Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Η φίμωση Βαρουφάκη είναι φίμωση της Αλήθειας

του Ντίνου Κουτσολιούτσου*

Με καμουφλάζ την ναρκισσιστική και αισθητά αλαζονική παρουσίαση του Έλληνα υπουργού οικονομικών, η Ευρώπη κατάφερε να φιμώσει τον Γιάνη Βαρουφάκη για ένα και μόνο πρωταρχικό λόγο. Η Αλήθεια δεν χωράει στο πλαίσιο της γερμανοκρατούμενης Ευρωζώνης.

Η αλήθεια της Ευρωζώνης δεν έχει καμία σχέση με το θέατρο που παίζεται τα πέντε χρόνια της κρίσης, με την Ελλάδα να υποδύεται, θέλοντας και μη, το μαύρο πρόβατο, που η άσπιλη, φιλεύσπλαχνη, και άκρως ευεργετική ηγεμών Γερμανία, με την τεράστια υπομονή ενός αγίου, προσπαθεί με απέραντη εθνική αυταπάρνηση να φέρει στον ίσιο δρόμο.

Όχι, ο Βαρουφάκης διορίστηκε στον κρισιμότατο ρόλο του ΥΠΟΙΚ της Ελλάδας, για ένα και μόνο λόγο, να διατυμπανίσει σε βάθος και σε πλάτος, και σε στεντόρεια φωνή, την βάναυση και άκρως εκμεταλλευτική πολιτική που η Γερμανία επιβάλλει όλα αυτά τα χρόνια στην Ευρωζώνη, με κεντρικό μουτζούρη, και όχι μόνο, την Ελλάδα. Αυτή η πολιτική είναι κατ’ αρχάς άκρως εθνικιστική, και άκρως αρνητική για τους υπόλοιπους «εταίρους» του κοινού νομίσματος. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Γερμανία έχει κάθε δικαίωμα να υποστηρίζει βασικά τα εθνικά της συμφέροντα. Ο γράφων διαφωνεί κάθετα με αυτήν την γνώμη.

Όταν η παρούσα συγκυρία της Ευρωζώνης, εκ των πραγμάτων, τοποθετεί την Γερμανία σε μία συντριπτικά ισχυρή θέση έναντι των άλλων κρατών του ευρώ, και στο οικονομικό και στο γεωπολιτικό αλλά και στο χρηματοπιστωτικό επίπεδο, και όταν αυτή η θέση που κατέχει η Γερμανία της αποκομίζει αμύθητα πλεονεκτήματα, οικονομικά και γεωπολιτικά, που πρώτη φορά στην ιστορία του γερμανικού λαού υλοποιούνται, τότε η Γερμανία, ούσα η πραγματική ηγεμών της Ευρωζώνης, οφείλει να είναι μία Ευρωπαϊκή, αλτρουιστική ηγεμών, και όχι μία άκρως τευτονική, και άκρως εκμεταλλευτική ηγεμών.
Ο Βαρουφάκης ήταν ό ικανός ντελάλης, ο σωστός αγγελιοφόρος αυτής της τραγικής συγκυρίας που εξελίσσεται στην Ευρώπη, με πιθανότατο ζοφερό τέλος την διάλυση του κοινού νομίσματος, και την εξάλειψη του ευρωπαϊκού ονείρου, πάνω στα θρύψαλα της γερμανικής ηγεμονικής πολιτικής. Η συγκυρία της ελληνικής κρίσης έτυχε να τον φέρει στο προσκήνιο, για να προσπαθήσει να αφυπνίσει την ηγεσία της Ευρωζώνης, αλλά και τους λαούς της, και να διαλύσει το καλά σκηνοθετημένο και αποτελεσματικά υλοποιημένο σενάριο της «φίλης» και «προστάτιδας» Γερμανίας.
Δεν είναι κατά τύχη ότι ο Βαρουφάκης έτυχε λαμπρής υποδοχής στα διεθνή ΜΜΕ. Ο κύριος λόγος δεν ήταν το παρουσιαστικό του, αν και αυτό βοήθησε με αμφίρροπα αποτελέσματα. 
Ο λόγος που ο Έλληνας υπουργός έγινε παγκοσμίως διάσημος από την μία μέρα στην άλλη, ήταν διότι επί τέλους, ένας ευρωπαίος, με υψηλό και κεντρικό, λόγω της κρίσης, θεσμικό ρόλο, μπόρεσε και μίλησε, και διαλάλησε, και εξήγησε και ξεμπρόστιασε το εκμεταλλευτικό παιχνίδι της Γερμανίας ανά τον κόσμο. Ο διεθνής τύπος το έχει τούμπανο, αλλά οι Ευρωπαίοι, ακόμα και οι Έλληνες, το έχουν κρυφό καμάρι, ότι η Γερμανία οργιάζει κερδοσκοπικά εναντίον των υπολοίπων κρατών του ευρώ. 
Αλλά ήταν αργά. Η Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να προβάλει αυτήν την πικρή αλήθεια στο διηνεκές. Ο οικονομικός πόλεμος εναντίον της είναι αμείλικτος, και η Γερμανία είναι ένας αμείλικτος αντίπαλος, για να μην πω εχθρός. Και έτσι το φίμωτρο μπήκε στον Γιάνη με το ένα νι.

Κανείς δεν συμφωνεί με την γερμανική πολιτική, πέραν της μικρής μειονότητας του πυρήνα, Ολλανδίας, Φινλανδίας και Αυστρίας. Όλοι οι άλλοι απεχθάνονται την Γερμανία, αλλά όλοι την τρέμουνε. Και μόνο μία θεότρελη και σε άκρα απόγνωση Ελλάδα, ήταν διατεθειμένη να σπάσει αυτήν την σιωπή, να ξεμπροστιάσει το στημένο παραμύθι. Αλλά η Ελλάδα δεν άντεξε πάνω από δύο μήνες καταιγιστικού οικονομικού πολέμου από την ευρωζωνική ηγεσία, με την ευγενή συμπαράσταση της προηγούμενης κυβέρνησης, και έκανε το πρώτο βήμα προς μία συνθηκολόγηση, η οποία, η στήλη ελπίζει, δεν θα εξελιχθεί σε μία παράδοση άνευ όρων.

Γιατί η στήλη φοβάται ότι η Γερμανία προτίθεται να απαιτήσει την κεφαλή της αριστερής κυβέρνησης επί πίνακι, αργά ή γρήγορα. Η κεφαλή του Βαρουφάκη δεν είναι αρκετή, είναι απλά η πρώτη. Η Γερμανία δεν πρόκειται να αφήσει κανένα βότσαλο, αριστερό ή ελληνικό ή ισπανικό, να ταράξει την γαλήνια λίμνη του Ευρωζωνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτής της τέλεια σχεδιασμένης και υλοποιημένης Ευρωφάκας, όπου η Γερμανία κυριαρχεί αδιαφιλονίκητα, και στο τομέα της παραγωγικής και εξαγωγικής οικονομίας, αλλά και στο τομέα της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, επειδή κυριαρχεί σαν την βασικά μόνη χώρα πιστώτρια, ανάμεσα στα υπόλοιπα κράτη-χρεώστες της Ευρωζώνης.

Και αυτός είναι και ο λόγος που η Γερμανία έχει οδηγήσει την Ευρωζώνη, σύμφωνα ακόμα και με τις τελευταίες αναλύσεις του ΔΝΤ, σε μία δεκαετία οικονομικής στασιμότητας τύπου Ιαπωνίας. Γιατί ή μακροχρόνια έλλειψη σημαντικής οικονομικής ανάπτυξης σε όλα τα κράτη του ευρώ, εκτός της Γερμανίας, βοηθάει την πιστώτρια οικονομία, την Γερμανία, και κάθε άλλο παρά βοηθάει τα άλλα κράτη που είναι χρεώστες, και τα οποία χρειάζονται υψηλή ανάπτυξη και υψηλό πληθωρισμό για να μειώσουν τα υπερβολικά δημόσια χρέη τους.

Αυτό το τραγικό και άκρως σατανικό υπόβαθρο ήτανε σε θέση, και είχε την ικανότητα και την διάθεση, να ξεσκεπάσει ο Βαρουφάκης. Για αυτό συναντιέται σε δείπνο με τον Γιώργο Σόρρο και όχι με τον Σόιμπλε. Και αυτό το ενδεχόμενο δεν ήταν διατεθειμένη η Γερμανία να ριψοκινδυνέψει. Εδώ, τον ίδιο τον Ντράγκι τον κρατάνε με κοντό χαλινάρι, και θα κάνουν πίσω μπρος σε ένα Βαρουφάκη, ή σε ένα Τσίπρα; Η Ελλάδα, καθοδόν να καταστεί η πρώτη ευρωπαϊκή αποικία χρέους, είναι και η πρώτη χώρα πειραματόζωο, όπου στην τωρινή συγκυρία, η χρηματοπιστωτική κυριαρχία της Γερμανίας πολεμάει, για πρώτη φορά τόσο καθαρά, ενάντια στον θεσμό της δημοκρατίας και της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Το αποτέλεσμα στο οποίον αποσκοπεί η Γερμανία, με την τωρινή ασφυκτική πολιτική εναντίον της νεοσύστατης αριστερής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι η καταστολή, και η βασική αναίρεση της λαϊκής εντολής, και των βουλευτικών εκλογών, στο χρεωστικό κράτος των Ελλήνων, σαν βασική πρόβα τζενεράλε για το μέλλον της υπόλοιπης Ευρωζώνης, βλέπε Ευρωφάκας...


Πηγή: reporter.gr

New Yorker: Oι αδιαμφισβήτητες αλήθειες Βαρουφάκη για το χρέος

"What is needed, most objective analysts agree, is a big write-down in Greece’s debts and a new policy regime that restores economic growth: that’s how almost all sovereign-debt crises get resolved." 
μτφ/παρουσίαση από το tvxs:

Ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο "αιχμηρός θιασώτης της Θεωρίας των Παιγνίων", τέθηκε στο περιθώριο των διαπραγματεύσεων, το... παίγνιο της κρίσης όμως δεν τέλειωσε. Διότι το παιχνίδι "είναι πολιτικό και «όχι οικονομικό» και διότι οι αλήθειες που λέει ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών είναι «αδιαμφισβήτητες".

Μ' αυτό το συμπέρασμα το New Yorker κάνει μια διαφορετική προσέγγιση της υπόθεσης Βαρουφάκη και της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης και ο γνωστός αναλυτής του αμερικανικού περιοδικού Τζον Κάσιντι προειδοποιεί ότι εάν δεν αντιμετωπιστεί το θέμα του ελληνικού χρέους δεν θα υπάρξει και λύση του δράματος.
Ο Τζον Κάσιντι, αφού παραθέτει το χρονικό του «ψαλιδίσματος» Βαρουφάκη, επισημαίνει ότι η κίνηση αυτή μπορεί βραχυπρόθεσμα να βοηθήσει και να κάνει σχετικά πιο εύκολο τον συμβιβασμό και για τις δύο πλευρές.

«Στη βάση», σημειώνει, «πως καμία πλευρά δεν θέλει να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη, υποστηρίζω σταθερά πως θα υπάρξει μιας μορφής συμφωνία την ενδεκάτη ώρα. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει νομοθεσία μέσα από την οποία θα εφαρμόσει κάποιες από τις μεταρρυθμίσεις που ζητά η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως οι αλλαγές στον ΦΠΑ και οι ιδιωτικοποιήσεις λιμανιών και αεροδρομίων. Σε αντάλλαγμα, η Ευρώπη μπορεί να αφήσει στην άκρη, επί του παρόντος, ορισμένες απαιτήσεις όπως οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα και στα εργασιακά.

Αυτά τα ζητήματα, όμως, δεν πρόκειται να φύγουν, όπως δεν θα φύγει και η ελληνική χρηματοοικονομική κρίση. Σ' αυτή τη φάση, στην πραγματικότητα, η παρατεταμένη κόντρα για τα 7,2 δισ. δολάρια αρχίζει να μοιάζει με λεπτομέρεια. Μόλις έρθει ο Ιούνιος, οι δύο πλευρές θα πρέπει να καταλήξουν σε μια άλλη συμφωνία για την αναδιάρθρωση, ή την αναχρηματοδότηση του χρέους της Ελλάδας που συνολικά φθάνει στο 175% του ΑΕΠ της χώρας. Με βάση τα όσα είδαμε τους τελευταίους μήνες, οι πιθανότητες αυτές οι διαβουλεύσεις να καταλήξουν σε συμφωνία είναι ελάχιστες.

Εκείνο που χρειάζεται, όπως συμφωνούν οι περισσότεροι αντικειμενικοί αναλυτές, είναι μια μεγάλη διαγραφή χρεών κι ένα νέο πολιτικό μοντέλο που θα αποκαθιστά την οικονομική ανάπτυξη: Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο επιλύονται σχεδόν όλες οι κρίσεις κρατικού χρέους. Σ' αυτή την περίπτωση όμως, η διάσωση του 2010, η οποία αναθεωρήθηκε το 2012, δεν επέβαλε κούρεμα στους πιστωτές της Ελλάδα, οι οποίοι ήταν κυρίως μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. Σχεδιασμένη από την τρόικα - την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ - η διάσωση είχε στόχο «να προστατεύσει τις γερμανικές, και κυρίως τις γαλλικές, τράπεζες από μια διαγραφή δανείων». (Αυτό δεν το λέει ο Βαρουφάκης, το λέει ο Καρλ Οττο Πελ, πρώην πρόεδρος της γερμανικής κεντρικής τράπεζας).

Επιπροσθέτως, πέραν του ότι επιβάρυνε την Ελλάδα με ένα ασήκωτο φορτίο χρέους, η τρόικα ανάγκασε την κυβέρνηση της Αθήνας να περικόψει τις δαπάνες και να μειώσει θεαματικά το διογκούμενο δημοσιονομικό της έλλειμμα. Τους στόχους αυτούς τους πέτυχε, αλλά με τεράστιο κόστος για την υπόλοιπη ελληνική οικονομία. Ανάμεσα στο 2010 και το 2014, το ΑΕΠ μειώθηκε περίπου κατά 25% και η ανεργία ανέβηκε πάνω από το 25%. Η δάσωση έφερε την μεγάλη ύφεση στην Ελλάδα.

Για όσους παρακολουθούν την ελληνική υπόθεση, αυτή η ιστορία είναι γνωστή αλλά μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Από τότε που ανέλαβε υπουργός Οικονομικών, Βαρουφάκης έδειξε να υποκύπτει σε ευσεβείς πόθους, στην κωλυσιεργία και στην αυτο-δραματοποίηση. Όμως τα επιχειρήματα που προέβαλε ο Βαρουφάκης για το ελληνικό δράμα και για τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας που συνόδευσαν τα πακέτα διάσωσης του 2010 και του 2012 είναι αδιαμφισβήτητα.

Δυστυχώς, ούτε τώρα υπάρχουν ενδείξεις πως οι ηγέτες της ΕΕ είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν αυτές τις αλήθειες, ένα πρόβλημα που τόνισε πολύ ξεκάθαρα πρόσφατα και ο οικονομολόγος του Μ.Ι.Τ. και πρώην διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου Αθανάσιος Ορφανίδης. Γιατί οι Ευρωπαίοι δείχνουν τόσο πείσμα; Δεν είναι ζήτημα μόνον λανθασμένης οικονομικής ανάλυσης, παρ' ότι υπάρχει και μια τέτοια πλευρά. Το βασικό πρόβλημα είναι πολιτικό. Έχοντας εξαναγκάσει τα υπόλοιπα κράτη-μέλη που πήραν πακέτα διάσωσης - Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος - να πιουν το φάρμακο της λιτότητας, οι θεσμοί της ΕΕ (και πολλές από τις κυβερνήσεις της) είναι πρόθυμες να κάνουν ο,τιδήποτε που θα φαινόταν ότι δίνει στην Ελλάδα, και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, μια ανάσα.

Ένας τρόπος για να υπερκεραστεί αυτό το πρόβλημα θα ήταν να υιοθετηθεί πλέον μια νέα πανευρωπαϊκή πολιτική που θα είχε ως στόχο τη μείωση της υπερχρέωσης, όπως είναι οι προτάσεις για επαναγορές χρέους που παρουσίασε πρόσφατα το Center for Economic Progress του Λονδίνου. Αντί να κινηθούν όμως προς αυτήν την κατεύθυνση, οι πολιτικές ηγεσίες των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης επιμένουν να υποκρίνονται πως η Ελλάδα θα καταφέρει στο τέλος να αποπληρώσει όλα τα χρέη της.

Εάν αυτή η αντιπαράθεση συνεχιστεί, ανεξαρτήτως με το τί θα συμβεί μέσα στις επόμενες εβδομάδες, είναι πιθανότατα απλά θέμα χρόνο το πότε η Ελλάδα θα αθετήσει κάποιες από τις υποχρεώσεις πληρωμών που έχει. Σ' αυτή την περίπτωση, οι επιλογές θα είναι είτε να κηρύξει χρεοκοπία και να πάει σε νέο νόμισμα ή να προσπαθήσει να χρεοκοπήσει χωρίς να εγκαταλείψει το ευρώ. Η πρώτη επιλογή θα περιλάμβανε μια ισχυρή δόση επώδυνων συνεπειών βραχυπρόθεσμα - περιορισμούς στις αναλήψεις από τις τράπεζες, ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και, πιθανώς, εκτίναξη του πληθωρισμού.

Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, θα έδινε στην Ελλάδα τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την υποτίμηση ως δρόμο διαφυγής από την ύφεση και απόδρασης από τον κλοιό του χρέους. Η δεύτερη επιλογή θα ήταν περίπλοκη. Ένας από τους κορυφαίους ευρωπαίους οικονομολόγους, ο Charles Wyplosz του Centre for Economic Policy τονίζει ότι πολλά θα εξαρτηθούν τότε από το τι θα κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εάν δεν δεσμευτεί, πριν κηρυχθεί χρεοκοπία, ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί ως πιστωτής έσχατης καταφυγής, τότε στην Ελλάδα θα υπάρξει bank run και, πιθανώς, πλήρης χρηματοοικονομική κατάρρευση.

Εάν αυτό ακούγεται πολύ σκληρό, είναι επειδή όντως είναι σκληρό. Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια απαίσια κατάσταση. Και το γεγονός ότι παρακάμφθηκε ένας ενοχλητικός, αδέξιος πελάτης δεν το αλλάζει αυτό.



Σύνδεσμος: http://www.newyorker.com/news/john-cassidy/sidelining-varoufakis-wont-solve-greeces-real-problem


APRIL 28, 2015

Sidelining Varoufakis Won’t Solve Greece’s Real Problem

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Η συμφωνία και ο χρήσιμος ηλίθιος

Ο χρήσιμος ηλίθιος..."εγώ έδιωξα τον Βαρουφάκη", 
"η Ελλάδα έπαιξε και έχασε" κλπ κλπ
Οι γερμανοί και το υπόλοιπο λόμπι της λιτότητας πρέπει κάπως να "πουλήσουν" στους ψηφοφόρους τους την συμφωνία που πλέον έχει πάρει τον δρόμο της. Το παιχνίδι του δειλού (chiken game) τελείωσε. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στην εκπομπή Χατζηνικολάου ότι "όποιος φοβηθεί χάνει"...
Όμως η άλλη πλευρά δεν μπορεί, ακόμη και αν πάτησε πρώτη το φρένο, να αφήσει στην νέα ελληνική κυβέρνηση ένα success story - θα ήταν το τέλος για την πολιτική της λιτότητας πανευρωπαϊκά. 
Η συμφωνία πρέπει να εμφανισθεί ως υποχώρηση της Ελλάδας και όχι του λόμπι. 
Και έστω σαν εικόνα, η χώρα μας πρέπει να φαίνεται συμβιβασμένη και ηττημένη  - αυτήν την εικόνα χρειάζονται δραματικά οι γερμανοί και οι σύμμαχοί τους να περιφέρουν ως θρίαμβο στην αρένα του eurogroup και μπροστά στους ψηφοφόρους τους που οι ίδιοι έχουν ερεθίσει τόσο πολύ εναντίον της Ελλάδας. Και ο Βαρουφάκης, σύμβολο της αντίστασης στην ανόητη λιτότητα και της νέας οικονομικής πολιτικής που αργά ή γρήγορα θα έρθει και στην Ευρώπη, δεν μπορεί να παραμείνει στο πλάνο ή τουλάχιστον στην πρώτη γραμμή με υψωμένο το δάκτυλο στο γερμανικό λόμπι.
Εδώ, ο "μπιστικός" του γερμανού ηγεμόνα, Ντάισελμπλουμ, είναι χρήσιμος με τις ανοησίες του στην δημιουργία της εντύπωσης ότι επεβλήθησαν τελικά στους έλληνες... και το κάνει αυτό πιο εύκολο και με ελάχιστο κόστος (εικονικό ψαλίδισμα Βαρουφάκη την ώρα που τις θέσεις του περνά η ομάδα στην συμφωνία...). 

Δεν θα μπορούσε να "πουληθεί" η συμφωνία χωρίς κάποια έστω εικονική "ήττα" των ελλήνων. Κι αυτό είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση στους "άγριους" του Βορρά - γυαλιστερές χάντρες δηλαδή έναντι συμφωνίας.

Γιώργος Παπασπυρόπουλος


Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Μηχανορραφίες Μέσω Ειδήσεων (Πώς στήθηκε το bullying κατά Βαρουφάκη στη Ρίγα)

του Νίκου Σβέρκου*
Ο αποδέκτης του πολεμικού κλίματος των διεθνών ΜΜΕ, Γιάνης Βαρουφάκης 
EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
"Όποιος κατέχει τα ηνία στα δίκτυα ενημέρωσης, έχει και μεγαλύτερη δύναμη", λένε όσοι γνωρίζουν τα της πολιτικής επικοινωνίας, που τα εργαλεία της δεν εξαντλούνται σε προεκλογικές περιόδους. Κάθε άλλο. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η δύναμη στα κέντρα λήψης αποφάσεων δεν στηρίζεται μόνο στο μέγεθος μιας οικονομίας, αλλά και στον τρόπο που χειρίζεται τα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ.
Είναι άλλωστε κοινό μυστικό στις Βρυξέλλες ότι τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από το 2008, τη χρονιά που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, λειτουργεί με ένα μιντιακό σύστημα με "καλολαδωμένα γρανάζια", που μπορούν να μεταφέρουν άμεσα την πληροφορία και να τη μοιράσουν σε λίγες ώρες σε όλα τα μέσα ενημέρωσης της ηπείρου.
Ο μηχανισμός αυτός στηρίζεται στη μυστικότητα των πηγών των δημοσιογράφων, αρχή απαραβίαστη για τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Ωστόσο, εδώ χρησιμοποιείται αντίστροφα, προστατεύοντας τον μηχανισμό, που παραμένει παρασκηνιακός: Ουδείς δημοσιογράφος στην πρωτεύουσα του Βελγίου είναι διατεθειμένος να "ρισκάρει" την εργασία του. Και έτσι διατηρείται η "ομερτά".

"Το σκληρό μπλοκ"

Τον πρώτο λόγο στον συγκεκριμένο μηχανισμό έχει το "σκληρό μπλοκ" της ευρωζώνης, ήτοι η γερμανική αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, συνεπικουρούμενη από κλιμάκια άλλων μικρότερων χωρών, κυρίως πολιτικών και οικονομικών "δορυφόρων" της Γερμανίας, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Σλοβακία και οι Βαλτικές χώρες, μία εκ των οποίων, η Λετονία, κατέχει την προεδρία της Ε.Ε. 
Σαφώς μικρότερη πρόσβαση διαθέτει η Γαλλία και η Ιταλία.
"Πρωταγωνιστές" στη συλλογή και μετάδοση ειδήσεων είναι τρία μεγάλα μέσα ενημέρωσης με πανευρωπαϊκή απήχηση: Το πρακτορεία Reuters και Bloomberg και η εφημερίδα Financial Times. 
Πρόκειται για τις "ναυαρχίδες" που όλα τα ΜΜΕ στην Ευρώπη σπεύδουν να αναπαράγουν, μεταδίδοντας, ηθελημένα ή μη, τις πληροφορίες και τα ρεπορτάζ τους.

Η μεταφορά των πληροφοριών που τελικά αναπαράγονται κινείται σε τρία επίπεδα: από εργαζόμενους στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, που παρακολουθούν τις κρίσιμες συνεδριάσεις (διερμηνείς και διοικητικοί υπάλληλοι), από τους ίδιους τους πολιτικούς συμμετέχοντες ή στενούς συνεργάτες τους και από υψηλόβαθμους υπαλλήλους της Ε.Ε.
Αυτά τα τρία επίπεδα χρησιμεύουν για να ικανοποιήσουν την «ανάγκη» για γρήγορη και αποκλειστική μετάδοση μιας "είδησης", η οποία κάνει τους δημοσιογράφους πολύ ανταγωνιστικούς στη λήψη πληροφοριών για το τι συζητείται εκεί κατά τη διάρκεια κρίσιμων συνεδριάσεων.

Για τη μετάδοση χρησιμοποιούνται κυρίως τα γραπτά μηνύματα των κινητών (SMS), ενώ για τις αναλυτικές «διαρροές» υπάρχει εδώ και μήνες μια άτυπη σύσκεψη ενημέρωσης, στην οποία συμμετέχουν ρεπόρτερ των τριών μέσων που αναφέρθηκαν νωρίτερα και άλλα, κυρίως γερμανικά και βρετανικά.

Σε αυτές τις συσκέψεις την ενημέρωση αναλαμβάνει πολύ συχνά ο ίδιος υπάλληλος του γραφείου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γερμανικής καταγωγής, που "ξεχνά" τους "ευρωπαϊκούς" τρόπους συμπεριφοράς, αλλά και τον ουδέτερο ρόλο που οφείλει να διαδραματίζει.


Μιντιακό σύστημα με "καλολαδωμένα γρανάζια", που ελέγχεται 
από τους Γερμανούς, εδρεύει στις Βρυξέλλες 
EUROKINISSI/ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ
Η χαρακτηριστικότερη περίπτωση όπου δούλεψε αποτελεσματικά ο συγκεκριμένος μηχανισμός ήταν στη Ρίγα, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Eurogroup:

Την Πέμπτη 23 Απριλίου ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών συμμετείχε σε δείπνο με τους συναδέλφους του στην πρωτεύουσα της Λετονίας, εν είδει προεργασίας των όσων θα συζητηθούν την επόμενη ημέρα. 
Όλα έμοιαζαν να κυλούν ως συνήθως. 
Η 24η Απριλίου, ωστόσο, ήταν η ημέρα κατά την οποία «ξεδιπλώθηκε» η άκρως επιθετική ρητορική ενάντια στον Ελληνα υπουργό Οικονομικών.
Ο εξωγήινος

Ο ανώτερος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λίγα λεπτά μετά τη λήξη του Eurogroup, κάλεσε οκτώ δημοσιογράφους για την «καθιερωμένη» άτυπη ενημέρωση. "Ήταν εξαιρετικά επιθετική απέναντι στην ελληνική αποστολή", λέει δημοσιογράφος με έδρα τις Βρυξέλλες, που μίλησε στην "Εφ.Συν.", αλλά προτιμά να κρατήσει την ανωνυμία του. Σημείωσε δε πως "όταν ρωτήσαμε τι υποστήριξε ο Βαρουφάκης στη συνεδρίαση, ο υπάλληλος είπε "ο άνθρωπος είναι σε άλλον κόσμο" κι έκανε υποτιμητικές χειρονομίες. Δεν έχουμε συνηθίσει κάτι τέτοιο από υπαλλήλους της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, ούτε από τον συγκεκριμένο".

Πανομοιότυπη «ενημέρωση» επαναλήφθηκε και από ακόμα δύο υπαλλήλους, έναν του Eurogroup και έναν από διπλωματική αποστολή χώρας του ευρωπαϊκού Νότου. "Ήταν το ίδιο επιθετικοί, προσπαθώντας να παρουσιάσουν τον Βαρουφάκη ως έναν ‘‘εξωγήινο’’", μας λέει ο δημοσιογράφος, που παρέστη στις συζητήσεις. Και προσθέτει ότι "όταν μπήκαμε στην ουσία των θεμάτων για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, οι ‘‘πηγές’’ δεν ήθελαν να πουν τίποτα περισσότερο. Μόνο κατηγορούσαν τον Βαρουφάκη". 
Έπειτα ακολούθησαν σκληρές δηλώσεις από υπουργούς που συμμερίζονται την οπτική της γερμανικής κυβέρνησης.

Οι συγκεκριμένες πληροφορίες αναρτήθηκαν στα τρία μεγάλα μέσα ενημέρωσης που αναφέραμε παραπάνω, μεταφέροντας ένα άκρως "πολεμικό" κλίμα, σπάζοντας τον κανόνα που επιβάλλει την τήρηση αποστάσεων από σκληρές εκφράσεις. 
Η ελληνική αποστολή αποφάσισε κατόπιν να μη συμμετάσχει ο Γιάνης Βαρουφάκης στο βραδινό δείπνο, δείχνοντας την ενόχλησή του για τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζονται οι συνάδελφοί του τον ίδιο και την Ελλάδα.
Η επιθετικότητα, ωστόσο, από υπουργούς, αξιωματούχους και μέσα ενημέρωσης δεν κόπασε. Αντιθέτως, το Reuters παρουσίασε τον Γιάνη Βαρουφάκη ως "απομονωμένο", δεν ζήτησε την οπτική της ελληνικής πλευράς, γιατί δεν παραβρέθηκε στο δείπνο, ενώ σχολίασε μέχρι και το γεγονός ότι είναι ο μοναδικός υπουργός που δεν φοράει... γραβάτα. 

Το "σύνθημα", μάλιστα, για την νέα επιχείρηση αποδόμησης δόθηκε με ένα SMS από Γερμανό αξιωματούχο σε ρεπόρτερ ενός από τα τρία προαναφερόμενα μέσα. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος κάλεσε μάλιστα πηγές του στην Αθήνα για να τους προειδοποιήσει...

Το τείχος

Η ελληνική κυβέρνηση, βλέποντας το αδιαπέραστο επικοινωνιακό τείχος που υψώνεται γύρω της, επιχείρησε να του προκαλέσει «ρήγματα» κατά τη διάρκεια των απανωτών συνεδριάσεων του Eurogroup τον περασμένο Φεβρουάριο. 
"Το γεγονός ότι διέρρευσε από την ελληνική αποστολή το προσχέδιο απόφασης του Γερούν Ντάισελμπλουμ, που ανέτρεπε όλες τις συζητήσεις εξόργισε ουκ ολίγους στις Βρυξέλλες" μας λέει ο δημοσιογράφος. "Τότε άρχισε ο πόλεμος και οι απανωτές διαρροές των ελληνικών θέσεων στον Peter Spiegel των “Financial Times”", συμπληρώνει.

Το ερώτημα, πάντως, που θέτει ο δημοσιογράφος στις Βρυξέλλες είναι χαρακτηριστικό: 
"Θα αντέξει ο Βαρουφάκης την πίεση;". "Τουλάχιστον ο Τσίπρας τον εμπιστεύεται ακόμα", απαντάμε εμείς. "Τότε πες τους εκεί στην Αθήνα, στην κυβέρνηση και τον κόσμο, να περιμένουν ακόμα περισσότερα τρομοκρατικά σενάρια" ανταπαντά.

*από την Εφημερίδα των Συντακτών

Κυριακή 26 Απριλίου 2015

"Aν δεν υπογράψουμε τις παράλογες απαιτήσεις τους, ούτε λίγο, ούτε πολύ η χώρα θα χτυπηθεί από τις… δέκα πληγές του Φαραώ!"

Γκρέκθιτ, γκρέκθιτ, γκρέκθιτ! 
Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΚΡΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ 4 ΔΙΣ ΔΟΛΑΡΙΑ ΕΧΕΙ ΔΑΠΑΝΗΣΕΙ Η Ε.Ε. ΓΙΑ… ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΒΑΘΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ
Μπορεί η σημαντική "δουλειά" να γίνεται στα social media (με κορυφαίο το You Tube), ωστόσο στα παραδοσιακά συντηρητικά Μέσα η "συνταγή" παραμένει –ως φαίνεται- σταθερά αναλλοίωτη. Ένα είναι το θέμα: "ποιον θα φοβίσουμε σήμερα;". Η επιχείρηση λάσπης και κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού από το status quo των Βρυξελλών έχει ξεπεράσει κάθε όριο. 
της Γεωργίας Λινάρδου*
Ένας ανυποψίαστος πολίτης που δεν τρελαίνεται και με τις ειδήσεις, στο άκουσμα των λέξεων: Grexit, Graccident, Grimbo κ.λπ., μπορεί και να νομίζει ότι όλοι αυτοί οι όροι είναι ονόματα που ανήκουν σε κάτι άσχημα, τρομακτικά κουκλάκια που κατά καιρούς λανσάρουν τα καταστήματα παιχνιδιών και τρελαίνονται τα πιτσιρίκια (τα οποία έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν την αίσθηση του φόβου). Ή μπορεί και να νομίζει ότι στο επόμενο ειδησεογραφικό καρέ, θα βγει ο… χάρος παγανιά επαναλαμβάνοντας τρομακτικά: «Grexit», «Grexit»!
Τις λέξεις Grexit ή Graccident που αναφέρονται στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, τις εμπνεύστηκαν στις 6 Φεβρουαρίου του 2012 δύο στελέχη του Citigroup. Οι Willem H. Buiter και Ebrahim Rahbari. Δεν κατάφερα να βρω υπό ποια «επήρεια» επιστημονική η μη, το έπραξαν. Όπως δεν κατάφερα να εντοπίσω ποιος εφηύρε την «εθνική παρουσίαση» της φράσης: «Σοκ Κυρίες και Κύριοι...»
Αν και ο όρος Grexit, ήταν σχετικά «παγωμένος», βγήκε από την «κατάψυξη», μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε κυβέρνηση. Ωσάν ωάριο έτοιμο να γονιμοποιηθεί με τον φόβο!
Γιατί, όμως;
Να’ ναι θέμα «προπαγάνδας» το «ξεπάγωμά» του, όπως και η εφεύρεση άλλων νεολογισμών που στο άκουσμά τους οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βλέπουν τον «τρόμο» να έρχεται στην περίπτωση μιας πιθανής εξόδου της χώρας μας από το ευρώ;
Η μεταφορά ειδήσεων και πληροφοριών δίχως «φίλτρο», αλλά παρέχοντας τη δυνατότητα στους πολίτες να έχουν πρόσβαση σε εναλλακτικές απόψεις, οι οποίες θα μπορούσαν να στοιχειοθετήσουν ένα «ναι μεν, αλλά» από την πλευρά τους (κάτι σαν αντιπολιτευτικό λόγο) και κυρίως να μη φοβούνται, είναι επιθυμητή; Η προπαγάνδα έχει δουλειά στην ΕΕ ή η ΕΕ έχει εδώ και καιρό δουλειά με την προπαγάνδα;
Το σίγουρο είναι πως ένας από τους μηχανισμούς της προπαγάνδας, επικεντρώνεται στο συναίσθημα των πολιτών κι αυτό έχει εξηγηθεί επιστημονικά. Όσο ιστορικά έχει αποδειχθεί.
Η ψυχολογία της μάζας ελέγχεται με συνθήματα και με πιασάρικα σλόγκαν.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης το χρηματοοικονομικό status quo που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις και ελέγχει την οικονομία εφηύρε δεκάδες προπαγανδιστικούς νεολογισμούς άλλες φορές για να ξεγελάσει κι άλλες για να φοβίσει το λαό.
Για παράδειγμα η κατάσταση επικυριαρχίας ονομάστηκε αρχικά τρόικα για να μην γίνεται εύκολα αντιληπτό και όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο, το όνομα άλλαξε και αντικαταστάθηκε από τους θεσμούς.
Κατά τον ίδιο τρόπο οι εντολές των δανειστών – αρχικά - ονομάστηκαν MoU (Memorandum of Understanding). Πριν από λίγες μέρες, ο όρος εγκαταλείφθηκε για να δώσει τη θέση του στον όρο «λίστα μεταρρυθμίσεων».
Τώρα, με διάφορους όρους όπως το Grexit, Grexident, Graccident, Grimbo προσπαθούν να μας πείσουν ότι
αν δεν υπογράψουμε τις παράλογες απαιτήσεις τους, ούτε λίγο, ούτε πολύ η χώρα θα χτυπηθεί από τις… δέκα πληγές του Φαραώ!
Προπαγανδίζει η ΕΕ;
Ένας νεαρός φοιτητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Wyoming, ο Αμερικανός Michael Trujillo, ισχυρίζεται πολλά και διάφορα, βασίζοντας τα επιχειρήματά του σε διάφορες μελέτες και επιστημονικές παρατηρήσεις στην ενδιαφέρουσα έρευνά του: «Eurozone crisis Propaganda?: The EU’s use of information campaigns».
Μεταξύ άλλων αναφέρει πως μόνον την περσινή χρονιά η ΕΕ., δαπάνησε κοντά στα 4 δισ. δολάρια «για εκστρατείες ενημέρωσης και προώθησης».
Συγκεκριμένα: «Ο στόχος είναι να κρατηθεί το Ευρώ και η ΕΕ μαζί. Πέρυσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση δαπάνησε ...

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Mafia war κατά της Ελλάδας στο eurogroup: πολεμούν το New Deal με νύχια και με δόντια...

κι ενώ οι "διαπραγματεύσεις" συνεχίζονται...

Το "ανέντιμο Plan B" των πιστωτών
...και των "λαγών" τους

ανάλυση του tvxs
Μ’ ένα "ανέντιμο Plan B", όπως θα έλεγε ίσως κι ο "τυχοδιώκτης" Γιάνης Βαρουφάκης, οι πιστωτές σπέρνουν με νάρκες κάθε πολιτική δίοδο προς το new deal που επιδιώκει η κυβέρνηση με την Ευρώπη.
Το εν λόγω σχέδιο δεν είναι ούτε το Grexit, ούτε το Graccident με το οποίο απείλησε ευθέως στο χθεσινό Eurogroup ο - γνωστός «λαγός» του Σόιμπλε - υπουργός Οικονομικών της Σλοβενίας, προκαλώντας τον Γιάνη Βαρουφάκη να μιλήσει για «ανέντιμα» και «αντιευρωπαϊκά» σενάρια. Δεν είναι επίσης ούτε τα προειδοποιητικά πυρά περί capitals controls, ούτε η πλήρης πιστωτική ασφυξία την οποία υπαινίχθηκε επίσης χθες ο Μάριο Ντράγκι.
Το «ανέντιμο Plan B» του σκληρού κλαμπ των πιστωτών είναι απλά ο σταθερός και κλιμακούμενος τορπιλισμός κάθε δυνατότητας για έναν πραγματικά «έντιμο συμβιβασμό».
Με το Grexit να έχει αποκλειστεί οριστικά και αμετάκλητα στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο από τον άξονα Μέρκελ - Γιούνκερ, η «φράξια των γερακιών» πυροβολεί κατά ριπάς το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης Τσίπρα. Με στόχο να την σύρει, την ύστατη ώρα, σε συμφωνία άτακτου συμβιβασμού, τραυματισμένη και βαριά εκτεθειμένη απέναντι στους ίδιους τους ψηφοφόρους της.

«Οι πιέσεις κατά της χώρας είναι αναμενόμενο ότι θα ενταθούν όσο πλησιάζει η ώρα της συμφωνίας», σημείωναν πηγές του Μαξίμου μετά το χθεσινό... πολεμοχαρές Eurogroup, ενώ για «τακτικές υπονόμευσης μέχρι την τελευταία στιγμή» μίλησε και ο υπουργός Οικονομικών.

Τις εν λόγω τακτικές επιβεβαιώνουν και παράγοντες που βρίσκονται κοντά στις διαπραγματεύσεις τονίζοντας ότι «είναι αστεία τα επιχειρήματα περί ανύπαρκτης μεταρρυθμιστικής λίστας» και πως «η δουλειά που ήδη έχει γίνει στο Brussels Group είναι βαθιά και απολύτως τεκμηριωμένη». Ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης, άλλωστε, άφησε χθες από τη Ρίγα ευθείες αιχμές ακόμη και για τον ρόλο του επικεφαλής του EuroWorkingGroup Τόμας Βίζερ, ενώ κυβερνητικές πηγές κάνουν λόγο για «επιχείρηση αποδόμησης κάθε προόδου σε μεσαίο πολιτικό και τεχνοκρατικό επίπεδο».

Σ' αυτή την «επιχείρηση» εντάσσουν οι ίδιες πηγές και την - ευρωπαϊκή και εγχώρια - στοχοποίηση του υπουργού Οικονομικών. «Ο Βαρουφάκης», τόνιζε κυβερνητικό στέλεχος, «δεν πάει στην Ευρώπη για να κομίσει τις προσωπικές του απόψεις. Δεν είναι δική του απόφαση ότι δεν κόβουμε τις συντάξεις. Ο Βαρουφάκης μεταφέρει τις κεντρικές κυβερνητικές θέσεις. Και τον χτυπούν για να χτυπήσουν την κυβέρνηση και να εγκλωβίσουν τον Τσίπρα».

Παρά τις πολεμικές ιαχές στην Ευρώπη, πάντως και το κλίμα... Αρμαγεδδώνα στα συστημικά media, το Μαξίμου αντιμετωπίζει την κατάσταση με ψυχραιμία και «ρεαλιστική αισιοδοξία». Κύκλοι του Μαξίμου και του οικονομικού επιτελείου επέμεναν χθες πως η συμφωνία θα κλείσει σύντομα, ενδεχομένως και πριν από τις 11 Μαίου, κι έδειχναν σταθερή εμπιστοσύνη στους πολιτικούς διαύλους που έχουν ανοίξει ανάμεσα στον πρωθυπουργό και την γερμανική καγκελαρία. Η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ, βεβαίως, επέλεξε ρόλο... παρατηρητή στη χθεσινή σύρραξη και περιορίστηκε να επαναλάβει ότι «θα κάνουμε το παν για διασφαλιστεί η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ». Το πώς ακριβώς εννοεί αυτό «το παν» θα φανεί μέσα στις επόμενες μέρες...


Ένα New Deal για την Ελλάδα

     του Γιάνη Βαρουφάκη

Την άποψη ότι οι διαφωνίες για μία συμβιβαστική συμφωνία δεν είναι αγεφύρωτες εκφράζει ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο του, υπό τον τίτλο "Ένα New Deal για την Ελλάδα" στο Project Syndicate. Όπως σημειώνει τόσο Ελλάδα όσο και Ευρώπη συμφωνούν στα σημεία που πρέπει να μεταρρυθμιστούν, έχουν ωστόσο διαφορετική προσέγγιση αναφορικά με τη μέθοδο της απαιτούμενης δημοσιονομικής εξυγίανσης αλλά και τη στήριξη που θα πρέπει αυτή να τυγχάνει από τον λαό.

Οι κοινοί μεταρρυθμιστικοί στόχοι


Σύμφωνα με τον Γιάνη Βαρουφάκη Ελλάδα και Ευρώπη έχουν πολλούς κοινούς τόπους συμφωνίας. «Το φορολογικό σύστημα της Ελλάδας χρειάζεται να αναμορφωθεί και οι φορολογικές αρχές θα πρέπει να ελευθερωθούν από πολιτικές και επιχειρηματικές επιρροές», αναφέρει ο υπουργός Οικονομικών και προσθέτει:

Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Πολιτικό bullying κατά της Ελλάδας παρά τα θετικά πολιτικά μηνύματα Μερκελ: τι θέλουν στην πραγματικότητα οι θεσμοί;

24/4: Οι "θεσμοί" εκβιάζουν ωμά ακόμη μια φορά 
Γκαλμπρέιθ: Οι θεσμοί δεν ξέρουν τι θέλουν, οι Έλληνες είναι συνεπείς

Συνέντευξη στο Spiegel παραχώρησε ο Αμερικανός οιμονομολόγος και στενός συνεργάτης του Γιάνη Βαρουφάκη, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ. Κατηγορεί τους Ευρωπαίους για αντιφατικότητα, πρόκληση ασφυξίας στην Ελλ. πλευρά και ανειλικρίνεια. Το δημοσίευμα του Spiegel έχει ως εξής:
O οικονομολόγος Τζέιμς Κ. Γκάλμπρεϊθ διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Τέξας. Το 2013 κάλεσε τον θεωρητικό των παιγνίων Γιάνη Βαρουφάκη στον Ινστιτούτο του. Οι δυο πανεπιστημιακοί είναι φίλοι και έχουν μεταξύ άλλων συνεργασθεί στην τελευταία έκδοση του βιβλίου τουΒαρουφάκη: "Μια μετριοπαθής πρόταση για την επίλυση της κρίσης του ευρώ". Μετά την ανάληψη του υπουργείου οικονομικών της Ελλάδας ο Γκάλμπρειθ είναι σύμβουλος του σε θέματα των διαπραγματεύσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους στις Βρυξέλλες. O Έλληνας υπουργός οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης θεωρείται ως ιδιοφυής στρατηγός, αλλά η κυβέρνησή του φαίνεται αδέξια στην ευρωκρίση. Στη συνέντευξή του ο Αμερικανός οικονομολόγος υπερασπίζεται τον πρώην συνάδελφό του
SPIEGEL ONLINE: Kύριε Γκάλμπρέιθ λέτε για τον φίλο σας Γιάνη Bαρουφάκη ότι βρίσκεται βήματα μπροστά από πολλούς. Εδώ και 3 μήνες τώρα είναι υπουργός οικονομικών της Ελλάδας, αλλά η χώρα του κατρακυλά προς την χρεοκοπία. Ποιά είναι η στρατηγική του;

Γκάλμπρεϊθ: Η κυβέρνηση πρέπει συνεχώς να εξασφαλίζει χρήματα για να εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα τα ληξιπρόθεσμα δάνεια. Συγχρόνως κάνει τα πάντα, ώστε να κλείσει τις δύσκολες διαπραγματεύσεις για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Αν εσείς έχετε μια καλύτερη στρατηγική από την παρούσα, είμαι περίεργος να την ακούσω.

SPIEGEL ONLINE: Η ελληνική πλευρά εκνευρίζει τους δανειστές με τις συνεχείς αλλαγές τακτικής. Τη μια απειλεί να μη πληρώσει τη δόση στο ΔΝΤ στην ώρα της και μετά την καταβάλει.

Γκάλμπρεϊθ: Σας διαβεβαιώνω ότι δεν πρόκειται για παιχνιδάκια. Αλλά μπορείς να πληρώσεις όταν έχεις λεφτά. Πριν την τελευταία επιστροφή στο ΔΝΤ φαινόταν ότι είτε θα πρέπει να πληρωθεί το ΔΝΤ είτε οι μισθοί και οι συντάξεις και επ΄ αυτού είχαν μια ξεκάθαρη προτεραιότητα.

SPIEGEL ONLINE: Εν τούτοις, ο κύριος Βαρουφάκης και οι συνάδελφοί του έμοιαζαν πρόσφατα όχι ως στρατηγοί αλλά ως ερασιτέχνες.

Γκάλμπρεϊθ: Φαίνεται πως πιστεύετε ότι η κυβέρνηση ακολουθεί μια υψηλή στρατηγική, ενώ αντιδρά απλώς σε αβέβαιες καταστάσεις και προσπαθεί να κάνει αυτό που τη δεδομένη στιγμή είναι αναγκαίο. ΟΙ Ελληνες εξαρτώνται από το αν οι δανειστές, ιδίως η ΕΚΤ, θα δείξουν περισσότερη ευελιξία. Δεν άφησαν την κυβέρνηση να αναπνεύσει από την ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα. Για υψηλές στρατηγικές δεν υπάρχει καθόλου χρόνος.

SPIEGEL ONLINE: Ο κύριος Βαρουφάκης φαίνεται πως διαθέτει χρόνο. Από της αναλήψεως των καθηκόντων του έχει δώσει δεκάδες συνεντεύξεις, φωτογραφίζεται στο σπίτι του, πηγαίνει σε διάφορες fora. Στο υπουργείο του τον βλέπουν προφανώς μάλλον σπάνια.

Γκάλμπρεϊθ: Ουδείς εργάσθηκε πιο σκληρά στην κρίση αυτή όπως ο Γιάνης. Όταν συνεργαζόμασταν μαζί στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες τρώγαμε για πρώτη φορά πρόχειρα στις δύο τα βράδυ. Και μετά ξαναδουλεύμε τα έγγραφα για την διαπραγμάτευση μέχρι τις πέντε το πρωί. Οι φήμες ότι δεν δουλεύει είναι μέρος της δημόσιας εκτέλεσης της προσωπικότητάς του.

SPIEGEL ONLINE: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να επιλύσει την "ανθρωπιστική κρίση" στην Ελλάδα. Μερικοί από τους καινούριους νόμους, όμως, παραπέμπουν σε άλλη κατεύθυνση. Στους Ελληνες εκατομμυριούχους δίνεται επί παραδείγματι η ευκαιρία να αποπληρώσουν τις από μακρού ληξιπρόθεσμες οφειλές τους με δόσεις χωρίς πρόστιμα.

Γκάλμπρεϊθ: Σκοπός του νόμου αυτού είναι να φέρει γρήγορα τα αναγκαία χρήματα στα κρατικά ταμεία. Αν οι Ευρωπαίοι εταίροι είχαν θελήσει έναν αυστηρότερο νόμο, θα μπορούσαν (οι εκατομμυριούχοι) να πιεστούν από τον Ελληνα υπουργό οικονομικών να βρίσκουν διαρκώς χρήματα. Δεν το έκαναν όμως.

SPIEGEL ONLINE: Oι θεσμοί (Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ) πρέπει να διαπραγματευτούν ένα μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, ώστε να δοθούν χρήματα. Έτσι είναι η συμφωνία. Και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε επίσης.

Γκάλμπρεϊθ: Ναι, αλλά, ξέρετε τι θέλουν στην πραγματικότητα οι θεσμοί; Σε κάθε μεταρρυθμιστική πρόταση λένε: δεν μας αρέσει αυτό, δεν μας αρέσει το άλλο. Από ελληνικής πλευράς υπάρχουν τουλάχιστον δέκα άνθρωποι οι οποίοι επεξεργάζονται τη λίστα. Θα προχωρούσαν ταχύτερα αν ήξεραν τι ζητάνε οι θεσμοί, ώστε να την ελέγχουν σημείο προς σημείο.

SPIEGEL ONLINE: Μα ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στη μάχη με θέσεις αντίθετες από αυτές που υπαγόρευε πριν η τρόικα για το πως θα μπορούσε να μεταρρυθμιστεί η χώρα.

Γκάλμπρεϊθ: Το θεωρώ πρόφαση. Οι θεσμοί δεν είναι σύμφωνοι μεταξύ τους. Πιστεύω πως η καγκελάριος Μέρκελ θα επιθυμούσε πολύ μια λύση της κρίσης. Δεν γνωρίζω όμως αν το θέλει και η ΕΚΤ ή αν θέλει να τον πιέσει μέχρι να συνθηκολογήσει.

SPIEGEL ONLINE: Οι υπουργοί οικονομικών συσκέπτονται την Παρασκευή στη Ρίγα για τι μπορεί να γίνει με το ελληνικό πρόγραμμα βοήθειας. Πως θα ήταν μια έντιμη συμφωνία;

Γκάλμπρεϊθ: Οι θεσμοί πρέπει να πάψουν να επιμένουν σε σημεία του προγράμματος τα οποία ολοφάνερα δεν έχουν λειτουργήσει, όπως λ.χ. την αναγκαστική πώληση κρατικής περιουσίας. Ταυτόχρονα υπάρχουν πολλά κοινά σημεία, για παράδειγμα η πάταξη της φοροδιαφυγής και η διοικητική μεταρρύθμιση. Το να χτίσεις πάνω σε αυτά ένα νέο πρόγραμμα πραγματικά δεν είναι μεγάλη απαίτηση.


πηγή avgi.gr

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Ασόκα Μόντι: γενναία διαγραφή χρέους έστω και τώρα για να διορθωθεί το μοιραίο ελληνικό λάθος του ΔΝΤ

Bruegel
Το μοιραίο λάθος του ΔΝΤ στην Ελλάδα
Στο «μοιραίο λάθος» του ΔΝΤ τον Απρίλιο του 2010 χρεώνει το ελληνικό δράμα το πρώην στέλεχος του Ταμείου και ερευνητής του Bruegel (*) Ασόκα Μόντι, προτείνοντας γενναία διαγραφή χρέους έστω και τώρα.
Ο ερευνητής του Bruegel, σε ανάλυσή του, εντοπίζει το εν λόγω μοιραίο λάθος στην απόφαση του 2010 να μην επιτραπεί στην Ελλάδα να κάνει στάση πληρωμών και καλεί το Ταμείο να «επανορθώσει» διαγράφοντας το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.

Αναλυτικά, ο Ασόκα Μόντι γράφει:

«Τα διογκούμενα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας την οδηγούν να εξετάσει το έως τώρα αδιανόητο: Την αθέτηση πληρωμής δανείου προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αντί όμως να ζητά αποπληρωμή και νέα μέτρα λιτότητας το Ταμείο πρέπει να αναγνωρίσει την ευθύνη του για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα και να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.

Οι επαχθείς υποχρεώσεις της Ελλάδας προς το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξεκινούν τον Απρίλιο του 2010, όταν και οι τρεις έκαναν το μοιραίο λάθος. Αντί να επιτρέψουν τότε στην Ελλάδα να κάνει στάση πληρωμών στα ανυπέρβλητα χρέη της προς τους ιδιώτες πιστωτές, επέλεξαν να τη δανείσουν για να τα αποπληρώσει πλήρως.

Τότε πολλοί είχαν ζητήσει μια άμεση αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους, κάτι που θα επέφερε ζημιές στις τράπεζες και τους επενδυτές που είχαν δανείσει την Ελλάδα. Μεταξύ αυτών ήταν και αρκετά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ, καθώς και ο Καρλ Οτο Πολ πρώην πρόεδρος της Bundesbank και από τους αρχιτέκτονες του ευρώ. Το ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές αρχές είχαν απαντήσει πως μια αναδιάρθρωση θα προκαλούσε παγκόσμια χρηματοοικονομική αναταραχή. Ο Πολ είχε πει με ειλικρίνεια πως αυτό δεν ήταν παρά ένα προκάλυμμα για να διασωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, οι οποίες ήταν και ανάμεσα στους βασικούς υπεύθυνους της ελληνικής ανηθικότητας.

Αυτομάτως, οι εταίροι αντικατέστησαν ένα πρόβλημα με ένα άλλο. Δάνεια του ΔΝΤ και του επίσημου ευρωπαϊκού τομέα χρησιμοποιήθηκαν για να αποπληρωθούν οι ιδιώτες δανειστές. Ως εκ τούτου, παρά την καθυστερημένη αναδιάρθρωση του 2012, οι υποχρεώσεις της Ελλάδας παραμένουν μη βιώσιμες, μόνον που πλέον βρίσκονται στα χέρια του επίσημου τομέα.

Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευτεί από το 130% του ΑΕΠ σχεδόν στο 180%. Την ίδια στιγμή, η βαθιά οικονομική κάμψη και ο αποπληθωρισμός έχουν πλήξει καίρια την δυνατότητα της κυβέρνησης να αποπληρώσει αυτό το χρέος.

Σχεδόν όλοι συμφωνούν πλέον πως η πίεση στην Ελλάδα να πληρώσει τους ιδιώτες πιστωτές ήταν κακή ιδέα. Η λιτότητα που απαιτήθηκε ήταν απλώς τόσο μεγάλη που προκάλεσε την κατάρρευση της οικονομίας. Το ΔΝΤ αναγνώρισε σε έκθεση του 2013 το λάθος που έκανε στην περίπτωση της Ελλάδας. Σε πρόσφατη έρευνα, το Ταμείο ανέφερε πως όταν μια κρίση απειλεί να επεκταθεί πρέπει να επιδιώκεται μια παγκόσμια λύση αντί να αναγκάζεται μια υπερχρεωμένη οικονομία να επωμιστεί όλο το βάρος. Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Ολιβιέρ Μπλανσάρ, προειδοποίησε πως περισσότερη λιτότητα θα πνίξει την ανάπτυξη.

Παραδόξως όμως η πρόταση του ΔΝΤ για το τι πρέπει να κάνει στο εξής η Ελλάδα παραμένει αμετάβλητη: Της ζητά να δανειστεί νέα χρήματα (αυτήν την φορά από τις ευρωπαϊκές αρχές) για να αποπληρώσει μια ομάδα πιστωτών (το ΔΝΤ) και να παραμείνει προσηλωμένη στην λιτότητα. Οι τελευταίες προβλέψεις του Ταμείου κάνουν λόγο για πρωτογενές πλεόνασμα 4,5% του ΑΕΠ, μια λιτότητα τέτοιας έκτασης που ελάχιστες κυβερνήσεις έχουν αντέξει ποτέ για σημαντικό χρονικό διάστημα.

Η προτεραιότητα πρέπει να είναι να αποτραπεί νέα βύθιση στη λιτότητα

Ακολουθώντας την Γερμανία, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν εναποθέσει την πίστη τους στις λεγόμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – αλλαγές στην αγορά εργασίας και σε άλλου τομείς - που υποτίθεται ότι θα βελτιώσουν τις μακροπρόθεσμες προοπτικές ανάπτυξης της χώρας. Θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα. Το τελευταίο World Economic Outlook (Εκθεση για τις παγκόσμιες Προοπτικές Ανάπτυξης) του Ταμείου αμφισβητεί την ιδέα πως τέτοιου τύπου μεταρρυθμίσεις θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας έγκαιρα και αξιόπιστα. Τα πιο αξιόλογα μέτρα ενθαρρύνουν την έρευνα και την ανάπτυξη και βοηθούν την τόνωση των τομέων υψηλής τεχνολογίας. Όλα αυτά είναι καλά, αλλά τα κέρδη αυτά δεν θα παίξουν κάποιο ρόλο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Η προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στο να αποτραπεί μια περαιτέρω βύθιση της Ελλάδας στο σπιράλ χρέους και αποπληθωρισμού. Δυστυχώς κάποιες μεταρρυθμίσεις θα επιταχύνουν στην πραγματικότητα το σπιράλ αυτό, εξασθενώντας την ζήτηση».

Αδιαμφισβήτητα, στο τέλος θα υπάρξει μια ανακούφιση του χρέους – θα δοθεί όμως σε σταγόνες και με αδυσώπητο πόνο. Η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί παρακρατήσει πληρωμές σε προμηθευτές και εργαζομένους και να στραγγίξει το ρευστό των ασφαλιστικών ταμείων. Σε πέντε χρόνια από σήμερα, η οικονομική και κοινωνική πίεση στη χώρα μπορεί να είναι ακόμη πιο οξεία από σήμερα. Το ερώτημα είναι: Γιατί δεν υπήρξε ελάφρυνση του χρέους νωρίτερα; Κανείς δεν είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσάρεστη αριθμητική και επικρατούν ξανά οι ευσεβείς πόθοι.

Το ΔΝΤ απέτυχε στο πρώτο του τεστ στην Ελλάδα και ρισκάρει να αποτύχει και στο δεύτερο.. Παραμένει παγιδευμένο από τις προτεραιότητες των μετόχων, στους οποίους τα τελευταία χρόνια συμπεριλαμβάνονται η Βρετανία και η Γερμανία. Για να επιβεβαιώσει και πάλι την ανεξαρτησία του και να ανακτήσει την χαμένη αξιοπιστία του πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους και να αναγκάσει τους πλούσιους μετόχους του να υποστούν τις ζημιές».

πηγή tvxs.gr

The IMF's big Greek mistake
- the IMF should correct its big Greek debt mistake

by Ashoka Mody

The Greek government's mounting financial woes are leading it to contemplate the previously unthinkable: defaulting on a loan from the International Monetary Fund. Instead of demanding ...

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

"Οι Ελληνες είναι έτοιμοι για χρεοκοπία και Grexit, οι Ευρωπαίοι όχι"

"Πίσω από τις δυνατές λέξεις, η ευρωπαϊκή στρατηγική αναφορικά με την Αθήνα δείχνει να καταρρέει" υποστηρίζει η γαλλική εφημερίδα La Tribune.
Ο δημοσιογράφος Ρομαρίκ Γκοντάν σε μακροσκελή ανάλυσή του υποστηρίζει ότι κατά το διάστημα που πέρασε από τις 20 Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα μοιάζει να μην έχουν γίνει και πολλά, ωστόσο τονίζει ότι «πίσω από αυτή την πρόσοψη της ακινησίας, η κατάσταση εξελίσσεται» κι ας μη φαίνεται.
Επίσης, επισημαίνει ότι «η ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει πολύ πίσω» σε σχέση με τις προεκλογικές της εξαγγελίες.
Η ελληνική κυβέρνηση έκανε πολλούς συμβιβασμούς, δεν θα κάνει άλλους
Χαρακτηριστικό είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα στις «πολλές υποχωρήσεις» που έχει κάνει, συγκαταλέγονται και αυτές του «να μην επαναδιαπραγματευτεί άμεσα το δημόσιο χρέος, να δεχθεί ορισμένες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα και να δεχθεί να υποβάλει ως τώρα τέσσερις διαφορετικές λίστες με μεταρρυθμίσεις έπειτα από απαίτηση των πιστωτών».
Ομως μέχρι εκεί. Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν μπορεί να δώσει κι άλλα στους δανειστές, υποστηρίζει ο Γάλλος αναλυτής και αναφέρει ως ενδεικτική τη στάση της ελληνικής πλευράς μετά το Euro Working Group της 1ης Απριλίου, όπου «η Αθήνα εξακολούθησε να βρίσκεται σε μειονεκτική θέση» έναντι των εταίρων της. Ετσι, «ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέχεια διεμήνυσε πως δεν θα παρουσιάσει κι άλλη λίστα και πως θα αρνηθεί να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις λιτότητας».
Ετσι, κατά τον Γκοντάν, το Euro Working Group της 1ης Απριλίου είναι ο σημαντικός σταθμός στη διακοπή κάθε προόδου στις συνομιλίες. Αυτό το Euro Working Group αποτελεί «μια πραγματική ρήξη» μεταξύ Αθήνας και εταίρων.
Το Euro Working Group της 1ης Απριλίου αποτελεί την πραγματική ρήξη Αθήνας-δανειστών
«Με την a priori άρνησή της να προχωρήσει σε περισσότερες παραχωρήσεις, η Αθήνα αλλάζει σταδιακά το στρατόπεδο όπου υπάρχει πίεση», υποστηρίζει ο δημοσιογράφος της La Tribune, καθώς «μέχρι σήμερα οι δανειστές εφάρμοζαν την τακτική της “θηλιάς” γύρω από το ελληνικό κράτος, μέσω της έλλειψης ρευστότητας, προκειμένου να αναγκάσει την Αθήνα να δεχθεί τα πάντα. Οσο περισσότερο πλησιάζαμε στη χρεοκοπία, τόσο πιο πιθανό ήταν η Αθήνα να δεχθεί τα πάντα. Ως εκ τούτου, το Eurogroup υιοθέτησε την τακτική της αναμονής. Αλλά τώρα, αυτή η στρατηγική μοιάζει να πέφτει έξω. Η “θηλιά” όσο περνάει ο καιρός σφίγγει όλο και περισσότερο, αλλά αυτό δεν οδηγεί την ελληνική κυβέρνηση να υποχωρεί και να γίνεται πιο ευέλικτη - το αντίθετο μάλιστα».
Αυτό, κατά τον Γκτοντάν, έχει ως αποτέλεσμα, «σταδιακά, οι Ευρωπαίοι να βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο που δημιούργησε η δική τους στρατηγική: αν η θηλιά γίνει τόσο σφιχτή, ώστε να στραγγαλίσει την Ελλάδα, αν δηλαδή η λογική τους είναι να φτάσουν μέχρι το τέλος, τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας, ή ακόμη κι ενός Grexit».
Οι Ελληνες είναι έτοιμοι για χρεοκοπία και Grexit, οι Ευρωπαίοι όχι
Σύμφωνα, δε, με τον οικονομικό αναλυτή, «οι Ελληνες, από την άλλη πλευρά, είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο» κι αυτό φαίνεται από το γεγονός πως «έχουν προχωρήσει σε μια σειρά από ενέργειες που τους κάνει να θεωρούν ότι είναι πρόθυμοι να αναλάβουν τις συνέπειες του κινδύνου της αδυναμίας πληρωμής».
Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προσέγγιση με τη Ρωσία. Δεύτερο, τα σενάρια για πιθανό δημοψήφισμα ή νέες πρόωρες εκλογές που θα έδινε στον ΣΥΡΙΖΑ μια νέα ακόμη πιο καθαρή εντολή. Τρίτο, οι πληροφορίες των New York Times πως ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης συναντήθηκε κατά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ με τον δικηγόρο κι έναν εκ των ειδικών στις αναδιαρθρώσεις δημοσίων χρειών, τον Lee Buchheit της εταιρείας Cleary Gottlieb Steen & Hamilton LLP.
Ωστόσο, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, «είναι προφανές ότι οι Ευρωπαίοι δεν είναι έτοιμοι να αποδεχθούν μια τέτοια ακραία εξέλιξη» υποστηρίζει ο Γάλλος δημοσιογράφος, ο οποίος θεωρεί ότι, «παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις» που δίνουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι πως πλέον η Ευρωζώνη και η ΕΕ είναι θωρακισμένη και μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες ενός Grexit, θα σημειωθεί ένα ντόμινο «τεράστιων και σοβαρών προβλημάτων στα κράτη, στους θεσμούς και τις τράπεζες της ζώνης του ευρώ».
Σε αυτό το σημείο παραθέτει μια λίστα από επιπτώσεις οι οποίες θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστούν, όπως το ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να βρουν τρόπο να καλύψουν τις ζημιές από τα ελληνικά ομόλογα, ζημιές τις οποίες δεν θα έχουν με ποιον να τις διαπραγματευτούν, αφού το ελληνικό κράτος θα έχει δηλώσει χρεοκοπία.
Εκτός από το πλήθος των επιπτώσεων στο νομισματικό, οικονομικό και τραπεζικό σύστημα, για το Βερολίνο ειδικά, μια ελληνική χρεοκοπία θα έχει και πολιτικό κόστος. «Το Βερολίνο θα πρέπει να εξαργυρώσει πολιτικά τις συνέπειες της ελληνικής χρεοκοπίας» αναφέρεται στο άρθρο της La Tribune.
«Είναι άραγε διατεθειμένο να δώσει περισσότερα για να σωθεί το ευρώ;» αναρωτιέται ο Γκοντάν και προσθέτει: «Ενα είναι βέβαιο: Η Μέρκελ θα προτιμούσε να μην πάρει το ρίσκο (σ.σ.: ενός Grexit)». Κι αυτό γιατί «εν τέλει, θα δημιουργούσε ένα επικίνδυνο προηγούμενο που θα ισοπέδωνε τον μύθο του ευρώ: τη μη αναστρεψιμότητά του». Αλλωστε, αν καταρρεύσει το ευρώ, κατά τον Γάλλο αναλυτή, κινδυνεύει και η ΕΚΤ η οποία «είναι βασισμένη στον μύθο του ευρώ».
Ωστόσο, «στο μπρα ντε φερ Ελλήνων και Ευρωπαίων αυτός που φοβάται λιγότερο ή προσποιείται ότι φοβάται λιγότερο το Grexit τα παίρνει όλα».


Πηγή: La Tribune: Πώς οι Ευρωπαίοι κινδυνεύουν να πέσουν οι ίδιοι μέσα στο λάκκο που άνοιξαν για την Ελλάδα | iefimerida.gr 

Τρίτη 21 Απριλίου 2015

Προσβλέποντας ακόμη στο δημοκρατικό πρόσωπο της Ευρώπης…

...η Ελλάδα, είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως που δεν αναχρηματοδοτεί το χρέος της, που επί εννέα μήνες δεν δανείζεται ούτε από τις αγορές, ούτε από τους πιστωτές της αλλά συνεχίζει να εξυπηρετεί πλήρως τις υποχρεώσεις της

Περί Συντάγματος και διαθεσίμων 
(Για δες ποιος μιλάει…)

της Νικόλ Λειβαδάρη / tvxs.gr

«Είμαστε κάθε λέξη από το Σύνταγμα αυτής της χώρας», είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας στις προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή. Εάν εξακολουθεί να ισχύει αυτό, τότε ίσως το συνταγματικό «γράμμα» να είναι κατά δύο λέξεις φτωχότερο, μετά τη δεύτερη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου αυτής της κυβέρνησης. Τα κρατικά ταμεία όμως θα γίνουν κατά περίπου 2 δις ευρώ πλουσιότερα στην πιο κρίσιμη φάση της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης για την χρηματοδότηση της χώρας.

Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη δέσμευση των διαθεσίμων των Δήμων ήταν, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, μονόδρομος στην μάχη της ρευστότητας. Το κατά πόσο πρόκειται και για βιώσιμο μονόδρομο θα το κρίνουν οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων, καθώς η «σκούπα» στα αποθέματα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης έχει νόημα μόνον εάν όντως επίκειται συμφωνία με τους πιστωτές.

Εως τότε, και αυτή η μάχη φαίνεται καταδικασμένη να περάσει μέσα από – εγχώριες και διεθνείς – θύελλες, με τη Νέα Δημοκρατία να σηκώνει πρώτη το λάβαρο… προάσπισης του Συντάγματος.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγγειλε «ευθεία παραβίαση του Συντάγματος και του άρθρου 102 περί οικονομικής αυτοτέλειας των Οργανισμών Τοπικών Αυτοδιοίκησης», ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος Κώστας Μπακογιάννης προανήγγειλε προσφυγή στο ΣτΕ προς ακύρωση της ΠΝΠ και ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κύρτσος με οργίλη ανάρτηση στο Facebook κατήγγειλε «σοβιετικής μεθοδολογίας οικονομικό στραγγαλισμό της τοπικής αυτοδιοίκησης» για να καταλήξει: «Επέλεξαν τον Παυλόπουλο γιατί ήθελαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρόθυμο να υπογράφει τις κυβερνητικές αθλιότητες».

Και οι τρεις, πάντως, μάλλον παρέλειψαν να… θυμηθούν ότι η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είχε υπογράψει δεκάδες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, όχι για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις αλλά για να περάσει μνημονιακά μέτρα. «Πραξικοπηματική ενέργεια» και «παιχνίδια με τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων» κατήγγειλε και το ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας, πάντως, και εκείνο ότι επί ημερών συγκυβέρνησης, το «μεγάλο παιχνίδι» του PSI είχε κοστίσει στα ασφαλιστικά ταμεία ζημιές πάνω από 12 δις ευρώ.

Πηγές του Μαξίμου τόνιζαν, άλλωστε, χθες το βράδυ ότι «η μεταφορά ταμειακών διαθεσίμων των φορέων του Δημοσίου δεν αφορά σε καμία περίπτωση τα ασφαλιστικά ταμεία», πρόσθεταν δε ότι «μετά την πρόσφατη τροπολογία, τα διαθέσιμα όλων των φορέων είναι πλήρως εξασφαλισμένα με δικαίωμα αποζημίωσης από το Δημόσιο».

Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, πάντως, έντονες είναι οι αντιδράσεις και από την πλευρά των Δήμων. Γιώργος Καμίνης και Γιώργος Πατούλης έκαναν λόγο επίσης για προσφυγή στο ΣτΕ, ενώ σήμερα συνεδριάζει η ΚΕΔΕ για να καθορίσει τη στάση της.

Ακόμη πιο θερμά ήταν τα εκτός συνόρων πυρά, με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά της καταστροφολογίας το Bloomberg: «Αφήστε την Ελλάδα να φύγει από το ευρώ», έγραψε ο αρθρογράφος του πρακτορείου Μαρκ Γκίλμπερτ σχολιάζοντας την απόφαση δέσμευσης των διαθεσίμων, για να συμπληρώσει με πλεόνασμα… λυρισμού: «Ενας έξυπνος μπάρμαν ξέρει πότε είναι ώρα να σταματήσει να σερβίρει στον μεθυσμένο στη γωνία και να φωνάξει τον πορτιέρη. Για την Ελλάδα, το πάρτι του ευρώ ίσως να τελείωσε, είτε φύγει σκοντάφτοντας από μόνη της, είτε αν την πετάξουν έξω για κακή διαγωγή».

Παρεμπιπτόντως πάντως, μάλλον και το Bloomberg ξεχνά μια βασική παράμετρο: Ότι από το καλοκαίρι του 2014 η Ελλάδα πληρώνει το… πάρτυ απολύτως μόνη της. Είναι η μοναδική χώρα παγκοσμίως που δεν αναχρηματοδοτεί το χρέος της, που επί εννέα μήνες δεν δανείζεται ούτε από τις αγορές, ούτε από τους πιστωτές της αλλά συνεχίζει να εξυπηρετεί πλήρως τις υποχρεώσεις της. Προσβλέποντας ακόμη στο δημοκρατικό πρόσωπο της Ευρώπης…

•Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη για την Εφημερίδα των Συντακτών

Σάββατο 18 Απριλίου 2015

11 Μαίου λοιπόν: το "παιχνίδι του δειλού" (chicken game) μέχρι το τέλος;

Η αφόρητη πίεση των Γερμανών (γιατί καθαρά περί αυτού πρόκειται) μέχρι το τέλος (τέλος θεωρείται η αθέτηση πληρωμών για την δόση προς το ΔΝΤ στις 12 Μαΐου) προκαλεί ένταση και σύγχυση διεθνώς  - η μπλόφα δείχνει όλο και πιο σοβαρή όσο πλησιάζει το σημείο μηδέν ή την ώρα της κόλασης για Ελλάδα και ΕΕ όπως λέει ο Κρούγκμαν. 
Οι Αμερικανοί σχεδόν εκλιπαρούν τις δυο πλευρές να καθησυχάσουν τις αγορές με μια πλήρη δέσμευση για συμφωνία - και είναι σίγουρο ότι όσο περνούν οι ημέρες δεν θα μείνουν στα παρακάλια. Οι Ρώσοι διασκεδάζουν με το chicken game που παρακολουθούν αφήνοντας να κυκλοφορήσουν διαρροές για 2-5 δις άμεση προκαταβολή για τον αγωγό - μην ξεχνάμε ότι αυτοί έχουν εφεύρει πολλά από τα σχετικά παιχνίδια όπως την ρωσική ρουλέτα... Οι Κινέζοι ως σοφοί δεν μιλούν αλλά ξέρουν ήδη πως να εκμεταλλευθούν κάθε εκδοχή ως οι δανειστές της ισχνής αμερικανικής ανάπτυξης. Τις εκδοχές, το παιχνίδι και τα εκατέρωθεν σχέδια αναλύει με πληρότητα εδώ ο αναλυτής Μάκης Ανδρονόπουλος.

Το ζήτημα όπως πάντα είναι οι άλλοι. Οι όχι ακραίες συντηρητικές ή οι μετριοπαθείς δυνάμεις μέσα στην ΕΕ. Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Ιρλανδία κλπ Τι θα κάνουν αυτές; 
Στο chiken game ή παιχνίδι του δειλού όπως αποδίδεται στα ελληνικά, δυο οδηγοί κατευθύνονται με ταχύτητα ο ένας πάνω στον άλλο και κερδίζει αυτός που θα φρενάρει ή πηδήξει από το αυτοκίνητό του ...δεύτερος. Η διαπραγμάτευση για το ελληνικό χρέος κατέληξε να γίνει από σοβαρή συζήτηση ανάμεσα σε εταίρους, το παιχνίδι του δειλού - μια σειρά από μπλόφες και υπονοούμενα, κρυφές και φανερές απειλές και εκβιασμούς και ζυγίσματα φοβικών σεναρίων. 
Γιατί; Γιατί η διαπραγμάτευση αυτή δεν είναι τεχνοκρατική - κανείς δεν ψάχνει αν οι προτάσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης είναι πρακτικές και σε καλύτερη κατεύθυνση από το προηγούμενο πακέτο μέτρων του μνημονίου - αν ήταν σε αυτήν την κατεύθυνση, η συμφωνία θα είχε υπογραφεί ήδη. Προφάσεις εν αμαρτίαις είναι ακόμη και κάποιες εύλογες ενστάσεις για αοριστία μερικών ελληνικών θέσεων. Η διαπραγμάτευση είναι καθαρά πολιτική. 

Ό,τι και να έχει αποφασισθεί στις συνόδους κορυφής και τα eurogroup, οι Γερμανοί επιμένουν στο παλιό πρόγραμμα της λιτότητας. Επιμένουν στα μνημόνια λέγοντας ότι αυτή η κυβέρνηση γκρεμίζει ότι χτίσθηκε επί των προηγούμενων. Δλδ γκρεμίζει τα μνημόνια... Μα γι αυτό ψηφίστηκε - ακόμη δεν το έχουν συνειδητοποιήσει;

Η πολιτική της λιτότητας αμφισβητείται από τον ελληνικό λαό επισήμως και δια της ψήφου του. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα των οικονομικά επικυρίαρχων της ΕΕ, Γερμανών. Μπροστά στην αμφισβήτηση έχουν δυο επιλογές: ή να ακούσουν τον ελληνικό λαό και να αποτιμήσουν τα πραγματικά καταστροφικά αποτελέσματα της πολιτικής τους αλλάζοντάς τα - αυτό θα έκανε μια δημοκρατική ηγέτιδα δύναμη. Ή να συντρίψουν τον αμφισβητία. Φυσικά επιλέγουν το δεύτερο κραδαίνοντας προκλητικά την οικονομική δύναμή τους ως επιχείρημα- πηγαίνετε να βρείτε αλλού χρήματα είπε ο Σόιμπλε, κι αν βρείτε γράψτε μας (σε ...ελεύθερη απόδοση). Γνωρίζοντας όμως ότι τελικά θα υιοθετήσουν αναγκαστικά το πρώτο. Αναγκαστικά γιατί όπως είπε πάλι ο Σόιμπλε όταν πιέστηκε από μη διαπλεκόμενους δημοσιογράφους στο συνέδριο του Brookings, ένα grexit θα δημιουργούσε παγκόσμια αναστάτωση.

Έτσι, αντί για διαπραγμάτευση παρακολουθούμε το "παιχνίδι του δειλού", με τις μηχανές να ζεσταίνονται για την σύγκρουση. Η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να παίξει το παιχνίδι. Μετά από μια πρώτη της επιτυχία με την συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και την παροχή από τους εταίρους της δυνατότητας δημιουργικής ασάφειας στην εκπλήρωση κρίσιμων δεσμεύσεων όπως του ύψους του πρωτογενούς πλεονάσματος, ήρθαν τα απανωτά χτυπήματα του εργαλείου των Γερμανών που λέγεται Ντράγκι και ΕΚΤ. Τέλος τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου ως εγγυήσεις δανεισμού, τέλος η ποσοτική χαλάρωση για την Ελλάδα, δέσμευση του υπολοίπου του ΤΧΣ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, όχι επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τον δανεισμό της χώρας μας, ακόμη και μερικά "ατυχήματα" όπως το 1,2 δις που επιστράφηκαν "από λάθος"... τέλος το μαρτύριο της σταγόνας με τον δανεισμό των τραπεζών από τον ELA. Πλήρης ασφυξία δλδ ως ...διαπραγματευτικό περιβάλλον!

Στις διεθνείς σχέσεις επικρατεί ο ρεαλισμός και το δίκαιο του ισχυρού. Αν δεν υπήρχαν οι άλλοι εταίροι και η ανολοκλήρωτη ευρωπαϊκή ομπρέλα, οι Γερμανοί θα είχαν "λιώσει" τον Έλληνα αμφισβητία της πολιτικής τους. Στην ουσία και οι Γερμανοί και οι Έλληνες έχουν πάρει τις αποφάσεις τους - αυτοί που δεν ξέρουν τι να κάνουν, και ο χρόνος τους τελειώνει, είναι οι υπόλοιποι.
Η καυτή πατάτα είναι στα χέρια τους γιατί στις τελικές αποφάσεις θα υπάρχει η υπογραφή τους.

Ούτε αυτοί χαίρονται να κρύβονται πίσω από την Ελλάδα για να αμφισβητήσουν την γερμανική πολιτική της λιτότητας - θα προτιμούσαν να το πάνε βήμα βήμα - ήδη Ιταλοί και Γάλλοι πήραν μόνοι τους παράταση για τα ελλείμματά τους. Ούτε θέλουν να δώσουν πολύ θάρρος σε μια χώρα που μπορεί να έχει μια νέα κυβέρνηση αλλά τους έχει εξαπατήσει συχνά στο παρελθόν χρησιμοποιώντας κοινοτικά χρήματα για την συντήρηση του πελατειακού της συστήματος. Από την άλλη, είναι μοναδική ευκαιρία να ξεφύγουν λίγο από την ασφυξία του μονολιθικού γερμανικού σχεδίου - να ωφεληθούν από μια αλλαγή πορείας προς την ανάπτυξη και την ενοποίηση, πράγματα που σχεδόν έχουν ξεχάσει. 

Η ελληνική περίπτωση είναι ακραία αλλά όχι μόνη - είναι η κορυφή του παγόβουνου της ευρωπαϊκής κρίσης - ακόμη και οι σύμμαχοι της Γερμανίας κλυδωνίζονται πλέον πχ η Φινλανδία μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης σκέφτεται να ζητήσει δάνειο από το ΔΝΤ. 

Η ελληνική περίπτωση που μέχρι σήμερα θαβόταν κάτω από το χαλί, είναι πια διάφανη σε όλες τις τις πλευρές χάρη στην πολιτική ανοιχτού διαλόγου της νέας κυβέρνησης - οι τεμπέληδες του Νότου έχει πλέον αποδειχθεί ότι καταστράφηκαν αντί να βοηθηθούν από την άκαμπτη και δογματική προσέγγιση των μνημονίων, ότι δεν έχουν ελπίδα ανάπτυξης και βιωσιμότητας αν δεν κουρευτεί με κάποιον τρόπο το χρέος το οποίο τα μνημόνια διόγκωσαν. Μέχρι τώρα σε συνεργασία με την κυβέρνηση ΝΔ ΠΑΣΟΚ, το θέμα της Ελλάδας χρησίμευε για μια αντιστροφή της πραγματικότητας - δεν ήταν οι πολιτικές της λιτότητας που αποτύγχαναν αλλά οι ανίκανοι Έλληνες που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Αλλά τώρα, μετά από πέντε χρόνια "μεταρρυθμίσεων", η απορρυθμισμένη ελληνική οικονομία έχει τερματίσει - είναι κλινικά νεκρή χάρη ακριβώς στην αντιαναπτυξιακή πολιτική των μνημονίων - και η Ευρώπη τώρα το μαθαίνει ολοκληρωμένα, από τα αποτελέσματα της ανθρωπιστικής κρίσης που έριξαν την προηγούμενη κυβέρνηση.

Οι Ευρωπαίοι δεν γνώριζαν ότι μεταρρύθμιση στην Ελλάδα της τρόικας σήμαινε αφαίρεση δικαιωμάτων που όλοι οι ευρωπαίοι έχουν, ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου στο όνομα των ιδιωτικοποιήσεων με ένα υποψήφιο (συνήθως έλληνα ολιγάρχη), καταστροφή του περιβάλλοντος από "επενδύσεις" χωρίς έσοδα για την χώρα, καταστροφή του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας στην λογική "όποιος επιβιώσει" και κατάσχεση εισοδημάτων και ακίνητης περιουσίας γενεών λόγω της απαίτησης να πληρώσουν τον λογαριασμό δίκαιοι και άδικοι. Τώρα τα μαθαίνουν και εκτίθεται δημόσια η πολιτική της λιτότητας που είναι καλή για τους Γερμανούς αλλά για κανέναν άλλο.
Αυτή η ιστορία είναι πολύ ενοχλητική για τον Σόιμπλε και την Μέρκελ - ειδικά όταν συνοδεύεται από το άνοιγμα του ζητήματος των πολεμικών αποζημιώσεων, που αποκαλύπτει μια άλλη εξίσου δόλια πλευρά της γερμανικής πολιτικής που εμφανίζεται ως η ηθική δύναμη της Ευρώπης που κουνάει το δάκτυλο στους αποτυχημένους... Αποδομείται συνολικά η γερμανική αφήγηση για την Ευρώπη, αμφισβητείται η ηθική της ηγεμονίας της. Όλα αυτά είναι πολλά για να τα αντέξουν οι γερμανικές ελίτ.
Γι αυτό και παρακολουθούμε ένα bullying κατά της χώρας μας, και τις μηχανές του chiken game να μαρσάρουν και τα λάστιχα να σπινάρουν βγάζοντας μαύρους καπνούς: όλα είναι δήθεν έτοιμα για την τελική σύγκρουση.
Αλλά η δύναμη είναι συχνά και αδυναμία. Οι ευρωπαίοι δεν θα ακολουθήσουν την Γερμανία στην ρωσική ρουλέτα. Και η Μέρκελ ετοιμάζεται ήδη για να εμφανίσει τον "έντιμο συμβιβασμό" ως ηγετική παρέμβαση της υπεύθυνης χώρας οδηγού της ΕΕ. 
Θα το πιούμε το ποτήρι της μπλόφας και των εκβιασμών υποχρεωτικά μέχρι το τέλος όπως φαίνεται. Αλλά άλλος δρόμος δεν υπάρχει εφόσον και η Μέρκελ έχει ψηφοφόρους που πρέπει να δεχθούν ότι απλά δεν μπορούσε να το τραβήξει άλλο και να ρισκάρει διεθνή ύφεση, αλλά τιμώρησε αρκετά τους απείθαρχους Έλληνες με τετράμηνη ασφυξία κάτω από το νερό.
Όσο για μας, ένα όπλο έχουμε: την υπομονή. Όταν τα βάζεις με ισχυρότερο αντίπαλο θα παίξεις το παιχνίδι του αφού εκείνος το καθορίζει, θα αναμετρηθείς στο έδαφος που εκείνος αποφασίζει. 
Με τους όρους σου και την υπομονή σου. 
Αυτήν την στιγμή λοιπόν δεν κάνουμε διαπραγμάτευση - παίζουμε με την Γερμανία το "παιχνίδι του δειλού" (chiken game). Και οι Γερμανοί ρώσικη ρουλέτα με την παγκόσμια οικονομία.

Γιώργος Παπασπυρόπουλος


Δείτε σχετικά: Μάκης Ανδρονόπουλος Με drone ο κ.Σόιμπλε στο chiken game

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

Όλα είναι κλίμα

#και γιατί κάποια ευρωπαϊκά πρώην "έγκριτα" ΜΜΕ αναγκάζονται να διαψεύσουν την ανεξαρτησία τους

Καθημερινό θρίλερ και όποιος αντέξει...
Το θρίλερ που έχουν καθαρά δημιουργήσει κάποια από τα εξαρτώμενα ή διαπλεκόμενα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ξεπερνά σε επεισόδια και τα πιο μακροημερεύσαντα σχετικά σήριαλ. 
Τελικά η πληροφόρηση είναι απόλυτα ελεγχόμενη και στην δημοκρατική Ευρώπη, τα πρακτορεία ειδήσεων είναι εξαρτημένα από τις προτιμήσεις των ιδιοκτητών τους και οι εφημερίδες από τις πολιτικές σκοπιμότητες των πολιτικών ελιτ των χωρών τους... Και μεις νομίζαμε ότι κάποιος άνεμος ανεξαρτησίας φυσούσε που και που στην ευρωπαϊκή δημοσιογραφία και η Ελλάδα ήταν το μαύρο πρόβατο - όχι, διαπλεκόμενα είναι σχεδόν παντού τα ΜΜΕ. Με την εξουσία, το χρήμα, τις τράπεζες, τους διαφημιζόμενους, το κράτος.
Αυτό που παρακολουθούμε αυτές τις ημέρες δεν έχει προηγούμενο: μια χώρα που άλλαξε κυβέρνηση για να βρει ελπίδα, μια νέα κυβέρνηση που διαπραγματεύεται το μέλλον και την βιωσιμότητα της χώρας της να δέχονται τέτοια πολιτική παρεχόχληση (bullying στα ελληνικά...) που δεν έχει δεχθεί χώρα από το τέλος του ψυχρού πολέμου. 
Κανονικό καρτέλ έχει δημιουργηθεί πανευρωπαϊκά που περιλαμβάνει δυστυχώς μέσα που θεωρούνταν "έγκριτα" μέχρι χθες και που για να συμβεί αυτό είχαν δώσει μάχες ανεξαρτησίας από την εκάστοτε εξουσία - αλλά φαίνεται το σημερινό ιδιοκτησιακό τους καθεστώς, η κρίση του τύπου και η εξάρτηση από τα ποσά των διαφημιζόμενων εταιριών, δεν επιτρέπει πλέον τέτοιες πολυτέλειες. 
Παραπληροφόρηση, λαϊκιστική υστερία, καταφανή ψεύδη και προβοκάτσιες στολίζουν καθημερινά τους Financial Times, το Spiegel, το Reuters και τις περισσότερες γερμανικές εφημερίδες που δύσκολα πλέον τις ξεχωρίζεις από την Bild.

"Με εντολή Σόιμπλε"


Οι γερμανικές ελίτ δεν έχουν συνηθίσει να χάνουν - κι ας χάνουν πάντα στο τέλος ειδικά όταν μεταχειρίζονται βία, είτε πολεμική είτε τύπου οικονομικού εκβιασμού, δημιουργίας αρνητικού κλίματος και επηρεασμού των εταίρων λόγω της δεσπόζουσας θέσης τους στην ευρωπαϊκή οικονομία και καθαρού bullying κατά μιας άλλης χώρας όπως συστηματικά κάνουν τώρα κατά της Ελλάδας.

Φυσικά θα παλέψουν μέχρι το τέλος για να ανατραπεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και να σιγάσουν οι αντιθέσεις στην πολιτική λιτότητας που έχουν επιβάλλει στους λαούς της Ευρώπης. Η επιβίωση της νέας ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι στην ατζέντα τους - δεν επιτρέπουν την αμφισβήτηση, πόσο μάλλον όταν προέρχεται από μια χώρα διαχρονικό μπελά για την επικυριαρχία τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Για να το πετύχουν όμως αυτό πρέπει να σύρουν την ενότητα της Ευρώπης σε περιπέτειες και το ευρώ στην απαξίωση - με καταστροφικές συνέπειες σε έναν πλανήτη που προσπαθεί να βγει από την ύφεση και τους κλυδωνισμούς που προκαλεί η αστάθεια του χρηματοπιστωτικού παγκοσμιοποιημένου συστήματος και του νεοφιλελευθερισμού. Έχουν τους τεχνοκράτες με το μέρος τους, έχουν τα ΜΜΕ ορντινάντσες αλλά πολιτικά δεν μπορούν να ξεπεράσουν κάποια όρια.

Τεχνοκρατικό και πολιτικό επίπεδο στην ΕΕ: δυο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις


Πολιτικά δεν ελέγχουν τα ευρωπαϊκά όργανα: είναι άλλο οι εταίροι να σου κάνουν την χάρη να λοιδορήσεις την απείθαρχη αριστερή κυβέρνηση, να προπαγανδίσεις την λιτότητα και την αρετή σου, ακόμη και να βασανίσεις ή και να εκτελέσεις εικονικά τον αντίπαλο κατά την διαπραγμάτευση ώστε να κερδίσεις ότι περισσότερο μπορείς από υποχωρήσεις - και τελείως διαφορετικό να κάνεις πράξη τις απειλές σου!

Κανείς δεν αντέχει ένα grexit αλλά ούτε μια επισήμως ανακηρυγμένη χρεοκοπία εντός ευρώ και ευρωζώνης - δεν επιτρέπεται καν σαν σκέψη. Γι αυτό και όλοι οι εκτός του "γερμανικού" καρτέλ καλούν συνεχώς σε αμοιβαίες υποχωρήσεις, έντιμο συμβιβασμό, ευελιξία στις διαπραγματεύσεις ή απλά θυμίζουν την γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας, ειδικά σήμερα...
Σίγουρα, η ελληνική κυβέρνηση δεν περίμενε τέτοιο φανερό πόλεμο από το καρτέλ - ειδικά δεν περίμενε από τον Μάριο Ντράγκι να ξεφτιλίσει τόσο πολύ την ανεξαρτησία της ΕΚΤ που επιδίδεται σε μια καθαρά εχθρική συμπεριφορά απέναντι στην χώρα μας και ειδικά απέναντι στην νέα της κυβέρνηση  - το ιστορικό του λέει αντίθετα ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα να δίνει όσα ζητά σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στην προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά. Αλλά δουλεύει φανερά για το καρτέλ. Αυτές είναι οι συνέπειες από την γερμανική επιρροή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς: η εξαχρείωσή τους - ειδικά ο αποκλεισμός της Ελλάδας από την ποσοτική χαλάρωση, δεν έχει προηγούμενο - και είναι καθαρά πολιτική, τιμωρητική και καταστροφική για την χώρα και την Ευρώπη. 

Όνειρο όλων των λογικών ανθρώπων και όσων μοιράζονται ακόμη το όνειρο της ενωμένης Ευρώπης είναι να βγει η Ελλάδα από την κρίση και να βρει τον δρόμο της για την ανασυγκρότησή της - τον δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης μετά από δεκαετίες καταστροφικού πελατειακού συστήματος και παρασιτισμού των ευρωπαϊκών κεφαλαίων από μια διεφθαρμένη πολιτική ελίτ. 

Και τώρα που μια άφθαρτη πολιτική δύναμη με λαϊκή εντολή έρχεται να βάλει μια τάξη στο χάος και να κάνει μια νέα αρχή, το γερμανικό καρτέλ αντιδρά γιατί μαζί με τα παράσιτα θα πληγωθεί και η πολιτική της λιτότητας, όπου οι πολλοί πληρώνουν συλλογικά για τα κρίματα των λίγων.
Μαζί με την απόρριψη των καταστροφικών πολιτικών ΝΔ ΠΑΣΟΚ και του πελατειακού ρημάγματος του ελληνικού δημοσίου και της χρεοκοπίας του, ο λαός καταδίκασε και την πολιτική των μνημονίων που κράτησε στη ζωή το παλαιό πολιτικό σύστημα μεταφέροντας τον λογαριασμό στον λαό. Αλλά τα μνημόνια συμπυκνώνουν την φιλοσοφία και την πολιτική της γερμανικής οικονομικής επέκτασης: συλλογική τιμωρία των λαών που αμφισβητούν το γερμανικό μοντέλο, οικονομική απαξίωση με διάλυση της παραγωγικής βάσης στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας", ηθικό κήρυγμα της προτεσταντικής ηγεμονίας, μόνιμη λιτότητα, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, δημιουργία αποικίας χρέους.

Αυτός δεν ήταν ο σκοπός της μίζας που χρησιμοποιούσε μια διεφθαρμένη τοπική κάστα πολιτικών για να υπερχρεώσει την χώρα με αχρείαστες παραγγελίες/αγορές όπλων και καταναλωτικών προϊόντων "γερμανικής τεχνολογίας"; Ο δρόμος για την βιωσιμότητα της χώρας και την ανάπτυξη είναι κλειστός από την γερμανική πολιτική - και οι σαμαροβενιζέλοι ήταν απαραίτητοι για να δικαιολογούν ως μονόδρομο την αναπτυξιακή ασφυξία και το ξεπούλημα περιουσίας και στρατηγικών δομών ανεξάρτητης ύπαρξης και ενδογενούς παραγωγής της χώρας.


Το "γερμανικό καρτέλ" και οι άλλοι


Ευτυχώς υπάρχουν και οι άλλοι. Οι άλλοι εταίροι - εκτός καρτέλ - και ο διεθνής περίγυρος που την ώρα των αποφάσεων εμποδίζουν την Γερμανία να προχωρήσει στο απονενοημένο της αίτημα: την οικονομική εξουδετέρωση, την επίσημη χρεοκοπία και την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ. 


Οι Γερμανοί γνωρίζουν ότι πολιτικά θα χάσουν - στο μυαλό όλων των υπολοίπων δεν υπάρχει κανένα άλλο σενάριο από τον "έντιμο συμβιβασμό". Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να επιτείνουν λίγο ακόμη το ελληνικό μαρτύριο, να αναβάλλουν τις δυσμενείς για αυτούς αποφάσεις κάνα μήνα ακόμη, να δώσουν ακόμη ένα περιθώριο στα ΜΜΕ και τους τεχνοκράτες τους να δημιουργήσουν ένα ζοφερό κλίμα κατά της Ελλάδας - λίγο ακόμη.


Αλλά όλα είναι κλίμα, είναι σκόνη στο δρόμο του συμβιβασμού και της νέας συμφωνίας. Και η ελληνική πλευρά έχει το απόλυτο όπλο στα χέρια της: υπομονή και διαφάνεια, διαφάνεια και υπομονή. Γιατί όλα είναι κλίμα...


Γιώργος Παπασπυρόπουλος



Δείτε σχετικά: