Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018

Τράπεζες - Φορολογικοί Παράδεισοι - Κόκκινα Δάνεια: ΕΝΑΣ ΑΛΥΤΟΣ ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ



του Νίκου Χατζηγιαννάκη

Στην εποχή του ασυγκράτητου νεοφιλελευθερισμού, το αόρατο και πολυδαίδαλο σύστημα "τράπεζες-φορολογικοί παράδεισοι-δανεισμός" είναι ένας σκληρός μηχανισμός μεταφοράς πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, και μάλιστα με τρόπο ανώδυνο και μη αντιληπτό από τους περισσότερους. Το σύστημα δουλεύει μια χαρά για τους δυνατούς και τις τράπεζες. Πρώτα αυτοί και τελευταίοι και καταϊδρωμένοι οι λαοί.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. 


Τις μέρες των παχιών αγελάδων, όταν δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, οι τράπεζες καλούσαν το πόπολο να ζήσει το μύθο του, να δανειστεί σπαρταριστό χρήμα για διακοπές στις Μπαχάμες ή να «πιάσει την καλή» στο τζόγο του χρηματιστήριου. Αυτοί φυσικά που άρπαζαν τη μερίδα του λέοντος ήταν τα βαριά ονόματα με τα λευκά κολάρα ή κάποιοι τυχάρπαστοι με γερές πλάτες, κάποιες φορές με ενέχυρο αέρα κοπανιστό, όπως αναιδώς έχει ομολογηθεί.

Το πανηγύρι αυτό τέλειωσε απότομα μετά το 2010, βγάζοντας απ’ τις ντουλάπες πολλούς σκελετούς που μέχρι τότε έδεναν και έλυναν με ξένα κόλλυβα. Έκτοτε οι τραπεζίτες έπεσαν σε λήθαργο, ελάχιστα έπραξαν να εισπράξουν τα χρωστούμενα ή έστω να ξεχωρίσουν τους μπαταχτσήδες απ’ τους πραγματικά αδύναμους δανειολήπτες. Οι κατεργάρηδες ξεθάρρεψαν από την αδράνεια αυτή και συνέχισαν τη θρασύτατη πρακτική στάσης πληρωμών, κρυμμένοι πίσω από τους συνεπείς ή αδύναμους δανειολήπτες. Κάπως έτσι τα κόκκινα δάνεια έφτασαν αισίως τα 100 δις.

Τώρα καλείται ο Τσίπρας να βγάλει κι αυτό το φίδι απ’ την τρύπα. Τέτοιες κληρονομιές του άφησαν. 

Αν πιέσει νομικά με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς θα τον πουν ανάλγητο. 
Αν κάνει το κορόιδο, όπως οι προηγούμενοι, θα κληθούν άλλη μια φορά να πληρώσουν τα σπασμένα τα παιδιά κι εγγόνια μας με μια νέα ανακεφαλαιοποίηση, την τέταρτη. 
Ποιο απ’ τα δυο, αλήθεια, προτιμούν οι συνεπείς δανειολήπτες και φορολογούμενοι;

Ο Τσίπρας παρέλαβε κι άλλον ένα μαρτυρικό σταυρό. Τράπεζες στεγνές και ασφυκτική έλλειψη ρευστού στην οικονομία γιατί κάποιοι μεγάλοι «πατριώτες» απ’ τα μέσα του 2014 έστησαν για πολιτικούς λόγους πολυβολεία τρόμου, προκαλώντας τεράστια φυγή κεφαλαίων. Τους θυμόμαστε έναν προς έναν, μόνο που κανένας ευαίσθητος εισαγγελέας δεν συγκινήθηκε τότε να τους μπαγλαρώσει λόγω διασποράς ψευδών ειδήσεων που βλάπτουν καίρια την οικονομία.

Οι τραπεζίτες πάντως, που σκορπούσαν τις λαϊκές καταθέσεις σε δανεικά κι αγύριστα και σε παχυλά μπόνους στελεχών τους, μάλλον ποτέ δεν θα πληρώσουν. Σχεδόν τους βγάζει λάδι η τράπεζα Ελλάδος, μήτε η ΕΚΤ φαίνεται να χολοσκά. Ο δανεισμός με ελαστικά τραπεζικά κριτήρια είναι απαραβίαστη αρχή και ονομάζεται «συνήθης τραπεζική πρακτική». Με μόλις τρεις λέξεις σβήνονται μονοκονδυλιά ευθύνες και παραπτώματα.

Το τραγικότερο είναι πως τέτοιες πρακτικές υιοθετούνται κι από μικρομεσαίους, τρομάρα τους, που ποτέ δεν πέρασαν την πόρτα των τραπεζών ή είναι συνεπέστατοι στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Ποιος τραπεζίτης, σου λένε, θα αρνηθεί να χρηματοδοτήσει μεγάλα ονόματα, ώστε να προσελκύσει τις καταθέσεις τους; Τρικυμία εν κρανίω. Οι άνθρωποι διαλέγουν να ταυτίζονται με τη λογική των τραπεζών, κόντρα στα συμφέροντα τους.

Με τούτα και μ’ εκείνα, οι πονηροί μάλλον παρακαλούν να πάρουν οι τράπεζες τα κουφάρια των επιχειρήσεων τους. Τι να τις κάνουν πια, όταν φυγάδεψαν στο εξωτερικό με νόμιμους και παράνομους τρόπους (ακόμα και μ’ ένα κλικ στον υπολογιστή) τούβλα κολλαριστά, όπως τα δανείστηκαν; Βοά η πιάτσα για μυστικοσυμβούλους φυγάδευσης κεφαλαίων ίσως και μέσα από τράπεζες. Ούτε γάτα λοιπόν ούτε ζημιά για τους επιτήδειους. Να είναι καλά το θεσμοθετημένο μοντέλο του χρεωκοπημένου πλην πάμπλουτου επιχειρηματία.

Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση που ναρκοθετεί το μέλλον της χώρας μοιάζει με σκόπιμα μπλεγμένο κουβάρι που εμποδίζει να ξεχωρίσει η ήρα απ’ το στάρι, να νοιώσουν επιτέλους κάποια δικαίωση οι συνετοί νοικοκύρηδες.

Εδώ που φτάσαμε, δεν χωρούν ημίμετρα, ο ταύρος πρέπει να πιαστεί απ’ τα κέρατα. 


Μια λογική διέξοδος είναι οι ρυθμίσεις δανείων, ανάλογα με τις δυνατότητες αποπληρωμής και στις περιπτώσεις μη συνεργάσιμων δανειοληπτών κατασχέσεις και απειλή ή και εκτέλεση πλειστηριασμών, με αυστηρή και υπό προϋποθέσεις προστασία της πρώτης κατοικίας, άσχετα αν τους αφορίζουν πιασμένοι χέρι χέρι ανεύθυνοι, γραφικοί, σπεκουλαδόροι, αντιπολιτευόμενοι και επαγγελματίες κακοπληρωτές. Ειδικά αυτοί οι τελευταίοι ήρθε καιρός να αντιληφθούν πως τα ψέματα τέλειωσαν. Όμως πάνω απ’ όλα επείγει να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα που παραθερίζουν ανενόχλητα ανά την υφήλιο, κρυμμένα πίσω από τραπεζικά απόρρητα, προσωπικά δεδομένα και παρένθετα πρόσωπα.

Ο φιλόδοξος αυτός στόχος ξεφεύγει από τη βούληση της όποιας κυβέρνησης. 

Απαιτεί διεθνείς συνεργασίες, επιβολή αυστηρών τραπεζικών κανόνων, έλλειψη στεγανών, κατάργηση φορολογικών παραδείσων κλπ. 
Απαιτείται οι συστημικές τράπεζες να σταματήσουν το κρυφτούλι και να συντονιστούν με την κυβέρνηση. 
Απαιτείται τέλος να μη βάζουν τρικλοποδιές τα κονκλάβια των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης που μαχαιρώνουν και σφάζουν μισθούς και συντάξεις αλλά δεν δείχνουν την ίδια πυγμή απέναντι σε καταχραστές και μεγαλοφοροφυγάδες.

Οι νεοφιλελεύθεροι, προσκολλημένοι στα μεγάλα συμφέροντα που υπηρετούν, προσπαθούν φυσικά να δικαιολογήσουν την επιλεκτική τους στοργή στις τράπεζες. Αν καταρρεύσουν, σου λένε, θα συμπαρασύρουν στο χάος την πραγματική οικονομία. Αυτή τη δαμόκλειο απειλή επισείουν για να αρμέγουν τους λαούς κάθε φορά που κρυολογούν οι τράπεζες. 


Το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη χωρίς ισχυρό πιστωτικό σύστημα είναι λογικό εκ πρώτης όψεως. 
Γιατί όμως τότε οι κυβερνήσεις συντονισμένα δεν σπάζουν το άβατο των τραπεζών και δεν εφαρμόζουν αυστηρούς και άτεγκτους κανόνες λειτουργίας και ελέγχου τους, ώστε να αποτρέπονται τραπεζικές και κατ’ επέκταση οικονομικές κρίσεις; 
Πόσο δίκαιο είναι το ρίσκο να μεταφέρεται πάντα στους απλούς καταθέτες που εμπιστεύονται τις οικονομίες μιας ζωής στις τράπεζες; 
Οι απαντήσεις δικές σας. 




 

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Ανοιχτή Επιστολή της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ προς τους βουλευτές όλων των κομμάτων εν όψει της ψήφισης των συμβάσεων για παραχώρηση νέων περιοχών στην Ήπειρο και την υπόλοιπη Ελλάδα σε εταιρείες, για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων





Ανοιχτή Επιστολή
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι βουλευτές,
1. Έχετε συνειδητοποιήσει ότι:
Α. Με τις ήδη υπογεγραμμένες συμβάσεις σε Ιωάννινα αλλά και Κατάκολο, Δυτικό Πατραϊκό, τις τέσσερις συμβάσεις που έρχονται για κύρωση, αλλά και τις επόμενες που θα έρθουν με βάση το ενδιαφέρον εταιρειών, μέσα από τον διαγωνισμό του 2014 για 20 θαλάσσιες περιοχές, παραχωρείται η μισή Ελλάδα και η θάλασσά της για έρευνα και εξόρυξη;
Β. Ότι οι συμβάσεις αφορούν πρώτα έρευνα και – στη συνέχεια – δικαίωμα εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, όπου αυτοί βρεθούν, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ουσιαστική διαδικασία δημόσιας διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία και εν τέλει χωρίς την συναίνεσή της;
Γ. Ότι μέσα από τις συμβάσεις αυτές θα καθοριστεί το μέλλον της επόμενης, τουλάχιστον, 100ετίας, για τη μισή και πλέον Ελλάδα;
2. Θεωρείτε ότι διασφαλίζεται ο διακριτός ρόλος του Κοινοβουλίου, όταν προχωρούν οι διαπραγματεύσεις για συμβάσεις τέτοιας σημασίας, χωρίς ενημέρωση της Βουλής, υπογράφονται από τον αρμόδιο Υπουργό και έρχονται εκ των υστέρων και με καθυστέρηση για κύρωση;
3. Υπάρχουν στη διάθεση των βουλευτών αξιόπιστες ολοκληρωμένες μελέτες που θα εξετάζουν τα καθαρά οικονομικά οφέλη του κράτους και των τοπικών κοινωνιών από τις συμβάσεις αυτές, σε σχέση με τις επιπτώσεις τους σε παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες όπως ο τουρισμός και η πρωτογενής παραγωγή, αλλά και στην ποιότητα περιβάλλοντος, τα ύδατα και την υγεία των κατοίκων;
4. Πόσο μεγάλοι μπορεί να αναδειχθούν αθροιστικά οι κίνδυνοι ατυχημάτων από όλες αυτές τις δραστηριότητες που δρομολογούνται σήμερα (συν αυτές που έχουν ήδη προχωρήσει). Πολύ περισσότερο όταν αφορούν τόσο τις πολύτιμες θάλασσες και παραθαλλάσιες τουριστικές περιοχές της χώρας μας, αλλά και ευαίσθητες περιοχές, πλούσιες σε υδάτινους πόρους, σημαντικές για τη βιοποικιλότητα της Ευρώπης, πολιτισμικά και φυσικά μνημεία παγκόσμια εμβέλειας (π.χ. Γεωπάρκο Βίκου-Αώου της UNESCO στην Ήπειρο, περιοχές του δικτύου ΦΥΣΗ-NATURA 2000), χαρακτηρισμένα τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (π.χ. το Εκκλησάκι των Ταξιαρχών στο οροπέδιο Κάτω Πεδινών Ζαγορίου, https://goo.gl/TE1Mzf, απέχει μόλις 900 μέτρα από τη γραμμή σεισμικής έρευνας] και μοναδικά στον κόσμο αρχαία πολιτισμικά τοπία;
5. Θεωρείτε ότι το σαθρό περιβαλλοντικό και χωροταξικό πλαίσιο προστασίας στην Ελλάδα, με τις μεγάλες καθυστερήσεις σε όλα τα θέματα χρήσεων γης και προστασίας ευαίσθητων περιοχών, την εγγενή παθογένεια της χώρας στην επιβολή των νόμων και την χρονοβόρα απόδοση της δικαιοσύνης, την αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών καθώς και επιβολής και είσπραξης προστίμων, μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι άδειες και εγκρίσεις που αποφασίζονται σήμερα έχουν την απαραίτητη τεκμηρίωση, συνεχή παρακολούθηση και έλεγχο και δεν θα αποδειχθούν ανεπίστρεπτα καταστροφικές;
6. «Η Ελλάδα έχει δεσμευθεί και βρίσκεται εντός στόχων για τον περιορισμό των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου» δήλωσε πρόσφατα ο Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στην Συνθήκη του Παρισιού. Βλέπουμε, στο πλαίσιο αυτό, εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Γαλλία και πολύ πρόσφατα η Δανία) να αποφασίζουν εφεξής την απαγόρευση των εξορύξεων υδρογονανθράκων στα εδάφη τους.
Η Ελλάδα, σε σαφώς πλεονεκτικότερη θέση από τις χώρες αυτές (ηλιοφάνεια, αιολική ενέργεια, κατά το 80% ορεινότητα και άρα ιδαίτερα αυξημένη δυνατότητα εκμετάλλευσης μικρών υδροηλεκτρικών, όπως π.χ. πράττουν η Αυστρία και η Νορβηγία), δεν θα έπρεπε να είναι πρωτοπόρα στην παγκόσμια αυτή μεταστροφή της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, αντί της οπισθοδρόμησης και των ποικίλλων συνεπειών που αυτή συνεπάγεται (π.χ. εντάσεις με τις γειτονικές χώρες);

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΟΡΥΞΕΙΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

Ιωάννινα, 24 Φεβρουαρίου 2018




*οι φωτογραφίες είναι από τις δράσεις ενημέρωσης της Πρωτοβουλίας - εδώ στην Πίτα της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας στο ΣΕΦ πρόσφατα


Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Οι Μάγισσες του Εθνομηδενισμού και το Θεωρητικό Κουλουβάχατο της Πατριωτικής Αριστεράς


του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
1. “αταβισμός”: (βιολογία) η επανεμφάνιση κληρονομικών χαρακτηριστικών προγόνου μετά από απουσία αρκετών γενιών, (λόγιο) η επανεμφάνιση ιδεών, συμπεριφορών, μεθόδων κλπ που είχαν ξεχαστεί και θεωρούσαμε ότι ανήκουν στο παρελθόν.
2. «Όχι μόνο έλλειψη εν μέσω υπεραφθονίας, αλλά και ανοησία εν μέσω γνώσης και επιστήμης […] είναι στο επίπεδο του Κράτους και του στρατού που οι πιο προοδευτικές τάσεις επιστημονικής και τεχνο-λογικής γνώσης συνδέονται με τους πιο καχεκτικούς αρχαϊσμους […]»

G. Deleuze & F. Guattari, Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια: Ο Αντί -Οιδίπους (πηγή)


Και στις δύο εκδοχές του ο αταβισμός μοιάζει η καταλληλότερη έννοια που μπορεί να περιγράψει την επανεμφάνιση ενός αρχαϊκού εθνικισμού με αφορμή το μακεδονικό.
Και δεν εννοώ το πλήθος των ανθρώπων που πεισματικά, παρά τις συντριπτικές ιστορικές αποδείξεις για το ψηφιδωτό λαών και εθνών που αναπτύχθηκαν στο έδαφος της γεωγραφικής Μακεδονίας του Μεγαλέξανδρου αλλά και την μόλις πρόσφατη μοιρασιά της Μακεδονίας σε τρία+ κράτη με διεθνείς συνθήκες, επιμένουν για την αποκλειστική κατοχύρωση του “ονόματος” στο ελληνικό έθνος-κράτος, αντικρούοντας μία εξίσου ανόητη απόπειρα των Σλάβων γειτόνων μας να κάνουν το ίδιο. Εννοώ κυρίως μία πολεμική που αναπτύσσει η πατριωτική Αριστερά σε συνάφεια και “ιδεολογική” συμφωνία με την πατριωτική Δεξιά κατά των “εθνομηδενιστών” – έννοιας σαφώς εφευρημένης και ασαφούς.
Στον εθνομηδενισμό, και συγκεκριμένα στη φαντασιακή αντίθεση μαζί του, συναντώνται οι νέοι εθνικιστές κάθε είδους: από τη ναζιστική ακροδεξιά μέχρι το νεοορθόδοξο πατριωτικό Άρδην-Ρήξη του Γ.Καραμπελιά. Από τον κάποτε ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ Γ.Παπαδόπουλο Τετράδη (τον “Καιρό της Ελευθεροτυπίας” για τους παλιότερους) μέχρι τους νεοφιλελεύθερους του liberal.gr.
Ψάχνοντας για ορισμό του νεολογισμού αυτού βρίσκεις με κάποιον κόπο σίγουρα τον παρακάτω:
“Ο εθνομηδενισμός καθιερώθηκε ως ο ορισμός που δηλώνει τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την αρνησιπατρία, την αποδόμηση της εθνικής συνειδήσεως και ταυτότητας. Στην ουσία οι απόψεις των εθνομηδενιστών αποτελούν ένα κράμα των μαρξιστικών αντιλήψεων περί ιστορικού υλισμού με τις επιδιώξεις υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, στο όνομα της συμφιλίωσης των λαών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις“.
Όλα τακτοποιημένα θεωρητικά λοιπόν. Τώρα αφού κατασκευάσαμε την έννοια πρέπει να εντοπίσουμε τους εθνομηδενιστές!
Δεν ξεφεύγει της προσοχής ότι η έννοια αυτή παραπέμπει σαφώς αλλά με πιο “πολιτισμένο” και υποτίθεται θεωρητικό τρόπο πίσω στον προδότη του έθνους, στον αρνητή να πολεμήσει για το κράτος-έθνος του σε έναν επιθετικό πόλεμο, στον αδιάφορο για τα ακριβή όρια των σύγχρονων συνόρων οπαδό της ομοσπονδιοποίησης ευρωπαϊκής ή αμερικανικής, ακόμη και στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Στα κείμενα των πολέμιών του αναφέρεται σαφώς ότι στον εθνομηδενισμό συναντώνται οι μαρξιστές και οι αναρχικοί με τα αφεντικά της Νέας Τάξης και της παγκοσμιοποίησης. Και ότι μοναδικό ανάχωμα στην παγκοσμιοποίηση είναι οι πατρίδες – τα περίκλειστα στα σύνορά τους κράτη που υποτίθεται εμποδίζουν την “κυκλοφορία” και την επικράτηση της Νέας Τάξης που πάλι για τη διευκόλυνσή της αντικαθιστά τον πατριωτισμό με την πολυπολιτισμικότητα…
Κατάρες για την τελευταία έχουμε ακούσει και από τη ναζιστική Ακροδεξιά και από την σταλινική Αριστερά και από το νεοορθόδοξο τόξο από την Κανέλλη μέχρι τον Καραμπελιά και από τον Καμμένο μέχρι τον Καρατζαφέρη…
Στην ουσία τώρα:
1. Εθνομηδενιστές δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όπως πάντα άνθρωποι μη εθνικιστές, άνθρωποι που σκύβουν στην ιστορία και αποδομούν τα παραμύθια που χρησιμοποιήθηκαν στην πρόσφατη εθνογένεση πολλών λαών στην προσπάθεια ομογενοποίησης και ένταξής τους χωρίς πολλές εσωτερικές αντιθέσεις στα νεοδημιουργημένα κράτη. Είναι γνωστή η αλλεργία των σύγχρονων κρατών στην ύπαρξη και αναγνώριση μειονοτήτων στο εσωτερικό τους, κυρίως εθνικών και θρησκευτικών. Γιατί νοιώθουν να απειλούνται από την διαφορετικότητα. Και από εκεί πηγάζει και η επανεμφάνιση ενός αρχαϊκού εθνικισμού, μιας αταβιστικής στάσης απέναντι στην πραγματικότητα: “γιατί αυτή η ομάδα αυτοπροσδιορίζεται έτσι; Πού το πάει; Είναι δάκτυλος του εχθρού, του γείτονα, της νέας τάξης;”
2. Η παγκοσμιοποίηση ομογενοποιεί τους πληθυσμούς, πράγματι. Σε τι όμως; Στην καπιταλιστική αγορά, στον καταναλωτισμό, στους κανόνες της δήθεν ελεύθερης αγοράς που καταστρέφει τους προστατευτισμούς των εθνικών οικονομιών και εξοντώνει τη μικρή και μεσαία τοπική παραγωγή προς όφελος των πολυεθνικών κολοσσών. Επίσης, ομογενοποιεί όλο τον κόσμο ως έδαφος της κυκλοφορίας των χρηματοπιστωτικών προϊόντων που μεγεθύνουν τα περιθώρια συνέχισης της καπιταλιστικής οικονομίας χωρίς άμεση εξάρτηση από την κλασική παραγωγική διαδικασία.
Ναι έτσι είναι. Και ποια είναι η αντίδραση και η αντίσταση σε αυτό; Η επιστροφή στην πατρίδα και το έθνος μας λένε οι πατριώτες της Δεξιάς και Αριστεράς. Και στην Ορθοδοξία, αν θυμόσαστε παλαιότερες προσπάθειες αντίστασης στην παγκοσμιοποίηση μέσω της νεοορθοδοξίας και των υπερκομματικών “δικτύων” της.
Γι’αυτό μιλάμε για αταβισμό, καλύτερα για αταβιστικό εθνικισμό.
Γιατί όταν η νεοπατριωτική αυτή τάση προσπαθεί να εντοπίσει τους εθνομηδενιστές πράκτορες της παγκοσμιοποίησης και τους εθνοπροδότες της πολυπολιτσιμικότητας, δεν τους βρίσκει – αφού είναι κατασκευάσματα της φαντασίας τους. Και ξεσπούν σε αρχαϊκούς αν-ιστορισμούς αρπαζόμενοι από ευκαιρίες που τους δίνονται όπως με τη δημιουργία από την ΝΔ του μακεδονικού ζητήματος. Η Μακεδονία λοιπόν είναι ελληνική.
Κρύβουμε την ιστορία κάτω από το χαλί, ξεχνούμε ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες κατέκτησαν τις ελληνικές πόλεις με τη βία, ξεχνούμε ότι οι έλληνες κάτοικοι ήταν μειοψηφία στους αιώνες στην περιοχή ή ότι οι Σλάβοι είναι εκεί από τον 6ο αιώνα, ξεχνάμε πολέμους και ανταλλαγές πληθυσμών, ξεχνάμε ότι με βάση αυτά τα κριτήρια η Θεσσαλονίκη είναι εβραϊκή πόλη, ξεχνάμε ότι μας δόθηκε ως κράτος το 50+ της περιοχής μετά από πετυχημένους πολέμους το 1913 και όχι βάσει εθνολογικής πληθυσμιακής υπεροχής.
Όχι, “η Μακεδονία είναι Ελλάδα”.
Θα μπορούσε να είναι και σύνθημα νέας εκστρατείας για ανακατάληψη εδαφών όπως το “να πάρουμε την Πόλη” αν μπορούσαμε να το κάνουμε. Απλά δεν μπορούμε. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο εθνικισμός είναι πόλεμος με άλλα μέσα όπως και η οικονομία. Πόλεμος σε προετοιμασία, πόλεμος σε αναζήτηση κατάλληλης συγκυρίας. Αφού η Μακεδονία είναι ελληνική, αφού η αρχαία Μακεδονία περιελάμβανε την μισή τουλάχιστον πΓΔΜ ιστορικά και το ένα τρίτο της Βουλγαρίας, κάποια ευνοϊκή στιγμή “θα την πάρουμε πίσω όλη”, όχι μόνο το κομμάτι που μας παραχώρησαν οι διεθνείς συνθήκες. Και με μια νέα ανταλλαγή πληθυσμών θα την ομογενοποιήσουμε ξανά…
Αυτή είναι η ρηχότητα του εθνικισμού. Ως εκεί φτάνει. Λύνει τα προβλήματα των συνόρων με βία και πόλεμο.
Είναι όργανο ο εθνικισμός, ένα εργαλείο του κράτους για την επέκταση των εδαφών του. Έτσι απλά. Και για τους κρατιστές Δεξιάς και Αριστεράς είναι κατανοητό να ιδεολογικοποιούν το ζήτημα. Να βρίσκουν μεταξύ των ειρηνοποιών πράκτορες του εχθρού, του πολυπολιτισμού και του εθνομηδενισμού…
Γιατί για να παρασύρουμε τα πλήθη πρέπει να βρούμε προδότες. Να απευθυνθούμε στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης, στο θρησκευτικό συναίσθημα, στην ανάγκη πίστης και όχι έρευνας, στην ανυπομονησία της επιβολής και της λύσης του γόρδιου δεσμού του καπιταλισμού με μαγικό τρόπο. Να κάψουμε τις μάγισσες και να διώξουμε τον διάβολο του εθνομηδενισμού από μέσα τους.
Όλα αυτά είναι κατανοητά ως ανάγκες επιβίωσης του ανιστόρητου δεξιού συντηρητισμού, των φανατικών του όποιου δόγματος, πολιτικού ή θρησκευτικού, ακόμα και των αριστερών κρατιστών και προσωπολατρών. Είναι όμως ακατανόητα για ανθρώπους της έρευνας, της γνώσης, της συλλογικης δημοκρατικής ανανέωσης και μεταρρύθμισης της κοινωνίας μας.
Τι δουλειά έχουν τέτοιοι σκεπτόμενοι άνθρωποι με την Κανέλλη και τον Καραμπελιά για να μην πω με την Λουκά και την Καϊλή; Με τύπους δλδ και περσόνες που απλά μεταφέρουν την άγνοιά τους σε διάφορους πολιτικούς χώρους με μοναδικό τους επίδικο να βρουν ικανοποίηση στον τεράστιο προσωπικό τους ναρκισσισμό; Και ταλαιπωρούν όπου μπορούν τη δημόσια ζωή δεκαετίες τώρα με τη βοήθεια των σκανδαλοφυλλάδων και των ΜΜΕ της διαπλοκής;
Τα γράφω αυτά γιατί είδα εντελώς ανόητα άρθρα πολλών αξιόλογων αναλυτών που έχουν πιαστεί στα δίχτυα της εκστρατείας κατά του ανύπαρκτου εθνομηδενισμού και υπέρ του υπαρκτού καραμπελισμού. Επίσης, είδαμε κόμματα πρώην συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν σε εθνικιστικές διαδηλώσεις και μάλιστα δίπλα στην ΧΑ, θεωρώντας μείζον το εθνικό μέτωπο και όχι τον αντιφασιμό, όπως λέει και ο πρόσφατα ανανήψας Μίκης, να αναπτύσσουν ένα θεωρητικό κουλουβάχατο όπου ανακατεύεται η αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση με την υπεράσπιση του έθνους και την κατίσχυση της “πατρίδας” απέναντι στους φαντασιακούς εχθρούς της. Ένα κουλουβάχατο που ανακατεύει σε νέα μακεδονική σαλάτα τον πλούτο της ενδογενούς και τοπικής παραγωγής με την τοπική παραγωγή φαντασιώσεων και προγονοπληξίας, και βέβαια ορθοδοξίας uber alles και την αντίσταση στα μνημόνια και στη διάλυση του μικρομεσαίου παραγωγικού ιστού από την ΕΕ, με την υπεράσπιση ό,τι πιο συντηρητικού και αντιδραστικού έχει παράξει αυτή η κοινωνία. Με σημαία την καταπολέμηση των μαγισσών του εθνομηδενισμού.
Ψυχραιμία φίλοι.
Κάποτε στα πλαίσια του ψυχρού πολέμου η μαρξιστική ανάλυση κατέληγε στη στήριξη δικτατόρων που ηγούνταν σε “εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα” ως αντικειμενικά προοδευτικών… συχνά επειδή ευνοούσαν τις παγκόσμιες ισορροπίες υπέρ της ΕΣΣΔ ή είτε ακόμη επειδή ξέφευγαν από τη σφαίρα του ιμπεριαλισμού. Λάθη που ως γνωστόν πληρώθηκαν από τους λαούς ακριβά ακόμη και μέχρι σήμερα.
Τώρα μια νέα “αντικειμενική” ανάλυση βάζει από τη μια πλευρά τους εθνικιστές, τους ναζιστές, τους μακεδονομάχους και την πατριωτική Δεξιά και Αριστερά και από την άλλη, την παγκοσμιοποίηση, την Αριστερά, την κοινωνική οικολογία, την πολυπολιτισμικότητα, τη φιλομεταναστευτική πολιτική, τα δικαιώματα των μειονοτήτων και το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού …
Το νέο θεωρητικό κουλουβάχατο του αρχέγονου αυταρχισμού σαν μέσου επίλυσης διαφορών και προβλημάτων. Του αταβιστικού νεοεθνικισμού.
Θα το χάψουμε;


πηγή babylonia

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Άβολες αλήθειες για βολικά παραμύθια ανάπτυξης

Μπορείτε να φανταστείτε τη Γερμανία σε οικονομική κρίση να χτίζει πετρελαιοπηγές μέσα στον Μέλανα Δρυμό των θρύλων και των παραμυθιών; Αδύνατον!
Τη Γαλλία να εγκαθιστά γεωτρύπανα για να βγάλει ορυκτά καύσιμα στη ΒουργουνδίαΑποκλείεται!
Την Ελλάδα να ξεκινάει πρόγραμμα εξορύξεων πετρελαίου και σχιστολιθικού αερίου στα Ζαγοροχώρια και το Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου;
Επειδή τα πράγματα είναι σοβαρά και το πρόγραμμα ανάπτυξης υδρογονανθράκων στην Ηπειρο εξελίσσεται επικίνδυνα και με μεγάλη αδιαφάνεια, ας δούμε μερικές άβολες αλήθειες που βολικά κρύβονται πίσω από τα παραμύθια στα οποία βασίζεται το σύγχρονο πετρελαιόραμα της Ελλάδας.
1. Οι φυσικοί βιότοποι της Ηπείρου κινδυνεύουν
Με την υπουργική απόφαση που εγκρίθηκε το 2013, το πρόγραμμα εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στα Ιωάννινα αγγίζει ή ακόμα και καλύπτει ολοκληρωτικά εθνικά πάρκα τεράστιας σημασίας και τουλάχιστον 10 περιοχές Natura. Και όμως, προ ημερών το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας δήλωσε ότι «οποιαδήποτε εξορυκτική δραστηριότητα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε περιοχή Natura». Η αλήθεια είναι πως η περιοχή που καλύπτει το εγκεκριμένο πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης στα Ιωάννινα περιλαμβάνει τα Ζαγοροχώρια, τον Εθνικό Δρυμό Βίκου-Αώου, εμβληματικά βουνά, όπως η Τύμφη και η Γκαμήλα και φτάνει μέχρι Μέτσοβο, Πάπιγκο και Κόνιτσα. Ενα από τα αστεία της ελληνικής νομοθεσίας είναι πως ενώ επιβάλλει περιορισμούς στην ανάπτυξη των αιολικών μέσα σε προστατευόμενες περιοχές, δεν απαγορεύει καθόλου την καταστροφική εξόρυξη ορυκτών καυσίμων μέσα σε αυτούς τους σημαντικούς πυρήνες βιοποικιλότητας.
2. Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις είναι πολύ σοβαρές
Κάθε ισχυρισμός περί μη σημαντικών επιπτώσεων είναι αστείος, όμως πρέπει να απαντηθεί. Η ήδη μετριοπαθής πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δίνει μια αρκετά καλή εικόνα των αναμενόμενων επιπτώσεων από τις εξορύξεις συμβατικών (πετρέλαιο κυρίως) και μη συμβατικών (σχιστολιθικό αέριο) υδρογονανθράκων: αέρια ρύπανση από τις εργασίες, κατάληψη και αλλαγή χρήσεων γης, μετατροπή φυσικών εκτάσεων σε βιομηχανικό τοπίο, δασικές αποψιλώσεις, ρύπανση υδάτινων πόρων, θόρυβος, πιθανότητα ατυχημάτων με διαρροή και ρύπανση.
Το τεράστιο όμως κεφάλαιο της κλιματικής αλλαγής, η οποία παρεμπιπτόντως κατατάσσεται εδώ και χρόνια στην κορυφή της λίστας με τις παγκόσμιες απειλές, είναι το πιο σοβαρό από τα προβλήματα που προκαλούν οι υδρογονάνθρακες. H χρήση ορυκτών καυσίμων είναι η κυριότερη αιτία υπερθέρμανσης του πλανήτη, ενώ πλέον γίνεται ολοένα και ακριβότερη λόγω των πολιτικών και διεθνών συμφωνιών για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
3. Η απουσία εξορύξεων δεν δημιουργεί ψυχολογικά προβλήματα
Η στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων που ενέκρινε το ΥΠΕΝ για τις εξορύξεις στα Ιωάννινα μας λέει πως εάν δεν πραγματοποιηθεί το πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης, «οι επιπτώσεις στη δημόσια υγεία ενδέχεται να είναι αρνητικές και όχι ουδέτερες, καθώς, όπως υποστηρίζουν επιστημονικές έρευνες, κρισιακά φαινόμενα, όπως π.χ. η ανεργία, οδηγούν σε αύξηση της νοσηρότητας στους πληθυσμούς που πλήττονται (π.χ. αύξηση των ψυχολογικών διαταραχών, αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ κ.λπ.)». Από τη διεθνή εμπειρία και επιστημονική έρευνα, μάλλον το αντίθετο σενάριο είναι πιο πιθανό: όπου εγκαθίσταται η πετροχημική βιομηχανία, αυξάνεται η χρήση ψυχοτρόπων ουσιών, η εγκληματικότητα και η κατανάλωση αλκοόλ. Η έλλειψη ηρεμίας και η αποξένωση από το φυσικό περιβάλλον είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών.
4. Δεν πρόκειται μόνο για έρευνα
Η έρευνα, ο επιστημονικός δηλαδή εντοπισμός των κοιτασμάτων, ώστε να υπάρχει η απαραίτητη δημόσια γνώση για όσα φιλοξενεί το υπέδαφος της Ελλάδας, έχει ήδη γίνει από το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών. Τώρα το πρόγραμμα που αδειοδοτείται και έχει ξεκινήσει στα Ιωάννινα αφορά την ειδική γνώση που χρειάζονται οι εταιρείες εξόρυξης των υδρογονανθράκων για τον ακριβή εντοπισμό των κοιτασμάτων που θα αντλήσουν.
5. Οι εξορύξεις προκαλούν σεισμούς
Πρόσφατο ρεπορτάζ του Associated Press παρουσιάζει την περίπτωση του Zeerijp στην Ολλανδία, το οποίο συγκλονίζεται από τη σεισμική δραστηριότητα που αποδεδειγμένα προκαλεί η εξόρυξη φυσικού αερίου. Η εταιρεία Netherlands Petroleum Company (ιδρύθηκε το 1947 από την Esso και τη Shell), που εκμεταλλεύεται τα κοιτάσματα της περιοχής, έχει υποχρεωθεί με βάση δικαστική απόφαση να πληρώσει αποζημιώσεις για μεγάλες ζημιές σε σπίτια, δημόσια κτίρια και μνημεία καθώς και για ψυχική οδύνη. Υπάρχουν πολλές ακόμα δημοσιευμένες επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν ότι σε κάθε φάση της διαδικασίας έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων είναι αυξημένος ο κίνδυνος πρόκλησης σεισμικής δραστηριότητας.
6. Πετρέλαια = κέρδος για λίγους και ζημιά για πολλούς
Εάν στόχος είναι ο πλουτισμός των εταιρειών που ψάχνουν για φτηνό πετρέλαιο και αέριο στην Ελλάδα, τότε κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως όντως θα έχουν οικονομικό κέρδος. Εάν όμως μιλάμε για πραγματική και βιώσιμη ανάπτυξη μιας περιοχής που ζει από τη φύση της, τότε οι εξορύξεις υδρογονανθράκων είναι μια ξεκάθαρα αντιαναπτυξιακή επιλογή και καταστροφή για την τοπική οικονομία. Αλήθεια, ποιος μπορεί να αποτιμήσει οικονομικά τη ζημιά που μπορεί να προκληθεί στους υδάτινους πόρους, την τουριστική οικονομία και το φυσικό περιβάλλον της περιοχής από τις γεωτρήσεις και τις εξορύξεις;
7. Δεν έχει αποκλειστεί η πιθανότητα fracking
Οπως προκύπτει από επιστημονική μελέτη που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών το 2012 σε όλη την Ελλάδα, στα Γιάννενα υπάρχει κοίτασμα πετρελαίου και σχιστολιθικού αερίου. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα καταλάβει καλά τον εφιάλτη που ζουν οι κάτοικοι των περιοχών εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου. Oι επιπτώσεις από την υδραυλική ρωγμάτωση (fracking) είναι τόσο αναμφισβήτητα αποδεδειγμένες και σοβαρές, που χρειάζονται ξεχωριστή και εκτεταμένη αρθρογραφία για να περιγραφούν.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι η σύμβαση μίσθωσης δεν απαγορεύει το fracking ως εξορυκτική μέθοδο, ενώ ούτε το υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά ούτε και οι εταιρείες Energean και Repsol έχουν αποκλείσει την πιθανότητα εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου.
8. Η οικονομική εξίσωση δεν βγαίνει
Από πουθενά δεν προκύπτουν τα οικονομικά οφέλη που μπορεί κάποιος να αντιπαραβάλει στον μεγάλο κίνδυνο για το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων. Η σύμβαση που κύρωσε η Βουλή για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στα Ιωάννινα προβλέπει φορολόγηση της εταιρείας εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων με 20% επί των δηλωμένων κερδών και 5% περιφερειακό φόρο, ποσά που θα καταβάλλονται όταν και εάν ξεκινήσει η εξόρυξη. Οι σε χρήμα στρεμματικές αποζημιώσεις που δεσμεύεται η εταιρεία να καταβάλει στο Ελληνικό Δημόσιο για τη μίσθωση της γης κατά το στάδιο της έρευνας είναι 10 ευρώ ετησίως ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (!!!) της συμβατικής περιοχής και 15 ευρώ ετησίως ανά τ.χλμ. στη δεύτερη φάση ερευνών.
Για τη φάση της εκμετάλλευσης, δηλαδή της εξόρυξης των ρυπογόνων υδρογονανθράκων, το τίμημα θα ανέρχεται στα 200 ευρώ ανά τ.χλμ. της εκμετάλλευσης –σε απλά λόγια, αν γίνει μόνο μια γεώτρηση σε ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, τότε το ενοίκιο της γης για το Δημόσιο θα είναι 200 ευρώ τον χρόνο. Σε καμία μελέτη δεν αποτιμάται η αξία της γης και των υπηρεσιών που θα χαθούν εξαιτίας της εξορυκτικής δραστηριότητας, ούτε και η δεδομένα αρνητική επίδραση σε οικονομικές δραστηριότητες που σήμερα ανθούν, όπως ο τουρισμός και η αγροτική παραγωγή.
Η πολιτική επένδυση στα πετρέλαια για έξοδο της χώρας από την κρίση δείχνει ακριβώς την πολιτική φτώχεια σε όραμα για πραγματικά βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη που σέβεται ανθρώπους και περιβάλλον.
9. Ορυκτά καύσιμα = ανεργία
Τα ορυκτά καύσιμα μονοπωλούν τις τοπικές οικονομίες, δημιουργούν σχέση εξάρτησης από τη «μονοκαλλιέργεια» και σκοτώνουν κάθε άλλη προοπτική. Η Δυτική Μακεδονία, κέντρο της λιγνιτικής παραγωγής και «μαύρος πνεύμονας της Ελλάδας», είναι με βάση τα στοιχεία της Eurostat η περιφέρεια με την υψηλότερη ανεργία σε ολόκληρη την Ε.Ε. Οταν η ΔΕΗ ισχυρίζεται πως η εξόρυξη λιγνίτη φέρνει θέσεις εργασίας και πλουτίζει τον τόπο, τα στοιχεία δεκαετιών δείχνουν πως η εξόρυξη ορυκτών καυσίμων στην πραγματικότητα σκοτώνει τις προοπτικές για ζωντανή οικονομία και βιώσιμη τοπική ανάπτυξη. Η Ηπειρος έχει ένα σαφές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα: εξαιρετικής ποιότητας πρωτογενή παραγωγή και βιομηχανία τροφίμων και τουρισμό που βασίζεται αποκλειστικά στη συγκλονιστική φύση και τα πολιτιστικά μνημεία της. Οι εξορύξεις υδρογονανθράκων μόνο να σκοτώσουν τις προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης του τουρισμού και του πρωτογενούς τομέα μπορούν.
*επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF Ελλάς
**διευθυντής εκστρατειών της Greenpeace

πηγή efsyn.gr

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

9634 υπάλληλοι του Ελληνικού κράτους εργάζονται για τον Εθνικισμό


Αυτή τη στιγμή λοιπόν, 9634 υπάλληλοι του Ελληνικού κράτους πληρώνονται για να υλοποιήσουν αυτή την άποψη ( ότι δηλαδή απειλείται η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με παλλαϊκές συγκεντρώσεις, όπου δίνουν τον τόνο πρώην στρατηγοί και νεοναζί νυν υπόδικοι δολοφονικών επιθέσεων), έστω κι αν κάποιοι διαχωρίζονται, έστω και αν κάποιοι δεν συμμετέχουν έμπρακτα. Για οποιονδήποτε νηφάλιο παρατηρητή, αυτό είναι τρομακτικό.

του Σωτήρη Σιαμανδούρα


Η στήριξη της Εκκλησίας στο Συλλαλητήριο που προετοιμάζεται στην Αθήνα, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, θέτει το σημαντικό πρόβλημα της σχέσης της Εκκλησίας με το Ελληνικό Κράτος. Το ζήτημα αυτό αντιμετωπίζεται συχνά με αφηρημένους όρους, με αποτέλεσμα η συζήτηση να οδηγείται σε αδιέξοδο. Είναι χρήσιμο να δούμε ότι πρόκειται ταυτόχρονα και για υλικό και συγκεκριμένο πρόβλημα. 

Η Εκκλησία δεν είναι κάτι αφηρημένο και θα πρέπει να διαχωρίζεται από την πίστη και τη στάση μας απέναντι στα θεολογικά ζητήματα. Η Εκκλησία είναι και υλικός μηχανισμός. Με βάση την ανάλυση τακτικού προσωπικού δημόσιας διοίκησης του 2015[i], υπάρχουν στην Ελλάδα 9298 κληρικοί που πληρώνονται από το δημόσιο και 336 εκκλησιαστικοί υπάλληλοι, δηλαδή σύνολο 9634 δημόσιοι υπάλληλοι στην υπηρεσία της Εκκλησίας (οι γιατροί του ΕΣΥ είναι 7271). 

Όταν η Εκκλησία παίρνει επίσημη θέση για ένα πολιτικό ζήτημα, αυτό το προσωπικό, αυτό το παντοδύναμο σώμα επαγγελματικών στελεχών, εργάζεται για να την υλοποιήσει. 

Έχει βεβαίως εσωτερικές αντιφάσεις, μειοψηφίες, άτομα που διαχωρίζονται· εργάζεται ωστόσο, ως σώμα, να την υλοποιήσει. Άτομα που διαφωνούν υπάρχουν και στις εφημερίδες, μειοψηφίες υπάρχουν και στα κόμματα, κανείς ωστόσο δεν αμφισβητεί ότι ένα κόμμα εργάζεται σε μία κατεύθυνση επειδή υπάρχουν μειοψηφίες. 

Εργάζεται επίσης αυτό το σώμα για την υλοποίηση μιας απόφασης, με τη στήριξη των πόρων της Εκκλησίας, της Εκκλησιαστικής περιουσίας, της οποίας το πραγματικό μέγεθος επιμελώς αποκρύπτεται πίσω από χιλιάδες Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.[ii] Αυτό λειτουργεί πολλαπλασιαστικά.

Λαμβάνοντας υπ' όψη τα παραπάνω στοιχεία, γίνεται μάλλον σαφέστερο ότι το ζήτημα της έκφρασης πολιτικής άποψης από την Εκκλησία (όχι από τους κληρικούς, από την Εκκλησία, επαναλαμβάνω), δεν είναι ζήτημα ελευθερίας του λόγου, του θρησκεύματος και της πολιτικής δραστηριότητας. 
Ισχύει μάλλον το αντίστροφο. 

Η κινητοποίηση ενός τέτοιου πανίσχυρου μηχανισμού δημιουργεί μια τεράστια ανισότητα στη δημόσια σφαίρα και κατά συνέπεια αποτελεί παθογένεια για τη δημοκρατία με καθαρά αστικούς όρους. Είναι ένας μηχανισμός που δεν μπορούν να τον ανταγωνιστούν ούτε οι διάφορες ενώσεις πολιτών ούτε καν τα ΜΜΕ. 

Ακόμη και ενωμένα όλα τα ΜΜΕ (που εν προκειμένω εργάζονται κι αυτά στην πλειοψηφία τους σε λάθος κατεύθυνση) διαθέτουν μικρότερη ισχύ από τον μηχανισμό της Εκκλησίας. Αρκεί να σκεφτούμε ότι οι εγγεγραμμένοι δημοσιογράφοι στην ΕΣΗΕΑ είναι γύρω στους 6000.[iii]

Συνεπώς, είμαστε τυχεροί που η Εκκλησία δεν επιμένει ότι η γη είναι επίπεδη, διότι θα μπορούσε, με αυτούς τους όρους, να πείσει ικανό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Βρισκόμαστε όμως στην ατυχή θέση η Εκκλησία να υποστηρίζει επισήμως κάτι ακόμη χειρότερο. Ότι δηλαδή απειλείται η εδαφική ακεραιότητα της χώρας, πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με παλλαϊκές συγκεντρώσεις, όπου δίνουν τον τόνο πρώην στρατηγοί και νεοναζί νυν υπόδικοι δολοφονικών επιθέσεων. 

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, 9634 υπάλληλοι του Ελληνικού κράτους πληρώνονται για να υλοποιήσουν αυτή την άποψη, έστω κι αν κάποιοι διαχωρίζονται, έστω και αν κάποιοι δεν συμμετέχουν έμπρακτα. Για οποιονδήποτε νηφάλιο παρατηρητή, αυτό είναι τρομακτικό.

Από την εικόνα αυτή προκύπτουν τουλάχιστον δύο συμπεράσματα. Το πρώτο αφορά τη σοβαρότητα του κινδύνου που διατρέχουμε αυτή τη στιγμή να δούμε την ελληνική κοινωνία να βυθίζεται στον παραλογισμό. Τα αίτια δεν θα είναι ανεξήγητα και ψυχολογικά. Τα αίτια θα είναι κοινωνικά και πολιτικά. Αφενός, λόγω της κοινωνικής καταστροφής που έχει προηγηθεί σε μια χώρα όπου εφαρμόζεται για μια δεκαετία το σκληρότερο νεοφιλελεύθερο πείραμα σε ευρωπαϊκό έδαφος. 

Τί να πρωτοαναφέρει κανείς γι’ αυτό χωρίς να διακινδυνεύσει να ωραιοποιήσει την κατάσταση; Με βάση την έκθεση της ΓΣΕΕ για το 2017, η φτώχια και κοινωνικός αποκλεισμός, με τον τρόπο που υπολογίζονται, ανέβηκαν από 27,7% το 2010 σε 35,7% το 2015. Η πλήρης απασχόληση έπεσε από 79% το 2009 στο 45,3% το 2016. Η ανεργία μακράς διάρκειας παραμένει σε ποσοστό πάνω από 70% του συνόλου. Και οι συνέπειες της κρίσης γίνονται όλο και βαρύτερες, όσο κατεβαίνουμε σε χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Και τί να πούμε για τους μισθούς ή για την υπερχρέωση[iv]

Αλλά η σχέση αυτών των δεδομένων με την πολιτική δεν είναι ούτε γραμμική ούτε και μεταφυσική. Δεν έχουμε να κάνουμε με την παντοδυναμία μιας αφηρημένης ιδέας, γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με ιδέες που συναγωνίζονται ελεύθερα από θέσεις ισοτιμίας.[v] Και από την άλλη, δεν έχουμε να κάνουμε με μια γραμμική σχέση ανάμεσα σε μια οικονομική κατάσταση και την πολιτική στροφή μιας κοινωνίας. 

Η στροφή της κοινωνίας υλοποιείται συγκεκριμένα, από συγκεκριμένες δυνάμεις, από συγκεκριμένα υποκείμενα. Οι άνθρωποι κάνουν την ιστορία τους. Οι άνθρωποι είναι εκείνοι που δίνουν σάρκα στον παραλογισμό. Εν προκειμένω, ένας μηχανισμός 9634 ανθρώπων είναι αυτός που υλοποιεί τη στροφή της ελληνικής κοινωνίας σε μια κατεύθυνση και όχι σε μια άλλη. Θα είναι δική τους ευθύνη. Και δική μας, που δεν διαθέτουμε αντίστοιχη δύναμη να αντιπαραθέσουμε.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι, για κάθε ουδέτερο παρατηρητή, η σχέση της Ελληνικής Εκκλησίας με το Ελληνικό Κράτος θα πρέπει να τεθεί σε αναδιαπραγμάτευση στο υψηλότερο επίπεδο. 

Η Εκκλησία δεν μπορεί και να πληρώνεται και να ομιλεί. 

Θα πρέπει να διαλέξει αν θα πληρώνεται ή αν θα ομιλεί. 

Διότι, όσο πληρώνεται και ομιλεί ταυτόχρονα, είναι μια δύναμη που στραγγαλίζει την Ελληνική Δημοκρατία. 

Οι ιερείς έχουν δικαίωμα στην άποψή τους, αλλά δεν μπορεί να έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα από τον κάθε Έλληνα πολίτη. 

Έχουν δικαίωμα να εκφράζονται, να οργανώνονται, να συγκεντρώνονται, να παρεμβαίνουν, είτε ως άτομα είτε ως σώμα. Αλλά δεν έχουν δικαίωμα να χρηματοδοτούνται επί τούτου. 

Εάν οποιοσδήποτε άλλος θεσμός επενέβαινε με αυτόν τον τρόπο στη δημόσια ζωή, αν η αστυνομία, ο στρατός ή ακόμη και μια Σύνοδος Πρυτάνεων παρενέβαινε με αυτόν τον τρόπο, το πολιτικό πρόβλημα θα γινόταν αμέσως κατανοητό. Μόνο η Εκκλησία της Ελλάδος έχει αυτό το προνόμιο. Το προνόμιο αυτό πρέπει να καταργηθεί. 
Το πάγιο αίτημα του διαχωρισμού Εκκλησίας-Κράτους, τίθεται στο σημερινό πλαίσιο με τον πιο δραματικό τρόπο.

Σημειώσεις

[i]Διαθέσιμη ηλεκτρονικά από την «Εφημερίδα των Συντακτών»: http://www.efsyn.gr/sites/efsyn.gr/files/wysiwyg/analisi-metavolon.pdf.

[ii]Ένα αξιόπιστο σχετικό άρθρο διαβάζουμε στο «Βήμα» στις 20/02/2005: http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=164406.

[iii]Στοιχεία από τις τελευταίες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ: http://www.documentonews.gr/article/eshea-ayta-einai-ta-apotelesmata-twn-eklogwn-twn-dhmosiografwn.

[iv]Τα στοιχεία είναι από την έκθεση του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ για το 2017, που είναι διαθέσιμη ηλεκτρονικά: https://www.inegsee.gr/ekdosi/etisia-ekthesi-2017-ine-gsee-i-elliniki-ikonomia-ke-i-apascholisi/.

[v]Βλέπε την κριτική της Nancy Fraser στον Habermas. Fraser, N 1990, «Rethinking the Public Sphere: A Contribution to the Critique of Actually Existing Democracy», Social Text, τ. 25, τχ. 26, σ.56.


πηγή kaboomzine