Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Ο απάνθρωπος κρατισμός του Γιάννη Στουρνάρα

του Χρήστου Παπανίκου
του Ναπολέοντα Λιναρδάτου*
Από το "Τσοβόλα δώστα όλα" έχουμε περάσει στο "Στουρνάρα πάρτα όλα", και αυτή η αναπόφευκτη και φυσική κατάληξη επιβεβαιώνει έναν ακόμα κανόνα του εν Ελλάδι επάρατου φιλελευθερισμού: «Ένα κράτος που είναι αρκετά μεγάλο να σου δώσει ό,τι θέλεις, είναι επίσης αρκετά μεγάλο να σου πάρει ό,τι έχεις.»
Αυτή η επιβεβαίωση είναι αναπόφευκτη γιατί όλες οι κρατικές δαπάνες αργά ή γρήγορα μεταφράζονται σε φόρους, δηλαδή «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα», γενικώς, δεν υπάρχει τίποτε δωρεάν στον μάταιο τούτο κόσμο. Είτε με δανεικά, που σημαίνει ότι θα τα πληρώσουμε με τόκο, είτε με πληθωρισμό που σημαίνει ότι τα χρήματα στην τσέπη μας θα μπορούν να αγοράσουν λιγότερα αγαθά, είτε με άμεσους και έμμεσους φόρους και εισφορές, ό,τι δαπανά το κράτος στο τέλος το πληρώνουν οι πολίτες. Και το ερώτημα που κάθε νοήμον άνθρωπος πρέπει να θέτει στον εαυτό του κάθε φορά που κάποιος πολιτικάντης του υπόσχεται κάτι στο “τζάμπα” είναι ποιος ξέρει να δαπανά καλύτερα το εισόδημα του, ο ίδιος ή το κράτος;

Ο Γιάννης Στουρνάρας ως κρατιστής κεϋνσιανού τύπου έχει έτοιμη την απάντηση, φυσικά το κράτος. Μάλιστα στην περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τον κ. υπουργό, δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους. Σημειωτέον εδώ, ότι το κράτος στο οποίο δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους είναι το ίδιο κράτος που συνεχίζει να βγάζει στη σύνταξη πενηντάρηδες. Το κράτος που συνεχίζει να πληρώνει τους διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων ενώ απεργούν, το κράτος που συνεχίζει να μισθοδοτεί ανικάνους και αποδεδειγμένα διεφθαρμένους υπαλλήλους -ακόμα και δολοφόνους που βρίσκονται στην φυλακή αλλά συνεχίζουν να λαμβάνουν τον μισθό τους. Σ’ αυτό το κράτος που μετά από τρία χρόνια μνημονίου δεν έχει γίνει ούτε μία μεταρρύθμιση της προκοπής οφείλουμε να πληρώνουμε ακόμα περισσότερους φόρους.

Ο κ. Στουρνάρας που παρουσιάζεται ως υπουργός οικονομικών στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε παραπάνω από ένας ακόμα αντιπρόσωπος της συντεχνίας των κρατικοδίαιτων. 


Τα ΜΜΕ μας τον παρουσιάζουν ως ένα τεχνοκράτη, αλλά στην πραγματικότητα ο Γιάννης Στουρνάρας από το πανεπιστήμιο μεταπήδησε στο κράτος την δεκαετία του ΄80. Από τότε λαμβάνει τον ένα κρατικό διορισμό μετά τον άλλο. “Διέπρεψε” ειδικά στις κυβερνήσεις Σημίτη, -ξέρετε, αυτές με το dream team Τσοχατζόπουλου, Παπαντωνίου, Μαντέλη, Τσουκάτου και Σμπώκου- και τότε παρουσιάστηκε ως ένα νέο οικονομικό θαύμα μια οικονομία που εισήγαγε δανεικά και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για να τις μετατρέψει σε κατανάλωση και μεγάλο δημόσιο.

Ο κ. Στουρνάρας ως συνεπής κρατιστής διαπράττει τώρα το ίδιο λάθος που είχε κάνει τότε. Τότε έβλεπε τα μεγέθη της οικονομίας αλλά αδυνατούσε να κάνει μια στοιχειώδη ανάλυση της φύσης και της πορείας αυτών των μεγεθών.

Έτσι εκλάμβανε την μεγέθυνση της ελληνικής φούσκας ως οικονομική ανάπτυξη. Σήμερα έχοντας την ίδια λογιστική αντίληψη περί οικονομικών αδυνατεί να δει ότι τα αποτελέσματα θα είναι εντελώς διαφορετικά αν επιδιώξουμε την μεταρρύθμιση του κράτους και την δραστική περικοπή των δαπανών, και διαφορετικά αν επιμείνουμε στις αυξήσεις φόρων και εισφορών.

Δεν είναι τυχαίο ότι από το 2010 οι προβλέψεις του κ. Στουρνάνα για την οικονομία πέφτουν συνεχώς έξω. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν καταλαβαίνει τι βλέπει και τι συμβαίνει. Κάποτε, και ίσως το 2014, η οικονομία θα σταματήσει να βρίσκεται στην σημερινή ακραία κατάσταση μείωσης των οικονομικών μεγεθών. Τότε, είμαι σίγουρος ...

ότι ο κ. Στουρνάνας θα κηρύξει νίκη και θα μιλήσει για δικαίωση της πολιτικής του. Ας σημειώσουμε εδώ, ότι όπως μια οικονομία που βρίσκεται σε μια μακρά πορεία προόδου και ευημερίας περνάει και από περιόδους υφέσεως, έτσι και μια οικονομία που βρίσκεται σε μια τροχιά παρακμής και φτωχοποίησης θα γνωρίσει και περιόδους όπου οι οικονομικοί δείκτες βελτιώνονται. Η ύφεση στην πρώτη περίπτωση και η περιστασιακή ή οριακή ανάπτυξη στην άλλη δεν σηματοδοτεί την ουσιαστική αλλαγή πορείας.

Να πως μπορούμε να αξιολογούμε τις οικονομικές πολιτικές και να καταλάβουμε αν έχουμε βγει από την μακρά πορεία παρακμής και φτωχοποίησης: Όσο το ελληνικό κράτος τιμωρεί την δημιουργία και συσσώρευση πλούτου θα γινόμαστε όλο και φτωχότεροι. Όσο η πολιτική τάξη τα παίρνει από τους νέους και παραγωγικούς πολίτες για να τα μοιράσει στην κομματική της πελατεία και σε παροχές θα είμαστε μια παρακμάζουσα και μίζερη επαρχία της Ευρώπης.

Στην Καθημερινή της Κυριακής ρεπορτάζ αναφέρει ότι οι απλήρωτοι στον ιδιωτικό τομέα φτάνουν το ένα εκατομμύριο. Μόνο η μία στις δύο επιχειρήσεις καταβάλουν το μισθό κάθε μήνα κανονικά. Η ύπαρξη αυτού του φαινομένου δεν είναι καθόλου τυχαία. Όταν επιβάλεις ένας διαρκές γιουρούσι εναντίον του ιδιωτικού τομέα προκειμένου να διατηρήσεις όσο το δυνατόν ένα μεγάλο, διεφθαρμένο και παρασιτικό κράτος έχεις πάντοτε τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ο αριθμός ανέργων του ιδιωτικού τομέα φτάνει το ενάμισι εκατομμύριο και ο αριθμός των απλήρωτων του άλλο ένα εκατομμύριο. Οι νέοι, οι πιο αδύναμοι και όλοι αυτοί που κέρδισαν τα λιγότερα από την κατά τα άλλα κοινωνικά “ευαίσθητη” φούσκα της ελληνικής σοβιετίας πληρώνουν το μεγαλύτερο και πιο σκληρό τίμημα. Ο κρατισμός του κ. Στουρνάρα είναι εξαιρετικά απάνθρωπος.


Πηγή:www.capital.gr

7 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το πιό λογικό θα ήταν, όσοι ιδιώτες έχουν συσσωρεύσει 1990 - 2008 (σε καταθέσεις εσωτερικού - εξωτερικού, σε ομόλογα, σε ακίνητα, σε χρυσό), να ρευστοποιούσαν έγκαιρα ένα μέρος περιουσιακών στοιχείων και να τα επένδυαν στην πραγματική οικονομία. Με "Κευνσιανό" τρόπο.
    Το έκαναν οι Ιρλανδοί, εν μέρει και οι Ισπανοί.
    ΟΙ Έλληνες πλούσιοι δεν το έκαναν και μάλλον είναι αργά. Τώρα ο ισολογισμός στα περιουσιακά στοιχεία θα αποκατασταθεί με καταστροφικό τρόπο. Η πτώση τιμών ακινήτων μετοχών, και το "κούρεμα" ομολόγων δημοσίου είναι το ένα.
    Άν υπάρξει και "κούρεμα" τραπεζικών ομολόγων ή και ανασφάλιστων (μεγάλων) τραπεζικών καταθέσεων, η διαδρομή "από τον Τσοβόλα στον Στουρνάρα", θα φανεί ολόκληρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τελικά τί είναι; "Νεοφιλελεύθερος" ο Στουρνάρας ή "κρατιστής" (και μάλιστα Κευνσιανού τύπου);
    Αυτά είναι τα αδιέξοδα (αδιέξοδα λογικής) της σχηματικής σκέψης.
    Ξεκινώτας από σωστή, ορθολογική, αφετηρία (το "Τσοβόλα δωσταόλα" και το "Στουρνάρα παρταόλα" είναι δύο αναπόσπαστες πλευρές του ίδιου νομίσματος - τζάμπα φαγητό δεν υπάρχει), ο αρθρογράφος καταλήγει στο απολύτως παράλογο: Μας λέει: Ό,τι έγινε έγινε, ό,τι "επί Τσοβόλα και διαδόχων" συσσωρεύθηκε σε πλούτο 1990 - 2008, συσσωρεύθηκε. Προς Θεού μην αγγίξουμε τώρα το συσσωρευμένο ιδιωτικό λίπος...
    Ισολογισμός είναι. Δεξια-αριστερή σελίδα στο βιβλίο. Δεξιά δημόσιο χρέος, αριστερά ιδιωτικός πλούτος. Το δημόσιο χρέος ΕΙΝΑΙ ο ιδιωτικός πλούτος. Άν δεν "κάψεις" ένα μέρος του, η επιστροφή στην ισορροπία είναι αδύνατη. Δεν χρειάζεται παραπομπή στο "Κεφάλαιο" του Μαρξ ή στον Σουμπετερ και στον Κοντράτιεφ, απλά λογιστικά είναι.

    ΥΓ. Φυσικά, κάθε καθώς πρέπει Κεϋνσιανός (αλήθεια, είναι και ο Στουρνάρας Κεϋνσιανός;), είναι κρατιστής για τους φιλελεύθερους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Από τον υπέρτιτλο του μπλογκ

    "Ολοι οι ιδιωτικοί πόροι υπέρ του δημόσιου χρέους"

    Ο κ. Ξυδάκης, βέβαιος ότι απευθύνεται σε χαχόλους, υποστηρίζει χωρίς αιδώ ότι οι φορολογικές επιδρομές έχουν σαν στόχο την απομείωση του δημόσιου χρέους, τη στιγμή που ξέρει πάρα πολύ καλά, ότι η χώρα μας δεν έχει πληρώσει ούτε ευρώ έναντι του χρέους τα τελευταία 4 χρόνια, γιατί απλούστατα εξακολουθεί να έχει πρωτογενή ελλείμματα.
    Άλλη μια πιθανή περίπτωση αμοραλιστή απατεωνίσκου των ΜΜΕ, σε εντεταλμένη υπηρεσία προστασίας του συστήματος που κατατρώει τις σάρκες μας, κατευθύνοντας την δικαιολογημένη οργή του κόσμου προς τους κακούς ξένους που "τρώνε το βιός" μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρεις τι λες Χρήστο. Τους έχεις πάρει όλους αμπάριζα. Πιθανός "αμοραλιστής απατεωνίσκος των ΜΜΕ, σε εντεταλμένη υπηρεσία προστασίας του συστήματος" ο Ν Ξυδάκης; Έχεις παρακολουθήσει την πορεία και τις απόψεις του; Μοιάζεις όλο και πιο φανατικός σε κάθε σχόλιό σου. Και τι σημαίνει δεν έχει πληρώσει ούτε ευρώ η χώρα μας; Όλα όσα γίνονται με το αίμα μας για το πρωτογενές πλεόνασμα, που αποσκοπούν; Να αρχίσει να πληρώνει - δηλαδή επειδή δεν έχει ανάπτυξη και παραγωγή, άρα και έσοδα, να πληρώνει με τους ιδιωτικούς πόρους τους οποίους θα εκποιεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο δικτατορίσκος ΥπΟικ... Μετά σου φταίει ο Ξυδάκης;
      Υποτίθεται ότι είσαι άνθρωπος φιλελεύθερος. Πως θα σου φαινόταν επί των απόψεών σου να σε αντιμετώπιζαν, όχι με αντίλογο αλλά με την υπόθεση ενός πιθανού "μίσθαρνου οργάνου του νεοσυντηρητικού κρατισμού"; Πιάνουμε Ζαχαριάδη ή κάνω λάθος;

      Διαγραφή
    2. Γιώργο,
      χαίρομαι που είσαι καλοπροαίρετος και αντιμετωπίζεις τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους εκπροσώπους τους, με τόση λεπτότητα και ευγένεια.
      Εγώ πάλι τους θεωρώ πολύ σημαντικό μέρος του προβλήματος.
      Μπόμπολας, Ψυχάρης, Αλαφούζος κλπ νομίζω ότι προσπαθούν κάθε φορά να διαμορφώσουν την πολιτική κοινή γνώμη με βάση το στενό προσωπικό τους συμφέρον, το οποίο τις περισσότερες φορές είναι απέναντι από αυτό που θα ονόμαζε κάποιος 'κοινό συμφέρον΄', γιατί απλούστατα είναι όλοι κρατικοδίαιτοι (ας μην αναλύσουμε το γιατί για άλλη μια φορά γιατί είναι πια βαρετό).
      Λαμβάνοντας υπόψιν ότι δεν γράφουν οι ίδιοι τις εφημερίδες τους, ούτε βγαίνουν οι ίδιοι στην τηλεόραση, θα έπρεπε ίσως και εσύ να είσαι περισσότερο επιφυλακτικός, με τις αναλύσεις που μας σερβίρουν οι συνεργάτες και υπάλληλοι ττους.

      τώρα για την ταμπακιέρα:

      "Και τι σημαίνει δεν έχει πληρώσει ούτε ευρώ η χώρα μας; Όλα όσα γίνονται με το αίμα μας για το πρωτογενές πλεόνασμα, που αποσκοπούν; Να αρχίσει να πληρώνει "
      Μέχρι στιγμής λοιπόν΄, συμφωνείς και εσύ ότι το φορολογικό και ασφαλιστικό κυνηγητό του 'φιλελεύθερου' Στουρνάρα, έχει σαν στόχο αποκλειστικά την συντήρηση του συστήματος του δημοσίου και των σιτιζόμενων από αυτό.
      Όχι την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους όπως ανακριβώς ισχυρίζεται ο πολύ έμπειρος συνεργάτης της καθημερινής και του αντίστοιχου ομίλου.
      Εσύ θεωρείς ότι η μικρή αυτή λαθροχειρία του κ. Ξυδάκη και οι αντίστοιχες όλων σχεδόν των δημοσιογράφων των ΜΜΕ(από τον Τράγκα μέχρι τον Πρετεντέρη), που κατευθύνει την οργή του κόσμου, προς τους απρόσωπους ξένους αντί προς αυτούς που αφαιμάσσουν τον ιδιωτικό τομέα για να συντηρήσουν τον βρυκόλακα του δημοσίου, είναι συμπτωματικό.
      Εγώ πάλι όχι.

      Όσον αφορά το ανέκδοτο με το πρωτογενές πλεόνασμα, αρκεί να σου υπενθυμίσω ότι μια από τις βασικές διαφωνίες με την τρόικα είναι πως θα καλύψουμε τα πρωτογενή χρηματοδοτικά κενά του '14 και του '15, τα οποία θα προκύψουν από την απόλυτη άρνηση απόλυσης δημοσίων υπαλλήλων, την απόλυτη άρνηση κλεισίματος κάποιων από τις 3.500 οργανισμούς του δημοσίου, την απόλυτη άρνηση οποιασδήποτε ιδιωτικοποίησης (εκτός του ΟΠΑΠ που ήταν εκπλήρωση υπόσχεσης προς τον Μελισσανίδη) κλπ κλπ.
      Με δυο λόγια πρωτογενές πλεόνασμα δεν προβλέπεται τα επόμενα χρόνια ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την ΕΕ.
      Κι αυτό είναι και το βασικό πρόβλημα της χώρας, το οποίο τα ΜΜΕ και οι εκπρόσωποί τους συνεχίζουν να συσκοτίζουν (με επιτυχία μέχρι στιγμής) όσο μπορούν. Τη χώρα μας δεν γονατίζουν τα τοκοχρεωλύσια, αλλά το κολοσσιαίο και αδηφάγο κράτος το οποίο αργά ή γρήγορα θα πρέπει να απαλλοτριώσει (με νόμιμα μέσα και όχι όπως οι ληστές στο Βελβεντό) τις καταθέσεις και τα ακίνητα του κόσμου, για να επιβιώσει για μερικά χρόνια ακόμα.
      Όποιος συσκοτίζει αυτήν την πραγματικότητα, ιδεολογικά παίρνει θέση. Απέναντι.

      Διαγραφή
    3. Και κάτι ακόμα.
      Ο δικτατορίσκος Στουρνάρας και ο πολιτικός αναλυτής κ. Ξυδάκης δεν είναι απέναντι (ο κ. Ξυδάκης ο οποίος δεν έχω λόγο να αμφιβάλλω ότι είναι ένας θαυμάσιος σύζυγος και πατέρας, ευχάριστος και πιστός προς τους φίλους του, καλλιεργημένος κλπ - η κριτική αφορά τις δημόσιες θέσεις και ευθύνες που προκύπτουν από τον ρόλο του στα ΜΜΕ) .

      Εξυπηρετούν μαζί, από διαφορετικό πόστο και με διαφορετικά μέσα ο καθένας, τον ίδιο σκοπό.

      Εμείς οι υπόλοιποι θα έπρεπε να είμαστε απέναντι τους και απέναντι στην πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα, αλλά και στην ακόμα πιο σκληρή πολιτική που ευαγγελίζονται οι υπόλοιποι του πολιτικού θιάσου (κατά σύμπτωση άκουγα σήμερα τους επαίνους του Τσακαλώτου για Στουρνάρα και του Δραγασάκη για Παπανδρέου).
      Αλλά δυστυχώς δεν είμαστε.
      Μέχρι ενός σημείου είναι λογικό.
      Όλοι αυτοί (πολιτικοί, μιντιάρχες, κατασκευαστές, δημοσιογράφοι, σύμβουλοι κλπ) είναι επαγγελματίες μεγάλης εμπειρίας και ο βιοπορισμός τους εξαρτάται από το πόσο καλά μας δουλεύουν.
      Οι υπόλοιποι παλεύουν 20 ώρες την ημέρα για να σταθούν όρθιοι μακριά από το κρατικό βυζί.
      Δύσκολο να τα βγάλουν πέρα με τους επαγγελματίες, που συνεχώς αλλάζουν ιδεολογία, φρασεολογία, κόκκινες γραμμές, συμμαχίες, ακόμα και πρόσωπα-βιτρίνες όταν αυτό είναι απαραίτητο, για να μην χρειαστεί να αλλάξουν επι της ουσίας, τελικά, το παραμικρό.

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU