Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Σκουριές: μια διαφορετική προσέγγιση. Ποιες είναι αληθινά οι δυο πλευρές στην σύγκρουση για την επένδυση;


Μαντεμοχώρια  και
Ιερισσός...
Ένας εργαζόμενος στα μεταλλεία και μια κάτοικος της περιοχής γράφουν στην Athens Voice

Σκουριές: μια διαφορετική προσέγγιση

Γράφει μια κάτοικος της περιοχής

Είναι η πρώτη φορά που γράφω δημόσια και γι’αυτό θα ήθελα να συγχωρήσετε πιθανή ακαταστασία στο γράψιμό μου, είναι από το τρακ. Θα ήθελα επίσης να συγχωρήσετε την ανωνυμία μου: ζω στην περιοχή και αυτά που θα γράψω για όσα συμβαίνουν σε σχέση με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής ίσως ενοχλήσουν κάποιους. Ας μην στοχοποιηθούν πρόσωπα, η αλήθεια έχει σημασία.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Μαντεμοχώρια της Χαλκιδικής, στην καρδιά της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Επέλεξα να μείνω στο χωριό μου και να φτιάξω εδώ την οικογένειά μου, να μεγαλώσω εδώ τα παιδιά μου, γιατί εδώ είναι οι ρίζες μας, ο τόπος ο δικός μας που αγαπάμε όσο τίποτα. Έζησα και την εποχή της ευημερίας λόγω της ύπαρξης των μεταλλείων, επί γέρου Μποδοσάκη αλλά και επί του ανιψιού του Αλέξανδρου Αθανασιάδη-Μποδοσάκη, τη δολοφονία του τελευταίου το 1988 από τη 17Ν και όλες τις παράπλευρες απώλειες που αυτή προκάλεσε: οικονομική κακοδιαχείριση της εταιρίας από τους κληρονόμους και λοιπούς, θέση υπό καθεστώς εκκαθάρισης το 1992 από την ΕΤΕ και τελικά ένα μεταλλείο μήλο της έριδος για πολλά χρόνια από χίλιους μύριους εμπλεκόμενους. Τελικός αγοραστής βρέθηκε η καναδική TVXGold.

Αυτά ενημερωτικά και μόνο, για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν το παρελθόν της εταιρίας. Σκοπός μου δεν είναι να αναλωθώ σε αυτό το κομμάτι, ούτε στο κομμάτι της ανεργίας και του μαρασμού της περιοχής, τι να πω άλλωστε γι’αυτό σήμερα που όλη η Ελλάδα υποφέρει; Αυτό που θέλω να γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό είναι το παρασκήνιο, πολιτικό και επικοινωνιακό, το οποίο κατά τη γνώμη μου διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την έκρυθμη κατάσταση που ζούμε σήμερα εδώ. Έναυσμα για την επιστολή που γράφω στάθηκαν όλα αυτά που ακούω τις τελευταίες ημέρες στα κανάλια και φρίττω. Γιατί διαπιστώνω πως τελικά η πληροφορία και ο τρόπος παρουσίασής της είναι πολύ δυνατό εργαλείο, διαμορφώνει συνειδήσεις.

Βασικότατη παρανόηση που δυστυχώς έχει περάσει στον κόσμο εκτός Χαλκιδικής είναι ότι υπάρχουν οι εξής δύο πλευρές: οι εργαζόμενοι, οι οποίοι υπό το φόβο της ανεργίας θέλουν την επένδυση αδιαφορώντας για το περιβάλλον και οι υπόλοιποι κάτοικοι, οι οποίοι δεν θέλουν να καταστραφεί ο τόπος τους και αντιδρούν. Τεράστιο λάθος, προϊόν λανθασμένης προσέγγισης του θέματος από τα κανάλια.
Η μια πλευρά, υπέρ της επένδυσης, είναι η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής, οι λεγόμενοι Μαντεμοχωρίτες, επειδή τα χωριά αυτά βρίσκονται εντός της μεταλλευτικής ζώνης. Συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των εργαζομένων. Πρώτοι εμείς, οι ίδιοι οι κάτοικοι που ζούμε και αναπνέουμε εδώ, απαιτήσαμε και κερδίσαμε μια σοβαρή περιβαλλοντολογική μελέτη από την πλευρά της εταιρίας, η τήρηση της οποίας τέθηκε όρος απαράβατος για την επέκταση της δραστηριότητας στις Σκουριές. Όλοι θέλουμε να αναπτυχθεί ξανά η περιοχή μας, υπό τον όρο ότι θα διασφαλιστεί η προστασία του περιβάλλοντος, αφού είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε εμείς και τα παιδιά μας.

Η άλλη πλευρά, οι αντίθετοι στην επένδυση, ξεκίνησε από μερικούς κατοίκους της Ιερισσού, ενός χωριού που δεν έχει κύριο εισόδημα από τη μεταλλουργία και που απέχει 22 χιλιόμετρα από τις Σκουριές, όσο το κέντρο της Αθήνας από την βιομηχανική Ελευσίνα, όσο απέχει η Βιομηχανική Ζώνη της Πάτρας από την πόλη και τις παραλίες της. Το 1994 νομίζω δημιουργήθηκε το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικων Δραστηριοτήτων», το οποίο απαρτιζόταν ως επί το πλείστον από κατοίκους της Ιερισσού και ήταν κάθετα αντίθετο με οποιαδήποτε απόπειρα επέκτασης του έργου. Όμως ως ένα σημείο αυτό ήταν καλό, πάντα είναι καλό να υπάρχει οποιασδήποτε μορφής έλεγχος σε τόσο σοβαρά θέματα όπως το περιβάλλον. 

Γιατί όμως ξέφυγε το πράγμα; 
Γιατί φτάσαμε να οργανώνουν επιδρομές ένοπλοι, να απειλούνται άνθρωποι με πυρπόληση, να καίγονται δάσος και εγκαταστάσεις;

Αν δούμε λίγο τί έχει προηγηθεί στην περιοχή, πιθανόν να λυθούν πολλές απορίες, με σημαντικότερη όλων την εξής:

Γιατί μόνο ένα συγκεκριμένο χωριό από τα δεκαέξι που απαρτίζουν το Δήμο Αριστοτέλη, εξεγείρεται με τόσο μένος κατά της επένδυσης, γιατί μόνο εκεί γίνονται έκτροπα και γιατί έχουν φτάσει μόνο οι κάτοικοι του συγκεκριμένου χωριού, οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν τη πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας, του Δήμου Αριστοτέλη όπου ανήκουμε όλοι μας, να αποκαλούνται «οι κάτοικοι της περιοχής» από τα κανάλια – και μερικές φορές να θεωρείται μάλιστα ότι εκπροσωπούν όλους τους κατοίκους της Χαλκιδικής;
Με τον «Καποδίστρια», από τις κοινότητες της ΒΑ Χαλκιδικής δημιουργήθηκαν ...τρεις δήμοι: ο δήμος Σταγείρων-Ακάνθου με έδρα την Ιερισσό, ο δήμος Αρναίας με έδρα την Αρναία και ο δήμος Παναγίας με έδρα τη Μεγάλη Παναγία.

Στις δημοτικές έκλογές του 2006 στον δήμο Σταγείρων-Ακάνθου βγήκε δήμαρχος ο Μιχαλης Βλαχόπουλος (ΠαΣοΚ και πολιτικό παιδί του Χρήστου Πάχτα), επειδή δήλωσε υπέρμαχος της λειτουργίας των μεταλλείων και έτσι ψηφίστηκε και από όλα τα χωριά του δήμου που είναι άμεσα εξαρτώμενα από τα μεταλλεία, παρόλο που δεν ήταν ΝΔ, αλλά και από την Ιερισσό διότι κατάγεται από εκεί. Πρέπει να διευκρινίσω ότι όλη η βόρεια Χαλκιδική πάντα έβγαζε Ν.Δ, πλην Στρατωνίου και Μεγάλης Παναγίας, των δύο μεγαλύτερων εργατοχωριών, που έβγαζαν ΠαΣοΚ. Δηλαδή, στις δημοτικές εκλογές του 2006 ο Μιχ. Βλαχόπουλος ψηφίστηκε υπερκομματικά και «υπερτοπικά» επειδή ήταν υπέρ της λειτουργίας των μεταλλείων.

Στη διάρκεια της θητείας του ανέδειξε την Ιερισσό, τη φρόντισε, βοήθησε και το μεταλλείο δε λεω, αλλά το χωριό που ευνοήθηκε περισσότερο ήταν η Ιερισσός. Οι ισορροπίες όμως ακόμη κρατούνταν, όλοι ήταν ευχαριστημένοι.

Όταν ήρθε η νέα συνένωση με τον Καλλικράτη σε ένα δήμο και των τριών παλαιών και δημιουργήθηκε ο Δήμος Αριστοτέλη, έγινε σκοτωμός για πολλά θέματα: ποιος θα είναι η πρωτεύουσα, ποια θα είναι η ονομασία του δήμου και πολλά άλλα. Η Μεγάλη Παναγία λόγω θέσης αποκλείστηκε και έτσι άρχισαν να πλακώνονται Αρναία και Ιερισσός, τα δύο κεφαλοχώρια. Η Αρναία εκπροσωπούσε τα ορεινά χωριά και η Ιερισσός τα παραθαλάσσια. Τελικά αποφασίστηκε να είναι διοικητική πρωτεύουσα η Ιερισσός, με ιστορική πρωτεύουσα την Αρναία.

Και φθάνουμε στις δημοτικές του 2010, όπου στον ενιαίο πλέον δήμο βασικοί αντίπαλοι είναι ο Μιχαλης Βλαχόπουλος (Ιερισσός) και ο Χρήστος Πάχτας (Αρναία). Ο Χρ. Πάχτας από την αρχή τάχθηκε υπέρ της επέκτασης στις Σκουριές, ως ένα τεράστιο αναπτυξιακό έργο που θα ευνοήσει και την περιοχή αλλά και την οικονομία γενικότερα. Ο Μ. Βλαχόπουλος δεν είχε προηγουμένως εκδηλώσει καμία πρόθεση να κατέβει υποψήφιος, όμως μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Πάχτα και αφού έγινε αντιληπτό ότι συσπειρώνεται ο κόσμος υπέρ του, δύο μήνες μετά έθεσε υποψηφιότητα και ο ίδιος. Διότι η Ιερισσός τα ήθελε όλα: και την έδρα του Δήμου, και το όνομα, και τον δήμαρχο, και όλα.

Αφού λοιπόν διαφαινόταν ότι πολλά χωριά, ανεξαρτήτου χρώματος, ακριβώς λόγω της θετικής στάσης του Χ. Πάχτα στην επένδυση θα ψήφιζαν εκείνον, έπρεπε να συσπειρωθούν με κάποιο τρόπο και τα χωριά τα οποία προφανώς θα υποστήριζαν τον Μ. Βλαχόπουλο λόγω εντοπιότητας: Ιερισσός, Νέα Ρόδα, Ουρανούπολη, Αμμουλιανή. Γι’αυτόν λοιπόν το λόγο υιοθετεί το αντίθετο σύνθημα από τον Πάχτα και τοποθετείται ανοιχτά και κάθετα κατά της επένδυσης στις Σκουριές.
Κέρδισε όμως ο Πάχτας, που κατέβηκε ως ανεξάρτητος, τον ψήφισαν ακόμη και τα «μπλε χωριά», διότι αυτός είχε δείξει και έμπρακτα το ενδιαφέρον του για την επένδυση ενώ ο Βλαχόπουλος ήταν πια ξεκάθαρα ενάντιος. Τον Βλαχόπουλο δεν τον ψήφισαν ούτε τα «πράσινα χωριά», και ας ήταν ΠΑΣΟΚ και έτσι έχασε. Όπως και το 2006, οι κάτοικοι του ενιαίου πλέον Δήμου Αριστοτέλη ψήφισαν όλοι ανεξαρτήτως πολιτικού χρωματισμού, με γνώμονα το ποιος πραγματικά θα προχωρήσει την επένδυση. Η πλειοψηφία λοιπόν είπε ναι – ορίστε το άτυπο δημοψήφισμα για το οποίο τόσο κόπτονται οι πολέμιοι, τί πιο αδιάβλητο από τις εκλογές;

Η εκλογή Πάχτα θεωρήθηκε τεράστιο πλήγμα στην Ιερισσό, η οποία παρόλο που ήταν τυπικά έδρα του Δήμου, έχασε τον δικό της Δήμαρχο και τα προνόμια που απολάμβανε. Άρχισε και μια σχετική αποκέντρωση του δήμου, κάποιες υπηρεσίες άρχισαν να μεταφέρονται αλλού, κάτι που δεν ήταν καθόλου αρεστό στους εκεί κατοίκους – και από αυτό το σημείο ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση για τα γεγονότα που βλέπουμε τώρα, αυτό ήταν το καθοριστικό σημείο: «Δήμαρχο που θα προχωρήσει το έργο δεν θέλατε; Ε λοιπόν εμείς λέμε όχι».

Ακολούθησαν καταστάσεις απείρου κάλλους, κυρίως μετά τις βουλευτικές του 2012, όταν εξελέγη η Κατερίνα Ιγγλέζη με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτοικος Ιερισσού και αυτή, πασίγνωστη αντίπαλος της επένδυσης στις Σκουριές. Η ίδια πριν εκλεγεί βουλευτής, μαζί με κάποιες γυναίκες, περίπου 40 άτομα, είχε πάει στο εργοτάξιο των Σκουριών κα, μαζί με κάποιους από την «Επιτροπή Αγώνα» εμπόδισαν τους 300 εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους. Έγινε συμπλοκή στην προσπάθεια απομάκρυνσής τους στην οποία χτυπήθηκαν τρεις εργαζόμενοι.

Περίπου την ίδια περίοδο έγιναν και τα επεισόδια στο δημαρχείο, όπου κλείδωσαν μέσα τον δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο και έκαψαν τα πάντα, κινδύνευσαν άνθρωποι.

Πάντα λοιπόν με τις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ γιγαντώθηκε αυτή η ομάδα των αντιδρώντων, άνοιξαν διάπλατα τα ΜΜΕ γι’ αυτούς και πήρε έκταση το θέμα. Η άλλη πλευρά, η συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας (και των εργαζομένων, φυσικά), δεν έκανε ποτέ καμία κίνηση γιατί δεν είχε κανένα λόγο να κάνει. Ίσως και γιατί δεν μπορούσε κανείς να προβλέψει ότι θα αποκτούσαν τόση δύναμη λίγοι άνθρωποι, η «Επιτροπή Αγώνα» όπως λεγόταν, απαρτιζόμενη κυρίως από κατοίκους της Ιερισσού, αφού πριν τις δημοτικές του 2010 μόνο αυτοί αντιδρούσαν.
Όταν έγινε αντιληπτό το μέγεθος της προβολής, της λάθος εστίασης στο πρόβλημα από τα ΜΜΕ και της παραπληροφόρησης, σε επανειλημμένες εκκλήσεις μας σε κανάλια για παρεμβάσεις αγνοηθήκαμε, φιμωθήκαμε και κατευθύνθηκε η κοινή γνώμη προς την πλευρά που προφανώς «πουλάει» περισσότερο.

Αφιονίστηκε λοιπόν ο κόσμος συγκεκριμένων χωριών, κυρίως αυτών που ζουν από τον τουρισμό και απέχουν από τις Σκουριές έως και 40 χιλιόμετρα. Όσο απέχουν από τη βιομηχανική ζώνη στα Οινόφυτα τα βόρεια προάστεια της Αθήνας. Μεθοδευμένα και συνεχόμενα, τρομοκρατήθηκαν οι κάτοικοι με τα σενάρια συντέλειας του κόσμου που τους λέγανε και –πάντα με τις ευλογίες του ΣΥΡΙΖΑ– φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Δυστυχώς μπλέχτηκαν και οι αναρχοαυτόνομοι και οι μπαχαλάκηδες, και αγρίεψαν τα πράγματα, παραλίγο να καούν και άνθρωποι κατά την επίθεση στις Σκουριές.

Οι κάτοικοι από μόνοι τους, είτε η μια πλευρά είτε η άλλη, ποτέ δεν θα έφταναν σε τέτοιες ακρότητες, το ήξεραν αυτό οι υποκινητές, το είχαν δει πριν λίγα χρόνια στα επεισόδια στην Ολυμπιάδα: το πολύ-πολύ καμιά ψιλή να έπεφτε με τα ΜΑΤ, αυτό ήταν όλο.
Γι' αυτό έφερναν κόσμο από αλλού, τάχα επιτροπές αλληλεγγύης και συμπαράστασης – για τη φασαρία τους έφερναν, για να ρίξουν μολότοφ και να γίνει ντόρος, να οξυνθεί η κατάσταση και να τους συζητούν στα κανάλια. Και το κατάφεραν, όλη η Ελλάδα πιστεύει ότι η πλειοψηφία των κατοίκων όχι μόνο του Δήμου αλλά όλης της Χαλκιδικής είναι κατά της επένδυσης.

Η πραγματικότητα είναι ότι μόνο τα συγκεκριμένα χωριά είναι κατά. Τα υπόλοιπα χωριά περιμένουν σαν μάννα εξ ουρανού να αρχίσει η εξόρυξη – πάντα με την απαραίτητη προϋπόθεση της τήρησης της υδρογεωλογικής μελέτης και των περιβαλλοντικών όρων που έχουν καθοριστεί, το τονίζω. Γιατί αυτά στο κάτω-κάτω έζησαν τις θλιβερές καταστάσεις παλαιών δεκαετιών, μέχρι τη θέσπιση των αυστηρότατων μέτρων προστασίας που υπάρχουν σήμερα.

Είναι πολύ άσχημο να γίνεται εκμετάλλευση τόσο σοβαρών θεμάτων, όπως μια μεταλλευτική επένδυση, από μικροπολιτικές τοπικές σκοπιμότητες – ή και από μεγαλοπολιτικές τώρα πια, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις το θέμα και κανείς δεν έχει αντιληφθεί ότι η οικολογία είναι απλά το σύνθημα, από πίσω κρύβονται άλλα. Πολλά χωριά παίρνουν νερό από τον Κάκκαβο, δεν παίρνει μόνο η Ιερισσός – γιατί δεν εξεγείρονται και εκείνα με τέτοιο μένος, η περιβαλλοντική ανησυχία είναι αποκλειστικό προνόμιο μόνο του συγκεκριμένου χωριού και οι υπόλοιποι θέλουν να πεθάνουν; Δεν νομίζω, όλοι να ζήσουμε και να ευημερήσουμε θέλουμε, εμείς και τα παιδιά μας.
Λυπάμαι και θλίβομαι γιατί παίζονται στις πλάτες μας παιχνίδια άλλων και αυτό αποσιωπάται έντεχνα. Κι αυτός ο Πάχτας, πολύ λίγος αποδείχτηκε κατά τη γνώμη μου, πολύ χαμηλών τόνων. Αφού τελικά μόνο όσοι φωνάζουν ακούγονται σ’ αυτόν τον τόπο. Όποιος φωνάζει και στήνει οδοφράγματα, ακόμη και αν είναι μειοψηφία, αυτομάτως για την κοινή γνώμη έχει δίκιο.

Τελειώνω τονίζοντας ότι η τοπική κοινωνία δεν χρειάζεται ξενόφερτους και αυτόκλητους σωτήρες, μπορεί και μόνη της να υπερασπίσει τον τόπο και τα δάση της.

Και εάν κάποιοι (επιστήμονες θέλω να πιστεύω) θεωρούν ότι η υπάρχουσα υδρογεωλογική μελέτη έχει κενά, πρώτοι εμείς οι κάτοικοι που ζούμε μέσα στα μεταλλεία θα απαιτήσουμε να ξαναγίνει, εμείς είμαστε οι πρώτοι υπέρμαχοι του τόπου μας.

Αλλά φτάνει πια αυτή η πολιτική και επικοινωνιακή εκμετάλλευση του θέματος των Σκουριών από ΜΜΕ, ας σταματήσουν να το αντιμετωπίζουν μονόπλευρα και μονοδιάστατα, με γνώμονα πάντα ποια εικόνα πουλάει περισσότερο.

Του Ισμέτ Αλή-Χότζα*

Τον τελευταίο μήνα ο «πυρετός» του χρυσού «ενθουσιάζει» τα media, μιας και μια πραγματικά μικρή μειοψηφία κατοίκων της βορειοανατολικής Χαλκιδικής προβάλλουν ένα σύνολο αντιδράσεων, με κυριότερο επιχείρημα την καταστροφή του περιβάλλοντος από τις νέες εξορυκτικές διαδικασίες και τα οικονομικά οφέλη που θα προκύψουν από την επένδυση στα μεταλλεία χαλκού-χρυσού της περιοχής Σκουριών.

Το τελευταίο χρονικό διάστημα επαναφέρουν ακόμα και τους όρους με τους οποίους έγινε η μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας προς την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. Είναι σημαντικό να γίνει μια αναφορά για την αποκατάσταση της αλήθειας. 

H TVX (προηγούμενη εταιρεία που είχε τα δικαιώματα εκμετάλλευσης στην περιοχή), πτωχεύοντας άφησε πίσω της χρέη 22 εκ. ευρώ: 16 εκ. ευρώ για μισθούς και δικαιώματα εργαζομένων και 6 εκ. ευρώ για την αποκατάσταση εργολάβων. Η KINROSS (μητρική της TVX) θα κατέβαλλε 11 εκ. ευρώ και θα «έφευγε», ενώ άλλα 11 εκ. ευρώ θα κατέβαλλε στο νέο επενδυτικό σχήμα. Στην ουσία και στην πράξη, και τα 22 εκ. ευρώ διατέθηκαν μόνο για την πληρωμή εργαζομένων και τοπικών εργολάβων. Πρόκειται για διαδικασία πώλησης από ιδιώτη σε ιδιώτη. Το δημόσιο ουσιαστικά μεσολάβησε για να διεξαχθεί η μεταβίβαση.
Η αξία των Μεταλλείων Κασσάνδρας ήταν τη δεδομένη χρονική στιγμή μείον 22 εκ. ευρώ (χρέη). Αν προστεθούν και 3 εκ. ευρώ, όσο δηλαδή αποτιμήθηκε η επεξεργασία των νερών που ήταν και είναι διαρκής, η αξία του μεταλλείου υπολογίστηκε στα μείον 25 εκ. ευρώ. Και αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι τα έτη 2004 και 2005 ήταν «νεκρά», προστίθεται ένα επιπλέον κόστος της τάξεως των 12 εκ. ευρώ από την αρχή για το νέο επενδυτικό σχήμα.
Γεγονός πάντως είναι πώς για κάθε 1 ευρώ που επενδύεται για την εκμετάλλευση των μεταλλείων στην περιοχή, αποδίδονται 3,5 ευρώ προς την τοπική κοινωνία και το δημόσιο, μετά από μελέτη και του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η αναλογία αυτή τα λέει όλα. Η μη λειτουργία των μεταλλείων, πέραν του κόστους αποκατάστασης (το οποίο είναι πολύ μεγάλο), θα σημάνει και τον οικονομικό μαρασμό της περιοχής. 4.000 άνθρωποι άμεσα εξαρτώμενοι από τα μεταλλεία και υπερδιπλάσιος αριθμός ελευθέρων επαγγελματιών και τοπικών υπεργολάβων με τις οικογένειές τους ξαφνικά καθίστανται μη παραγωγικοί, άνεργοι και με όλες τις αυτονόητες συνέπειες. Μιλάμε για τη συντριπτική πλειοψηφία του Δήμου Αριστοτέλη.
Οι αντιδράσεις της μικρής μειοψηφίας των κατοίκων σχετικά με το περιβάλλον είναι εξίσου «ύποπτες». Υποκινούμενοι από μια μερίδα όψιμων οικολογούντων που κινούνται στην περιοχή τα τελευταία 25 χρόνια, τρομοκρατούν την κοινή γνώμη με αναλήθειες και ψεύδη που στερούνται επιστημονικής τεκμηρίωσης. Αγνοούν καταρχήν ότι στη ΒΑ Χαλκιδική συντελείται αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο έργο περιβαλλοντικής αποκατάστασης που έχει γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια (πρόκειται για την εξυγίανση του χώρου απόθεσης των αποβλήτων των παλαιότερων εκμεταλλεύσεων στην περιοχή της Ολυμπιάδας) και προβάλλουν έναν οικολογικό όλεθρο.

Αγνοούν ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα αποτελεί τον κυριότερο λόγο προστασίας του περιβάλλοντος στην περιοχή, γιατί η βασική της αρχή είναι «δρω και αποκαθιστώ», προβάλλουν ψευδώς την καταστροφή με τεράστια νούμερα, ενώ δεν έχουν μπει καν στον κόπο να διαβάσουν τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την εξέλιξή της στην περιοχή. Τρομοκρατούν, τρομοκρατούν, τρομοκρατούν... Ξεχνάνε όμως πως η μη ύπαρξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή, θα είναι αυτή που θα σημάνει τον κώδωνα του περιβαλλοντικού κινδύνου.

Ποιος και με τι κόστος θα διαχειριστεί τα όσα θα «ξεβράζουν» τρία κλειστά μεταλλεία; Οι ίδιοι είναι αδύνατο να το κατορθώσουν. Ξέρουμε πολύ καλά πως οι τωρινές περιβαλλοντικές ανησυχίες τους έχουν να κάνουν με αυτό που ονειρεύονται οι κεφαλές του αγώνα τους. Με την καταπάτηση κάθε σπιθαμής γης προκειμένου να δομηθεί ανεξέλεγκτα και αυτό το κομμάτι της Χαλκιδικής. Προβάλλουν ότι θα καταστραφούν πάνω από 300 χιλ. στρέμματα δάσους, όταν η επένδυση αυτή καθαυτή δεν θα καταλάβει παρά μόνο το 0,4% της συνολικής δασικής έκτασης της ΒΑ Χαλκιδικής και μάλιστα με την υποχρέωση της αποκατάστασης. Ποιους εξυπηρετεί τελικά η τρομολαγνία για το περιβάλλον;

Η αντίδραση αυτής της μειοψηφίας έχει, όμως, καταστροφικές συνέπειες για την ίδια την τοπική κοινωνία. Έχουν διχάσει την τοπική κοινωνία. Απειλούν, προπηλακίζουν και βιαιοπραγούν όχι μόνο σε βάρος των εργαζομένων και των οικογενειών τους, αλλά και σε βάρος όποιου «τολμήσει» να ξεστομίσει το παραμικρό θετικό στοιχείο για την εκμετάλλευση των μεταλλείων στην περιοχή. Οι υποστηρικτές τους, όμως, αποτελούν συντριπτική πλειοψηφία. Ξέρουν πως ο αγώνας τους για το μεροκάματο, για την ποιότητα ζωής όλων των κατοίκων και για την ανάπτυξη της ίδιας της περιοχής περνάει μέσα από τα μεταλλεία.
Η περιοχή μας έχει ιστορία και συνέχεια σε βάθος 4.000 χρόνων συνδυασμένη με τη μεταλλευτική δραστηριότητα. Γενιές και γενιές έχουν έρθει εδώ από όλα τα μήκη και πλάτη της γης για να εργαστούν, να δημιουργήσουν, να αναπτυχθούν. Αποδεικνύεται έτσι η αειφορία και η συνεχής δυναμική της. Δεύτερη γενιά σύγχρονων «μέτοικων» κι εγώ, που η οικογένειά μου από τα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης τη δεκαετία του ’60 δεν ήρθε για να ζήσει απλά το δικό της Eldorado. Ήρθε και εντάχθηκε στο σύνολο της περιοχής και μαζί με αυτό δημιούργησε και δημιουργεί. Αναπτύχθηκε και αναπτύσσει. Και έτσι θα συνεχίσει.


*Ο Ισμέτ Αλή-Χότζα εργάζεται στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε. ως Συντονιστής Αγορών και Αποθεμάτων. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Στρατώνι Χαλκιδικής, γιος μεταλλωρύχου, με καταγωγή από την Ξάνθη. Έχε κάνει σπουδές Χημείας και Οικονομικών και μεταπτυχιακά στη Διασφάλιση Ποιότητας και στην Οργάνωση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτισμού Στρατωνίου Χαλκιδικής.

10 σχόλια:

  1. Είναι προφανές, ότι η αλήθεια μάλλον βρίσκεται στη μέση!
    Από την εποχή του Μποδοσάκη το πέρασμα στην: "Για το χρηματιστήριο του Καναδά ρε γαμώτο" TVX και των σημερινών "επενδυτών" ή και επενδυτών έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι αλλά κυρίως πρωτίστως περάσαμε από τη μεταλλεία στον τουρισμό και αυτό έφερε σύγχυση, συγκρουόμενα συμφέροντα, λαμογιές και τοςυ γνωστούς "πολιτικούς".

    Ένα σοβαρό κράτος θα είχε προ πολλού δημιουργήσει ανά τη Χώρα χάρτες συγκρουόμενων συμφερόντων και θα είχε προγραμματίσει για την κάθε περιοχή τι ακριβώς επιδιώκει αλλά αυτά δε συμβαίνουν στη Χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας.

    Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που ισχυρίζονται οι κυβερνώντες, ότι έχουν σώσει τη Χώρα ανεξάρτητα αν το περιεχόμενο της Χώρας βρίσκεται σε πλήρη εξαθλίωση. Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση:
    Άλλοι νομίζουν, ότι θα σωθούν και άλλοι ότι θα ξεριζωθούν.

    Υπογραφή
    Ένας απλός αναγνώστης, ο οποίος για αρκετά χρόνια ερεύνησε την περιοχή ως Γεωλόγος - Κοιτασματολόγος του ΙΓΜΕ και όσο νάναι έχει ένα μικρό δικαίωμα έκφρασης λόγου.

    Υ.Γ. Αλλά λέω και το: Όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Koupakia, νομίζω ότι κατά κανόνα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση με μια απόκλιση προς την μια ή την άλλη πλευρά. Αυτό δεν συμβαίνει σε κράτη σαν το δικό μας και ανθρώπους μέσα στην σύγχυση που έλκονται από λύσεις απελπισίας "καθαρές" και "οριστικές". Τίποτε τέτοιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα - μόνο συνέργειες επιλεγμένων μέσα από διάλογο προσεγγίσεων - διάλογο που είναι άγνωστος σε δημοκρατικά υπανάπτυκτες κοινωνίες σαν την δική μας που απευθύνονται ακόμη για λύσεις στις πατριές, τις φατρίες, τα κόμματα και τις συντεχνίες δηλαδή. Λέιπει η ψύχραιμη οργανωμένη ματιά και αναγκαζόμαστε να δείχουμε πόση απόσταση έχει η μια προσέγγιση από την άλλη μήπως και κάποιοι αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι βαράνε στο πουθενά... αυτό κάνουμε σε αυτό το blog :)

      Διαγραφή
  2.  1. Μεταβίβαση: Ιδρύθηκε από Κούτρα (όμιλος Μπόμπολα) η Ελλ.Χρύσος στις 9 Δεκεμβρίου 2003. Μεταβιβάστηκε όλη η περιουσία των μεταλλείων στις 12 Δεκεμβρίου 2003. Όλα έγιναν "στο μιλητό" με Πάχτα. Αν διαβάσετε το ΦΕΚ 3220/2004, θα φρίξετε με όσα λέει. ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ!
    2. Μεταλλευτικά δικαιώματα για την Ελλάδα: ΜΗΔΕΝ μέχρι πρότινος. Εξ αιτίας των "φωνακλάδων", αυτών που κατηγορούν οι δύο εργαζόμενοι στα μεταλλεία, αναγκάστηκαν να βάλουν, αλλά το ύψος τους είναι ΚΟΡΟΪΔΙΑ: Κάπου στο 1% βλέπω να καταλήγουν για το τελικό προϊόν. Αυτό σημαίνει 16 δολλάρια στα 1600 που πουλιέται σήμερα η ουγγιά. Κόστος εξόρυξης; Κάπου στα 300 δολλάρια. Κέρδος δηλαδή 1300 δολλάρια ανά ουγγιά, από αυτά τα 16 πάνε στην Ελλάδα σαν μεταλλευτικό δικαίωμα. Επιπλέον αυτών θα δίνουν και 3 εκ. το χρόνο τοπικά. Σύνολο 60, ή έστω 100 εκατομμύρια στα 20 χρόνια, τοπικά. Στα ίδια χρόνια θα έχουν βγάλει πάνω από 10 δισεκατομμύρια.
    Πρόκεται για ξεπούλημα στο "μιλητό" που ξεπερνάει τα όρια της εθνικής προδοσίας. Ο Παπαγεωργόπουλος πήγε ισόβια για ΠΟΛΥ λιγότερα.
    3. Θέσεις εργασίας: Μια μελέτη κόστους-οφέλους ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ δεν υπάρχει! Η εταιρεία μιλάει για 1300 θέσεις σε πλήρη ανάπτυξη και 700 έμμεσες. Σήμερα τα πολλαπλασιάζουν διάφοροι εργαζόμενοι ή μη, αλλά οι μελέτες λένε για 1300 συν 700. Απορία: Σήμερα που έχουν κάπου 1000 θέσεις άμεσες, πόσες έμμεσες έχουν δημιουργηθεί; Η απάντηση είναι ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ. Άρα αν ακούτε τον Πάχτα να μιλάει για κάτι χιλιάδες έμμεσες θέσεις, να ξέρετε ότι τον διαψεύδει Η ΙΔΙΑ Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥΣ, αλλά ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
    Το σημαντικό: ΠΟΣΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ; Υπάρχει καμία εκτίμηση από πλευράς εταιρείας και υποστηρικτών της; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Όλοι ξέρουμε όμως ότι ΚΑΙ ο τουρισμός θα πληγεί (ήδη άρχισε να νοιώθει τις συνέπειες), ΚΑΙ η μελισσοκομία (65% του μοναδικού Ελληνικού πευκόμελου παράγεται στην περιοχή), ΚΑΙ η κτηνοτροφία (ήδη δεν δίνουν άδειες για αντικατάσταση ζωικού κεφαλαίου, άσε που βρέθηκε μόλυβδος σε γάλα, κανείς δεν θα αγοράσει το γάλα τους ούτε το κρέας τους), ΚΑΙ η γεωργία (υδροφόρος ορίζων θα πέσει κάπου 600 τόσα μέτρα, όλο το βουνό θα ΣΤΡΑΓΓΙΣΤΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ, για να γίνει η εξόρυξη, χώρια η σκόνη με τα βαρέα μέταλλα, κυρίως αρσενικό, χώρια οι τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του θείου (θα οδηγήσει ΚΑΙ σε όξινη βροχή) που θα προκύψουν από την πυρομεταλλουργία flash smelting). ΟΥΤΕ ξύλα για κάψιμο δεν θα αγοράζετε από μια περιοχή με σκόνη που περιέχει θείο, αρσενικό και πολλά άλλα.

    To χειρότερο όλων: το κοινωνικό μίσος στην περιοχή. Η ευθύνη δεν ανήκει σε αυτούς που αντιδρούν. Μέχρι σήμερα η μεταλλεία έδωσε μεροκάματα, αλλά έκανε και κακό στην περιοχή. Από σήμερα και πέρα όμως, μιλάμε για μια δραστηριότητα δεκάδες φορές μεγαλύτερη. Μιλάμε για εκαντοντάδες εκατομμύρια τόννους μεταλλεύματος, μέσα σε μια εικοσαετία. Για φράγματα μεταλλευτικών αποβλήτων με ύψος 140 μέτρα σε μια περιοχή ακριβώς πάνω από τα σεισμικά ρήγματα που ενώνουν το ρήγμα της Βόλβης με το ρήγμα του Βορείου Αιγαίου. Για μια διεθνή εμπειρία από καταστροφές, ΚΑΙ από ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ φράγματα που σπάζουν και μολύνουν τεράστιες περιοχές, ΚΑΙ στην Ευρώπη, όχι μόνο στη Ρουμανία (δεύτερη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή μετά το Τσερνόμπιλ), αλλά και σε χώρες όπως η Σουηδία και η Φινλανδία.
    Α, η αποκατάσταση: Μην νομίζετε ότι είναι δώρο στην περιοχή. “Καθαρίζουν” την περιοχή από τα συμπυκνώματα τα οποία πουλάνε με πολλαπλάσιο κέρδος. Αρκούν τα ψέμματα και στο θέμα αυτό.

    Και μιλάμε για την απόλυτη εξάρτηση της περιοχής από τους σύγχρονους χρυσοθήρες. Όλες οι άλλες μορφές ανάπτυξης θα υποφέρουν, είναι παραπάνω από σίγουρο. ΟΛΕΣ οι αειφορικές μορφές ανάπτυξης ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ. Και θα χάσουν ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ. Αλλά μελέτη δεν είμαι εγώ υποχρεωμένος να κάνω. Το ΥΠΕΚΑ ήταν υποχρεωμένο να την κάνει. Αλλά βλέπετε ο κος Παπακωνσταντίνου το ξεπέρασε και έριξε την υπογραφή αμέσως μόλις μπήκε στο ΥΠΕΚΑ. Χωρίς καμία μελέτη κόστους-οφέλους, ΟΥΤΕ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ δηλαδή δεν έκαναν.
    Η χώρα θα είναι συνολικά χαμένη, αν μετρήσετε ΟΛΑ τα καρύδια. ΚΑΙ για την κατεστραμμένη κοινωνία, όχι μόνο για τα λεφτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στα γραφεία δημοσίων σχέσεων των χρυσοθήρων, γράφουν τώρα κείμενα δήθεν καημένων κατοίκων. Προσέξτε, λέει πολλές αλήθειες (μόνο τις ανώδυνες όμως), ώστε να περάσουν ανεμπόδιστα και τα επώδυνα ψέμματα (μην πω της κυρίας, το γράμμα το έγραψε και το χτένισε ολόκληρη ομάδα).
    Έντεχνα λοιπόν τα ψέμματα της "κας κατοίκου" και του κυρίου εργαζομένου. Και πολλά. Φτάνουν να κατηγορούν τα κανάλια ότι τους αδικούν, όταν είναι παγκοίνως γνωστό ότι το κυρίαρχο MEGA ας πούμε, δεν λέει κουβέντα για όσα γίνονται. Π.χ. είδατε τίποτα για την μεγαλύτερη πορεία που έγινε στη Θεσσαλονίκη τις τελευταίες δεκαετίες, πριν δυο εβδομάδες; Κατά "τους οργανωτές" είπαν, "6-7 χιλιάδες κόσμος". Από μια πορεία που γέμισε όλο το μήκος της Τσιμισκή και της παραλιακής! Οι εκτιμήσεις (οι μετρημένες εκτιμήσεις, όχι οι υπερβολικές) μιλούσαν για πάνω από 20 χιλιάδες κόσμο. Είδατε ομιλίες; Έστω κομμάτια ενός λεπτού; Το Al Jazeera ήταν εκεί, τα ελληνικά μεγαλοκάναλα πέρασαν ξυστά όμως. Γιατί άρα γε;
    Όλο το σύστημα του μπομπολιστάν είναι μαζί τους, το ξέρουν καλά. Και άκρως υποκριτικά μιλάνε για κανάλια, την ώρα που είναι όλα μαζί τους. Τα κανάλια εδέησαν να μιλήσουν μόνο όταν έγινε η επίθεση στις Σκουριές, δίνοντας προφανώς έντονη αρνητική δημοσιότητα στο γεγονός. Εκεί που το μπομπολιστάν είχε συμφέρον, εκεί δόθηκε δημοσιότητα.
    Κάηκε το δάσος λέει η κυρία. Αυτοί που ξήλωσαν τρεις χιλιάδες στρέμματα δάσους όμως, μαζί και το έδαφος από κάτω, μετατρέποντάς το σε νεκρό τόπο, αυτοί κάνουν "επένδυση"; Το δάσος αυτοί δεν το "πείραξαν";
    Εκείνο δε το τρακ της κατοίκου, που της "έκανε το κείμενο ακατάστατο"... Αφήστε κύριοι, κάποιο κόσμο ξεγελάτε, αλλά και ο τελευταίος αναλυτής καταλαβαίνει τις μεθόδους σας. Αυτά άλλωστε κάνετε σε όλο τον κόσμο. Πάντα εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη του κόσμου για μεροκάματο, φροντίζετε να κόψετε κάθε άλλο δρόμο ανάπτυξης. Τυχαίο είναι που θεωρείστε οι φορείς για τις πιο εγκληματικές "επενδύσεις" παγκοσμίως;
    Όπως είδα σε σχόλιο, ο δήμαρχος Παπαγεωργόπουλος πήγε ισόβια για πολύ λιγότερα από αυτά που ξεπούλησε (και με τι μεθόδευση και τι όρους!) ο δήμαρχος Πάχτας.
    Κάποτε θα γίνει δικαιοσύνη και σε αυτόν τον τόπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όμως και συ ανώνυμα τα γράφεις...
      Να υποθέσουμε κι εμείς, σύμφωνα με την λογική σου, ότι δεν είσαι ένας/μια αλλά μια ομάδα που στρώνει το κείμενό σου;
      Ότι πρόκειται για προπαγάνδα αφού δεν υπογράφεται από κανέναν και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για όσα λές;

      Γνωρίζουμε ότι έγινε και τοπική συγκέντρωση των υποστηρικτών της επένδυσης αναλόγου μεγέθους με την τοπική των κατά - δεν είδαμε τίποτα επίσης στα κανάλια. Επίσης συγκρούσεις μεταξύ των μεν και των δε - το ανέφερε και ο Αλαβάνος ότι πάμε για εμφύλιο. Ούτε γι αυτά μάθαμε...
      Στην Θεσσαλονίκη τα κόμματα μπορούν να οργανώσουν με άσχετο κόσμο ότι θέλουν - σαν τις εργατικές εκδηλώσεις του ΠΑΜΕ με φοιτητές... είναι μέτρο σύγκρισης αυτό; Τι σχέση έχουν με τους κατοίκους τα πούλμαν από την Αθήνα;

      Δεν είναι καλύτερο για όλους να σταματήσει εδώ η αντιπαράθεση και να γίνει οργανωμένα μια νέα διαβούλευση και καταδίκη της βίας;
      Η επένδυση για την ώρα είναι νόμιμη και οι επιδρομείς κουκουλοφόροι παράνομοι. Άλλο η αλλαγή της συμφωνίας επένδυσης και άλλο το αντάρτικο. Άλλο η διαφωνία μαντεμοχωριτών και ιερισσιωτών και άλλο το συμφέρον του ελληνικού λαού.

      Διαγραφή
    2. Γιώργο
      Γενικώς συμφωνώ, έχεις δίκιο. Πράγματι η επένδυση είναι νόμιμη. Με το γράμμα του νόμου. Ηθική δεν είναι, αλλά αυτό είναι απλώς η γνώμη μου.
      Γιατί θα πρέπει να μετράω σαν νόμο π.χ. τον 3220/2004, την παραχώρηση λέω στο μιλητό, στις 12-12-2003 στην προ τριημέρου ιδρυθείσα Ελληνικός Χρυσός του κου Κούτρα; Ή την υπογραφή του κου Παπακωνσταντίνου στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, αμέσως μόλις πήρε το ΥΠΕΚΑ; Την οποία έχουν απορρίψει με δεκάδες επιχειρήματα όλοι οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ επιστημονικοί φορείς; Αν τα χαρακτηρίσω σαν νόμους πουλημένους από επίορκους πολιτικούς σε κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, θα έχω άδικο; Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα τέτοιων "νόμων", θα γνωρίζεις και εσύ πολλά, είμαι σίγουρος.
      Καταδίκη της βίας... Χωρίς συζήτηση, ναι, έχεις δίκιο. Σκέφτομαι μόνο καμιά φορά, όταν σαν πολίτης αντιμετωπίζω τέτοιους νόμους που μαγειρεύουν Πάχτες και Παπακωνσταντίνου, τι πρέπει να κάνω;
      Διαβούλευση... Σωστά. Αλλά δεν το βλέπω. Το ΥΠΕΚΑ δεν έλαβε υπόψιν καθόλου τις απόψεις ειδικών επιστημονικών φορέων. Από όσα μαθαίνω δε, τα στοιχεία που έλαβε υπόψιν είναι εντελώς άσχετα με την αλήθεια. Ερασιτέχνες που δεν αξιώθηκαν να κάνουν μια συνολική μελέτη για τα κέρδη αλλά και τις ζημίες. Μόνο για τα κέρδη πιπιλίζουν την καραμέλα, λες και δεν υπάρχει καμία αρνητική συνέπεια. Και δυστυχώς αυτοί είναι σε θέσεις ευθύνης.
      Πάντως εν γένει έχεις δίκιο.

      Διαγραφή
    3. Οι επενδύσεις γίνονται για το κέρδος. Αν είναι ανήθικες, τότε όλη η οικονομική δραστηριότητα είναι ανήθικη. Και η δική σου και η δική μου - γιατί κανείς δεν σκέφτεται μόνο μια λιτή επιβίωση αλλά πως θα έχει το καλύτερο εισόδημα...
      Επενδύσεις για το κοινό καλό κάνουν μόνο οι ευεργέτες - οι οποίοι έχουν τα κέρδη από "ανήθικες" δραστηριότητες δηλαδή κανονικές...
      Επένδυση με καμιά επίπτωση δεν υπάρχει - ούτε καθημερινή δραστηριότητα χωρίς οικολογικό αποτύπωμα: το αυτοκίνητο που σε πάει στην δουλειά, κακό κάνει.
      Συμπέρασμα: το θέμα δεν είναι η αναζήτηση μιας παραδεισένιας επένδυσης αλλά μιας ελεγχόμενης, με αποκατάσταση των ζημιών και αντισταθμιστικά μέτρα. Δηλαδή μπαίνεις στην συζήτηση και ψάχνεις την καλύτερη λύση, εφαρμόζεις τον περιβαλλοντικό νόμο και ενώνεις την κοινωνία - αν παρόλα αυτά η επένδυση είναι αρνητική στο ισοζύγιο την απορρίπτεις. Αλλά πρέπει πρώτα να φτάσεις εκεί. Και οι απόψεις του ενός και του άλλου ατόμου ή φορέα είναι σχετικές - στον διάλογο και την δημόσια αντιπαράθεση σημείο προς σημείο φωτίζονται - οι υπογραφές είναι υπερεκτιμημένες. Σου βρίσκω όσες θες :)

      Διαγραφή
    4. Συμφωνούμε και πάλι. Προφανώς και θα πρέπει να κερδίσει ο επενδύων. Αυτό είναι άλλωστε το κίνητρο για αυτόν. Με 300 δολλάρια κόστος όμως και 1600 τιμή πώλησης όμως, το περιθώριο κέρδους είναι 1300 δολλάρια. Από αυτά τα 16, ήτοι τίποτα σχεδόν στη χώρα. 1300 προ φόρων, σαν πολλά δεν δίνουμε βρε αδερφέ;
      Ας μιλήσουμε και πάλι γενικά όμως. Θα πρέπει να συμφωνήσουμε στα κριτήρια με τα οποία θα αποφασίσουμε το ναι ή το όχι.
      Για μένα το κριτήριο/ερώτημα είναι απλό: Κερδίζει η κοινωνία ή χάνει από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα; Και αν κερδίζει, κερδίζει όσο περισσότερα μπορεί;
      Η απάντηση και στα δύο, είναι αρνητική. Απολύτως.
      1. Η παραχώρηση συνιστά σκάνδαλο. Πουλήθηκαν για 11 εκ. και λίγους μήνες μετά αποτιμήθηκαν σε εκατοντάδες εκατομμυρίων. Και πέρισυ σε δύο δισ. Με αληθινά λεφτά, όχι θεωρίες. Το θεωρώ εθνική προδοσία.
      2. Τα οικονομικά οφέλη από τη λειτουργία είναι σκανδαλωδώς μικρά.
      3. Το περιβαλλοντικό κόστος είναι υψηλότατο.
      4. Αν αποτιμηθεί με οικονομικούς όρους, λαμβάνοντας υπ'όψιν και την οικονομική δραστηριότητα που θα καταστρέψει, είναι τεράστιο.
      5. Το θετικό είναι οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν. Που όμως ΔΕΝ είναι αειφορικές. Το αρνητικό είναι οι πολύ περισσότερες ΑΕΙΦΟΡΙΚΕΣ θέσεις εργασίας που θα καταστραφούν. Το ισοζύγιο είναι έντονα αρνητικό.
      Υπάρχει εναλλακτική; Και διάβασα και άκουσα σε ομιλίες για το παράδειγμα της Ανάβρας, ορεινό χωριό στον Όθρυ. Ψάξε να δεις τι πέτυχαν εκεί. Η Χαλκιδική ξεκινάει από πολύ καλύτερη βάση.
      Να καταστρέψει τις πολύ καλύτερες προοπτικές της, γιατί; Για χατήρι του κρατικοδίαιτου ομίλου που παίρνει και τη Θράκη, παίρνει και το Κιλκίς, παίρνει και τη διαχείριση σκουπιδιών, παίρνει και τους περισσότερους δρόμους στη χώρα (με διόδια), παίρνει και τι δεν παίρνει... Με το καρότο των θέσεων εργασίας που δημιουργεί και τσιμουδιά για αυτές που καταστρέφει.
      Basta φίλοι. Φτάνει. Πάτε να κάνετε και καμιά αληθινή επένδυση που να ΜΗΝ είναι σύμβαση παραχώρησης από το κράτος.

      Διαγραφή
    5. Γιώργο
      να τονίσω ότι συμφωνώ απολύτως με το συμπέρασμά σου.
      Και βέβαια το "basta φίλοι", δεν απευθύνεται σε σένα. Στον εσμό των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών απευθύνεται.
      Τους διαχωρίζω εντελώς από τους παραδοσιακούς επιχειρηματίες, που αποτελούν την θετική πλευρά της επιχειρηματικότητας. Αυτήν που θέλουμε.

      Διαγραφή
  4. Καλά πόσο παπαγαλάκι Μαξίμου έχει γίνει πια αυτή η Athens Voice.
    Ούτε τα στοιχειωδη δεν τηρεί: Πού είναι η άλλη άποψη?????
    2 από την πλευρά των μεταλλείων κανένας από την άλλη πλευρά.
    Ούτε η Καθημερινή δε στήνει ένα ρεπορτάζ τόσο απροκάλυπτα.

    Σόρι αγαπητή Voice, αλλά είσαι τελικά μόνο για αυτό που εξαρχής προοριζόσουνα: Μίλα μου Βρώμικα, Σε είδα και λίγο σινεμά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU