Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

ΕΝΟΣ ΝΟΜΟΥ ΕΧΟΜΕΝ ΧΡΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΗΡΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ

του left division  

Έτσι έλεγε δυο αιώνες πριν ο Εμμανουήλ Ροϊδης. Σαν να μην πέρασε μια μέρα για την κατάσταση όπως διαμορφώνεται σήμερα.
Μια χαρά τα λέει ο αγαπητός Κώστας Ανδρέου στο κείμενο του με τίτλο η πρόκληση των δικαστών. Μια χαρά τα λένε κι οι δικαστικοί που όταν πρόκειται για το μπαγιόκο που μπαίνει στην τσεπούλα τους λύνεται η γλώσσα τους. Άσε από ευρηματικότητα προκείμενου να δικαιολογήσουν ότι δεν είμαστε όλοι ίσοι (μάλλον δεν εννοούν έναντι του νόμου).

Ανομία χωρίς τέλος

Το θέμα μου όμως είναι άλλο κι έχει να κάνει με την γενικευμένη ανομία που καθεστωτικά έχει πλέον επικρατήσει σε κάθε πτυχή της ζωής σ' αυτή τη ρημάδα χώρα.
Ας μη το κάνω πολύ θεωρητικό. Για μια αστική διαφορά ας πούμε ότι καταφεύγεις στη δικαιοσύνη για να βρεις το δίκιο σου. Μέχρι να τελεσιδικήσει η όποια απόφαση αν το παιδί σου πηγαίνει δημοτικό μπορεί να έχει τελειώσει ακόμα και το διδακτορικό του. Άσε που μπορεί να έχει αποδημήσει και κάποιος από τους αντίδικους μέχρι τότε.
Βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που πήγες κι έμπλεξες. Αναβολές επί αναβολών σε αγαστή συνεργασία δικαστών και δικηγόρων. Έξοδα, χαμένος χρόνος, ένταση, εκνευρισμός. Τι κάνεις για τελειώνεις μια ώρα αρχύτερα; Αυτό που δε σου λένε αλλά το καταλαβαίνεις μόνος σου. Εξωδικαστικός συμβιβασμός.

Από τον Μοντεσκιέ στους παπατζήδες

Με το σχετικό γρηγορόσημο όλα γίνονται. Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε. Ο εκμαυλισμός και η κολοσσιαία διαφθορά που έχει επικρατήσει στα πάντα και παντού, οφείλεται στο γεγονός πως δεν μπορείς να πετύχεις τίποτα χωρίς τη χρήση της πλαγίας οδού. Κράτος δικαίου δεν υφίσταται και η αίσθηση της γενικευμένης ανομίας και ατιμωρησίας που επικράτησε έχει κάνει τους πάντες αχαλίνωτους.
Η διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική, δικαστική, και εκτελεστική όπως την προσδιόρισε (δια μέσου Μοντεσκιέ) ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός έχει αντικατασταθεί από το νταβατζιλίκι, το τσατσιλίκι και το παπατζιλίκι που μας ξαναγυρίζουν στις πιο αυθεντικές φόρμες της Οθωμανικής κουλτούρας.
Ότι μεταβληθήκαμε από χώρα αρματωλών και κλεφτών σε χώρα αμαρτωλών και κλεφτών δεν προέκυψε από μόνο του. Βρήκε έδαφος και καρποφόρησε. Κάναμε τα άβατα βατά πεδία βαφτίζοντας τις λίμνες οικόπεδα, όπως κάποιοι άλλοι βάφτιζαν το κρέας χόρτα.

Δεν πάει άλλο

Οι εκπρόσωποι της δικαστικής εξουσίας δεν δικαιούνται να βγάζουν την ουρά τους έξω απ' όλο αυτό. Στη ζυγαριά που συμβολίζει τη δικαιοσύνη χάσανε τα ζύγια. Δεν φοβάμαι για μένα, αλλά σκέφτομαι τις γενιές που έρχονται. Τι χαλί τους στρώνουμε άραγε για να πατήσουν;
Αν θελήσεις να μείνεις έντιμος έτσι από ιδεολογία βρε αδερφέ, συμμάχους δεν βρίσκεις εύκολα. Αντίθετα μπορείς να γίνεις έρμαιο του κάθε τιποτένιου με ηλικία από πιπίνι μέχρι ραμολιμέντο που μπορεί έτσι απλά να σου μαυρίσει τη ζωή θεωρώντας δεδομένο πως το να γλυτώσει μια πολυετή κάθειρξη είναι εξ ίσου απλό με το να μην πληρώσει ένα διοικητικό πρόστιμο, ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.
Τα πράγματα έχουν ζορίσει άσχημα κι όσο πάνε χειροτερεύουν. Η κατάρρευση των κρατικών θεσμών βοηθούμενη από την κρίση έχει κάνει τα θεσμικά υποκατάστατα ν' ανθίσουν.
Ολόκληρες αστικές περιοχές περιθωριοποιούνται και ο άγραφος νόμος της σιωπής τείνει να πνίξει κάθε άλλη φωνή.

Ώρα για μέτρα

Για μένα το ζήτημα είναι πιο σοβαρό κι από την οικονομική κρίση. Γιατί αυτή την ξεπερνάς. Την ψυχή σου όμως πως τη σώνεις από τον καρκίνο; Πρέπει σαν κοινωνία να εγγυηθούμε πως και η δικαιοσύνη απονέμεται, και ο νόμος εφαρμόζεται, και το κράτος δικαίου λειτουργεί.
Αλλιώς αλλοίμονο μας.
Δεν πρέπει να ξαναγυρίσουμε στο νόμο του Λίντς κι ας μην ξεχνάμε πως η χώρα μας αυτή είναι δεδομένο ότι γνωρίζει καλά τις πρακτικές της αυτοδικίας.
Αισθάνομαι σαν τον άρρωστο που πάει στο γιατρό και του περιγράφει τα συμπτώματα . Δεν ξέρω τις λύσεις. Αν πρέπει τα δικαστήρια να δουλεύουν 365 μέρες για να μην χρονίζουν οι υποθέσεις ας το κάνουμε. Αν πρέπει να διατηρούμε τις δικογραφίες σε ψηφιακή μορφή για να γλυτώσουμε από το χάος του χαρτοβασίλειου ας γίνει κι αυτό, όπως και κάθε τι άλλο κριθεί πρόσφορο.

Χρέος τιμής

Έχουμε την τύχη να έχουμε στον χώρο μας νομικούς που γνωρίζουν τα θέματα πολύ καλά. Ο Κουβέλης πολιτικά, ο Πανούσης ακαδημαϊκά, ο Ρουπακιώτης συνδικαλιστικά, χωρίς να υποτιμώ όποιον δεν αναφέρω.
Μέχρι υπογραφές αξίζει να μαζέψουμε για να τους πείσουμε ν' ασχοληθούν άμεσα με το θέμα.
Κι αφού γίνουν οι κατάλληλες επεξεργασίες ν' αρχίσει η διαβούλευση με το σύνολο της κοινής γνώμης.
Η υπόθεση αυτή δεν είναι ένα απλό πολιτικό θέμα. Είναι χρέος τιμής του πολιτικού συστήματος απέναντι στην κοινωνία με την όποια εμπιστοσύνη εκφράζει ακόμα απέναντι στην πολιτική και τους πολιτικούς.
Κι είναι σίγουρο πως μια τέτοια πρωτοβουλία, η καταταλαιπωρημένη Ελληνική κοινωνία θα την εκτιμήσει πάρα πολύ επί της ουσίας, ακόμα κι αν διαφοροποιηθεί σε κάποια διαδικαστικά θέματα


1 σχόλιο:

  1. left division
    ενδιαφέρον έχει, να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη, στην υπόθεση κλήσης από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ. Ρακντζή που τόλμησε να πεί στην επιτροπή της βουλής, ότι η Δικαιοσύνη, δεν απονέμεται με τον ίδιο τρόπο στους μη έχοντες σε σχέση με τους έχοντες, θέτωντας το ρητορικό ερώτημα, αν έχει δεί κανείς να δικάζεται κανείς επώνυμος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU