Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014

Βάσω Κιντή: Δεν έχει μόνο η απραξία συνέπειες αλλά και μια βεβιασμένη πράξη που [...] "καίει" πρόσωπα και προοπτικές

"Ο σοσιαλισμός ήταν όπου πήγαινε ο Ανδρέας. 
 Το σωστό είναι όπου δείχνουν οι 58."
Ό,τι αγαπούν οι 58

της Βάσως Κιντή*

Ξέρω ότι η φράση του Γκράουτσο Μαρξ «Αυτές είναι οι αρχές μου, κι αν δεν σας αρέσουν, έχω κι άλλες» έχει χρησιμοποιηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας στη δίνη που ζούμε. Τη σκέφτηκα όμως πάλι καθώς διάβαζα το τελευταίο από τα κείμενα του φίλου Αχιλλέα Γραβάνη, ενός από τους 58, σχετικά με την αναμόρφωση της κεντροαριστεράς. Στο κείμενό του με τίτλο «Φρέσκα κεντροαριστερά μυαλά» στην Athens Voice (27/12/13) γράφει:
«Η αρχική προσπάθεια της Πρωτοβουλίας των 58 ήταν το μπόλιασμα με φρέσκα μυαλά των δύο κομμάτων της Κεντροαριστεράς, με τη δημιουργία μίας «πολιτικής διεπιφάνειας» συνεργασίας και πολιτικής συμπόρευσης των κομμάτων, κινήσεων και ανένταχτων πολιτών του χώρου. […] Η Πρωτοβουλία των 58 αντιμετωπίζει πλέον το δίλημμα της αναθεώρησης της μορφής της πολιτικής της παρέμβασης. Πιο ρεαλιστική και πολιτικά αποτελεσματική κίνηση δείχνει πλέον η αναστροφή της φοράς πολιτικής μετακίνησης: αντί το φρέσκο να μπολιάσει το παλιό, ίσως είναι πολιτικά προτιμότερο το ποιοτικό παλιό να εμπλουτίσει με εμπειρία το φρέσκο με την δημιουργία μιας νέας Προοδευτικής Δημοκρατικής Παράταξης.»
Αφού επί τόσους μήνες κατακεραύνωναν όποιον τολμούσε να εκφράσει επιφυλάξεις για τη γραμμή τους που επιχειρούσε, υπό τη σκέπη μια Ελιάς, να στηρίξει το παλιό μπολιάζοντάς το με το νέο, έρχονται σήμερα, μετά τη σύγκρουση με την πραγματικότητα, να πουν με μεγάλη άνεση ότι αυτό δεν δούλεψε και πλέον αναθεωρούν, τώρα χρειάζεται το νέο με ψήγματα από το παλιό, το «ποιοτικό παλιό». Και πάλι με την ίδια βεβαιότητα της ευθυκρισίας τους. 
Τότε έλεγαν α και ήταν σωστό, τώρα λένε ω και έχουν πάλι δίκιο είτε πρόκειται για τον δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί είτε για την εξακρίβωση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού. Παλαιά χρειαζόταν ένας «υπερβατικός Βενιζέλος» (Τα Νέα 29/07/13) τώρα χρειάζονται φρέσκα μυαλά.
Από το δίλημμα του πλατωνικού Ευθύφρονα (είναι κάτι όσιο επειδή το αγαπούν οι θεοί ή το αγαπούν οι θεοί επειδή είναι όσιο) επιλέγουν το πρώτο σκέλος: κάτι είναι όσιο επειδή το αγαπούν οι θεοί, δηλαδή κατ’ αναλογίαν, η σωστή γραμμή είναι αυτή που αγαπούν κάθε φορά οι 58. Ή στο πιο εύθυμο, να θυμηθούμε τη γελοιογραφία του Ιωάννου με τον Ανδρέα Παπανδρέου να κρατά ο ίδιος καθώς βαδίζει την ταμπέλα που δείχνει τον δρόμο προς τον σοσιαλισμό. 
Ο σοσιαλισμός ήταν όπου πήγαινε ο Ανδρέας. 
Το σωστό είναι όπου δείχνουν οι 58.

*Δημοσιεύτηκε στην Μεταρρύθμιση - ακολούθησαν σχόλια (θα τα βρείτε εδώ) και εκ νέου απάντηση της Β. Κιντή την οποία επίσης δημοσιεύουμε

Απαντήσεις
Βάσω Κιντή

Οι ‘58’ είναι ένα όνομα που αναφέρεται σε ένα πλήθος προσώπων και ομάδων. Οι επιμέρους απόψεις ασφαλώς δεν αποτελούν επίσημη εκπροσώπηση κάποιου συγκροτημένου φορέα αλλά συνθέτουν το πρόσωπο και τη φωνή αυτής της συλλογικής πρωτοβουλίας όπως εκδηλώνεται στον δημόσιο χώρο από τη στιγμή της ...εμφάνισής της. Όπως οι προσωπικές απόψεις των πρωταγωνιστών της πρωτοβουλίας φιλοτεχνούν με τη διαφορετικότητά τους, μαζί με το αρχικό κείμενο, μία διαφοροποιούμενη αλλά συγχρόνως ευδιάκριτη φυσιογνωμία αυτής της ομάδας, έτσι και οι επιμέρους προσωπικές απόψεις μπορεί να γίνουν αντικείμενο κριτικής που έχει αναφορά στο συλλογικό υποκείμενο των 58.

Το χαρακτηριστικό της πρωτοβουλίας των ‘58’ (που τη διαφοροποιούσε από άλλες μικρότερης εμβέλειας) ήταν η συμπερίληψη των παλαιών κομμάτων της κεντροαριστεράς στην προσπάθεια αναμόρφωσής της. 
Τη θέση αυτή, που είναι αμφιλεγόμενη, υποστήριξαν με σθένος οι 58 σε όλη τη συζήτηση μετά την εμφάνιση τους (βλ. και τη θέση ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην πολιτική –μια μεταφορά προβληματική κατά τη γνώμη μου, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Για να υποστηρίζουν τη θέση αυτή οι 58 υποθέτω ότι εκτίμησαν ότι αυτό είναι εφικτό και επιθυμητό. Δεδομένου ότι η συμμετοχή της Δημάρ και του Πασόκ αποδεικνύεται προβληματική, φαίνεται ότι η εκτίμηση περί «εφικτού» μάλλον δεν ευσταθούσε. Οπότε έχει νόημα να ρωτήσει κανείς εάν η συμπερίληψη των παλαιών κομμάτων εξακολουθεί να είναι επιθυμητή;

Τη νέα κατάσταση αποτυπώνουν αρκετά κείμενα των 58 (και όχι μόνο του Αχ. Γραβάνη) αναζητώντας πλέον μία άλλη λύση που θα παρακάμπτει τα παλαιά κόμματα. Ποια θα είναι αυτή η λύση; Ένα νέο κόμμα χωρίς τα παλαιά, με υπέρβαση/διάλυση των παλαιών; Ποιος θα το κάνει; 

Οι 58 είπαν ότι οι ίδιοι δεν αποτελούν, ούτε φιλοδοξούν να φτιάξουν κόμμα και να γίνουν πολιτικοί. Γι’ αυτό άλλωστε κάλεσαν τα κόμματα και τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί δεν ανταποκρίονται, τουλάχιστον προς το παρόν, οπότε ποιοι θα το φτιάξουν; Οι νέοι που προσκαλούνται να προσέλθουν και να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους; Και γιατί να προσέλθουν οι νέοι σε μία πρόσκληση βασικά παλαιών, έστω εξωκομματικών που δεν θα ανακατευτούν και πριν λίγο τους έλεγαν άλλα; 

Είναι οι 58 οι μόνοι που αγωνιούν για την κεντροαριστερά; 
Μα δεν υπάρχει τίποτε άλλο, μας λένε, οπότε γρήγορα όλοι να βοηθήσετε. 
Αλλά σε τι και πώς να βοηθήσει κάποιος μια προσπάθεια που ξεκίνησε μεν από τους περισσότερους με τις αγνότερες προθέσεις (και το εννοώ) αλλά μπορεί να εκτιμά ότι δεν πάει πουθενά; Δεν έχει μόνο η απραξία συνέπειες αλλά και μια βεβιασμένη πράξη που κάνει την επιθυμία πραγματικότητα (βλ. τα περί εφικτού παραπάνω) και «καίει» πρόσωπα και προοπτικές. Αυτές τις δυο ειδών συνέπειες έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

Καλή χρονιά σε όλους και καλή μας τύχη!

ΥΓ. Συμφωνώ με τον κ. Σοφούλη ότι η διάκριση «παλαιό»/ «νέο» είναι ατυχής αλλά δεν ήταν δική μου ούτε ήταν το θέμα μου. Τέλος, δεν περίμενα πως θα κατηγορηθώ ότι από δικά μου διαχειριστικά λάθη έμεινε το ΕΚΠΑ επί 6μηνο κλειστό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU