταίες και απελπισμένες προσπάθειες της λυκοσυμμαχίας Λαγκάρντ-Σόιμπλε να ρίξουν την ελληνική αριστερή κυβέρνηση, ενώ ο χρόνος τους τελειώνει...

...και το περίεργο παιχνίδι του ΔΝΤ αποτυπωμένο ...γραπτώς: 

http://issuu.com/tvxorissinora/docs/062415greek/1?e=2936379/13741486



Για την ιστορία, τα πρόσθετα μέτρα που ζητά το ΔΝΤ για να φέρει σε αδιέξοδο τις διαπραγματεύσεις είναι τα εξής:

*Εξοικονόμηση της τάξης του 1% του ΑΕΠ από τις δαπάνες για το ασφαλιστικό, με κατάργηση του ΕΚΑΣ έως το τέλος του 2017.

*Τέρμα στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις από 1ης Ιουλίου του 2015 και όχι από 1η Ιανουαρίου του 2016, όπως προβλέπει η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης.

*Ισοδύναμα για την αναστολή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις.

*Κατάργηση εισφορών υπέρ τρίτων (π.χ. αγγελιόσημο)

*Ακόμη υψηλότερα έσοδα από τον ΦΠΑ, με υιοθέτηση δύο και όχι τριών συντελεστών, προκειμένου να εισρεύσουν στα ταμεία πρόσθετοι φόροι της τάξης του 1% του ΑΕΠ έναντι 0,74% που προβλέπει η πρόταση της ελληνικής πλευράς.

*Υπαγωγή της εστίασης στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ του 23% αντί του 13%.

*Κατάργηση των φοροελαφρύνσεων για τους κατοίκους των νησιών.

*Κατάργηση των φοροαπαλλαγών στα αγροτικά καύσιμα.

*Χαμηλότερη φορολόγηση των επιχειρήσεων με τον φορολογικό συντελεστή να αυξάνεται από το 26% στο 28% και όχι στο 29%, όπως προτείνει η Αθήνα.

*Απόσυρση της έκτακτης εισφοράς 12% που προβλέπει η ελληνική πρόταση για τις επιχειρήσεις με κέρδη άνω των 500.000 ευρώ.

*Προκαταβολή φόρου 100% από τα νομικά πρόσωπα.

*Νομοθετική ρύθμιση με την οποία θα καταργείται η ισχύς της απόφασης του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματικές τις προηγούμενες, μνημονιακές περικοπές στις συντάξεις.

*Μείωση των αμυντικών δαπανών κατά 400 εκατομμύρια ευρώ αντί 200 εκατομμυρίων που προτείνει η Αθήνα.

*Αφαίρεση των εσόδων από τις άδειες κινητής τηλεφωνίας 4G και 5G.


υγ Λίγο πριν το τέλος, η από μηχανής θεά Μέρκελ, θα σώσει τους πιστωτές από την ελληνική χρεοκοπία. Αριστεροί είμαστε, δεν είμαστε ηλίθιοι...

(Καλό κουράγιο Γιάννη, καλό κουράγιο Αλέξη)

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Μη προ του τελους τάραττε

Πως βλέπει ο Guardian την πιθανή συμφωνία (σκίτσο του Steeve Bell)
Μάλλον "μένουμε Ευρώπη" 
- αλλά 
σε ποια Ευρώπη;

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Ο νεολογισμός του τίτλου προέρχεται από αδόκιμο συνδυασμό των διάσημων ρήσεων "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" (Σόλων) και " Μη μου τους “κύκλους” τάραττε" (Αρχιμήδης): το νόημα είναι το εξής - δεν μπορούμε να μακαρίζουμε ή να καταριόμαστε την συμφωνία πριν οριστικοποιηθεί, όπως άλλωστε ούτε οι διαπραγματευτές μας μπορούν να εγκαταλείψουν τον σχεδιασμό τους για εξισορρόπηση των όποιων κακών μέτρων με αναπτυξιακή παραγωγική διέξοδο απλά για να υπογραφεί μια συμφωνία. 


Στην νηφάλια προσέγγιση του διαφαινόμενου τέλους ή της νέας αρχής της τετράμηνης βασανιστικής διαπραγμάτευσης, εμπόδιο είναι κάθε ιδεολόγημα: μπορεί οι οπαδοί "του  «φιλοευρωπαϊκού τόξου», που έως χθες διαδήλωναν για να «μείνουμε Ευρώπη» και «να μην πάμε στα βράχια», να καταγγέλλουν ήδη «νέο Μνημόνιο» και να ζητάνε πίσω το… mail Χαρδούβελη" [1] - μπορεί κάποιοι πασοκογενείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να απειλούν ότι δεν θα ψηφίσουν την νέα συμφωνία (Μιχελογιαννάκης, Μητρόπουλος) - μπορεί η "αριστερή πλατφόρμα" να ψάχνεται πως να συμβιβάσει την ιδεολογία με την πραγματικότητα, αλλά "όποιος βιάζεται σκοντάφτει"...

Η αποτίμηση της όποιας νέας συμφωνίας δεν μπορεί να γίνει από διαρροές, non paper, ιδεοληψίες και προκαταλήψεις - μπορεί και πρέπει να γίνει με συμψηφισμό "καλών" και "κακών" μέτρων, με ό,τι έχει ήδη ψηφιστεί από την νέα κυβέρνηση, με ό,τι θα αποφευχθεί από τα μέτρα του mai Χαρδούβελη και ό,τι νέο φορολογικό τυχόν υφεσιακό μέτρο υιοθετηθεί και όλα αυτά μαζί να συνυπολογιστούν με τα όποια μέτρα χρηματοδότησης της ανάπτυξης και αναδιάρθρωσης του χρέους συμπεριληφθούν στην τελική συμφωνία. Δεν γίνεται αλλιώς να βγουν συμπεράσματα και τα περισσότερα των παραπάνω ούτε σίγουρα είναι ούτε αποκλείεται να αντικατασταθούν στο παρά πέντε - το ίδιο και η ίδια η συμφωνία, εφόσον η διαπραγμάτευση συνεχίζεται και ΟΛΑ αυτά δεν είναι παρά προτάσεις στο τραπέζι.
Με λίγα λόγια το σύνολο μετράει - τι θα περιέχει το πακέτο, ποιος θα πληρώσει αυτήν την φορά και που θα πάνε αυτά τα λεφτά.

Η μεγάλη εκκρεμότητα είναι πάντα ο ιδιωτικός παραγωγικός τομέας και η δυνατότητες των δημοσίων επενδύσεων και που - στην ανάπτυξη ή στην συντήρηση αμεταρρύθμιστων μη παραγωγικών δομών. 
Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι εύκολα (ή ευκολότερα) θα συμψηφίσουν όποια νέα φορολογία στον ΦΠΑ τους επιβαρύνει με την μη μείωση των εισοδημάτων τους ή και με την διατήρηση κάποιων επιδομάτων. Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι επίσης  - όσοι έχουν ακόμη δουλειά - μπορούν επίσης με την σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις ως δυνατότητα ξανά, να εξισορροπήσουν την επιπλέον φορολογία όπου θα τους αφορά. 

Οι αυτοαπασχολούμενοι τεχνίτες/μαστόροι όμως, οι μικρομεσαίοι βιοτέχνες, παραγωγοί, πάροχοι υπηρεσιών, και γενικά η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας μας δύσκολα θα αντέξουν επιπλέον φορολογία, έκτακτες εισφορές, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών μαζί με την διατήρηση του χαρατσιού του ΟΑΕΕ και των εξοντωτικών προστίμων ανασφάλιστης εργασίας! Και η οικονομία εξαρτάται απόλυτα από την δική τους επιβίωση - και όχι τόσο από τις 400 περίπου "μεγάλες" εταιρείες που έχουν απομείνει στην χώρα με χαρακτηριστικά που για τις περισσότερες συνάδουν περισσότερο με ευρωπαϊκές μικρομεσαίες...
Εκεί θα κριθεί η επιτυχία ή όχι της νέας συμφωνίας. 

Πχ θα επιτρέπει, ακόμη και αν δεν τα περιλαμβάνει, μέτρα υποστήριξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης; Θα αφήνει περιθώρια επιβίωσης και προοπτικές σε εταιρείες "έντασης εργασίας" ή θα πριμοδοτεί όπως τα προηγούμενα μνημόνια την επένδυση στην επιχειρηματικότητα "έντασης κεφαλαίου" δλδ τις αυτοματοποιημένες μονάδες κυρίως των πολυεθνικών επενδυτών  - και λίγων καινοτόμων ντόπιων που δεν αρκούν όμως για μια κρίσιμη αναστροφή της ελληνικής οικονομίας;

Θα επιτρέπει μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού με σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών των μικρομεσαίων με το εισόδημα, πράγμα καθοριστικό για την επιβίωσή τους και την απελευθέρωσή τους από την παγίδα του χρέους; Μαζί με ρυθμίσεις κάθε είδους στην καταβολή οφειλών, αφού εκλογικευθούν και αφαιρεθεί ότι παράνομο επεβλήθη τα μνημονιακά χρόνια;

Θα επιτρέπει μέτρα απελευθέρωσης από την τραπεζική νόμιμη τοκογλυφία, τα κόκκινα δάνεια, τις κατασχέσεις και τα λουκέτα από ασφυξία;

Θα επιτρέπει νομοθεσία κατάργησης των καρτέλ που παρασιτούν την αγορά και εκβιάζουν ή και συναλλάσσονται με τις κυβερνήσεις στις αναθέσεις έργων ή προμήθειας υλικών ώστε να μπουν σε αυτήν την κρίσιμη αγορά και οι μικρές εταιρείες με την κατάλληλη τεχνογνωσία και επάρκεια που αποκλείονται ακόμη και αν καταφέρουν να προσπεράσουν την έλλειψη ασφαλιστικής ή φορολογικής ενημερότητας λόγω υπερβολικής φορολογικής και εισφορολογικής επιβάρυνσης;

Θα επιτρέπει να απαλλαγούν από φόρους υπέρ τρίτων, όταν πρόκειται ειδικά υπέρ ταμείων ευγενών συντεχνιών (Νομικών, Συμβολαιογράφων κλπ) και να "ανοίξει" πραγματικά η αγορά;

Αυτά και πολλά άλλα είναι τα καίρια ζητήματα όπου θα κριθεί η συμφωνία με την οποία θα "μείνουμε Ευρώπη". Και επίσης το σε ποια Ευρώπη: την Ευρώπη όργανο βασανισμού μέσω του ευρώ ή την Ευρώπη της ενοποίησης, της αλληλεγγύης και του αμοιβαίου οφέλους μέσω του ευρώ - γιατί τι Ευρώπη θέλουμε το ξέρουμε - τώρα θα μάθουμε και τι Ευρώπη έχουμε! Με αυτήν την έννοια έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας ότι πλέον η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των εταίρων και δανειστών μας - ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύτηκε αληθινά και έκανε την υπέρβασή του - οι Ευρωπαίοι της ευρωζώνης θα την κάνουν από την πλευρά τους; 
Η συνέχεια επί της οθόνης...


Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Η ελληνική διαπραγμάτευση άλλαξε το τοπίο στην Ευρώπη

Η ευκαιρία που παρουσιάζεται είναι ιστορική - για την χώρα και για την Αριστερά

Τις επόμενες ώρες μια νέα συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές μας θα μπει στις ράγες. Κι επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, η νέα συμφωνία θα κριθεί μπαίνοντας στο μικροσκόπιο: Θάχει σαφή αναπτυξιακή προοπτική μετά τον συμψηφισμό καλών και κακών μέτρων; Θα μας επιτρέπει επιτέλους να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και να κάνουμε αληθινές μεταρρυθμίσεις που να οδηγούν στην παραγωγική ανασυγκρότηση αποδεσμευμένοι από εκτρωματικές υποχρεώσεις και τυφλά ξεπουλήματα δημοσίου πλούτου; Θα έχουμε περιθώρια να χρηματοδοτήσουμε μια επιτέλους ενδογενή ανάπτυξη με εξαγωγική προοπτική αλλά και σημαντική αντικατάσταση των εισαγομένων; Θα μπορέσουμε να διασώσουμε ότι έχει απομείνει από παραγωγούς, μικρομεσαίους και αυτοαπασχολούμενους, επιστήμονες και τεχνίτες/μαστόρους που τώρα βρίσκονται σε κατάσταση ζόμπι αλλά αποτελούν το πραγματικό μας "επενδυτικό" κεφάλαιο; 

Θα το δούμε.
Αυτό που όμως είναι σίγουρο είναι ότι:
  1. Η ελληνική διαπραγμάτευση επέφερε σοβαρότατο πλήγμα στο καθεστώς της λιτότητας και τα καταστροφικά προγράμματα του ΔΝΤ που υιοθέτησε η ΕΕ αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει η ίδια το πρόβλημα του χρέους. Διέσπασε το αρραγές μέτωπο των πιστωτών, έφερε την ΕΕ απέναντι στο ΔΝΤ, το ίδιο το ΔΝΤ να βρίσκεται σε εσωτερικό διχασμό (βλ παραδοχές για αποτυχία του βραζιλιάνου εκτελεστικού διευθυντή του ΔΝΤ αναφορικά με την Ελλάδα) και ξύπνησε τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής ενοποίησης που ζητούν επενδυτικά προγράμματα και αμοιβαιοποίηση χρεών και πλεονασμάτων σε μια νέα πορεία ευρωπαϊκής ανάκαμψης.
  2. Η ελληνική διαπραγμάτευση αποκάλυψε σε όλον τον κόσμο τον παραλογισμό, την αποτυχία και την μικροπολιτική των γερμανικών πολιτικών που επιβάλλονται στους άλλους αντί αλληλεγγύης, εκμεταλλευόμενες την δεσπόζουσα οικονομική θέση της χώρας αυτής - έγινε ευρέως γνωστό με αφορμή την Ελλάδα ότι αυτές οι πολιτικές τελικά καταστρέφουν την Ευρώπη. Η απολογητική Σόιμπλε ότι τα προγράμματα απέτυχαν μόνο στην Ελλάδα επειδή δεν έκανε μεταρρυθμίσεις, δεν πείθουν πια κανέναν: οι χώρες που βγήκαν από τα μνημόνια ή εφάρμοσαν μόνες τους μνημονιακά μέτρα, έχουν γονατίσει τους λαούς τους για να παρουσιάσουν μερικά νούμερα αρεστά στην γερμανική επικυριαρχία - οι δε κυβερνήσεις τους απειλούνται με ντόμινο ανατροπών...
  3. Η ελληνική διαπραγμάτευση σκότωσε τα μνημόνια  - όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Ντάισεμπλουμ στην πρώτη του συνάντηση με τον Βαρουφάκη - αλλά και έδειξε αντοχή και ευφυία στην αντιμετώπιση της αναμενόμενης αλαζονικής αντεπίθεσης του επικυρίαρχουν γερμανικού λόμπι της ΕΕ σε συμμαχια με την αποτυχημένη διοίκηση Λαγκάρντ στο ΔΝΤ. Η δημοσιοποίηση των προτάσεων της μιας και της άλλης πλευράς, η διαφάνεια και η λογική της ελληνικής προσέγγισης, εξέθεσε ανεπανόρθωτα διεθνώς την γερμανική πολιτική ως καταστροφική - και ταυτόχρονα η πρόταση οι ίδιοι οι γερμανοί (μέσω Μέρκελ) να αναλάβουν θετικές πρωτοβουλίες και να σώσουν την ευρωπαϊκή ιδέα, έδωσε διέξοδο, απέτρεψε την πόλωση και διέσυρε τους ακροδεξιούς του Σόιμπλε ως το εσωτερικό αγκάθι της έμπειρης στην πολιτική επιβίωση, Άγκελας Μέρκελ.
  4. Τέλος η ελληνική διαπραγμάτευση απέτρεψε την πτώση της πρώτης ευρωπαϊκής κυβέρνησης κατά της λιτότητας αλλά και της πρώτης αριστερής κυβέρνησης μετά από καιρό, και άνοιξε τον δρόμο για ανατροπή των συσχετισμών και σε άλλες χώρες - ήδη, ένας λόγος που οι πιστωτές τρέχουν να κλείσουν το ελληνικό ζήτημα πέραν του πανικού τους για την μη αποπληρωμή των επόμενων δόσεων σε ΔΝΤ και ΕΚΤ, είναι για να προλάβουν την επανάληψη της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ισπανία την Ιρλανδία και άλλες χώρες της "δεύτερης ταχύτητας". Το ποντάρισμα στην "αριστερή παρένθεση" απέτυχε και οι δυνάμεις της εξωτερικής και εσωτερικής τρόικας έχασαν μια μάχη που θεωρούσαν βέβαιη για τα συμφέροντά τους - τώρα θα πιουν το πικρό ποτήρι της νομιμότητας μέχρι το τέλος και προφανώς θα αντικατασταθούν σύντομα με άλλες πιο "εμφανίσιμες" εκδοχές τους.
Η συνέχεια της μάχης για την ανασυγκρότηση θα δοθεί στο εσωτερικό της χώρας μας και επί της ουσίας: στην καταπολέμηση του διεφθαρμένου πελατειακού παρασιτικού καθεστώτος που έφτασε σε ακραίες εκδοχές με τα μνημόνια, στην κατάργηση του κομματικού κράτους και στην στήριξη επιτέλους των αληθινών παραγωγών, των περιθωριοποιημένων και ημιθανών σήμερα δυνάμεων της ελληνικής δημιουργικότητας που ιστορικά ήταν και είναι η ενδογενής δυνατότητα επιστροφής της χώρας μας στην ανάπτυξη, που σημαίνει θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και έσοδα για το κράτος που να τα επιστρέφει με στρατηγικές επενδύσεις στον Πολίτη. Και η μάχη αυτή θα είναι ακόμη πιο κρίσιμη από εκείνη με τις γερμανικές οικονομικές ελίτ: γιατί αφορά τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειαζόμαστε και θα ανακατατάξει το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο σε πιο ορθολογική βάση: τους υπέρμαχους της παραγωγικής ανασυγκρότησης από την μια και τους οπαδούς της εξάρτησης και του παρασιτισμού από την άλλη, της κοινωνίας και της συντεχνίας, του δημοσίου συμφέροντος και του πλουτισμού από το κόμμα-κράτος με την διόγκωση για επίκληση ως "νέφους αγνωσίας" της γενικευμένης διαφθοράς.

Η μεγάλη επιτυχία της ελληνικής διαπραγμάτευσης - που έκανε σε τέσσερις μήνες ότι δεν έκαναν οι κυβερνήσεις 5 χρόνων - είναι ότι απελευθέρωσε το εσωτερικό μέτωπο από τις δηθενιές των "υποχρεώσεών μας στους πιστωτές" που πίσω τους κρυβόταν όλο το παρασιτικό παρακράτος των πελατειακών ελίτ που παρασιτούν συστηματικά το ελληνικό μεταπολιτευτικό κράτος ελέω διεφθαρμένων πολιτικών και διαπλεκομένων ΜΜΕ. 

Η ευκαιρία που παρουσιάζεται είναι ιστορική. 
Για την χώρα και την Αριστερά. 
  • Για την χώρα: Από την εξάρτηση στην ενδογενούς λογικής παραγωγική ανασυγκρότηση.
  • Για την Αριστερά: Από τον δημοσιοϋπαλληλικό σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ στην κοινωνία των παραγωγών και του δημοσίου συμφέροντος.

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Πρόβες κατσαρόλας: Η υποκρισία του "Μένουμε Ευρώπη"

Διαδικτυακό τρολάρισμα της αντισυγκέντρωσης
Την ώρα που ο Χέλμουτ Σμιτ ζητά ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα υπέρ της Ελλάδος, οι αντισυγκεντρώσεις ζητούν υποταγή στα μνημόνια και τα σχεδιασμένα να αποτύχουν προγράμματα του ΔΝΤ - για να μην σηκώσει η χώρα ποτέ κεφάλι και να μην μπορέσει να ανασυγκροτηθεί σε ενδογενή αειφόρα βάση. Να μείνει στην εξάρτηση της δόσης και την μιζέρια της καταστροφής του παραγωγικού της ιστού για να ξεπληρώνει ξεπουλώντας έναν παραλογισμό.
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Ένα συνονθύλευμα αντιπολιτευομένων τις διαπραγματεύσεις που πραγματοποιεί η ελληνική κυβέρνηση, πραγματοποιεί τις μέρες αυτές αντισυγκεντρώσεις την επομένη πάντα των διαδηλώσεων στήριξης στην εθνική διαπραγμάτευση. Συνονθύλευμα αφού συναθροίζονται σε αυτές άνθρωποι διαφορετικών κινήτρων και προσεγγίσεων, από φανατικούς αντικομμουνιστές έως οπαδούς της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας πασπαλισμένους με κόκκους ακραίων "κεντρώων" τύπου Τζήμερου, ακροδεξιών τύπου Βορίδη και Γεωργιάδη και ποταμίσιων "φιλελεύθερων". Με ένα κοινό αίτημα: στο ευρώ πάση θυσία, ότι και να μας ζητήσουν - ότι και να μας επιβάλλουν οι πιστωτές. 

Το αίτημα διατυπώνεται υποκριτικά - δεν λέει "Μένουμε στο ευρώ πάση θυσία" λέει "μένουμε Ευρώπη" - η αοριστία χωράει φανατικούς και διαλλακτικούς, οπαδούς της υποταγής και ανησυχούντες για το μέλλον, νεοφιλελεύθερους και φοβισμένους από την κόντρα Ελλάδας-πιστωτών. 
Το αίτημα υπονοεί ότι οι "άλλοι", εκείνοι/ες που διαδηλώνουν για να στηρίξουν την διαπραγμάτευση έχουν κρυφό σχέδιο την έξοδο, είναι οπαδοί της δραχμής ή τουλάχιστον δεν θέλουν να μείνουν στην Ευρώπη και το ευρώ... και με αυτήν την έννοια αποτελεί μια διχαστική και εμφυλιοπολεμική προσέγγιση παίρνοντας το μέρος των πιστωτών σε αυτήν την κόντρα. Δεν το λέει όμως καθαρά - δεν τολμά να το πει - το υπονοεί και αφήνει τους ακραίους συμμετέχοντες να το εκφράσουν με τα πλακάτ τους που τραβούν τα πράγματα στα άκρα: NO TO STALINISM IN GREECE παραδείγματος χάριν...

Οι συγκεντρώσεις αυτές είναι καθοδηγούμενες. Είναι ενισχυτικές της στάσης των πιστωτών και των εκβιασμών που ασκεί το κυρίαρχο γερμανικό λόμπι στα eurogroup. Και είναι διασπαστικές της εθνικής προσπάθειας επειδή έρχονται να αντιπαρατεθούν στις συγκεντρώσεις που γίνονται καιρό τώρα υπέρ της διαπραγμάτευσης. Τίποτα αυθόρμητο και αθώο δεν υπάρχει σε μια συγκέντρωση που επικοινωνείται από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ ως εκείνη που είναι κατά της εξόδου από την ΕΕ και το ευρώ, λες και οι άλλες είναι υπέρ της εξόδου! Καμιά όμως συγκέντρωση από όσες έγιναν μέχρι σήμερα υπέρ της εθνικής διαπραγμάτευσης δεν είχε πλαίσιο αιτημάτων εξόδου. Οι αντισυγκεντρώσεις υλοποιούν την πολιτική προβοκάτσια της ΝΔ του Σαμαρά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κρυφό σχέδιο εξόδου και δραχμής και γι αυτό δεν υπογράφει τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών.

Οι αντισυγκεντρώσεις αυτές αν ήταν τίμιες πολιτικά θα είχαν αίτημα "Υπογράψτε τώρα!", "Κρατήστε μας στο ευρώ με κάθε κόστος και κάθε θυσία!" - και θα πρόσφεραν κάτι σε ένα διάλογο πραγματικό για τις επιλογές της ελληνικής κυβέρνησης που έχει εντολή να διαπραγματευτεί σκληρά με κόκκινη γραμμή την λιτότητα και εάν δεν μπορέσει να επιτύχει μια κατάλληλη νέα συμφωνία που θα περιλαμβάνει την απομείωση του χρέους και την ανάπτυξη να απευθυνθεί ξανά στο λαό. Αν προκύψει θέμα εξόδου προφανώς πρέπει να ανανεωθεί η λαϊκή εντολή ή και να αλλάξει: πχ "Όχι κόκκινες γραμμές, υπογράψτε ό,τι νάναι αρκεί να μην φύγουμε από το ευρώ". 
Αλλά οι αντισυγκεντρώσεις δεν τολμούν να μιλήσουν καθαρά - αρκούνται στα υπονοούμενα. Γιατί άραγε;
Μήπως γιατί μιλώντας καθαρά θα εισπράξουν την απομόνωση; Από έναν λαό που πρόσφατα ψήφισε  αξιοπρέπεια και διαπραγμάτευση ίσων προς ίσους, εταίρων με εταίρους; Που απέρριψε την καταστροφική υποταγή άνευ όρων; 
Ναι αυτό είναι μάλλον - φοβούνται να ζητήσουν υποταγή. 

Και τρέφουν και στηρίζουν από την σκιά τα σχέδια και τους πόθους ανατροπής της νεοεκλεγμένης κυβέρνησης με την υποκριτική υπεράσπιση της παραμονής στο ευρώ που οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπονόμευσαν - όπως και την ευρωπαϊκή ενοποίηση - αποδεχόμενες την μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους.
Γιατί φανερά θα απορριφθούν.

Αλλά έτσι δίνουν την ευκαιρία σε κάθε εμφυλιοπολεμικό ρεβανσιστή ή διαπλεκόμενο ολιγάρχη να αναπτύσσει και να προωθεί την διάσπαση αδυνατίζοντας το εθνικό μέτωπο και προωθώντας ανομολόγητα σχέδια αποτυχίας της εθνικής διαπραγμάτευσης και την αριστερή παρένθεση του Σαμαρά - με bankrun, με εσωτερικές συγκρούσεις, με όποιο μέσο είναι δυνατόν. Την ώρα που ο Χέλμουτ Σμιτ ζητά ευρωπαϊκό επενδυτικό πρόγραμμα υπέρ της Ελλάδος, οι αντισυγκεντρώσεις ζητούν υποταγή στα μνημόνια και τα σχεδιασμένα να αποτύχουν προγράμματα του ΔΝΤ - για να μην σηκώσει η χώρα ποτέ κεφάλι και να μην μπορέσει να ανασυγκροτηθεί σε ενδογενή αειφόρα βάση. Να μείνει στην εξάρτηση της δόσης και την μιζέρια της καταστροφής του παραγωγικού της ιστού για να ξεπληρώνει ξεπουλώντας έναν παραλογισμό.

Αυτή είναι και η άφατη υποκρισία του "Μένουμε Ευρώπη". 

*Δημοσιεύτηκε στο tvxs.gr

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Οι πιστωτές με την πλάτη στον τοίχο: η καρφίτσα του Grexit απειλεί να σπάσει την φούσκα 67 τρις της Deutsche Bank


Η φούσκα και το grexit: από το αποκαλυπτικό τεύχος 51/2012 στο δραματικό σημερινό τεύχος 26/2015:
"Η απειλή ενός Grexit, την οποία προσπαθούν να εξαλείψουν η Άγκελα Μέρκελ και ο Αλέξης Τσίπρας, μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία διάβρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος"

Ο πραγματικός λόγος της αδιαλλαξίας Σόιμπλε είναι να αποσπαστεί η προσοχή του Ευρωπαϊκού κοινού από την επώδυνη πραγματικότητα

του Μιχάλη Γιαννεσκή*

Ο Βόλφκανγκ Σόιμπλε και η γερμανική ηγεσία της Ευρωζώνης έχουν σοβαρούς λόγους να ανησυχούν και να διατηρούν μία αδιάλλακτη στάση στις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα. Όμως η αποπληρωμή του ελληνικού χρέους που ανέρχεται σε 317 δισεκατομμύρια ευρώ δεν είναι ένας από τους πιο σημαντικούς. Το ελληνικό χρέος είναι αμελητέας σημασίας, σε σύγκριση με το χρηματοπιστωτικό δυναμίτη των γερμανικών (και άλλων) τραπεζών, ο οποίος τους τελευταίους μήνες δίνει καθημερινά περισσότερα σημάδια ανάφλεξης.

Μόνο η Deutsche Bank, η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας, βρίσκεται σημαντικά εκτεθειμένη, κατέχοντας αμφιβόλου αξίας χρηματοπιστωτικά προϊόντα, γνωστά ως «παράγωγα», ύψους 67 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για ποσό παρόμοιο με το ΑΕΠ όλης της υφηλίου και 20 φορές μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Γερμανίας. Οποιαδήποτε σύγκριση με την κατάσταση της τράπεζας Lehman Brothers το 2008 δεν θα ήταν καθόλου άστοχη. Απλώς όταν χρεοκόπησε η Lehman Brothers είχε στη διάθεσή της παράγωγα αξίας μόνο 31.5 τρισεκατομμύρια ευρώ. Η κρίση του 2008 επιβεβαίωσε τον συνοπτικό ορισμό των παραγώγων που είχε προτείνει ο Αμερικανός μεγιστάνας Warren Buffet: «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής»

Μπορεί το 2008 να αποτελεί παρελθόν, αλλά οι πρόσφατες εξελίξεις είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για τη Deutsche Bank. Οι αρμόδιες αρχές των ΗΠΑ και της Βρετανίας επέβαλαν στη τράπεζα τον Απρίλιο ένα πρόστιμο-ρεκόρ, (το οποίο, μαζί με ένα προηγούμενο πρόστιμο, ανέρχεται συνολικά σε 2.2 δισεκατομμύρια ευρώ), για νοθεία των διατραπεζικών επιτοκίων. Στις αρχές Ιουνίου παραιτήθηκαν αιφνιδιαστικά οι δύο συν-διευθύνοντες σύμβουλοί της. Εναντίον ενός από αυτούς και τεσσάρων πρώην στελεχών της τράπεζας είχε ήδη ασκηθεί δίωξη από τις γερμανικές δικαστικές αρχές για ψευδείς δηλώσεις και παραπλανητικές καταθέσεις. Λίγες μέρες αργότερα εισαγγελικές αρχές έκαναν έφοδο στα γραφεία της τράπεζας στη Φρανκφούτρη για να συλλέξουν στοιχεία πελατών της.

Ταυτόχρονα, τα χρηματοπιστωτικά προϊόντα γίνονται καθημερινά πιο επισφαλή. Αμέσως μετά την ανακοίνωση της αποτυχίας των διαπραγματεύσεων των «θεσμών» με την Ελλάδα στις 12 Ιουνίου, το ρίσκο των ομολόγων της Ευρωζώνης σημείωσε κάθετη άνοδο. Ο γερμανικός δείκτης οικονομικής προοπτικής ZEW έπεσε στις 16 Ιουνίου για τρίτο συνεχόμενο μήνα, και έχει σημειώσει πτώση 43% μέσα σε τρεις μήνες.

Ομολογουμένως, η Γερμανία δεν αποτελεί εξαίρεση. Άλλες χώρες έχουν παρόμοια προβλήματα, όπως η Αυστρία, η Ολλανδία και η Φιλανδία. Όμως αυτά είναι ελάσσονος σημασίας σε σύγκριση με το μέγεθος των επισφαλών επενδύσεων της Deutsche Bank.

Εν όψει των παραπάνω προβλημάτων, μια πιθανή στάση πληρωμών της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία στην Ευρωζώνη, ιδίως όταν έχει ανακοινωθεί επανειλημμένα ότι οι «θεσμοί» έχουν έτοιμα σχέδια αντιμετώπισης ενδεχομένου Grexit. Μήπως όμως οι εντατικές προσπάθειες της γερμανικής ηγεσίας να προβάλλει την κρίση των οικονομιών της ευρωπαϊκής περιφέρειας (Ελλάδα, Ισπανία κοκ.) ως το κύριο πρόβλημα της Ευρωζώνης, απλώς αποτελούν ένα προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η εγγενής σαθρότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Διότι όπως έχουν δείξει οι μέχρι σήμερα εξελίξεις, ο πρωταρχικός στόχος της ευρωπαϊκής ηγεσίας είναι η προστασία των τραπεζών.

Όταν μία γιγαντιαία τράπεζα πρέπει να ξεφορτωθεί «σκάρτα» ομόλογα ή να προμηθευτεί επιπλέον ρευστότητα, στρέφεται προς την ΕΚΤ. Αμέσως πριν το PSI, η ΕΚΤ βοήθησε τη Deutsche Bank, μεταξύ άλλων, να πωλήσει σε καλή τιμή τα «τοξικά» ελληνικά ομόλογα που κατείχε. Τα οποία έχει τώρα στην κατοχή της η ΕΚΤ, που βέβαια υποστηρίζεται από τους Ευρωπαίους φορολογουμένους. Η Deutsche Bank και οι υπόλοιπες τράπεζες είχαν σχετικά αμελητέες απώλειες από το PSI, σε αντίθεση με τους Έλληνες συνταξιούχους. Και αφού οι τράπεζες δεν υπέστησαν πάθημα, δεν χρειάστηκε να μάθουν κανένα μάθημα, έχοντας την πεποίθηση ότι οι ηγέτες της βορειοδυτικής Ευρώπης δεν θα τις άφηναν σύξυλες σε μία παρόμοια συγκυρία στο μέλλον.

Η συγκυρία αυτή πλησιάζει καθημερινά, και ακόμη και ένα μικρό ταρακούνημα της τραπεζικής βάρκας (μια ελληνική στάση πληρωμών), μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, όπως μία ανεξέλεγκτη αλυσιδωτή χρεοκοπία. Διότι αν κάτι πάει στραβά, η Deutsche Bank, όπως και οι περισσότερες τράπεζες, έχει τη δυνατότητα να καλύψει μόνο ένα μικρό μέρος των «παραγώγων» και άλλων τοξικών προϊόντων τα οποία κατέχει.

Συνεπώς έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν ο κ. Σόιμπλε, η κ. Μέρκελ και οι λοιποί «σκληροί» της Ευρωζώνης. Βέβαια, ο πραγματικός λόγος της ανησυχίας τους και της αδιάλλακτης στάσης τους δεν μπορεί να είναι το ελληνικό χρέος, το οποίο αντιστοιχεί στο 0.5% των παραγώγων που κατέχει μόνο μία γερμανική τράπεζα, αλλά η ανασφάλεια που δημιουργεί η πιθανότητα αναταραχής του χάρτινου πύργου της χρηματοπιστωτικής οικονομίας.

Για τη γερμανική ηγεσία, η ελληνική κρίση αποτελεί ένα βολικό αποδιοπομπαίο τράγο, για να αποσπαστεί η προσοχή του Ευρωπαϊκού κοινού από την επώδυνη πραγματικότητα. Ενώ η σκληρή στάση των δανειστών προς την Ελλάδα και τις χώρες της περιφέρειας της Ευρώπης αποβλέπει κυρίως στην αποφυγή δύο ανεπιθύμητων εξελίξεων. Πρώτον, ενός ταρακουνήματος της αγοράς, το οποίο μπορεί να προκαλέσει μία στάση πληρωμών ή μία διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους. Δεύτερον, μίας σειράς παραχωρήσεων προς την Ελλάδα, που θα απειλήσουν το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο κατεστημένο. Όμως όταν η τραπεζική βάρκα μπάζει νερά, η προσαρμογή των Ελλήνων επιβατών στις εντολές των καπετάνιων δεν δύναται από μόνης της να την διατηρήσει εν πλω.

Μάλλον γνωρίζουν πολύ περισσότερα οι Έλληνες διαπραγματευτές από όσα τους πιστώνουν οι συνομιλητές τους και οι «θεσμοί». Οι οποίοι χρησιμοποιούν μία Οργουελιανή τακτική για να παρουσιάσουν ως «απειρία» την εμπεριστατωμένη άρνηση της ελληνικής πλευράς να προσαρμοστεί μέσα σε ένα σαθρό χρηματοπιστωτικό πλαίσιο.


πηγή tvxs.gr