Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Τι θα πει ..."η εκκλησία έκοψε"; Aπό πότε κυβερνά ο χριστιανικός ISIS;;



Η χούντα της Εκκλησίας

"για την αποθράσυνση αυτή ευθύνονται οι διάφορες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η σημερινή, που δεν τολμούν να τα βάλουν μαζί τους και να τους βάλουν στη θέση τους"

από το tvxs


Πριν από 50 χρόνια, η χούντα απαγόρευσε από τον Αριστοφάνη μέχρι τον Θεοδωράκη. Χθες η Εκκλησία έκοψε από τα βιβλία των Θρησκευτικών τον Σαββόπουλο, τον Ασιμο, την Ριάνα, γελοιογραφίες κατά του θρησκευτικού φανατισμού και γενικώς ότι της κατέβηκε στο στενό της κεφάλι.

Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα, το ιερατείο δεν αποφασίζει για το περιεχόμενο των σχολικών βιβλίων, έστω κι αν πρόκειται για το μάθημα των θρησκευτικών


Πρώτον γιατί δεν είναι δική της δουλειά, αλλά της πολιτείας

Και δεύτερο επειδή στα σχολεία φοιτούν και άλλοι μαθητές που δεν είναι ορθόδοξοι Χριστιανοί, Καθολικοί, Εβραίοι, άθεοι και δεν συμμαζεύεται. Αλλά των οποίων οι γονείς, ειδικά στην Ελλάδα, πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους, από τους οποίους - επίσης κακώς - πληρώνονται οι ιερείς της ορθόδοξης εκκλησίας.

Η θρησκευτική ελευθερία και ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος, είναι μέτρο της δημοκρατίας μιας χώρας. Και σε αυτό το βασικό μάθημα η Ελλάδα παίρνει βαθμό πολύ κάτω από τη βάση, ενώ τα φαινόμενα Αγιατολάχ πολλαπλασιάζονται. 

Προχθές στο άνοιγμα ενός απλού ΑΤΜ σε ένα χωριό της Καρπάθου έγινε αγιασμός. Για να ευλογήσει ο Θεός να πάνε καλά οι δουλειές της τράπεζας; Για να αγιάσει το ATM;
Χθες ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ κίνησε πειθαρχική δίωξη με σκοπό την απόλυση του οδηγού του στην μητρόπολη, επειδή ήρθε σε διάσταση με τη σύζυγο του.
Όπου μπορούν δηλαδή, από τα βιβλία μέχρι τον οδηγό τους, επιδεικνύουν μια νοοτροπία δικτατορίας. 
Και φυσικά για την αποθράσυνση αυτή δεν ευθύνονται οι υποκριτές και οπισθοδρομικοί ιεράρχες. Αλλά οι διάφορες κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η σημερινή, που δεν τολμούν να τα βάλουν μαζί τους και να τους βάλουν στη θέση τους. 


 Για την ιστορία:

Η Εκκλησία "έκοψε" Άσιμο, Σαββόπουλο και Ριάννα από το βιβλίο των θρησκευτικών

Από τον Νικόλα Άσιμο μέχρι και την Ριάνα, αλλά και γελοιογραφίες και διάφορες άλλες αναφορές… Ο μητροπολίτης Ύδρας Εφραίμ, που έκανετην εισήγηση στην Ιερά Σύνοδο για το νέο βιβλίο των θρησκευτικών, όπως διαμορφώθηκε μετά από τον διάλογο με την κυβέρνηση, παρουσίασε τα σημεία που «κόπηκαν» επειδή ενόχλησαν τους κληρικούς.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα ανέφερε ο μητροπολίτης Ύδρας Εφραίμ από το βιβλίο της πρώτης Λυκείου κόπηκαν:
  • Ένα ινδιάνικο παραδοσιακό παραμύθι (Ο Άνεμος) για τον «Άνεμο» που απήγαγε την όμορφη κόρη ενός ινδιάνου φυλάρχου.
  • Οι στίχοι από το τραγούδι «Ο Μπαγάσας» του Νικόλα Άσιμου (Ρε μπαγάσα, περνάς καλά εκεί πάνω…).
  • Η «Συννεφούλα», του Σαββόπουλου.
  • Το τραγούδι «Umbrella» της Ριάνα.
Επιπλέον κόπηκε μια γελοιογραφία του Economist καθώς σύμφωνα με την εκκλησία εξέτρεφε «αντιθρησκευτικά» αισθήματα στους μαθητές, προωθώντας τους την ιδέα πως οι θρησκείες είναι υπαίτιες για τη βία. Στη γελοιογραφία απεικονίζεται ένα πεδίο μάχης γεμάτο με νεκρούς και ένας ενας, που έχει επιζήσει, αναφέρει: «όλα ξεκίνησαν με μια διαφωνία ποιανού ο Θεός ήταν πιο ειρηνικός, καλοσυνάτος και συγχωρητικός».
Η Εκκλησία έκοψε ακόμη αναφορά στο βιβλίο σχετικά με το ζήτημα της ελευθερίας και του αυτεξούσιου του ανθρώπου. Σύμφωνα με τον εισηγητή σε αυτό το ζήτημα «έχει συνεισφέρει τόσες πολλές και κεφαλαιώδεις προτάσεις η ορθόδοξη πατερική και εν γένει θεολογική γραμματεία», ωστόσο το βιβλίο «περιορίζεται σέ ἐκπαιδευτικό ὑλικό μέ πατερικά κείμενα μόλις 1 σελίδας καί ἐμπλέκεται μέ ἄσχετα πρός τήν ὀρθόδοξη ὀπτική, δοκίμια γιά τούς φυλακισμένους, στίχους ἀπό ἑλληνικό παραδοσιακό τραγούδι γιά τήν φυλακή, στίχους γιά τήν "Ἔξοδο" τῶν Ἑβραίων, ἀπό ξένα τραγούδια (spirituals, ὅπως τό "Go Down Moses" τοῦ Louis Armstrong κ.λπ.). Εἶναι σαφές καί ἐδῶ ποῦ πέφτει τό κέντρο βάρους: ἡ βασική θέαση τοῦ ζητήματος τῆς ἐλευθερίας μέ ἀφετηρία τήν κοσμική ὀπτική διαφόρων τεχνῶν καί ἐπιστημῶν (πολιτική, κοινωνιολογία κ.λπ.) στήν ὁποία ἁπλῶς συνεισφέρει καί συμβάλλει ἡ θεολογική προσέγγιση.»

Ολόκληρη η εισήγηση του Μητροπολίτη Ύδρας

https://issuu.com/tvxorissinora/docs/5953a1c0cd3a183222341292



Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Η χαμένη τιμή της Ηριάννας Β.Λ.




Στο μυθιστόρημα του Χάινριχ Μπελ "Η χαμένη τιμή της Καταρίνα Μπλουμ", που η δράση του εκτυλίσσεται στη Δυτική Γερμανία των αρχών της δεκαετίας του 1970, μια απολιτική νοικοκυρά μπλέκει με την αστυνομία και διασύρεται από τον κίτρινο τύπο επειδή έκανε το έγκλημα να συνδεθεί ερωτικά με έναν ληστή τραπεζών, ύποπτο για τρομοκρατία. Ομολογώ πως δεν θυμάμαι αν το έχω διαβάσει, ασφαλώς όμως έχω δει την ταινία που γυρίστηκε το 1975 από τον Φόλκερ Σλέντορφ και τη Μαργκαρέτε φον Τρότα με βάση το μυθιστόρημα.
Βρίσκω πως η υπόθεση του μυθιστορήματος και της ταινίας έχει κάποιες ομοιότητες με μια υπόθεση που διαδραματίζεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας, στην πραγματική ζωή, παρόλο που υπάρχουν πολλές και βασικές διαφορές μεταξύ τους -γι’ αυτό και έβαλα αυτόν τον τίτλο στο σημερινό άρθρο, που είναι αφιερωμένο στην υπόθεση της πανεπιστημιακού Ηριάννας Β.Λ. και στη χαμένη ελευθερία της.
Τον Μάρτιο του 2011 δυνάμεις των ΕΚΑΜ μπαίνουν ξημερώματα στο διαμέρισμα του φοιτητή του ΕΜΠ Κώστα Π. που θεωρείται ύποπτος για συμμετοχή στην οργάνωση Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς (ΣΠΦ). Μαζί του βρίσκεται η φοιτήτρια της Φιλοσοφικής και φίλη του Ηριάννα Β.Λ. που είχε κοιμηθεί μαζί του εκείνο το βράδυ. Η Ηριάννα προσάγεται, δίνει DNA και τα λοιπά, και αφήνεται ελεύθερη. Δυο χρόνια αργότερα, το 2013, ενώ ο φοιτητής δικάζεται, απαγγέλλεται κατηγορία στην Ηριάννα με βάση ένα αμφιλεγόμενο δείγμα DNA που βρέθηκε πάνω στη γεμιστήρα όπλου που υποτίθεται ότι έχει σχέση με την υπόθεση της ΣΠΦ.
Η Ηριάννα αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους και συνεχίζει τις σπουδές της και την έρευνά της ενώ τελικά ο Κώστας Π. αθωώνεται τελεσίδικα αφού δεν αποδείχτηκε καμιά συμμετοχή του στην οργάνωση ΣΠΦ, μόνο φιλικές σχέσεις με κάποια μέλη της.
Ωστόσο, τον Ιούνιο του 2017 η Ηριάννα δικάζεται και προς γενική έκπληξη καταδικάζεται σε 13 χρόνια φυλάκιση για οπλοκατοχή, χωρίς να της αναγνωριστούν ελαφρυντικά, χωρίς η έφεσή της να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, χωρίς να γίνει δεκτή η αίτηση της οικογένειας να εξεταστεί το αμφιλεγόμενο δείγμα DNA από δικόν τους εμπειρογνώμονα (η αστυνομία απάντησε ότι «τελείωσε»).
Όταν διαβάζω ρεπορτάζ από τη δίκη, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι στην πραγματικότητα δεν δικάστηκε (μόνο) η Ηριάννα αλλά (και) ο σύντροφός της, τώρα πια σύζυγός της, και ότι η αστήρικτη βαριά ποινή επιβλήθηκε για να αντισταθμίσει, ας πούμε, τη δική του αθώωση. Άλλωστε, οι δικάστριες επικεντρώθηκαν ιδιαίτερα σε αυτή τη σχέση («Και γιατί δεν τον χώρισες;» μαθαίνω πως ρωτούσαν). Δημιουργείται η εντύπωση πως η Ηριάννα καταδικάστηκε επειδή δεν τον χώρισε. Υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις ότι έχουμε μπροστά μας μια προφανή περίπτωση κακοδικίας.
Το σημερινό άρθρο, ανάμεσα στα άλλα, έχει σκοπό να προκαλέσει τη συζήτηση για την υπόθεση, ανάμεσα στ’ άλλα για να διαλευκανθούν ορισμένες ασάφειες του ρεπορτάζ (π.χ. η καταδίκη της Ηριάννας είναι πράγματι σε πρώτο βαθμό; ποια ένδικα μέσα έχει στη διάθεσή της; Τι μπορεί να κάνει η πολιτική ηγεσία αν έχει την πολιτική βουληση;) αλλά και για να σας παρακινήσει να εκφράσετε την αλληλεγγύη σας στην κοπέλα που διώκεται, αν βέβαια συμμεριζεστε τα υπέρ αυτής επιχειρήματα.
Ως προς την έκφραση της αλληλεγγύης, χτες υπέγραψα το κείμενο μιας ηλεκτρονικής καμπάνιας που βλέπω πως ήδη έχει συγκεντρώσει πάνω από 10.000 υπογραφές. Ξέρουμε τους περιορισμούς αυτού του μέσου, αλλά σας προτρέπω να υπογράψετε κι εσείς. Πρέπει επίσης να πιεστεί η κυβέρνηση και ειδικά ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονης να εξαντλήσει τις δυνατότητες παρέμβασης που έχει θεσμικά -να δείξει έμπρακτα ότι έχει κάποια διαφορά που βρίσκεται εκείνος στον υπουργικό θώκο και όχι π.χ. ο Δενδιας ή ο Αθανασίου.
Θα κλείσω με δύο κείμενα, ένα του Κώστα Π. και ένα της ίδιας της Ηριάννας

"14 Μαρτίου 2011. ΕΚΑΜ εισβάλουν στο σπίτι που νοίκιαζα στο Χολαργό και με συλλαμβάνουν ως ύποπτο για συμμετοχή στην Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Η Ηριάννα έχει την ατυχία εκείνο το βράδυ να κοιμηθεί μαζί μου. Προσάγεται στη ΓΑΔΑ όπου δίνει προανακριτική κατάθεση, οικειοθελώς DNA, αποτυπώματα και την ίδια μέρα αφήνεται ελεύθερη.
Εγώ θα αφεθώ ελεύθερος με περιοριστικούς όρους 3 μέρες μετά.
18 Νοέμβρη 2011. Σύμφωνα με την κατάθεση ενός «μάρτυρα» που δεν ξαναεμφανίζεται ποτέ στο εξής, ούτε στο δικαστήριο, ανακαλύπτονται όπλα που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί πουθενά σε χώρο του ΕΜΠ στου Ζωγράφου.
11 Ιανουαρίου 2013. Συλλαμβάνεται η Ηριάννα και κατηγορείται ως μέλος της ΣΠΦ και για οπλοκατοχή με βάση ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA σε γεμιστήρα εκτός όπλου , από τα ευρήματα στο ΕΜΠ. Ενάμισι χρόνο μετά την υποτιθέμενη ανακάλυψη των όπλων και δύο χρόνια με το DNA της να υπάρχει στα χέρια της αστυνομίας.
Η Ηριάννα αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους αυτή τη φορά, χωρίς ο ειδικός εφέτης ανακριτής να δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία και τη φωτογραφία της. Θα το κάνει λίγες μέρες αργότερα με non paper ο τότε υπουργός Προ.Πο. Νίκος Δένδιας.
Όλα αυτά συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της δίκης μου , με ότι μπορούσε να σημαίνει αυτό για την εξέλιξή της. Το δικαστήριο τελειώνει με αθωωτική και αμετάκλητη απόφαση για μένα που είχε και τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα, αφού αποδέχεται ότι μόνο φιλική σχέση υπάρχει με ορισμένα μέλη της ΣΠΦ στα πλαίσια του αντιεξουσιαστικού χώρου, κάτι που δεν αρνήθηκα ποτέ.
Η Ηριάννα δεν απομακρύνεται από εμένα παρ’ όλη τη στοχοποίηση. Μένει, αγνοεί επιδεικτικά τον φόβο και συνεχίζει τη ζωή της. Δουλεύει παθιασμένα, συνεχίζει να εξελίσσεται επαγγελματικά, να έχει φίλους , να ονειρεύεται, να ζει. Κι εγώ πάντα δίπλα της.
Αν δεν έζησε κάποιος από μέσα τη δίκη της στο ακροατήριο, δύσκολα μπορεί να κατανοήσει τι συνέβη. Η εισαγγελέας από την αρχή αναφερόταν σε εμένα σαν να είμαι ξανά κατηγορούμενος, δεν μπορούσε να χωνέψει πως, ένα άλλο, ομοιόβαθμο με το δικό τους δικαστήριο, αθώωσε αμετάκλητα έναν άνθρωπο που δήλωνε φίλος με μέλη της ΣΠΦ. Δεν το χωρούσε το μυαλό της. Ρωτούσε προκατειλημμένη την Ηριάννα γιατί δεν χωρίζαμε. Ενέπλεξε στην υπόθεση άσχετα με οποιαδήποτε δικογραφία άτομα. Παιδικοί μας φίλοι που αναφέρθηκαν από την Ηριάννα σαν επισκέπτες του σπιτιού μου συκοφαντήθηκαν και έγιναν στα χείλη της επιχείρημα ενοχής. Έφτασε στο σημείο να τους αναφέρει και στην εισαγγελική της πρόταση.
Μια πρόεδρος που δεν βρήκε μισό επιχείρημα να ψελλίσει για να στηρίξει την καταδικαστική απόφαση. Μια λέξη μόνο, ένοχη.
Η Ηριάννα καταδικάστηκε από αυτές τις λίγες σε 13 χρόνια φυλακής.
Η Ηριάννα καταδικάστηκε ως μέλος της ΣΠΦ επειδή είχε σχέση μαζί μου. Εγώ όμως σύμφωνα με τα δικά τους δικαστήρια δεν είμαι μέλος…
Η Ηριάννα καταδικάστηκε για οπλοκατοχή με μόνο στοιχείο ένα χαμηλής ποσότητας και κακής ποιότητας δείγμα DNA, το οποίο όταν ζητήθηκε από το στάδιο κιόλας της ανάκρισης για επανέλεγχο σε πιστοποιημένο και εξειδικευμένο εργαστήριο, που συνεργάζεται με δικαστικές αρχές σε όλη την Ευρώπη, η απάντηση που δόθηκε από την αστυνομία ήταν ότι «τελείωσε». Μια και έξω. Και θα πρέπει να τους πάρουμε στα σοβαρά. Αυτούς που είχαν και τα ευρήματα και το DNA της Ηριάννας και έκαναν ενάμισι χρόνο να βγάλουν αποτέλεσμα.
ΠΑΡΑΝΟΙΑ; ΑΝΟΗΣΙΑ; ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ; ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ;
Δε με αφορά. Μ’ αυτό το σκεπτικό οποιοσδήποτε μπορεί να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί για οτιδήποτε. Αρκεί να είναι φίλος με κάποιον που είναι φίλος με κάποιον…
Μια συλλογική ευθύνη που απειλεί να εγκληματοποιήσει όχι μόνο έναν πολιτικό χώρο αλλά οποιαδήποτε σχέση επιλέγουν να πλήξουν για τους δικούς τους λόγους.
Καταδικάζοντας την Ηριάννα, καταδικάζουν το συναισθηματικό δεσμό, τη συμπάθεια, το χαμόγελο, το νοιάξιμο.
Η Ηριάννα δε δέχτηκε να της υποδείξουν ποιους θα συμπαθεί, ποιους θα αγαπάει, με ποιους θα ζήσει".
Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ
Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

Επιστολή της Ηριάννας στην Εφ.Συν.

Ο φαύλος κύκλος των ενόχων

"Πριν από λίγες μέρες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στο ληκτικό σημείο ενός τραγέλαφου, εκτυλισσόμενου επί της οδού Λουκάρεως.
Στην κωμικοτραγική αυτή διαδικασία όσα ειλικρινώς κατέθεσαν μάρτυρες και κατηγορούμενοι δεν ακούστηκαν ποτέ. Η απλή αναφορά ονομάτων αγαπημένων μου προσώπων -τα οποία ουδεμία σχέση είχαν με τη συγκεκριμένη δικογραφία, με εκτός νόμου πράξεις ή με οποιαδήποτε μορφή βίας- χρησιμοποιήθηκαν ως «επιχειρήματα» υπέρ της καταδικαστικής απόφασης που πάρθηκε σε βάρος μου.
Ενώ δικηγόρος και εξειδικευμένος γενετιστής πάσχιζαν να εξηγήσουν στην έδρα την ανυπόστατη φύση των κατηγοριών, εκείνη «συνδιαλεγόμενη» με όσους στάθηκαν απέναντί της έθετε εκτός τόπου και χρόνου (έως και κυριολεκτικά σουρεαλιστικές) ερωτήσεις και προφανώς αρνούνταν να κατανοήσει το κατηγορητήριο.
Το όλο παρανοϊκό κλίμα επιβεβαίωσε την αρχική εντύπωση που είχα για την επιχειρούμενη εμπλοκή μου στη συγκεκριμένη υπόθεση: τις τελευταίες εβδομάδες δεν δικαστήκαμε μόνο εγώ και ο συγκατηγορούμενός μου, αλλά μαζί με εμάς «δικάστηκε» για δεύτερη φορά και ο σύντροφός μου.
Τι και αν η αθωωτική απόφαση στο προ τριετίας δικαστήριό του θεωρείται από τον νόμο αμετάκλητη; Τα μετέωρα στοιχεία μιας υπόθεσηςπου έχει από καιρό λήξει μεταπηδούν από αυτή σε άλλες, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο ενόχων.
Αυτή τη στιγμή αναμένω τη μεταγωγή μου στις φυλακές Ελεώνα Θηβών, για να περάσω τις επόμενες, εξαντλητικές σε αριθμό, μέρες μου στα απομεινάρια του πανηγυριού των τρελών".
5-6-2017
Ηριάννα Β.Λ.

Τρίτη 20 Ιουνίου 2017

Γιατί οι ιδέες μας δεν γίνονται προϊόντα


του Ευάγγελου Αχιλλόπουλου*
Εδώ και 7 χρόνια, από τη στιγμή που ξεκίνησε η βουτιά στην κρίση το 2010, άρχισα να ασχολούμαι ενεργά με τα κοινά. Αυτό που με ώθησε ήταν ένα μεγάλο "Γιατί": γιατί οι ιδέες μας δε γίνονται προϊόντα.
Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να σχεδιάσει κάποιος ένα νέο προϊόν, να το βάλει στην πιλοτική παράγωγη και να αρχίσει την προώθηση και τις πωλήσεις του. Από την άλλη, ξέρω πόσο πλούσια είναι η χώρα μας από όλων των ειδών τις τεχνολογίες έρευνας, ανάπτυξης και παραγωγής. Τόσα μυαλά, τόσες ιδέες, νέοι αλλά και μεγαλύτεροι επιστήμονες, μάστορες, άνθρωποι που σμιλεύουν το μέταλλο, που σχεδιάζουν δορυφόρους, που μπορούν να κάνουν …σχεδόν τα πάντα! Όμως κάτι συμβαίνει, συνέβαινε ακόμη και πριν την κρίση, και με κάποιο «μαγικό» τρόπο το προϊόν δε φτάνει στην παραγωγή. 
Ενώ τα έχουμε όλα και προσπαθούν άνθρωποι με μεράκι και γνώσεις, κάτι συμβαίνει και δε βρίσκουμε τους ανθρώπους, τα εργαλεία, τον τρόπο να υλοποιήσουμε τις ιδέες μας. Δε θέλω να μπω στα πολιτικά, περί φορολογίας κλπ – αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Το μεγάλο «Γιατί» που με τρώει και με έτρωγε, ακόμη και πριν την κρίση, ήταν γιατί το πρωτότυπο, τις περισσότερες φορές, παραμένει πρωτότυπο και δε γίνεται προϊόν.
Ψάχνοντας, κατέληξα σε μια σειρά από λόγους. Φυσικά, πρώτα διαπίστωσα τα θεσμικά προβλήματα που μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει. Αλλά, όπως προείπα, δε θέλω να μπω στη συζήτηση αυτή διότι, χωρίς να μειώνω τη σημασία των θεσμικών προβλημάτων, πιστεύω πως η αιτία είναι όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που συνιστούν το 80% (αν μπορούμε να το εκφράσουμε αριθμητικά) του συνολικού ζητήματος. Και σχεδόν το 60% του συνόλου είναι η αδυναμία ανεύρεσης ανθρώπων, υποδομών και χρημάτων που θα βοηθήσουν κάποιον στο να υλοποιήσει την ιδέα του μέχρι το σημείο που θα ξεκινήσει την παραγωγή. Και τα υπόλοιπα επιμέρους προβλήματα, κατά τη γνώμη μου, έχουν να κάνουν με τις πωλήσεις, την εξωστρέφεια, την στρατηγική και το μάρκετινγκ και συναπαρτίζουν το υπόλοιπο 20%. Άρα, συμπερασματικά, τα εμπόδια είναι: κράτος 20%, αδυναμία πρόσβασης σε πόρους 60%, έλλειψη επιχειρηματικής παιδείας και μη τεχνολογικής τεχνογνωσίας 20%.
Θα μου πείτε, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, όλα είναι σημαντικά, πως ξεκινά κανείς την επίλυση; Η απάντηση για μένα είναι απλή: ως μηχανικός, έχω μάθει να αναλύω το πρόβλημα, να το σπάω σε κομμάτια και να το λύνω σε βήματα. Πρώτα αναλύω, μετά τα βάζω σε σειρά και πάντα ξεκινώ από αυτό που θα έχει τη μεγαλύτερη επίδραση στο αποτέλεσμα (impact). 
Το πρόβλημα, λοιπόν, που θα ξεκινήσουμε να προσεγγίζουμε με αφορμή αυτό το άρθρο είναι το πώς θα καταφέρουμε να φτιάξουμε ένα μηχανισμό που θα είναι σε θέση να ανακαλύψει ανά την επικράτεια, να αναδείξει και να κάνει προσβάσιμες στην ευρύτερη καινοτομική επιχειρηματικότητα τις παραγωγικές δυνατότητες και υποδομές των Ελλήνων υποκατασκευαστών, των Δημόσιων και Ιδιωτικών ερευνητικών εργαστηρίων, των μηχανουργείων, των ειδικών και των διαφόρων μικρών βιοτεχνιών που παρέχουν υπηρεσίες προστιθέμενης αξίας στην παραγωγή και τη διάθεση προϊόντων.
Ακούγεται τεράστιο, ε; Ναι είμαι λίγο …τρελός. Αλλά όπως είπε κάποιος μεγάλος, αν δεν είναι αρκετά τρελό αυτό που θα κάνετε, μην μπείτε στον κόπο. Δεν είναι όμως δύσκολο, αρκεί να το δουλέψουμε μεθοδικά.
Πάμε, λοιπόν, να δούμε με την σειρά τι απαρτίζει ένα προϊόν για να καταλάβετε καλύτερα τι λέω. Ως παράδειγμα, πιάνω ένα μέρος των προϊόντων μου, που παράγονται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, και παίρνω ένα συγκεκριμένο κομμάτι από αυτό, ένα «απάρτιο» (από το part) όπως λέμε στην γλώσσα μας: είναι ένα ολοκληρωμένο κομμάτι που μπαίνει μέσα στα ThunderPack και στα ServerPacks και δεν είναι άλλο από ένα φατνίο (Canister) για 8 σκληρούς δίσκους και SSDs, 2,5” SATA και SAS 12Gbit. Στην πρώτη φωτογραφία βλέπετε το canister με τους δίσκους, μαζί με το μπροστινό καπάκι του.
Ένα από τα φατνία (canisters) του Τhunderpack

Για να παραχθεί αυτό το πραγματάκι που βλέπετε, δουλεύουν οι ακόλουθες επιχειρήσεις – υποκατασκευαστές, με δικά μας σχέδια:
  1. O "καλουπατζής" για να φτιαχτεί το καλούπι όπου με διέλαση (extrusion) θα βγει το προφίλ αλουμινίου που βλέπετε.
  2. Η Βιοχάλκο που παράγει το αλουμίνιο.
  3. Το χυτήριο που βγάζει το 3-μέτρο προφίλ από το καλούπι.
  4. Το μηχανουργείο που κόβει το 3-μέτρο προφίλ σε κομμάτια των 145 χιλιοστών και κατεργάζεται το κομμάτι, ώστε να έχει όλα τα σπειρώματα και τις οπές που χρειάζονται για τον αερισμό του και την λειτουργία.
  5. Η βιοτεχνία ανοδίωσης που το βάφει μαύρο.
  6. Η βιοτεχνία που παράγει από φύλλα αλουμινίου το "ταψάκι" (tray) που "πατάει" ο κάθε μεμονωμένος δίσκος.
  7. Το ειδικό βαφείο που κάνει την επεξεργασία alodine στο ταψάκι.
  8. Η βιοτεχνία που παράγει το τυπωμένο κύκλωμα της πλακέτας που βλέπετε στο πίσω μέρος.
  9. Το εργαστήριο που αναλαμβάνει τη ρομποτική τοποθέτηση των εξαρτημάτων στην πλακέτα.
  10. Η βιοτεχνία που συναρμολογεί το κομμάτι και την καλωδίωσή του.
  11. Η βιοτεχνία που παράγει τα μονωτικά (foams) της στεγάνωσης.
  12. Η βιοτεχνία που κόβει με CNC Router και κοπτικό όλα τα αντικραδασμικά μονωτικά και λάστιχα.
  13. Το εργαστήριο που μας βοήθησε στη μέτρηση της αντοχής του κομματιού σε δονήσεις και χτυπήματα.
  14. Τέλος, η μικρή βιοτεχνία που φτιάχνει τα ειδικά αυτοκόλλητα που χρησιμοποιούμε παντού στις συσκευές μας.
Τα ολοκληρωμένα κυκλώματα των φατνίων του Thunderpack

Μετρήστε θέσεις εργασίας που δημιουργεί ένα τέτοιο εξάρτημα (ένα από τα πολλά και διαφορετικά που ενσωματώνει το τελικό προϊόν) και τώρα φανταστείτε που μπορείτε να βρείτε όλους αυτούς τους παραγωγούς, αν δεν έχετε χρόνια εμπειρίας στην αγορά, και μάλιστα τέτοιους που να είναι αξιόπιστοι στο αποτέλεσμα της εργασίας και χρονικά συνεπείς.
Το τελικό προϊόν Thunderpack (η «βαλίτσα» δεξιά κάτω) σε πλήρη ανάπτυξη, μαζί με τα περιφερειακά του.

Θα σας πω ότι, ακόμη και για μένα, με 30 χρόνια έρευνας και ανάπτυξης προϊόντων, μου ήταν απίστευτα δύσκολο να …ξετρυπώσω όλους αυτούς τους συντελεστές, χωρίς τους οποίους το προϊόν μου θα έπρεπε να μείνει στα σχέδια ή να παραχθεί στο εξωτερικό. Και πρέπει να σας πως ότι, παρά τα 30 χρόνια μου μέσα σ’ αυτές τις δουλειές, ακόμη εκπλήσσομαι όταν π.χ. πάω σε ένα ισόγειο πίσω από τα Δικαστήρια της Ευελπίδων και είναι ο Νικόλας, ένας απίστευτος μηχανολόγος μηχανικός, με τελευταίας τεχνολογίας κοπτικό laser που κάνει τα πάντα, ή όταν πάω στον μαστρο-Τάσο, σε ένα οικόπεδο στου Ρέντη, και είναι εκεί με τα παιδιά του και 5 εργαλειομηχανές CNC τελευταίας τεχνολογίας που κάνουν τέχνη πάνω σε μέταλλο. Και ακόμη με συγκινεί η χαρά των μηχανικών που συμβάλλουν στο να φτιάχνονται νέα προϊόντα, όπως των παιδιών της ΕΑΒ όταν δοκιμάζαμε τα μηχανήματα μας στον ανηχοϊκό θάλαμο και στην πλατφόρμα κραδασμών.
Αυτό που θέλω να κάνουμε, λοιπόν, και η Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας το έχει αγκαλιάσει, είναι μια ηλεκτρονική πλατφόρμα που θα έχει ανεβασμένους όλους αυτούς τους μικρούς μάγους της Ελληνικής παράγωγης, ερευνάς και ανάπτυξης. Και το πρώτο που χρειάζεται είναι ένας μηχανισμός που θα τους ανακαλύπτει, θα καταγράφει τις δυνατότητές τους και θα στήνει την τιμολογιακή πολιτική τους για την πλατφόρμα, ώστε να είναι εύκολα κατανοητή η διαδικασία που κάποιος πρέπει να ακολουθήσει για να συνεργαστεί μαζί τους. Εδώ θα πρέπει να βοηθήσουν και "στρατολόγοι" (scouters και recruiters), δηλαδή ειδικοί σύμβουλοι επιχειρήσεων που, με μια λογική αμοιβή κι ένα πολύ μικρό ποσοστό επί των πωλήσεων, θα "ξετρυπώνουν", όπως είπα παραπάνω, τους μάγους και θα τους βγάζουν στον "αφρό". Ελπίζω το αρχικό κόστος για αυτή την δουλειά να μπορέσει να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ, όμως η συνέχεια μπορεί να είναι κάλλιστα αυτοχρηματοδοτούμενη.
Το επόμενο βήμα θα είναι τα λεγόμενα κουπόνια καινοτομίας (vouchers): με μια απλή και έξυπνη διαδικασία, ακόμα και άτυπες (δηλαδή, χωρίς έναρξη επιχείρησης) ομάδες νέων startuppers θα παίρνουν ένα πόσο σε πίστωση στην παραπάνω πλατφόρμα και θα μπορούν να προμηθευτούν ό,τι πιστεύουν ότι τους χρειάζεται για να υλοποιήσουν την ιδέα τους. Στην πλατφόρμα, εκτός από πρόσβαση σε εργαστήρια, θα μπορεί κάποιος π.χ. να αγοράσει χρόνο σε μια θερμοκοιτίδα, ή υπηρεσίες κατοχύρωσης πατέντων, ή πρόσβαση σε πανεπιστημιακές υποδομές όπως π.χ. στην αεροσήραγγα του Μετσοβίου κλπ. 
Η διαδικασία των vouchers με πιστοποιημένους παρόχους υπηρεσιών καινοτομίας είναι κάτι που θα κάνει την όλη χρηματοδότηση της φάσης εκκίνησης μιας επιχείρησης και κατασκευής πρωτοτύπου ένα δημιουργικό παιχνίδι για όλους. Φυσικά, πρόσβαση θα έχουν και υφιστάμενες επιχειρήσεις ή όσοι θέλουν να αγοράσουν με δικά τους χρήματα απευθείας υπηρεσίες από τους παρόχους.
Τέλος, στην πλατφόρμα όλοι θα αξιολογούν και θα αξιολογούνται: οι πελάτες τους παρόχους και το αντίστροφο, και φυσικά όλοι τους συμβούλους και το αντίστροφο.
Στο άρθρο αυτό δεν υπάρχει επίλογος, διότι ο σκοπός του είναι να βοηθήσει ώστε να γίνει το ξεκίνημα: όσοι ενδιαφέρεστε να συζητήσουμε και να συνδημιουργήσουμε  το νέο αυτό περιβάλλον συνεργασίας, ακόμη και να αλλάξουμε το σχεδιασμό, αν κάτι τέτοιο προκύψει από τη συζήτηση, ελάτε στο Be-Finnovative (Πειραιώς 74, Μοσχάτο) την Πέμπτη 15 Ιουνίου στις 9:00’ το πρωί (διοργάνωση CrowdPolicy). Και όλα γίνονται!
*μέσω a contrario

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

2η Εκδήλωση ΙΝΕΠΑ για την Ελληνική Βιομηχανία. Aπό την παρακμή στην πρόκληση της ενδογενούς ανάπτυξης


Η ελληνική κρίση δεν θα ξεπεραστεί, 
εάν η χώρα δεν ξαναβρεί τη παραγωγική της δύναμη!



Το ΙΝΕΠΑ (Ινστιτούτο Ενδογενούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης) 
σας καλεί στην 2η εκδήλωση -συζήτηση που διοργανώνει για την Ελληνική Βιομηχανία με θέμα:

"Από την παρακμή στην πρόκληση της ενδογενούς ανάπτυξης"
την Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017 στις 7 η ώρα το απόγευμα στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ Νίκης 4 1ος όροφος
Πρόγραμμα

Τα ερωτήματα μιας ενδογενούς στρατηγικής για την Ελληνική Οικονομία
Ομιλητές εκ μέρους του ΙΝΕΠΑ:
  • Ζωή Γεωργαντά πρώην μέλος ΔΣ ΕΛΣΤΑΤ, καθηγήτρια οικονομετρίας Πανεπιστημίου Μακεδονίας
  • Αλέξανδρος Οικονομίδης μαθηματικός μηχανουργός.
Το παράδειγμα τριών επιχειρήσεων με σοβαρό δείκτη εγχώριας προστιθέμενης αξίας
  • DNAfiltrers Ltd Ντίνος Νικολαΐδης, μηχανικός ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος
  • CERAMETAL s.e. S.A. Νικόλαος Δρακονταειδής, μηχανολόγος μηχανικός γενικός διευθυντής
  • ΘΕΣγάλα εκπρόσωπος του συνεταιρισμού
Ερωτήσεις -Συζήτηση

Συντονιστής Ανδρέας Κυράνης πρόεδρος του ΙΝΕΠΑ




* Η εκδήλωση - συζήτηση αυτή, είναι η 2η που διοργανώνει το ΙΝΕΠΑ για την Ελληνική Βιομηχανία μετά από εκείνη που πραγματοποιήθηκε στις 8 Μαρτίου 2017 επίσης στο αμφιθέατρο του ΤΕΕ, για την Ιστορία της Ελληνικής Βιομηχανίαςμε ομιλητές 
  • την ιστορικό Χριστίνα Αγριαντώνη και 
  • τον οικονομολόγο Κώστα Μελά 
Είχαν ακολουθήσει τότε παρεμβάσεις από τους εξής:

  • Στρατής Ζαφείρης, Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας.
  • Ανδριανός Μιχάλαρος, Πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά.
  • Λάζαρος Δραγογιάννης, Πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Βιοτεχνιών και Βιομηχανιών Πλεκτού Ενδύματος
Την εκδήλωση είχε συντονίσει ο Βαγγέλης Πισσίας - Δρ. Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Γενικός Γραμματέας του ΙΝ.Ε.Π.Α.

Τα βίντεο με τις ομιλίες και παρεμβάσεις της 1ης εκδήλωσης μπορείτε να τα παρακολουθήσετε εδώ στην ιστοσελίδα του ΙΝΕΠΑ


** Σκοπός του ΙΝΕΠΑ - και της ιστοσελίδας του endogenis.blogspot.gr - είναι να συγκεντρώσει τον προβληματισμό και τις προτάσεις για τη χάραξη μιας νέας εθνικής παραγωγικής στρατηγικής


Γιατί:
Έχουμε οδηγηθεί σε έναν πλήρη εκτροχιασμό από την προαιώνια βασική επιβιωτική μας αρχή: "παράγω, κερδίζω με τον μόχθο μου, και δεν ξοδεύω περισσότερα από όσα βγάζω", οπότε, ακόμη και αν ξαφνικά "βρέξει χρήματα", δεν θα επωφεληθούν παρά οι παρασιτικοί τομείς της ελληνικής οικονομίας.

Η συμμετοχή μας στην παραγωγική πραγματικότητα του τόπου, μας διδάσκει πως η ελληνική κρίση δεν θα ξεπεραστεί, εάν η χώρα δεν ξαναβρεί τη παραγωγική της δύναμη, την αυτοεκτίμηση της, την δημιουργική ψυχή - στυλοβάτη της παραγωγικής της υπόστασης, αν δηλαδή δεν ανασυστήσει με νέα ήθη και νοοτροπίες, την ιδιαίτερη επιστημονική, τεχνολογική και προπαντός τεχνική ενδογενή της βάση, τον ελάχιστο αναγκαίο όρο για να υπερβεί τα αδιέξοδα και να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία¹.
"Δεν θα χαράξουμε όμως τέτοια στρατηγική χωρίς βαθιά συνείδηση, με γνώμονα πάντοτε τους καιρούς που ζούμε: 
Πρώτον, του τι μας συμβαίνει, του βαθύτερου δηλαδή χαρακτήρα της χρεοκοπίας της Μεταπολίτευσης και τις επιπτώσεις της στην ελλαδική μας υπόσταση και στη συνολική συνακόλουθα μοίρα του Ελληνισμού. 
Δεύτερον, του γιατί μας συμβαίνει, του πώς δηλαδή οι "χρυσοφόρες" δεκαετίες της μεταπολιτευτικής… χαύνωσης {των πολλών ευρωπαϊκών "πακέτων", της "Αλλαγής", του "εκσυγχρονισμού" και "της ισχυρής Ελλάδας"} μας οδήγησαν, ...στη μετανεωτερική υποτέλειά μας εντός της …Ευρωπαϊκής Ένωσης (με καλλιεργούμενη ψευδαίσθηση ισοτιμίας και ανεξαρτησίας στο πλαίσιό της!). 
Τρίτον, τέλος, του πώς θα βγούμε από τα πνιγηρά αδιέξοδά μας και θα μπούμε στη δύσκολη τροχιά της εθνικής μας αξιοπρέπειας, με πλήρη επίγνωση των απαιτούμενων σε βάθος χρόνου μεγάλων θυσιών από τον (καλά ενημερωμένο!) λαό μας."²

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Γίνεται ανάπτυξη χωρίς τους μικρομεσαίους;



Βασιλίκα Σαριλάκη & Γιώργος Παπασπυρόπουλος


Ποιες είναι οι προτεραιότητες που προκύπτουν μετά την τελευταία συμφωνία του Eurogroup; 

Η συμφωνία προσδιορίστηκε απο πολλούς ρεαλιστές αναλυτές ως ένας "δύσκολος δρόμος αλλά επιτέλους δρόμος". Η κυβέρνηση δημιούργησε τις κατάλληλες συμμαχίες κατάφερνοντας να αναχαιτίσει τις ακραία επιθετικές προτάσεις Σόιμπλε και με πολιτικό θάρρος έκανε τους Γερμανούς να καταλάβουν στις τελικές διαπραγματεύσεις πως το ειδυλλιακό εκλογικό παραμύθι τους θα μπορούσε να γυρίσει μπουμερανγκ αν δεν υποχωρούσαν. Κι αυτό ακριβώς έγινε. 
 Τώρα ακολουθούν τα ερωτήματα: Τί πρέπει να γίνει μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι (ως την λήξη του μνημονίου); Και τί έπεται τα τελευταία 2 χρόνια ως τις εκλογές; Ποιές δυνατότητες έχουμε ώστε να σταθούμε παραγωγικά στα πόδια μας το αμέσως επόμενο διάστημα ή τουλάχιστον να βάλουμε τις βάσεις για κάτι τέτοιο; 

Ανάπτυξη

Η κυβέρνηση ποντάρει πολλά στις επενδύσεις. Και φυσικά στο ψυχολογικό κλίμα που είναι απαραίτητο για κάτι τέτοιο. Γι αυτό ζητούσε μια "καθαρή" απόφαση, έναν "καθαρό διάδρομο": να ξέρουν οι επενδυτές ότι υπάρχει Συμφωνία και η ΕΕ δεσμεύεται να βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από τα μνημόνια και να μπορεί να δανείζεται με ένα καλό επιτόκιο από τις αγορές (όχι απλά "να βγει στις αγορές"π. χ με ένα καταστροφικό επιτόκιο διπλάσιο ας πούμε εκείνου της Πορτογαλίας...).
Λογικά λοιπόν, μετά την Συμφωνία τα spreads θα συνεχίσουν να πέφτουν σταθερά, τα επιτόκια δανεισμού επίσης, και το επενδυτικό κλίμα από αβέβαιο αναμένεται να γίνει ελκυστικό σε όσους επενδυτές έχουν σχετική επιθυμία. 
Ο δρόμος για επενδύσεις είναι πλέον ανοιχτός.
Τι τις θέλουμε ακριβώς τις επενδύσεις; Για να έχει το κράτος μεγαλύτερα έσοδα όσο αυξάνει το παραγόμενο ΑΕΠ αλλά κυρίως για να βρουν δουλειά οι άνεργοι. 
Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα.
Οι ξένες επενδύσεις σπανίως είναι εντάσεως εργασίας. Μερικά δις μπορεί να σημαίνουν απλά μερικές εκατοντάδες θέσεις εργασίας. Πως λοιπόν μπορεί να καταπολεμηθεί η ανεργία;

Τί μέτρα χρειάζονται για την ενδογενή ανάπτυξη;

Στην χώρα μας χρήματα για επενδύσεις δεν υπάρχουν πέραν όσων εξαγωγικών επιχειρήσεων άντεξαν ή και αναπτύχθηκαν στην κρίση. Δεν υπάρχουν χρήματα πλην κάποιων κρυμμένων από την τραπεζική εποπτεία σε "στρώματα" και "σεντούκια". Κι αυτό γιατί οι επιχειρήσεις είναι βυθισμένες στα χρέη, ειδικά οι μικρομεσαίες που αποτελούν το 97% των ελληνικών επιχειρήσεων. Αν αυτές μπορούσαν από την μικρή έστω ανάπτυξη που σιγά σιγά εμφανίζεται να επανεπενδύσουν τα κέρδη τους για να σταθεροποιηθούν στην Αγορά επεκτείνοντας τον χαμένο κύκλο εργασιών τους από την επίσης σιγά σιγά αυξανόμενη ζήτηση, η Ανάπτυξη θα κάλπαζε! 
Η δε ανεργία θα έπεφτε δραματικά αν κάθε μία μικρομεσαία επιχείρηση μπορούσε να κάνει μία καινούργια πρόσληψη...
Δυστυχώς όμως τα χρέη δεν επιτρέπουν την επανεπένδυση των κερδών στη δουλειά και την παραγωγή. Γιατί τα κέρδη που μέχρι τώρα κατάπινε η επιβίωση, τώρα θα πηγαίνουν απλά στις απανωτές ρυθμίσεις για ληξιπρόθεσμες οφειλές. 

Και εδώ πρέπει να κάνουμε μια σημαντική διάκριση: 
Τα χρέη από μη καταβεβλημένο ΦΠΑ ή άλλους φόρους μπορούν με κατάλληλες ρυθμίσεις να αρχίσουν να μειώνονται με την αύξηση της ζήτησης και του κύκλου εργασιών. Πληρώνεις τα τρέχοντα και ρυθμίζεις τα παλιά, έστω ξανά και ξανά μέχρι να ισορροπήσει κάπως η οικονομία. Κι εκεί, με την έξοδο από το μνημονιακό πρόγραμμα θα ορθολογικοποιηθούν και οι απαιτήσεις του κράτους που θα αρχίσει πλέον να έχει έσοδα από την ίδια την παραγωγική οικονομία και όχι από έκτακτη φορολόγηση και ευφάνταστα χαράτσια κάθε τύπου.

Αυτά που δεν αντιμετωπίζονται όμως  είναι τα μέχρι τέλος του 2016 χρέη από τις ασφαλιστικές οφειλές στον ΟΑΕΕ , που είναι αντισυνταγματικές (πόρισμα Μανιτάκη) ως μη αναλογικές οφειλές του εισοδήματος, υπέρογκες και παράνομες.
Δεν αντιστοιχούν σε παραχθέν εισόδημα, δεν ρυθμίζονται παρά μόνο καταχρηστικά κι εκβιαστικά για την απόκτηση ενημερότητας των επιχειρήσεων, και κυρίως δεν μπορούν να πληρωθούν ποτέ αφού δεν έχουν εισπραχθεί από τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες. 
Τα χρέη λοιπον στον ΟΑΕΕ δεν έχουν σχέση με τον μη καταβεβλημένο π. χ ΦΠΑ που εισπράχθηκε μεν αλλά ξοδεύτηκε για το "γάλα των παιδιών" ή άλλες άμεσες ανάγκες.. Η εισφορά στον ΟΑΕΕ ήταν απαιτητή ακόμη και όταν ο επαγγελματίας δεν είχε καμιά παραγγελία, καμιά ζήτηση των προϊόντων του, καμιά εκτέλεση έργου... Δλδ ακόμη και με μηδενικό τζίρο, το αίσχος του ΟΑΕΕ επί ΝΔ ΠΑΣΟΚ χρέωνε έναν μέσο επαγγελματία απο300 έως 500 ευρώ μηνιαίως και μια μικρή επιχείρηση με πολλαπλάσια ποσά σε όλους τους εταίρους της. 
Τα ποσά αυτά λοιπόν έχουν γίνει ένα καταθλιπτικό "χρέος" και μάλιστα χρέος που διπλασιάζεται κάθε τόσο με τους τόκους καθυστέρησης. Αυτά τα ποσά δεν μπορούσαν να εισπραχθούν ως μέρος της αμοιβής του επαγγελματία γιατί ήταν υπέρογκα. Ήσαν εξωπραγματικά γι αυτό και λειτούργησαν ανελαστικά. Δηλαδή το ύψος τους έκανε απαγορευτική την καταβολή τους. Και η μη αποδοχή μερικής καταβολής απο τον ΟΑΕΕ έκανε τους ελεύθερους επαγγελματίες να μην πληρώνουν τελικά τίποτα απολύτως. Αποτέλεσμα; Τα αδύνατον να καταβληθούν ποσά έχωσαν τον μικρομεσαίο επιχειρηματία βαθιά στο λάκκο του χρέους και της αμφιβολίας αν θα πάρει ποτέ σύνταξη. Εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες ζουν με αυτόν τον φόβο. Ταυτόχρονα κατέστρεψαν όσους από τον φόβο κατέβαλαν τις εισφορές στερώντας το "γάλα των παιδιών" τους και μαθηματικά την βιωσιμότητα των επιχειρήσεών τους...

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Σταθερή θέση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ότι αυτά τα χρέη είναι παράνομα ως μη αναλογικά κάποιου εισοδήματος. Γι αυτό και η κυβέρνησή του ΣΥΡΙΖΑ πρώτα αποποινικοποίησε τις οφειλές, μετά πραγματοποίησε μια πρώτη ρύθμιση για τους λίγους που είχαν την δυνατότητα σε 100 δόσεις και στο τέλος με το νέο ασφαλιστικό και τον ΕΦΚΑ ενέταξε τον ΟΑΕΕ στην νομιμότητα της αναλογικής με το εισόδημα εισφοράς. 
Νομιμότητα την οποία απολάμβαναν οι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ ανέκαθεν: τόσα ημερομίσθια, τόσα ένσημα, τόσες εισφορές για εργοδότη και εργαζόμενο. 
Στην πρόσφατη ΔΕΘ (2016) ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε να παγώσει τις παλαιές οφειλές των ελεύθερων επαγγελματιών έως το τέλος του 2016 που προέκυπταν από το παλιό σύστημα, κατανοώντας το αδιέξοδο των ελεύθερων επαγγελματιών και Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων. Η τρόικα φαίνεται ότι είχε άλλη γνώμη και αναμένεται πλέον εναλλακτικός τρόπος για απόκτηση ενημερότητας, μέχρι αυτό το παράνομο χρέος να αναλογικοποιηθεί/ κουρευτεί αναδρομικά βάσει των εισοδημάτων όπως δρομολογούν και οι σχετικές δικαστικές αποφάσεις. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Προτεραιότητες ανάπτυξης μετά το Εurogroup

Το ζήτημα είναι ότι η ολοκλήρωση της β΄αξιολόγησης - τελευταίας γι αυτό το μνημόνιο -  αλλά και οι άλλες χρηματοδοτικές προβλέψεις της απόφασης (π. χ επενδυτική αναπτυξιακή Τράπεζα) και τα άλλα μέτρα υπέρ των μικρομεσαίων (μικρά δάνεια έως 25 ή 30 χιλιάδες) μαζί με μια επιβαλλόμενη απλοποίηση της δεύτερης ευκαιρίας πρέπει τώρα να κωδικοποιηθούν. Να υπάρξει μέριμνα ώστε να ελαχιστοποιηθούν τα εμπόδια που έχουν μπροστά τους  μικρές ή ατομικές επιχειρήσεις οι οποίες αν και έχουν ζήτηση και πελάτες, πνίγονται από υποχρεώσεις και ρυθμίσεις χρεών που προέρχονται από την κρίση και τα καταστροφικά μέτρα των μνημονίων
Τουλάχιστον να ξεκαθαρίσει σύντομα το τοπίο από παράνομα χρέη σαν εκείνα στον ΟΑΕΕ μέχρι το τέλος του 2016 και τα υπόλοιπα να ρυθμιστούν με ρήτρα ανάπτυξης δλδ με μια ανάλογη διαδικασία σαν κι αυτή που κέρδισε η χώρα μας στο τελευταίο Eurogroup.
Απλοποιημένη δεύτερη ευκαιρία (πτωχευμένων χωρίς δόλο), αναλογικοποίηση παλαιών οφειλών στον ΟΑΕΕ, κούρεμα κόκκινων δανείων και ρύθμιση συνολικών πραγματικών οφειλών ευνοϊκά, σε πολλές δόσεις και με ρήτρα ανάπτυξης της μικρής επιχείρησης. 
Oλα αυτά είναι απαραίτητα από 'δω και στο εξής ώστε να μείνει όρθια η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και να μπορέσει να συμπορευτεί με την όποια νέα Ανάπτυξη αλλά και τις νέες εταιρείες σε ένα ζωντανό πλέγμα συνεργιών που πάντοτε καθόριζαν την δύναμη της ελληνικής μικρομεσαίας οικονομικής δομής. 
Πρέπει να "προλάβουμε" ωστε να μην χαθούν οι τεχνίτες ελεύθεροι επαγγελματίες και η πολύτιμη γνώση τους, οι μαστορες και οι εφευρέτες των εφαρμογών και των πατεντών που συνιστούν την καθημερινότητά τους. Να ενισχύσουμε τους νέους συνεταιρισμούς και την κοινωνική οικονομία με παλιό και δοκιμασμένο ανθρώπινο υλικό συνδυασμένο με δυναμικούς νεοεισερχόμενους ή επανεισερχόμενους στην Αγορά, startupers ή μικροεπενδυτές του σεντουκιού και να οδηγήσουμε την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στην αναβίωση μέσα από τα ερείπια της κρίσης. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Τελικά ποιοι είναι οι πραγματικοί "στρατηγικοί" επενδυτές;

Επενδυτές είναι εκείνοι/ες που βάζουν τα χρήματά τους στην παραγωγή (και στις υπηρεσίες αλλά αυτός ο τομέας ακολουθεί την ακμή ή την παρακμή του πρώτου τομέα δλδ της παραγωγής ). Που στηρίζουν τον δημιουργό ελληνικής προστιθέμενης αξίας ή τις εισπράξεις από φόρους του ελληνικού κράτους φέρνοντας την έδρα των δραστηριοτήτων τους εδώ.
Όμως, το επενδυτικό κλίμα που στηρίζεται απλά σε ξένους επενδυτές και όχι στην εσωτερική επανεπένδυση μικρή μεν σε μέγεθος αλλά από πάρα πολλούς, δεν πρόκειται ποτέ να λύσει το πρόβλημα της χώρας. Η εσωτερική αυτή επανεπένδυση πρέπει να σταθεί ικανή να δώσει δουλειά σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και να καταστήσει την εσωτερική ζήτηση μια νέα στρατηγική ανεξαρτησίας μαζί με τις εξαγωγές ελληνικής παραγωγής.
Κι αυτό γιατί: 
1. Οι ξένοι επενδυτές έρχονται και παρέχονται. Μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους εύκολα αλλού αλλά και την έδρα τους. Παίζουν παγκόσμια. Δεν μπορεί μια οικονομία να στηρίζεται στρατηγικά πάνω τους. 
2. Ειδικά η Ελληνική οικονομία διαθέτει το πλεονέκτημα μιας ιστορικής δομής που έκανε πολλές δεκαετίες να στηθεί και δεν πρέπει να αφήσουμε την Τρόικα να την καταστρέψει σε λίγα χρόνια επιβάλλοντας τα ανόητα θέσφατά της.
3. Αποτελεί ζήτημα σταθερότητας και μακροημέρευσης να μπουν νέα θεμέλια στην παραγωγικότητα της χώρας και να μην εξυπηρετηθεί το κρυφό σχέδιο αιώνιας εξάρτησης της χώρας μας με το σπάσιμο της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας της και την εξαφάνιση της ελληνικής μεσαίας τάξης των μικρομεσαίων ελεύθερων επαγγελματιών και των θαυμαστών συνεργιών τους...

Όταν λοιπόν ο έλληνας μικρομεσαίος μπορέσει όχι μόνο να επιβιώνει οριακά αλλά και να επεκτείνει έστω "κατά ένα εργαζόμενο" την επιχείρησή του, οι επενδυτές θα είναι σίγουρα εδώ! 
Οι εκατοντάδες χιλιάδες μικροί επενδυτές που ζουν από την παραγωγή και επενδύουν ξανά στην παραγωγή, στην συνέργεια, στον συνεταιρισμό, στην κοινωνική οικονομία, στην εξαγωγή ελληνικού προϊόντος υψηλής προστιθέμενης αξίας. 
Έτσι λοιπόν ο εσωτερικός επενδυτής, ο πραγματικός επενδυτής, αποτελεί τον  πραγματικά "στρατηγικό επενδυτή". Όχι εκείνον που έρχεται και φεύγει προσφέροντας θέαμα και πρωτοσέλιδα με κάποιες θέσεις εργασίας φορολογούμενος συχνά στο εξωτερικό. 

Καλός επενδυτής είναι φυσικά εκείνος που πληρώνει φόρους στην χώρα μας αλλά καλύτερος εκείνος που δημιουργεί και θέσεις εργασίας ή στηρίζει την ποιοτική του δουλειά στην ένταση εργασίας, στον ντόπιο τεχνίτη, τον μάστορα, τον δημιουργό, τον επιστήμονα. Που χρειάζεται χέρια για εξαγώγιμο ποιοτικό προϊόν με αξία που προστίθεται στην ελληνική οικονομία και δημιουργεί ένα σταθερό πλαίσιο εσωτερικής προσφοράς και ζήτησης, ένα σταθερό πλαισιο κοινωνικήε επίσης αναφοράς, ανεξάρτητης κι ένα αναγκαίο σωσίβιο στις διεθνείς αναταράξεις της παγκοσμιοποίησης.

Ειδικά η Αριστερά μπορεί να καταλάβει πολύ καλά την μικρομεσαία δομή της ελληνικής οικονομίας και τις θαυμαστές της συνέργειες. Γιατί οι αριστεροί αποκλεισμένοι ιστορικά από το κράτος της Δεξιάς και το πελατειακό σύστημα, έκαναν θαύματα ως ελεύθεροι επαγγελματίες και έχουν μεγάλη συνεισφορά στην ιστορική μικρομεσαία δομή και τις επιτυχίες της στις δεκαετίας του 60 και 70 χωρίς τραπεζικό δανεισμό και επενδυτές. Η Αριστερά ήρθε στην διακυβέρνηση χάρη στην ψήφο των μικρομεσαίων - αυτοί βασικά μεταστράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, κατεστραμμένοι/ες και χωρίς ελπίδα από την χρεοκοπία του πελατειακού συστήματος-κράτους της τριτοκοσμικής οικονομίας των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ.

Τον δρόμο της παραγωγικής ανασυγκρότησης η Αριστερά θα τον βαδίσει χέρι χέρι με τους μικρομεσαίους ελεύθερους επαγγελματίες και θα μεταρρυθμίσει κάθε σχετικό εμπόδιο. Αποτελεί μονόδρομο. 
Η Αριστερά σε μια χώρα που έχει τόσους μισθωτούς όσους και ελεύθερους επαγγελματίες, δεν μπορεί να είναι Αριστερά αν αγνοήσει ή εγκαταλείψει τους δεύτερους. Και η άποψη ότι οι μικρομεσαίοι είναι "τελειωμένοι" αν δεν συνεταιριστούν, δεν αποτελεί αριστερή ανάλυση στην Ελλάδα του σήμερα. Είναι ανάλυση ήττας, βαθιά συντηρητική, ανέφικτη σε πολλές περιπτώσεις και καταλήγει στην ρητορεία του Σόιμπλε και όσων θέλουν για ιδιοτελεις λόγους να σβήσουν απ΄τον χάρτη την παραγωγική μηχανή της χώρας. 

Και τώρα, παραγωγική ανασυγκρότηση!

Η β΄αξιολόγηση τελείωσε, το Εurogroup δέχθηκε την ρήτρα Ανάπτυξης κι αποφάσισε να στρέψει έστω και αργά αργά τα επόμενα μέτρα σε αναπτυξιακή ρότα. Η μπάλα είναι για πρώτη φορά στην ελληνική πλευρά: το πλαίσιο πλέον είναι συγκεκριμένο, δύσκολο αλλά για πρώτη φορά συγκεκριμένο. 
Και θα κριθεί από το που θα στρέψει η δική μας πλευρά ότι μέσο διαθέτει αξιοποιώντας τους νέους βαθμούς ελευθερίας στην πολιτική της. Οι μικρομεσαίοι ελεύθεροι επαγγελματίες με τις θαυμαστές τους συνέργειες και την αριστερής ιστορικά προέλευσης επιχειρηματικότητά τους, είναι έτοιμοι για το νέο restart. Αρκεί να αφεθούν να αναπνεύσουν.



πηγή tvxs.gr


Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Απόφαση eurogroup: τελικά ο Σόιμπλε ΔΕΝ είναι αήττητος



της Κατερίνας Πάντα

Τελικά αποδείχθηκε ότι ο Σόιμπλε ΔΕΝ είναι αήττητος.

1. Αποδέχθηκε την δρομολόγηση της αναδιάρθρωσης του χρέους, που δεν αποδέχονταν και μάλιστα σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και υπό την απειλή αρνητικής έκθεσης από το ΔΝΤ.
Η Λαγκάρντ στη συνέντευξή της δεν μπορούσε να γίνει πιο ξεκάθαρη. 

2. Αποδέχθηκε το γαλλικό κλειδί, Χρέος με Ρήτρα Ανάπτυξης, που δεν αποδέχονταν.

3. Αποδέχθηκε 2% πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2022, που δεν αποδέχονταν.

4. Αποδέχθηκε αυτόν ως τον τελευταίο χρόνο μνημονίου και διαδικασία εξόδου στις αγορές, που δεν αποδέχονταν, ενώ υπάρχει η αντίστοιχη δέσμευση από το eurogroup .

5. Αποδέχθηκε ίδρυση αναπτυξιακής τράπεζας, που δεν αποδέχονταν.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν συμμετοχή προσεχώς στο QE της ΕΚΤ.

Τίποτε δεν θα είναι εύκολο για εμάς, αλλά είναι η πρώτη φορά που μια απόφαση του eurogroup είναι τόσο ξεκάθαρα δρομολογημένη.

Η κυβέρνηση μάλλον πήρε περισσότερα απ όσα περίμενε.

Ο δε Σόιμπλε αυτοακυρώθηκε πλήρως ως προς τις δηλώσεις του, ότι δήθεν τίποτε δεν άλλαξε από το προηγούμενο eurogroup, αλλά και από τους παριστάμενους, προσπαθώντας επικοινωνιακά να μη δείξει ότι ηττήθηκε. 

Ξεκίνησε μια καλή συμφωνία δεδομένων των συνθηκών & τα υπόλοιπα επί της οθόνης μας.



Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Ο Σόιμπλε επιμένει στο οικονομικό Άουσβιτς για την χώρα μας... ποιοι έχουν πια αμφιβολία;



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Σε σχέση με το σημερινό eurogroup νοιώθω (και ξέρω ότι πολλοί και πολλές στην χώρα νοιώθουμε) σαν το κορίτσι της φωτογραφίας.
Δυστυχώς.


Η "νέα εμπλοκή Σόιμπλε", που πάντα συμβαίνει στο παρά πέντε κάθε ευνοϊκής απόφασης, για το χρέος και την βιώσιμη ανάπτυξη της χώρας, από την ΕΕ και τους δανειστές, είναι αυτό που κατά βάθος αναμένουμε να συμβεί ξανά. 
Γιατί; 
Γιατί οι Γερμανοί "δεν θα δώσουν το χρέος" ό,τι σχετικό κι αν διαρρέεται από την πλευρά τους για να κερδίσουν χρόνο και να κάνουν ήρεμα τις εκλογές τους.
Ακριβώς: Τις εκλογές τους. 
Και μετά πάλι να μας αρνηθούν το χρέος. 
Κι ας είναι αυτό που τους διέσωσε το 1953 όταν οι άλλες χώρες τους το έδωσαν. Κι ας είναι αυτοί στην απολογητική θέση πλέον μπροστά σε όλη την Ευρώπη ακόμη και τις συντηρητικές της δυνάμεις που ξυπνούν από την επανάληψη του προπολεμικού (ενός οικονομικού πολέμου σήμερα) ληθάργου τους.

Αυτά δεν μπορεί να τα πει η κυβέρνησή μας επισήμως.
Μπορούμε όμως εμείς.
Και ειδικά η Αριστερά που μαζί με τις άλλες μειονότητες και τα "εχθρικά έθνη" του Ράιχ, υπέστει στον μεγάλο πόλεμο του ναζιστικού άξονα αλλά και υποφέρει ακόμη σήμερα το μίσος του γερμανικού οικονομικού τώρα εθνικιστικού άξονα. 

Χώρα οικονομικού βασανισμού, χώρα φυλακισμένων, χώρα αιώνια εξαρτημένη χωρίς δική της παραγωγή και ανάπτυξη και έναν τουρισμό από τον οποίο η Γερμανία να εισπράττει την μερίδα του λέοντος, αυτά ονειρεύεται για την χώρα μας ο Σόιμπλε και η αρχηγός του. Κι αφού πέσαμε στην παγίδα τους ελέω της κλεπτοκρατίας ΝΔ ΠΑΣΟΚ, σιγά μην μας αφήσουν να δραπετεύσουμε και μάλιστα επί Αριστερής διακυβέρνησης.
Μπουρλότο λοιπόν;
Πριν τις γερμανικές εκλογές;
Να τους χαλάσουμε την δήθεν άνεση και την ηγεμονική παράσταση που δίνει πανευρωπαϊκά και παγκόσμια η χώρα των οικονομικών σκανδάλων και της διακυβέρνησης της Ευρώπης με άτυπα μη θεσμικά παρα-όργανα δικής της έμπνευσης και ελέγχου;
Να τους χαλάσουμε την ακύρωση της δημοκρατίας και του υποβιβασμού του ευρωκοινοβουλίου σε απλό όργανο ανακοινώσεων και παρενέσεων; 

Νομίζω αυτήν την φορά η ψυχραιμία σώζει. 
Η κυβέρνηση ξέρει καλά την αχίλειο πτέρνα των γερμανών. 
Την προεκλογική τους αφήγηση που μπορούμε να σωριάσουμε στο έδαφος. Πχ με ένα απλό δημοψήφισμα που θα δείχνει καθαρά τον Σόιμπλε και την Μέρκελ ως υπεύθυνους ενός αδιεξόδου λόγω αφενός ιδιοτελών εκλογικών σχεδιασμών και μιας αντιευρωπαϊκής ηγεμονικής ιδεολογίας αφετέρου. Που θα θέτει προ των ευθυνών τους ΕΕ αλλά και σοσιαλδημοκράτες συμμάχους, ντόπια πολιτικά κόμματα και wanna be διαχειριστές της εξουσίας. Αν δεν αποφασίσει η σύνοδος κορυφής "λύση πακέτο": και αξιολόγηση και χρέος, τώρα.

Αλλά θέλει ψυχραιμία μια τέτοια πολιτική. 
Θέλει σημείο το σημείο να εκτεθούν οι Γερμανοί στην αξιολόγηση των πράξεών τους από την ΕΕ, να μπουν δλδ εκείνοι στη θέση που μέχρι τώρα σερνόμαστε εμείς εκβιαστικά και με ανανεούμενες καθημερινά παράλογες απαιτήσεις.
Να απολογηθούν εκείνοι "γιατί δεν είναι έτοιμοι", "γιατί δεν έχουν κάνει τίποτα για το χρέος". "γιατί καθυστερούν τις δικές τους μεταρρυθμίσεις (στην πολιτική και οικονομική τους - δλδ την ευρωπαϊκή τους συμπεριφορά)", "γιατί κινούνται έξω από το ευρωπαϊκό κεκτημένο", "γιατί δεν τιμούν την υπογραφή τους ως δανειστές χώρας εταίρου τους"...
Και νομίζω ότι αυτή η ευκαιρία που λόγω εκλογικής συγκυρίας παρουσιάζεται μπροστά μας, και με όλη την Ευρώπη επιτέλους σύμμαχο χάρη στην διαπραγματευτική μας πολιτική και τους επώδυνους συμβιβασμούς μας, δεν μπορεί να χαθεί αυτήν την - ίσως μοναδική και τελευταία - φορά.






*Για την ιστορία:

Το κορίτσι του Άουσβιτς κοιτά το φακό για τελευταία φορά

Αλιεύει η Αλεξία Τσούνη (το μωβ)
Άουσβιτς 1943. Αριθμός κρατουμένου: 26946. Όνομα: Czeslawa Kwoka. Το 14χρονο κορίτσι κοιτάζει σαστισμένο τον φωτογραφικό φακό. Λίγα λεπτά πριν, την είχε ξυλοκοπήσει με μια μεταλλική ράβδο η γερμανίδα φύλακας, επειδή δεν μιλούσε Γερμανικά. Το σκισμένο της χείλος μαρτυρά όσα της συνέβησαν. Τα «μαδημένα» μαλλιά της είναι ένα ακόμα πειστήριο της κακοποίησης από τους ναζιστές δεσμοφύλακες, που δεν έκαναν εξαιρέσεις ούτε στα παιδιά.
Η Czeslawa Kwoka ήταν καθολική πολωνικής καταγωγής. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό από μόνο του θα οδηγούσε στη θανατική της καταδίκη. Έφτασε μαζί με τη μητέρα της στο Άουσβιτς τον Δεκέμβριο του 1942. Έμεινε μόνο τρεις μήνες. Πρώτα σκότωσαν τη μητέρα της με μια μολυσμένη ένεση….
Ο φωτογράφος του στρατοπέδου ήταν συγκρατούμενος του κοριτσιού. Θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια την ημέρα που τράβηξε τη συγκεκριμένη φωτογραφία. Ο Βίλχεμ Μπρασέ ακόμα και όταν έγινε καταξιωμένος φωτογράφος μνημόνευε την άτυχη κοπέλα: «Ήταν τόσο μικρή και αθώα. Δεν μπορώ να ξεχάσω την αθωότητα, την παιδικότητα και την άγνοια κινδύνου που είχε».
Ένα μήνα μετά τη μοιραία φωτογράφιση το κορίτσι θανατώθηκε μαζί με άλλα παιδιά. Την εκτέλεσαν στις 12 Μαρτίου 1943. «Δεν γνώριζε ούτε που ήταν, ούτε γιατί της φέρονταν με αυτό τον τρόπο. Δεν καταλάβαινε λέξη από όσα της έλεγαν. Μόνο έτρωγε ξύλο», θυμάται ο Μπρασέ. Σήμερα το όνομα, αλλά και η φωτογραφία της Czeslawa Kwoka και της μητέρας της, περιλαμβάνονται στον κατάλογο με τα θύματα του Άουσβιτς στο Κρατικό Μουσείο Άουσβιτς στην Πολωνία….
Πηγή: mixanitouxronou – μέσω TVXS