Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

"Ως εδώ ήταν"... ή, η Αριστερά και τα ασημικά της



του Γιώργου Παπασπυρόπουλου


Μετά την καταψήφιση χτες του PSI+, ΚΑΙ από την Δημοκρατική Αριστερά, νομίζω ότι κλείνει ένας κύκλος. Ο κύκλος της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς. 
Το εγχείρημα κατέρρευσε. 
Και δεν φταίει μόνο ο Φώτης Κουβέλης, με την καιροσκοπική του μικροκομματική πολιτική. Φταίμε όλοι. Όσοι είχαμε ή έχουμε ακόμη αναφορά στην "ανανέωση της αριστεράς". 
Φαίνεται τελικά ότι η αριστερά δεν ανανεώνεται. Πρόκειται για αυταπάτη. 
Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα ή αν κάπου αλλού κάτι τέτοιο έχει συμβεί - μέχρι στιγμής βλέπω νεοσταλινικά μορφώματα και αναγεννημένους σοσιαλδημοκράτες, αριστερούς ανανεωμένους και της εποχής μας πουθενά. Ακόμη και τα πειράματα της οικοαριστεράς χλωμά δείχνουν. Θα μου πείτε, εδώ η αριστερά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει αυτό που ξεκίνησε με τον ευρωκομμουνισμό και γίγαντες της πολιτικής σαν τον Ενρίκο Μπερλιγκουέρ - θα κάνει τώρα και την δεύτερη απόπειρα ανανέωσης την οικολογική;
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην χώρα μας. 
Όσοι εμπνευστήκαμε από το εγχείρημα -το τελευταίο, όπως καλά γνωρίζαμε- της δημοκρατικής αριστεράς, βγαίναμε από ένα περιβάλλον αυταρχικών ιδεών, συγκεντρωτικής καθοδήγησης, δεσποτικών και συχνότατα κατασκευασμένων πλειοψηφιών, φραξιών χωρίς αρχές και μονολιθικών πολιτικών τάσεων. Άλλοι επέστρεφαν από μακρά περίοδο ιδιώτευσης ξανά στα κοινά.
Υποτίθεται ότι ο καθαρός αέρας μιας νέας δημοκρατικής πια αρχής θα εκτόξευε τη νέα συλλογικότητα στον ουρανό του εκσυγχρονισμού, της ανανέωσης και της υιοθέτησης των οικολογικών αξιών. Τόσοι καλόπιστοι άνθρωποι, τόσες καταχωνιασμένες ιδέες, τόσα πέτρινα χρόνια μέσα στα νεοδογματικά αριστερά κόμματα. Κι όμως το νέο ύφος και ήθος φάνηκε μόνο για λίγο και ακριβώς στις αυτοδιοικητικές εκλογές - και είχε αποτέλεσμα ανατροπές στους βασικούς Δήμους της χώρας. Έκτοτε, ουδέν...
Και νάταν μόνο το "ουδέν"... Σε λίγο ήρθε και η ολική επαναφορά στην παλιά συνταγή. Συριζοποίηση του κόμματος, περιορισμός των ελευθεριών και των αμεσοδημοκρατικών λειτουργιών, πελατειακή πολιτική, αντιμεταρρύθμιση στην Παιδεία, τις συντεχνίες, τα κλειστά επαγγέλματα, υπεράσπιση των προνομίων, των επιδομάτων και των παροχών άλλων εποχών. Και τέλος αφόρητος και τυφλός αντιμνημονιασμός. Από την υποστήριξη των αποφάσεων της ΕΕ τον Ιούλιο στα στρογγυλά "όχι" του Οκτωβρίου και την καταψήφιση μέχρι και του κουρέματος του χρέους, χτες...
Η ομάδα που με τη νοθεία των λιστών στο ιδρυτικό συνέδριο, εξόντωσε σιωπηρά την μεταρρυθμιστική άποψη στο κόμμα, ολοκλήρωσε σιγά σιγά την μετάλλαξη του εγχειρήματος σε πιστό αντίγραφο ενός Συριζα από την ανάποδη, ενός Συριζα με περισσότερες συνιστώσες του βαθέως Πασοκ μέσα του, ενός πρασινοσκότεινου Συριζα στην θέση του άλλου με τους αριστεριστές...

Σήμερα, το κόμμα αυτό πέρασε στην άλλη όχθη. Έγινε ένα ακόμη κόμμα του Δημοσίου, με μια νομενκλατούρα που στοχεύει στην αυτοαναπαραγωγή της με την κρατική επιδότηση, μια εκ του ασφαλούς αντιπολιτευόμενη δύναμη που δεν προτείνει, δεν αναλαμβάνει ευθύνες, δεν βρέχει τα πόδια της, δεν λερώνει τα χέρια της. 
Καμιά σχέση με το όραμα που μας ενέπνευσε ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης για μιαν αριστερά της οικολογίας και του συγκεκριμένου. Με "εξτρεμιστές σοσιαλδημοκράτες", μια κυβερνώσα ριζοσπαστική αριστερά χωρίς πελατεία στους αργόμισθους και τους βολεμένους του συστήματος. Που -επιτέλους- θα λερώνει τα χέρια της λύνοντας προβλήματα και διορθώνοντας τα λάθη της για να τα λύσει με μεγαλύτερη επιτυχία την επόμενη φορά.
Όχι. Στη θέση της ήρθαν οι ξερόλες του προεδρικού κουβελικού περιβάλλοντος, οι φίλοι από τα παλιά, οι μετριότητες που νόμισαν ότι "ήσαν άλλοι", οι μοιραίοι που όταν ο Παπαδήμος τους πρότεινε συμμετοχή στην κυβέρνηση σωτηρίας, κλώτσησαν μακριά την καρδάρα με τους κόπους και τις ιδέες δεκαετιών αριστερών ανανεωτικών διεργασιών.
Και μαζί τα κουράγια όσων αφιλοκερδώς πρόσφεραν τις ιδέες και τις ικανότητές τους για μια νέα και σύγχρονη αριστερή συλλογικότητα, εφάμιλλη των καλύτερων παραδόσεων ενός αριστερού πολιτικού φιλελευθερισμού.

Όμως, υπάρχει μαζί και ένα ακόμη θέμα που κατά βάθος τριβελίζει το νου όλων όσων νοιώθουν "ιδεολογικά" αριστεροί. Κι ένα ερώτημα: μπορεί η αριστερά να αλλάξει πραγματικά; Εφόσον έχουν χυθεί τόνοι μελάνι και έχει εξαντληθεί κάθε σχετική συζήτηση, γιατί αυτό δεν γίνεται; Είναι θέμα παλαιοκομματικών χειρισμών ή ακριβώς σε αυτούς αντανακλάται το αυταρχικό και δογματικό background της αριστεράς; Μήπως γι αυτό αποτυγχάνουν οι προσπάθειες ανανέωσης και οικολογικοποίησής της παντού στον κόσμο;

Δεν φταίει αποκλειστικά ο ( και οικολόγος ) Νίκος Τσούκαλης και το "όχι" του, χτες, εκ μέρους της Δημαρ στο σωτήριο για την χώρα PSI... 
Είναι που στα μάτια του είδα την αριστερά που δεν μπορεί πια να καταλάβει τον κόσμο. Που η μπογιά της πέρασε ανεπιστρεπτί. Που η ιστορική της προσφορά καλύτερα να περιοριστεί στους αγώνες και τους ήρωές της. Γιατί η σκέψη της είναι δομημένη λάθος. Δογματικά. Και της ανανεωτικής λεγομένης. Παιδί κι αυτή της όλης και παρωχημένης αριστεράς των μουσείων.
Είναι που στα μάτια του είδα τα δικά μου μάτια... και κατάλαβα. Αριστερά, αυταρχισμός και δογματική σκέψη είναι ένα -είμαστε ένα. 

Καιρός για αποτοξίνωση στην πραγματικότητα. Την πραγματικότητα μιας αδυσώπητης κρίσης-ευκαιρίας που μας επιτρέπει να δούμε έστω και τώρα τις ευθύνες μας στην παρακμή της χώρας και να εργαστούμε δημιουργικά για την σωτηρία της. Προσθέτοντας και όχι αφαιρώντας στην διαφάνεια, την ανταγωνιστικότητα, την παραγωγικότητα και την βιώσιμη ανάπτυξή της. Απελευθερωμένοι/ες από τις ατελείωτες και κενές περιεχομένου δικαιολογίες του αριστερού BRAND NAME...

18 σχόλια:

  1. αν προσπαθησουμε να βαλουμε καποια πραγμα στην θεση τους εχουμε


    ΠΑΣΟΚ-ειπε ΝΑΙ και στα 2 μνημονια και στην μεσοπροθεσμη επικαιροποιηση του, αργοτερα παραδεχτηκε οτι τα πρωτα 2 ηταν λαθος

    ΝΔ-ειπε ΟΧΙ στο μνημονιο Νο1 ,οχι στο μεσοπροθεσμο αλλα ναι στους εφαρμοστικους του και ΝΑΙ στο μνημονιο 2.Θολουρα θα ελεγα στην πορεια της

    ΛΑΟΣ-ειπε ναι στο 1ο ,οχι στο μεσοπροθεσμο και οχι στο 2ο κανοντας πολλες ακροβασιες και κυβισθησεις ενω το 2ο το απερριψε ΧΩΡΙΣ να αναγωνριζει την αποτυχια της συνταγης του πρωτου

    ΚΚΕ-ΟΧΙ σε ολα

    ΣΥΡΙΖΑ-ΟΧΙ σεολα

    ΔΗΜ.ΑΡ. ΟΧΙ σε ολα

    Το ΠΑΣΟΚ δειχνει να εχει ξεμεινει απο προτασεις, και το λεω καλοπροαιρετα και οχι μηδενιστικα γιαυτο το κομμα
    Η ΝΔ μας ειπε οτι θα διαπραγματευοταν απλα καλυτερα ,αρα δεν διαφωνουσε με την συνταγη αλλα με τον εφαρμοστη της
    Ο ΛΑΟΣ...ρωτηστε τους αλλα καθε 2η ωρα θα σας πουν κατι διαφορετικο

    Το ΚΚΕ λεει σταση πληρωμων σε δανειστες,εξοδο απο το ευρω,απο ΕΕ με ταυτοχρονη σοσιαλιστικη αλλαγη

    Ο ΣΥΡΙΖΑ λεει σταση πληρωμων σε δανειστες, μεσα στην ΕΕ...ως προς το ευρω εαν ξερει καποιος να μου πει θα το εκτιμουσα

    Η ΔΗΜ.ΑΡ .......λεει ναιοχι σε σταση πληρωμων, ναιοχι σε δανεια αναπτυξης ,ναι στην ΕΕ και ναι στο ευρω

    Εαν αδικω καποιον λεω συγγνωμη απο τωρα ,αυτα εχω δει

    Εντωμεταξει δεν προωθειται απο καποιο κομμα πραγματικο ενιαιο μισθολογιο στο δημοσιο τομεα, οι διακρισεις αναμεσα στους κακοπληρωμενους μορφωμενους (πλειοψηφεια τουλαχιστον)εργαζομενους της παιδειας,υγειας(να πω και ασφαλειας??) με τους καλοταισμενους κηφηνες των ΔΕΚΟ παραμενουν.
    Η διαφθορα στην δημοσια διοικηση παραμενει
    Το κομματικο πελατειακο κρατος βασιλευει
    Αγανακτουν οι ΔΕΚΟιτες και διαφοροι που τρυπωσαν απο καμιναδες σε θεσεις καλοπληρωμενες
    Πλαι τους αγανακτουν οι μονιμως ριγμενοι(το εννοω) ιδιωτικοι υπαλληλοι που βλεπουν το κρατος να βαζει χερι αλλη μια φορα στις τσεπες τους και να τους επιβαλλει μειωση μισθου(αν ειναι δυνατον σε ελευθερη οικονομια ειλικρινα)

    Οι αγροτες δεν πολυσκοτιζονται για την ωρα,τι βρεγμενος τι μουσκεμα σκεφτονται, αλλα οταν μπουν σε λογιστικα βιβλια και ισως φορολογηθουν βασει αυτων(οπως ολος ο αλλος κοσμος) τοτε να δεις τι εχει να γινει

    Τα εξοπλιστικα προγραμματα καλα κρατουν, η εκκλησια σιωπα γιατι εξαιρειται μονιμως αλλα οι παπαδες συνεχιζουν να εισπρατουν διπλο μηνιατικο απο ....τους φορολογουμενους

    (Εκκλησια ειναι η μονη επιχειρηση παγκοσμιως που τα εσοδα της δεν φορολογουνται ενω τα εξοδα της ειναι κρατικα...απιστευτο αλλα αληθινο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συνεχιζω και συγγνωμη για το μεγεθος της αναρτησης

    Η ΕΡΤ παραμενει το μονο συνδρομητικο καναλι το οποιο δεν εχεις ΕΠΙΛΟΓΗ να μην εισαι συνδρομητης ακομα και εαν δεν εχεις τηλεοραση

    Η τοπικη αυτοδιοικηση εχει ξεπερασει σε διαφθορα την δημοσια διοικηση

    Η αξιοπιστια της οποιασδηποτε κυβερνησης εχει χτυπησει μηδενικα επιπεδα.-(αυτο ειναι απο μονο του καταστροφικο θελει μεγαλη κουβεντα γιατι ...σκεφτειτε το)

    Η συλλογη φορων παραμενει τραγικη(δικη μου προταση ειναι η ιδιωτικοποιηση της,ξεφορτωνεται το κρατος ολο το κοστος ενω εισπραττει ενα συμφωνημενο ποσο ισοποσο Η/και μεγαλυτερο απο οτι εισπραττει σημερα και αυτο μπορει να γινει απο ιδιωτες που φυσικα και εχουν κινητρο να συλλεξουν αποτελεσματικα τους φορους-ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ οι 'καθαροι' αριστεροι)

    Καποια ελαχιστη αισιοδοξια δινουν οι ισχυρες ανοδικες τασεις των (μη κρατικοδιαιτων) εξαγωγων της οικονομιας μας

    Παντως το αιτημα για ουσιαστικη αποκρατικοποιηση των κατασκευαστικων,δημοσιογραφικων,εξοπλιστικων, τεχνολογικων εταιρειων παραμενει

    Γιωργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γαπητέ Σπύρο Λυκούδη

    Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/02/2012
    Του Στέλιου Παππά

    Αντιγράφω επακριβώς τη διατύπωση από τη συνέντευξή σου στην "Αυγή" της Κυριακής.


    "Οι διεθνείς συμβάσεις που υπογράφει η χώρα είναι δεσμευτικές όχι γιατί μας το ζητάει η τρόικα, οι εταίροι ή οποιοσδήποτε άλλος, αλλά γιατί αυτό απαιτεί η διεθνής πραγματικότητα και λειτουργία στον πολιτικά πολιτισμένο κόσμο τα τελευταία 200 χρόνια τουλάχιστον. Προφανώς τα πάντα ανατρέπονται με 'έκτακτες' επαναστατικές συμπεριφορές σε 'έκτακτες' επαναστατικές συνθήκες. Όποιος αναζητεί όμως σήμερα και υπόσχεται τέτοιους προσανατολισμούς, κρίνεται για τη σοβαρότητά του".


    Όμως αγαπητέ Σπύρο η χώρα έχει υπογράψει και άλλες διεθνείς συμβάσεις οι οποίες έχουν γίνει κουρελόχαρτο στο πλαίσιο των "μνημονικών" δανειακών συμβάσεων.
    Αναφέρομαι στη "Χάρτα δικαιωμάτων", η οποία όπως είναι γνωστό, παρά τις ατέλειες της, ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λισσαβώνας μετά από αγώνες των κινημάτων και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και περιβάλλεται με την ίδια νομική ισχύ, όπως όλες οι Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


    Θέλω να πιστεύω ότι δεν την έχεις μελετήσει προσεκτικά παρά το ότι διακηρύσσετε τον σταθερό ευρωπαϊκό σας προσανατολισμό.


    Για παράδειγμα εκτός των άλλων, αναφέρει στο προοίμιο της....
    http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=671831

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. μια χάρη Γιώργο. άσε τον Παπαγιαννακη μια που εν ζωή ήσουν απέναντι από αυτόν όταν υπηρετούσες το αριστερό ρεύμα στον συν. Από ταλιμπάν του Λαφαζάνη τα΄λιμπάν της Ντόρας. όσο ζει μαθαίνει κανείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Από ταλιμπάν του Λαφαζάνη(!)... ταλιμπάν της Ντόρας(;)"

    "Γουααάου",που θά'λεγε κι ένας ανανεωτικός καθηγητής νέων ελληνικών με οικολογικές ευαισθησίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο, η περιγραφή σου είναι πλήρης και συμφωνώ με την σκοπιά σου. Το εμπόδιο είναι το ελληνικό πελατειακό κράτος/σύστημα. Αν αποτύχουν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις θα είναι δική του νίκη. Οι "καθαροί" αριστεροί δεν θα σε ενοχλήσουν - ασχολούνται με τα εικονίσματα, ξεσκονίζουν βιβλία και Βίβλους, πολεμούν τις αντίπαλες φράξιες. Γενικά είναι πολύ απασχολημένοι για να ασχοληθούν με πρακτικά θέματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ανόητη κουκουβάγια,
    μακριά τα νύχια σου από τις μνήμες μας. Όσο για τον Λαφαζάνη, αριστεριστής είναι, αναξιοπρεπής όχι - και μιλά πάντα επώνυμα. Όταν ήμουν πράγματι κοντά στο "αριστερό ρεύμα", είδα μια παραδοσιακή κουκουεδίστικη προσέγγιση στα πράγματα αλλά μέχρι τη συγκρότηση της παρέας Τσίπρα που τα τίναξε όλα στον αέρα, είδα και μια γνήσια αριστερή αγωνία. Τον Μιχάλη ούτε οι ανανεωτικοί τον κατάλαβαν ούτε οι "αριστεροί" - μην κρυβόσαστε πίσω του ανόητα πτηνά. Πρώτα πρώτα ο ίδιος ποτέ δεν θα σπεκούλαρε ανώνυμα... Δεύτερον θα είχε σαφή άποψη ότι κι αν σήμαινε αυτό για το κρίσιμο ζήτημα των ...ψήφων που τόσο σε απασχολεί εσένα και τα άλλα πτηνά. Τρίτον, σίγουρα θα συμμετείχε, ακόμη και εγκαταλείποντας το "κόμμα" σε μια εθνική και ευρωπαϊκή προσπάθεια - δεν θα κρυβόταν στην τουαλέτα. Γκέγκε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είδες Γρηγόρη από που έρχομαι; Από κει που είσαι εσύ τώρα. Έχουμε οι αριστεροί πολλά κοινά - κυρίως την αδυναμία να σκεφτούμε χωρίς δόγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλα αν ετσι ειναι η αριστερα και ετσι θα ελθει η αναπτυξη, τοτε να παω σ' ενα φιλο μου στην Αριζονα , να περιμενω μηπως αποφασισετε τι πρεπει -τελωσπαντων να γινει!
    Και οταν αποφασισετε να ξαναλθω να κανω και καμια δουλεια.

    Οση ωρα εχετε την πνευματικη σας διαπαλη (η καλυτερα πεντοζαλη), κινδυνευω να τελειωσω μια μελετη ενος σχολειου 1000 τ.μ. και θ' αρχισω να γραφω αλλο διηγημα της κρισης.

    Α,χθες δημοσιευσα στην Αρ. Στρουθ. και μια αγγελια για προσληψεις προσωπικου της "ACROPOLIS DREAM DIGITAL GAMES & ANIMATION DESIGN" ΥΠΟ ΙΔΡΥΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΥΠΕΡΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, αλλα δεν βρηκα κανενα ενδιαφερομενο.

    Καλο τριημερο!


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είδα,είδα Γιώργο,από που ξεκίνησες και που έχεις καταλήξει.
    Ή αλλιώς: "Από το καλάθι μιας ελασίτικης μοτοσυκλέτας,στο πάλκο μιας φεντεραλιστικής οπερέτας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν σε πάρει η κατηφόρα
    Θα συμπλέει με τη Ντόρα..

    Και με πάσης φύσεως Καστανάδες βεβαίως βεβαίως..

    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ας μείνουμε στην ουσία του θέματος που βάζει ο αγαπητός Γιώργος και η οποία αφορά το ελληνικό δημόσιο χρέος, το PSI και την ψήφο της ΔΗΜΑΡ.

    Ο αγαπητός Γιώργος γνωρίζει ότι την ίδρυση της ΔΗΜΑΡ την είδα με την μέγιστη δυνατή καχυποψία, αφού την θεώρησα (και σε αυτήν την άποψή μου εμμένω), ως μια διασπαστική κίνηση στον χώρο της αριστεράς, η οποία στο βάθος (όπως και η διασπαστική κίνηση της Ντόρας Μπακογιάννη στον χώρο της δεξιάς) αποσκοπούσε στο να στηρίξει το μνημονιακό μπλοκ που άρχισε να σχηματίζεται έκείνη την εποχή και έχει πλέον σχηματοποιηθεί, συμπεριλαμβάνοντας και την Ν.Δ. στους κόλπους του. (Μετά τις βουλευτικές εκλογές, όταν αυτές γίνουν, το κόμμα του κ. Κουβέλη είναι το αμέσως επόμενο, από εκείνα που έως τώρα εμφανίζονται ως αντιμνημονιακά, που είναι υποψήφιο για μια ανάλογη μεταστροφή, εάν και όταν οι πολιτικές συνθήκες το επιβάλλουν).

    Όμως, οι βαθύτατες πολιτικές διαφωνίες μου με την ΔΗΜΑΡ και η πεποίθησή μου, περί του ότι οι προθέσεις του κ. Κουβέλη και της ομάδας του είναι ανειλικρινείς και μη στο εσώτερο περιεχόμενό τους ανομολόγητες, δεν με εμποδίζουν να πω ότι, ως προς το PSI και το σχετιζόμενο με αυτό, ελληνικό δημόσιο χρέος, η αρνητική ψήφος του κόμματος αυτού είναι ορθή και ήταν επιβεβλημένη. Ο αγαπητός Γιώργος έχει άδικο.

    Το ελληνικό δημόσιο χρέος ήδη, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έχει φθάσει στα 367,9 δισ. €, δηλαδή πάνω από τα 170% του ΑΕΠ της χώρας. Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ποσόν αυτό είναι μεγαλύτερο και έχει ξεπεράσει τα 380 δισ. € και ίσως να φθάνει ήδη στα 400 δισ. €. Ας μείνουμε, όμως, στα επίσημα στοιχεία.

    Το δεύτερο Μνημόνιο, με τα 130 δισ. € της "βοήθειας" προς την Ελλάδα (πρόκειται για βοήθεια, κυρίως, προς το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτιικό σύστημα δηλαδή την ευρωμπατιροτραπεζοκρατία), προβλέπει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα φθάσει στα 120% του ΑΕΠ της χώρας. Στην πραγματικότητα ουδείς το πιστεύει αυτό. Στην καλύτερη περίπτωση, το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2020 θα βρίσκεται και πάλι στα επίπεδα του 160% του ΑΕΠ και φυσικά, αυτό θα συμβεί, εφ' όσον πραγματοποιηθεί η υπόθεση εργασίας του νέου Μνημονίου και η οποία προβλέπει ότι η Ελλάδα θα επιστρέψει σε ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης από το 2014. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί και η έντονη υφεσιακή λογική του Μνημονίου αυτού, εγγυάται ότι αυτό θα αποτύχει στους στόχους, που έχει θέσει, ακριβώς, όπως συνέβη και με το πρώτο Μνημόνιο.

    Το μαζικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που υποτίθεται πως θα μειώσει το ελληνικό δημόσιο χρέος, κατά 50 δισ. €, περιορίστηκε στα 30 δισ. €, και θα ξεκινήσει μετά από χρόνια. Άλλωστε, θα βρει αγοραστές που θα επιδιώξουν να αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα βρει πρόθυμους πωλητές, κάτω από αυτές τις συνθήκες. (Αν και ακόμα και αν συγκεντρωθούν αυτά τα 50 ή τα 30 δισ. € η επίπτωσή τους θα είναι μηδαμηνή στην ιλιγγιωδώς αυξητική μεγέθυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους. Ομοίως, ανεπαίσθητη θα είναι και η όποια επιτυχία του ελληνικού PSI, που έχει μακρύ δρόμο μπροστά του και το οποίο θα καταλήξει και στην ολοκλήρωση της επισημοποίησης της χρεωκοπίας του ελληνικού κράτους, η οποία, για πρώτη φορά, διακηρύχθηκε, με την απόφαση των ευρωζωνιτών της 21/7/2011).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ειδικά, για το "ελληνικό" PSI, πρέπει να πω ότι ο εξαναγκασμός των ιδιωτών επενδυτών να αποδεχθούν ένα κούρεμα της τάξεως του 75% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων τους και η ενεργοποίηση των cds, θα καταστρέψει την αξιοπιστία της Ελλάδας στα μάτια των επενδυτών, γεγονός, το οποίο είναι εκείνο που κάνει τον Σόϋμπλε να ωρύεται, διότι, σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα εξαρτάται (ακόμα και δια παντός!) από τα δάνεια της ευρωζώνης. Γι' αυτό και αυτή η μανία των ευρωζωνιτών, για τα μηδενικά ελλείμματα και τα πρωτογενή πλεονάσματα, που θα χρηματοδοτήσουν το ελληνικό δημόσιο χρέος το οποίο δεν μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί από τις διεθνείς αγορές.

    Έτσι, η Ελλάδα θα χρειαστεί και νέο πακέτο δανείων. Το ΔΝΤ μιλάει για άλλα 50 δισ., μετά το 2014, αλλά θα υποχρεωθούν να δώσουν πολύ περισσότερα. (Θυμίζω πως στο Πρώτο Μνημόνιο έδωσαν 110 δισ. € και έλεγαν πως ίσως χρειασθούν και άλλα 70 δισ. €. Τελικά, το "κοστούμι", μέχρι τώρα τους βγήκε πολύ πιο πάνω, από τα 200 δισ. € και έπεται συνέχεια)...

    Φυσικά, οι υπουργοί της ευρωζώνης γνώριζαν αυτές τις εξελίξεις και είναι να αναρωτιέται κανείς γιατί αποδέχτηκαν, έστω και με βαριά καρδιά, έστω και με απειλές και ύβρεις το δεύτερο "πακέτο στήριξης" προς την Ελλάδα.

    Το έκαναν διότι, προφανώς, δεν είχαν άλλη εναλλακτική λύση. Ο συστημικός κίνδυνος για το ευρώ και την ευρωζώνη, που αντιπροσωπεύει η Ελλάδα είναι, πάντοτε, παρών, ενεργός και άμεσος. Το ευρώ και η ζώνη του θα εξαφανιστούν από το ιστορικό προσκήνιο, αν η Ελλάδα αφεθεί στην τύχη της.

    Το έκαναν, διότι, παρά τα σκληρά λόγια, τις προσβολές και τις υστερικές μεγαλοστομίες, δεν επιθυμούν την άτακτη χρεοκοπία της Ελλάδας και, ενώπιον της ανυπαρξίας οποιασδήποτε εναλλακτικής λύσης, με το δεύτερο πακέτο στήριξης της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας και του ευρώ, κέρδισαν έναν ανόλογο χρόνο, ακριβώς, όπως το κέρδισαν και με το πρώτο, ο οποίος χρόνος κατασπαταλήθηκε.


    Το τι θα κάνουν με το επόμενο Μνημόνιο, μένει να το δούμε, όταν έλθει η ώρα.

    Τώρα, μένει να απολαύσουμε την διαδικασία της κλωτσοπατινάδας που θα αρχίσει με το PSI και η οποία θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, αφού θα καταλήξει σε αυτό που ο θλιβερός ΓΑΠ και η παρέα του - υποτίθεται ότι - ήθελαν να αποφύγουν (και γι' αυτό - υποτίθεται ότι - υπέγραψαν το Πρώτο Μνημόνιο). Δηλαδή την ολοκλήρωση της επισημοποίησης της χρεωκοπίας του ελληνικού δημοσίου. Αν και τώρα, ο ανεκδιήγητος Ευάγγελος Βενιζέλος, μας λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει η ενεργοποίηση των cds...

    Αυτό είναι και το έγκλημα του εντόπιου αστικού πολιτικού κόσμου, που υπέκυψε, άνευ ουσιώδους διαπραγμάτευσης, στις αξιώσεις των ευρωζωνιτών, "για να μην καταστρέψουμε το ευρώ και την ζώνη του", όπως είπε ο Βενιζέλος. Για να συμπληρώσει ότι "το θέμα δεν είναι να καταστραφείς και να χαίρεσαι που θα καταστραφούν και οι άλλοι μαζύ σου".

    Ο Φώτης Κουβέλης, λοιπόν, είχε δίκιο, που δεν ψήφισε το PSI και την δανειακή σύμβαση.

    Μόνο που υποψιάζομαι ότι δεν πιστεύει σε αυτό που ψήφισε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ρε, Γιώργο, χωρίς να θέλω να φανώ κακός ή επιθετικός, σκέφτηκες μήπως φταις εσύ; Μήπως κανένα αριστερό ή σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα δεν αποτελεί φυσικό πολιτικό σου χώρο; προσωπικά δεν δέχομαι ούτε αριστερό ούτε κεντρώο κόμμα να στηρίζει μία δανειακή σύμβαση η οποία επιβάλλει νεοφιλελεύθερες προοπτικές στην κοινωνία. Εσύ πώς τα συνδέεις αυτά τα δύο;

    Και φυσικά δέχομαι διάφορα ρεύματα σε ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό (εδώ το ΚΚΕ έχει ρεύματα)...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σίγουρα φταίω εγώ. Δεν κατάφερα ποτέ μου να σκεφτώ με κουτάκια. Εδώ οι δεξιοί εδώ οι αριστεροί.
    Αυτοί νεοφιλελεύθεροι αυτοί όχι - εντομολογία μου θυμίζει. Sorry...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τάσο, σε όλες σου τις αναλύσεις βλέπω μια παθητικότητα. Λες κι εμείς δεν μπορούμε στο μεταξύ να κάνουμε τίποτα - να παράξουμε, να αλλάξουμε το κράτος να βοηθά αντι να δαπανά στο πουθενά, να εξάγουμε, να καινοτομήσουμε κλπ Ή αυτά δεν τα περιλαμβάνει η αριστερή σκέψη; Μόνο προφητείες καταστροφής και μόνο απειλές στην ΕΕ με την κατάρρευσή μας μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτόν τον τόπο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κοιτα, από τη στιγμή που με έχουν τάξει στους λαϊκιστές επειδή δε θέλω τη δανειακή σύμβαση, αλλά διεκδικώ ορισμένες μεταρρυθμίσεις, δεν έχω να πω κάτι διαφορετικό από το προηγούμενο σχόλιό σου. Αλλά προφανώς η ΔΗΜΑΡ επιδιώκει τέτοια κουτάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU