Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Τι περιμένουμε από το 1ο και Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς



 του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Ένα συνέδριο, είναι η συνόψιση μιας συζήτησης που έχει ξεκινήσει πριν κάποιο διάστημα. Τα συμπεράσματά του δεν είναι ούτε οριστικά ούτε απόλυτα – είναι η αποτύπωση της συγκυρίας, του επιπέδου της συζήτησης και του βάθους του διαλόγου. Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, είναι η ιστορική πράξη ίδρυσης του φορέα της σύγχρονης αριστεράς. Θα επιβεβαιώσει την ανάγκη της προ μηνών πρωτοβουλίας συγκρότησής της και θα της δώσει ένα σαφές πλέον προφίλ, μετά από την εμπειρία της αυτόνομης ύπαρξης και δράσης της για διάστημα σχεδόν 9 μηνών.

Τι περιμένουμε λοιπόν από αυτό το συνέδριο;
Νομίζω τρία βασικά πράγματα:

Να ανοίξει και όχι να κλείσει ζητήματα.
Μέχρι τώρα, ο χώρος της αριστεράς βασανίζεται από την κυριαρχία της ιδεολογίας, με αποτέλεσμα να λειτουργεί με βάση τον αριστερό αυτοματισμό και όχι την πραγματική ανάλυση της πραγματικής κατάστασης. Ότι θεωρείται λοιπόν «αριστερό», έστω και μόνο λόγω συνήθειας ή εθισμού σε λανθασμένη μέθοδο ανάγνωσης, υιοθετείται αλόγιστα και προωθείται δογματικά. Η επιστημονική μέθοδος ανάλυσης, θεωρείται ύποπτη εφόσον δεν προδιαγράφει την απάντηση και δεν λαμβάνει καν ως καθοριστικό παράγοντα το τι έχουν πει σχετικά οι ομιλούσες κεφαλές του μαρξιστικού πανθέου. Η μοναδική περίπτωση αμφιβολιών για την ορθότητα των ιερών βιβλίων και του αριστερού φονταμενταλισμού προκύπτει –και όχι πάντα- μόνο από την εκλογική πτώση ή την κατάρρευση υπαρκτών προτύπων καθεστώτων. Αλλά κι αυτό για λίγο.
Το συνέδριο λοιπόν της δημοκρατικής αριστεράς, ευτυχώς, στερείται τέτοιων βεβαιοτήτων – εμμένει σε βασικές αρχές όπως πχ, το δημόσιο συμφέρον, και διαλέγεται με την κοινωνία για την επιτυχή εφαρμογή τους.
Είναι ανοιχτό λοιπόν στον αναστοχασμό, την αναθεώρηση, την προσαρμογή: θα διατυπώσει την μέχρι σήμερα παραγωγή των προτάσεών της αλλά θα συνεχίσει με νέα ορμή την σε βάθος μελέτη και παραγωγή βελτιωμένων εκδοχών τους μέχρι να πετύχει την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση για την ορθότητα και την εφαρμογή τους.

Να επικυρώσει (και στον τίτλο) ότι η δημοκρατική αριστερά είναι κόμμα οικολογικό και όχι «και οικολογικό».
Πολύ συζήτηση έχει γίνει για την επιβεβλημένη συνάντηση της αριστεράς με την οικολογία. Ήρθε η ώρα η συνάντηση αυτή να γίνει πράξη.
Εκεί που απέτυχαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, αφαιρώντας την αριστερή διάσταση από την πολιτική οικολογία για να γίνουν πολυσυλλεκτικοί, να πετύχει η δημοκρατική αριστερά, προσθέτοντας στην κεντρική της αντίληψη το οικολογικό κριτήριο για κάθε της θέση και δράση.
Να καταργήσει έτσι την οικολογία από απλή θεματική ή τμήμα του πλέον συνολικά οικολογικού κόμματος και να προσθέσει ως θεματικές τον Ασωπό, τα Σκουπίδια και την Ανακύκλωση, το Νερό, τις Βιολογικές καλλιέργειες, την Αειφόρα ανάπτυξη, τις ΑΠΕ, μαζί με την Οικονομική πολιτική, το Μνημόνιο, τις Διεθνείς σχέσεις/Εξωτερική πολιτική κλπ.
Να δοκιμάσει στην πράξη την όσμωση ανάμεσα στην ανανεωτική αριστερά και την πολιτική οικολογία ανταποκρινόμενη στις απαιτήσεις των καιρών και την πλανητική ευθύνη που πρέπει πια να καθορίζει τις τοπικές πολιτικές.
Αριστερά της ευθύνης χωρίς ανάληψη της ευθύνης της αειφορίας, δεν γίνεται.
Και η λατρεία της άλογης ανάπτυξης, που καθόρισε για δεκαετίες και την αριστερά, στην εξουσία ή στην αντιπολίτευση, πρέπει να σταματήσει εδώ.
Αριστερά και Οικολογία – Οικολογία και Αριστερά: ας κάνουμε το βήμα, ας αδράξουμε την ευκαιρία.

Να εφαρμόσει μια σύγχρονη, δημοκρατική, δικτυακή, οριζόντια δομή λειτουργίας.
Με κριτήριο τις ανάγκες ελέγχου της εσωκομματικής εξουσίας ανάμεσα στα συνέδρια, ανανέωσης των στελεχών, δουλειάς με αναθέσεις και αξιολόγηση και ανάπτυξης της συμμετοχής και της πρωτοβουλίας.
Ένα πολύβουο μελίσσι αντί για έναν σιωπηλό λαβυρίνθο των μηχανισμών και των ψιθύρων – την γνωστή παθογένεια της αριστεράς.
Το κόμμα «νέου τύπου» του λενινισμού έχει αφήσει μεγάλες πληγές στο σώμα της αριστεράς. Η πυραμιδική λειτουργία αφήνει την βάση και τα μέλη στο περιθώριο, στελεχώνεται κυρίως από δημοσίους υπαλλήλους που έχουν τον χρόνο για πολιτική δράση και πνίγει στην γραφειοκρατία κάθε κινηματική πρωτοβουλία. Βρίσκει εχθρούς και προδότες, απείθαρχους και άπιστους για να διατηρήσει την καθαρότητά της με την στεγανοποίηση της πλειοψηφικής ομάδας από την άλλη άποψη.
Δεν χρειαζόμαστε πια μονολιθικές απόψεις και δομές. Η φύση μπορεί να μας διδάξει με την πολυπλοκότητα και την αλληλοσυμπλήρωση των δομών της.
Οι διαφορετικές απόψεις είναι ο πλούτος που συνοδεύει και ελέγχει την πλειοψηφούσα άποψη. Είναι η αυριανή διόρθωση μιας τυχόν άστοχης επιλογής. Και η εξάντληση της συναίνεσης στην ίδια την επιλογή, η εγγύηση για μιαν ενωτική δράση, χωρίς περιττές πληγές και ψυχικά ρήγματα.
Η υιοθέτηση ανοιχτών και διάφανων διαδικασιών, κομματικών θητειών και άμεσης ανακλητότητας των στελεχών, δημοψηφισμάτων και ετησίων θεματικών συνεδρίων, όπως και η οριζόντια διαβούλευση για μελέτη, ενημέρωση και κινηματικές πρωτοβουλίες μέσω της κοινωνικής δικτύωσης (διαδίκτυο και ομάδες ιστού), θα δημιουργήσουν ένα ανοιχτό κόμμα, κόμμα των μελών, ελκτικό περιβάλλον ανάπτυξης πρωτοβουλιών και προσφοράς δυνατοτήτων από όλο και περισσότερους/ες και όχι μόνον τους επαγγελματίες της πολιτικής – πραγματικό λαϊκό αριστερό οικολογικό κίνημα.

Η βάση για τα παραπάνω υπάρχει. Είναι η παράδοση της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας αλλά και η εμπειρία της εννεάμηνης ζωής του εγχειρήματος της δημοκρατικής αριστεράς.  Ένα δυο ακόμη αποφασιστικά βήματα όμως είναι απαραίτητα, τώρα στο 1ο συνέδριο, σαν ολοκλήρωση του ιδρυτικού συμβολαίου της νέας, δημοκρατικής και πράσινης, αριστεράς. 
Αριστερά, Οικολογία, Ελευθερία!

27 σχόλια:

  1. Τι περιμένω;
    Να βγει ο Φωτης πρόεδρος. Εχω μεγάλη αγωνία!

    Δημήτρης Γεωργίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργο θα πρόσθετα και ένα ακόμα.
    Να κάνει την αυτοκριτική του για τα 20 και βάλε χρόνια ουσιαστικής σίγασης των ανανεωτικών αριστερών ιδεών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εξαιρετική η ανάλυση σου στο σημερινό πολιτικό σκηνικό που συμπυκνώνεται σε μια φράση:
    Οι Οικολόγοι Πράσινοι απέτυχαν.
    Α.Β.
    Υ.Γ. Βάλε άλλα τόσα leo...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητοί σύντροφοι. Ο καπιταλισμός αγριεύει συνεχώς.
    Δεν υπάρχει χώρος για ανθρώπινο καπιταλισμό πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εκεί που απέτυχαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, αφαιρώντας την αριστερή διάσταση από την πολιτική οικολογία για να γίνουν πολυσυλλεκτικοί,''

    !!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @σύντροφε Markos
    Οι ταξικοί και κοινωνικοί συσχετισμοί Καθιστούν τον καπιταλισμό λιγότερο ή περισσότερο άγριο. όσο οι μάζες δεν εμπνέονται από κάτι το διαφορετικό ο καπιταλισμός θα φαντάζει άγριος και παντοδύναμος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η κρίση απαιτεί ξεκάθαρες απαντήσεις με ποιους είσαι τι θέλεις και που πάς. Και σε αυτό οι οπ αδυνατούν να απαντήσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Για τα αίτια που μας έφθασαν σε αυτό το οικονομικό αποτέλεσμα ειπώθηκαν και γράφτηκαν πολλά.
    Από ειδικούς και μη ειδικούς.
    Αναλύθηκαν με ποικίλους τρόπους τα πάντα.
    Περιθώρια διαλόγου και συμφωνιών ελάχιστα.
    Ο κάθε πολιτικός φορέας πιέζεται από τις εξαρτήσεις του για την διατήρηση του μαγαζιού του και εξαγγέλλει προγράμματα απευθυνόμενα στην εκλογική του πελατεία.
    Αυτό που λείπει είναι ο μηχανισμός που θα κάνει πράξη την ανάπτυξη.
    Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό στην συντριπτική του πλειοψηφία ανήκει στην κατηγορία των θεωρητικών.
    Οι περισσότεροι δε καμμένοι από την εξαρτησή τους για την πολιτική τους σταδιοδρομία.
    Ζήσαμε επί χρόνια την σχιζοφρένεια των μαθητευόμενων μάγων (υπουργών).
    Μερικοί μέσα από τους ανασχηματισμούς έχουν περάσει από τα μισά υπουργεία.
    Με ποιά λογική κάποιος που απέτυχε σε ένα υπουργείο θα πετύχει σε κάποιο άλλο?
    Οι πολιτικοί ως γνωστόν έχουν κάποιον τίτλο σπουδών και ελάχιστοι από αυτούς έχουν ασκήσει το επάγγελμά τους.
    Επειδή τα πειράματα κύρια μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση ελπίζω η Δημοκρατική Αριστερά να σπάσει αυτές τις λογικές και να απαιτήσει η πολιτική να κινηθεί με πυξίδα το δημόσιο συμφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. μια αρκετα παλια μου αναρτηση
    http://nosferatos.blogspot.com/2009/09/blog-post_4734.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ AB,
    δεν λέω "απέτυχαν"...
    λέω "εκεί που απέτυχαν"
    Τεράστια διαφορά που εξηγεί πχ το γιατί βασανίζονται με το ζήτημα των πολιτικών τους συμμαχιών όπου κάνουν κάποια βήματα που μετά τα παίρνουν πίσω γιατί όλοι χωρούν τελικά στο σχήμα τους (και "ντρέπονται" να έχουν ...προνομιακές σχέσεις με τους φυσικούς τους συμμάχους).
    Η οικολογία στην Ελλάδα ξεκίνησε αριστερή και έτσι θα συνεχίσει - οι ΟΠ έβαλαν τα χέρια τους κι έβγαλαν τα μάτια τους - γύρισαν την πλάτη στην συνείδησή τους για μιαν απολίτικη πολυσυλλεκτικότητα. Τώρα, όσες αριστερές και κινηματικές ανακοινώσεις κι αν βγάλουν, κι όσο κι αν προβάλλουν αριστερούς σαν τον Τρεμόπουλο, δεν αρκεί - οι δεξιοί έχουν ήδη βάλει πόδι στον χώρο. Κρίμα...
    Αν έμεναν στην αριστερή οικογένεια η δημιουργία της δημοκρατικής αριστεράς μπορεί και να μην ήταν απαραίτητη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. leo, ανοίγεις ένα μεγάλο θέμα. Πράγματι η επιλογή του Συνασπισμού υπέστειλε την σημαία της ανανέωσης τελικά - αντί να αφομοιωθούν οι κουκουέδες στην ανανέωση, αφομοιώθηκαν πολλοί ανανεωτικοί στην καμαρίλα και τον νεοσταλινισμό. Το τι γινόταν πριν δεν το ξέρω - αλλά η ανανεωτική μεταρρυθμιστική αριστερά σίγασε την 20ετία του Συν και όταν τολμούσε να ψιθυρίσει κάποια τολμηρή θέση, εισέπραττε τις κατηγορίες για διάσπαση του κομματικού μονολιθισμού και σύγχυση του καθαρού "μηνύματος" που υποτίθεται έστελνε ο Συν στην κοινωνία (φαντάζομαι το "εδώ το καλό ΚΚΕ").
    Είναι πράγματι ώρα αυτοκριτικής;
    Δεν ξέρω. Ας επιλεχθεί πρώτα ένα προωθητικό πλαίσιο στο νέο κόμμα, και μετά πολλά θα μπουν στη σειρά τους.
    Για μένα το πρώτο ζήτημα είναι ένα ανοιχτό, αμεσοδημοκρατικό, οριζόντιο, συμμετοχικό κόμμα - την πολιτική την βρίσκεις, τα δικαιώματά σου στην συλλογικότητα αν τα χάσεις, χαιρέτα την κι αυτήν - όπως έγινε στον Συν:
    Μετά αναλαμβάνουν οι επαγγελματίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @markos,
    ναι ο καπιταλισμός αγριεύει - σε αυτόν ζούμε όμως. Αν υποστείλουμε την σημαία των διεκδικήσεων, των συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, αλλαγών, αιτημάτων, τι θα μείνει; Άκρα του τάφου σιωπή - καμιά ανακούφιση για τους εργαζομένους, καμιά δύναμη για τα περαιτέρω.
    Κι αν νομίζεις ότι οι καταπιεσμένοι εξεγείρονται μόνο όταν η θέση τους γίνεται απελπιστική, κάνεις τεράστιο λάθος - αν ήταν έτσι τότε το σύστημα θέλει να εξεγερθούμε! Καθημερινά μας φέρνει και σε πιο απελπιστική θέση, πράγματι.

    Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη είναι η μόνες επαναστατικές αξίες - όλες οι επαναστάσεις για την ελευθερία γίνονται κι όχι για αυξήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αν έμεναν στην αριστερή οικογένεια η δημιουργία της δημοκρατικής αριστεράς μπορεί και να μην ήταν απαραίτητη... ''

    Φυσικά αυτο θα ηταν ευχής εργο αλλά σου θυμιζω το τι επιθεσεις δεχτηκαν οι Ο -π απο την ..αριστερά..κυριως απο το Εθνικιστικο της τμημα Ιδιατερα στις ευρωεκλογές

    Και μετα ειχαν την απαιτηση οι ..αριστεροι -ιδιως αυτοι που ενοσρχηστρωνα τις επιθεσεις και φυσικά δεν αναφερομαι στην τωρα Δ . Α αλλά σε ορισμένες ..συνιστωσες του Συριζα - να παραμεινουν οι Ο -π ..αριστεροι

    ''..Και που αντεξαν και παραμένουν σχετικά φιλικοι πολυ ειναι ..

    Φυσικά τιποτε δεν τελειωνει και ..απο οσο ξερεω η Αριστερά - οχι βεβαια με την εννοια του Σταλινικου μοντελου - συνεχιζει να εχει την ηγεμονια τουλαχιστον στον ευρυτερο χωρο της Οικολογιας στην Θεσσαλονικη - τμημα της οποιας ειναι και οι Οικολογοι - Πρασινοι

    Ας προσπαθησει η Αριστερά -περνα τακτικισμών - να συμμαχησει και να ανακτησει την ιδεολογική της -και στους Οικολογους - χωρις αλαζονιες και Ηγεμονισμους .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τα προβλήματα με τους Οικολόγους Πράσινους είναι:
    α) Ελάχιστα στελέχη γνωρίζουν οικολογία.
    β) Ελάχιστα στελέχη είναι αριστεροί.[Όσοι γνωρίζουν οικολογία κατά κανόνα ΔΕΝ είναι αριστεροί. Όσοι είναι αριστεροί ΔΕΝ γνωρίζουν οικολογία].
    γ) Ελάχιστα στελέχη κατανοούν τα γεωπολιτικά και ενεργειακά διακυβεύματα της εποχής.
    δ) Οι μέσοι όροι των θέσεων που τελικά βγαίνουν διέπονται απο πολιτικοκορεκτισμό, τάση άσχετη με τις ανησυχίες της κοινωνίας.
    ε) Υπάρχει μία στενή ομάδα επαγγελματιών, που έχει στόχο την μονιμοποίησή της ως επαγγελματικά κομματικά στελέχη με κρατική χρηματοδότηση.
    στ) Η πλειονότητα των στελεχών έχει εμπάθεια ειδικά με τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, οι περισσότεροι δε, μισούσαν τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
    ζ) Γενικά, το επίπεδο γνώσεων και δεξιοτήτων από την πλειονότητα του κεντρικού μηχανισμού είναι χαμηλά.
    η) Υπάρχουν στο περιθώριο -και δεν τους αφήνουν να βγουν μπροστά στην ηγεσία- καμιά 30αριά άτομα, αστέρια, που έχουν αναδειχθεί από την κοινωνία.

    Απλά πράγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μου αρεσει η περισπούδατη σιγουριά των λεγόμενων του προηγούμενου Ανώνυμου, λες και ήταν πολύ καιρό στους Οικολόγους Πράσινους και ξέρει τα πράγματα "από μέσα"... Μόνο που είναι βαθιά νυχτωμένος. Το δε μίσος των στελέχών των ΟΠ για τον Παπαγιαννάκη φαίνεται και από το γεγονός ότι ο γιός του προτίμησε να εργάζεται στους Πράσινους παρά σε άλλου είδους ανανεωτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Παρακολουθώ τον προσυνεδριακό σας διάλογο και θεωρώ ως ένα σημείο θεμιτή την κριτική σας στους ΟΠ. Χρειάζεστε άλλωστε μια ταυτότητα και με τις κινήσεις του ο Τσίπρας αλλά και τα δικά σας λάθη, φαίνεται να έχετε χάσει ένα σημαντικό αριστερό ακροατήριο.

    Αυτή την ταυτότητα μπορείτε και πρέπει να την κάνετε πιο πράσινη. Είναι όμως εντελώς διαφορετικό το να λέτε αφοριστικά "Οι Οικολόγοι Πράσινοι απέτυχαν" ή να γενικολογείτε χωρίς ανάλυση και με δήθεν μετριοπάθεια, λέγοντας "εκεί που απέτυχαν".
    Εκείνο, βέβαια, που έχει εμφανώς χαρακτηριστικά γηπεδικού οπαδισμού είναι το ανήκουστο "Η πλειονότητα των στελεχών (των ΟΠ) έχει εμπάθεια ειδικά με τον χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, οι περισσότεροι δε, μισούσαν τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη"!!!

    Παιδιά κουλάρετε...
    Συνέδριο είναι θα περάσει.
    Μην κόβετε τις γέφυρες με το χώρο των ΟΠ, γιατί αύριο που θα αναζητάτε νέο χώρο για στέγαση, οι Πράσινοι θα είναι εκεί γιατί είναι ένα παγκόσμιο ανερχόμενο κίνημα -και με προοπτική να πάρουν και την πρωθυπουργία, όπως έδειξαν χτες οι εκλογές στη Βάδη -Βυτεμβέργη.
    http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4624274

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Διαφωνώ με την περιγραφή των προβλημάτων από τον προηγούμενο Ανώνυμο για τους ΟΠ.
    Ως γνωστόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα των εγχώριων Πράσινων -έχω ζήσει και δουλέψει πολλά χρόνια με τους Πράσινους στην Γερμανία- είναι ότι είναι πολιτικοί οπορτουνιστές. Οι Grunen ουδέποτε σκέφτηκαν να τα βρουν με το νεολαϊκιστικό και σταζικό Die Linke. Εδώ, αντίθετα, οι ΟΠ κρίνουν ότι συμφέρει η σύμπραξη με τον λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ και όχι με την Δημοκρατική Αριστερά που έχει πραγματικούς οικολόγους και πράσινους αριστερούς.
    Εγώ προσωπικά αδυνατώ, αν και πράσινος, να παρακολουθήσω αυτήν την τάση και αν η Δημοκρατική Αριστερά βάλει και την λέξη οικολογία στον τίτλο θα ενεργοποιηθώ μέσα από αυτόν τον χώρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Άλλο γερμανοί Πράσινοι φίλε μου και άλλο έλληνες ΟΠ. Δεν εισπράττεις αυτόματα τις επιτυχίες ενός κόμματος αλλού - έπειτα αν δεις τα αποτελέσματα με προσοχή θα δεις ότι εκεί, οι Πράσινοι είναι το πιο συντηρητικό κομμάτι τους και δεν είναι τυχαίο ότι έλαβαν ψήφους εκ μεταφοράς από επίσης συντηρητικα κόμματα. Η θεματική κατά των πυρηνικών που οι γερμανοί οικολόγοι παλεύουν με συνέπεια τριάντα χρόνια και η απόδειξη ότι οι αντιδραστήρες του κρατιδίου είναι τεχνολογίας Φουκουσίμα έφεραν το αποτέλεσμα - μαζί με τις νέες θέσεις εργασίας που ήρθαν με τις ΑΠΕ.
    Οι έλληνες ΟΠ δεν αντιπροσωπεύουν καν το ελληνικό οικολογικό κίνημα συνολικά - έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους και δεν έχουν αποτύχει συνολικά: απλά ένα μέρος της επιρροής τους είναι κι συγκυριακό ελλείψει σοβαρής οικοαριστερής πρότασης.
    Τέλος αν κάποιοι απομακρύνονται, είναι οι ΟΠ. Δεν συναινούν ακόμα σε έναν συντεταγμένο διάλογο για το ξεπέρασμα της απόστασης αριστεράς-οικολογίας. Κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς πολυσυλλεκτικότητας, εν τέλει μικροκομματισμού. Η πρόταση πάντως παραμένει σε ισχύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Περί Παπαγιαννάκη.

    Μην εξυπνακίζετε (και κιτρινίζετε) με το τι πράττει στον επαγγελματικό του βίο ο καθένας (ποιος σας εξουσιοδοτεί να χρησιμοποιείται ονόματα; δυστυχώς τα περί χαμηλού επιπέδου που ανέφερα επιβεβαιώνονται σε μόλις λίγα λεπτά...).

    Μετά, scripta manent. Υπάρχουν ουκ ολίγα ντοκουμεντάκια από άρθρα, παρεμβάσεις σε fora, e-mail lists κλπ που εκθέτουν τους κ.κ. χ,ψ,ω,ζ,η.

    Αυτά τα ξέρουν και οι πέτρες, πώς δηλαδή οι φοβερές οικολογάρες της δεκαετίας του '90 (και σημερινός σκληρός επαγγελματικός πυρήνας των ΟΠ)κατηγορούσαν τον Παπαγιαννάκη ότι τους τρώει το "πολιτικό ψωμί"...

    Γιατί ενοχλείστε παιδιά; Στην δημοκρατία το μίσος δεν απαγορεύεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τέλος το συνέδριο της ΔΑ είναι καθοριστικό για την όσμωση των δυο χώρων, Αριστεράς και Οικολογίας. Η μέχρι τώρα προβληματική αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για μια διαμόρφωση οικολογικού χαρακτήρα στο νέο κόμμα. Αυτό ελπίζουμε όσοι οικολόγοι συμμετέχουμε στο εγχείρημα και όσα πρώην μέλη των ΟΠ έχουν επίσης προσχωρήσει σε αυτό. Το μετέωρο βήμα της αριστεράς προς την οικολογία ίσως βρει το επόμενο τριήμερο 31/3-3/4, έδαφος να προσγειωθεί επιτέλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Περιμένω με πραγματικό ενδιαφέρον να δω τα αποτελέσματα του συνεδρίου της ΔΑΡ. Αν και ανήκω στους ΟΠ δεν είμαι από εκείνους που τους αρέσει η γηπεδική αντιπαράθεση. Αντίθετα, με ικανοποίηση βλέπω τις όποιες ωσμώσεις. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν μπορώ να πω ότι έχω δει τίποτε ιδιαίτερο από τη ΔΑΡ. Το να κάνει διαρκώς ομιλίες ανά την Ελλάδα ο Κουβέλης και να επιβεβαιωθεί από το συνέδριο ως αρχηγός θυμίζει μια πολύ παλαιοκομματική πρακτική. Όσο για τις οικολογικές θέσεις του κόμματος, αυτές πραγματικά βγαίνουν με το σταγονόμετρο και δεν συνεισφέρουν καθόλου σε μια προγραμματική συνεργασία. Αυτό που μένει ως εντύπωση είναι ορισμένες κοινοτοπίες για την οικονομική κρίση της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Για τους φίλους μου στους ΟΠ: Γερμανία: Πράσινος αλλά και συντηρητικός
    Νέο μοντέλο Πράσινου ο θριαμβευτής στις εκλογές στη Βάδη - Βυρτεμβέργη
    . Αυτό εννοούσα Νοσφεράτε με το πρόβλημα της πολυσυλλεκτικότητας, όταν την πληρώνει η αριστερή πολιτική. Υπάρχει και άλλη πολυσυλλεκτικότητα βέβαια - δεν χρειάζεται να γίνεις ..."δεξιός πράσινος". Μπορείς να παραμείνεις αριστερός και πράσινος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ ανώνυμο (τελευταίο):
    οι εντυπώσεις που σου αφήνει ο τομέας πράσινων πολιτικών και οικολογίας της ΔΑ είναι αυτές; Και δεν σου αρέσουν οι γηπεδικές αντιπαραθέσεις; Μάλλον πρέπει να το ξαναδείς το θέμα.
    Το τι κάνει ο Κουβέλης: ασκεί τα καθήκοντά του - επί της ουσίας έχεις κάτι να πεις;
    Οι παρεμβάσεις των ΟΠ, πχ για τον Ασωπό, πότε ξεπέρασαν επισκέψεις και ανακοινώσεις; Αν θέλεις συνεργασία άσε στην άκρη τα δηλητηριώδη σχόλια και δες τις ανάγκες ενότητας και δράσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Είναι απορίας άξιον, με τόση απορριπτική κριτική προς τους Οικολόγους Πράσινους, το γιατί επιζητούσατε διακαώς συνεργασία.
    Αν είναι άσχετοι και με την οικολογία και με την αριστερά, όπως λέτε κάποιοι, τότε γιατί το ανακαλύψατε μόλις φάγατε πόρτα στην πρόταση για εκλογική συνεργασία;
    Το ότι σας κόστισε και επέτεινε την εκλογική αγωνία σας, το αντιλαμβάνονται όλοι. Αλλά η έλλειψη ψυχραιμίας οδηγεί και σε λάθος εκτιμήσεις για τη συνέχεια, όπως π.χ. η ανύπαρκτη "σύμπραξη" των ΟΠ με τον ΣΥΡΙΖΑ.

    Μπαίνω στο blog αυτό γιατί είδα μια γνήσια ανησυχία και πραγματικό άνοιγμα προς τους ΟΠ.
    Καταλαβαίνω την προσπάθεια κάποιων στελεχών της ΔΗΜΑΡ, που προφανώς καθοδήγησαν και την πολιτική πλαγιοκοπήματος και όχι συνεργασίας με τους ΟΠ στις αυτοδιοικητικές εκλογές, να θέλουν να συσπειρώσουν τη βάση τους. Αυτοί και οι ομοφρονούντες μπορούν να λένε αβασάνιστα "Οι Οικολόγοι Πράσινοι απέτυχαν".
    Ομως όταν ο ιδιοκτήτης του blog πιστεύει πως "Οι έλληνες ΟΠ δεν αντιπροσωπεύουν καν το ελληνικό οικολογικό κίνημα συνολικά", τότε με συγχωρείτε αλλά το πρόβλημα είναι συνολικότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ναι αλλά συζήτηση βάσει θεσφάτων δεν γίνεται. Αμφισβήτησα τους ΟΠ; Τι λες;
    Και γιατί μιλάς ανώνυμα; Φοβάσαι κάτι ή απλά "κάνεις πολιτική" - δηλαδή δεν είσαι αυτός που λες...
    Αυτά τα κόλπα, του να υποδύεσαι κάποιον και να μιλάς εκ μέρους του, τα ξέρουμε. Οι ΟΠ ούτε παρεξηγούνται με αυτά που λέω ούτε γράφουν ανώνυμα: διάλογο κάνουμε επώνυμα και με αξιοπρέπεια όχι με σφήνες και άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.
    Αν θες να συνεχίσουμε, υπόγραψε. Αλλιώς άντε στο καλό:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Λυπάμαι, επιβεβαιώνεις τους φόβους μου.
    Χαίρετε.-

    Ο (οικολόγος και αριστερός) Ανώνυμος της 10:05 μ.μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πάλι τα ίδια. Κάθε φορά που γίνεται κριτική αρχίζουν τα ανώνυμα.

    Κρίμα.

    Μία μόνο παρατήρηση: Επειδή οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν την λέξη οικολόγοι στο τίτλο, σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει -και δεν συνάγεται από την ανθρωπογεωγραφία του οικολογικού χώρου- ότι "εκφράζουν" το οικολογικό κίνημα. Ούτε καν λίγο. Το οικολογικό κίνημα, των ΜΚΟ, ΔΕΝ επιθυμεί να εκφράζεται από κανέναν πολιτικό χώρο, μιας και επιθυμεί να εργάζεται στο πολιτικό πεδίο με πολλούς πολιτικούς χώρους (και πολύ σωστά πράττει).
    Επίσης, η λέξη οικολογία,ΔΕΝ αποτελεί πολιτικό μονοπώλιο κανενός, τόσο σε επίπεδο διακηρύξεων και ουσίας προγραμματικών παρεμβάσεων όσο και και ως προς το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται τα κόμματα με οικολογικές αντιλήψεις.
    Για παράδειγμα, η ΔΑ έχει μερικές δεκάδες στελέχη προερχόμενα από τον οικολογικό χώρο και πολλές εκατοντάδες οικο-αριστερούς, με αμέτρητες παρεμβάσεις τα τελευταία 20 χρόνια στα οικολογικά ζητήματα. Από τον πρόεδρό της, που έχει καταθέσει κάπου χίλιες ερωτήσεις οικολογικού ενδιαφέροντος στην βουλή, μέχρι στελέχη σε τοπική κλίμακα που έχουν δουλέψει πάνω στην τοπική οικολογική ατζέντα.
    Αυτά τα λίγα περί οικολογικού "copyright".

    Καλό μας συνέδριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU