Καλή επιτυχία Ελεάννα Ιωαννίδου!

Όταν οι κανονικοί άνθρωποι αποφασίζουν και βγαίνουν μπροστά χρειάζονται την υποστήριξη των άλλων κανονικών ανθρώπων - όπου κι αν "ανήκουν". Γιατί μπορεί η ψήφος μας να είναι μια αλλά οι άνθρωποι που χρειάζονται για να καταπολεμηθεί η "διαφθορά και η ατιμωρησία του κομματικού κράτους" που μας οδήγησε ως εδώ, πολλοί. Η Ελεάννα είναι μια από αυτούς:

της Ελεάννας Ιωαννίδου*

Ξέρω πως αυτό που ζω, το γεγονός ότι συχνά ξεμένω τόσο, που μου κόβουν το ρεύμα ή αδειάζει το ψυγείο, ότι χρωστάω μήνες το ενοίκιο στο γραφείο, ότι ο ΦΠΑ που εισπράττω συνήθως φεύγει σε πάνες και φαγητό, ότι χρωστάω τρία χρόνια στο Ταμείο Νομικών και κάθε Γενάρη τρέχω να καλύψω τις εισφορές τουλάχιστον για την υγειονομική περίθαλψή μου και των παιδιών μου, ότι έχω γίνει σταθερή πελάτισσα call-center για το δάνειο του σπιτιού μου, δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας για τους ελεύθερους επαγγελματίες της γενιάς μου.

Κι αν εγώ σήμερα έχω το σύντροφο και τη μάνα μου, που διαρκώς τσοντάρουν (μέχρι που κι αυτοί δεν θα μπορούν πια), δυο μεγάλα παιδιά που πάντα τους άρεσε να ζουν λιτά και δυο μωρά που ήδη μαθαίνουν, ιδιοκτήτες στο γραφείο μου "άγιους" ανθρώπους, και πελάτες που εμφανίζονται με χρωστούμενα ξαφνικά μόλις ξεμένω, ξέρω πως αυτό είναι πια η εξαίρεση.

Κι έτσι, συνέχεια αποχαιρετώ όλο και περισσότερες φίλες και φίλους, σαραντάρηδες και πενηντάρηδες, μετανάστες συχνά με παιδιά, που έκλεισαν τις επιχειρήσεις ή έχασαν τις δουλειές τους, σφραγίζοντας τα όνειρα μιας ζωής, ώστε η παλιά, ζεστή, επαφή μας να γίνεται πια ένα χαμόγελο από pixel στο facebook.

Όλα αυτά, ενώ η αδράνεια και το σοκ της κρίσης κερδίζουν έδαφος στους δρόμους και τα σπίτια της πόλης μου, ενώ δεν έχω πού να βγάλω τα παιδιά να παίξουν με ασφάλεια -καμιά φορά δεν χωρώ ούτε από την έξοδο της πολυκατοικίας με το καροτσάκι των διδύμων απ' τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα-, ενώ ο αέρας που αναπνέουμε συχνά είναι δηλητήριο, το πολύτιμο νερό μας σύντομα θα ανήκει σε άλλους, τα σκουπίδια μας μας πνίγουν πριν πνίξουν το νερό μας, κι αλίμονό μας άμα αρρωστήσουμε.

Τώρα που είμαστε πιο φτωχοί, που δεν μπορούμε να πάμε σε σινεμά ή παιδότοπο, που δεν έχουμε ή δεν μπορούμε να μετακινήσουμε Ι.Χ., που λεφτά για φροντιστήρια δεν περισσεύουν, που συχνά δεν υπάρχουν ούτε για ιδιώτες γιατρούς ή φάρμακα, που, για να επιβιώσουμε, πρέπει να εξοικονομούμε και το τελευταίο ευρώ, τώρα είναι που έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη τα συλλογικά αγαθά: το νερό και τον καθαρό αέρα και τροφή, για να είμαστε υγιείς, τα πάρκα τα σχολεία και το πράσινο, για να ανοίγει η ψυχή μας, την καλή, δημόσια και προσιτή στους φτωχούς συγκοινωνία, τις δομές κοινωνικής στήριξης των αδυνάτων, τη σωστή διαχείριση των σκουπιδιών μας και την προστασία των ελεύθερων χώρων μας. Τώρα είναι που έχουμε περισσότερο ανάγκη την δημοτική Αρχή δίπλα και μπροστάρη στο αγώνα μας για επιβίωση.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο αποφάσισα, μαζί με ανθρώπους που μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, να είμαστε παρόντες στις δημοτικές εκλογές: γιατί μόνο αν γίνει η Θεσσαλονίκη ανθρώπινη πόλη, θα μπορέσει να κρατήσει τα παιδιά της.

*πηγή fb

*Η Ελεάννα Ιωαννίδου είναι υποψήφια δήμαρχος Θεσσαλονίκης προτεινόμενη από τους Οικολόγους Πράσινους Κ. Μακεδονίας