Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Μεταρρύθμιση στο Δημόσιο χωρίς απολύσεις - το στοίχημα της ΔΗΜΑΡ. Γίνεται;

του Δημήτρη Χαντζόπουλου
Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει σε ένα από τα πιο προβεβλημένα στελέχη της ΔΗΜΑΡ. Το χάρισμα του κειμένου (όπως και του συγγραφέα του άλλωστε) είναι ότι είναι σαφές και επίσης ότι κωδικοποιεί την σχετική επιχειρηματολογία - και ως τέτοιο είναι πρόσφορο για κριτική και επίσης σαφή διάλογο με την ΔΗΜΑΡ όσον αφορά την στάση της απέναντι στον δημόσιο τομέα και το κράτος. Το όνομα του στελέχους σε αυτήν την περίπτωση είναι δευτερεύον - δεν πρόκειται για προσωπικές απόψεις, είναι 100% "εντός γραμμής":
Η προσπαθεια της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ-στο πλαισιο του κυβερνητικου συνασπισμου- για να υπαρξει μεταρρυθμιση στη δημοσια διοικηση χωρις απολυσεις ειναι πολυ σημαντικη.Το προγραμμα του Μανιτακη με τη κινητικοτητα,την αξιολογηση,τη συνταξιοδοτηση και την απομακρυνση των επιορκων μπορει να ορθολογικοποιησει τη κατασταση στο δημοσιο. Δεν ειναι τυχαιο οτι γινεται σε συννενοηση και με το επιτελειο του κ. Ραινχεμπαχ.
Η επιμονη της τροικα για απολυσεις ειναι μια καθαρη ιδεοληψια. Οι απολυσεις δημοσιων υπαλληλων θα προσθεσουν και αλλους ανεργους στον ηδη μακρυ καταλογο ανεργων και θα επιδρασουν, σε δευτερο χρονο, απο τη μειωση της καταναλωσης και σε νεες απωλειες θεσεων εργασιας στον ιδιωτικο τομεα. Υπαρχουν μερικοι που ασκουν κριτικη στη ΔΗΜΑΡ οτι εχει εμμονη στο δημοσιο με ορους κρατισμου και δηθεν κλαινε για τους δυστυχεις ανθρωπους του ιδιωτικου τομεα. Πολλοι απο αυτους που ασκουν τη κριτικη αυτη ειναι οι ιδιοι ανθρωποι που αφου επικροτησουν τις απολυσεις στο δημοσιο αμεσως μετα υπστηριζουν τις πιο ακραιες θεσεις για τα εργασιακα δικαιωματα, τις πιο νεοφιλελευθερες συνταγες για τα εργασιακα. Η ΔΗΜΑΡ στο κατω..κατω.. απεδειξε με τη σταση της καταψηφιζοντας τις εργασιακες αλλαγες στο μεσοπροθεσμο προγραμμα οτι παλευει για την υπερασπιση των συλλογικων συμβασεων και ολων των δικαιωματων των ανοχυρωτων πολιτων που εργαζονται στον ιδιωτικο τομεα. Επομενως εχει περασει... τις εξετασεις που αφορουν την ευαισθησια της για τους εργαζομενους στον ιδιωτικο τομεα.
 Έχουμε και λέμε:
1. Πρώτη σοβαρότατη κάθετη διαφωνία και αντί-θεση: Ας την διατυπώσουμε ανάλογα: "Μεταρρύθμιση στην δημόσια διοίκηση χωρίς απολύσεις δεν γίνεται". 
Γιατί;
Ακόμη και αν η τρόικα δεν ασχολιόταν καθόλου με το αριθμητικό μέγεθος του ελληνικού δημοσίου, υπάρχει πάντοτε ζήτημα ποιότητας. Είναι σαφές ότι χιλιάδες ΔΥ δεν κάνουν "για την δουλειά". Αυτό είναι γνωστό προτού γίνει η οποιαδήποτε αξιολόγηση. 
Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους λουφαδόρους, τους επίορκους, τα υπεράριθμα βύσματα, τους εκτός ΑΣΕΠ, τους εργαζόμενους σε οργανισμούς φαντάσματα... Αφορά και τους υπόλοιπους, τον "υγιή" πυρήνα του Δημοσίου. Πολλοί εξ αυτών, ίσως και αρκούντως φιλότιμοι ή πρόθυμοι να κάνουν ότι μπορούν για το καλό της δημόσιας διοίκησης, απλά δεν επαρκούν - δεν είναι οι κατάλληλοι/κατάλληλες. Ακόμη και αν έχουν τα τυπικά προσόντα, ακόμη κι αν πέρασαν κανονικά από τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. 
Για να ανταποκριθεί το Δημόσιο στις υποχρεώσεις του πρέπει να βελτιώνει συνέχεια τις ικανότητες του προσωπικού του και συχνά το ίδιο το προσωπικό του. 
Με συνεχή αξιολόγηση βάσει του ουσιαστικού έργου του και όχι βάσει των τυπικών προσόντων του εφάπαξ. Κανείς δεν κρίνεται μια φορά για πάντα σε κανένα Δημόσιο του κόσμου - τουλάχιστον στις δημοκρατίες. Ακόμη και οι πολιτικοί διαχειριστές αξιολογούνται κάθε τέσσερα χρόνια. 
Τέλος, οι ανάγκες που έρχονται να καλύψουν οι ΔΥ σήμερα, δεν αφορούν πια δουλειά γραμματέως, λογιστή ή καταγραφέα αλλά πολύπλοκες και απαιτητικές εφαρμογές ιδεών διαχείρισης και εξυπηρέτησης μιας οικονομίας και μιας κοινωνικής πολιτικής με τεράστια προβλήματα και επιταγές αποδοτικότητας, πρωτοβουλίας, ικανότητας. Κι εφόσον οι ΔΥ πληρώνονται από τους φόρους των πολιτών, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο μη συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις των καιρών. 
Όλα αυτά ένα πράγμα σημαίνουν: ότι για να φτάσει το Δημόσιο εκεί που πρέπει σε απόδοση, χιλιάδες υπάλληλοι θα πρέπει να αντικατασταθούν με άλλους/ες ικανότερους/ες που θα ...
αξίζουν τα χρήματα που καταβάλουν οι φορολογούμενοι για την μισθοδοσία τους. Και θα λογοδοτούν τακτικά και θεσμικά στην κοινωνία με το έργο τους.
Άρα οι απολύσεις είναι απαραίτητες για την μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης γιατί έτσι μόνο μπορούν να γίνουν ανάλογες σε αριθμό προσλήψεις που θα βελτιώσουν την ποιότητα των υπηρεσιών του κράτους προς τον Πολίτη και την εθνική οικονομία, αντικαθιστώντας με νέο αίμα όσους είναι σαφώς ακατάλληλοι/ες για αυτήν τηνη εργασία. 
Το ποιοι/ες και πόσοι/ες μόνο η αξιολόγηση μπορεί να το δείξει. 
Περισσότερο θα έπρεπε η αριστερά να ασχολείται με το πως θα γίνει μια μη ρουσφετολογική και ανεξάρτητη/επιστημονική αξιολόγηση, παρά με το πως δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. 
Η πολιτική της ΔΗΜΑΡ εδώ εμποδίζει την ποιοτική αλλαγή της δημόσιας διοίκησης αναγκαζοντάς την να δουλέψει με όσους ΔΥ απομείνουν μετά τις συνταξιοδοτήσεις χωρίς κανένα κριτήριο επάρκειας. Και με τον τρόπο που γινόντουσαν μέχρι σήμερα οι προσλήψεις, μάλλον ελάχιστοι και κατά τύχη θα είναι οι ΔΥ που θα μπορούν να ανταποκριθούν στην μεταρρύθμιση. 
Τέλος, αξιολόγηση χωρίς δυνατότητα να αντικαταστήσεις τον/την ακατάλληλο/η δεν είναι αξιολόγηση - είναι φάρσα αξιολόγησης...
2. "Οι απολυσεις δημοσιων υπαλληλων θα προσθεσουν και αλλους ανεργους στον ηδη μακρυ καταλογο ανεργων και θα επιδρασουν, σε δευτερο χρονο, απο τη μειωση της καταναλωσης και σε νεες απωλειες θεσεων εργασιας στον ιδιωτικο τομεα." 
Βασικό επιχείρημα της ΔΗΜΑΡ (όπως και πολλών άλλων).

Κι όμως, κάθε μέρα που περνά άνθρωποι απολύονται. Χίλιοι ή και παραπάνω σύμφωνα με τις στατιστικές. Και όχι με πολιτική απόφαση - λόγω της ύφεσης. 
Αν απολυθούν και μερικοί ΔΥ ανάμεσά τους, ποια είναι η διαφορά; Μόνο οι ΔΥ καταναλώνουν; Κάθε εργαζόμενος καταναλώνει και όταν απολύεται χάνει κατά μεγάλο μέρος αυτήν την ικανότητα. Δεν είναι ίδιον μόνο των ΔΥ η καθημερινή επίσκεψη στην αγορά... 
Εκτός κι αν υπονοείται εδώ ότι τους ιδιωτικούς υπαλλήλους τους έχουμε ήδη ξεγράψει επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα "πολιτικό" γι αυτούς και για να εμποδίσουμε την απόλυσή τους - εκτός φυσικά από μέτρα ανάπτυξης. Δυστυχώς δεν δουλεύουν για την κυβέρνηση...

Ωραία. Ένας/μια ΔΥ απολύεται. Η αγορά χάνει την κατανάλωσή του/της. Μήπως όμως κερδίζει και κάτι; 
Σε αντίθεση με την απόλυση ενός Ιδιωτικού Υπαλλήλου που προσθέτει απλά έναν ακόμη άνεργο στα εκατομμύρια των χωρίς δουλειά, η απόλυση ενός ΔΥ έχει και ένα όφελος: ελαφρύνει τους φόρους που απαιτούνται για την συντήρηση του Δημοσίου. Και εάν αυτός αντικατασταθεί με την πρόσληψη στην θέση τους ενός ικανότερου, ελαφρύνει με την απόδοσή του καινούργιου την σπατάλη των δημοσίων εσόδων...

3. "Η ΔΗΜΑΡ στο κατω..κατω.. απεδειξε με τη σταση της καταψηφιζοντας τις εργασιακες αλλαγες στο μεσοπροθεσμο προγραμμα οτι παλευει για την υπερασπιση των συλλογικων συμβασεων και ολων των δικαιωματων των ανοχυρωτων πολιτων που εργαζονται στον ιδιωτικο τομεα. Επομενως εχει περασει... τις εξετασεις που αφορουν την ευαισθησια της για τους εργαζομενους στον ιδιωτικο τομεα."
Με μια κουβέντα: 
Τα δικαιώματα των ιδιωτικών υπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων, επιχειρηματιών δεν διατηρούνται με ευαισθησία απέναντί τους αλλά με πολιτικές ανάπτυξης. 
Αυτές φέρνουν δουλειές, δικαιώματα, συνδικάτα, διεκδικήσεις. Χωρίς ένα κράτος μη σπάταλο και λειτουργικό, που υπηρετεί με επιτυχία την οικονομία, ανάπτυξη και δουλειές άρα και δικαιώματα δεν έρχονται όση ευαισθησία και να επιδείξεις. 
Αυτήν την ευαισθησία η ΔΗΜΑΡ μπορεί να την δείξει στηρίζοντας τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, τις αποκρατικοποιήσεις και την επιχειρηματικότητα. 
Κι αν σε αυτά αποδειχτεί ευαίσθητη, τότε και μόνο τότε θα περάσει τις εξετάσεις...

4. "Η επιμονη της τροικα για απολυσεις ειναι μια καθαρη ιδεοληψια". 
Μήπως μετά από τα παραπάνω συνάγεται ότι καθαρή ιδεοληψία είναι μάλλον η "μεταρρύθμιση στη δημόσια διοίκηση χωρίς απολύσεις";
Κι ακόμη δεν έχει καταφέρει ο Μανιτάκης να διώξει αυτούς/ές που έπρεπε να΄χουν φύγει νύχτα - ούτε καν να κάνει αξιολογήσεις και αντικαταστάσεις. 
Γιατί λοιπόν η ΔΗΜΑΡ συνεχώς μιλά - πριν πχ καν την διαδικασία αξιολόγησης - ότι "δεν θα απολυθεί κανείς ΔΥ"; Μήπως ξέρει από πριν τα ...αποτελέσματα και είναι "θετικά";


* η πηγή των απόψεων που σχολιάσαμε

1 σχόλιο:

  1. "Οι απολυσεις δημοσιων υπαλληλων θα προσθεσουν και αλλους ανεργους στον ηδη μακρυ καταλογο ανεργων και θα επιδρασουν, σε δευτερο χρονο, απο τη μειωση της καταναλωσης και σε νεες απωλειες θεσεων εργασιας στον ιδιωτικο τομεα."

    Έχει δίκιο λοιπόν ο Τσίπρας που θέλει να προσλάβει άλλους 100.000 ΔΥ για να επιταχύνουμε την πολυπόθητη ανάπτυξη.

    Και γιατί μόνο 100.00 και όχι 1 εκ. για να τονωθεί μια κι έξω η οικονομία;

    Τώρα που το ξανασκέφτομαι γιατί να μην μπούμε όλοι στο δημόσιο να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας οριστικά; Φαντάζεστε πόσο θα τονωθεί η ζήτηση σε μια χώρα με 10 εκ. καλοπληρωμένους ΔΥ.

    Ποιές σκοτεινές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις εμποδίζουν άραγε αυτή την τόσο απλή και φιλολαϊκή λύση;

    Είμαι σίγουρος ότι και με την βοήθεια της ΔΗΜΑΡ θα το μάθουμε σύντομα. In the hard way.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU