Με ένα φτερό δεν μπορείς να πετάξεις...

Σχόλιο για τις διεργασίες στην Ανανεωτική Αριστερά

Ο Συνασπισμός ήταν πάντα δυσλειτουργικός, επειδή η εσωτερική του δημοκρατία είχε αντικατασταθεί από την παραλυτική ισορροπία των τάσεων. Σήμερα, είναι πια μη λειτουργικός, από την στιγμή που ξέσπασε η τελική σύγκρουση για την κυριαρχία του ενός επί του άλλου με την "αριστερή στροφή".

Παράλληλα, αργά αλλά σταθερά, αναπτύσσεται στον ίδιο χώρο ένα δεύτερο πολυτασικό επίσης σχήμα, ο ΣΥΡΙΖΑ, που από συνεργασία εξελίσσεται δια της διολισθήσεως και αυτός σε κομματικό μόρφωμα.

Η σημερινή εικόνα της ματριόσκας της αριστεράς είναι αυτή: ο ΣΥΡΙΖΑ περιέχει μαζί με άλλες συνιστώσες τον Συνασπισμό, ο Συνασπισμός περιέχει τις τάσεις του, εκείνες τις υποτάσεις τους κοκ.

Αυτός που δεν έχει εμφανή πολιτική εκπροσώπηση μέσα σε αυτό το παζλ είναι η Ανανεωτική Αριστερά παρότι είναι η γενεσιουργός αιτία της ύπαρξης ολόκληρης της αριστερής ματριόσκας! Είναι μειοψηφική στους συμμετέχοντες στον Συνασπισμό, δεν έχει αυτόνομη φωνή όπως οι άλλοι στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε και στην ελληνική κοινωνία. Τα άτομα που αναφέρονται σε αυτήν - όπως της Ανανεωτικής Πτέρυγας - έχουν αναγνωρισιμότητα και δημοτικότητα στον κόσμο της αριστεράς αλλά το πολιτικό τους σχέδιο, πέραν της διαφάνειας, των δικαιωμάτων και του ευρωπαϊσμού είναι απολύτως άγνωστο και η γνωστή φράση-μότο "σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία" δεν έχει ακόμη αποκωδικοποιηθεί...

Είναι έλλειμμα λοιπόν αδικαιολόγητο η μη αυτόνομη έκφραση της Ανανεωτικής Αριστεράς. Η στρατηγική όμως της ΑΠ, που είναι ο μόνος υπαρκτός φορέας της δείχνει αδιέξοδη. Εμμένει στην διατήρηση και διεκδίκηση του κλινικά νεκρού μορφώματος του Συνασπισμού (ένα αδειανό πουκάμισο) στον οποίο μάλιστα δεν έχει καν την πρωτοβουλία των κινήσεων ούτε πρόκειται να την αποκτήσει ποτέ με την πόλωση που έχει πια επιβληθεί ανεπιστρεπτί.

Την ίδια στιγμή αρνείται να δώσει την μάχη αυτόνομα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο πολεμά χωρίς ελπίδα παρά κάποιες πύρειες νίκες όπως την μη παραλαβή της κάρτας μέλους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπάρξει τελικά και ως κόμμα εάν η ΑΠ δεν δώσει την μάχη εντός, ο δε Συνασπισμός δεν πρόκειται να συνέλθει από το κώμα ακόμη κι αν ω του θαύματος κατόρθωνε η ΑΠ να πάρει την πλειοψηφία στο επόμενο συνέδριο (γιατί τότε απλά το νόμισμα θα αλλάξει όψεις).

Εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης και της ανόδου της δεξιάς-ακροδεξιάς δυναμώνει παράλληλα και ο αριστερισμός στα κινήματα διαμαρτυρίας. Πάντα όταν η αριστερά είναι σε υποχώρηση, η ανυπομονησία για αντίσταση και αντίδραση στην εξουσία γεννά , ιδιαίτερα στην νεολαία, παρόμοιες τάσεις. Στην χώρα μας είναι και θα παραμείνουν ενισχυμένες λοιπόν οι αντικαπιταλιστικές και αντιεξουσιαστικές εκδοχές της κινηματικής αριστεράς.

Δεν πρέπει η ΑΑ να χάσει την ανοιχτή γραμμή και τον διάλογο μαζί τους. Γιατί συχνά η ορμή της νεολαίας και η αντοχές των βολονταριστών είναι που ανοίγουν δρόμους για την υλοποίηση των ιδεών της ΑΑ!

Παράλληλα όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει αυτά τα κινήματα να στριμώξουν ασφυκτικά και την αυτόνομη πολιτική έκφραση της δημοκρατικής αριστεράς. Χρειάζεται λοιπόν σύνεση αλλά και ακραίος ρεαλισμός στα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει η Ανανεωτική Πτέρυγα.

Η παρακάτω πρόταση θεωρεί και τα δύο βήματα που περιγράφονται συναφή και απαραίτητα. Γιατί χρειάζονται δύο φτερά για να πετάξεις:

1. Να αυτονομηθεί πολιτικά και οργανωτικά από τον Συνασπισμό η Ανανεωτική Πτέρυγα.

Πιστεύω ότι η στρατηγική "είμαστε έτοιμοι αλλά ας κάνουν οι άλλοι το πρώτο βήμα για να μην χρεωθούμε την διάσπαση" είναι λάθος. Γιατί δίνει αλλού την πρωτοβουλία κινήσεων και κάνει την ανανεωτική αριστερά απλό αντίλαλο ή και διαρκώς διαμαρτυρόμενο για πρωτοβουλίες άλλων. Ήδη για τον λόγο αυτόν έχουν εγκαταλειφθεί οι προωθητικές πολιτικές επεξεργασίες γιατί ο χρόνος δεν επαρκεί για να φυλάμε τα ...οπίσθιά μας.

Η ανανεωτική αριστερά έχει αυξήσει την δύναμή της στην βάση του ΣΥΝ (βλ. εσωκομματικό δημοψήφισμα) - παρότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων έχουν αποχωρήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τον ΣΥΝ είναι ανανεωτικοί - όπως και στους αριστερούς ψηφοφόρους (βλ. βουλευτικές).

Επίσης διατηρεί διακριτό στίγμα και πολιτική απήχηση στην κοινωνία και έχει δεξαμενές υποστήριξης σε ανένταχτο αριστερό κόσμο. Της αξίζει λοιπόν αντί για την φθορά της διαρκώς μετέωρης συνύπαρξης, το ξεδίπλωμα των ιδεών και της πολιτικής της αυτόνομα στην κοινωνία.

Άλλη αναβολή απλά θα σβήσει σιγά σιγά την συμμετοχή στον χώρο αυτό.

2. Να συμμετέχει επίσημα ως συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ, όσο το μόρφωμα αυτό δεν έχει ακόμα παγιοποιηθεί σε πολιτικό κόμμα αντισυστημικού αριστερίστικου προσανατολισμού και τα ζητήματα είναι ακόμη ανοιχτά.

Η κίνηση αυτή προσφέρει πολλά πράγματα:

Πρώτον, δημιουργεί δυνατότητες ανατροπής της πορείας αριστερισμού στον ΣΥΡΙΖΑ με την εγγύηση της παρουσίας των ανανεωτικών και τις αυτόνομες παρεμβάσεις τους, δίνει το δικαίωμα του βέτο σε διάφορες ενέργειες, όσο τουλάχιστον διατηρείται σαν αρχή η συναίνεση στην κορυφή, και μπορεί να χρησιμεύσει στην (θετική) διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ προς τον σοσιαλιστικό και οικολογικό χώρο και την αποτροπή μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε αντικαπιταλιστικό-νεοσταλινικό κόμμα.

Δεύτερον, εισφέρει στο ταμείο του διακριτού "κόμματος της ανανεωτικής αριστεράς"/συνιστώσας, αναλογικά χρήματα που δικαιούται και καρπώνονται τώρα ομάδες των τριάντα ατόμων.

Τρίτον κρατά ανοιχτές πόρτες και διάλογο με τους άλλους συντρόφους μας και απαλύνει τον πόνο από την διάλυση του εγχειρήματος του Συνασπισμού μεταδίδοντας στον κόσμο την εικόνα του βελούδινου ή και συναινετικού διαζυγίου για καλό (λειτουργικότητα) και όχι για κακό (καρέκλες και εξουσία).

Ο πολιτικός λόγος της ανανεωτικής αριστεράς έχει ανοιχτή γραμμή με την κοινωνία και η ισχύς του θα φανεί όταν παραμεριστούν οι οργανωτίστικες εντάσεις και συγχύσεις.

Τέλος, έχει η ΑΑ, όλες πια τις δυνατότητες αυτόνομης πολιτικής έκφρασης, νομιμοποιημένες στα πλαίσια μιας συμμαχίας, όπως ισχύει και για τα άλλα κόμματα/συνιστώσες και ξεφεύγει από τους περιορισμούς στα πλαίσια του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού του ΣΥΝ.

Και το σημαντικότερο: οι βουλευτές της στον ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται να αποχωρήσουν από πουθενά και να δημιουργήσουν περιττά τραύματα στους κουρασμένους από τις διασπάσεις αριστερούς!

Η παραμονή άλλωστε σαν συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει οποτεδήποτε χωρίς άλλα τραύματα.

Για τα παραπάνω χρειάζεται μπόλικος ρεαλισμός και γερό στομάχι. Αποτελούν περισσότερο μια ρεαλιστική διευθέτηση της υπάρχουσας κατάστασης παρά κάτι το ριζικά ανατρεπτικό. Απαιτούν όμως παραμερισμό των εγωϊσμών και των προσωπικών τραυμάτων και νηφάλια σκέψη για το καλό της Αριστεράς. Και σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι για την Ανανεωτική Αριστερά είναι προτιμότερα από μιαν αργή αυτοκτονία στην αγκαλιά του νεοσταλινισμού...