Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Η επόμενη μέρα της ΔΗΜΑΡ και των 58 - ή, Περί επαγγελματιών στην "κατασκευή -ψευδούς- συναίνεσης"


Απάντηση στον φίλο μου Μάνο Ματσαγγάνη

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Πικραμένοι από την πολιτική απόφαση μη συμμετοχής στους 58, της ΔΗΜΑΡ πολλοί φίλοι ανακαλύπτουν "την ολοκλήρωση της μετάλλαξης του κόμματος αυτού από πάλαι ποτέ ελπίδα του τόπου σε ένα από τα πιο αρτηριοσκληρωτικά πολιτικά σχήματα της πρόσφατης ιστορίας του"* - εδώ ο Μάνος Ματσαγγάνης. Ο οποίος παρακάτω εξηγεί την αιτία: "το κόμμα αυτό έπαψε να συζητά, να σκέφτεται συλλογικά, ακόμη και να διαφωνεί, όπως είναι φυσικό να διαφωνούν άνθρωποι που πονούν μια κοινή υπόθεση.
Πράγματι, οι πιο σημαντικές αποφάσεις στη σύντομη ιστορία της ΔΗΜΑΡ ξεπήδησαν έτοιμες από το κεφάλι του προέδρου της, χωρίς την παραμικρή συζήτηση στα αρμόδια (υποτίθεται) όργανα. "

Ας μας συγχωρέσουν ο ΜΜ και οι άλλοι φίλοι, αλλά η ΔΗΜΑΡ δεν γνώρισε ποτέ δημοκρατία στην εσωτερική της λειτουργία... Εξ αρχής το κόμμα αυτό συγκροτήθηκε αρχηγικά, χωρίς να αποκτήσει καταστατικό (η υπόσχεση για καταστατικό συνέδριο αιωρείται από την ...ίδρυσή της όταν υιοθέτησε δια βοής προσωρινά και χωρίς συζήτηση το καταστατικό του μητρικού ΣΥΝ). Οι αποφάσεις της ήταν πάντα σύμφωνες με τις απόψεις του Φ Κουβέλη, με ή χωρίς συζήτηση -αδιάφορο. Οι συζητήσεις στο κόμμα ήταν απλά συμβουλευτικές, αν και πλούσιες - έτσι σιγά σιγά ο κόσμος έφευγε ή σιωπούσε. Τάχουμε γράψει επανειλημμένα σε αυτό το ιστολόγιο, ξεκινώντας αμέσως μετά το (παλαιοκομματικού τύπου) ιδρυτικό συνέδριο με τις λίστες που έκαναν πλειοψηφία στην ΚΕ την μειοψηφία των προεδρικών και τις υποσχέσεις για οικολογικό και καταστατικό συνέδριο που φυσικά δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Πως διαλύθηκαν άλλωστε οι τομείς παιδείας και οικολογίας που έσφυζαν από ζωή -μα με επεμβάσεις της ηγεσίας...

Δεν είναι λοιπόν οι 58, ο λόγος που "το κόμμα αυτό έπαψε να συζητά, να σκέφτεται συλλογικά, ακόμη και να διαφωνεί" - στο κόμμα αυτό (όπως και σε όλη την αριστερά του λενινιστικού συγκεντρωτικού μοντέλου λειτουργίας) τα μέλη συζητούν μεταξύ τους, η ηγεσία συζητά μεταξύ της και ο αρχηγός αποφασίζει μόνος του. Κι αν ακόμη ανατρέψεις τον/την αρχηγό τα ίδια συμβαίνουν και με τον καινούργιο - το πρόβλημα είναι βαθύτερο.

Ας πάμε τώρα στους 58. Όπως κανείς δεν (μας) άκουγε στην ΔΗΜΑΡ, όταν καταγγέλλαμε την "δημοκρατία που άργησε μια μέρα" και αποχωρούσαμε ένας ένας και μία μία, λοιδορούμενοι/ες για ανυπομονησία, ανευθυνότητα κλπ από μερικούς που σήμερα ανακαλύπτουν ότι η ΔΗΜΑΡ έγινε αρχηγικό κόμμα (κι εδώ δεν εννοούμε τον ΜΜ), έτσι και σήμερα, με τους 58, ελάχιστοι (από τους καλόπιστα συμμετέχοντες) παραδέχονται το ιδρυτικό λάθος: την έλλειψη δημοκρατίας.

Ο ΜΜ το υπονοεί λέγοντας "Δεν ξέρω αν η προσπάθεια των 58 για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς θα πετύχει. Ξέρω όμως πώς αποκλείεται να πετύχει: με τη μέθοδο των συνεννοήσεων με τις κομματικές ηγεσίες πίσω από κλειστές πόρτες. Σέβεται τα σημερινά κόμματα, αλλά πηγαίνει πέρα από αυτά. Για αυτό απευθύνεται σε όλους τους πολίτες που δηλώνουν «κεντροαριστεροί», είτε ανήκουν στα σημερινά κόμματα είτε (όπως είναι συνηθέστερο) όχι. Στους πολίτες αυτούς – όχι στα κομματικά επιτελεία – θα πρέπει να δοθεί ο πρώτος λόγος για όλες τις κρίσιμες αποφάσεις: επιλογή συμβόλων και ονόματος, επεξεργασία του προγράμματος, επιλογή υποψηφίων στις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου. Με προκριματικές εκλογές και εσωτερικά δημοψηφίσματα, όπου δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν όλοι όσοι θέλουν να συμβάλλουν στην ανασυγκρότηση του χώρου."

Το ιδρυτικό λάθος όμως έχει γίνει (όπως και τότε στην ΔΗΜΑΡ): το κάλεσμα είναι ανοιχτό αλλά η ατζέντα κλειστή - οργανωθείτε, και μετά συζητάμε, πλαίσιο είναι η "κεντροαριστερά" αορίστως αλλά η συμμετοχή στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεδομένη και οπωσδήποτε εκλογικά, και η συμμετοχή ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ που δεν θες ούτε να τους θυμάσαι δεδομένη -και η ελπίδα μόνη παρηγοριά. 

Κάποτε όσοι κλείσουν την μύτη και τα μάτια και πάνε καλόπιστα στους 58, θα ...
συζητήσουν σε μια ιδρυτική συνέλευση - με τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΣΟΚ... ίσοι προς ίσους (sic) - και θα βγάλουν κάποιες -επιτέλους- θέσεις και κάποια ηγεσία. Ποιοι θα βγάλουν θέσεις και ηγεσία; Μα αυτοί που συρρέουν μαζικά (το ΠΑΣΟΚ) - γιατί κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Γιατί με την συνυπογραφή μας ετοιμάζουμε την νέα απογοήτευση για τον προοδευτικό χώρο; 
Τι θα συζητάμε τον Φεβρουάριο - αν τελικά γίνει αυτή η "ιδρυτική συνέλευση";                   -"Αντιδράσεις στους 58 για το καπέλωμα του ΠΑΣΟΚ", -"ανανεωτική τάση στους 58", -"υποσχέσεις της νέας ηγεσίας ότι θα είναι ηγεσία όλων είτε την ψήφισαν είτε όχι" και τα λοιπά γνωστά φληναφήματα της κομματοκρατίας. Γιατί τόση απερισκεψία; Γιατί τόση υποταγή στους μηχανισμούς; Όση και στην ΔΗΜΑΡ;

Στην διάλυση του σφύζοντα από ζωή, αυτονομία και σχέδια, Τομέα Οικολογίας της ΔΗΜΑΡ, ήδη από το καλοκαίρι του 2011, βασικό ρόλο έπαιξαν, ως βραχίονες της ηγεσίας, στέλεχος της εκτελεστικής γραμματείας της ΔΗΜΑΡ και άλλο μέλος της ΚΕ που σήμερα υπογράφουν στους ...58. 
Όχι μόνο υπογράφουν, αλλά ο πρώτος είναι και μέλος της γραμματείας των 58... 

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό; 
Ότι το "νέο" δεν θα υπάρξει στα χέρια του παλιού - και δεν είναι μόνο τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που υπονομεύουν την προσπάθεια εκδημοκρατισμού των εγχειρημάτων ανασυγκρότησης του προοδευτικού χώρου - είναι όλο το "επαγγελματικό προσωπικό" της κομματοκρατίας, του γραφειοκρατικού συγκεντρωτισμού, οι πρώην προεδρικοί που απλά αλλάζουν πρόεδρο και φράξια, και που τρέχουν και στρογγυλοκάθονται στα στασίδια του "καινούργιου" και μας καλούν να προστρέξουμε με ενθουσιασμό στο νέο μαγαζί.
Όχι δεν γίνεται έτσι. Γίνεται με διαφάνεια, ανοικτά στην κοινωνία, με σαφείς θέσεις στο πολιτικό κάλεσμα και κυρίως Με Δημοκρατία. Όχι με στημένες διαδικασίες στα μέτρα ενός μισοκρυμμένου αλλά πανέτοιμου μηχανισμού επαγγελματιών που θα ξανακατασκευάσει την "συναίνεση" που τόσο πίκρανε τους παλιούς μας συντρόφους της ΔΗΜΑΡ. 

Και η πίκρα για την ΔΗΜΑΡ δεν είναι απόδειξη για την ορθότητα του τρόπου συγκρότησης των 58 - το αντίθετο: προειδοποίηση
Γιατί όπως λέει πάλι ο ΜΜ: "Επαναλαμβάνω, το να ανήκεις σε ένα κόμμα που απορρίπτει τη μια ή την άλλη πρότασή σου πάει κι έρχεται. Το να ανήκεις σε ένα κόμμα που δεν σε ακούει καν, δεν λαμβάνει καν υπόψη τη γνώμη σου, δεν έχει κανένα νόημα – εκτός και αν προσβλέπεις σε αδιευκρίνιστα οφέλη, συνήθως όχι ιδιαίτερα ανιδιοτελή."
Θέλουμε να τα ξαναζήσουμε;


1 σχόλιο:

  1. ως Ο,

    Είστε εξαιρετικά εύστοχος στο κείμενο. Σε συνέχεια ίσως με προηγούμενο σχόλιο μου και σε σχέση με τις δύο κυρίως τελευταίες παραγράφους του κειμένου σας.
    Ισως κάνω λάθος, αλλά διαβάζοντάς τες σε σχέση με το κείμενο του ΜΜ έχω την αίσθηση ότι η πίκρα, η υπογραφή συμμετοχής και η εκδοχή στήριξης επαναλαμβανόμενων ιδρυτικών λαθών αφήνει ένα μικρό κενό νοήματος, που ίσως αδικούν το καλοπροραιτο του ΜΜ ή κάνουν την "πίκρα" προσωποποιημένη.
    Εσείς ορθώς το βλέπετε ως και προειδοποίηση. όμως η "πικρότητα" όπως έχει γραφεί στο αρχικό κείμενο εμφανίζει ένα κενό συλλογισμού που οδηγεί σε μια επαμφοτερίζουσα ερώτηση περί ιδιοτέλειας: Γιατί ανήκοντας σε μια κίνηση που θέλει να λειτουργήσει ως εν δυνάμει μηχανισμός ή κόμμα σημαίνει ότι πρέπει, ο "μηχανισμός" να σε ακούει ή να λαμβάνει υπόψη την γνώμη "σου/μου", αλλιώς δεν έχει νόημα? Συνήθως έτσι ανήκουμε στις σχέσεις μας με τους σημαντικούς εκείνους άλλους που κάνουν το "εμας" ή όντως σε αυτές(σχέσεις ανήκειν) δεν υπάρχει νόημα--όχι με γρανάζια μηχανισμών που διαφαίνονται μέσα από αλυσίδες σχέσεων εξάρτησης και συναλλαγής προσωπικών στρατηγικών και ομάδων συμφερόντων. Καλοπροαίρετα ανήκουμε ή ελπίζουμε επιτέλους να ακούσουν το δικό μας "μου". Ισως άλλη μια υπόρρητη αδυναμία της κίνησης των 58, πριν την καπελώσει η λερναία ύδρα του ΠΑΣΟΚ (θα ήλπιζα όχι ίσως ...και αν, αν και η εικόνα έμοιαζε με την λερναία υδρα...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU