Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Το τέλος του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα;

Ο Μάκης Ανδρονόπουλος δεν είναι συνωμοσιολόγος. Το σενάριο που περιγράφει παρακάτω άλλωστε, δεν είναι πια σενάριο - γίνεται ήδη πραγματικότητα. Όσοι/ες δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα το βλέπουμε να εκτυλίσσεται μπροστά μας. 
Αλλά έχουμε ένα πρόβλημα: ...δεν το πιστεύουμε! Ή αλλιώς δεν πιστεύουμε αυτό που βλέπουμε! 
Προτιμούμε παρηγορητικές ερμηνείες τύπου "κάτι γίνεται όμως...", "δεν φαίνεται αμέσως η βελτίωση", "κι άλλοι τα περάσανε αλλά βγήκαν αλώβητοι από τα μνημόνια", "δημιουργική καταστροφή για να έρθει το καινούργιο", κλπ κλπ. 

Οι προειδοποιήσεις ότι η μη ύπαρξη εθνικής αστικής τάξης θα αποβεί μοιραία στην κρίση ως η ελληνική μοιραία ιδιαιτερότητα, δεν παίρνονται όσο σοβαρά θα έπρεπε. Επίσης, η δαιμονοποίηση όσων πολιτικών δυνάμεων τα λένε αυτά αλλά υπάρχει σκεπτικισμός για τις επιδιώξεις τους ή την ικανότητά τους να παρουσιάσουν πειστικό εναλλακτικό σχέδιο, δεν βοηθά στην ανάπτυξη εθνικής στρατηγικής άμυνας. 

Η πραγματικότητα δαγκώνει "εκεί έξω" αλλά τα μαλακά μαξιλάρια της αυταπάτης επιτρέπουν στο "σύστημα" να κάνει την δουλειά του μεθοδικά και απερίσπαστα. 
Πολύ θα θέλαμε να μην είναι έτσι. Αλλά ακόμη και η αντίδραση των ντόπιων αστικών φιλελεύθερων δυνάμεων στις μεθοδεύσεις της συγκυβέρνησης, αυτό δείχνει... 
(ΑΣ)

Το άρθρο αυτό αναρτήθηκε στο koutipandoras.gr στις 28 Νοεμβρίου. Στις δύο μέρες που μεσολάβησαν είχα την ευκαιρία να επιβεβαιώσω τον τίτλο του άρθρου τόσο από μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, αλλά και ένα συνέδριο που παρακολούθησα. Αν και στις δύο περιπτώσεις το θέμα ήταν άλλο, προέκυπτε σαφώς η εκτίμηση και στις δύο περιπτώσεις ότι στην ευρωζώνη ειδικά, αλλά και στην ΕΕ γενικότερα, συντελείται μια βίαια ανακατονομή των έργων και της παραγωγής προς όφελος μεγάλων οργανισμών υπό την επικυριαρχία των αγορών και χρηματοοικονομικού τομέα, με παράλληλη κατάλυση του κοινωνικού κράτους. (M.A.)

Του Μάκη Ανδρονόπουλου*

Είναι πια ξεκάθαρο ότι ο ιδιωτικός τομέας στην Ελλάδα, όπως λειτούργησε μεταπολεμικά από τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο, τη βιομηχανία, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους, τελειώνει. Και αυτό που θα «φυτευτεί» στη θέση του δεν προβλέπει κανένα ρόλο γι΄ αυτόν. 

Με δυο λόγια, στο αμέσως επόμενο 12μηνο θα εκθεμελιωθεί ότι έχει απομείνει από το ελληνικό παραγωγικό δυναμικό και θα υποκατασταθεί από εισαγωγές προϊόντων του Βορρά και της Ασίας.
Η χώρα θα ελέγχεται από μερικές δεκάδες «πολυεθνικές» που θα την διαφεντεύουν και θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο «ξενώνα», με γκαρσόνια των 300 ευρώ το μήνα και δομική ανεργία γύρω στο 20%. Ταυτόχρονα θα είναι εξαγωγέας επιστημονικού δυναμικού και ενέργειας, τομείς που θα ελέγχονται επίσης από ξένα συμφέροντα.

Η στρατηγική βίαιης αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου στο πλαίσιο ενός νέου ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας που καθορίζει το Βερολίνο, οριοθετείται από την κατάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, από τη δημιουργία ενός στοκ 1,5 εκατ. ανέργων που λειτουργεί ως μοχλός καθυπόταξης, από την εκθεμελίωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και από την ουσιαστική απαγόρευση της αυτοαπασχόλησης, από τον επικείμενο άμεσο έλεγχο των τραπεζών, των ιδιωτικοποιήσεων και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ από άτυπα μορφώματα του Βερολίνου κ.ο.κ.

Στην πράξη, μόλις πριν λίγες μέρες ο ΣΕΒ εξέδωσε μια ανακοίνωση – καταπέλτη κατά της απουσίας εθνικής βιομηχανικής πολιτικής η οποία κατέληγε ως εξής: «Ας γίνει επιτέλους συνείδηση ότι η παραγωγική βάση της χώρας καταρρέει.   Το όριο της ανήκεστης βλάβης είναι κοντά.   Τούτη την ώρα που η Ευρώπη αναζητεί μια νέα βιομηχανική στρατηγική ως εφαλτήριο για την έξοδο από την κρίση, καλούμε την κυβέρνηση και ...
όλες τις πολιτικές δυνάμεις να πάψουν να κωφεύουν και να καθεύδουν».

Η επιβεβαίωση στη φαρμακοβιομηχανία

Χαρακτηριστική περίπτωση το πού στοχεύουν οι μνημονιακές πολιτικές είναι ο επικείμενος στραγγαλισμός της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, με την αύξηση του μεριδίου των γενοσήμων (αντιγράφων) φαρμάκων στην αγορά, από 20% σε 70%. Το ζήτημα είναι ότι τα γενόσημα δεν έχουν μόνο την δραστική ουσία αλλά και μη δραστικά συστατικά (έκδοχα) όπως χρωστικές, άμυλα ή σάκχαρα και μπορεί να διαφέρουν στο σχήμα ή το μέγεθος και τα οποία μπορεί να έχουν κλινική δράση που οδηγεί σε ανεπιθύμητες ενέργειες (αλλεργίες κλπ).

Η Ελλάδα παράγει γενόσημα και μάλιστα Α΄ κατηγορίας τα οποία εξάγονται σε χώρες όπως η Γερμανία. Όμως, σύμφωνα με την τροπολογία Γεωργιάδη, η τιμή των φαρμάκων των οποίων η πατέντα έχει λήξει, μειώνεται στο 50% της αρχικής, εάν όμως και τότε η τιμή τους παραμένει υψηλότερη από τον μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών των κρατών της ΕΕ, τότε θα πρέπει να ψαλιδιστεί και άλλο. Σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, θα επέλθει αντίστοιχη μείωση και για τα γενόσημα αυτών των φαρμάκων. 
Η Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας, υποστηρίζει ότι έτσι τίθεται σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, αλλά και  υπονομεύεται η ελληνική παραγωγή, καθώς οι τιμές στα ελληνικά γενόσημα έχουν μειωθεί ήδη κατά 50% και το υπουργείο Υγείας προσπαθεί εκ νέου να συμπιέσει τις μειωμένες τιμές τους. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, στήνονται εισαγωγικές εταιρείες για τη μαζική εισαγωγή ανεξέλεγκτων γενοσήμων από ασιατικές χώρες ή τη Βουλγαρία που θα οδηγήσουν τάχιστα στο κλείσιμο της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. 

Η αρπαγή και ο πλήρης έλεγχος

Η εικόνα αυτή συμπληρώνεται καθημερινά με συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως η φυγή του ομίλου Βιοχάλκο, η συστηματική απουσία ενεργειακής μέριμνας για τις ενεργοβόρες επιχειρήσεις, η εμμονή στο κλείσιμο των ναυπηγείων, της ΕΛΒΟ, των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων. Είναι σαφές πως επιδιώκεται η πλήρης εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας.

Το αναδυόμενο σχέδιο της μνημονιακής κυβέρνησης είναι να παραδοθούν τα πάντα στα ξένα συμφέροντα, τράπεζες, βιομηχανία και γη. Η υποθηκευμένη αγροτική γη θα καταλήξει σε ξένα συμφέροντα που θα «φυτέψουν» φωτοβολταϊκά και θα εξάγουν στη Γερμανία τον «ήλιο». Η αγροτική παραγωγή θα καταρρεύσει. Τα ακίνητα θα περάσουν επίσης στην κυριότητα των ξένων που θα δημιουργήσουν αυστηρά ελεγχόμενες ζώνες για την φιλοξενία συνταξιούχων του Βορρά. Αλλά και η τουριστική βιομηχανία θα περάσει μέσω του τραπεζικού συστήματος στα ξένα συμφέροντα, καθώς 8.000 ξενοδοχεία είναι στο κόκκινο.

Η εικόνα αυτή αντιστοιχεί σε μια Ελλάδα «αποικία χρέους» που θα εξαρτάται συνεχώς από κατευθυνόμενες χρηματοδοτήσεις και οι οποίες θα διαιωνίζουν την εξάρτηση και τον έλεγχο της οικονομίας. Αν προσθέσουμε την κατάλυση του συστήματος δημόσιας υγείας και την ραγδαία έμμεση ιδιωτικοποίησή του, αν προσθέσουμε την διάλυση της δημόσιας παιδείας, της εθνικής ασφάλειας και της ασφάλειας των πολιτών σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση, κατανοούμε πού οδεύουν τα πράγματα. Προφανώς θα ακολουθήσει νέα συγκέντρωση κεφαλαίου και αφού οι εγχώριοι παίκτες κάνουν αυτή τη δουλειά θα πουληθούν στα ξένα οργανωμένα συμφέροντα.

Παράλληλα με όλα αυτά, η δημοκρατία καθίσταται πλέον τυπικού χαρακτήρα, ενώ ο αυταρχισμός και η αυθαιρεσία  της εξουσίας αυξάνονται ταχύτατα, κατ΄ αναλογία με την ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων της ανθρωπιστικής κρίσης. 
Έτσι, καθίσταται όλο και πιο σαφές στους περισσότερους ότι η υποκατάσταση του ελληνικού ιδιωτικού τομέα από 30 «πολυεθνικές» και η διακοπή κάθε εγχώριας παραγωγής ισοδυναμεί με το τέλος κάθε ελπίδας. Συνεπώς, πέρα από όλους τους ενδοιασμούς, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλει πλέον ως μοναδική ελπίδα του ιδιωτικού τομέα στη χώρα μας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Τα παρακάτω ρεπορτάζ από διάφορα sites έρχονται να επιβεβαιώσουν όσα παραπάνω υποστηρίζω

Η κυβέρνηση εξολοθρεύει τους ελεύθερους επαγγελματίες: Νέοι φόροι για το 2014
Ανατροπές έρχονται στο φορολογικό τοπίο το 2014 για 1 εκατ. ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους επιτηδευματίες, καθώς οι εν λόγω φορολογούμενοι θα κληθούν να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη προκειμένου να πληρώσουν υπέρογκους φόρους για τα εισοδήματα που θα αποκτήσουν φέτος…..

Βουτιά στα κέρδη των μεγάλων ελληνικών βιομηχανιών -Ποια είναι η εικόνα των 100 πρώτων > Επιδείνωση δείχνουν τα στοιχεία της κερδοφορίας των μεγάλων βιομηχανιών, όπως άλλωστε έχουν αποτυπωθεί και στα έσοδα φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων. Σύμφωνα με Πανελλαδική έρευνα της DIRECTION BUSINESS REPORTS οι 100 μεγαλύτερες βιομηχανικές επιχειρήσεις (βάσει κύκλου εργασιών 2012) στην Ελλάδα παρουσίασαν επιδείνωση στα περισσότερα ενοποιημένα οικονομικά μεγέθη τους.
Συνολικές ζημίες προ φόρων για το 2012 έναντι κερδών προ φόρων το 2011
•             Πτώση 16,74% στο συνολικό μικτό κέρδος.
•             Μείωση 10,54% στα συνολικά ίδια κεφάλαια.
•             Αρνητικό περιθώριο καθαρού κέρδους (-0,53%).
•             Πτώση 18,50% στο μικτό περιθώριο κέρδους.
•             Αρνητική αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων (ROE) (-1,71%).
•             Πτώση 11,41% στο γενικό σύνολο ενεργητικού.
•             Μείωση 10,15% στο συνολικό μετοχικό κεφάλαιο
Read More ΕΔΩ

Δείτε πόσα χρωστάνε τα κανάλια! θα τους γίνει κατάσχεση ή δεν ισχύει ο νόμος για όλους; > Τεράστιες πιέσεις δέχονται οι τράπεζες από την τρόικα προκειµένου να περιορίσουν σηµαντικά την έκθεσή τους στον κλάδο των ΜΜΕ….Μάλιστα, µετά και την εικόνα που εµφάνισαν οι ισολογισµοί των µεγάλων του κλάδου στο εξάµηνο, η πίεση της τρόικας αυξήθηκε σηµαντικά, καθώς διαπιστώνεται ότι τα µεγέθη τους πάνε από το κακό στο χειρότερο και δύσκολα θα µπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. …Συγκεκριµένα, οι εισηγµένες στο χρηµατιστήριο επιχειρήσεις του κλάδου των µέσων ενηµέρωσης εµφάνισαν ζηµιές που ξεπερνούν τα 60 εκατ. ευρώ, µε τον τραπεζικό δανεισµό τους να υπερβαίνει κατά πολύ τα 550 εκατ. ευρώ και τις συνολικές τους υποχρεώσεις τα 800 εκατ. ευρώ.
Read More


8 σχόλια:

  1. το τελευταιο λινκ αρκετα ψεκασμενο αντινεοταξιτικο.. παντως το αρθρο περιεργο γενικα, απο αυτα που δε συνηθιζει κανεις εδω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Ο Μάκης Ανδρονόπουλος δεν είναι συνωμοσιολόγος"
    Ασφαλώς όχι. Είναι ένας ακόμα μικροαπατεώνας.
    Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, η γραμμή άμυνας των σιτιζόμενων από το δημόσιο ήταν και παραμένει ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ντόπιοι βρυκόλακες που κατατρώνε τις σάρκες όποιων εξακολουθούν να δουλεύουν σε αυτή τη χώρα, αλλά κάποιοι 'εξαποδώ' που συνομωτούν για να καταληστέψουν τον 'πλούτο' μας. Γι αυτό και όλοι πρέπει να στοιχηθούμε πίσω από τους τσίπρες, τους ψεκασμένους και τους σαμαράδες για να μην πειρακτεί ούτε τρίχα από το δημόσιο, που αποτελεί την μόνη γραμμή άμυνα του έθνους απέναντι στους κακούς ξένους.
    Δυστυχώς για τον κάθε Ανδρονόπουλο, Μηλιό κλπ ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η δική του σωτηρία, έχει σαν προυπόθεση την καταστροφή του βρυκόλακα που λέγεται δημόσιος τομέας.
    Ας ελπίσουμε ότι θα γίνει όσο υπάρχει ακόμα αίμα στις φλέβες της κοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστο μιμείσαι τις χειρότερες παραδόσεις της δογματικής αριστεράς - ο Μάκης δεν είναι κρατικοδίαιτος ούτε απατεώνας. Έχεις να πεις κάτι γι αυτά που λέει;

      Διαγραφή
  3. Το πρόβλημα με τον δημόσιο διάλογο στη χώρα μας είναι ότι κάθε μέρα ξεκινά από την αρχή. Tabula Rasa.
    Μετά από 4 χρόνια , μετά από ποταμούς στοιχείων, επιχειρημάτων, αποκαλύψεων κλπ κλπ, μπορεί κάποιος να ξεφουρνίζει τις ίδιες ανοησίες που έλεγε πριν 4 χρόνια σαν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτα. Χωρίς να φοβάται ότι θα γίνει περίγελως από όσους θα έπρεπε να έχουν καταλάβει κάτι στο διάστημα αυτό.
    Στα "επιχειρήματα" του κ. Ανδρονόπουλου, εκτός από εκατοντάδες άλλους, έχεις απαντήσει στο παρελθόν εσύ προσωπικά με πολύ πειστικό τρόπο.
    Άλλωστε, θα μπορούσενα παραλείψει τα "επιχειρήματα" και να προτείνει κατ' ευθείαν το συμπέρασμα:

    "Συνεπώς, πέρα από όλους τους ενδοιασμούς, τις ελλείψεις και τις αδυναμίες, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλει πλέον ως μοναδική ελπίδα του ιδιωτικού τομέα στη χώρα μας."

    Ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Ανδρονόπουλος προσπαθεί να πλασαριστεί στην πολυαναμενόμενη 'Νέα Κατάσταση", σίγουρα δεν είναι ούτε μοναδικός ούτε πρωτότυπος, παραμένει όμως θλιβερός.

    Το μικροαπατεώνας το παίρνω πίσω, γιατί στη χώρα μας, το να προσπαθείς να προσκολληθείς κάθε φορά στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση, δεν θεωρείται μεμπτό.
    Στο κρατικοδίαιτος επιμένω, γιατί θεωρώ τα ΜΜΕ αναπόσπαστο μέρος της κρατικής μηχανής. Γι αυτό άλλωστε υπήρχαν τα ατέλειωτα δάνεια με ραβασάκια υπουργών, η κρατική διαφήμιση, οι επιδοτήσεις όλων των ειδών, οι νομοθετικές ρυθμίσεις για ατέλειες, ισολογισμούς κλπ. Για να μην αναφέρω τις εκατοντάδες περιπτώσεις δημοσιογράφων που έζησαν και εξακολουθούν να ζούν μια χαρά από τα μυστικά κονδύλια των υπουργείων, προστατευόμενοι απο το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων, σε μια χώρα που ο τελευταίος εφοριακός μπορεί νόμιμα πλέον να ανοίξει τους λογαριασμούς οποιουδήποτε και να τον κάνει πρώτο θέμα στα ίδια ΜΜΕ που λέγαμε πιο πάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρήστο, πριν τέσσερα χρόνια όλα τα παραπάνω ήταν σενάρια. Ήταν ένας αριστερός αυτοματισμός και τίποτα παραπάνω - αλλά και οι προτάσεις του ΔΝΤ είχαν μια σοβαρότητα μέσα σε εκείνη την συγκυρία, που συχνά ανακαλύπτουμε τώρα με έκπληξη. Σήμερα όμως; Πως εξηγείται η συντριβή της ιδιωτικής οικονομίας και η αφαίμαξη της αποταμίευσης, της ακίνητης περιουσίας και άλλα πράγματα που γίνονται αλόγιστα, οριζόντια, απρόσωπα και κυρίως χωρίς καμιά μέριμνα παραγωγικής ανασυγκρότησης; Η ανοησία ή ο κρατισμός των κομμάτων εξουσίας δεν αρκεί για εξήγηση. Η δημιουργική καταστροφή έχει εξελιχθεί σε τυφλή καταστροφή - απλά χανεται ο παραγωγικός ιστός αντί να γίνεται ξεκαθάρισμα και αξιολόγηση. Δεν λέω ότι συμφωνώ με το συμπέρασμα - αλλά πολλοί μικρομεσαίοι θα κάνουν την επιλογή ΣΥΡΙΖΑ απλά για να επιβιώσουν. Και το σενάριο ότι δεν είναι η ανοησία αλλά είναι επιλογή, επιβεβαιώνεται καθημερινά - τροίκα και πελατειακό σύστημα κάπου συναντώνται. Που; Στον διεθνή καταμερισμό εργασίας που επιβάλλεται μέσω των παράλληλων μέτρων και απαιτήσεων; Πριν τέσσερα χρόνια ήταν μια προφητεία χωρίς έρεισμα - μια ιδεολογική εμμονή - τώρα εμμονές έχει ο Τόμσεν και οι δικοί μας αδιαφορία.

      Διαγραφή
    2. Γιώργο,
      Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για φαντάσματα όταν το πρόβλημα είναι μπροστά στα μάτια μας. Μπορεί να έχουμε βαρεθεί να το βλέπουμε και να ψάχνουμε κάτι πιο εξωτικό για αλλαγή, αλλά η πραγματικότητα δεν αλλάζει.
      Δεν υπάρχει καμιά δημιουργική καταστροφή. Είναι απλή καταστροφή για πολύ συγκεκριμένους λόγους που έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση της ίδιας εκλογικής πελατείας από όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου.
      Απαραίτητη όμως προυπόθεση για να μιλήσουμε σοβαρά για το ελληνικό πρόβλημα είναι να συμφωνήσουμε (πάλι) στα αυτονόητα,

      1. Η χρεοκοπία και η στάση πληρωμών του δημόσιου τομέα το 2009 έφερε την ανάγκη για κούρεμα των δημοσίων χρεών (PSI) και δανεισμό με προνομιακά επιτόκια (περίπου 2%) για την κάλυψη τόσο των πρωτογενών ελλειμμάτων όσο και των τοκοχρεολυσίων.
      Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο (δηλαδή ότι η δανειακή σύμβαση έφερε την στάση πληρωμών) είναι ανόητοι και άρα πολιτικά επικίνδυνοι ή απατεώνες (δηλαδή εκτός από πολιτικά είναι και ηθικά επικίνδυνοι)

      2. Οι ελληνικές κυβερνήσεις εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να παράγουν ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ελλείμματα (τα περί πλεονάσματος το 2013 είναι αστείο γιατί στηρίζεται στην μη πληρωμή τουλάχιστον 10 δις σε προμηθευτές και μη αναγνώριση ακόμα εγγυήσεων του δημοσίου που έχουν ήδη καταπέσει), παρά τον παροξυσμό νέων φορολογιών, διότι δεν μπορούν να μειώσουν τα δημόσια έξοδα. Δηλαδή κατά κύριο λόγο μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, επιχορηγήσεις σε επιλεγμένες ομάδες κλπ.
      Το ύψος των δαπανών και αντίστοιχα των φόρων, καθώς και το που θα πάνε τα έσοδα από φόρους αφορά αποκλειστικά την κυβέρνηση, με την προυπόθεση ότι δεν θα χρειαστούν περισσότερα δανεικά από αυτά που έχουν εγκριθεί από τα 27 κοινοβούλια των χωρών της ΕΕ.
      Όσοι ισχυρίζονται ότι μπορούμε να μειώσουμε τους φόρους και ταυτόχρονα να αυξήσουμε τα δημόσια έξοδα είναι ανόητοι και άρα πολιτικά επικίνδυνοι ή απατεώνες (δηλαδή εκτός από πολιτικά είναι και ηθικά επικίνδυνοι)

      3. Επειδή η κυβέρνηση ξοδεύει παρόλα αυτά περισσότερα από όσα προβλέπονται από τις δανειακές συμβάσεις, δανείζεται βραχυπρόθεσμα από τις κρατικές πλέον τράπεζες και εξαντλεί το σύνολο της ρευστότητας τους, με αποτέλεσμα τον στραγγαλισμό του ιδιωτικού τομέα.
      Όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξει ρευστότητα για τον ιδιωτικό τομέα παράλληλα με τον δημόσιο δανεισμό είναι ανόητοι και πολιτικά επικίνδυνοι ή απατεώνες (δηλαδή εκτός από πολιτικά είναι και ηθικά επικίνδυνοι)

      κλπ κλπ κλπ

      Με δύο λόγια, όσο το κράτος παραμένει σε αυτό το μέγεθος, υποχρεωτικά θα στραγγαλίζει τον ιδιωτικό τομέα μέσα από φόρους, εισφορές, δημεύσεις καταθέσεων και ακινήτων κλπ κλπ, για να μπορεί κάθε τέλος του μήνα να πληρώνει τους μισθούς και τις συντάξεις (συν τα δώρα στους φαρμακοβιομήχανους, κατασκευαστές κλπ τα οποία όμως σαν νούμερα είναι σχετικά μικρά).
      Δυστυχώς το πρόγραμμα όλων των κομμάτων του κοινοβουλίου στηρίζεται στην άρνηση των πιο πάνω παραδοχών.

      Και κάτι τελευταίο.
      Στο θέμα των πλειστηριασμών βλέπουμε άλλη μια φορά την ίδια υποκρισία από όλα τα κόμματα.
      Το θέμα αυτό δεν αφορά ούτε τους γερμανούς, ούτε τους βιετναμέζους.
      Αν δεν μπορέσουν οι κρατικές πλέον τράπεζες να ανακτήσουν ένα μεγάλο μέρος από τα στεγαστικά δάνεια θα πρέπει να ανακεφαλαιοποιηθούν μέσω κουρέματος των καταθέσεων (και των μετόχων φυσικά,, αλλά αυτό δεν έχει νόημα γιατί ο κύριος μέτοχος είναι το κράτος), αλλιώς πρέπει να κατεβάσουν ρολά.
      Τρίτη λύση, τύπου αη βασίλη δεν υπάρχει.
      Προσωπικά δεν έχω άποψη ποιο από τα δύο ή ποιος συνδυασμός των δύο είναι κοινωνικά προτιμότερος.
      Αυτό που ξέρω όμως, είναι ότι το να δουλεύεις τον κόσμο προτείνοντας ταυτόχρονα απαγόρευση των πλειστηριασμών ΚΑΙ άρνηση του κουρέματος των καταθέσεων.δεν είναι απλώς σχιζοφρενικό και ανόητο αλλά ακόμα χειρότερα, ανήθικο, γιατί ψαρεύεις στα θολά νερά της άγνοιας του κόσμου για την τραπεζική πραγματικότητα (εννοείτε όχι εσύ προσωπικά).

      Διαγραφή
    3. Γιώργο, δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ απλά και ταυτόχρονα αδύνατον να αλλάξουν, γιατί αυτοί που μπορούν να ο κάνουν εκπροσωπούν αυτούς που θα πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό για να σωθεί η οικονομία και η χώρα.
      Αυτό δεν πρόκειται να γίνει, γιατί ακόμα και να ήθελε να το κάνει ο Σαμαροβενιζέλος, οι ψηφοφόροι θα τους έδιωχναν και θα έφερναν τον άλλο ήρωα του δημοσίου, τον τσίπρα. Κι αν αυτός έκανε νερά θα έφερναν την χρυσή αυγή, που υπόσχεται να κάνει ακριβώς ότι κάνει σήμερα η κυβέρνηση και ότι υπόσχεται να κάνει αύριο ο τσίπρας, καλύτερα και με 'καθαρά χέρια'. Ένα καθαρά φασιστικό οικονομικό μοντέλο με το κράτος να ελέγχει το σύνολο της οικονομίας σε συνεργασία με δέκα εκλεκτούς και ελεγχόμενους από το καθεστώς επιχειρηματίες.
      Κάτι σαν την σημερινή κατάσταση, χωρίς διαφορά επί της αρχής, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και σίγουρα πιο βίαιο τρόπο.

      Διαγραφή
  4. "Μη ταυτίζεσαι με την αντιπολίτευση, γιατί δεν είσαι απέναντι. Είσαι από κάτω"
    (Ντάνιλο Κίς, 1935 - 1989, Σέρβος συγγραφέας)
    http://aftercrisisblog.blogspot.com/2013/10/blog-post_5.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU