Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Η "Υπατία" στηρίζει το ΛΑΟΣ;



Έντονες είναι οι ανησυχίες του δημοκρατικού κόσμου για τη δημοφιλία του ΛΑΟΣ. Τη στιγμή που ο εθνικιστικός Συναγερμός χτυπά χαρούμενα, ο δημοκρατικός συναγερμός ηχεί φοβισμένα για το πολιτικό μέλλον του τόπου. Είναι χιλιοειπωμένη η ανάγκη της δημοκρατίας να ελέγχει τις διαρροές των εκλογέων και να τις στρέφει σε ακροδεξιούς σχηματισμούς μπροστά στο φόβο ριζοσπαστικοποίησής τους.
 Ας προσθέσουμε όμως μερικές σκέψεις κι εμείς στο ελληνικό φαινόμενο.
Σε μία τέτοια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης τα μεσαία στρώματα συντηρητικοποιούνται μπροστά στο φόβο της εξαφάνισής τους. 
Ήδη τα τελευταία βιώνουμε έναν ιδιότυπο ταξικό αγώνα. Το σύστημα βλέποντας ολοένα και περισσότερο τη ριζοσπαστικοποίηση και τις πιέσεις/διεκδικήσεις της μεσαίας τάξης, στοχεύει στο διαμελισμό της τόσο οικονομικά όσο και πολιτικοεκλογικά.
Η οικονομική ύφεση και η νεοφιλελεύθερη αντιμετώπισή της την οδηγούν στο οικονομικό περιθώριο. Όσοι από το μεσαίο επιχειρηματικό κόσμο επιβιώσουν θα ενταθούν στο οικονομικό και πολιτικό άρμα της ελίτ και θα έχουν υπερδιπλασιάσει την οικονομική τους δύναμη. 
Οι υπόλοιποι θα ενταχθούν στα μικροαστικά ή προλεταριακά στρώματα. Πολιτικά, δε, οι τελευταίοι ωθούνται όλο και περισσότερο σε ακροδεξιούς σχηματισμούς και συντηρητικούς μηχανισμούς ελέγχου της αντίστασής τους. 
Όσο, εξάλλου, ενισχύεται ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός τόσο ενισχύεται και ο ΛΑΟΣ.

Βέβαια, το τελευταίο γκάλοπ έρχεται να επιβεβαιώσει μια μακρά περίοδο εκλογικής ανόδου του ελληνικού φασισμού με έντονα, όμως, στοιχεία της επικαιρότητας. 
Από τη μια, ο Καρατζαφέρης εμφανίζεται τακτικά όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, κάτι που ενισχύει το προφίλ του κόμματος. Φυσικά, τόσο τακτικές παρουσίες άλλων αρχηγών δεν παρατηρούνται σε ζωντανές συνδέσεις. 
Παράλληλα, όμως, η τάχα εθνοσωτήριος υπερψήφιση του μνημονίου του προσέδωσε την εικόνα του συναινετικού κόμματος που νοιάζεται για τη χώρα. Τούτο σε συνδυασμό όμως με τη λαϊκίστικη αντιμνημονιακή κριτική που ασκεί, παρουσιάζει το κόμμα ως ριζοσπαστικό.
Η επικοινωνιακή στήριξη του ΛΑΟΣ (σε συνάρτηση με την τηλεοπτική απουσία της αριστεράς) ενισχύεται από τον αριστερό κι αναρχικό ριζοσπαστισμό. 
Η σύγχρονη πολιτική βία ουσιαστικά αντί να πολεμά τον καπιταλισμό - βοηθούντων και των μέσων προπαγάνδας - ενισχύει τον Καρατζαφέρη. Απομονώνει την αριστερά, τη συρρικνώνει και μεταφέρει ψηφοφόρους στο ΛΑΟΣ.

Όπως σωστά τονίζεται ο Καρατζαφέρης απενοχοποιεί ένα τμήμα της κοινωνίας που προ ετών θα χαρακτηριζόταν «αντιδραστικό». 
Μάλιστα την ώρα που μειώνεται η αγοραστική δύναμη των πολιτών, την ώρα που νιώθουν την ανάγκη να βγουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν, ο ΛΑΟΣ καταθέτει πρόταση νόμου που περιορίζει την ελευθερία των συναθροίσεων. Τέρμα οι διαδηλώσεις οι οποίες ζημιώνουν τους εμπόρους, τέρμα οι ενοχλητικοί που κλείνουν τους δρόμους παρεμποδίζοντας εκείνους που πάνε για μεροκάματο.
Οφείλουμε, όμως, σε τούτη τη δημοσκόπηση να συνυπολογίσουμε δύο ακόμα ζητήματα που έγιναν τηλεοπτικό θέαμα: τη δολοφονία των δύο αστυνομικών της ΔΙΑΣ και το χειρισμό της "Υπατίας". 
Η προχειροσχεδιασμένη "κατάληψη της Νομικής" (μιλήσαμε παλαιότερα), η προβολή και η τηλεοπτική ένταση της μεταφοράς των μεταναστών στο κτίριο "Υπατία" και η συνέχεια με την απεργία πείνας ενίσχυσαν τα ξενοφοβικά σύνδρομα και κάθε συντηρητισμό.
Και σε τούτο η ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση η οποία ήθελε να λύσει το ζήτημα με ψυχραιμία (ορθώς), αλλά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Η βραδύτητα τούτη όχι μόνο παρέτεινε την προβολή του θεάματος, αλλά έτρεφε ιδέες ξενηλασίας και λύσεις φασιστικών αντιλήψεων.
Το σύστημα έχει ανάγκη την ακροδεξιά προκειμένου να στηρίζεται η πολιτική σκηνή. 
Ο λαός νιώθει την ανάγκη να στρέψει δεξιότερα την απογοήτευση και το φόβο του για το αύριο. 
Η μείωση της δύναμης του ΛΑΟΣ είναι, λοιπόν, στο χέρι της αριστεράς και των προοδευτικών πολιτών. 
Χρειάζεται ισχυρά και επιθετικά ανοίγματα στην κοινωνία. 
Ανοίγματα μακριά από την επιπολαιότητα των καταλήψεων και πέρα από τους τυχοδιωκτισμούς της πολιτικής βίας και του αριστερίστικου μαξιμαλισμού.
Αντιφασιστικές εκδηλώσεις μπορούν να απλωθούν σε όλη τη χώρα. Μεταναστευτικές οργανώσεις μπορούν να δράσουν παντού. Τα σωματεία έχουν μια ευκαιρία να ανοιχτούν πέρα από το συντεχνιασμό τους και να δράσουν μαζί με μετανάστες και δημοκρατικούς πολίτες. 
Ο φασισμός δε χτυπιέται με τη βία, αλλά με την αφύπνιση του πολίτη, τη συμμετοχή του στα κοινά δρώμενα και την αποδοχή της κρίσης του.

2 σχόλια:

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU