Ποιον απειλεί το Ποτάμι; Μια νηφάλια οπτική:Θέλω να εκφράσω την έκπληξή μου για την εχθρότητα με την οποία πολλοί εκπρόσωποι της Αριστεράς υποδέχονται το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, ενώ άλλοι είναι εκείνοι που έχουν λόγους να ανησυχούν για το φούσκωμά του.
Μια εξήγηση ίσως να είναι οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν γύρω από την ίδρυση του πρωτότυπου αυτού προσωποπαγούς σχήματος. Ότι το σύστημα ρίχνει τις τελευταίες του εφεδρείες στην προσπάθειά του να ανακόψει το ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα συστημικά ΜΜΕ τα δίνουν όλα για να πραγματοποιήσει θεαματική παρουσία, ότι ολόκληρες σφυγμομετρήσεις στήνονται για πάρτη του, ότι διεθνή ξένα κέντρα θα το χρηματοδοτήσουν. Δεν είμαι σε θέση να αποφανθώ ως προς την ακρίβεια τέτοιων θεωριών και υποθέσεων. Προτιμώ να δω το θέμα πολιτικά.
Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, εάν επιβεβαιώσει τη δυναμική του στις κάλπες, πράγμα που δεν είναι δεδομένο, απειλεί να πλήξει κυρίως τα δύο άλλα σχήματα της κεντροαριστεράς, την Ελιά/ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Λόγω της οριακής τους εκλογικής δύναμης, τα δύο αυτά κόμματα είναι πολύ πιο ευάλωτα από ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, που ακόμα κι αν υποστούν εξαιτίας του κάποιες εκλογικές απώλειες εκτιμώ πως από πολιτική άποψη θα είναι ασήμαντες, και λίγο ή πολύ θα αλληλοεξουδετερώνονται.
Από την άλλη, σε πιο μεσοπρόθεσμο επίπεδο, είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί συμμάχους για την επόμενη μέρα. Οι σύμμαχοι αυτοί δεν μπορεί να είναι ακριβώς της επιλογής και της αρεσκείας του, δεν μπορεί να είναι, πχ, ούτε η… Αριστερή Πλατφόρμα, ούτε το ΚΚΕ ούτε οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, αν υποθέσουμε ότι τέτοιους συμμάχους θα επιθυμούσε και θα επέλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν στο χέρι του. Αφού λοιπόν δεν μπορεί να επιλέξει τους εν δυνάμει συμμάχους του κατά τα γούστα του, αξίζει να σκεφτεί κανείς αν θα ήταν προτιμότερο, από μια τέτοια οπτική γωνία, το φθαρμένο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ ή το καινούριο και αμεταχείριστο Ποτάμι. Το ίδιο το νέο σχήμα, εξάλλου, ουδόλως έχει αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο – κάθε άλλο.
Προσωπικά βλέπω με συμπάθεια την προσπάθεια μιας ομάδας ανθρώπων να εκφράσει την ανάγκη για νέα πολιτικά σχήματα, να δώσει διέξοδο στον θυμό ενός μετριοπαθούς κομματιού της κοινωνίας απέναντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, να καλύψει το υπαρξιακό κενό, να επιχειρήσει να δώσει ελπίδα και προοπτική στο πέραν της Αριστεράς κομμάτι. Όπως βλέπω με συμπάθεια και κάθε άλλη προσπάθεια να επανακαθοριστεί ο χώρος της κεντροαριστεράς, αρκεί να μη μοιάζει περισσότερο με κεντροδεξιά. Κάπως έτσι, άλλωστε, θα αποδομηθεί πλήρως η οποία ηγεμονία συντηρεί ακόμα σ’ αυτό το χώρο η Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς δεν συμφωνώ με το Ποτάμι, γιατί πέρα από τα άφθαρτα πρόσωπα και τις άφθαρτες λέξεις προτείνει φθαρμένες συνταγές και κυρίως, γιατί προσπαθεί να μη δώσει απαντήσεις στα πιο κρίσιμα θέματα της περιόδου, όπως η ανεργία, ή δίνει υπερβατικές απαντήσεις που δεν συνιστούν λύσεις αλλά ευχολόγια και πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα. Αλλά αυτό δεν αφορά εμένα, αφορά τους υποψήφιους ψηφοφόρους του, οι οποίοι προφανώς προτάσσουν άλλου είδους προτεραιότητες.
Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, εάν επιβεβαιώσει τη δυναμική του στις κάλπες, πράγμα που δεν είναι δεδομένο, απειλεί να πλήξει κυρίως τα δύο άλλα σχήματα της κεντροαριστεράς, την Ελιά/ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Λόγω της οριακής τους εκλογικής δύναμης, τα δύο αυτά κόμματα είναι πολύ πιο ευάλωτα από ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, που ακόμα κι αν υποστούν εξαιτίας του κάποιες εκλογικές απώλειες εκτιμώ πως από πολιτική άποψη θα είναι ασήμαντες, και λίγο ή πολύ θα αλληλοεξουδετερώνονται.
Δεν νομίζω πως οποιοδήποτε λάιτ πολιτικό σχήμα μπορεί να ανακόψει την ορμή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μόνος που μπορεί στις σημερινές ακραίες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες να το κάνει είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εσωτερικές του αντιφάσεις, σε συνδυασμό με το υψηλό ρίσκο του εγχειρήματος που εκ των πραγμάτων έχει αναλάβει.Σε περίπτωση που τα γκάλοπ επιβεβαιωθούν και το Ποτάμι υπερισχύσει πλήρως στο χώρο της κεντροαριστεράς, αυτό θα σημάνει αυτομάτως σοβαρό πρόβλημα νομιμοποίησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σε συνδυασμό μάλιστα και με τη διαφαινόμενη πρωτοκαθεδρία του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Νέας Δημοκρατίας. Το πλήγμα θα είναι πολύ μεγάλο για την κυβερνητική πλειοψηφία, θα μειώσει περαιτέρω το εύρος της στήριξής της και αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αμφισβήτηση της δεδηλωμένης.
Από την άλλη, σε πιο μεσοπρόθεσμο επίπεδο, είναι φανερό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί συμμάχους για την επόμενη μέρα. Οι σύμμαχοι αυτοί δεν μπορεί να είναι ακριβώς της επιλογής και της αρεσκείας του, δεν μπορεί να είναι, πχ, ούτε η… Αριστερή Πλατφόρμα, ούτε το ΚΚΕ ούτε οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί, αν υποθέσουμε ότι τέτοιους συμμάχους θα επιθυμούσε και θα επέλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν στο χέρι του. Αφού λοιπόν δεν μπορεί να επιλέξει τους εν δυνάμει συμμάχους του κατά τα γούστα του, αξίζει να σκεφτεί κανείς αν θα ήταν προτιμότερο, από μια τέτοια οπτική γωνία, το φθαρμένο μνημονιακό ΠΑΣΟΚ ή το καινούριο και αμεταχείριστο Ποτάμι. Το ίδιο το νέο σχήμα, εξάλλου, ουδόλως έχει αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο – κάθε άλλο.
Προσωπικά βλέπω με συμπάθεια την προσπάθεια μιας ομάδας ανθρώπων να εκφράσει την ανάγκη για νέα πολιτικά σχήματα, να δώσει διέξοδο στον θυμό ενός μετριοπαθούς κομματιού της κοινωνίας απέναντι στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, να καλύψει το υπαρξιακό κενό, να επιχειρήσει να δώσει ελπίδα και προοπτική στο πέραν της Αριστεράς κομμάτι. Όπως βλέπω με συμπάθεια και κάθε άλλη προσπάθεια να επανακαθοριστεί ο χώρος της κεντροαριστεράς, αρκεί να μη μοιάζει περισσότερο με κεντροδεξιά. Κάπως έτσι, άλλωστε, θα αποδομηθεί πλήρως η οποία ηγεμονία συντηρεί ακόμα σ’ αυτό το χώρο η Νέα Δημοκρατία.
Προφανώς δεν συμφωνώ με το Ποτάμι, γιατί πέρα από τα άφθαρτα πρόσωπα και τις άφθαρτες λέξεις προτείνει φθαρμένες συνταγές και κυρίως, γιατί προσπαθεί να μη δώσει απαντήσεις στα πιο κρίσιμα θέματα της περιόδου, όπως η ανεργία, ή δίνει υπερβατικές απαντήσεις που δεν συνιστούν λύσεις αλλά ευχολόγια και πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα. Αλλά αυτό δεν αφορά εμένα, αφορά τους υποψήφιους ψηφοφόρους του, οι οποίοι προφανώς προτάσσουν άλλου είδους προτεραιότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU