Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Ποίοι είναι οι λόγοι της αισιοδοξίας και ελπίδας; (#Κ.Λαπαβίτσας, Compromesso Storico a la Ελληνικά)

(Εισαγωγή, πλάγια και bold, του left liberal synthesis)

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κ. Λαπαβίτσας δείχνει καταπληκτικές φιλολογικές ικανότητες (δες και αυτό).
Στο κείμενο που ακολουθεί με τον κωδικό τίτλο "Λόγος για αισιοδοξία κι ελπίδα" έχουμε μια ενδιαφέρουσα δομή.
 
Γίνεται μια περιγραφή της κατάστασης (με πλάγια)
Κατατίθεται ο λόγος της αισιοδοξίας.
 Surprise ...αυτός είναι η δημοσιονομική ισορροπία και η το ισοσκελισμένο ισοζύγιο... (με bold) 
Στο περαιτέρω συλλογισμό του άρθρου γίνεται άρρητα μια πολύ αμφισβητούμενη παραδοχή: η ισορροπία και το ισοζύγιο διατηρούνται ανέπαφα, από τη δυνητική και επερχόμενη  ριζική πολιτική αλλαγή. Η ριζική αλλαγή πολιτική θεωρείται ως "zero effect" για την οικονομία. Σωστά, γιατί η ονομαζόμενη ριζική αλλαγή δεν υπάρχει ως διαχείριση μιας νέας κατάρρευσης, αλλά ως εκδοχή μεταμνημονιακού κύκλου. Επειδή όμως η κατάρρευση εξαρτάται κυρίως από τις Ευρωπαικές ελιτ, η άρρητη προκείμενη είναι σαφής: θα έχουμε τόσο ριζική αλλαγή όσο δεν θα τους ενοχλούμε για να μας καταρρεύσουν... 
To Compromesso Storico a la Ελληνικά, σκιαγραφείται σιγά σιγά.
Μπορούμε να ελπίζουμε
Λόγος για αισιοδοξία κι ελπίδα
Πηγή: costaslapavitsas.blog

Κλείνουμε πλέον έξι χρόνια ύφεσης, τέσσερα των οποίων ήταν χρόνια Μνημονίων. Οι φανατικοί υποστηρικτές τους συνεχίζουν ακόμη να καθορίζουν την πορεία της χώρας. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος λόγος αισιοδοξίας; Ναι, υπάρχει.

Η καταστροφή που επέφεραν τα Μνημόνια είναι φυσικά χωρίς προηγούμενο: συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25%, ανεργία περίπου 28% και των νέων πάνω από 60%, συντριβή μισθών και συντάξεων, πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 30%, κατάρρευση των επενδύσεων, υποχώρηση της κατανάλωσης, συνεχής πτώση των λιανικών πωλήσεων, χλωμές επιδόσεις εξαγωγών. Ούτε ένας – επαναλαμβάνω, ούτε ένας – δείκτης της πραγματικής οικονομίας δεν έχει ακόμη θετική δυναμική.

Ο αντίκτυπος στην κοινωνία είναι εξίσου τρομακτικός: εκτόξευση των ποσοστών φτώχειας, μετανάστευση των καλύτερα εκπαιδευμένων, αποδιάρθρωση της παιδείας, επιδείνωση της δημόσιας υγείας, έξαρση των ψυχικών διαταραχών, επιδημία αυτοκτονιών. Τα εργατικά και μικρομεσαία στρώματα είναι βαρύτατα τραυματισμένα, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, κυριαρχεί η αίσθηση της ανησυχίας, της απογοήτευσης και της φυγής για όποιον μπορεί.

Παρ’ όλα αυτά, οι υποστηρικτές των Μνημονίων ισχυρίζονται ότι η επιλογή του 2010 ήταν σωτήρια γιατί οποιαδήποτε άλλη θα ήταν πολύ χειρότερη. Το επιχείρημα αυτό δείχνει πόσο φανατικός και στενόμυαλος είναι ο σκληρός πυρήνας των Μνημονιακών. Όποια απίστευτη καταστροφή κι αν συμβεί στη χώρα, θα συνεχίσουν να λένε ‘σκεφτείτε τι θα είχε γίνει αν ...

παίρναμε τον άλλο δρόμο’. Η ιστορική ετυμηγορία όμως ήδη διαφαίνεται: τα Μνημόνια ήταν τραγική εθνική αποτυχία.

Θα απαντήσει ίσως κάποιος, μα αυτήν την πορεία επέλεξε στην πράξη ο ελληνικός λαός, εφόσον δεν αντέδρασε απορριπτικά. Δεν είναι έτσι βέβαια. Η λαϊκή αντίδραση ήταν εντονότατη μέχρι και το τέλος του 2011. Κατόπιν όμως υποχώρησε, καθώς όσο βάθαινε η κρίση, τόσο σκλήραινε η ταξική αντιπαλότητα μέσα στην κοινωνία. Η Τρόικα λειτούργησε ως ταξικός καταλύτης, επιφέροντας νέους και σκληρότατους διαχωρισμούς. Τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα τάχθηκαν από την αρχή υπέρ των Μνημονίων κι ελάχιστα επηρεάστηκαν στην καθημερινή τους ζωή. Αλλά και σημαντικά κομμάτια της μεσαίας τάξης, είτε από το φόβο της κοινωνικής αναταραχής, είτε γιατί συνέχισαν να ελπίζουν ότι κάθε περικοπή, ή κάθε νέος φόρος θα είναι – επιτέλους – ο τελευταίος, αποδέχτηκαν σιωπηλά τη μνημονιακή πολιτική.

Η συμμαχία αυτή είναι το κοινωνικό στήριγμα των Μνημονίων, έστω κι αν τα μεσαία της στρώματα έχουν δεχθεί μεγάλο κόστος. Υπερίσχυσε ο φόβος της κοινωνικής αλλαγής, της σύγκρουσης με τους ‘εταίρους’, της προοπτικής να στηριχθεί η Ελλάδα στις δικές της δυνάμεις. Αυτή είναι η κοινωνική βάση του κρατικού αυταρχισμού, του σταδιακού περιορισμού της δημοκρατίας και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που τελικά επέβαλαν τα Μνημόνια. Εκεί πάτησε και η ακατάσχετη λεκτική τρομοκρατία των ΜΜΕ για τα υποτιθέμενα δεινά οποιασδήποτε άλλης πορείας.

Το ζήτημα που αποκρυστάλλωσε τον ταξικό διαχωρισμό ήταν φυσικά το ευρώ. Για όσους έχουν γνώση της νομισματικής θεωρίας, ή απλώς παρατηρούν την κοινωνία χωρίς παρωπίδες, ήταν φανερό ήδη από το 2010 ότι έτσι θα συνέβαινε. Το χρήμα δεν είναι ποτέ ένα ασήμαντο μέσο ανταλλαγής, αλλά συμπυκνώνει την ουσία των οικονομικών σχέσεων στην καπιταλιστική κοινωνία και μετατρέπεται σε στοιχείο ταυτότητας για τον καθημερινό άνθρωπο. Το μνημονιακό στρατόπεδο γρήγορα το κατάλαβε και συνεχώς εξεβίασε τον ελληνικό λαό με το δίλημμα: Μνημόνια, ή έξοδος από την ΟΝΕ.

Τα στρώματα που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από τα Μνημόνια είναι ο κορμός της κοινωνίας, δηλαδή η μισθωτή εργασία που σήκωσε το βάρος της ανεργίας και οι μικρομεσαίοι που ρημάχτηκαν από την κατάρρευση της ζήτησης και την έλλειψη πιστώσεων. Δυστυχώς δε μπόρεσαν να βρουν πειστική απάντηση στο εκβιαστικό δίλημμα. Μεγάλη είναι η ευθύνη του πολιτικού αλλά και του πνευματικού κόσμου της χώρας που φάνηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και δεν απέρριψαν δυναμικά τον εκβιασμό προσφέροντας ιδέες κι ελπίδα. Ήταν φυσικό να κυριαρχήσει η αίσθηση της απογοήτευσης, της ήττας και της φυγής στον κορμό της κοινωνίας.


Μπορεί λοιπόν να υπάρξει αισιοδοξία σ’ αυτές τις συνθήκες; Ναι, αρκεί να δει κανείς τα πράγματα με ψυχραιμία. Η βαθύτατη ύφεση σταθεροποίησε τα δημοσιονομικά και σχεδόν μηδένισε το έλλειμμα διεθνών συναλλαγών της χώρας. Η ελληνική οικονομία έχει βρει προσωρινή ισορροπία, ακριβώς γιατί η Ελλάδα έγινε πολύ φτωχότερη. Η ύφεση βαδίζει πλέον προς το τέλος της και, είτε το 2014, είτε το 2015, θα σημειωθεί θετικός ρυθμός ανάπτυξης. Αν όμως συνεχιστεί η πολιτική των Μνημονίων, δεν πρόκειται να ακολουθήσει ταχύρρυθμη ανάπτυξη, ικανή να μειώσει σημαντικά την ανεργία και να αναπληρώσει τις απώλειες εισοδήματος. Η Ελλάδα θα λιμνάσει για χρόνια, καταστρέφοντας το παραγωγικό της δυναμικό και μπαίνοντας σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδο ιστορικής ασημαντότητας.

Το ερώτημα λοιπόν είναι, πόσο θα αντέξει η κοινωνική συμμαχία που στηρίζει τη μνημονιακή πολιτική; Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Έρχονται εκλογές και η δημοσκοπική απήχηση των ‘σωτήρων’ της χώρας είναι φτωχότατη. Η αντιπολίτευση έχει δεσμευθεί να προχωρήσει σε σειρά ριζοσπαστικών μέτρων, ότι κι αν διακηρύσσει για το ευρώ. Οι εκλογές θα απελευθερώσουν ένα κύμα λαϊκών αιτημάτων και πιεστικών αναγκών. Η πραγματική ταξική μάχη θα δοθεί σε τέτοιες συνθήκες και τότε η χώρα είτε θα πάρει πορεία ελπίδας, είτε θα παρακμάσει ιστορικά. Είναι πιθανόν το ευρώ να λειτουργήσει ξανά ως το κρίσιμο ζήτημα, ο μοχλός για την επιβολή κοινωνικού συντηρητισμού και εθνικής φθοράς. Μόνο που δε θα είμαστε πια στο 2010-11 και ο εκβιασμός δε θα περάσει εύκολα. Όσοι το καταλαβαίνουν, καλό είναι να αρχίσουν να ετοιμάζονται. 

*πηγή LLS minor

33 σχόλια:

  1. Γεια σου Γιώργο,

    όταν διαβάζω κείμενα τύπων σαν το Λαπαβίτσα μου έρχεται στο νου η ρήση του μεγάλου Robert Heilbroner (μεγάλου οικονομολόγου του 20ου αιώνα, διάσημου κυρίως για το βιβλίο του "The Worldly Philosophers") :

    ""The worldly philosophers thought their task was to model all the complexities of an economic system - the political, the sociological, the psychological, the moral, the historical. And modern economists, au contraire, do not want so complex a vision. They favor two-dimensional models that in trying to be scientific leave out too much and leave modern economists without a true understanding of how the system works."

    Καλή χρονιά!

    υ.γ. τα παραπάνω ισχύουν και για το Στουρνάρα αλλά τουλάχιστον αυτός μπήκε στο χορό και δοκιμάστηκε. Οι γκουρού εκ του ασφαλούς, πανεπιστημιακοί στο Ηνωμένο Βασίλειο, δραχμολάγνοι με καταθέσεις σε λίρες, μου προκαλούν εμετικές διαθέσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις όλα τα δίκια του κόσμου - αλλά το άρθρο δείχνει άλλα πράγματα για όσους θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους (κατά Παπαγιαννάκη). Η ώρα ήρθε. Τα υπόλοιπα και αυτονόητα είναι και προσωπικά τα βαρέθηκα - δεν νοιώθω πια άλλη ανάγκη πέραν του διαλόγου με την πραγματικότητα.

      Διαγραφή
  2. Όσο μελάνι κι' αν χύνουν οι σουπιές, η πραγματικότητα βοά.
    Ούτε φανατικός ουτε στενόμυαλος είναι ο σκληρός πυρήνας των Μνημονιακών.
    Λίγοι απ' αυτούς είναι παλιά μέλη ευαγών ιδρυμάτων (ΕΚΤ, Μπιλντεμπεργκ, κλπ) και κάνουν συνειδητά - επαγγελματικά τη "δουλειά" τους, παίρνοντας τα ρίσκα τους. Οι πολλοί είναι τυλιγμένοι σε μια κόλα χαρτί (κλεπταποδόχοι, ρεμιζαδόρι, μαφιόζικος υπόκοσμος) και εκτελούν τις εντολές αυτών που τους κρατάνε απ' τ' αρχ... (μετά συγχωρήσεως, βεβαίως, βεβαίως...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι η πραγματικότητα είναι το θέμα και το μέλλον. Και δε νομίζω να διαφωνούμε στο πως θα το θέλαμε για τη χώρα.

    Όμως το μέλλον δεν πρόκειται να έρθει με προτάσεις από το παρελθόν. Να θυμίσω πως ο εν λόγω γκουρού διαμένει στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ θυμάμαι και έναν έτερο που έχει αποδημήσει εις το μακρινό Σιάτλ. Δε μένουν οι φίλοι μας ούτε στη Βενεζούελα, ούτε στην Αργεντινή βλέπεις, αλλά στις χώρες που έχει εφαρμοστεί ο "επάρατος" νεο-φιλελευθερισμός. Δεν είναι αυτή η αντίφαση λόγων και έργων προκλητική;

    Και εν τέλει ΟΚ οι παρατηρήσεις του Λαπ. για τα αδιέξοδα της πολιτικής της παρούσας κυβέρνησης και τις αντοχές της κοινωνίας (μαζί του εδώ), δεν κατάλαβα από την κατακλείδα του τι ακριβώς προτείνει (αν τελικά προτείνει) όταν έρθει η ώρα...το γνωστό περί δραχμής; Έχει σκεφθεί ποτέ ο εν λόγω κύριος πως εκτός από τα οικονομικά (υποτίμηση , εξαγωγές) υπάρχουν και άλλες πλευρές μίας τέτοιας αλλαγής : αυτές των διεθνών σχέσεων, οι πολιτισμικές οι κοινωνιολογικές (μία τεράστια αναδιανομή πλούτου, που αυτό που πάθαν οι μικρομεσαίοι από τα μνημόνια θα φαντάζει παιδική χαρά). Αυτά που γράφει ο Στούπας :" Η κλεπτοκρατική και ολιγαρχική δομή εξουσίας και οικονομίας που κάνουν την Ελλάδα να μοιάζει με μια τριτοκοσμική χώρα παραμένουν αναλλοίωτες.Μέρος της εγχώριας κλεπτοκρατίας απεχθάνεται το διεθνή ανταγωνισμό και τις ανοιχτές αγορές και προτιμά τα «λίγα» και «σίγουρα» μιας περιθωριακής χώρας και οικονομίας όπου θα κάνει κουμάντο η ίδια με κληρονομικό τρόπο."

    Ούτε με το Σαμαρά, ούτε με περίεργους γκουρού (που μου θυμίζουν τους κομπογιαννίτες περασμένων αιώνων ή κάτι τύπους που σήμερα λένε πως μπορούν να θεραπεύσουν τον καρκίνο με μαντζούνια). Με αυτά που επιβάλλει η πραγματικότητα και η ζωή λοιπόν.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το απόσπασμα που υπογράμμισε ο lls, τι σημαίνει; Δεν θα μπορούσε νάναι κείμενο δικαιολόγησης του Στουρνάρα πχ; Όλο και μειώνονται οι φραστικές αποκλίσεις... Τα υπόλοιπα ανήκουν στο τελετουργικό μέρος: "μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί" κλπ και παίζουμε με τις λέξεις. Οι φραστικές ομοιότητες δείχνουν προετοιμασία για συνέχιση της ίδιας πολιτικής επί της ουσίας - με διαφορές μόνο στην επαναδιαπραγμάτευση - περιεχόμενο, ένταση, εναλλακτικές, συναίνεση - και στις εσωτερικές προτεραιότητες - πιθανότατα να δούμε πιο "καπιταλιστική" κευνσιανή πολιτική από Συριζα. Πως θα πούμε το νέο μνημόνιο; Συνυποσχετική; Συμβόλαιο με την ΕΕ; Who cares....

      Διαγραφή
    2. Sure. Με όσα επιβάλλει η ζωή. Μόνο που η ζωή οδηγεί σε ... γλυστρήματα. http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2013/12/greek-society-slips-back-to-drachma.html

      Διαγραφή

    3. Καλή Χρονιά
      Απλώς για να εμπλουτίσουμε τη βιβλιοθήκη αμφίσημων δηλώσεων , οι οποίες δημιουργούν μια εικόνα "ιστορικού συμβιβασμού" δες και αυτό

      http://left.gr/news/g-varoyfakis-erhetai-ki-allo-mnimonio-vinteo

      Το Left Gr δημοσιεύει video με το Βαρουφάκη, με τίτλο "έρχεται νέο μνημόνιο".Σωστό ,αλλά αν δεις το video, o ΓΒ επικροτεί το προωτογενές πλεόνασμα, όπως και ο Λαπαβίτσας σιωπηρά το θεωρεί βιώσιμο, και με "δεδομένη τη επιτυχία" καλεί σε χρήση του ως διαπραγματευτικό όπλο σε "πιο σκληρή διαπραγμάτευση με βέτο κλπ"

      Με απλά λόγια , η θεσμική συνέχεια του πραγματικού και βιώσιμου πρωτογενούς πλεονάσματος, που προκάλεσε τέτοιες αδικίες, είναι ο όρος μιας δυνητικής Συριζαικής διαπραγμάτευσης. Η λέξη κλειδι είναι συνέχεια....

      Καλή Χρονιά

      Διαγραφή
    4. Καλή χρονιά lls! Η "συνέχεια" φαίνεται ήδη σε πολλά πράγματα - μόνο όποιος δεν θέλει δεν την βλέπει. Και ξεχωρίζουν οι αντιστάσεις (τοπικές, συνιστώσες, αντιευρωπαϊστές) - τώρα είναι η ώρα ενός διαλόγου στο φως της πραγματικότητας από ολόκληρο τον προοδευτικό χώρο.
      Καλή χρονιά!

      Διαγραφή
    5. ΟΚ, τώρα αντιλήφθηκα που το πας Γιώργο. Καμία αντίρρηση, αντίθετα η "καπιταλιστική κεύνσιανη" πολιτική όπως την περιγράφεις αποτελεί λογική εξέλιξη. Το θέμα είναι πώς θα υλοποιηθεί, με ποιες πολιτικές συνεργασίες με ποια κοινωνική συναίνεση...

      Ακόμα και σήμερα όταν βλέπω Λαπαβίτσα γίνομαι όπως ο ταύρος όταν βλέπει κόκκινο πανί :-)

      αφιερωμένο στο Λαπαβίτσα λοιπόν και σε όλους τους "γκουρού" που μας έχουν ταράξει τα τελευταία χρόνια :

      http://www.youtube.com/watch?v=4279fU-wYI4

      Διαγραφή
  4. Καλή χρονιά!

    Ρε παιδιά, για μπάστα λίγο.. Καταλαβαίνω ότι είναι ωραία η συνθηματολογία, αλλά αν είναι το compromesso storico να είναι μια πάνω-κάτω παρόμοια διαχείριση απ'όλους αλλά με ακραία τελετουργική (sic) ρητορική, τότε γιατί δεν έχουμε ένα continuum κομπρομέσου στόρικου από το 1974 μέχρι σήμερα; Όλοι αυτό κάνανε... Ακραία πόλωση και αντιπολίτευση, και μια από τα ίδια στην εξουσία. Ο "ιστορικός συμβιβασμός" έχει να κάνει με την ουσιαστική συνεννόηση των αντίθετων δυνάμεων και στρατοπέδων (που θα ήταν και ωφέλιμη). Εκτός αν μου πείτε ότι βλέπετε συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ-, οπότε πάσο.
    Γιώργο, επίσης, ναι, τώρα είναι η ώρα για το νέο συμβόλαιο, αφού ο μ.. ο Στουρνάρας έφαγε όλο το αγγούρι για να φέρει το πρωτογενές πλεόνασμα, χωρίς να κάνει καμία επικοινωνιακή πολιτική (ο μόνος). Ας φύγει λοιπόν ο επάρατος, να έρθει ο επόμενος (γιατί η Αλίκη έχει δίκιο, καλά όλα, αλλά και οι ικανότητες των μεμονωμένων προσώπων έχουν σημασία, άλλο Στουρνάρας, άλλο Μηλιοτσακαλώτοι).

    No hard feelings, ελπίζω.

    Αντώνης Φ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντώνη, πρωτογενές πλεόνασμα με ανθρωπιστική κρίση δεν είναι αγγούρι στον Στουρνάρα αλλά σε μας... Από έναν κευνσιανό άλλα περιμένεις. Τώρα το κακό έγινε. Το "πλεόνασμα" αποτελεί εργαλείο - η πρώτη κυβέρνηση θα πληρώσει τον τρόπο απόκτησής του - η επόμενη μόνο μπορεί να το χρησιμοποιήσει. Τι θα κάνει; Όλα είναι πιθανά, αλλά ο ρεαλισμός περιμένει στην γωνία - γιατί την διακυβέρνηση δεν την κάνει ποτέ ο Μηλιός, αν με εννοείς...

      Διαγραφή
  5. Αντώνη Φ
    Καλή Χρονιά

    Δες το εξής υλικό

    1.-
    Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και άνοδο του Λαϊκού Συνδέσμου στο 15%-16% προβλέπει ανώτερο στέλεχος της Royal Bank of Scotland ότι θα προκύψει μετά τις ευρωεκλογές του Μαϊου.

    Εκτιμά ότι η διαφορά μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ θα είναι τόσο μεγάλη που θα οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές ή κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή με έναν ιστορικό συμβιβασμό για τον οποίο εγκαίρως

    Συνέχεια εδώ:http://www.defencenet.gr/defence/item/rbs-%C2%AB%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BD%CE%B4-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82%C2%BB

    2.-

    Ιστορικός συμβιβασμός σε καιρούς κρίσης

    Του Νίκου Ξυδάκη


    Πριν από λίγες ημέρες, η διεθνής κοινή γνώμη θυμήθηκε πάλι πώς ο δημοκρατικός πρόεδρος Σαλβαντόρ Αλιέντε έπεφτε νεκρός, την 11η Σεπτεμβρίου 1973, από τις σφαίρες των πραξικοπηματιών του δικτάτορα Πινοσέτ. Το μεγαλύτερο δημοκρατικό πείραμα της Λατινικής Αμερικής και του κόσμου έπαιρνε τέλος, μόλις έξι μήνες μετά την εκλογική νίκη της Λαϊκής Ενότητας του Αλιέντε. Ο Χιλιανός ηγέτης είχε κερδίσει την κυβέρνηση ειρηνικά, κοινοβουλευτικά, αλλά δεν μπόρεσε να πάρει ποτέ την εξουσία.

    Η ιστορική ήττα του δημοκρατικού σοσιαλισμού στη Χιλή διέψευσε τις προσδοκίες των κομμουνιστικών κομμάτων στη Δυτική Ευρώπη για μια ειρηνική ανάληψη της εξουσίας. Ελάχιστες μέρες μετά το πραξικόπημα στη Χιλή, ο διακεκριμένος ηγέτης του μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος της Δύσης, ο μαρκήσιος Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, δημοσίευσε τρία άρθρα στην επιθεώρηση Rinascita (ελλην. μετάφραση: Ιστορικός συμβιβασμός, εκδ. Θεμέλιο), με τα οποία άλλαξε την ιστορική πορεία του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και των αντίστοιχων κομμάτων στην Ευρώπη. Η

    Η συνέχεια εδώ:
    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_29/09/2013_520798

    Σχόλιο LLS: Το κείμενο αυτό είναι ιστορικό. Η κεντρική θέση του Ξυδάκη ως διευθυντή Καθημερινής και συνομιλητή - συμβούλου Τσίπρα κάνει το θέμα πολύ ενδιαφέρον.

    Τέλος για την ιστορική σου αναφορά, όσον αφορά εμένα συμφωνώ απολύτως

    Ενα Compromesso Storico a la Ελληνικά, (λεκτική πόλωση, παρόμοιες τακτικές κλπ) ήταν απόλυτα πετυχημένο.Κατέστησε την Ελληνική δημοκρατία στις 22 πιο εύπορες χώρες.

    Το ζητούμενο το νέο Compromesso να αποκτήσει το νέο περιεχόμενο ( ανταγωνιστική Ελλάδα, σε ανταγωνιστική Ευρώπη, δίκαιη λιτότητα, νέους θεσμούς κλπ) Sorry συνθηματολογώ, αλλά κάπως έτσι το βλέπω χοντρά. Στο πλαίσιο αυτό η μεταρρυθμιστική αριστερά και πέριξ έχει να παίξει καταλυτικό ρόλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα όσα λέει ο "αναλυτής" είναι βλακείες. Η διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ θα είναι διαστημική. Άλλωστε, δεν θα έχει καμμία σημασία, αφού η μέτρηση της διαφοράς, ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο κόμμα δεν θα αφορά την ΝΔ, η οποία, στην καλύτερη, γι' αυτήν, περίπτωση, θα βρίσκεται στην τρίτη θέση - πίσω από την ΧΑ. Βέβαια, έχει την δυνατότητα - και θα επιχειρήσει να την πραγματοποιήσει, μέσω της κυρίας Ευτέρπης και της παρέας της - να απαγορεύσει την συμμετοχή της ΧΑ, στις εκλογές (σε όλες τις εκλογές, αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές), αλλά αυτή η ενέργεια, ως πράξη απελπισίας, θα είναι αλυσιτελής και πιθανότατα θα οδηγήσει άλλο κόμμα (π.χ. τους ΑΝΕΛ), στην δεύτερη θέση.

      Κατά τα άλλα, μπορείτε να παρηγορείσθε, όσο επιθυμείτε, για το compromesso, που δεν θα υπάρξει και το οποίο δεν μπορεί πια να υπάρξει, γιατί δεν θα είναι αποδεκτό, από την κοινωνία.

      Αυτό, που θα υπάρξει, είναι αυτό που μπορεί να υπάρξει - εκτός εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να αυτοκτονήσει, κάτι που δεν έχει κανέναν λόγο, για να το πράξει. Και αυτό, που μπορεί να υπάρξει, είναι μια άμεση και σκληρή ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ, με την ευρωγραφειοκρατία και την γερμανική ελίτ, η οποία ρήξη μπορεί να φθάσει εκεί που δεν έφθασε - ενώ θα έπρεπε να φθάσει -, τον Απρίλιο του 2010. Δηλαδή στην θεσμική παράλυση όλων των διαδικασιών στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε., από τα διαρκή και απανωτά vetos της ελληνικής κυβέρνησης.

      Από αυτή την διαλυτική διαδικασία, που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - και την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να ακολουθήσει -, θα προκύψει, πιθανότατα, στην πορεία, ένας νέος συμβιβασμός. Μόνο που αυτός ο συμβιβασμός θα είναι προϊόν μιας συνεννόησης της γερμανικής ελίτ και της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας, με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος συμβιβασμός θα επισημοποιήσει το γλύστριμα της Ελλάδας στην δραχμή, με μιά, περίπου, ολοσχερή διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους, που βρίσκεται στα χέρια της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, συν μια δωρεά της ευρωζώνης στην Ελλάδα, γύρω στα 40 με 50 δισ. €, για να μπορέσει η χώρα να πορευθεί, τον πρώτο καιρό, εκτός ευρωζώνης, χωρίς κλυδωνυσμούς.

      Αυτό είναι το βασικό σενάριο. Γύρω από αυτό το σενάριο, μπορεί να υπάρξουν διάφορες παραλλαγές. Και από το είδος του συμβιβασμού και των παραλλαγών που θα συμφωνηθούν, θα κριθεί η όποια επάρκεια, ή ή όποια ανεπάρκεια, του επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ.

      Μπορεί να απογοητεύω όσους αρέσκονται σε ιδεοληπτικές αυταπάτες, αλλά τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά, πια...

      Διαγραφή
    2. @TassosAnastassopoulos

      Το σχόλιο μου δεν αφορούσε υιοθέτηση σεναρίων, αλλά την παράθεση σχετικών αναλύσεων, σχολίων ,παραινέσεων προς ένα τύπο συμβιβασμού.

      Είναι άλλο πράγμα να λες ότι δεν υπάρχει "δημοσίοτητα συμβιβασμού" και άλλο να υιοθετείς το ένα ή άλλο σενάριο.

      Αν έχει σημασία δεν υιοθετώ το σενάριο RBS, αλλά το εκτιμώ ως δημιουργία κλίματος.Θα μπορούσα εκτός του Ξυδάκη να παραθέσω και τη συστηματική φιλολογία που αναπτύσει ο Χατζηνικολάου κλπ κλπ

      Διαβάζω και το δικό σας σενάριο, για το οποίο έχω κάποιες επιφυλάξεις, αλλά αυτό μου φαίνεται δεν είναι το επίδικο.Νομίζω ότι παραβλέπετε την κοινωνική σύσταση της ηγεσίας του Συριζα, τα άτυπα κοινωνικά δίκτυα γύρω του κλπ.Πρόκειται για κοινωνικούς σχηματισμούς που κυριολεκτικά "ζουν" από τα Ευρωπαικά χρήματα.Το σενάριο που περιγράφετε βασίζεται στην ύπαρξη ενός κοινωνικού και ιδεολογικού σχηματισμού με αυθεντικά στοιχεία αυτονομίας, ιδεολογίας,οικονομικής αυτάρκειας.Λυπάμαι δεν βρίσκω τίποτα απολύτως το "ηρωικά ιδεοληπτικό ή ιδεολογικό" στον Συριζα.Το project που περιγράφετε θέλει "αντερα" τα οποία δεν αναγνωρίζω πουθενά εντός αυτού του χώρου

      Διαγραφή
    3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    5. Ουδόλως παραβλέπω την κοινωνική σύσταση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και λέω ότι θα κριθεί από το είδος του συμβιασμού, που θα επιχειρήσει και από το περιεχόμενο των παραλλαγών του βασικού σεναρίου.

      Τα πράγματα, ξέρεις, δεν είναι τόσο τραγικά. H γερμανική κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να συμβιβασθεί, με τον ΣΥΡΙΖΑ, γύρω από από μια λύση, που θα βγάζει την Ελλάδα - οριστικά, ή "προσωρινά" - από την ευρωζώνη. Στα λεφτά, είναι η αλήθεια ότι οι Γερμανοί είναι τσιγκούνηδες, αλλά δεν θα τα χαλάσουν, αν η συμφωνία τους ξεφορτώνει από ένα βασικό πρόβλημα, όπως αυτό της Ελλάδας, η οποία μπορεί να κάνει την ζημιά ανυπολόγιστη, αν τα πράγματα φθάσουν στα άκρα.

      Προφανώς η ελίτ του ΣΥΡΙΖΑ τρέφεται από κοινοτικά κονδύλια. Αυτά δεν θα παύσουν, άλλωστε, αφού η Ελλάδα δεν θα βγει (αν δεν το θέλει η ίδια) από την Ε.Ε. Αλλά και να παύσουν, τα δίκτυα του ΣΥΡΙΖΑ θα κοιτάξουν την δική τους επιβίωση, η οποία δεν περνάει, μέσα από την παραμονή στην ευρωζώνη, με τους γερμανικούς όρους του σκληρού και αποπληθωριστικού ευρώ. Και αυτό διότι, απλούστατα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την φιλομνημονιακή στροφή, που έκανε ο Αντώνης Σαμαράς τον Νοέμβριο του 2011, θα εξοντωθεί κοινωνικά και πολιτικά. Και αυτό θα εξαερώσει τα δίκτυά του και τα μέλη αυτών των δικτύων.

      Και φυσικά, στην γωνία, θα περιμένουν οι χρυσαυγίτες, ή/και οι διάδοχοί τους.

      Γι' αυτό και είναι σφοδρότατα, πιθανή μια ριζοσπαστική διαχείριση της κρίσης, που, εκ των πραγμάτων, θα προκύψει. Εγώ, άλλωστε, τους έχω προτείνει να ασκήσουν, ως κυβέρνηση (όπως έχω προτείνει και στους παρόντες κυβερνήτες) το seigniorage και να τυπώσουν ευρώ, προς κάλυψη των δανειακών και των τρεχουσών αναγκών της χώρας, αφού την κηρύξουν, στο ειδικό νομικό καθεστώς της κατάστασης έκτακτης ανάγκης (μια κατάσταση, που, εξ αντικειμένου, υφίσταται και δεν είναι προσχηματική) Δες τα : "Greece : It's time to print euros! (Το κρατικό δικαίωμα της νομισματοκοπής, υπό το νομικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, οι Συνθήκες της ευρωζώνης, η άρση του π.δ. 500/1974, περί γενικής επιστρατεύσεως, ύστερα από απαίτηση της Comission και το παράδειγμα της Ιρλανδίας)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/05/greece-its-time-to-print-euros-5001974.html και "Ευρώ ή δραχμή; Οι αιτίες της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη και το κυριαρχικό δικαίωμα των κρατών για κοπή νομίσματος (seigniorage). Καιρός να τυπώσουμε ευρώ" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2012/05/seigniorage.html .

      Ότι η όλη διαχείριση (που μπορεί να έχει και θα έχει διάφορες παραλλαγές) θέλει άντερα, είναι προφανέστατο. Από ό,τι καταλαβαίνω, αμφιβάλλεις, εάν οι συριζαίοι ηγέτες τα έχουν. Και εγώ αμφιβάλλω. Αν και η ανάγκη, πολλές φορές κάνει τους ανθρώπους να κάνουν πράγματα, που στο παρελθόν, ούτε που τα είχαν φαντασθεί...

      Διαγραφή
    6. "Αυτό, που θα υπάρξει, είναι αυτό που μπορεί να υπάρξει - εκτός εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να αυτοκτονήσει, κάτι που δεν έχει κανέναν λόγο, για να το πράξει. Και αυτό, που μπορεί να υπάρξει, είναι μια άμεση και σκληρή ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ, με την ευρωγραφειοκρατία και την γερμανική ελίτ, η οποία ρήξη μπορεί να φθάσει εκεί που δεν έφθασε - ενώ θα έπρεπε να φθάσει -, τον Απρίλιο του 2010. Δηλαδή στην θεσμική παράλυση όλων των διαδικασιών στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε., από τα διαρκή και απανωτά vetos της ελληνικής κυβέρνησης.

      Από αυτή την διαλυτική διαδικασία, που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - και την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο να ακολουθήσει -, θα προκύψει, πιθανότατα, στην πορεία, ένας νέος συμβιβασμός. Μόνο που αυτός ο συμβιβασμός θα είναι προϊόν μιας συνεννόησης της γερμανικής ελίτ και της ευρωμπατιροτραπεζοκρατίας, με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο οποίος συμβιβασμός θα επισημοποιήσει το γλύστριμα της Ελλάδας στην δραχμή, με μιά, περίπου, ολοσχερή διαγραφή του ελληνικού δημόσιου χρέους, που βρίσκεται στα χέρια της ευρωζώνης και του ΔΝΤ, συν μια δωρεά της ευρωζώνης στην Ελλάδα, γύρω στα 40 με 50 δισ. €, για να μπορέσει η χώρα να πορευθεί, τον πρώτο καιρό, εκτός ευρωζώνης, χωρίς κλυδωνυσμούς.

      Αυτό είναι το βασικό σενάριο. Γύρω από αυτό το σενάριο, μπορεί να υπάρξουν διάφορες παραλλαγές. Και από το είδος του συμβιβασμού και των παραλλαγών που θα συμφωνηθούν, θα κριθεί η όποια επάρκεια, ή ή όποια ανεπάρκεια, του επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ."

      Ούτε ο Πητ Παπαδάκος τόσο λεπτομερείς προβλέψεις για το 2014...

      Διαγραφή
    7. TassosAnastassopoulos

      Συμφωνούμε ότι ο περίγυρος του Συριζα ( Στελέχη, και εγγύτερες επαφές) είναι τυπικό στρώμμα που προσδοκά στα Ευρωπαικά κονδύλια.

      Ταυτόχρονα συμφωνούμε ότι εκ πρώτης όψεως δεν έχουμε για κανενός είδους "σκληρό" ιδεολογικό μόρφωμα

      Κατανοώ την τεχνική, νομική και τυπική δυνατότητα νομίσματος.

      Ωστόσο η διαφορά μας είναι ότι βλέπετε ένα σενάριο Συριζαικής αυτοδυναμίας και κατάρρευσης ΝΔ περίπου ως αυτονόητα. Η υποτιθέμενη νίκη του Συριζα στις ευρωεκλογές μπορεί να είναι Πύρεια.Πιθανότατα να μην εκληφθεί ως "αριστερή" αλλά να εκληφθεί ως τοπικιστική επιλογή της τάξεως του δεξιού ευρωσκεπτικισμού ( Λε Πεν κλπ).Δηλαδή να είναι τέτοια η ακροδεξιά διόγκωση στην Ευρώπη, ώστε ο δυνητικός νικητής Συριζα να "νοσταλγεί" τους σταθερούς Μέρκελ Σοιμπλε κλ.

      Είναι άχαρο και ίσως κωμικό να μιλάμε για σενάρια σε δεύτερο , τρίτο χρόνο ( μεσολαβούν Τουρκικές εξελίξεις, διαπραγματεύσεις χρέους , κλπ) αλλά με συγχωρείτε η νίκη Συριζα μετά τις Ευρωεκλογές ίσως μας βρει σε ένα περιβάλλον όπου δεν θα είναι καν νίκη.

      Διαγραφή
    8. Αλεπουδράκουλά μου, μπορεί να μην σου αρέσουν όλα αυτά. Μπορεί να ξυπνούν τους πιο φρικτούς εφιάλτες σου. Όμως, η κοινωνική δυναμική σπρώχνει τα πράγματα, προς τα εκεί. Δεν είναι κάποια συνωμοσία, που κρύβεται πίσω από αυτή την δυναμική, αλλά είναι η ίδια η ιδιοσυστασία της ελληνικής οικονομίας, επί της οποίας ασέλγησαν οι αφελείς "ευρωπαϊστές" (σαν του λόγου σου), με αποτέλεσμα τα σημερινά χάλια.

      Μπορεί το φάντασμα του Πητ Παπαδάκου (ή η σκιά της Λίτσας Πατέρα) να αποτελούν, για σένα μια γλυκειά παρηγορία, μέσα στον βαρύτατο πόνο σου (μπορώ εύκολα να κατανοήσω και να αποδεχθώ την χρήση των αναλγητικών στους ετοιμοθάνατους καρκινοπαθείς του τελικού σταδίου της νόσου), αλλά όλα αυτά δεν βοηθούν στην ίαση της νόσου και στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

      Τώρα, προφανώς, ο ιδεοληπτικός φανατισμός σου, σε έχει οδηγήσει στην τύφλωση και δεν σου επιτρέπει να δεις - και να συζητήσεις - νηφάλια αυτό που οι άλλοι βλέπουν και κάθονται και το συζητούν. Όμως, ελπίζω ότι, με τον καιρό και όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός, θα ηρεμήσεις και θα δεις τα πράγματα, με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Ως εκ τούτου, κράτα αυτή την συζήτηση. Θα σου είναι, πολλαπλώς, χρήσιμη...

      Διαγραφή
    9. Liberal

      Προφανώς και εοι εκλογές έχουν καιρό μπροστά τους. Αλλά αυτό λειτουργεί, εις βάρος των κυβερνητικών εταίρων και όχι υπέρ τους. Άλλωστε και το τί επιθυμούν οι Γερμανοί και το ποιόν θέλουν - και με ποιές προύποθέσεις - να έχουν συνομιλητή τους δεν είναι δεδομένο. Άλλωστε, η στάση ρτους απέναντι στους κυβερνητικούς εταίρους δεν δείχνει ότι έχουν κάποια εύνοια προς αυτούς.

      Βέβαια, η γερμανική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να βλέπει και να κάνει παιχνίδι, σε όλο το γήπεδο της ευρωζώνης, οπότε οι χειρισμοί της, στην Ελλάδα, υπόκεινται σε περιορισμούς (διότι δεν πρέπει να δώσει πράγματα, τα οποία θα της ζητήσουν και οι άλλοι, ή να ανεχθεί συμπεριφορές και στάσεις, τις οποίες, θα επιδείξουν και οι άλλοι, αν αφήσει τα λουριά λάσκα), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει λάβει, υπόψη, όλα τα ενδεχόμενα ρίσκα. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν η Γερμανία να μην έχει στο συρτάρι της, ένα σενάριο, που να προβλέπει μια ευρωζώνη μικρότερη από την παρούσα.

      Σε αυτό το σενάριο, η ενδυνάμωση των αντιευρωπαϊστών και των ευρωσκεπτικιστών, στις ερχόμενες ευρωεκλογές, παίζει σημαντικό ρόλο. Μπορώ να πω κυρίαρχο, εάν ενεργοποιηθεί (και εφ όσον δεν έχει, ήδη, ενεργοποιηθεί).

      Με λίγα λόγια, η γερμανική ελίτ βλέπει την Ελλάδα, ως φύρα και ως ένα κόστος το οποίο είναι βάρος, αφού τα κόστη είναι υπερπολλαπλάσια των ωφελημάτων. Και αυτό δεν αφορά, μόνον την Ελλάδα. Αφορά και ουκ ολίγες άλλες χώρες, τις οποίες η Γερμανία θα ήταν πρόθυμη να ξεφορτωθεί. (Αν και το πραγματικό πρόβλημα της Γερμανίας είναι η Γαλλία, την οποία δεν μπορεί να ξεφορτωθεί και η οποία θα της δημιουργήσει πολλά προβλήματα, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα των ευρωεκλογών).

      Ως εκ τούτου, ουδόλως αποκλείεται η Γερμανία να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να συνεννοηθεί μαζύ του. Άλλωστε, το ελληνικό κόστος, για την Γερμανία είναι βαρύ και όσο περνάει ο καιρός βαραίνει ολοένα και πιο πολύ. Να πάρει τα λεφτά της πίσω, αποκλείεται. Αυτό το ξέρει καλά και δεν νομίζω ότι ελπίζει τίποτε άλλο, εκτός από τον τερματισμό, με έναν κάποιον τρόπο, της συνέχισης των απωλειών. Οπότε...

      Διαγραφή
    10. Και κάτι ακόμη, ως προς την διαφαινόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Η δική μου γνώμη είναι τελείως διαφορετική, ως προς το πολιτικοϊδεολογικό της περιεχόμενο. Αυτή η νίκη δεν θα είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα.

      Αυτή η νίκη θα υπάρξει, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα.

      Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα, με νεοσταλινικές και νεοτροτσκιστικές καταβολές, υπήρξε (και παραμένει) ένα βαρύδι στα πόδια του και στην πορεία του, προς την εκλογική νίκη. Σε αυτό, άλλωστε, στηρίχθηκε - και επιχειρείται, ακόμη, να στηριχθεί - η επιτυχία των μνημονιακών δυνάμεων, όλα αυτά τα 4 χρόνια της χρεωκοπίας και της απίστευτης κρίσης, που προέκυψε, εξ αιτίας της χρεωκοπίας αυτής. Μια επιτυχία, η οποία δεν είναι καθόλου μικρή, εάν αναλογισθούμε το τεράστιο μέγεθος της κατακρήμνισης όλων των ελληνικών μακροοικονομικών μεγεθών, την οποία χαρακτηιστικά απεικονίζει η συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας, κατά 25%, από το 2009. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένα αριστερό κόμμα, αλλά ένα ευρωσκεπτικιστικό κόμμα της κεντροδεξιάς θα είχε καταπιεί τα μνημονιακά κόμματα, ήδη, από τα τέλη του 2010.

      Έτσι, το τί θα σκεφθούν οι ευρωπαϊκές ελίτ, για το περιεχόμενο της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και το πως θα προσπαθήσουν να την πλασσάρουν στο δικό τους κοινό, στερείται νοήματος. Ότι θα καταβάλουν προσπάθειες, ώστε να εκληφθεί ως τοπικιστική ευρωσκεπτικιστική επιλογή είναι σίγουρο. Άλλωστε, σε έναν σημαντικό βαθμό, κάτι τέτοιο θα είναι.

      Αλλά το πρόβλημά τους θα είναι πολύ μεγαλύτερο, διότι όλες οι εκφάνσεις του ευρωσκεπτικισμού θα εκφραστούν, τοπικά, στις ευρωεκλογές, αλλά θα πάρουν τέτοιες διαστάσεις, που θα δημιουργήσουν ένα βαρύτατο κλίμα, στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο και εις βάρος των "ευρωπαϊστικών" ελίτ.

      Αυτό, όμως, δεν είναι, κατ' ανάγκην, ένα παραλυτικό γεγονός, τουλάχιστον για το ορατό μέλλον, αφού η γερμανική κυβέρνηση είναι πρόσφατα αναβαπτισμένη, στην λαϊκή βούληση και πλέον, έχει ευρύτατες πολιτικές και κοινωνικές βάσεις. Τουλάχιστον, για το ορατό μέλλον, μεσοπρόθεσμα, η κατάσταση θα είναι διαχειρίσιμη. Και θα έδινε την δυνατότητα, στην γερμανική κυβέρνηση, να επιχειρήσει ένα ξεκαθάρισμα, στον χώρο της ευρωζώνης, συνεννοούμενη, με εκείνες τις δυνάμεις, που θα μπορούσαν να σπρώξουν την κατάσταση, προς αυτή την κατεύθυνση. (Πάντα, με την επιφύλαξη του ότι οι εξελίξεις στην Γαλλία, μετά τις ευρωεκλογές, αποτελούν ένα ερωτηματικό και μπορεί να καταστούν ανεξέλεγκτες, χωρίς οι γερμανικές ελίτ να έχουν την δυνατότητα να τις χειρισθούν, όπως αυτές θέλουν)...

      Αργότερα (και υποθέτοντας ότι οι εξελίξεις στην Γαλλία θα ελεγχθούν), βλέπουμε...

      Διαγραφή
    11. TassosAnastassopoulos
      Συμφωνώ απολύτως με την έννοια - κλειδί την οποία εισάγει ο συλλογισμός σας.
      Η ενδεχόμενη νίκη του Συριζα, έχει αποτελέσματα ανεξάρτητα από το περιεχόμενο που ο ίδιος δίνει

      Ο Συριζα εντασει την όποια νίκη του σε μια αφήγηση Ευρωπαικής Αριστερής Αφύπνισης, ενώ αυτή θα κατανοηθεί ως μέρος μιας Ευρωπαικής αποσύνθεσης.
      Αυτή η διαφορά "προθέσεων" και "αποτελεσμάτων" καθιστά την ενδεχόμενη ( υπογραμμίζω) νίκη πολύ προβληματική.Γιατί η υποτιθέμενη συνέχεια της θα γίνει σε ένα ΝΕΟ περιβάλλον όπου το επίδικο των εκλογών θα στραφεί εναντίον του.

      Στο νέο περιβάλλον ο άξονας Μερκελ Σοιμπλε SPD θα είναι το μοναδικό σημείο "στηριξης" της διαπραγμάτευσης.Ο Συριζα για να διεκδικίσει διαπραγμάτευσει θα γίνει άρρητος "Μερκελιστής" , αλλιώς θα κληθεί να διαχειριστεί μια ευρωπαική αποσύνθεση, στην οποία ακούσια συμμετέχει.

      Με την έννοια αυτή ο Ιστορικος Συμβιβασμος είναι το έσχατο όριο της πολιτικής του.

      Δεν θέλω να συνεχίσω το σενάριο, γιατί θα εκτραπούμε σε μελλοντολογία, αλλά στο σχόλιο σας αυτό περιγράφετε με ενάργεια την κύρια αντίφαση μεταξύ προθέσεων και αποτελεσμάτων της Συριζαικής αφήγησης.

      Διαγραφή
    12. Προφανώς, ένας ιστορικός συμβιβασμός, όπως εδώ περιγράφεται από τους συνομιλητές, θα είναι το έσχατο όριο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, αν οι δυνάμεις υπέρ του ευρώ υπερισχύσουν στις τάξεις του. Αλλά, εκτός από έσχατο όριο της πολιτικής του, ο ιστορικός συμβιβασμός, με τις φιλομνημονιακές δυνάμεις, θα αποτελέσει και το έσχατο όριο της ύπαρξής του ΣΥΡΙΖΑ.

      Γνώμη μου είναι ότι κάτι τέτοιο θα το αποφύγει. Δεν ξέρω αν - παρ' όλ' αυτά - θα επιβιώσει, αλλά, ακολουθώντας μια πολιτική ρήξης, που θα οδηγήσει στην συμφωνημένη και οργανωμένη αποχώρηση της Ελλάδας, από την ευρωζώνη, θα έχει όλες τις πιθανότητες, για την πολιτική του επιβίωση, αφού θα βρίσκεται σε συμφωνία με την κυρίαρχη τάση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία τάση την οδηγεί, στο να γλυστράει προς την δραχμή.

      Κίνδυνος, για την ανατροπή αυτής της ομαλής και οργανωμένης πορείας, εκτός ευρώ, θα είναι η επικράτηση μιας αντίληψης, στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ, ως προς το αριστερό περιεχόμενο της λαϊκής ψήφου. Ιδίως εάν η ψήφος αυτή προσδιορισθεί ως αριστερή ψήφος. Θα ήταν λάθος να νομισθεί, άκριτα, κάτι τέτοιο.

      Και θα ήταν λάθος κάτι τέτοιο, διότι, ναι μεν οι ψηφοφόροι θα δώσουν το ΟΚ, για την εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής, που θα διαχειρισθεί, ακόμη και μια οργανωμένη έξοδο απο την ευρωζώνη και θα πάρει μέτρα, τύπου ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980, ως τις κρατικοποιήσεις και την αναδιοργάνωση των μεταβιβαστικών πληρωμών, αλλά αυτή η ψήφος δεν θα καθιστά τον μέσο Έλληνα αριστερό, στις πεποιθήσεις του (γύρω από τα ζητήματα της μικρής και της μεσαίας ιδιοκτησίας, ή ως προς την διαχείριση των ιδιωτικών αποταμιεύσεων, ή ως προς τα λεγόμενα εθνικά θέματα, ή ως προς το μεταναστευτικό ζήτημα κλπ) και στους προσανατολισμούς του. Κάθε άλλο.

      Και οι εσφαλμένοι χειρισμοί, σε αυτά τα θέματα, μπορούν να ανατρέψουν την ομαλή πορεία προς μια οργανωμένη έξοδο από την ευρωζώνη.

      Κάτω από αυτά τα δεδομένα, δεν νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί, ακούσια, να συμμετάσχει στην διαχείριση μιας ευρωπαϊκής αποδιοργάνωσης. Προφανώς, θα επιδιώξει, αρχικά, να κρατήσει την χώρα στην ευρωζώνη και να παλέψει λύσεις, που να επιτρέπουν στην Ελλάδα να μείνει, μέσα σε αυτήν, αλλά όταν θα διαπιστώσει ότι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο, ή ότι απαιτεί πολιτικές, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί, ή δεν κρίνει σκόπιμο να εφαρμόσει, τότε η ηγεσία του κόμματος αυτού θα περάσει στην εφαρμογή μιας πολιτικής, η οποία θα διαχειρίζεται την ευρωπαϊκή αποδιοργάνωση.

      Στην άσκηση μιας τέτοιας πολιτικής μπορεί να βρει ένα modus vivendi, με τους Γερμανούς. Από ό,τι φαίνεται, η μεγάλη πλειοψηφία της κομματικής ελίτ έχει πλήρη συνείδηση αυτής της κατάστασης. Μπορεί να μην το φωνάζει - και καλά κάνει - και μπορεί να αφήνει τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την ομάδα του να το πράττουν, αλλά γνωρίζει το πρόβλημα και δεν τοποθετείται ανοικτά, για καθαρά διαπραγματευτικούς λόγους (αν και από ό,τι διαβάζω, ο Όλι Ρεν υπήρξε περίτρομος, μετά την συνάντησή του με τον Τσίπρα, ως προς τις πριθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις απειλές, που εκτοξεύτηκαν από τον αρχηγό του κόμματος της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ευτελίσει το ευρώ, αν το πάρει απόφαση).

      Ως εκ τούτου, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει γνώση του προβλήματος, που έχει να αντιμετωπίσει.

      Διαγραφή
    13. Αυτό, που με απασχολεί, δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η ολύμπια στάση των Γερμανών, απέναντι σε όλα αυτά. Προφανώς, η γερμανική κυβέρνηση τα έχει μετρήσει και έχει λάβει τις αποφάσεις της, θεωρώντας, ίσως, ότι μπορεί με τον ΣΥΡΙΖΑ να βρει λύσεις, οι οποίες, φυσικά, δεν θα είναι οι γνωστές συμβατικές λύσεις, που αποβλέπουν στην αποφυγή της διάρρηξης της ενότητας της ευρωζώνης.

      Και επίσης, φυσικά, οι Γερμανοί - όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βολεύεται, μια χαρά, με τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μιας κυβέρνησης, που πνέει τα λοίσθια, αλλά δεν αποδημεί εις Κύριον, ή με μιαν άλλη κυβέρνηση, σαν αυτή που ψάχνει ο Φώτης Κουβέλης και η οποία δεν θα έχει διαφορετικές προοπτικές από την παρούσα - δεν βιάζονται. Θα περιμένουν τις ευρωεκλογές, για να έχουν μια πρώτη αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης. Και αναλόγως, θα πράξουν, επιταχύνοντας, ή επιβραδύνοντας τις εξελίξεις.

      Οψόμεθα...



      Διαγραφή
    14. Σωστά

      Οι ευρωεκλογές με νίκη Συριζα, δεν οδηγούν αυτομάτως σε βούληση Συριζα να γίνει κυβέρνηση.

      Με εκτόξευση του ακροδεξιού ευρωσκεπτικισμού, όλο το σενάριο της "πραγματικής διαπραγμάτευσης" με την Μέρκελ, δεν θα είναι τότε όπως φάινεται σήμερα.Ο νικητής Ευρω-Συριζα δε θα ρισκάρει να σπρώξει σε εκλογές για να τις πάρει σε ένα κενό κατάρρευσης - πόλωσης και μετά ως νικητής να διαπραγματευτεί σε χειρότερο διεθνές κλίμα.Οπως συμφωνήσαμε ο "κομματικός Συριζα " ζει κυριολεκτικά από την Ευρώπη.

      Η εκτίμηση μου είναι ότι οι διαπραγματεύσεις του Απριλίου μπορεί να είναι καταλυτικές. Νομίζω πάμε σε μια λελογισμένη ευρωνίκη Συριζα, με αντίβαρο μια ευπρόσωπη νίκη του κλίματος 5 δημάρχων έτσι ώστε όλοι να έχουν νικήσει.

      Διαγραφή
    15. "Αλεπουδράκουλά μου, μπορεί να μην σου αρέσουν όλα αυτά. Μπορεί να ξυπνούν τους πιο φρικτούς εφιάλτες σου. Όμως, η κοινωνική δυναμική σπρώχνει τα πράγματα, προς τα εκεί. Δεν είναι κάποια συνωμοσία, που κρύβεται πίσω από αυτή την δυναμική, αλλά είναι η ίδια η ιδιοσυστασία της ελληνικής οικονομίας, επί της οποίας ασέλγησαν οι αφελείς "ευρωπαϊστές" (σαν του λόγου σου), με αποτέλεσμα τα σημερινά χάλια.

      Μπορεί το φάντασμα του Πητ Παπαδάκου (ή η σκιά της Λίτσας Πατέρα) να αποτελούν, για σένα μια γλυκειά παρηγορία, μέσα στον βαρύτατο πόνο σου (μπορώ εύκολα να κατανοήσω και να αποδεχθώ την χρήση των αναλγητικών στους ετοιμοθάνατους καρκινοπαθείς του τελικού σταδίου της νόσου), αλλά όλα αυτά δεν βοηθούν στην ίαση της νόσου και στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

      Τώρα, προφανώς, ο ιδεοληπτικός φανατισμός σου, σε έχει οδηγήσει στην τύφλωση και δεν σου επιτρέπει να δεις - και να συζητήσεις - νηφάλια αυτό που οι άλλοι βλέπουν και κάθονται και το συζητούν. Όμως, ελπίζω ότι, με τον καιρό και όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός, θα ηρεμήσεις και θα δεις τα πράγματα, με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Ως εκ τούτου, κράτα αυτή την συζήτηση. Θα σου είναι, πολλαπλώς, χρήσιμη..."

      μα φυσικά και θα την κρατήσω αγαπητέ, μου αρέσουν όλα αυτά τα bizarre φρούτα του ελληνικού διαδικτύου, νοστιμίζουν τη ζωή μας έτσι που την κάνανε μονότονη και άχαρη αυτοί οι ξενέρωτοι προτεστάντες του βορρά.

      μία ερώτηση μόνο, πρόκειται περί κληρονομικού ή επίκτητου χαρίσματος;

      Διαγραφή
    16. Αλεπουδράκουλά μου, δεν θα σε παρακολουθήσω στις ανησυχίες, στις αναζητήσεις και στις αγωνίες σου. Ως εκ τούτου, θα σε αφήσω να δώσεις μόνος σου τις απαντήσεις, στο ερώτημα που θέτεις. Παρά την αφέλειά σου (η οποία, βέβαια, είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των φανατικών), ίσως και εξ αιτίας αυτής, θα μπορέσεις να βρεις τις απαντήσεις εκείνες, που προφανώς, θα βοηθήσουν στην δυστυχή σου παρηγορία.

      Πάντως, χρήσιμο είναι να είσαι έτοιμος για τα επερχόμενα κακά, προκειμένου να μπορέσεις να είσαι προετοιμασμένος, για τα χείριστα, που θα ακολουθήσουν και τα οποία θα επιβεβαιώσουν όλα όσα φοβάσαι και απεύχεσαι.

      Και για να απαντήσω στο μόνο πολιτικό κομμάτι των ορνιθογραφημάτων σου, πρέπει να πω ότι δεν είναι οι βόρειοι προτεστάντες πρωταίτιοι των όσων μας συμβαίνουν. Σε αυτά τα πράγματα πρέπει να είμαστε δίκαιοι.

      Πρωταίτιοι για όσα μας συμβαίνουν, είναι η ανόητη και στρατηγικά ανίκανη "ευρωπαϊστική" πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου μας, που ενέταξε, βλακωδώς, την Ελλάδα στην θεσμικά χαοτική ευρωζώνη, χωρίς να λάβει υπόψη της την πραγματικότητα και την ιδιοσυστασία της ελληνικής οικονομίας, με αποτέλεσμα την παρούσα και εξελισσόμενη καταστροφή.

      Επικεφαλής, όλης αυτής της στρατηγικής ανοησίας υπήρξε ο Κώστας Σημίτης και το παμφάγο και μιζοκρατούμενο επιτελείο του, των οποίων τα έργα και οι ημέρες έχουν αρχίσει να σκάνε, όλον αυτόν τον καιρό, με την αποκάλυψη των έκνομων και υπόγειων δραστηριοτήτων, που επέδειξαν οι διαχειριστές των μαύρων ταμείων αυτής της παρέας και του κόμματός της (Θεόδωρος Τσουκάτος, Θεόδωρος Καρατζάς, Κώστας Γείτονας, Άκης Τσοχατζόπουλος, Αντώνης Κάντας, Γιάννης Σμπώκος κα), προκειμένου νσ μπουκώνονται τα στόματα και να "περνάει η γραμμή", που μας οδήγησε, εδώ που μας οδήγησε, χωρίς πολλά-πολλά και χωρίς αντιρρήσεις.

      Όλοι αυτοί οι κύριοι, μαζύ με τους υπόλοιπους της παρέας του Κώστα Σημίτη (ελπίζω ότι) θα δώσουν λόγο στην δικαιοσύνη της χώρας, όταν έλθει η ώρα. Βέβαια, δεν είναι σίγουρος, γι' αυτό (άλλωστε κάποιους τους έχει πάρει ο χάρος), αλλά δεν το αποκλείω.

      Από εκεί και πέρα, οι εξ Εσπερίας εταίροι, έχουν και αυτοί τις δικές τους ευθύνες, οι οποίες είναι και αυτές μεγάλες. Αλλά δεν θα τους φορτώσουμε, με τις ευθύνες των εντοπίων, οι οποίοι παρεκίνησαν τους απ' έξω, όχι, πάντοτε, με καθαρές μεθόδους, να αποδεχθούν την Ελλάδα στην ευρωζώνη, αν και γνώριζαν ότι δεν υφίσταντο οι προϋποθέσεις (για την ακρίβεια : δεν υφίστατο ούτε μία προϋπόθεση), για κάτι τέτοιο.

      Αυτή είναι και η ευθύνη των εξ Εσπερίας εταίρων. Δέχτηκαν την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αν και γνώριζαν, πολύ καλά, ότι κάτι τέτοιο δεν έπρεπε να γίνει. Επέδειξαν ανεμελιά, κουτοπονηριά και (ιδιαίτερα η γερμανική και η γαλλική ελίτ) υπήρξαν αποδέκτες δωρεών, εκ μέρους της ελληνικής πλευράς, με όλες αυτές τις αναθέσεις των "μεγάλων έργων" και των προμηθειών, που συνόδευαν, τα έργα αυτά, όπως και πολλά άλλα.

      Αυτή την ανεμελιά, αυτή την κουτοπονηριά και αυτή την παμφαγία, ήδη, την πληρώνουν και θα την πληρώσουν, ακόμη περισσότερο.

      Πάντως, το "σκληρό rock" - για να θυμηθούμε και τον Κώστα Λαλιώτη - είναι επί θύραις, όσον αφορά την ελληνική κοινωνία. Μόλις τώρα αρχίζει. Καλόν είναι να το ξέρεις και να είσαι έτοιμος να χορέψεις, στους ξέφρενους ρυθμούς του, που θα έλθουν, ως αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών...

      Διαγραφή
  6. Πολύ ενδιαφέρον το σχόλιο του LLS. Μία μόνο παρατήρηση : ο Μπερλιγκουέρ ήταν μία μεγάλη προσωπικότητα, που παρόμοια δυστυχώς δεν υπάρχει στην ελληνική αριστερά.

    Και στην Ελλάδα επειδή δυστυχώς δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας (αυτό ξεκινά από το ελληνικό σχολείο...) και τα κόμματα είναι αρχηγικά στις δομές εξουσίας τους, η κινητήριος δύναμη περιόδων ακμής ήταν "ο μεγάλος ηγέτης" (Καποδίστριας, Ελ. Βενιζέλος, ίσως Καραμανλής;) . Ο Τσίπρας δε νομίζω πως έχει το υπόβαθρο και τις ικανότητες για κάτι τέτοιο..(βέβαια εδώ αντέξαμε με Κωστάκη και Γιωργάκη θα αντιτείνει κάποιος, ως πότε όμως;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ lls; Δηλαδη, κατα την αποψη σου, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελει μεταρρυθμιστική Αριστερά?

    Εδώ, θα επικαλεστω αυτα που έγραψα σε προγενέστερο σχολιο περι "εμπειρικης πραγματικότητας" -επικίνδυνο να την αγνοούμε!

    ΥΓ: Οι αναλύσεις του Ν. Ξυδακη, πάντως, δεν ειναι και ο,τι σοβαρότερο στην πολιτικη αρθρογραφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλίκη
      Οχι βέβαια.

      Ποτέ δεν έχω εννοήσει ότι ο Συριζα είναι τυπικά μεταρρυθμιστικός

      Εννοώ ότι η μεταρρυθμιστική αριστερά μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στο πως θα δημιουργηθεί το νέο σκηνικό

      Μπορούμε να έχουμε οποιαδήποτε για τον Ξυδάκη, αλλά ως διευθυντής της Καθημερινής και συνομιλητής του Τσίπρα δεν με ενδιαφέρει ως γενικώς σχολιαστής.

      Σχολιαστής ήταν στην Εποχή και τον Πολίτη.

      Με ενδιαφέρει ως "θεσμικός παράγων".Τα άρθρα του δεν είναι τυχαία

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU