Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

Τι δεν θέλω ν’ακούσω από τον Καμίνη

του Κώστα Ανδρέου

Οι εκλογές και ιδιαίτερα οι Δημοτικές εκλογές, μας έχουν συνηθίσει σε υπερβολικές υποσχέσεις από τους υποψηφίους.
Έχουν ειπωθεί τα πάντα.
Έχουν επισημανθεί τα πάντα.
Έχουμε συνηθίσει να ακούμε τα πάντα.
Έχουμε θα έλεγα συνηθίσει να απαιτούμε από τους υποψηφίους, ένα είδος κενολογίας, υπερβολών, ένα στυλ λαϊκισμού των υποψηφίων Δημάρχων.

Θέλουμε να ακούσουμε οπωσδήποτε για τις ιδιαίτερες δεξιότητες του υποψηφίου Δημάρχου στα θέματα της καθαριότητας.
Πως τα έλεγε αυτά για τις συμπιέσεις των σκουπιδιών η Μαρία; Εντυπωσιακό μου είχε φανεί.
Πως τα λέγαν αυτά για τους 20.000 κάδους ανακύκλωσης; Το άλλο με τα εκατομμύρια δένδρα;
Έτσι μιλάνε οι υποψήφιοι Δήμαρχοι και ξέχασα, οπωσδήποτε, θα κάνουν τον Δήμο σπίτι του πολίτη, θα τον νοικοκυρέψουνε. Παιδικούς σταθμούς οπωσδήποτε και φυσικά εξυπηρέτηση και αναπλάσεις πάρκων και πλατειών.

Πάνω κάτω έτσι μιλάνε οι κανονικοί υποψήφιοι Δήμαρχοι και όλοι ξέρουμε, ότι πρόκειται για φούμαρα και ότι όλα αυτά τα μεγάλα λόγια έχουν τέλος μόλις γίνουν οι εκλογές και μοιραστούν οι αντιδημαρχίες.
Μετά αρχίζει το έργο. Ο νικητής τα παίρνει όλα, οι χαμένοι τίποτα.

Να όλα αυτά δεν θέλω να ακούσω από τον Καμίνη και ελπίζω να μην τα ακούσω.
Προτιμώ να συνεχίσει να μιλάει όπως ξέρει όλα αυτά τα χρόνια.
Με έργα, που μας ξαφνιάζουν.
Προτιμώ να μην ξεχάσει ότι στην συνείδησή μας, είναι ο Συνήγορος του Πολίτη.
Προτιμώ να μας μιλήσει, με εκείνη την αυστηρότητα που πάντα έχει η απαίτηση για κράτος δικαίου, για διοίκηση που σέβεται τον εαυτό της και απολογείται στους πολίτες, που ακούει τους πολίτες.
Αν τα κάνει αυτά, δεν θέλω να ξέρω λεπτομέρειες.
Έχω εμπιστοσύνη.
Μου φτάνει το ότι κουβαλάει την αίσθηση της αξιοπρέπειας, μου φτάνει ότι κουβαλάει την αίσθηση της λογικής και της ευπρέπειας.
Μου φτάνει ότι αυτός ο πολέμιος της διαφθοράς και της κακομοιριάς των γραφειοκρατών δημίων του πολίτη, δεν θα καταδεχτεί να κυλήσει τόσο χαμηλά, όσο συνήθως κυλούν όλοι αυτοί οι υποψήφιοι Δήμαρχοι με τα μεγάλα λόγια.

Αυτό λοιπόν που δεν θέλω να ακούσω από τον Καμίνη, είναι τον κλασσικό υποψήφιο Δήμαρχο.
Προτιμώ να ξέρω ότι υπάρχει πάντα σαν Συνήγορος του Πολίτη και καλό είναι να μην τον συμβουλεύσει κανείς από αυτούς "που ξέρουν από εκλογές" να γίνει κάτι άλλο.


35 σχόλια:

  1. «Ο τρόπος δημιουργίας και διοχέτευσης των ειδήσεων, κυρίως στους διαύλους της υψηλής σε αριθμούς και ποσοστά παρακολούθησης -γράφει ο Αλέξης Ζήρας στο περιοδικό «Διαβάζω»- θυμίζει ολοκληρωτικά καθεστώτα.
    Αυτοί είναι οι Πασοκικοί κατοχικοί υπάλληλοι του ΔΝΤ που υποστηρίζουν τον Καμίνη. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μετά τον Γιώργο Λιάνη και την ομιλία του στο δελτίο του ΑLTER όπου κατήγγειλε στην ουσία την ασκούμενη πολιτική του κόμματος του αφήνοντας και υπονοούμενα για κλειστή ομάδα εξουσίας γύρω από τον...
    Πρωθυπουργό άλλο ένα στέλεχος του κινήματος ο Αλέξης Μητρόπουλος με επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό λέει με αρκετές λεπτομέρειες το απλό κύριοι … το κόμμα μας μεταλλάχτηκε σε κόμμα καταδυνάστευσης του Ελληνικού λαού, κόμμα των ολίγων και των τραπεζών.
    Άκου πράγματα που καταγγέλλουν αυτοί οι δύο του ΠΑΣΟΚ. Να κατηγορούν το κόμμα του λαού. Τι ξέρουν αυτοί οι άσχετοι; Γιατί δεν ρωτάνε τον Κουβέλη να τους πει την αλήθεια; Αυτός ξέρει πόσο καλό είναι το ΠΑΣΟΚ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γράφει ο Στάθης...
    Πουλάνε σήμερα πατριωτισμό οι επίγονοι των δωσιλόγων, καπηλεύονται το έθνος οι εθνικιστές -τα τσιράκια των Αμερικανών, μιλάνε για «νέο πατριωτισμό» τα ανδρείκελα του Μνημονίου όπως ο Γιωργάκης, και συμμαχεί μαζί του (ευτυχώς όχι κι έως επιπέδου Τατουλοκαρατζαφέρη) ο κ. Κουβέλης καθώς κι όλοι εκείνοι που κόπτονται υπέρ της ασυνέχειας των Ελλήνων ή του αυτοπροσδιορισμού των «άλλων», άλλοι ελληνόφωνοι, άλλοι αρνησιπάτριδες κι άλλοι απλώς φιλελεύθεροι που για όλα αυτά δεν δίνουν δίφραγκο -εκτός κι αν βγάζει τόκο. Ενας παράδοξος αχταρμάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάντως με πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και πατριωτική Αριστερά πράγματι δεν έχουμε καμιά σχέση - μέσα είσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Γιώργο
    Το να μου αποδίδεις ότι ανώνυμο κινείται στο Δίκτυο, είναι πάράλογο. Γινεται περισσότερο παράλογο αν σκεφτείς ότι υπογράφω με τ΄όνομα μου.

    Σανιτόπουλος Θωμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ζητώ την άδεια απο τον οικοδεσπότη ν απαντήσω στον Ανώνυμο 2.17 μ.μ.

    "γειά σου Γιάννη... κουκιά σπέρνω"
    τι να κάνω... αυτό μου θύμισε... στην κυριολεξία...

    Οσο για τον Ανώνυμο 2.21 μ.μ.

    ... βρήκες πραγματικά δυο πολύ "σοβαρά" πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ για να τα φέρεις σαν παράδειγμα... εγώ τουλάχιστον άρχισα να προβληματίζομαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ρε Γιώργο καλημέρα. Γιατί ανοίγετε διάλογο με όλους αυτούς τους καθυστερημένους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ίσως επειδή ο γιατρός μας υπέδειξε η αποτοξίνωση να γίνει σιγά σιγά;
    Μην ξεχνάς ότι για είκοσι χρόνια τρώγαμε στην μάπα τέτοιους τύπους αρκετά συχνά μέχρι και που ο Αλέκος τους έσπρωξε και στην εξουσία της "μεγάλης αριστεράς" του ΣΥΡΙΖΑ και της "αριστερής πλειοψηφίας" - τι περάσαμε και εμείς!
    Τώρα σιγά σιγά τους "στέλνουμε"...

    Βασικά επειδή δεν μ' αρέσει να κόβω σχόλια (αν και το κάνω όταν ξεπερνούν κάθε όριο) απαντώ που και που για να υπενθυμίζω στους ψυχωτικούς της επανάστασης που πάντα είναι εκτός θέματος (το μυαλό τους δεν τους βοηθάει σ' αυτό) ότι καλό είναι να πάνε κάπου αλλού γιατί εδώ δεν έχει αδελφές ψυχές να τους πάρουν τον πόνο...
    Και το χειρότερο είναι ότι συχνά το διασκεδάζω κιόλας...! Είμαι πολύ άρρωστος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν είσαι άρρωστος Γιώργο, σοβαροφανής είσαι.

    Από την άλλη, το φχαριστιέσαι το κράξιμο (γι αυτό και ασχολείσαι με τους ανώνυμους).

    Το άρθρο, για να έρθουμε στην κατ'εσέ ουσία, λέει πως

    αν δεν υποσχεθεί τα ίδια με τους άλλους ο Καμίνης, τον εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια.

    Αυτή είναι η νέα αντίληψη περί πολιτικής;

    Αυτή είναι η κοινωνία των -σοβαρών- πολιτών;

    Αν δεν πει τα ίδια, άστον να κάνει ό,τι του κατέβει, ούτε θέλω να ασχολούμαι. Θα σημάνει αυτομάτως η αλλαγή σελίδας της νέας χιλιετίας στην αυτοδιοίκηση.


    Σπύρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τι να πω.Αφού είμαστε ίδιοι όλοι οι ανώνυμοι αλλάζω όνομα. Από Θωμάς Σανιτόπουλος το κάνω Γιώργος Παπασπυρόπουλος να αποκτήσω κύρος.

    Θ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επώνυμος (όχι του antinews)12 Σεπτεμβρίου 2010 στις 7:16 μ.μ.

    Και εσύ φίλε Γιώργο ανώνυμος δεν είσαι; Το πρόβλημα με το κείμενο είναι ότι επικεντρώνεται στο επικοινωνιακό, αν θα χρησιμοποιήσει ο Καμίνης το γραφειοκρατικό στιλ που χρησιμοποιύσε στην αρχή ή θα υιοθετήσει ένα λιγότερο ξύλινο λόγο. Σημασία έχει τι προτάσεις θα κάνει για την Αθήνα. Το πως θα το πεί με αφήνει αδιάφορο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Βλέπω μόλις σας είπαν καθυστερημένους αρχίσατε να αυτοπροσδιορίζεστε σιγά σιγά.
    Καλό αυτό.
    Η γκρίνια βέβαια και η προκατάληψη πάνε σύννεφο - καμιά αλλαγή, καμιά πρόταση.
    Έ όσο μαζοχιστής (ή σοβαροφανής) κι αν είμαι, αυτό δεν το αντέχω.
    Ο leo έχει απόλυτο δίκιο - παρεκτράπηκα ανωνυμούληδες, παρεκτράπηκα...

    Όσο για τον Καμίνη έχετε να του προτείνετε τίποτα τελικά ή είναι προγραμμένος από χέρι επειδή δεν είναι ...Μητρόπουλος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο αγαπητός Κώστας μπορεί να περιμένει ό,τι θέλει από τοη κ. Κώστα Καμίνη.

    Μπορεί να περιμένει, φυσικά ότι - αν εκλεγεί δήμαρχος της Αθήνας - θα συμπεριφερθεί ως Συνήγορος του Πολίτη, ή ως ό,τι άλλο ο αγαπητός Κώστας επιθυμεί.

    Η ουσία της όλης υπόθεσης δεν έχει να κάνει με τις επιθυμίες του αγαπητού Κώστα, ούτε και με τις δικές μου, ή οποιουδήποτε άλλου, αλλά με το τι θα συμβεί στην πραγματικότητα.

    Και η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.

    Η υποψηφιότητα του κ. Καμίνη δεν είναι υπερκομματική υποψηφιότητα, παρά τα όσα ισχυρίζεται η "Δημοκρατική Αριστερά" του ντροπαλού Μνημονιόφρονα κ. Φώτη Κουβέλη, ο οποίος την πρότεινε, ως μια πρόβα τζενεράλε μιας μεταγενέστερης συνεργασίας των απομειναριών του παλαιού ευρωκομμουνιστικού χώρου, με το μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ του σοσιαλνεοφιλελεύθερου ΓΑΠ.

    Η υποψηφιότητα του κ. Γιώργου Καμίνη είναι μια κοινή κομματική υποψηφιότητα του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και των υπολειμμάτων του ευρωκομμουνισμού και πολιτικών απογόνων του κ. Λεωνίδα Κύρκου και ως τέτοια θα αντιμετωπισθεί από τους ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν πρόκειται να δώσουν συγχωροχάρτι, ούτε σε αυτούς, που υπέγραψαν το απεχθές και επαχθές αποικιοκρατικό Μνημόνιο της ντροπής, αλλά ούτε και στους ντροπαλούς νεόκοπους υποστηρικτές του και θλιβερούς κοινωνικά συντηρητικούς και πολιτικά (κατ' επίφαση) αριστερούς συνεργάτες των υποτακτικών των μοντέρνων κατακτητών της χώρας.

    Το κύμα της λαϊκής οργής θα σαρώσει και τα δύο σκέλη αυτής της αγαστής συμμαχίας των Μνημονιοφρόνων (ανοικτών και κρυφών). Τίποτε δεν πρόκειται να σώσει, ούτε τον μεγάλο εταίρο αυτής της εκλογικής συμμαχίας, αλλά ούτε και τον μικρό κολαούζο του, του οποίου ο πολιτικός ρόλος αποκαλύπτεται, ως ένας ρόλος κοινωνικά αντιδραστικός, πολιτικά συντηρητικός και οικονομικά καταστροφικός, όντας παρακλάδι ενός μετεξελιγμένου ευρωκομμουνιστικού νεοφιλελευθερισμού.

    Και φυσικά και τα δύο μέρη αυτής της τόσο ταιριαστής συμμαχίας θα λάβουν αυτό που τους αξίζει, δηλαδή την οργή του εκλογικού σώματος, την συνακόλουθη εκλογική συντριβή και στο τέλος την χλεύη των Αθηναίων και ευρύτερα των Ελλήνων πολιτών. Μια χλεύη, η οποία και θα τους αξίζει...

    Και οι δύο κωμικοτραγικοί συνεταίροι - είναι η αλήθεια - μας υπόσχονται πολλά σπαρταριστά επεισόδια γέλιου και διασκέδασης, με όσα πρόκειται να ισχυρισθούν και να πράξουν στην πορεία προς τις κάλπες του ερχόμενου Νοεμβρίου.

    Ήδη, τα θλιβερά απολειφάδια του ευρωκομμουνισμού βγήκαν, πρώτα και καλύτερα και μίλησαν για τις "αυτοδιοικητικές εκλογές", που δεν πρέπει να χάσουν το νόημά τους. Φυσικά, νομίζουν πως απευθύνονται σε χαχόλους και βλάκες.

    Μόνο που το εκλογικό σώμα, το οποίο δεν αποτελείται μόνον από βλάκες, θα τους υποδείξει την αλήθεια, την οποία ο κ. Φώτης Κουβέλης και η συντηρητικοποιημένη και ψευδοανανεωτική του παρέα αρνούνται να δουν :

    Ότι οι βλάκες δεν αποτελούν, πλέον, την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος και ότι η σχετική πλειοψηφία των σύγχρονων βλακών βρίσκεται εντός των πυλών του χώρου των γερασμένων και συντηρητικοποίημένων ευρωκομμουνιστών "ανανεωτών"...

    Και αυτό οι συντηρητικοποιημένοι και ντροπαλοί εραστές του αποικιοκρατικού Μνημονίου θα το διαπιστώσουν σύντομα και με πολύ οδυνηρό τρόπο...

    Δείτε και το : "Η λαϊκή οργή θα σαρώσειτο κοινό κομματικό ψηφοδέλτιο Γ. Καμίνη, ως προϊόν της συνεργασίας του σοσιαλνεοφιλελεύθερου ΓΑΠ και των υπολλειμμάτων του μετεξελιγμένου ευρωκομμουνιστικού νεοφιλελευθερισμού" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/socialneofileleftheroi-kai.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Φ.Κουβέλης:
    "Η θέση μας για το Μνημόνιο είναι ξεκάθαρη: δεν το θέλουμε, το αποκρούσαμε, αλλά η απόκρουσή του προϋποθέτει εναλλακτικές προτάσεις για την έξοδο από τις ασφυκτικές του ρυθμίσεις και όχι αφορισμούς, διότι οι αφορισμοί έχει αποδειχτεί ότι δεν αρκούν να μετατοπίσουν τα πράγματα προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση και να οδηγήσουν σε απαλλαγή από τις ρυθμίσεις του Μνημονίου.
    Δεν υποτιμούμε καθόλου τον αυτοδιοικητικό χαρακτήρα των εκλογών, για αυτό και αναδεικνύουμε τα αυτοδιοικητικά χαρακτηστικά των εκλογών, όμως είναι επίσης αναμφισβητητο ότι σε καθεστώς οικονομικής κρίσης με την παρουσία του ΔΝΤ και με δεδομένα τα δυσβάσταχτα βάρη οι πολίτες θα συνυπολογίσουν και το γεγονός αυτό.
    Δεν συμφωνούμε με συσπειρώσεις και μάλιστα ετερόκλητες από πολιτικής απόψεως που γίνονται στο όνομα της αντίθεσης στο Μνημόνιο."

    Άρα φίλε μου Τάσο όσα λες μοιάζουν περισσότερο με προκατάληψη και εκ προοιμίου αντι-ανανεωτική εμπάθεια παρά με αντικειμενική προσέγγιση των γεγονότων.
    Το να αποδίδεις πεισματικά (όπως και άλλοι στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) στον Φ.Κουβέλη και την Δημοκρατική Αριστερά ντροπαλή έστω αποδοχή του μνημονίου είναι ΑΠΛΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ! Αν μόνο έτσι μπορούν να δικαιολογηθούν τα ελλείμματα εναλλακτικών προτάσεων από τον πολιτικό σου χώρο, εντάξει.
    Όποιος δεν έχει θέσεις κοιτάζει να δυσφημίσει τον άλλο έστω κι αν ακόμα ψάχνεται όπως η ΔΑ. Κι όμως όλη η κοινωνία ψάχνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Επιτέλους πότε θα σταματήσετε αυτό το οπαδηλίκι??
    Είναι πια τόσο προβλέψιμο, αλλά και εντελώς ανούσιο.
    Καμίνης, Μπιρπμίλη,Τσίπρας.Αλαβάνος,Μητρόπουλος Κικίλιας κ.α.....
    Εσείς σε όλα αυτά, που βρισκόσαστε? ως συμμετοχή εννοώ και όχι ως ....θεατές οπαδοί???
    Μήπως, λέω μήπως, να σκεφτείτε τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε για τη ζωή μας για τη ζωή σας,αντί να στοιχίζεστε πίσω από αυτό που σας ανήκει,η πολιτική δηλαδή,"τρωγόσαστε"με εξυπνακίστικες ατάκες για όλο αυτό το σάπιο που έκανε τη ζωή μας κόλαση.
    Αντιδράστε επιτέλους ως ζώντες οργανισμοί,δεν είστε αμοιβάδες,απαιτήστε παντού τη συμμετοχή είναι δικαίωμα σας είναι δικαίωμα΄μας.
    Δεν υπάρχουν "εκλεκτοί"παρά μόνο μέσα σε αντιδραστικά μυαλά,όλοι οι "εκλεκτοί" όλοι οι εν ονόματι άλλων ομιλούντες γραφειοκράτες και καθίκια του κερατά εξελίχτηκαν.
    Λίγη σκέψη δε βλάπτει,γιατί στη τελική όλοι αυτοί δε δίνουν δυάρα για σας και τα προβλήματα σας.
    Καλή η αφασία καλή η ιδιωτεία φτάνει πια όμως με τη παράγκα και τη κοροϊδία!!!
    Καιρός για "διάβασμα"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο τύπος των ήλων
    • Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
    Κύκλωπες και Σειρήνες
    Ησαν «όλοι» εκεί.
    Στη Θεσσαλονίκη. Θιασώτες της άμεσης δημοκρατίας, εναλλακτικοί, αναρχοσυνδικαλιστές, καταστασιακοί. Αλλά ο μηντιακός Κύκλωπας έβλεπε μονάχα τον κυβερνητικό θίασο και άκουγε τις δυσβάσταχτες κοινοτοπίες του πρωθυπουργού και της προπαγάνδας... Ησαν «όλοι» εκεί: ο δήμαρχος της ανδαλουσιάνικης Μαριναλέντας, της κωμόπολης που ενσαρκώνει τα ιδεώδη της αυτο-διοίκησης• ο επικεφαλής της ολλανδικής πρωτοβουλίας «Η Ελλάδα είναι παντού»• εκπρόσωπος από το αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, της πόλης η οποία -εκτός από τα «πολυβόλα» της Μπαρτσελόνα- έχει να επιδείξει τοίχους κατάστικτους από τις σφαίρες του Εμφυλίου και το πνεύμα του Μπουαναβεντούρα Ντουρούτι να πλανάται στα στενά της ξάγρυπνης πόλης• εκπρόσωπος από το αναρχοσυνδικαλιστικό συνδικάτο της Γερμανίας FAU• και, βέβαια, ο Ραούλ Βανεγκέμ, ο μύθος, ο παλιός των καταστασιακών, που δεν πήγε σπίτι του, αλλά εννοεί ακόμη να αντιστέκεται. «Δεν είμαστε παράδειγμα, είμαστε πείραμα», είπε ο Βανεγκέμ -στον Μπάμπη Μπίκα της «Μακεδονίας»- μιλώντας για τα ποικιλώνυμα κινήματα αντίστασης που αναπτύσσονται σε όλη την υφήλιο... «Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα -είπε ο Ολλανδός Γέλε Μπρούισμα- μας αφορά όλους, αφού τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα έρχονται και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Η Ελλάδα είναι παντού, γιατί αποτελεί πειραματόζωο... Αλλά δεν είστε μόνο πειραματόζωο, αλλά και παράδειγμα για μας» (...Εντάξει τα μαρκαρισμένα κρατικά Μέσα και τα ιδιωτικά θερμοκήπια της προπαγάνδας. Αλλά οι εφημερίδες, και δη οι προοδευτικές; Ούτε μια γραμμή για την παρουσία του Βανεγκέμ;) *** Αλλά μόλις οι απαντήσεις μοιραία ξέφευγαν από το «λυσάρι» των επικοινωνιακών συμβούλων γέμιζε ο τόπος (της γλώσσας) θρόμβους και ο πρωθυπουργός έδειχνε να ρετάρει (γλωσσικά) σαν παλιό τρακτέρ στην ανηφόρα. Λεπτομέρειες, για τις ύαινες που κάποτε είχαν κατασπαράξει τον Εβερτ και τώρα αιδημόνως σιωπούν. Λεπτομέρειες και για ορισμένους άλλους, οι οποίοι ουδέποτε χάραξαν μια γραμμή έστω μελαγχολικής παρατήρησης για τα απελπιστικά ελληνικά του κ. Παπανδρέου, καθώς και για τον θηριώδη λαϊκισμό του *** Από το opengov. στο fast track. Καλά το πάει ο easy rider...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ ...Μέρο΅1ο
    Take a walk on the wild side
    Tου Nικου Γ. Ξυδακη
    Ζητιάνοι, πρεζάκια, πλανόδιοι πωλητές, φυλές των φαναριών. Ανάμεσά τους, με το φως της μέρας, κυκλοφορούν και μικρομεσαίοι Ελληνες, από ανάγκη, επειδή πρέπει να βρίσκονται εκεί, επειδή περνούν απ’ εκεί, επειδή ξέμειναν οι δουλειές τους εκεί. Οταν πέσει η νύχτα, οι μικρομεσαίοι εξαφανίζονται, εκτός από όσους έχουν τα σπίτια τους εκεί: είναι αυτοί που ζουν εκτός πολιτεύματος, όπως περιγράφει τον εαυτό του φίλος, κάτοικος Πατησίων.
    Κάθε περιγραφή της παρούσας κατάστασης στο ιστορικό κέντρο υπολείπεται της πραγματικότητας• κάθε περιγραφή είναι πιο ζοφερή από την προηγούμενη. Καθώς σωρεύονται οι περιγραφές, αποσπασματικές και περιπτωσιολογικές, μετατρέπονται ακαριαία σε κοινοτοπία, καταντάνε αναμενόμενη μικροφρίκη. Οι μικρομεσαίοι δεν θέλουν να μαθαίνουν, δεν θέλουν να βλέπουν λιώμα πλάσματα χυμένα στα ρείθρα, δεν θέλουν να μυρίζουν ούρα, δεν θέλουν να ακούνε για εγκληματικότητα, δεν θέλουν να δεχτούν ότι η πόλη τους, η πρωτεύουσα του κρατιδίου, καρδιά και πνεύμονας της Δημοκρατίας, κατελήφθη από αλλότριες δυνάμεις, από υπέρτερες δυνάμεις, από τις δυνάμεις της απόλυτης φτώχειας, της εξαθλίωσης, των ανθρώπινων ναυαγίων. Οι μικρομεσαίοι δεν θέλουν να ξέρουν ότι η Αθήνα μετασχηματίζεται σε χωματερή, ότι η εξαθλίωση απλώνεται σαν γιγάντιος μύκητας που όλα τα σκεπάζει και τα κατατρώει, από το κέντρο, εστία της λοίμωξης, προς την περιφέρεια, προς τις γειτονιές, τις συνοικίες, τα προάστια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Take a walk on the wild side
    Tου Nικου Γ. Ξυδακη
    Μέρος 2ο

    Οι μικρομεσαίοι Ελληνες δεν θέλουν να ξέρουν το προφανές: Στη χωματερή του ιστορικού κέντρου καθρεφτίζεται εν μέρει η παρούσα Ελλάδα, και εν όλω η επελαύνουσα Ελλάδα του σκληρού χειμώνα 2010 - 11. Καθρεφτίζεται ένα κράτος, μια διοίκηση, ένα πολιτικό σύστημα και ένας λαός, που περιφρόνησαν τον δημόσιο χώρο, τον συλλογικό βίο, το κοινό καλό, το σχέδιο, την ταυτότητα, που στρουθοκαμήλισαν ενώπιον της ζωής με κλισέ ορθοφροσύνης, που φάνηκαν οπισθόβουλοι, συμφεροντολόγοι, απαθείς, κυνικοί, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν.
    Η μεσαία τάξη, παγωμένη και έμφοβη, δεν θέλει να δει την προεικόνισή της: Εξω από κάθε μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, που κλείνει και μένει ξενοίκιαστο, πένθιμο, στήνεται σκουπιδαριό και δημόσιο ουρητήριο. Το άφησε ο μαγαζάτορας, ο ιδιώτης, έγινε οιονεί δημόσιο, το άφησαν όλοι: ακόμη και οι οδοκαθαριστές του δήμου. Αυτή η εικόνα, βγαλμένη από δυστοπικά μυθιστορήματα και ταινίες, βγαλμένη από βίαια ντοκιμαντέρ και βίντεο ειδήσεων, θα ’πρεπε να στοιχειώνει τον ύπνο των Ελλήνων. Με υπερφορτωμένες και υποβαθμιζόμενες υποδομές, με σχολεία και νοσοκομεία σε φθίση, με τον κοινωνικό μισθό ισχνό ή ανύπαρκτο, με το νόμιμο εισόδημα συρρικνούμενο, με την παραοικονομία υπό πίεση, με το κράτος χρεοκοπημένο, με τους κυβερνήτες λίγους και άσχετους, ελπίζει άραγε ο Ελληνας ότι τα πράγματα θα φτιάξουν; Μαγικά;
    Θα βουλιάζουμε. Κάθε μέρα, κάθε μήνα. Η ύφεση φέρνει φτώχεια στη μικρομεσαία Ελλάδα, φέρνει μνήμες υπανάπτυξης, φέρνει τον μικρομεσαίο, αυτόν που ξέχασε τη φτώχεια και την σπάνιδα, πιο κοντά, όλο και πιο κοντά στο επίπεδο του οικονομικού πρόσφυγα, του μετανάστη, του απεγνωσμένου. Ο βούρκος του περιθωριακού απειλεί να ρουφήξει και τον ενταγμένο μικρομεσαίο. Μοιράζονται τον ίδιο δημόσιο χώρο, την ίδια ζούγκλα, την ίδια χωματερή.
    Στην κρίση καλύτερος δρομέας είναι ο πλούσιος, έγραψε ένας τραπεζίτης πρόσφατα. Ουδέν αληθέστερον. Οι έχοντες δεν ζουν καν στην Αθήνα, δεν τους νοιάζει• και ίσως βλέπουν την παρακμή της μεσαίας τάξης σαν αποκατάσταση της διασαλευθείσας τάξης, της απόλυτης κυριαρχίας τους, της φεουδαρχίας με νεωτερικά ψιμύθια. Οι περισσότεροι πολιτικοί υπηρετούν αυτή τη λογική, ή ανήκουν σ’ αυτήν• έχουν εγκαταλείψει προ πολλού και τη δημοκρατία και την πατρίδα.
    Το θέμα είναι τι κάνουν οι μικρομεσαίοι, οι πολλοί, όσοι δεν είναι πάνω από τη φτώχεια, αλλά μακριά από τον πλούτο• τι κάνουν για να σωθούν. Εκαναν το κουνέλι, λούφα και φυγή• μήπως και ωφεληθούν οι ίδιοι από την αδικία, την ανισότητα, την ανομία. Τώρα όμως απειλούνται με ισοπέδωση όλοι, κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του. Μόνο αν δράσουν συλλογικά, μόνο αν μεταβούν στο Εμείς, θα μπορέσουν να αποτρέψουν την εξολόθρευσή τους, υλική, ηθική, πνευματική. Μόνο αν αποφασίσουν να δράσουν για τον συλλογικό εαυτό, μόνο τότε υπάρχουν ελπίδες ανάσχεσης και αναστροφής τα χρόνια που έρχονται. Οποιος δεν καταλαβαίνει, όποιος δεν αντιλαμβάνεται την ιστορική θραύση, ας κάνει μια βόλτα on the wild side.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Για να θέτεις ζήτημα συκοφαντίας της ΔΗΑΡΙ για το θέμα του μνημονίου σημαίνει πως δεν διαβάζεις ούτε την σελίδα ananeotiki.gr, στην οποία αρκετοί το αντιμετωπίζουν καθαρά σαν αναγκαίο κακό που θα το υποστούμε απουσία άλλης «λογικής» λύσης.

    Και ο ίδιος ο Κουβέλης όμως στο απόσπασμα που παραθέτεις δεν μιλά για έξοδο τώρα από το μνημόνιο αλλά «δεν το θέλουμε, το αποκρούσαμε». Ούτε ο Γιωργάκης το ήθελε μας το φόρεσε όμως και μην ξεχνάμε ότι το «αποκρούσατε» ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.

    Αν θέλετε να βγούμε από το μνημόνιο τώρα, και επαναλαμβάνω τώρα και όχι μετά από δυο τρία χρόνια πέστε και σε μας αυτές τις μαγικές προτάσεις για να πληρωθούν οι δόσεις που χρωστάμε στους φίλτατους τραπεζίτες και να σωθούμε .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @tassos,
    >
    Μόνο που το εκλογικό σώμα, το οποίο δεν αποτελείται μόνον από βλάκες, θα τους υποδείξει την αλήθεια, την οποία ο κ. Φώτης Κουβέλης και η συντηρητικοποιημένη
    και ψευδοανανεωτική του παρέα αρνούνται να δουν :>

    Ενώ εσύ την βλέπεις αυτή την αλήθεια με τον Ακροδεξιό Κακλαμάνη και τον Ομοιδεάτη του Α. Σαμαρά ο οποίος μας οδήγησε στο μνημόνιο. Αυτή είναι η δική σου αλήθεια φτιαγμένη σε ένα εταιρόκλητο ψέμα με ετερόκλητους ανθρώπους. όσο για το ποιοί προκαλούν τα γέλια ήδη βλέπουμε τα πρώτα επεισόδια της μητροπουλιάδας. Να τους χαίρεστε αυτούς τους τηλεαστέρες που από συμπόνια βρίσκονται δίπλα στον λαό αφού φυσικά προηγούμενα πλούτισαν απο αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Νομίζω υπάρχει πρόβλημα και δεν είναι πολιτικό είναι σεξουαλικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είναι αλήθεια ότι στενοχώρησα κάποιους καλούς φίλους.

    Αυτό δεν έγινε απερίσκεπτα. Ούτε χωρίς δική μου στενοχώρια.

    Όμως, οι καιροί ου μενετοί. Και αυτό επιβάλλει το να λέω την γνώμη μου χωρίς περιστροφές και χωρίς να στρογγυλεύω τις αιχμές.

    Ο ΓΑΠ και η οπερεττική τρόϊκα των μοντέρνων μεταναζιστών κατακτητών διαλύουν τον τόπο και έχουν σκοπό αυτό το έργο να το ολοκληρώσουν, για να σώσουν, έτσι όπως είναι τώρα το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και την ξιπασμένη ελίτ του, φυσικά πάνω στις πλάτες του ελληνικού και ευρύτερα του πληθυσμού της Ευρώπης.

    Αυτή η καταστροφική εξέλιξη είναι που πρέπει να αποτραπεί.

    Και - είτε αρέσει, είτε όχι - η εξέλιξη αυτή δεν αποτρέπεται με τις οποιεσδήποτε συνεργασίες - σε οποιοδήποτε επίπεδο - με τους υποτακτικούς και τους συνεργάτες των μοντέρνων κατακτητών της χώρας
    .

    Το αντίθετο, μάλιστα. Οι συνεργασίες με τους υποτακτικούς των μοντέρνων κατακτητών (που ενεργούν, ως εκπρόσωποι των δανειστών της χώρας, τα συμφέροντα των οποίων, πρωτίστως, εξυπηρετούν) διευκολύνουν το πρόγραμμα διάλυσης του τόπου και εξανδραποδισμού του ελληνικού (και του ευρωπαϊκού) πληθυσμού, επιταχύνοντας την εφαρμογή του.

    Δεν το αντιλαμβάνεται αυτό ο κ. Φώτης Κουβέλης και η γερασμένη και συντηρητικοποιημένη "ανανεωτική" του παρέα;

    Δεν νομίζω.

    Αλλά, ακόμα και αν δεν έχουν αντιληφθεί το που βαδίζει το τροϊκανό Μνημόνιο και την απώτερη στόχευσή του, καιρός είναι να το καταλάβουν.

    Διότι αν δεν το καταλάβουν, θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό - τον οποίον θα τους τον στείλουν οι ψηφοφόροι...


    Dixi et salvavi animam meam - που έλεγε και ο άθεος γερο-Μαρξ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ρε παιδιά είστε φριχτά καυλωμένοι και διαπύρσιοι εχθροί του μνημόνιου.Την ίδια στιγμή στη δουλειά σας ποιείται την νήσσαν και πάτε τα πάσα σας μην σας διώξουν ή σας μετατάξουν ή χάσετε τέλος πάντων κάποια αβάντα που έχετε κατακτήσει με αγώνες. Την ίδια στιγμή ένα ψιλομπαγιόκο στην τράπεζα το έχετε και εύχεστε μην τα σκατώσει ο ΓΑΠ και το ΔΝΤ και χρεοκοπήσουμε και κόποι μιας ζωής κάνουν φτερά.
    Μετά σας φταίει ο Κουβέλης και η ΔΑ. Που ζείτε; πόσο βολεμένοι είσαστε; Πόσο πουλάτε επανάσταση και βαθιά ανάλυση ενώ τρέμετε; Δεν είστε όλοι Αλαβάνοι φαντάζομαι νάχετε την καβάντζα σας βρέξει χιονήσει; Τραβάτε βρείτε τίποτα αγαθούς για να τους στρατολογήσετε. Εδώ τι μαζεύεστε να κάνετε τι; ΝΑ μας ταπώσετε με αυτά που λέτε. Και μετά νικήσατε και πήρατε το κύπελλο; Τι χουλιγκάνοι, τι άρρωστοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ρε Τάσσο εντάξει γέρος ο Κουβέλης και γω και η παρέα του. Τι να κάνουμε; Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, είμαστε χαζοί. Αν θέλουμε τα τρολ σου θάρθουμε στο blog σου. Δεν γίνεται διάλογος έτσι, βγείτε και λίγο έξω να ξεθολώσετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. συγκλονιστικά τα επιχειρήματα της υπεύθυνης αριστεράς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ως Τάσος Αναστασόπουλος, δεν θεωρώ, ούτε αποκάλεσα κανέναν χαζό, από όσους συμμετέχουν στην συζήτηση, αγαπητέ Leo. Και δεν το έπραξα αυτό ούτε με άλλο ψευδώνυμο, ούτε ως ανώνυμος, διότι δεν χρησιμοποιώ άλλα ψευδώνυμα, ούτε και ανωνυμογραφώ.

    Αντιθέτως, μπορώ να πω ότι τους εκτιμώ όλους - πέρα από τις όποιες διαφωνίες.

    (Στην πραγματικότητα, βέβαια, υπάρχει κάποιος, που είναι χαζός και τον έπιασαν κορόϊδο οι Φον Φούφουτοι του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αυτός, όμως, δεν συμμετέχει στην παρούσα συζήτηση).

    Και κάτι για το Μνημόνιο και το Δ.Ν.Τ.:

    Ο ουσιαστικός εμπνευστής και συντάκτης του Μνημονίου δεν είναι το Δ.Ν.Τ., το οποίο παίζει έναν επικουρικό ρόλο στην όλη υπόθεση.

    Βέβαια, είναι της μόδας και είναι βολικό το να φορτώνονται όλα στο Δ.Ν.Τ., αλλά η αλήθεια είναι ότι ο σκληρός πυρήνας του επαχθούς αποικιοκρατικού Μνημονίου της ντροπής έχει συνταχθεί σύμφωνα με τις προδιαγραφές της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίες προδιαγραφές υπαγορεύτηκαν από τον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό (Μέρκελ, Βεστερβέλλε και Σόϋμπλε).

    Το Δ.Ν.Τ. του Ντομινίκ Στρως-Καν (και για λόγους πολιτικής αλληλεγγύης προς τον ΓΑΠ) είχε διαφορετικές προτάσεις, που αποσκοπούσαν σε μια πιο ήπια προσαρμογή και από απόψεως χρονικής διάρκειας των μέτρων (μεγαλύτερη χρονική επιμήκυνσή τους), αλλά και επειδή διαφοροποιούνταν στο ζήτημα της έντασής τους.

    Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε διαφορετική άποψη, την οποία και επέβαλε, θεωρώντας ότι το χρονικό διάστημα λήψης των μέτρων έπρεπε να είναι μικρό και η ένταση των μέτρων πολύ μεγάλη, προκειμένου να μην "σπαταληθεί" όλο το ποσών των 110 - 180 δισ. €, για την "στήριξη" της ελληνικής οικονομίας.

    Οι Ευρωπαίοι "εταίροι" λειτούργησαν, με έναν εντελώς τσιγγούνικο τρόπο, ως νέοι Scroodge McDuck, και για να ικανοποιήσουν αυτήν τους την ιδιότητα, επέβαλαν αυτήν την υπερταχεία πολιτική λιτότητας στην χώρα μας και τον πληθυσμό της, με σκοπό να καταφέρουν να επαναφέρουν την Ελλάδα, για δανεισμό, στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο του 2011
    ("Μέσα σε ένα χρόνο η Ελλάδα πρέπει να γυρίσει στις αγορές". Αυτό ήταν το επαναλαμβανόμενο μότο της Μέρκελ τον περασμένο Απρίλιο).

    Πριν δύο μήνες, μάλιστα, ο Ντομινίκ Στρως-Καν πρότεινε στους Ευρωπαίους να ενταχθεί η Ελλάδα στον Μηχανισμό Στήριξης των 750 δισ. €, που έχει σχεδιασθεί για τις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Αλλά ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός και η Ε.Ε. αρνήθηκε, κατηγορηματικά, μια τέτοια ενέργεια.

    Δεν θα τα καταφέρουν και δεν θα επαναφέρουν, σύντομα, για δανεισμό, την Ελλάδα στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Και φυσικά θα υποχρεωθούν να "ξηλωθούν", ξοδεύοντας περισσότερα από όσα υπολόγιζαν. Το πόσο περισσότερα θα υποχρεωθούν να ξοδέψουν, αυτό είναι κάτι που μένει να το δούμε. Ήδη η χθεσινή πώληση των εντόκων γραμματίων εξάμηνης διάρκειας έγινε με επιτόκιο της τάξης του 4,83%, ενώ τον περασμένο Ιούλιο το ίδιο επιτόκιο ήταν στα επίπεδα του 4,62%, ενώ τον περασμένο Ιανουάριο, τότε που άρχισαν τα spreads να πετούν στα επουράνια, το ίδιο επιτόκιο έφθανε στο ... 1,38%. Αυτά είναι τα κατορθώματα του ΓΑΠ και της διασκεδαστικής τρόϊκας του Servaas Deroose!)

    Μπορεί να είναι βολικό το να παρουσιάζεται, ως μπαμπούλας το Δ.Ν.Τ. Αλλά αυτό δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.

    Όχι γιατί το Δ.Ν.Τ. είναι ο καλός της υπόθεσης. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι και αυτό ένας από τους κακούς στην υπόθεση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας.

    Όμως, ο κάκιστος και ο χείριστος στην υπόθεση της ελληνικής τραγωδίας, που όλοι μας ζούμε και υφιστάμεθα, είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ε.Κ.Τ., ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός και οι γραφειοκρατίες τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μερικές φορές, νοιώθω θλίψη.
    Ανθρωποι, που καταλαβαίνουν, επιλέγουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
    Γιατί αναρωτιέμαι;
    Ο Τάσος για παράδειγμα, αν διαβάσει κανείς τα δύο πρώτα σχόλιά του, είναι επιθετικός, υβριστικός, θρασύς, με έναν λαικίστικο, γεμάτο επιθετικούς προσδιορισμούς λόγο, που με το τελευταίο σχόλιό του, δεν φαίνεται να έχουν λόγο που γράφτηκαν.
    Σαν άσκηση "προπαγανδιστικού λόγου" κάποιας παλαιοκομμουνιστικής ή εθνικιστικής σέχτας.
    Και μετά, καταλήγει ότι είναι "μόδα να τα ρίχνει κανείς όλα στο ΔΝΤ", την ίδια ώρα που ξέρει πολύ καλά, ότι πολύ σύντομα το ζήτημα δεν θα είναι αν είμαστε με το Μνημόνιο ή όχι, αλλά αν θα μας δίνουν ένα ακόμα Μνημόνιο, επειδή είναι πολύ δύσκολο, να φανταστώ ότι θα αποφύγουμε την χρεοκοπία, όχι από επιλογή μας, αλλά από έλλειψη της εναλλακτικής ακόμη και ενός επαχθούς μνημονίου.
    Το μόνο ερώτημα που υπάρχει πραγματικά είναι, αν στην φάση που θάχουμε το μνημόνιο, θα καταφέρουμε να ετοιμάσουμε τις προϋποθέσεις να μην εξαρτόμαστε από την ανάγκη ενός επομένου. Πολύ αμφιβάλλω.

    Λυπάμαι Τάσο , κρίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τυπική περίπτωση, παλαιού αριστερού συνδικαλιστή, σε άνοια, που θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να επιχειρηματολογεί και έτσι και ανάποδα. Ξεφτίλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Κωστή μου χαίρομαι πολύ που παρενέβης στην συζήτηση.

    Φυσικά, δεν έχω βρίσει κανέναν. Δεν υπάρχουν προσωπικές ύβρεις εναντίον ουδενός από τους καθ' όλα αξιότιμους συνομιλητές.

    (Ούτε και υπερασπίζομαι τις θέσεις του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ, αφού και αυτοί έχουν τις δικές τους "αμαρτίες", που εκδηλώνονται αυτές τις ημέρες, με την κλασσική διαδικασία αμοιβαδοποίησης, που παρακολουθεί εδώ και χρόνια την ελληνική αριστερά και στην οποία αμοιβαδοποίηση συνέβαλε τα πλείστα ο κ. Φώτης Κουβέλης. Προτιμώ να κρατώ τις αποστάσεις μου από όλα αυτά).

    Θα μου επιτρέψεις να πω ότι ουδεμία αντίφαση υπάρχει ανάμεσα στην επιχειρηματολογία που ανέπτυξα στο πρώτο σχόλιό μου και σε εκείνην που ανέπτυξα στο τελευταίο. Διαφορά ύφους προφανώς υπάρχει. Όχι όμως ουσίας. Και δεν θα μπορούσε να υπάρχει διαφορά ουσίας διότι άλλο θέμα αντιμετωπίζει το πρώτο σχόλιο (κοινό κομματικό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ - Δημοκρατικής Αριστεράς υπό τον κ. Γ. Κομίνη στην Αθήνα) και με άλλο θέμα καταπιάνεται το τελευταίο (ρόλος του Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. στο αποικιοκρατικό Μημόνιο του αίσχους).

    Και η αλήθεια πρέπει να λέγεται, είτε αυτή είναι αρεστή, είτε όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Και αυτό το λέω π.χ. για τον ρόλο του Δ.Ν.Τ. στην όλη υπόθεση του Μνημονίου, που υπέγραψε η νεοκατοχική κυβέρνηση του ΓΑΠ, ο οποίος ρόλος έχει υπερτιμηθεί από τους αριστερούς συνδικαλιστές της παλαιάς κοπής, στους οποίους αναφέρεσαι και μου τους ... χρεώνεις (ως συμπεριφορά εννοώ).

    Ο σκληρός πυρήνας του Μνημονίου , όπως έγραψα, δεν χρεώνεται κυρίως στο Δ.Ν.Τ., παρά τα όσα αρέσκονται να ισχυρίζονται οι παλαιομοδίτες αριστεροί (και οι δεξιοί), αλλά στην Ε.Ε. και την Comission, τη εμπνεύσει του τραγελαφικού κυβερνητικού συνασπισμού των Μέρκελ - Βεστερβέλλε - Σόϊμπλε.

    Αυτή είναι η αλήθεια και το να το κρύβουμε είναι στρουθοκαμηλισμός.

    Και εδώ ερχόμαστε στον σκληρό πυρήνα του προβλήματος, που έχει να κάνει με την (και είναι η ίδια η) ευρωζώνη - και εν μέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση.

    Κατ' αρχήν, μην ανησυχείς. Οι "εταίροι" δεν έκαναν το Μνημόνιο και δεν δέσμευσαν τα 110 - 180 δισ. €, για χάρη της Ελλάδας, ώστε να την εγκαταλείψουν έτσι εύκολα, όπως φοβάσαι.

    Ο βλακώδης και τσιγγούνικος μηχανισμός στήριξης δεν είναι μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας, όπως ψευδωνύμως επιγράφεται. Είναι ένας χοντροκομμένος και άπελπις μηχανισμός στήριξης του ευρωπαϊκού (και διεθνούς) τραπεζικού συστήματος και κυρίως των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, που είναι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα.

    Όπως επίσης είναι και ένας μηχανισμός προστασίας του ευρώ και της ευρωζώνης από την διάλυση, η οποία - προς το παρόν - μόλις απεφεύχθη την 9/5/2010, με την δημιουργία του δεύτερου μηχανισμού στήριξης των χωρών της ευρωζώνης, με την προικοδότηση των 750 δισ. € (και αυτός ο μηχανισμός είναι χοντροκομμένος, ανεπαρκής και τσιγγούνικος και γι' αυτό θα καταστεί αναποτελεσματικός).

    Και οι δύο αυτοί μηχανισμοί δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα της ευρωζώνης και δεν πρόκειται να την γλυτώσουν από την διάλυση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Για να γλυτώσει η ευρωζώνη από την διάλυση η λύση είναι άλλη και έχει να κάνει με την λειτουργία της Ε.Κ.Τ. και της ίδιας της ευρωζώνης, η οποία πνίγεται στα χρέη (στο 80% του ΑΕΠ της ανέρχεται το χρέος των χωρών της ευρωζώνης και το 2015, καλώς εχόντων των πραγμάτων το χρέος αυτό θα φθάσει στο 115% του ΑΕΠ της).

    Η Ε.Κ.Τ. για να μην διαλυθεί η ευρωζώνη πρέπει να αναλάβει την εξυπηρέτηση των χωρών της ευρωζώνης, εγγυούμενη γι' αυτά και να καταστήσει ευρωομόλογα τα ομόλογα των κρατών της και φυσικά να κόψει χρήμα για να χρηματοδοτήσει την εξυπηρέτηση αυτών των χρεών, καθώς και τις δημοσιονομικές πολιτικές των χωρών της ευρωζώνης, μαζύ με την επάνοδο των οικονομιών τους στην αναπτυξιακή διαδικασία.

    Το τραπεζοπιστωτικό σύστημα και οι πολιτικοί κολαούζοι του, αρνούνται να ακολουθήσουν μια τέτοια πολιτική και δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τους την επιβάλλει, (αφού όλες οι ευρωσυνθήκες οικοδομήθηκαν πάνω στην άρνηση αντιμετώπισης αυτών των ουσιωδών προβλημάτων της Ευρώπης, για την ακρίβεια αποκλείοντας την αντιμετώπισή τους), διότι η ευρωζώνη είναι ένα σκορποχώρι, όπου κυριαρχούν οι γερμανικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με την συνεπικουρία των Γάλλων ομολόγων τους.

    Και εδώ ερχόμαστε το πολιτικό πρόβλημα της ευρωζώνης. Όσο η Ε.Κ.Τ. μένει αδέσποτη και όσο δεν υπάρχει μια ευρωπαϊκή ομοσπονδιακή δομή, με κεντρική κυβέρνηση (φυσικά υπόλογη στον ευρωπαϊκό πληθυσμό), που να ορίζει την νομισματική και κυρίως την δημοσιονομική και αναπτυξιακή πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί, ουδέν θα γίνει, από τα όσα πρέπει να γίνουν.

    Έτσι, φυσικά η ευρωζώνη πάει για φούντο (χάρη στον ... ΓΑΠ - ναι, ναι στον ΓΑΠ, όσο και αυτό σου φαίνεται απίθανο - και την απύθμενη αφέλειά του).

    Μόνον αν αλλάξουν οι πολιτικές που ακολουθούνται στην ευρωζώνη, αυτή θα σωθεί. Αυτό δεν είναι απίθανο, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο, πολύ χρονοβόρο και πολύ, μα πάρα πολύ επώδυνο και για τον ελληνικό πληθυσμό, που η ευήθεια του ΓΑΠ τον στοχοποίησε στις διεθνείς αγορές, αλλά και για τον ευρωπαϊκό και τούτο διότι ο συνασπισμός συμφερόντων, που εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, που ηγεμονεύει στην Ευρώπη και ο οποίος αποκαλύφθηκε - μιλώ για την χρηματοπιστωτική ελίτ της ευρωζώνης και την συμβιωτική της σχέση με την πολιτική ελίτ, η οποία έχει απομακρυνθεί, εντελώς, από τις παλαιές κοινωνικές της αναφορές και δεσμεύσεις -, δείχνοντας το χειρότερο πρόσωπό του από το 2008 και μετά, δύσκολα θα χάσει την ηγεμονία του, αφού ο λαϊκός παράγοντας είναι κατακερματισμένος, εντός των χωρών της Ευρώπης και δεν έχει ευρύτερη ευρωπαϊκή διάσταση και αντίληψη των πραγμάτων - όπως στις Η.Π.Α., ή στην Ιαπωνία για παράδειγμα, όπου εκεί ο λαϊκός παράγοντας, μέσα από το κλασσικό ιδεολόγημα του έθνους - κράτους, είτε αυτό είναι ομοσπονδιακό, είτε όχι, έχει λόγο στα πράγματα.

    Όσο τα πράγματα μένουν έτσι, η Ελλάδα δεν έχει καμμιά δουλειά σε αυτό το κακόγουστο τσίρκο. Ως εκ τούτου, θα είναι ευχής έργον να αποφασίσουν οι "εταίροι" να σταματήσουν το Μνημόνιο και την "βοήθεια" στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Όμως, οι "εταίροι" δεν είναι κορόϊδα και δεν θα το κάνουν, διότι όλη αυτή η διαδικασία είναι μια τριετής αναστολή του προβλήματος, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να δουν τι θα κάνουν, αφού δώσουν τα απαραίτητα χρονικά περιθώρια στην Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Γαλλία και ούτω καθεξής, για να πάρουν τα μέτρα που - αυτοί νομίζουν ότι πρέπει να πάρουν - για να αποτρέψουν την επερχόμενη χρηματοπιστωτική κατάρρευση του συστήματος, με τα χαρακτηριστικά που αυτή έχει μέχρι σήμερα και όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά την δεκαετία του 1980, με απαρχές στις πολιτικές Θάτσερ και Ρήγκαν και ύστερα από την κατάρρευση της "Ε.Σ.Σ.Δ." και την επελθούσα άκρατη και αχαλίνωτη παγκοσμιοποίηση, με την επικράτηση των νεοφιλελεύθερων ιδεών, των οποίων τα καταστροφικά αποτελέσματα ζούμε σήμερα και των οποίων προϊόν είναι η ηγεμονική επικράτηση των χρηματοπιστωτικών γραφειοκρατικών ελίτ και στην Ε.Ε και διεθνώς.

    Απαραίτητη προϋπόθεση, για να πάει η χώρα μπροστά, είναι η απεμπλοκή της από το Μνημόνιο, το συντομότερο δυνατόν - ακόμα και χθες αν αυτό ήταν δυνατόν.

    Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την απομάκρυνση της νεοκατοχικής κυβέρνησης των μοντέρνων Quislings και την επαναδιαπραγμάτευση με τους "εταίρους", για μια νέα συμφωνία, πάνω στις βάσεις, που λίγο - πολύ πιο πάνω περιέγραψα, μένοντας στην ευρωζώνη (στην οποία εγκληματικά έβαλε την Ελλάδα ο ολετήρας του τόπου μας ο Κώστας Σημίτης και η παρέα του - οι κύριοι Μουζέλης, Θέμελης, Παπαντωνίου, Χριστοδούλάκης, Γκίκας Χαρδούβελης, Παπαδήμος, Στουρνάρας, Γκαργκάνας και δεν συμμαζεύεται και ενώ η χώρα δεν είχε τα εχέγγυα να εισέλθει σε αυτόν τον λάκκο των λεόντων, αφού έχανε τον έλεγχο στο νόμισμά της και την Κεντρική της Τράπεζα, την οποία κατάργησε και αποδραχμοποιούσε το χρέος της, το οποίο κατά 85% ήταν εκφρασμένο σε δραχμές, βάζοντας έτσι τα θεμέλια για την τωρινή της χρεωκοπία, που βασίζεται στην αδυναμία της να εκδώσει χρήμα, έτσι ώστε να αποπληρώσει τις δόσεις των δανείων της και να χρηματοδοτήσει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας).

    Και αν οι "εταίροι" δεν συμφωνήσουν η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε επιλεκτική στάση των εξωτερικών της πληρωμών και να τους αφήσει να βράσουν στο ζουμί τους.

    Και αν χρειασθεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη επαναδραχμοποιώντας το χρέος της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Να είσαι σίγουρος, αγαπητέ Κωστή μου, ότι έτσι η χώρα θα εισέλθει, γρήγορα, σε μια διαδικασία ταχύρρυθμης ανάπτυξης και θα σταθεί δυνατόν να αποπληρώσει το χρέος της.

    Δες στο μπλογκ μου και το θέμα : "Η ανάληψη της εξυπηρέτησης του ελληνικού δημόσιου χρέους - και όλων των δημόσιων χρεών στην Ευρωζώνη - από την ΕΚΤ, θα καταστήσει ανεπίκαιρη την συζήτηση για την αναδιάρθρωσή του." http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/09/costas-kalloniatis.html .

    Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, γιατί πιστεύω ότι είναι σφάλμα (τι σφάλμα, δηλαδή, εδώ πρόκειται για έγκλημα) η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ και των σοσιαλνεοφιλελεύθερων και η επιλογή του Γιώργου Κομίνη; Και να μην λέμε ότι δεν υπάρχουν προτάσεις απέναντι σε όσα πρεσβεύουν ο νεοσυντηρητικός κ. Φώτης Κουβέλης και η παρέα του. Προτάσεις υπάρχουν και μόλις τις εξέθεσα. Θέλουν, βέβαια, πολλή δουλειά για να υλοποιηθούν. Αλλά αυτό είναι μιας άλλης τάξεως ζήτημα. Όπως, άλλης τάξεως ζήτημα είναι και η διαφωνία με αυτές. Μια διαφωνία, που όταν υπάρχει είναι σεβαστή. Και μάλιστα απολύτως.

    (Με συγκίνηση, πάντως, σε θυμάμαι από εκείνη την παλιά καλή εποχή της νιότης μας την περίοδο 1982 - 1983 στην "ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ". Να είσαι πάντα καλά. Ελπίζω να μην κάνω λάθος και να είσαι ο Κωστής ο Ανδρέου. Αν, πάλι, κάνω λάθος, sorry...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Δεν κάνεις λάθος Τάσο. Εγώ είμαι.
    Νομίζω ότι κάνεις λάθος στην εκτίμησή σου για την Δημοκρατική Αριστερά και τον Κουβέλη.
    Μη βασίζεσαι στα στερεότυπα που εξυπηρέτησαν τους νεοκνίτες του ΣΥΝ, για να εξουδετερώσουν όσους είχαν διαφορετική άποψή.
    Θα χαρώ να βρεθούμε και να τα πούμε από κοντά.

    Πάντως για την εκτίμησή σου για τον χαρακτήρα του ΔΝΤ έχω αγράψει από τον Μάιο ήδη για το λάθος της Αριστεράς .
    Για παράδειγμα, έγραφα κάποια πράγματα, την Δευτέρα, 28 Ιουνίου 2010 στο κείμενο
    "Δημοκρατική Αριστερά. Τι να προσέξουμε;", εδώ στην ΑΣ.

    Δεν το θεωρώ σπουδαίο, το να καταλαβαίνει κανείς τι γίνεται, αρκεί να θέλει να μην κλείσει τα μάτια.

    Τώρα για το ζήτημα της επιλογής για "αναδιάρθρωση του χρέους", νομίζω ότι βιάζεσαι.
    Η πολιτική είναι δυναμική υπόθεση.
    Πάντως θα διαβάσω το κείμενό σου και θα σου πώ την γνώμη μου.

    Ηρεμα όμως Τάσο, κανείς δεν είναι λιγώτερο προβληματιζόμενος, για ότι ζούμε. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες, όλοι ψάχνουμε τι είναι δυνατό και ορθότερο να γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Όντως Κωστή μου. Δεν υπάρχουν βεβαιότητες στην εποχή μας. Στην πραγματικότητα, τώρα ζούμε το τέλος των κυρίαρχων ιδεολογιών, που είναι η κληρονομιά μας από τους περασμένους αιώνες και όχι πριν 20 χρόνια, με την πτώση της "Ε.Σ.Σ.Δ." και του "υπαρκτού".

    Και ζούμε τώρα τον διαφαινόμενο επιθανάτιο ρόγχο της σοσιαλδημοκρατίας, η οποία έχει καταστεί θεραπαινίδα των χρηματοπιστωτικών ελίτ και των νεοφιλελεύθερων ιδεών χάνοντας κάθε κοινωνική της αναφορά.

    Το κυριώτερο, όμως, είναι ότι ζούμε και το επερχόμενο θάνατο των νεοφιλελεύθερων ιδεών, που αναβίωσαν πριν από 30 χρόνια και έφεραν τις κοινωνίες μας σε αυτά τα χάλια. Αυτός ο θάνατος, όμως, είναι αργός και άκρως επώδυνος, διότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η γραφειοκρατική ελίτ του, που είναι οι πραγματικοί κουμανταδόροι των σύγχρονων οικονομιών, δεν έχουν καμμία διάθεση να υποκύψουν σε αυτό που έρχεται και ο δυναμικός συνδυασμός συμφερόντων, που στηρίζει την παραμονή των συσχετισμών της παγκόσμιας οικονομίας στο τωρινό τους status έχει την δύναμη να εμποδίσει τις απαραίτητες αλλαγές, διότι δεν υπάρχει μια ευρύτερη κοινωνική δυναμική, που να αντισταθμίζει την αντίσταση των ηγεμονευουσών ελίτ και να προωθεί τις απαραίτητες αλλαγές.

    Στην δεκαετία του 1930 ο πρόεδρος Franklin Delano Roosevelt και το κεϋνσιανό του επιτελείο βρήκε μια κοινωνία που τον στήριξε στις αλλαγές που επιχείρησε και κατάφερε - όχι χωρίς αποτυχίες και παλινωδίες - να αντιστρέψει την πορεία της αμερικανικής κοινωνίας προς την οικονομική και κοινωνική καταστροφή.

    Τώρα, βέβαια, υπάρχουν τα κεϋνσιανά κεκτημένα και οι θεσμοί που τότε δεν υπήρχαν και που δημιουργήθηκαν από την κρίση εκείνης της εποχής, αλλά, όπως βλέπουμε, αυτό δεν σημαίνει ότι οι κοινωνικά συντηρητικές και οπισθοδρομικές δυνάμεις δεν μπορούν να οδηγήσουν τις σύγχρονες κοινωνίες σε μια μορφή κοινωνικού ατταβισμού και σε ανοικτά αντιδραστικές λύσεις. Δυστυχώς, το αποπειρώνται και σε έναν σημαντικό βαθμό έχουν το πάνω χέρι.

    Και το πάνω χέρι το έχουν ακριβώς επειδή η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα έχει αποδιοργανώσει την κοινωνική δυναμική και τους μηχανισμούς αντίστασης των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, που υφίστανται τα αποτελέσματα της επικράτησης των νεοφιλελεύθερων ιδεών και των συμφερόντων που συνασπίζονται γύρω από αυτές τις ιδέες.

    Όσο η ευρύτερη κοινωνία δεν δημιουργεί μηχανισμούς αντίστασης στους ηγεμόνες του συστήματος (δηλαδή την χρηματοπιστωτική ελίτ) και όσο ο κόσμος της εργασίας - μισθωτής ή μη - υποκύπτει στην κατάσταση που προσπαθούν να της επιβάλουν, τα πράγματα θα χειροτερεύουν και η "ανάπτυξη" που υπόσχονται δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια στασιμότητα, η οποία θα συνοδεύεται από υψηλότατα επίπεδα ανεργίας, τα οποία θα χρησιμεύουν - ανάμεσα στα άλλα - και για να κρατούν τους εργαζόμενους υποταγμένους στην δουλειά τους, χωρίς πολλές απαιτήσεις και με τον διαρκή φόβο της απώλειας της εργασίας τους (κάτι που, άλλωστε, συνέβαινε, σε σημαντικό βαθμό και κατά την περίοδο της στρεβλής ανάπτυξης των δεκαετιών του 1990 και του 2000, μέχρι το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων στην αμερικανική χρηματοπιστωτική αγορά το 2008 και το εναρκτήριο λάκτισμα της σύγχρονης ύφεσης).

    Αυτό, δυστυχώς, αποτελεί και το κέντρο του προβλήματος, που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες μας σήμερα - και κυρίως οι ευρωπαϊκές και που συνίσταται στην απόσυρση και στην παθητικοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας των στρωμάτων των κοινωνιών μας και ιδίως του κόσμου της εργασίας, που έχουν αποσυρθεί από το κοινωνικό προσκήνιο, αφήνοντας το πεδίο δράσης ελεύθερο στην ηγεμονεύουσα ελίτ των σύγχρονων κοινωνιών.

    Και όσο αυτή η κατάσταση διαρκεί και παραμένει έτσι, τόσο τα πράγματα θα χειροτερεύουν
    .

    Δυστυχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU