Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Η "σωτηρία της χώρας" και τα όριά της

Προτεραιότητες και δυνατότητες ένα κουβάρι...
του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Οι δυνάμεις της κοινής λογικής, όσοι και όσες βλέπουν την χώρα μας και το μέλλον της εντός ενωμένης Ευρώπης, όσοι και όσες -ανεξαρτήτως πολιτικής ένταξης- βλέπουν στον μεταρρυθμιστικό ριζοσπαστισμό και την περιγραφή ενός "ελληνικού μνημονίου" την μόνη ελπίδα ανάκαμψης από την χρεοκοπία και τέλος εκείνοι και εκείνες που επιθυμούν το συμμάζεμα (με όποιον πρόσφορο τρόπο) του Δημοσίου τομέα ως την μόνη οδό για τον εκσυγχρονισμό και την οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας μας, επέλεξαν την στήριξη ή ανοχή της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας.
Σκοπός η "σωτηρία της χώρας", η παραμονή στην ευρωζώνη, η μεταρρύθμιση.
Η τρικομματική έπαιξε πολύ με αυτήν την ανοχή. Αξιοποίησε το χάος και το αλλαλούμ που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ και προχώρησε "σαν άλλοτε" στην εφαρμογή της ίδιας καταδικασμένης πολιτικής που άσκησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση έως σήμερα και ο ΓΑΠ από το 2009 μέχρι την παραίτησή του. Διατήρηση του σπάταλου κράτους που συντηρείται πνίγοντας στην γραφειοκρατία τον ιδιωτικό τομέα, φοροκαταιγίδες αντί διαρθωτικών αλλαγών, έσοδα από χαράτσια, τέλη, πρόστιμα με ταυτόχρονη παύση πληρωμών προς τον ιδιωτικό τομέα, σίγαση των μεταρρυθμίσεων, εμπόδια στις επενδύσεις εκτός αν είναι ημετέρων, αντίσταση μέχρι τέλους στην απόλυση και ενός ΔΥ, έστω και αχρείαστου την ώρα που χίλιοι ιδιωτικοί περνούν στην ανεργία καθημερινά.

Σήμερα αναρωτιέται κανείς -και η κοινωνία σιωπά εύγλωττα- κατά πόσον η παραμονή στην ΕΕ υπό αυτούς τους όρους, με την οικονομία ουσιαστικά νεκρή και ακίνητη και τα δάνεια μακριά από την πραγματική οικονομική ζώνη αλλά κατευθυνόμενα στην πληρωμή των υπέρογκων δαπανών του σπάταλου και αναποτελεσματικού Δημοσίου (μέχρι να ζητηθούν καινούργια) και την συντήρηση των κοινωνικών ελίτ και των προνομίων τους, επαρκεί ως λόγος ανοχής ΑΥΤΗΣ της κυβέρνησης.

Η τρικομματική έχει παραβιάσει βάναυσα την περίοδο χάριτος που της δόθηκε. Δεν έχει πάρει το μήνυμα των εκλογών. Η πολιτική της ευνοεί μόνο την άνοδο των ακροδεξιών και του ΣΥΡΙΖΑ. Οδηγεί σε μια καταστροφική πόλωση ανάμεσα στους αμετανόητες πελατειακές συνιστώσες της και τους επίσης κρατιστές "αντιμνημονιακούς" διεκδικητές της συνέχειας. Ποιο είναι το χειρότερο;

Η παγίδα είναι εμφανής: δυο ίδιες πολιτικές απειλούν η μια με την καταστροφική πιθανότητα της άλλης. Μέχρι τώρα τους διαχώριζε η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συζητά ή να ...
"διαπραγματεύεται" με τους ευρωπαίους "τοκογλύφους" ή το επάρατο ΔΝΤ. Η "βίαιη ωρίμανση" όμως του ΣΥΡΙΖΑ και η παράλληλη αλληλοεκτίμησή του με τους καραμανλικούς της καταστροφικής πενταετίας 2004-2009, έβγαλε από την μέση και αυτήν την διαφορά. Η μόνη δικαιολογημένη καχυποψία που μένει ακόμη είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι πιθανόν να προκαλέσει το "ατύχημα" της ανεγξέλεκτης χρεοκοπίας και εξόδου από την ΕΕ, λόγω κεκτημένης ταχύτητας και αδυναμίας ελέγχου των σοβιετικών ή εθνικιστικών συνιστωσών του. Αρκεί όμως αυτή η καχυποψία πια;

Τι έχει πια να χάσει ο πολίτης αυτής της χώρας; Με την απειλή της δήμευσης της περιουσίας του λόγω "ληξιπρόθεσμων" αποτελεσμάτων μιας αυταρχικής φορολογικής επίθεσης στο εισόδημα και την περιουσία, χωρίς δουλειά και μέλλον για τα παιδιά του, με καθημερινή συρρίκνωση των όποιων αποθεμάτων ασφαλείας και την πλήρη εξάρτηση από την καταβολή της σύνταξης, του μισθού ή του επίδόματος, τι έχει να φοβηθεί; Υπάρχει άραγε χειρότερο;

Η κραυγαλέα σιωπή της κοινωνίας λήγει σύντομα. Με την ανακοίνωση των τελικών μέτρων φορολόγησης, δόσεων για τα δάνεια και τα ληξιπρόθεσμα. Γιατί τίποτε άλλο δεν έχει να περιμένει. ΕΣΠΑ, ανάπτυξη και επενδύσεις αντηχούν ως οι νέοι αστικοί μύθοι - και οι γερμανικές εκλογές είναι μακριά. 
Ας το σκεφτούν αυτό καλά οι δυνάμεις της τρικομματικής (ειδικά οι κεντροαριστερές συνιστώσες της) - μπορεί σε λίγο η κατάρρευση να γίνει ευχή από μια κοινωνία που "δεν αντέχει άλλο" όχι γενικά αλλά συγκεκριμένα το αλώβητο πελατειακό σύστημα και τις προτεραιότητές του στην εφαρμογή των μνημονίων "κατά το δοκούν" με μόνιμο θύμα τον ιδιωτικό τομέα, την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη.
.
Ας το σκεφτούν επίσης οι δυνάμεις που ομνύουν στην μεταρρύθμιση και που πιστεύουν ότι υπάρχει χρόνος και κάνουν σχέδια για τις ευρωεκλογές του 2014 - τι θα υπάρχει τότε να διαχειριστούν;


1 σχόλιο:

  1. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά έχει ακινητοποιήσει όλες τις επιχειρήσεις.
    Το περιβάλλον απαξίωσης των επαγγελματιών έχει σαν αποτέλεσμα να μηδενίζονται συνολικά οι αξίες.
    Όταν ένας πτυχιούχος είναι άνεργος τότε μηδενίζεται όλη η επένδυση που έγινε από το κράτος (κόστος διδακτικού προσωπικού, εργαστηρίων, κτιριακών εγκαταστάσεων) και φυσικά των χρημάτων που δαπάνησε η οικογένεια) φροντιστήρια ενοίκια και γενικά έξοδα του φοιτητή .
    Όταν μία επιχείριση "στημένη" περνάει σε κατάσταση ΑΕΡΓΙΑΣ τότε ο πονοκέφαλος και η ευθύνη είναι του κράτους που χαλάει την αγορά.
    Αντί όμως να αναλάβει δράση και να φτιάξει το κλίμα ο κρατικός μηχανισμός μετακυλίει το πρόβλημα και τις ευθύνες στους Ιδιώτες - επαγγελματίες.
    Το πόσο έχει απαξιωθεί το σύνολο των υποδομών φαίνεται από την χρηματιστηριακή αξία των εταιρειών του χρηματιστηρίου.
    Εάν δεν υπήρχαν οι κρατικές ΔΕΚΟ και οι Τράπεζες με την κρατική στήριξη ο Γενικός Δείκτης θα είχε φτάσει στις 150 μονάδες (και πολλά λέω).
    Το κράτος οφείλει να αναλλάβει τις ευθύνες του και να δώσει άμεσα λύσεις.
    Το ότι δεν το κάνει δύο λόγοι βλέπω να υπάρχουν.
    Ο ένας είναι πως κάτι έχει σαν σχέδιο που δεν το γνωρίζουμε.
    Και ο άλλος είναι πως με το δυναμικό του δεν έχει την δυνατότητα να σχεδιάσει λύσεις και πολύ περισσότερο να τις θέσει σε εφαρμογή για την σωτηρία της οικονομίας.
    Το τρελό της ιστορίας είναι πως χιλιάδες ΣΤΕΛΕΧΗ πληρώνονται κάθε μήνα για να βρούνε λύσεις αλλά το μόνο που κάνουν είναι το συνεχόμενο μπλα μπλα θα θα σύντομα όπου νάναι θα και άλλες παπαριές.
    Και ο χρόνος κυλάει και τα τουβλάκια της οικονομίας πέφτουν ηρωικά και αθόρυβα.
    Ο Διοικητής Κύριος παπαροΠροβόπουλος της κεντρικής Τράπεζας ανακοίνωσε πως τα δύσκολα πέρασαν και αρχίζουν τα πράγματα και ομαλοποιούνται.
    Τώρα που το είδε, ένας θεός ξέρει.
    Το σίγουρο είναι πως αυτός κάθε μήνα τσεπώνει τα 15.000 €
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU