Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

Είναι δυνατή μια "καθαρή λύση για το χρέος" στις 15 Ιουνίου; Όχι βέβαια...



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Ο Σόιμπλε πήγε τον αγώνα στην παράταση. Ο Σόιμπλε. Όχι ο Τόμσεν όπως γράφουν πολλά μέσα ενημέρωσης. Ο Τόμσεν είναι απλά ο "κακός μπάτσος" της ιστορίας σε συνεννόηση με τον ..."καλό" όπως παρουσιάζεται εσχάτως ο Σόιμπλε, ανησυχώντας κάθε λογικό άνθρωπο.

Θα ήταν κανείς πολύ αφελής αν πίστευε ότι όλο αυτό είναι απλά μια προεκλογική παράσταση του Σόιμπλε, ο οποίος κατά βάθος έχει αποδεχθεί την ανάγκη ελάφρυνσης και βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και στην παράταση του Ιουνίου θα συναινέσει με τις ευλογίες της "πιο λογικής" Μέρκελ. 
Ωραίο παραμύθι. 
Στην πραγματικότητα όλο αυτό είναι μια προεκλογική δέσμευση των Μέρκελ Σόιμπλε που χωρίς την τήρησή της το κόμμα τους θα καταρρεύσει εκλογικά...

Η Μέρκελ έχει υποσχεθεί στην γερμανική μεσαία τάξη ότι θα είναι το τελευταίο θύμα της παγκοσμιοποίησης και ότι πρώτα θα εξαφανιστούν οι μεσαίες τάξεις των άλλων ευρωπαϊκών και εν γένει δυτικών χωρών από την καλπάζουσα επιβολή του παγκοσμιοποιημένου μη παραγωγικού καπιταλισμού της απορρύθμισης κάθε δικαιώματος και οικονομικής προκοπής που απέκτησαν εργαζομένοι και παραγωγοί τον τελευταίο αιώνα. 
Και εργαλείο για να επιζήσει η δική τους μεσαία τάξη την ώρα που καταστρέφονται οι άλλες και εις βάρος τους, ειδικά του ευρωπαϊκού νότου, είναι η συμμετοχή του ΔΝΤ στα προγράμματα επιτροπείας και δημοσιονομικής προσαρμογής των άλλων χωρών. 
Έχει δεσμευτεί γι αυτό ο Σόιμπλε στην γερμανική βουλή. 
Και έχει αυτοπαγιδευτεί στην συμμετοχή του ΔΝΤ ακόμη και τώρα που τυπικά εκείνο ζητάει μέτρα βιωσιμότητας του χρέους δλδ ελάφρυνση για να συνεχίσει να συμμετέχει. 

Οι αναλύσεις πάνε και έρχονται γύρω από τις πιθανότητες κάποιας λύσης έστω και στο παρά πέντε - που χρονικά είναι ο Ιούνιος αφού δεν υπάρχει χρόνος μετά για έγκριση της δόσης των πολλών δις από τα εθνικά κοινοβούλια. Και το ΔΝΤ διαρρέει ότι θα υπάρξει λύση ακριβώς γι αυτόν τον λόγο και μόνο: ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος.
Όμως δεν υπάρχει περίπτωση να αυτοκτονήσουν εκλογικά οι Μέρκελ Σόιμπλε και να βάλουν σε περιπέτειες το σχέδιό τους για επικράτηση στον οικονομικό πόλεμο κατά των ίδων τους των εταίρων στην ΕΕ. Και την ηγεμονία τους  - επιτρέποντας στο παγιδευμένο πειραματόζωό τους να διαφύγει.

Η λύση άρα δεν θα είναι καθαρή. 
Θα είναι ένα ακόμη επεισόδιο στην παράσταση "καλός και κακός μπάτσος" Τόμσεν και Σόιμπλε, που στην πραγματικότητα δεν θέλουν να επιτρέψουν στην Ελλάδα και μάλιστα με αριστερή κυβέρνηση να εξέλθει της επιτροπείας όρθια! 
Το "πρόγραμμα" είναι σαφές: καταστροφή της Μμ βιομηχανικής παραγωγικής βάσης, αιώνια εξάρτηση, ξεπούλημα εθνικών πόρων, μονοθεματική οικονομία ενταγμένη στον γερμανικό καταμερισμό εργασίας και παραγωγής, εξάρτηση της ισχυρής ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας και κατεύθυνση των εσόδων της στην Γερμανία και τους συμμάχους της. 
Τόσο καιρό δουλεύουν το "πρόγραμμα" αυτό - δεν θα το θυσιάσουν επειδή απλά τους πιέζει ο χρόνος για την συμφωνημένη χρηματοδότηση και οι γερμανικές εκλογές. 

Το σκηνικό της συμπαιγνίας μπορεί να αλλάξει μόνο αν αυτοί οι (ευνοϊκοί) παράγοντες χρησιμοποιηθούν από την ελληνική πλευρά όταν ΔΕΝ δει την "καθαρή λύση" που αναμένει και έχοντας ως σύμμαχο την κατανόηση των άλλων εταίρων και της Κομισιόν αλλά και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας που δείχνει να ξυπνά λίγο πριν την εκλογική της εξαφάνιση. 

Η λύση στην οποία θα συμφωνήσουν ΔΝΤ και Σόιμπλε θα είναι λύση αναβολής για μετά τις γερμανικές εκλογές. 
Αυτό είναι σαφές. 
Κι αυτό από μόνο του δεν είναι τόσο κακό αφού πιθανότατα η γερμανική δεξιά θα αναγκαστεί να τα βρεί με τους άλλους εταίρους μετά τις εκλογές και να αλλάξει κάποιες προτεραιότητες - όταν μάλιστα το πιθανότερο είναι ένας νέος "μεγάλος συνασπισμός" με τους σοσιαλδημοκράτες ανεξαρτήτων ποιο θα είναι πρώτο ή δεύτερο κόμμα. 
Το κακό θα είναι να δεσμευτεί με αυτήν την λύση η χώρα μας σε μια βιωσιμότητα αλα γερμανικά, του χρέους της και σε μόνιμη αιμορραγία πόρων και παραγόμενου πλούτου στην χοάνη του χρέους:
η πεποίθηση που μοιράζονται ΔΝΤ και Γερμανία ότι η χώρα μας θέλει μερικές δεκαετίες ακόμη για να ανακάμψει, δεν είναι οικονομική ανάλυση αλλά πολιτική βούληση!
Εφόσον λοιπόν μια καθαρή λύση δεν είναι δυνατή στις 15 Ιουνίου, η ελληνική διαπραγματευτική αποστολή οφείλει να μην επιτρέψει η αναβολή των αποφάσεων για το χρέος για μετά τις γερμανικές εκλογές να μην εμπεριέχει σαφή μελλοντικά μέτρα ελάφρυνσης που απλά θα υλοποιηθούν από την επόμενη γερμανική κυβέρνηση όποια και να είναι αυτή - όπως τα μελλοντικά μέτρα-αντίμετρα της β΄αξιολόγησης θα εφαρμοστούν από την επόμενη ελληνική κυβέρνηση όποια και να είναι αυτή. 
Γιατί ακόμη και αν έπαιρναν την πρωτιά οι σοσιαλδημοκράτες στις γερμανικές εκλογές, η έγνοια τους θα ήταν πρώτα το γερμανικό σχέδιο και μετά όλα τα άλλα - τόχουν αποδείξει επανειλημμένα αυτό. Η πολιτική εξόδου μας από την παγίδα του χρέους δεν μπορεί να στηρίζεται σε μη ρεαλιστικά δεδομένα.

Πολιτική γενικώς δεν γίνεται με ελπίδες και υποσχέσεις. 
Πολιτική γίνεται με αξιοποίηση ρεαλιστικά των δυνατοτήτων που παρουσιάζονται. 
Και δέσμευση υπογραφών. 

Αυτήν την στιγμή δυο παράγοντες είναι υπέρ της χώρας μας: 
  • η ολοκλήρωση της αξιολόγησης άρα και η υποχρέωση των θεσμών να παρέχουν χρηματοδότηση εντός μηνός και 
  • οι γερμανικές εκλογές που θα τιναχτούν στον αέρα από μια άρνηση των γερμανών να δεσμευτούν στο πακέτο "μέτρα-βιωσιμότητα χρέους".
Για την ελληνική διαπραγματευτική αποστολή η εντολή σε αυτήν την ευνοϊκή περίσταση δεν μπορεί να είναι άλλη από την επίδειξη αποφασιστικότητας τύπου "ή ταν ή επί τας". Αν αυτήν τη φορά δεν κάνουν "οι άλλοι" το βήμα πίσω, θα έχουμε ηττηθεί οριστικά στην διαπραγματευτική μας προσπάθεια για την έξοδο από την επιτροπεία με ότι πρακτικά θα σημαίνει αυτό για την αριστερή διακυβέρνηση και το μέλλον της παραγωγικής μας ανασυγκρότησης.


πηγή tvxs


Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Και προσοχή τι υπογράφουμε μέσα στον Ιούνιο...


Ο καλός και ο κακός μπάτσος... συνεννοούνται για την επόμενη παράσταση στις 15 Ιουνίου και την εναλλαγή ρόλων...
του ιστολογίου

Η αντίσταση του Σόιμπλε είναι δομικό στοιχείο της προεκλογικής καμπάνιας της Μέρκελ. 
Χωρίς αυτήν το κόμμα της δεν θα πάει καλά - θα απογοητεύσει τους οπαδούς της που στηρίζονται στην σκληρή υπόσχεσή της ότι η γερμανική μεσαία τάξη θα είναι η τελευταία που θα γονατίσει διεθνώς. 
Έτσι οι όποιες αποφάσεις για το χρέος παρθούν τώρα θα είναι διφορούμενες ώστε να επιτρέπουν την απρόσκοπτη ολοκλήρωση της προεκλογικής περιόδου στην Γερμανία. 
Μετά η Μέρκελ θα βγάλει το χρήσιμο Σόιμπλε από υπουργό και θα συναινέσει στην ελάφρυνση του χρέους. 
Οπότε υπομονή....

Και προσοχή τι υπογράφουμε μέσα στον Ιούνιο...



Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Αρθρα 70 - 71: "Ναι" ψήφισαν 280 βουλευτές, "Όχι" 1 βουλευτές, "Παρών" ουδείς


Τι ενώνει νεοφιλελεύθερους, σοσιαλίζοντες, ακροκεντρώους και κομμουνιστές; Μα τα άρθρα 70-71!!! Παράλογο;;;
Ενωμένη αντιπολίτευση: "Αυτά τα αντίμετρα δεν είναι φερετζές, όλα τα άλλα είναι!"
Για την εντυπωσιακή συναντίληψη όλων - μα όλων - των κομμάτων της αντιπολίτευσης κατά την (κατα)ψήφιση των αντίμετρων: 

του Τάκη Ψαρίδη

Απορία σκεπτόμενου πολίτη ανεξαρτήτως κομματικής τοποθετήσεως. 


Πώς γίνεται τα αντίμετρα να είναι "ο φερετζές των μέτρων", "κοροϊδία και παραπλάνηση του λαού", εκτός από αυτά που ξεχώρισε και ψήφισε σύσσωμο το ενιαίο αντιπολιτευτικό μέτωπο, Μητσοτάκης, Φώφη, Σταύρος, Λεβέντης, Κουτσούμπας, για την μείωση του φπα στα αγροτικά εφόδια και την κατάργηση του αφορολογήτου των βουλευτών;; 

Για ποιο λόγο η μείωση του φπα στα αγροτικά εφόδια δεν είναι "φερετζές" και "παραπλάνηση" και είναι, πχ, η μείωση του φορολογικού συντελεστή των φυσικών προσώπων, η κατάργηση της προσωπικής συμμετοχής στα φάρμακα, η επιδότηση του ενοικίου για χιλιάδες οικογένειες;; 

Δεν είναι εντυπωσιακό όλοι αυτοί να έχουν ακριβώς την ίδια άποψη-γραμμή για το τι είναι "φερετζές" και "παραπλάνηση"; 

Λέτε να κάνει αυτήν την ερώτηση «κρίσεως» έστω και ένας (αριθμ 1) συστημικός δημοσιογράφος σε κάποιον απ όλους αυτούς;; 

Η μήπως και αυτοί εχουν ακριβως την ίδια άποψη περι "φερετζέ";;



υγ του ιστολογίου
Για την ιστορία:
Με τις ψήφους των βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας εγκρίθηκε από την Ολομέλεια της Βουλής το πολυνομοσχέδιο με τα μέτρα και τα αντίμετρα. 
Συνολικά ψήφισαν 281 βουλευτές. Το αποτέλεσμα της ονομαστικής ψηφοφορίας, επί της αρχής και επί όλων των άρθρων, έπειτα από σχετικό αίτημα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το εξής: 
Επί της αρχής: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 1-14: «Ναι» ψήφισαν 154 βουλευτές, «όχι» 127 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 15-35: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 36-45: «Ναι» ψήφισαν 154 βουλευτές, «όχι» 127 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 46-55: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρο 56: «Ναι» ψήφισαν 152 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» 1. Παρών δήλωσε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τασία Χριστοδουλοπούλου για τις διατάξεις που ρυθμίζουν τη διαδικασία απόλυσης των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία επικαλούμενη προσωπικούς λόγους και τονίζοντας ότι στηρίζει τη κυβέρνηση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος διευκρίνισε ότι ο πρωθυπουργός είχε εγκαίρως ενημερωθεί από την κ. Χριστοδουλοπούλου και έδειξε την κατανόησή του.
Αρθρα 57-61: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρο 62: «Ναι» ψήφισαν 154 βουλευτές, «όχι» 127 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 63-69: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 70 - 71: «Ναι» ψήφισαν 280 βουλευτές, «όχι» 1 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρο 72: «Ναι» ψήφισαν 154 βουλευτές, «όχι» 127 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 73 - 82: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 83-84: «Ναι» ψήφισαν 154 βουλευτές, «όχι» 127 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 85-95: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρο 96: «Ναι» ψήφισαν 155 βουλευτές, «όχι» 126 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 97-103: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 104-117: «Ναι» ψήφισαν 154 βουλευτές, «όχι» 127 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Αρθρα 118 - 163: «Ναι» ψήφισαν 153 βουλευτές, «όχι» 128 βουλευτές, «παρών» ουδείς
Ταυτόχρονα διεξήχθη η ψηφοφορία επί της τροπολογίας της ΝΔ για την απόδοση μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος στην κοινωνία. «Ναι» ψήφισαν 172 βουλευτές, «όχι» 108 βουλευτές, «παρών» ουδείς. Έγινε επομένως δεκτή.   (tovima)

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Ρωγμές στο τείχος Σόιμπλε;


Το σχέδιο Τσίπρα για το μεγάλο come back και η "μεγάλη νύχτα" της 22ας Μαίου

O Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται… να φορέσει γραβάτα, η Ανγκελα Μέρκελ προσγειώνει μεν αλλά δεν ακυρώνει τις προσδοκίες για συμφωνία στο θέμα του χρέους, και οι ρωγμές στο τείχος Σόιμπλε επιτρέπουν στην κυβέρνηση να προσβλέπει στο μεγάλο πολιτικό come back.

Βασικές προϋποθέσεις γι αυτό το come back είναι η λύση στο χρέος, η επιτυχής έξοδος στις αγορές και το «επενδυτικό τσουνάμι» - ένα τρίπτυχο εξαιρετικά δύσκολο, αλλά εφικτό όπως τουλάχιστον έδειξε να πιστεύει χθες το βράδυ ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Στην πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας κατά την συνομιλία του με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες έδωσε τον πλήρη οδικό χάρτη των κυβερνητικών σχεδιασμών, ανεβάζοντας εμφανώς τον πήχη της αισιοδοξίας και επιλέγοντας να προτάξει το θετικό αφήγημα και την προοπτική του εθνικού success story κόντρα στη δύσκολη μάχη για τα νέα μέτρα στη Βουλή.

Οι τρεις σταθμοί του κυβερνητικού σχεδίου


Ο εν λόγω οδικός χάρτης που περιέγραψε ο πρωθυπουργός περιλαμβάνει τρεις σταθμούς: Συμφωνία για το χρέος είτε στο Eurogroup της επόμενης Δευτέρας είτε λίγο αργότερα, πρώτη έξοδο – «δειλά δειλά», όπως χαρακτηριστικά είπε - στις αγορές έως τον Αύγουστο με στόχο ένα επιτόκιο περί το 4% με 4,5% και, εν συνεχεία πάση δυνάμει στροφή στην ανάπτυξη.

«Εφόσον κλείσει η αξιολόγηση και πάρουμε το χρέος θα υπάρξει επενδυτικό τσουνάμι», ήταν η ενδεικτική φράση του Αλέξη Τσίπρα, που χαρακτήρισε ταυτόχρονα «too good to be true» τα μηνύματα που έρχονται για την αλλαγή κλίματος στη χώρα.

Πρόκειται για το ίδιο αφήγημα και τον ίδιο οδικό χάρτη που είχε περιγράψει λίγο νωρίτερα από το βήμα της Βουλής, σε πιο συγκρατημένους μεν αλλά επίσης θετικούς τόνους, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης λέγοντας: «Ο μόνος τρόπος να ανακτήσουμε τον έλεγχο της μοίρας μας είναι να κάνουμε το χρέος βιώσιμο και να διεκδικήσουμε το τέλος των μνημονίων».

Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε

Οι «ενέσεις αισιοδοξίας» από την κυβερνητική πλευρά αποτελούν σαφή επιλογή πολιτικής τακτικής απέναντι σε μια πιεσμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία και σε ένα εκλογικό σώμα υπό βαριά μνημονιακή κόπωση, ταυτόχρονα όμως εδράζονται και σε μια σειρά παραγόντων που δείχνουν να διαμορφώνουν ευνοϊκότερο έδαφος και στην πλευρά των δανειστών.

Σ’ αυτούς τους παράγοντες ο Αλέξης Τσίπρας συμπεριέλαβε την πεποίθηση ότι «η κυρία Μέρκελ δεν θέλει να πάει σε εκλογές με ανοικτή κρίση στην Ελλάδα», το γεγονός ότι η γερμανίδα καγκελάριος τον διαβεβαίωσε πως το ζήτημα του χρέους δεν το διαχειρίζεται αποκλειστικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά αποτελεί κοινή τους απόφαση, καθώς και την διαπίστωση ότι «το ΔΝΤ εννοεί αυτά που λέει» - άρα, η Γερμανία θα αναγκαστεί άμεσα να κάνει μια καθαρή επιλογή.

Με αυτά τα δεδομένα στο επιτελείο του Μαξίμου θεωρούν αναπόδραστη πλέον την επίτευξη της πολιτικής συμφωνίας για το χρέος «ακόμη κι εάν χρειαστεί να περιμένουμε έως τον Ιούνιο» όπως έλεγε χαρακτηριστικά χθες το βράδυ στη Βουλή κυβερνητικό στέλεχος.

Η "μεγάλη νύχτα" της 22ας Μαίου

Από την πλευρά του, και απαντώντας ουσιαστικά στο κύμα της ελληνικής αισιοδοξίας ο εκπρόσωπος της καγκελαρίας στο Βερολίνο επέλεξε να παίξει με τις διατυπώσεις για να συγκρατήσει μεν, αλλά όχι και να γειώσει το κλίμα των προσδοκιών:

«Η γερμανική κυβέρνηση», είπε ο Στέφαν Ζάιμπερτ, «θα ήταν ικανοποιημένη εάν από το Eurogroup της Δευτέρας προέκυπτε μια θετική απόφαση. Όμως η καγκελάριος δεν εκφράζει κάποια προσδοκία για το πότε θα επιτευχθεί μια θετική αξιολόγηση».

Την ίδια ώρα, αξιωματούχος της ευρωζώνης ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους στις Βρυξέλλες έδινε πιθανότητες «50-50» για επίτευξη συμφωνίας τη Δευτέρα.

Κι έως ότου η ζυγαριά ισορροπήσει ανάμεσα στις επιδιώξεις και σκοπιμότητες όλων των πλευρών - Βρυξελλών, Βερολίνου και Ουάσιγκτον - η πλέον σίγουρη πρόβλεψη είναι μάλλον εκείνη του Αλέξη Τσίπρα ότι η «νύχτα της 22ας Μαίου θα είναι μεγάλη»…



πηγή tvxs

Ελλάδα: Debt-End or Dead-End

Εισαγωγικό σχόλιο από την Κατερίνα Πάντα
Είναι αλήθεια & βρισκόμαστε τώρα στο σημείο αιχμής.
Το πλέον κρίσιμο σημείο, όπου τα πάντα παίζονται για το χρέος.
Και φυσικά μόνο το ΔΝΤ ως το μακρύ χέρι των ΗΠΑ, είναι αυτό που μπορεί να αντιμετωπίσει τους ευρωπαίους, που έχουν κρυφτεί πίσω από έναν αδιάλλακτο Σόιμπλε.
Πρός το παρόν και άνευ απροόπτου, δείχνει να τον έχει εγκλωβίσει στην ίδια την αδιαλλαξία του.
Ημίμετρα ΔΕΝ δέχεται, μιας και ο ίδιος όταν πήρε άδεια εγκρισης του τρίτου μνημονίου απο την βουλή του, ήταν με τον απαραίτητο όρο της συμμετοχής του ΔΝΤ.
Η ώρα αυτή έφτασε. Και η θα γίνει μια σωστή αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να σπάσει τον αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο με το τίμημα να βαίνει αυξανόμενο σε νέα μνημόνια & με τον πέλεκυ της χρεοκοπίας να επικρέμαται επ' άπειρον, η πάμε σε μετωπική με τοίχο. Και το φωνάζαμε από χρόνια για όσους με γνωρίζουν από παλιά στο Capital.
Επί επτά συναπτά έτη εσωτερικής υποτίμησης, & η ταυτόχρονη απομόχλευση δημοσίου και ιδιωτικού τομέα καθιστούν ατελέσφορη κάθε προσπάθεια εξόδου από το καθοδικό σπιράλ ύφεσης και αποπληθωρισμού, αν δεν αναδιαρθρωθεί αποτελεσματικά το χρέος.
Αγγλιστί: Debt-End or Dead-End.
Σύμφωνα με το διοργανωθέν Συμπόσιο, στο οποίο συμμετέχουν οι δικοί μας: Nikolaos KaratsorisVasilis PazopoulosThanos Niforos, Γιάννης Π. Κυριακόπουλος.
Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή τους, στην πολύ κρίσιμη για τη χώρα περίοδο που διανύουμε!
Kαλή επιτυχία στη χώρα μας, όπου το τι θα γίνει με το χρέος, κρίνεται η ίδια της η ύπαρξη και το μέλλον των παιδιών της.

Παρουσίαση-ζωντανή μετάδοση από το euro2day:
Μερικοί από τους πλέον καταξιωμένους οικονομολόγους αλλά και στελέχη της αγοράς συζητούν για το ελληνικό θέμα και πως μπορεί να βγει η χώρα από την κρίση. Παρακολουθείστε ζωντανά μέσω του Euro2day.gr.
Ελλάδα: Debt-End or Dead-End
Ενα σημαντικό συνέδριο για το ελληνικό ζήτημα διεξάγεται στη Βιέννη από το πανεπιστήμιο Webster. Όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά οι διοργανωτές τη συνεχή προσπάθεια απόδρασης από τη Δαμόκλειο σπάθη της πτώχευσης που επικρέμεται πάνω από την ελληνική οικονομία ακολουθεί, μετά από κάθε αξιολόγηση, ένα νέο πρόγραμμα διάσωσης σ’ έναν αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο με το τίμημα να βαίνει αυξανόμενο.
Η επί επτά συναπτά έτη εσωτερική υποτίμηση, η ταυτόχρονη απομόχλευση δημοσίου και ιδιωτικού τομέα καθιστούν ατελέσφορη κάθε προσπάθεια εξόδου από το καθοδικό σπιράλ ύφεσης και αποπληθωρισμού. Μακροπρόθεσμα, εκτιμάται, το τίμημα θα βαίνει αυξανόμενο καθώς θα διαφανούν οι επιπτώσεις της επιλογής της νέας γενιάς να αναζητήσει διέξοδο στη μετανάστευση, προκειμένου να αποφύγει τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Για να συζητήσουν τα παραπάνω έχουν προσκληθεί καταξιωμένοι εμπειρογνώμονες του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος, όπως άλλωστε φαίνεται από τον κατάλογο των συμμετεχόντων:
-Ο καθηγητής Steve Keen, ένας από τους κορυφαίους οικονομολόγους σήμερα παγκοσμίως και επικεφαλής στο Kingston University του Λονδίνου,
- Ο Richard Werner, Καθηγητής Τραπεζικής στο Southampton Business School και επινοητής του όρου «Ποσοτική Χαλάρωση»,
- Ο καθηγητής Bernard Lietaer, που συμμετείχε στη διαμόρφωση της αρχικής αρχιτεκτονικής του ευρώ από την πλευρά της Κεντρικής Τράπεζας του Βελγίου,
- Ο Paul Kazarian, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της Japonica Partners.
Από τις ΗΠΑ θα έρθει ειδικά για το συμπόσιο o Robert Parenteau, ο Dr. Kaoru Yamaguchi από την Ιαπωνία και o Dr. Wolfgang Richter από τη Γερμανία.
Επίσης είτε θα συμμετέχουν, είτε θα παρουσιάσουν τις εισηγήσεις τους μέσω ζωντανής σύνδεσης, οι καθηγητές Albrecht Ritschl, Michael Hudson, Heinz J. Hafner, Marco Cattaneo και Rob Parenteau.
Από ελληνικές συμμετοχές έχουμε τον πρώην Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών Δημήτρη Μάρδα, τον επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής Παναγιώτη Λιαργκόβα, καθώς και τους καθηγητές Αιμίλιο Αυγουλέα, Κώστα Λαπαβίτσα, Βασίλη Πολυμένη.
Σύντομες παρεμβάσεις που θα αναδείξουν πτυχές της κρίσης και λύσεις θα παρουσιαστούν από τους Θάνο Νιφόρο, Ιωάννη Χατζηθεοδοσίου και Γιάννη Κυριακόπουλο.
Διοργανωτής του Συμποσίου είναι ο επικεφαλής του Τμήματος Επιχειρήσεων και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Webster, Δρ Νικόλαος Αντωνακάκης, ένας από τους πρωτοπόρους Ευρωπαίους οικονομολόγους της εποχής μας. Χορηγός επικοινωνίας είναι το Euro2day.gr.
Μέλη της οργανωτικής επιτροπής είναι ο Νικόλαος Καρατσόρης και ο Βασίλης Παζόπουλος.
Τέταρτο τμήμα του συμποσίου

Τρίτο τμήμα του συμποσίου

Δεύτερο τμήμα
Πρώτο τμήμα


Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Η κατάσταση των πραγμάτων ή λίγο πριν το πήδημα του βατράχου



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, κανένα επιμέρους μέτρο ούτε μας σώζει ούτε μας καταστρέφει. Και καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να σταθεί σε ολισθηρό ή ασαφές έδαφος.
Καλό είναι να περιμένουμε όλο το πακέτο (μέτρα, χρέος, ποσοτική χαλάρωση) για να διαπιστώσουμε τις αλληλεπιδράσεις και την κεντρική κατεύθυνση, δλδ κατά πόσον "βγαίνει" η οικονομική εξίσωση της ανάπτυξης.

Αν μπορέσουν τα μέτρα και αντίμετρα να φέρουν κάτι αρκετά σοβαρό για το χρέος, ποσοτική χαλάρωση κλπ το μίγμα αλλάζει δραματικά. Και με τις αξιολογήσεις, που είναι έδαφος εκβιασμών, πίσω μας. Αν μείνουν μόνα χωρίς την συνοδεία της ελάφρυνσης του χρέους και της ποσοτικής χαλάρωσης (χρηματοδότησης της επιχειρηματικότητας) είναι κάτι άνευ ουσίας και σωστά η κυβέρνηση τα θεωρεί αλληλένδετα με το χρέος και μέρος μιας συνολικής συμφωνίας. Το αν ψηφίζονται πρώτα είναι απλά θέμα τακτικής και όχι εξαπάτησης όπως ισχυρίζονται οι ορκισμένοι εχθροί της "ανάπτυξης με ΣΥΡΙΖΑ" (εφιάλτης για το κρατικοδίαιτο σύστημα της μεταπολίτευσης).

Είναι ανόητο λοιπόν να μιλάμε απόλυτα για το ένα ή το άλλο μέτρο πχ μείωση συντάξεων, αγνοώντας την αλληλεπίδραση... Σαν να μπορεί να σημαίνει κάτι από μόνο του ένα οποιοδήποτε μέτρο. Η συντήρηση πχ οικογενειών από την σύνταξη ενός μέλους τους δεν είναι κάτι παραγωγικό - αν η οικογένεια μπορέσει να ξαναζήσει από τα παραγωγικά μέλη της, αυτό θάταν μια κίνηση εμπρός κι ας μειωνόντουσαν ειδικά οι μεγάλες συντάξεις για τις οποίες υπάρχουν ούτως ή άλλως κοινωνικές ενστάσεις και καταγγελίες. Η μεταφορά δαπανών σε άλλες περιοχές της οικονομίας με αντίμετρα των περικοπών στις συντάξεις (ή "μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα") προδίδει μια συμφωνία επί της αρχής με τους δανειστές σε "ιδεολογικό" επίπεδο: μια οικονομία πνίγεται στην προσπάθεια ανασυγκρότησης εξυπηρετώντας συντάξεις απότοκες μιας οικονομίας φούσκας, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συντεχνιακές συντάξεις από δεκάδες ταμεία που δεν είχαν ανάλογες εισφορές, χαριστικές επιδοτήσεις τύπου ασφαλιστικού ΔΕΗ κλπ κλπ

Ας σκεφτούμε εδώ την πραγματικότητα που κρύβουν οι θεατρινισμοί της αντιπολίτευσης: ούτως ή άλλως καμιά πολιτική δύναμη δεν έχει να προτείνει τίποτα ριζικά διαφορετικό πλέον πέραν κάποιου ελαφρά διαφορετικού μίγματος μέτρων (εννοώ πέραν των ριζοσπαστικών προτάσεων για άμεση επανάσταση, ανατροπή, έξοδο από την ΕΕ κλπ). Όταν αυτές οι αλλαγές στο μίγμα παρουσιάζονται σαν κάτι φοβερό και καταγγέλλεται ο αντίπαλος, έχουμε περάσει σε μόνιμη προεκλογική εκστρατεία...

Το ότι οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν την στοιχειώδη ωριμότητα να συνεργαστούν σε τρία καθοριστικά πράγματα που έχει ανάγκη απελπιστικά η χώρα το βλέπουμε γύρω μας καθημερινά. Το να ασχολούνται με καραγκιοζιλίκια τύπου Τζήμερου ή παραπολιτικά κουτσομπολιά και fake news τύπου "ανορθόγραφης Οδύσσειας" δείχνει απλά το ιδεολογικό κενό μέσα στο οποίο κινείται χωρίς προτάσεις το πολιτικό προσωπικό της χρεοκοπίας. 

Τόσα χρόνια "ευκολίας" και "δικαιωμάτων" χωρίς παραγωγή, πιστοποίηση, μεταποίηση, βιομηχανία διέφθειραν όλα τα πολιτικά προτάγματα. Και της αριστεράς. Τουλάχιστον αυτή αλλάζει κυβερνώντας και διαπιστώνοντας εν κινήσει λάθη και βολονταρισμούς. Οι άλλες πολιτικές δυνάμεις; Απλά προσπαθούν να ξεχαστούν οι πομπές τους χωρίς εκείνες να αλλάξουν στο παραμικρό. Διαπλεκόμενοι και κρατικοδίαιτοι της μεταπολίτευσης που μεθοδικά έριξαν την χώρα στην χρεοκοπία, δεν ασχολούνται καν με την αυτοκριτική τους και μια απαραίτητη για το ίδιο τους το σύστημα, πολιτική στροφή αλλά αντίθετα βουλιάζουν στον βούρκο τους. Δραπετεύουν από τον αμείλικτο καθρέφτη των εγκλημάτων τους με υστερική αντιπολίτευση: "Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέστρεψε τη χώρα!"

Είναι λοιπόν υποκριτικό και εκτός νοήματος σήμερα να επιλέγεται ένα μέτρο - από τα πολλά που παίρνει η κυβέρνηση είτε υποχρεωτικά είτε επειδή εκείνη το επιλέγει - και να καταγγέλλεται ως καταστροφικό ή να δοξάζεται ως σωτήριο.
Γιατί τίποτα δεν λειτουργεί από μόνο του - ακόμη και η ψυχολογία είναι καθοριστική για την "ανάπτυξη".
Η πραγματικότητα είναι σαφής:
Είμαστε υπό επιτροπεία και δεν έχουμε βρει ακόμη πως να επανεκκινήσουμε την παραγωγική μηχανή, μόνη ελπίδα ανεξαρτησίας και εξόδου από την κρίση!

Μέχρι τότε επιδόματα, ανακατανομές, αναδιανομές κλπ είναι μέτρα συντήρησης και αναμονής για μια κοινωνία ακόμη ζωντανή. Ζωντανή μέχρι να ολοκληρωθεί η συνολική εικόνα και να φανεί το περιώνυμο "φως στο τούνελ".

Είναι δείγμα καταθλιπτικό να ασχολούμαστε καθημερινά με το μερικό, γνωρίζοντας ότι το βάρος του στην συνολική εικόνα εξαρτάται απόλυτα από όλα τα άλλα μέρη της εικόνας που με προσοχή και πολύ κόπο μέσα σε ένα σκηνικό εκβιασμών από τους επικυρίαρχους της ΕΕ, σχηματίζει η σημερινή κυβέρνηση. Δεν είναι οι φορολογικοί συντελεστές που έχουν σημασία όταν δεν υπάρχει αγορά ή δεν λειτουργούν οι μικρομεσαίες παραγωγικές επιχειρήσεις. Δεν είναι οι επενδύσεις όταν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας. Δεν είναι οι συντάξεις σωτηρία όταν τα παραγωγικά μέλη της οικογένειας είναι άνεργα. Ποιος θα τις πληρώσει;

Η σημερινή κυβέρνηση ολοκληρώνει με κινήσεις υποχρεωτικά μπρος πίσω ένα νέο πλαίσιο. Κάτω από συνθήκες απόλυτα αρνητικές ως αποτέλεσμα της χρεοκοπίας και της κηδεμονίας που επέτρεψαν οι προηγούμενοι. Εκείνοι δεν θέλουν να πετύχει. Οι πολίτες όμως θέλουν. Είναι η τελευταία τους ελπίδα άλλωστε. Οποιαδήποτε υστερία για το ένα ή το άλλο μέτρο είναι πρόωρη. Ειδικά από την αναξιόπιστη αντιπολίτευση. Η αγωνία των πολιτών είναι απλά δεδομένη.

Ας ελπίσουμε ότι το συνολικό πλαίσιο θα είναι λειτουργικό και η οικονομία θα αρχίσει έστω και σταδιακά να κινείται. Τότε και μόνο τότε θα ξέρουμε. 
Στο μεταξύ η διαπλοκή πλαγιοκοπεί τις προσπάθειες ελέγχουν της διαφθοράς, η ΝΔ κινείται ακροδεξιά, η κεντροαριστερά (όση δεν έχει προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ) δεν τολμά ακόμη να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, οι εναλλακτικές προσπάθειες των κρατικοδίαιτων (κίνηση 58, Ποτάμι, Δράση Σκυλακάκη) καταρρέουν. Όλη η απελπισία τους συμποσούται στους θεατρινισμούς των ακροκεντρώων υπολειμμάτων τύπου Τζήμερου και "μενουμευρώπηδων του κολλαγόνου" και γελοιοτήτων της ευτελούς "μπογδανικής" δημοσιογραφίας του Σκάι. 

Η πραγματική ζωή όμως και οι αγωνίες μας είναι αλλού: στην επιτυχία αυτών που δίνουν όλο τους το 24ωρο στην ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης και της ανασυγκρότησης.


πηγή tvxs