Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Τα εκλογικά αποτελέσματα και οι προοπτικές των Οικολόγων Πράσινων


των Αλέξανδρου Αποστόλου, Κωνσταντίνου Κατώπη, Λιάνας Κατώπη, Παναγιώτη Μίχα, Νίκου Μυλωνά, Λενιώς Μυριβήλη, Γιώργου Παπασπυρόπουλου, Ελένης Παρασκευοπούλου, Δημήτρη Στασινόπουλου 


Η συζήτηση για την πορεία των ΟΠ στις εκλογές είναι απαραίτητο να μην καθυστερήσει. Για να γίνει όμως με αποτελεσματικό τρόπο απαιτείται:
1) να υποχωρήσει σε ένα βαθμό η συναισθηματική φόρτιση ώστε να μπορέσουμε να συζητήσουμε στη βάση ορθολογικών επιχειρημάτων και
2) να συζητήσουμε με στόχο την κατανόηση της κατάστασης και τη βελτίωση της πορείας μας και όχι με στόχο να κατασκευάσουμε επιχειρήματα τα οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα πλήττουν όσους ο καθένας θεωρεί εσωκομματικούς πολιτικούς του αντιπάλους.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να ειπωθούν αρχικά δύο κουβέντες για δύο μύθους που συζητιούνται:

Μύθος πρώτος: "τα εκλογικά αποτελέσματα αποτυπώνουν μια παταγώδη αποτυχία για τους ΟΠ"

Τι λένε όμως τα στοιχεία; Παρά το ότι το αποτέλεσμα των Ο.Π. ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών μας, είναι το καλύτερο που είχαμε ποτέ σε εθνικές εκλογές (φυσικά δεν έχει νόημα η σύγκριση με αποτελέσματα Ευρωεκλογών). 
Η αύξηση του ποσοστού ήταν περίπου 16% και θα είχαμε ξεπεράσει το όριο εισόδου στη Βουλή αν αυτή η αύξηση ήταν 19%. Φυσικά σε ένα περιβάλλον που ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων επανακαθορίζει τη στάση του, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να μας ικανοποιεί αυτή η οριακή αύξηση των ποσοστών των ΟΠ, ιδιαίτερα όταν δεν επιτρέπει την είσοδο στη Βουλή. 
Θα μπορούσαμε να πάμε πολύ καλύτερα. Γιατί δεν τα καταφέραμε;

Μύθος δεύτερος: "τα οργανωτικά και τα εσωκομματικά προβλήματα δεν επέτρεψαν μια μεγάλη αύξηση των εκλογικών ποσοστών των ΟΠ" 

Και οργανωτικά προβλήματα υπάρχουν και εσωκομματικά προβλήματα υπάρχουν. Πρέπει να βρούμε τρόπο να τα λύσουμε. Όμως αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει να κρύψουν και να μας αποπροσανατολίσουν από την κύρια αιτία που μας οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα. 
Δυστυχώς η αντικειμενική λειτουργία και των δύο μύθων είναι η ίδια: χρησιμοποιούνται για να δικαιολογήσουν απολίτικες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις και κυρίως χρησιμοποιούνται για να αποπροσανατολίσουν από το βασικό ζήτημα: Η κύρια αιτία που οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα ήταν η πολιτική μας «γραμμή». Και σε αυτό το ζήτημα θα θέλαμε να επιμείνουμε.

Η κύρια αιτία για το εκλογικό αποτέλεσμα των ΟΠ ήταν η πολιτική "γραμμή" και φυσιογνωμία

Μια γρήγορη ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει ότι... οι ΟΠ πήγαν πολύ καλύτερα από το 2009 στην επαρχία και κυρίως εκεί που υπήρξε έντονη τοπική δράση. Πήγαν όμως χειρότερα στις εκλογικές περιφέρειες της Αττικής (εκτός από τη Β’ Πειραιά) και στην εκλογική περιφέρεια της Α’ Θεσσαλονίκης. 
Αν μάλιστα κάποιος έχει το χρόνο να δει με ακόμα μεγαλύτερη λεπτομέρεια τα αποτελέσματα, θα διαπιστώσει μια προφανή κανονικότητα: πήγαμε χειρότερα εκεί που πήραν τα υψηλότερα ποσοστά τους τα κόμματα του κ. Μάνου και του κ. Τζήμερου (με ασήμαντες εξαιρέσεις). 
Αυτό το γεγονός δεν μπορεί (δυστυχώς) να εξηγηθεί ούτε μέσω των οργανωτικών ούτε μέσω των εσωκομματικών προβλημάτων. Και επομένως δεν μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει εύκολα, αν δηλαδή απλώς αντιμετωπιστούν τέτοιου είδους προβλήματα.

Μια ερμηνεία είναι η εξής: ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων των ΟΠ την προηγούμενη περίοδο, ανήκε σε μεσοαστικά στρώματα. Η σχέση των ΟΠ με αυτά τα στρώματα περνάει κρίση για δύο κυρίως λόγους:
Α) τα στρώματα αυτά λόγω της κρίσης συρρικνώνονται και
Β) κατά τις τελευταίες εκλογές είχαμε σχετικά περισσότερο χρόνο στα ΜΜΕ για να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας και τη φυσιογνωμία μας. Η φυσιογνωμία μας όμως αυτή αρχίζει σιγά – σιγά να μας κατατάσσει στην αριστερά. Οι θέσεις μας για το μνημόνιο και για το «επαχθές» χρέος, η στάση μας απέναντι στις συνεργασίες με το ΣΥΡΙΖΑ και η εκτίμησή μας για το ΣΥΡΙΖΑ δίνουν αυτή την εντύπωση. Αυτή η «στροφή προς τα αριστερά» δεν έγινε αυθαίρετα. Στηρίχθηκε σε αποφάσεις συνεδρίων και του ΠΣ. Επειδή είμαστε ένα δημοκρατικό κόμμα και όχι ένα αρχηγικό κόμμα θα πρέπει να δεχθούμε ότι οι ευθύνες για αυτή τη στροφή μας βαρύνουν χοντρικά όλους.
Ποιο ήταν όμως το αποτέλεσμα αυτής της "αριστερής στροφής"; 

Κάποιοι από τους δυνάμει ψηφοφόρους μας που βρίσκονται στο χώρο ανάμεσα σε εμάς και την αριστερά, παρά την αριστερή στροφή μας (ή και λόγω αυτής) «παρασύρθηκαν» από το ρεύμα που ευφυώς δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ με την κυβερνητική του πρόταση. Αφού λοιπόν δεν διέκριναν και καθαρά τις διαφορές μας, αποφάσισαν να ενισχύσουν την προοπτική που πρότεινε η αριστερά.

Κάποιοι από τους δυνάμει ψηφοφόρους μας που ανήκουν κυρίως στα (συρρικνωμένα) μεσοαστικά στρώματα διέκριναν αυτά τα στοιχεία στη φυσιογνωμία μας και διαπίστωσαν ότι υπήρχαν και άλλες ενδιαφέρουσες για αυτούς εναλλακτικές λύσεις: το κόμμα του κ. Μάνου και του κ. Τζήμερου. Αρκετοί λοιπόν από αυτούς τους «παραδοσιακούς» ψηφοφόρους μας επέλεξαν τα προαναφερθέντα κόμματα, τα οποία έτσι και αλλιώς δεν υπήρχαν στις προηγούμενες εκλογές.
Ευτυχώς για εμάς, τα δύο αυτά φαινόμενα αντισταθμίστηκαν και ελαφρά υπερκαλύφθηκαν από την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ: ένα τμήμα των ψηφοφόρων του μας προτίμησε αυτή τη φορά και έτσι παρουσιάστηκε η οριακή αύξηση των ποσοστών μας.
Τα πολιτικά συμπεράσματα από αυτή την ερμηνεία 

Αυτή η αριστερή στροφή πρέπει να ενισχυθεί ή πρέπει να αναστραφεί; 
Προφανώς η απάντηση στο ερώτημα δεν μπορεί να γίνει με τεχνικούς όρους ή κυρίως με εκλογικούς όρους, δηλαδή με κριτήριο το τι μας συμφέρει εκλογικά. Δεν είμαστε κατάστημα το οποίο θέλει να προσελκύσει πελάτες με τον οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό το μοντέλο ταιριάζει στα λαϊκίστικα κόμματα, και δεν χρειάζεται και άλλα τέτοια ο τόπος.

Το ζήτημα είναι προς τα πού θέλουμε να προχωρήσει η κοινωνία και η χώρα. 
Σε αυτό το πλαίσιο η δική μας άποψη συνοπτικά περιγράφεται από τρεις άξονες:

Α) Θα πρέπει να υπερβούμε το δίλημμα μνημόνιο – αντιμνημόνιο γιατί πολιτικά δεν εξυπηρετεί τις επιδιώξεις μας. Το πρόγραμμά μας περιλαμβάνει την ανάγκη μεγάλων μετασχηματισμών και μεταρρυθμίσεων της ελληνικής κοινωνίας και αυτές θα πρέπει να προβάλλουμε. Αυτοί οι μετασχηματισμοί θα πρέπει να είναι ο ένας άξονας της πολιτικής μας παρέμβασης και όχι το δίλλημα που προαναφέρθηκε.
Έτσι θα φανεί πως μπορεί το μνημόνιο να βρίσκεται σε κατεύθυνση διαφορετική από τις δικές μας επιδιώξεις (αφού επιβλήθηκε από μια συντηρητική Ευρώπη σε ένα πολιτικό σύστημα που αγωνίζεται να περισώσει τα συμφέροντα που εξυπηρετεί εδώ και δεκαετίες), όμως περιλαμβάνει και μεταρρυθμίσεις οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με αυτό το πελατειακό κράτος και μας βρίσκουν σύμφωνους.
Β) Οι μετασχηματισμοί που επιδιώκουμε επιβάλλουν ενίσχυση και όχι αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Θέλουμε να είμαστε μέσα στην ΕΕ, μέσα στο ευρώ, επιδιώκουμε μια ομόσπονδη Ευρώπη.

Γ) Θα πρέπει να θέσουμε ξανά στην πρώτη γραμμή, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, τις πολιτικές μας θέσεις και επιδιώξεις που σχετίζονται με άμεσο τρόπο με τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Χωρίς την ισχυροποίηση αυτού του άξονα δεν μπορούν να αποσαφηνιστούν οι λόγοι ύπαρξης της πολιτικής οικολογίας.

Ποια είναι η προοπτική; 

Αν επικεντρώσουμε τη συζήτηση μεταξύ μας σε οργανωτικά ή εσωκομματικά ζητήματα δεν υπάρχει προοπτική. Το ζήτημα είναι το πολιτικό μας στίγμα και ας μην αποφεύγουμε αυτή τη δύσκολη συζήτηση.

Η επιλογή που περιγράψαμε προηγουμένως είναι η μία. Προσπαθεί να αποσαφηνίσει το πολιτικό μας στίγμα, κάνει σαφέστερες τις διακρίσεις μας από την αριστερά, μας απομακρύνει ίσως από ένα τμήμα του αριστερού ακροατηρίου μας (όχι όμως από το σύνολο αυτού του ακροατηρίου) και μας βοηθά να πλησιάσουμε πάλι ένα πιο παραδοσιακό τμήμα των ψηφοφόρων μας που δεν εντάσσουν αναγκαστικά τον εαυτό τους στην αριστερά. 
Σε αυτό το επίπεδο ένα κόμμα της πολιτικής οικολογίας δεν μπορεί παρά να είναι πολυσυλλεκτικό: δεν μπορεί να αναφέρεται μόνο σε μεσοαστικά στρώματα, δεν μπορεί όμως να μην αναφέρεται και σε αυτά τα στρώματα.

Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη επιλογή, ας την περιγράψουν όσοι την υποστηρίζουν.

Όμως η στασιμότητα στη σημερινή κατάσταση θα είναι καταστροφική. 
Αργά ή γρήγορα ένα τμήμα των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που μας ψήφισαν θα βρει άλλες επιλογές εξουσίας και κυβερνητικής πρότασης, πιο κοντινές στις επιδιώξεις του. Και τότε θα έχουμε δίκιο να μιλάμε για παταγώδη εκλογική αποτυχία, όταν τα εκλογικά ποσοστά όχι μόνο δεν θα ανεβαίνουν οριακά αλλά θα κατρακυλούν ραγδαία.

Η θέση στην οποία βρισκόμαστε είναι εξαιρετικά ασταθής: ας συζητήσουμε επιτέλους πολιτικά μεταξύ μας, ας ξεπεράσουμε τις διαδικαστικές συζητήσεις, ας αφήσουμε τις άγονες προσωπικές αντιπαραθέσεις και ας συγκρατήσουμε τις προσωπικές επιδιώξεις. Ας προσπαθήσουμε να πείσουμε πολιτικά ο ένας τον άλλον, ας προσπαθήσουμε να ακούσουμε ο ένας τα πολιτικά επιχειρήματα του άλλου. 
Και ας επιλέξουμε μετά με δημοκρατικό τρόπο, με άμεση πραγματοποίηση συνεδρίου, την πορεία μας είτε προς τη μία είτε προς την άλλη κατεύθυνση: τότε οι ΟΠ θα έχουν προοπτική.

13 σχόλια:

  1. "Μια γρήγορη ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων δείχνει ότι... οι ΟΠ πήγαν πολύ καλύτερα από το 2009 στην επαρχία και κυρίως εκεί που υπήρξε έντονη τοπική δράση"
    Τα μαθηματικά βοηθούν:
    Εθνικό ποσοστό ΟΠ: 2,93%
    Δ.Ε. Οινοφύτων: 2,48% (βιομηχανίες Οινοφύτων, χρώμιο, κλπ)
    Δ.Ε. Μεσαπίων: 2,26% (ΛΑΡΚΟ, ρυπασμένος υπόγειος υδροφόρος, κλπ)
    Δ.Ε. Κηρέα: 1,42% (ΒΙΠΕ Μαντουδίου)
    Δ.Ε. Νηλέως: 1,84% (ΒΙΠΕ Μαντουδίου)
    Δ.Ε. Κερατέας: 1,86% (ΧΥΤΑ Κερατέας)
    Δ.Ε. Ασπροπύργου: 2,31% (Θριάσσιο)
    Δ.Ε. Ικαρίας 2,33% (ανεμογεννήτριες)

    Κάτι δεν πάει καλά με την ανάλυση. Τα ποσοστά των ΟΠ είναι χαμηλότερα του μέσου όρου εκεί που δόθηκαν μεγάλες μάχες σχετικά με το περιβάλλον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω αν αυτή η εκτίμηση είναι η δική σου ή του κόμματος και που συνδέονται τα δύο. Ωστόσο, σε πολλά σημεία θα συμφωνήσω.
    Έχω δηλώσει κι άλλη φορά ότι δε σας στήριξα, αλλά όχι μόνο έλεγα τον καλό λόγο, αλλά έβαλα και την υπόλοιπη οικογένεια (βασικά τη μοίρασα σε δύο κόμματα) να σας στηρίξει (τι γραμμή περνάω ο πούστης). Μάλλον θα πεις δεν ήταν αρκετό, αλλά λυπήθηκα όντως. Δεν πειράζει έρχονται εκλογές οσονούπω.

    Ωστόσο, ακόμα μία φορά δε με ακούσατε. και τονίζεται στο κείμενο. Απεμπολίσατε το κίνημα. Δε γίνατε κομμάτι του (όπως έκανε τόσα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ με τα κοινωνικά κινήματα και τώρα εκείνη την κοινωνική ακτινοβολία την κέρδισε σε ψήφους). Γιατί στην τελική εκείνο που μένει δεν είναι οι ψήφοι, αλλά ο αγώνας και το κίνημα. Αλλάξτε στρατηγική, γίνετε ένα με τον κόσμο. Το βλέπει και το κείμενο (όταν κάνει λόγο για αύξηση στην επαρχία όπου υπήρχε τοπική δράση).

    Ένα άλλο ζήτημα ότι δεν έχετε καταφέρει να σταθεροποιήσετε ένα πυρηνικό ποσοστό συσπείρωσης. Ουσιαστικά είναι ποσοστό αντιδικομματικό/αμφισβήτησης. Πρέπει το ποσοστό να γίνει συμπαγές. Και σε αυτό φταίει η απουσία προβολής θέσεων για άλλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Γιατί άλλο η οικολογική κινηματική θέση κι άλλο η προβολή πολιτικών θέσεων μέσα στο κίνημα. Τόσα χρόνια στο διαδίκτυο, δεν κατορθώσατε να το προσεγγίσετε ορθά κι επιθετικά (σε αντίθεση με αριστερούς, ακόμα και το ΚΚΕ έχει περισσότερες αναρτήσεις στο Facebook και τα Blogs =>όπερ δείχνει μία κατάντια).

    Σε ένα άλλο πιο πολιτικό επί θέσεων ζήτημα. Οι οικολόγοι μοιάζουν να μην ξέρουν πού να σταθούν. Φιλελεύθερα; Ή αριστερά σοσιαλδημοκρατικά; Το ένα φέρνει άμεση σύγκρουση με την ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας και το άλλο κίνδυνο ταύτισης με υπάρχοντα κόμματα. Το επιχείρημα ότι ο κόσμος κινήθηκε αριστερά δεν πιάνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε απλά αριστερής προοπτικής ψήφο ή άρνησης του δικομματισμού. Τα πήρε επειδή ήταν γνώριμος μέσα στο κίνημα με πλήρεις θέσεις για όλα (άσχετο αν συμφωνούμε ή όχι). Συχνά υποψήφιοι ήταν κοντύτερα στο Μάνο παρά στην Οικολογία (ως πολιτικό κίνημα) και αν το θες πιο αντι-αριστεροί από όσο πρέπει. Γιατί στην τελική η δεξαμενή των Οικολόγων είναι το Κέντρο και η Αριστερά, όχι η δεξιά.

    (το έκανα μεγάλο το σχόλιο;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα πράγματα είναι περισσότερο απλά, από όσο τα παρουσιάζουν οι συγγραφείς του άρθρου. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι οι επισημάνσεις που κάνουν είναι όλες εσφαλμένες. Το αντίθετο, μάλιστα. Οι περισσότερες είναι ορθές, πλην, όμως, η παρουσίασή τους, με τον τρόπο που γίνεται, δεν οδηγεί τους συγγραφείς του άρθρου στο συμπέρασμα, που αβίαστα, βγαίνει, αν κάποιος συναθροίσει όλες αυτές τις επισημάνσεις και διαπιστώσεις.

    Το γιατί δεν οδηγούνται οι συγγραφείς του άρθρου στο συμπέρασμα που, εκ των πραγμάτων, προκύπτει, από τις επισημάνσεις που κάνουν, είναι απολύτως κατανοητό και έχει να κάνει με το αμείλικτο περιεχόμενο του εν λόγω συμπεράσματος, που έρχεται να κλειδώσει και την εξήγηση της μεγάλης εκλογικής ήττας των Οικολόγων Πράσινων, τους οποίους, ούτε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατάρρευσης του δικομματισμού βοήθησε, αλλά ούτε και η επιστράτευση του Daniel Kohn-Bendit.

    Δυστυχώς, όπως έγραψα παραπάνω, το συμπέρασμα, που προκύπτει από τις επισημάνσεις των ίδιων των συγγραφέων του άρθρου, είναι ότι η εκλογική αποτυχία των Οικολόγων Πράσινων έχει δομικά χαρακτηριστικά και συνοψίζεται, ως εξής :

    Μέσα στα πλαίσια της εξελισσόμενης, υπερμεγέθους και ολοένα και εμβαθυνόμενης οικονομικής κρίσης, στην οποία έχει περιέλθει η ελληνική οικονομία και κοινωνία, η ίδια η ύπαρξη των Οικολόγων Πρασίνων αποτελεί έναν πολιτικό και κοινωνικό αναχρονισμό, προσδιορίζοντάς τον, ως ένα μόρφωμα, που ευρίσκεται, εκτός τόπου και χρόνου, αφού άλλου - και μάλιστα εντελώς διαφορετικού - περιεχομένου είναι η συζητώμενη τρέχουσα πολιτική ατζέντα, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τις επαγγελίες τους.

    Αυτή την ωμή και απροκάλυπτη αλήθεια δεν μπορούν να την αντικρύσουν και να την διαπιστώσουν οι συγγραφείς του άρθρου, το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού οι άνθρωποι δεν είναι εύκολο να καταλήγουν σε, ούτε να αποδέχονται, τέτοιου είδους, αυτοκαταργητικές διαπιστώσεις.

    Υπάρχει και κάτι άλλο, το οποίο είναι, ακόμα πιο χειρότερο, ως διαπίστωση, από το παραπάνω συμπέρασμα. Για τους Οικολόγους, μάλιστα, αυτό είναι πολύ χειρότερο απο το προηγούμενο συμπέρασμα :

    Ο πλήρης "ευρωπαϊσμός" τους, ο οποίος αποτελεί ένα είδος ταυτότητας, για τους Οικολόγους Πράσινους (ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, μάλιστα, ως πατριάρχης του χώρου και ουσιαστικός ιδρυτής του χώρου, αποτελεί ένα έμπρακτο/προσωποποιημένο δείγμα αυτής της ταύτισης του ευρωπαϊσμού, ως ιδεολογίας, με τον ελληνικό οικολογικό χώρο), μέσα στις παρούσες καταθλιπτικές συνθήκες, αποτελεί ένα ολοένα και μεγαλύτερο βαρύδι στην όποια προσπάθειά τους να αποκολληθούν από τα ποσοστά του 2%, ή του 3%. Η εκλογική αναμέτρηση της 6/5/2012 και η κονιορτοποιημένη διασπορά της ψήφου του εκλογικού σώματος, από την οποία οι Οικολόγοι Πράσινοι ουδέν καρπώθηκαν αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

    Το ζήτημα είναι, αν οι ίδιοι οι Οικολόγοι έχουν το κουράγιο να αποδεχθούν, ως αντικειμενικό γεγονός, αυτήν την διαπίστωση. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο.

    Αλλά, όσο και αν είναι δύσκολη μια τέτοια διαπίστωση, είναι απαραίτητο να γίνει. Μόνον έτσι θα μπορούσαν οι Οικολόγοι (και ειδικά οι συγγραφείς του άρθρου) να δουν, κατάματα, την πραγματικότητα και να αποφασίσουν για το τι πρέπει να κάνουν.


    (Αν μπορούν να κάνουν κάτι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αφιερωσα πανω απο μια ωρα να διαβασω τα πολυ αξιολογα βιογραφικα της Α,Β, Αθηνας, Πειραια και Θεσσαλονικης. Οι υποψηφιοτητες ηταν πολυ καλυτερες απο καθε προσδοκια μου. Ηξερα μερικους απο το παλαιο οικολογικο κινημα της δεκαετιας του 80 .

    Υπηρχαν ολες οι ειδικοτητες, δικηγοροι, κοινωνιλογοι, ανθρωπολογοι, αρχιτεκτονες,μηχανικοι διαφορων ειδικοτητων, παλιοι συνδικαλιστες απο αριστερους και ελευθεριακους χωρους και κινηματα, ενεργοι πολιτες, περιβαλλοντολογοι, βιοκαλλιεργητες, φιλοζωοι, εκπαιδευτικοι περιβαλλοντικης εκπαιδευσης, οικονομολογοι, ….ακομα και οικονομολογος στο ΚΕΠΕ/ΟΟΣΑ!

    Ολοι αυτοι οι ανθρωποι φαινονται πολυ αξιολογοι, αλλα υποθετω οτι δεν αξιοποιηθηκαν στην συνταξη του προγραμματος . Ομως -φαινεται- οτι η προεκλογικη εκστρατεια εγινε μονον απο ελαχιστους υποψηφιους και ηταν πολυ χαλαρη, σε σχεση με την ενταση και τον φανατισμο που επεδειξαν οι ομοροι πολιτικοι χωροι (ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ).Ειμαι σιγουρος οτι αν ειχε ενεργοποιηθει δραστηρια μολις το 50% των υποψηφιων, το ποσοστο των ΟΠ θα προσεγγιζε το 3.5 έως 3.8%.

    Ακομα πιο πολυ απο την ελλειψη αποτελεσματικης επικοινωνιας/ προπαγανδας των θεσεων, φαινεται να επαιξε ρολο η αρκετα απολιτικη γενια 18-35, που συμπεριφερθηκε σαν κοπαδι σαρδελλες, οταν επιτιθενται τα δελφινια. Πολλοι νεοι ψηφοφοροι εστριψαν προς τα ακροδεξια και ακομη περισσοτερα προς τα αριστερα, αφου το παιδι με τις φαβοριτες εχει -προσωρινα- το αστρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για την κινητοποιηση των υποψηφιων βουλευτων των ΟΠ:
    1. Μονον ενας απο τους δεκα γνωστους μου μου εστειλε email και αυτος ηταν στην Β Αθηνων, ενω ψηφιζω Α Αθηνων. Δεν χρησιμοποιηθηκε λ.χ. ο καταλογου email των μηχανικων απο το ΤΕΕ απο υποψηφιους βουλευτες ΟΠ μηχανικους.
    2. Με δικη μου πρωτοβουλια επηρεασα δυο στενους συγγενεις μου και ψηφισαν ΟΠ, χωρις να εχω καμια οργανωτικη συνδεση.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σωστές όλες οι αναλύσεις, αλλά σας ξεφεύγουν μερικά. 1)Ένα μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων των δύο προηγούμενων εκλογών προέρχονταν από τον χώρο της Ανανανεωτικής Αριστεράς που ασφικτιούσε στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί τώρα ψήφισαν ΔΗΜΑΡ. 2)Η σύγχιση μεταξύ των τοπικών κοινωνιών και των τοπικών ομάδων διαμαρτυρίας. Η στροφή ορισμένων στελεχών προς το ΣΥΡΙΖΑ επέτεινε αυτή τη συγχιση μέσα και έξω από το κίνημα. Απομάκρινε παραδοσιακούς φίλους που δεν είχαν σχέση με την Αριστερά ή και την Πολιτική και ταύτισε τους Πράσινους με τα κινήματα διαμαρτυρίας. Έτσι εξηγούνται και τα μικρά ποσοστά εκεί που δόθηκαν οι μεγαλύτεροι αγώνες. 3) Η προάσπιση του περιβάλλοντος δεν μπορεί να γίνεται με μάχες οποσθοφυλακής, με όχι σε όλα. Δυστυχώς πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες και εφικτές προτάσεις, οι οποίες δεν είναι άμοιρες περιβαλλονικού κόστους. Στη ζωή δεν συγκρούεσαι μόνο με τον κεφαλαιοκράτη αλλά και με τον άνεργο εργάτη και την οικογένειά του. π.χ. Η αντιμετώπιση για τα μεταλεία χρυσού στη Χαλκιδική ήταν η σωστή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αποτελεί παραδοξότητα ένας οικολογικός πολιτικός σχηματισμός να λαμβάνει ποσοστά αισθητά μικρότερα από το εθνικό του ποσοστό εκεί όπου υπήρξαν πραγματικοί και έντονοι περιβαλλοντικοί αγώνες το τελευταίο διάστημα.
    Αποτελεί παραδοξότητα ο υπεύθυνος ενός ιστολογίου που ο τίτλος του περιέχει επιθετικό προσδιορισμό παράγωγο της "αριστεράς" να εισηγείται στον πολιτικό σχηματισμό που ανήκει να απομακρυνθεί περαιτέρω από τον παραπάνω χώρο με τον οποίο ούτως ή άλλως έχει αναιμική σχέση.
    Κ.Ο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν ξερω τι λετε, για τις μαρξιζουσες αναλυσεις, αλλα αν καποιος ψηφισε την ευπορη γηρασμενη αριστερα (δηθεν μεταρρυθμιστικη) και πριν ψηφιζε ΟΠ μονον κακο εκανε. Οι ανθρωποι ειχαν κυριολεκτικα λυσσαξει (ονειρωξη ηταν )να συγκυβερνησουν με το "μεταρρυθμιστικο ΠΑΣΟΚ" τυπου Μοσιαλου, Ραγκουση,Λοβερδου, Χρυσοχοϊδη και τους μεταρρυθμιστες ΝΔ" τυπου Χατζηδακη (της σκληρης ΟΝΝΕΔ),με την βοηθεια καθηγηταδων και μεγαλοκληρονομων διανουμενων τυπου Δοξιαδη και αλλων προθυμων δυναμεων και δεν τους βγηκε γιατι απλως καταποντιστηκε το ΠΑΣΟΚ. 2. Γι αυτους που δεν ειχαν σχεση με την πολιτικη, την οικολογια & το περιβαλλον και - ακομη περισσοτερο- με την αριστερα δεν μπορω να κανω τιποτα. Αν και οι περισσοτεροι εχουν υποστει 9χρονη ή 12χρονη εκπαιδευση η πλειονοτητα ειναι , πολιτικα και επαγγελματικα αναλφαβητοι και αποτελουν μεγαλο βαριδι στην κοινωνια μας.3.Η αγνοια και η ημιμαθεια σκοτωνει.
    Πολλα παραδειγματα μπορω να αναφερω οπως τα υπερχρεωμενα νοικοκυρια, αυτους που εχασαν πολλα χρηματα στο χρηματιστηριοΜια ειδικη περιπτωση ειναι η οικολγικη...υστερια, που ηδη ειχε εμφανιστει στις αρχεςτης δεκαετιας του 80. Οταν καποιος δεν μπορει να ενημερωθει, να ποσοτικοποιησεικαι να αποφασισει,ενω οι καθηγηταδες υπερβαλλουν εσκεμενα, γιατι συνηθως θελουν χρηματοδοτηση για τα περιβαλλοντικα εργαστηρια τους και τους μεταπτυχιακους τους, ενω ταυτοχρονα υπαρχει ανεργια, τοτε μερικα αποτελεσματα ειναι αναμενομενα .

    Αρκετοι σκεπτιστικες προοδευτικοι πολιτες ψηφισαν ΟΠ, στην οποια υπαρχει ελπιδα, αντι την συστημικη σοσιαλδημοκρατια του Φωτη ή τον δηθεν επαναστατικο ΣΥΡΙΖΑ με τις 12 συνιστωσες του και τους 40-ετους διαρκους δραστηριοτητας επαγγελματικα στελεχη τους, ως πυρηνα εξουσιας (το τελυταιο ισχυει και στους 2 σχηματισμους). Για μερικους υπηρξε και η δικαιωση της εκλογης τους ως βουλευτες. Δεν ειναι και λιγο!!!

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αφώτιστε Φιλέλληνα
    Νομίζω ότι κατόρθωσες να αποδείξεις ότι είσαι ¨΄ονομα και πραγμα¨. Κρίμα.
    Εξηγούμαι: 1) Τους ανθρώπους τους κρίνομε από τις πράξεις τους και όχι από τις προθέσεις τους. Τις προθέσεις τις κρίνει ¨ο ετάζων νεφρούς και καρδίας¨, ο οποίος και τις ξέρει. Εσύ καταδίκασες τη μεταρρυθμιστική αριστερά αναφέροντας μόνο προθέσεις ή καλλίτερα εκχέοντας την προκατάληψή σου. 2) Κανείς δεν σου ζητά να κάνεις κάτι για τους απλούς ανθρώπους ¨που δεν είχαν σχέση με την πολιτική την οικολογίακαι το περιβάλλον¨, έζησαν όμως τίμια και έθρεψαν την οικογένειά τους με τον υδρώτα του προσώπου τους. Αυτούς εγώ τους λέω πατριώτες και Έλληνες.
    (Όχι φιλέλληνες). Κάνε λοιπόν κάτι για τον εαυτό σου. Πάψε να υποτιμάς τους ανθρώπους με τη μικρή μόρφωση. Οι περισσότεροι αποφοίτησαν το μεγάλο σχολείο της ζωής και εκεί μαθαίνεις ότι δεν μπορείς να μάθεις από τα πανεπιστήμια. Την ταπεινότητα και ότι η γνώση χωρίς αρετή είναι πανουργία. 3) Η ελπίδα για αλλαγή δεν είναι ¨μάνα¨κανενός. Και οι Οικολόγοι και η μεταρρυθμιστική αριστερά και η ριζοσπαστική αριστερά και άλλοι, κάτι έχουν να πουν και να προσφέρουν. Αρκεί να μάθουμε να ακούμε, να διαλεγόμαστε και να συνεργαζόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Συμπληρωματικες σκεψεις για τους ΟΠ

    Αυτο που δεν εχω καταλαβει ποτε, ειναι ο βολονταρισμος. Τοσο βιασυνη και σπουδη. Στην συγκεκριμενη περιπτωση του αρθρου "Ρε σεις, ο Ρουβίκωνας!" του Νίκου Ράπτη
    , παρατηρειται οικολογικος βολονταρισμος και το κυριοτερο κακιζει τους ΟΠ οτι δεν εγιναν -προεκλογικα- η …πρασινη συνιστωσα του ΣΥΡΙΖΑ.

    Σε τετοιες συνθηκες, ειναι αθλος και μονον οτι οι ΟΠ αυξησαν το ποσοστο τους κατα 15% και για λιγες χιλιαδες ψηφους δεν ξεπερασαν το 3%

    Αντιθετα ο αρθρογραφος Νίκος Ράπτης καταληγει :

    “Η εξέλιξη αυτή μετατρέπει τις επόμενες εκλογές του Ιουνίου σε μετωπική σύγκρουση για την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η αυτόνομη παρουσία των ΟΠ -και άλλων ενδιάμεσων δυνάμεων- στην εκλογική αντιπαράθεση ισοδυναμεί με εκλογικό και -λόγω των αλλεπάλληλων εκλογικών αποτυχιών- πολιτικό αυτοχειριασμό.

    Καθώς αποκλείεται η συνύπαρξη με τις δυνάμεις του «μεγάλου δικομματισμού», μένουν δύο επιλογές:

    η σύμπραξη με τις φιλελεύθερες δυνάμεις που τείνουν να εκφράσουν τα μεσοστρώματα των πόλεων με ευρωπαϊκό προσανατολισμό·

    η συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ, εκφραστή των υπολειμμάτων της ανανεωτικής αριστεράς και ποικιλώνυμων διαφωνούντων του ΠΑΣΟΚ.

    Όποιοι στο «και πέντε» εξετάζουν αυτό που εμείς προτείναμε στις «παρά τέταρτο», την σύμπραξη δηλαδή με το ΣΥΡΙΖΑ, ας γνωρίζουν πως το «παράθυρο ευκαιρίας» για «φεντεραλιστικό» ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε στις 6 και στις 10 Μαΐου. Σύμπραξη με το ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πλέον άνευ όρων ένταξη στο κόμμα της μαφιοκρατίας και της παραοικονομίας, στο «κόμμα της δραχμής».”

    Για τη χώρα και τους ΟΠ, για την πράσινη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, έφτασε η κρίσιμη ώρα των μεγάλων αποφάσεων.

    Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός”
    http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/re-seis-o-roybikonas-toy-nikoy-rapti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. (συνεχεια)
    Μερικες καταληκτικες παρατηρησεις ενος απλου ψηφοφορου των ΟΠ

    1. Με την οπτικη μου, ως απλος μεσηλικας ψηφοφορος των ΟΠ, αναγνωριζω οτι-επιτελους- κατι αρχιζει τα τελευταια χρονια να δημιουργειται στον πολιτικο χωρο των ΟΠ. Ενας μικρος Οικολογικος ΣΥΡΙΖΑ. Με εργαζομενους (και οχι 40 χρονια στελεχη στην αριστερα), εμπειρους επιστημονες διαφορων ειδικοτητων, ενεργους πολιτες των τοπικων κινηματων, βιοκαλλιεργητες, της γενιας του πολυτεχνειου,ποδηλατες, φυσιολατρες, ατομα που ασχολουνται με ΑΜΕΑ και ομοφυλοφυλους, φυγαδες της πολης,…(μια εξεταση των βιογραφικων των υποψηφιων βουλευτων, μου προκαλεσε ευχαριστη εκπληξη. Τετοιοι ανθρωποι -στην πλειονοτητα τους- γνωριζουν πολυ καλα τι θελουν, δεν ποδηγετουνται ουτε αγονται και φερονται απο τα “μικρα αριστερα αναστηματα” του σημερινου πολιτικου χωρου.

    2. Δεν γνωριζω τον συγγραφεα, αλλα η βολονταριστικη συμπεριφορα πρωην και νυν μελων αριστερων σχηματισμων και οργανωσεων, δηλ,. της “προωρης… πολιτικης εκσπερματισης” μονον οικολογικη δεν ειναι.

    3. Oπως εγραψα παραπανω :”Σε τετοιες συνθηκες, ειναι αθλος και μονον οτι οι ΟΠ αυξησαν το ποσοστο τους κατα 15% και για λιγες χιλιαδες ψηφους δεν ξεπερασαν το 3%”, ενω ο Ν.Ρ. και αλλοι το ερμηνευουν ως εκλογικη καταστροφη.

    Συμφωνω απολυτα με την αναλυση σου, ιδιως στην καταληξη του σχολιου σου “μία τέτοια κίνηση θα έχει προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη στους Ο-Π. Να μην αφήσουμε λοιπόν μία κίνηση με σαφή τακτικά πλεονεκτήματα σήμερα να επισκιάσει τα εξαιρετικά σοβαρά, στρατηγικού χαρακτήρα πλέον, μειονεκτήματα που θα έχει για τους Ο-Π αύριο.”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. (συνεχεια)
    ΥΓ Το σχολιο απο την Δύστροπη Πραγματικότητα

    http://panosz.wordpress.com/2012/05/09/ecogreens-171/#comment-143438

    Μαΐου 12, 2012 στις 10:08 μμ

    Δύστροπη Πραγματικότητα

    Είμαι της άποψης πως οι Ο-Π πρέπει να κατέβουν αυτόνομα, εαν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν ως κόμμα και μετά από τις επόμενες εκλογές…

    Σύμπραξη με την Δημαρ είναι πολιτική αυτοκτονία εφόσον το κόμμα αυτό θεωρείται πως βρίσκεται πολύ κοντά στο Πασοκ και, πέραν αυτού, έχει μία μάλλον μπερδεμένη πολιτική με αποτέλεσμα κανείς να μην έχει πολυκαταλάβει τι ακριβώς πρεσβεύει, πέραν του γεγονότος πως είναι υπέρ της δημοκρατίας ως πολιτικού συστήματος και υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας.

    Σύμπραξη με την φιλελεύθερη δεξιά επίσης δεν νοείται εφόσον οι φιλελεύθεροι μπορεί να έχουν κάποιες σωστές ιδέες σε κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα, στα οικονομικά όμως οι απόψεις τους βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση με τις απόψεις αυτές που βύθισαν ένα πολύ μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας στην ύφεση.

    Τέλος, με τον Συριζα δεν θεωρώ πως μπορεί να υπάρξει σύμπλευση.

    Πρώτον, γιατί μετά την εκλογική του ενίσχυση, οι Ο-Π θα μετατραπούν βαθμιαία σε μία ακόμα συνιστώσα του και τίποτα άλλο. Σε αυτή την περίπτωση όχι μόνο ουσιαστικά θα πάψουν να υπάρχουν αυτόνομα αλλά θα είναι και αναγκασμένοι να υιοθετήσουν όλο το υπόλοιπο πακέτο απόψεων του Συριζα. Επιπλέον θα είναι αναγκασμένοι να συμβιώνουν με συνιστώσες οι οποίες έχουν ένα μάλλον αυταρχικό πολιτικό προσανατολισμό, κάτι το οποίο θα βλάψει φυσικά τους Ο-Π.

    Ένας δεύτερος λόγος είναι πως εαν λάβει χώρα στην παρούσα φάση αυτή η σύμπραξη θα δημιουργηθεί η εντύπωση σε μία μερίδα ψηφοφόρων πως οι Ο-Π είναι πολιτικά οπορτουνιστές, οι οποίοι επιλέγουν να πάνε με αυτόν που τώρα εμφανίζει την μεγαλύτερη εκλογική ενίσχυση. Η εντύπωση πως οι Ο-Π είναι κόμμα αρχών θα εξαφανιστεί εφόσον θα έχουν φανεί τόσο πρόθυμοι να συμπράξουν με τον ουσιαστικό νικητή των τελευταίων εκλογών. Κάτι τέτοιο όμως θα πλήξει ανεπανόρθωτα την εικόνα των Ο-Π και αρα θα μειώσει σημαντικότα και την όποια εκλογική τους απήχηση.

    Ας μην γελιόμαστε, μία τέτοια σύμπραξη σίγουρα μπορεί να φέρει οφέλη βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα όμως, ειδικά όταν θα έχει καταλαγιάσει όλη αυτή η φασαρία των ημερών, μία τέτοια κίνηση θα έχει προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη στους Ο-Π. Να μην αφήσουμε λοιπόν μία κίνηση με σαφή τακτικά πλεονεκτήματα σήμερα να επισκιάσει τα εξαιρετικά σοβαρά, στρατηγικού χαρακτήρα πλέον, μειονεκτήματα που θα έχει για τους Ο-Π αύριο."


    Αφωτιστος Φιλελλην, Ελευθερος Επαγγελματιας Μηχανικος ΕΜΠ ,
    διαδικτυακος σατιρικος (ενιοτε και σαρκαστικος) συγγραφεας και σχολιαστης
    ανεντακτος, αδεσμευτος με ελληνικο διαβατηριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πολύ ενδιαφερον κειμενο και ο Διαλογος
    Οι Οικολογοι Πρασινοι πρεπει να βιαστουνε,ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
    να μην χανουν το κουραγιο τους και να θυμισουν στον ελληνικό λαό την Κουλτουρα συνεργασιων - η οποια στην περιπτωση τους ειναι Ουσιαστική και οχι ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ οπως στις... συνιστωσες ... Α ηταν στην Βουλή (παρα τριχα) τωρα ισως να ειχαμε κυβερνηση και να μην ειμασταν ενα βημα πριν την ΑΒΥΣΣΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU