Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Greek Statistics ή «Γερμανοί Αντιφασίστες»;

του Κώστα Ανδρέου


Τα δύσκολα μάλλον δεν τα έχουμε δεί ακόμη.

Αυτή η παρτίδα, είναι ακόμη στην αρχή.

Κάθε πιστόλι που βγάζουμε στο τραπέζι, στο τέλος οι Γερμανοί μας το γυρίζουν και το αδειάζουν πάνω μας.

Στην αρχή ήταν η απειλή προσφυγής στο ΔΝΤ. Μας το φόρεσαν για τα καλά πριν προλάβουμε να καταλάβουμε, αν σοβαρολογούσαν ή αν μπλόφαραν.

Στην συνέχεια, ζητήσαμε οικονομική διακυβέρνηση. Πριν το πούμε και μείς και οι άλλοι του Νότου, πρίν καλά καλά ξαναζεσταθεί η καρέκλα από την απειλή αποχώρησης του Σαρκοζί από το ευρώ, η Μέρκελ επιστρέφει με 750 δις και επείγουσα έκκληση για ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, με μέτρα, πειθαρχίες και άλλα επιπλέον μέτρα.

Πάλι εμείς θα την πληρώσουμε την νύφη.

Ο πρόεδρος της Bundesbank Άκερμαν αμφιβάλει τώρα, που δεν αμφέβαλλε προχθές, αν θα επιστραφούν ποτέ τα λεφτά τους. Και να σκεφτείς ότι το μόνο που θα υπήρχε πιθανότητα να χάσουν είναι τα κέρδη από τις εγγυήσεις τους, που όπως έχουν αποτιμήσει οι ίδιοι, θα είναι γύρω στο μισό δις.

Τι γίνεται εδώ πέρα.

Την μία να βγούμε από το ευρώ και εμείς και όποιος δεν συμμορφώνεται με τους όρους για ελλείμματα και χρέος, την άλλη να συσφίξουμε τις σχέσεις μας.

Τα οικονομικά φύλλα δίνουν μια εξήγηση. Οι Γερμανοί σορτάρουν το ευρώ, το έχουν φτάσει στα 1.25 δολάρια, με διπλό όφελος. Και οι εξαγωγές τους στηρίζονται και κέρδη βγάζουν από τα στοιχήματα εναντίον του.

Φοβάμαι ότι είναι λειψή ερμηνεία, φοβάμαι ότι δεν βλέπει στο βάθος.

Η κρίση ποτέ δεν ολοκληρώνεται αν δεν κάψει τα πάντα.

Η Κρίση δεν θα τελειώσει, αν μετά τα ψέματα των subprime και των Greek Statistics, αν μετά τα κρατικά χρέη και τα ιδιωτικά χρέη, αν δηλαδή μετά την κρίση των καταναλωτών, δεν γίνει και κρίση των παραγωγών.

Η κρίση δεν μπορεί να είναι μόνο κρίση υπερκατανάλωσης.

Η κρίση τελειώνει μόνο σαν κρίση υπερπαραγωγής. Σαν καταστροφή παραγωγικών μέσων και φυσικά αυτό δεν το ξέρω μόνον εγώ.

Στην επόμενη στροφή περιμένουν οι παραγωγοί. Η Κίνα και η Γερμανία.

Τα 750 δις, θα στηρίξουν την παραγωγή τους. Όσο μεγαλύτερη λιτότητα, στις δαπάνες του Δημοσίου, ακόμη και ένα 50ρι από τους συνταξιούχους, τόσο πιο γρήγορα θα χτυπηθούν οι ανταγωνιστές παραγωγοί των άλλων χωρών.

Νομίζουν ότι η φωτιά της κρίσης μπορεί κάποια στιγμή να σταματήσει, πριν πάρουν και οι ίδιοι φωτιά.

Γι’αυτό η ΕΕ δεν ακολουθεί πολιτική New Deal. Γι’αυτό η ΕΚΤ δεν κόβει ευρώ όπως η FED.

Ο πόλεμος της κρίσης υπερπαραγωγής έχει αρχίσει. Πρώτα να γονατίσουν οι ενδοευρωπαίοι αντίπαλοι τους και μετά να κόψουν ευρώ για την κατανάλωση των δικών τους προϊόντων.

Ετοιμάζεται από τώρα, για να μας φορτώσει και αυτήν την κρίση νομίζω. Ηξεραν ότι χρειάζονταν τον Νότο, περισσότερο απ’ότι ο Νότος την Γερμανία και βιάζονται για να μοιρασθούμε την ζημιά τους, έτσι που να φαίνεται ότι εμείς το ζητήσαμε.

Αυτοί βρήκαν για μας εύκολα ένα άγαλμα, την Αφροδίτη της Μήλου, για να μας πούν να πάμε να γαμηθούμε, για να μας κοροιδέψουν σαν ζητιάνους.

Εγώ δεν βρίσκω κάτι ανάλογο για να περιγράψω την συμπεριφορά τους, από την μια μεριά να σβήνουν την φωτιά και από την άλλη να την ανάβουν.

Μου έρχεται να πω ότι μου θυμίζουν την «πυρκαγιά του Ράϊχσταγκ» και την προβοκάτσια απέναντι στον Δημητρώφ και τους κομμουνιστές, αλλά δεν μπορώ να το πιστέψω. Λέτε να ξαναθυμήθηκαν την προβοκάτσια.

Μήπως η ΕΕ εκτός από τα Greek Statistics πάσχει και από τους «Γερμανούς Αντιφασίστες»;


Δες σχετικά: Όσκαρ Λαφοντέν: Οι Ελληνες πολίτες πρέπει να απαιτήσουν την άμεση ρύθμιση των αγορών και την οικοδόμηση μιας ευρωπαϊκής οικονομικής κυβέρνησης.


1 σχόλιο:

  1. Πολυ ενδιαφερον κειμενο,συμφωνω με τις μετατροπες της κρισης αλλα και με το πνευμα του εν γενει.Υπαρχει μεγαλη εντροπια στο συστημα και χρειαζεται αναμονη.Τα ζορια ειναι μπροστα.mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU