Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς Κατοχής;


του Κώστα Στούπα*

Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής και είναι οι κατοχικές δυνάμεις που την έφεραν στη χρεοκοπία, απειλούν να την οδηγήσουν και σε ολοκληρωτική κατάρρευση, αρκεί να συνεχίσουν να έχουν το πάνω χέρι.
Κατοχή μιας χώρας σημαίνει έλεγχος του μηχανισμού διοίκησής της ασχέτως κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση και καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών της πόρων και του μόχθου των εργαζομένων της.
Σημαίνει φόρτωμα της χώρας με επαχθές χρέος λόγω κατάχρησης της εξουσίας των ανθρώπων που αποφασίζουν καθώς λειτουργούν σαν ανδρείκελα των κατοχικών δυνάμεων.

Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα διαθέτει η ελληνική περίπτωση. 

Το πελατειακό κράτος και η χωρίς όρια κομματοκρατία έχουν επιβάλει τις τελευταίες δεκαετίες ένα ιδιότυπο καθεστώς Κατοχής, όπου τα τρία τέταρτα της κοινωνίας εξαναγκάζονται να συντηρούν το ένα τέταρτο, όχι στη βάση κάποιου παραγωγικού μοντέλου αυτάρκειας αλλά στη βάση ενός παρασιτικού μοντέλου.

Το καθεστώς της παρασιτοκρατίας εν είδει ιδεολογικού μανδύα καλύπτεται κάτω από σαθρές πτυχές ενός δήθεν κοινωνικού κράτους με δωρεάν υπηρεσίες που και στοιχίζουν πανάκριβα στον φορολογούμενο και ανύπαρκτες είναι. Αρκεί να δει κάποιος τι γίνεται με την παραπαιδεία και τη δωρεάν παιδεία και τα φακελάκια με τη δωρεάν υγεία.

Στη στήλη αυτή έχουμε καταδείξει με στοιχεία πως το χρέος της χώρας κατά ένα συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος συσσωρεύτηκε από τις ανεξέλεγκτες δαπάνες για μισθούς και συντάξεις και τη διαφθορά όχι μόνο της κορυφής αλλά του συνόλου του κρατικού μηχανισμού με ιδιαίτερη βαρύτητα τη μεσαία διοίκηση.
Έχουμε καταδείξει πως τα τελευταία 15 κρίσιμα χρόνια για τη συσσώρευση του χρέους των 350 δισ. ευρώ, τα μεγάλα έργα, η Ολυμπιάδα και οι αμυντικές δαπάνες δεν έχουν απορροφήσει πάνω από 50-55 δισ. ευρώ. Βλέπε: Ποιος ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας...

Από την άλλη πλευρά, αν λάβουμε υπόψη πως οι πρωτογενείς δαπάνες από 24 δισ. το 2002 εκτοξεύθηκαν στα 54,1 δισ. το 2009, από τις οποίες μόνο οι καθαρές δαπάνες για μισθούς και συντάξεις από 11,4 δισ. ευρώ εκτοξεύθηκαν στα 26-27 δισ. ευρώ μπορούμε να καταλάβουμε ποιος παράγοντας είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στη χρεοκοπία της χώρας.
Τα ποσά για μισθούς και συντάξεις είναι σχεδόν διπλάσια από αυτά του στενού δημόσιου τομέα αν προσθέσουμε και τις ΔΕΚΟ και ποσά από λειτουργικές δαπάνες που αν εξεταστούν μέχρι τέλος διαδρομής αποκαλύπτεται πως πάνε σε προσωπικές απολαβές. Όπως π.χ. επιχορηγήσεις συνδικάτων, πλαστά οδοιπορικά κλπ.

Από την άλλη πλευρά το διεφθαρμένο κράτος εξόρισε την υγιή επιχειρηματικότητα αφού λόγω ιδίου οφέλους συναλλάχθηκε μόνο με τη διαπλεκόμενη και έχουσα ροπή στη διαφθορά. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή σε σχέση με το ΑΕΠ δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν δεν την προκαλούσε ή έστω ανεχόταν το κράτος.
Τη χώρα την χρεοκόπησε το πελατειακό κράτος της παρασιτοκρατίας και την ύστατη ώρα πάνω από το πτώμα της όχι μόνο αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του, αλλά προσπαθεί να διατηρήσει τα προνόμια κατοχής, αρνούμενο να συμβάλλει στην έξοδο από την κρίση, υποχωρώντας από τα κεκτημένα...

Το επαχθές χρέος

Είναι της μόδας αυτή την περίοδο να μιλάμε για επαχθές χρέος αναζητώντας ποσά στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας. Όχι πως δεν υπάρχουν εκεί μίζες, ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν και περιουσίες που πρέπει να δημευτούν, αλλά το εύρος της κορυφής της πυραμίδας της εξουσίας είναι τόσο στενό που οι μίζες που πήγαν εκεί δεν αρκούν να αιτιολογήσουν τα 350 δισ. ευρώ. Όπως έχουμε υπολογίσει παλιότερα με βάση τα 55 δισ. που πήγαν σε έργα και εξοπλισμούς τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι μίζες δεν πρέπει να ξεπερνούν κατά πολύ τα 5 δισ. ευρώ.
Αν θέλουμε να μιλάμε για επαχθές χρέος όμως, πως μπορεί να χαρακτηριστεί η εκχώρηση στους εργαζόμενους ασφαλιστικών δικαιωμάτων ύψους 14 δισ. ευρώ επί μιας ΔΕΚΟ της οποίας η αξία είναι κάτω από 3 δισ. ευρώ σήμερα και ούτε τις μέρες της χρηματιστηριακής ευφορίας δεν ξεπέρασε τα 8 δισ. ευρώ; Mια ενδιαφέρουσα προσέγγιση που δείχνει πως δεν υπάρχει μόνο η μηδενιστική λαϊκίστικη αριστερή ρητορεία. Βλέπε: Μια περίπτωση επαχθούς χρέους…
Το συσσωρευμένο χρέος του ΟΣΕ ύψους 11 δισ. ευρώ τα τελευταία 11 χρόνια δεν αποτελεί κόστος των συνθηκών κατοχής που έχουν επιβληθεί στη χώρα. Πόσες δεκάδες δισ. ανάλογου χρέους είχε συσσωρεύσει η Ολυμπιακή πριν πωληθεί;
Αποδείχτηκαν τόσο τραγικές εθνικά οι συνέπειες της πώλησης της Ολυμπιακής και γιατί τους εργαζόμενους σε αυτήν που δεν ήθελε ο ιδιώτης έπρεπε να συνεχίσει να τους πληρώνει ο φορολογούμενος;

Είναι απλό, γιατί η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή των κομμάτων και των πελατών τους.
(ολόκληρο το άρθρο εδώ)

*Πηγή: www.capital.gr

6 σχόλια:

  1. Το θεμα δεν ειναι τι λεει το κειμενο , αλλα και ποιος το υπογραφει. Αφου λιγο πολυ δικαιωνει τα ψεμματα της Μερκελ, αφου δεν βγαζει μιλια για τον παρανοικο μηχ/σμο του χρηματος που παραγει χρηματα, για το χρεος των αλλων ευρωπαιων που δεν διοριζαν δεν σπαταλουσαν δεν ''τεμπελιαζαν'', εχει το θρασος να τα λεει τωρα γνωστος ''καγκελαριος'' υμνητης του καθε κρατικοδιαιτου σαπροφυτου / θυμαστε?/ ''τικ τακ Αττικατ'' και ο Λαναρας γωνια οπου ο κοσμακης εχασε και το τελευταιο του σεντσι πριν την αποφαση της επανιδρυσης του ρωμεικου... Α,ρε Αμερικα , εχεις και τα καλα σου , καποιοι θα ειχαν χωθει σε τοσο βαθυ μπουντρουμι που ουτε ο Λιβιγκστον δεν θα μπορουσε να τους ανακαλυψει. Υ.Γ. Για οσους δεν ειναι ''μυημενοι'' γυρω απο αυτες τις φατσες, ας το ψαξουν! mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. mike, πιθανά ο ΚΣ "δεν δικαιούται δια να ομιλεί" -αν κατάλαβα καλά. Δεν γνωρίζω.
    Όμως τα στοιχεία που παραθέτει είναι ή δεν είναι σωστά;

    Όπως ξέρεις αναρτώ κείμενα για συζήτηση επί της ουσίας και όχι για το ποιον των συγγραφέων τους. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι αν τυχόν συμφωνήσουμε μαζί τους θα τους εμπιστευτούμε και το μεταρρυθμιστικό μέτωπο...Μακριά από μένα ο αυτοματισμός... :)

    Πρέπει όμως να διασταυρώσουμε τα στοιχεία από κάθε διαθέσιμη πηγή και ισχυρισμό -και προσωπικά συμφωνώ ότι βρισκόμαστε υπό κατοχή από το πελατειακό κράτος (που ότι και να συμβεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ακόμα και θετικό, μπορεί να το κάψει αν δεν ανατραπεί) πράγμα που συστηματικά αγνοεί ηθελημένα και η μεγαλύτερη μερίδα της αριστεράς. Κι αυτό την κατατάσσει δυστυχώς και αυτήν στις καθεστωτικές/λαϊκιστικές δυνάμεις που υποτιμούν την αξία των μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό μέτωπο.
    Kρύβεται και αυτή πίσω από την γενική κρίση λες και δεν υπάρχει τίποτα to σημαντικό στην ελληνική κρίση - λες και είναι μια απλή αντανάκλαση της γενικής άρα οι μεταρρυθμίσεις είναι κάτι δευτερεύον που χρησιμοποιεί/μεγενθύνει η τρόϊκα και η κυβέρνηση για να περάσει τα μέτρα.
    Κάτι σαν το "παραμύθι με δράκους" του Τσίπρα.
    Υπάρχει τελικά κατά την γνώμη σου ή όχι ελληνική κρίση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν ο συγγραφέας του κειμένου είχε ζήσει στις συνθήκες κατοχής της χώρας 1941-44 δεν θα χρησιμοποιούσε καν τέτοιους άστοχους παραλληλισμούς. Είναι πράγματι ορισμένες φορές ανίκητη η αερολογία και η παραφροσύνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιωργο , ναι[!] δεν δικαιουται διοτι 1.πιστευει οτι ο ολοκληρωτικος καπιταλισμος θα λυσει το πρβλ. 2.Ολους τους ΔΥ. να απολυσεις δεν θα λυσεις το πρβλ. του χρεους, ολες τις εργ.σχεσεις να τις κανεις ελαστικες μεχρι παρεξηγησεως[...] η φτωχεια θα καλπαζει ανεξελεκτη. 3. Τα 50δις αποκρατικοποιησεις που ευαγγελιζονται σε 6 μηνες δεν θα φτανουν[θυμησου το]. 4. Ο Τρισε, ως πανω απο την πολιτικη και τα δημοκρατικα εκλεγμενα οργανα [θυμησου τον αλλο Μιχαλη που δεν ειναι κοντα μας] εβαλε χθες την ταφοπλακα στη χωρα μας , αφου απειλησε ανοιχτα οτι ακομη και επιμηκυνση εαν τολμησει η κομισιον , δεν θα δεχτει πλεον ως ΕΚΤ τα ελλ. κωλοχαρτα , οποτε τραπεζες, τελος. Το χρεος το θελουν εδω και τωρα και αυτο δεν εξυπηρετειται πλεον απο καμμια μεταρρυθμιση. Απλα θελουν να αρπαξουν οτι καλο περισσευει απο αυτο το οικοπεδο. Η χωρα θα γινει κεντροαφρικανικη ενωση αν δεν εκβιασουμε οσο μπορουμε τους τοκογλυφους, αν δεν αλλαξουμε τους συσ/σμους, αν δεν ξεφυγουμε απο το μνημονιακο θανατο. Αμεσα θα στειλουν τα τροφιμα στο 23% με οτι αυτο συνεπαγεται. Ο Μοναρχης ελεω θεου Τρισε αποφασισε το θανατο της χωρας. Απαιτουμε η ΕΚΤ να ελεγχθει αμεσα απο τις εκλεγμενες κυβερνησεις των λαων, να εκδωσει ευρωομολογο, να κοψει χρημα, να συντονισει φιλικο[επιλεκτικο] διακανονισμο και στην πρωτογενη και στην δευτερογενη αγορα, να εφαρμοσει το φορο Tobin στην διακινηση κεφαλαιων, αφου ο φορος αυτος θα πεσει στην αγορα αποκλειστικα για αναπτυξιακους σκοπους και να επιμηκεινει το χρεος εως το ευρος της εξυπηρετησης του. Αυτη ειναι ανανεωτικη αριστερη πολιτικη, με προτασεις και οχι λυσεις περι παραδεισιου σοσιαλισμου και αλλες σαχλαμαρες. Αυτο θα επρεπε να απαιτει ενα σοβαρο λαικο κινημα σε ευρωπαικο επιπεδο και ασε τους καγγελαριους του χρηματηστηριου να ευλογουν τη Μερκελ, ενα ασημαντο ανθρωπακι των πιο ψυχανωμαλων τραπεζιτικων κυκλων. Η ιστορια της ανθρωποτητας μετα 50 χρονια θα ονομασει αυτη τη μεγαλη καταστροφη νεομεσαιωνα, μιας και απο την Αναγεννηση και μετα ουδεποτε υπηρξε ΜΙΑ λυση για τοσα διαφορετικα και συνθετα προβληματα του κοσμου μας, ουδεποτε οπισθοδρομησε τοσο πολυ σε πλανητικο επιπεδο σε πολιτικα κοινωνικα και ατομικα δικαιωματα. Υ.Γ.Αυτος ειναι ο λογος που δεν σχολιασα στο προηγουμενο ποστ, αφου των οικιων υμων επιμπραμενων, υμεις αδετε. Ελπιζω να κατανοεις το ιδιαιτερο ''στυλ'' μου μια που δεν ειμαι ουτε πολιτικαντης ουτε στρεψοδικης και μιλαω ισια στους φιλους που εκτιμω αλλιως σιωπω. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ρε παιδιά ο όρος κατοχή είναι όντως υπερβολικός, αλλά ας αναρωτηθούμε είμαστε ελέυθεροι? ή όλα επιβάλλονται από τις ''ελεύθερες αγορές'' και εμείς είμαστε καταδικασμένοι να υπακούμε? Ο νεοφιλελευθερισμός πρέπει να πεθάνει και μαζί του και το ΠΑΣΟΚ που από κεντρωο κόμμα κατέντησε ένα νεοφιλελεύθερο. πρόβλέπω διάσπαση του σε 2-3 χρόνια. καιρός ήτανε. ο κόσμος θέλει αλλαγή. τους έχει σιχαθεί όλους αυτούς τους επαγγελματίες πολιτικούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @mike,
    "Απαιτουμε η ΕΚΤ να ελεγχθει αμεσα απο τις εκλεγμενες κυβερνησεις των λαων, να εκδωσει ευρωομολογο, να κοψει χρημα, να συντονισει φιλικο[επιλεκτικο] διακανονισμο και στην πρωτογενη και στην δευτερογενη αγορα, να εφαρμοσει το φορο Tobin στην διακινηση κεφαλαιων, αφου ο φορος αυτος θα πεσει στην αγορα αποκλειστικα για αναπτυξιακους σκοπους και να επιμηκεινει το χρεος εως το ευρος της εξυπηρετησης του."

    Ναι αυτό απαιτούμε με λίγα λόγια στην Ευρώπη. Συμφωνώ απόλυτα. Θα σε ρωτούσα φίλε μου για το πως, αλλά συνεχίζω: και στην Ελλάδα; Θα αφήσουμε το πελατειακό κράτος να καίει κάθε προσπάθειά μας; Ακόμη κι αν μπορέσουν να γίνουν αυτά που ορίζεις σαν αριστερή ανανεωτική πολιτική, πιστεύεις ότι θα μπορέσουμε να απολαύσουμε τα αποτελέσματα με αυτό το πολιτικό μοντέλο στην Ελλάδα;
    Ή θεωρείς ότι είμαστε ούτως ή άλλως χαμένοι από χέρι οπότε το μοντέλο θα καταρρεύσει από μόνο του (μαζί μας);

    Εγώ το νομίζω λίγο διαφορετικά: εκεί η ΕΚΤ εδώ το πελατειακό παράσιτο - και το ένα τρέφει το άλλο...
    Πάντα φίλε μου με εκτίμηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU