Το χυδαίο που φεύγει... (#και στον Πολιτισμό)

Ολόκληρη η πρόταση (43 σελίδες) εδώ:
syriza.gr/theseis/pros_diavoulefsi_programma_politismou.pdf

Με αφορμή την σύνοψη της πολιτιστικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ και όσα ακολούθησαν

Ο ΣΥΡΙΖΑ, πριν λίγο καιρό, στην σειρά των προγραμματικών κειμένων του που θέτει σε δημόσια διαβούλευση (και πολύ σωστά κάνει ως δημοκρατικό συμμετοχικό κόμμα με μέλη και όχι ΜΚΟ με μόνο εθελοντές - αλλά και ως πιθανή αυριανή κυβέρνηση με ενεργούς και κριτικούς ψηφοφόρους και όχι άβουλους οπαδούς) ανάρτησε μια σύνοψη της αναλυτικής του πρότασης - το τι επακολούθησε δεν ήταν συνηθισμένο... 

Όλοι και όλες όσοι εμπλέκονται στην εκστρατεία δαιμονοποίησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της ριζοσπαστικής ανανεωτικής αριστεράς έβγαλαν τα ...σώψυχά τους: χυδαιότητες, υστερίες και ύβρεις έως πιο "ευγενικές" κριτικές για σταλινικούς που σηκώθηκαν από τους τάφους τους, κρατιστές του κερατά και άλλα φαιδρά αντικατέστησαν βίαια και βιαστικά κάθε ψύχραιμη κριτική προσέγγιση και διαβούλευση (ή τουλάχιστον αυτός ήταν ο σκοπός της σκόνης που σηκώθηκε). 

Δημοσιεύουμε σήμερα ένα ενδεικτικό, της χυδαιότητας και απόγνωσης των κρατικοδίαιτων κεντροαριστερών που χάνουν την "κουτάλα", κείμενο που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών και αναπαράχθηκε  με προθυμία από ιστοσελίδες φιλικές της συγκυβερνώσας ή μη, "κεντροαριστεράς", όπως τα  Μεταρρύθμιση , Πολιτική Επιθεώρηση και μη μαδάς την μαργαρίτα... 

Το αναδημοσιεύουμε ως δείγμα για να θέσουμε και το ερώτημα: δεν υπάρχει όριο στην κατηφόρα αυτής της "κεντροαριστεράς"; Δεν αρκεί ο εναγκαλισμός με τον Βενιζέλο ή ο εισοδισμός στο Ποτάμι για να στραφεί υπέρ της διατήρησης της συγκυβέρνησης στην εξουσία, χρειάζεται και η υποστήριξη τέτοιας χυδαιολογίας; Πως δημοσιεύετε κείμενο που ξεκινά με την φράση "Δεν θα πρέπει να κουράστηκαν πολύ οι σύντροφοι (και οι συντρόφισσες) του «Τμήματος Πολιτισμού» του ΣΥΡΙΖΑ για να αποπατήσουν το «προς διαβούλευση Πρόγραμμα Πολιτισμού». "; 

Τα συμπεράσματα δικά σας. Όποιος όποια θέλει να διαβάσει την αναλυτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τον πολιτισμό που ακολούθησε την σύνοψη, θα την βρει εδώ. Η συζήτηση τώρα αρχίζει πραγματικά.

ΑΣ

Ακολουθούν ...τα εσώψυχα της συστημικής κεντροαριστεράς σε ένα κείμενο οχετό:

Πρόγραμμα Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ

Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής, από την Εφημερίδα των Συντακτών,

Δεν θα πρέπει να κουράστηκαν πολύ οι σύντροφοι (και οι συντρόφισσες) του «Τμήματος Πολιτισμού» του ΣΥΡΙΖΑ για να αποπατήσουν το «προς διαβούλευση Πρόγραμμα Πολιτισμού». Εχοντας καλοχωνέψει ό,τι μουχλιασμένο, βρομερό και αποστεωμένο έχει να επιδείξει η επαναστατική κληρονομιά, στριμωγμένο σε ένα λεξιλόγιο απειλής του καπιταλισμού, ύψωσης της σημαίας «γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια», να φτιάξουμε όχι μόνο εκείνα που δεν έχουμε, αλλά και πολύ περισσότερα που είναι άχρηστα, ώστε να έχει η Μαριορή και ο φερεντζές να μην της λείπει, έδωσαν την «εργαλειακή χρήση του πολιτισμού» για «καλλιτεχνική ανάταση… προκειμένου να συναντηθούμε ξανά με την καρδιά της δημοκρατίας». Την έδωσαν σε έντεκα πυκνογραμμένες σελίδες, σε δεκαέξι «βασικούς άξονες της πολιτικής για την πολιτιστική κληρονομιά», με κορυφαία την «ακύρωση διαθεσιμοτήτων, απολύσεων και άλλων διαδικασιών συρρίκνωσης και υποβάθμισης του ανθρώπινου δυναμικού».Σκύβοντας πάνω από αυτό το αποπάτημα και αφήνοντας στην άκρη τις πέντε πρώτες σελίδες της εισαγωγής και των βασικών αξόνων, ένα κατεβατό λογοδιάρροιας έχει πέσει πάνω στην ενίσχυση της ιστορικής μνήμης, στις κρατικές σκηνές, στα ΔΗΠΕΘΕ (με τη «δημιουργία μεγάλων περιφερειακών θεάτρων, όπου περιφέρεια εννοείται η γεωγραφική»), στο Ελληνικό Φεστιβάλ, στο ελεύθερο επιχορηγούμενο θέατρο, στο θεατρικό μουσείο (που θα λειτουργεί «με δημόσιο χαρακτήρα και συντήρηση»).

Στον κινηματογράφο, ο ΣΥΡΙΖΑ «θα εισφέρει μια εθνική αναπτυξιακή πολιτική που ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε», η οποία θα περιλαμβάνει νέες τεχνολογίες-ψηφιακά μέσα. Οσο για θεσμούς-νόμους, προβλέπονται 30 δράσεις, αρκετές από τις οποίες δεν έχουν ανάγκη νόμων, όπως π.χ. η «ουσιαστικότερη εκμετάλλευση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων συμπαραγωγής». Σε αυτές τις δράσεις βρίσκονται η «επαναφορά προγραμματικών συμβάσεων» (περί Μουσικής ο λόγος), η «λειτουργία Στέγης Μουσικής και Οπερας». Οσο για τον χορό, σημαντική δράση είναι η «διάδοση ελληνικού χορού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό».

Αν, έχοντας αντέξει ώς εδώ, φτάσει κανείς στην έβδομη σελίδα του αποπατήματος, δύσκολα μπορεί να ανεχθεί τη ρευστότητα του υπολοίπου. Εδώ αρχίζει μια νέα αρίθμηση, όπου Α. είναι το βιβλίο (με έξι άξονες δράσης, ένας από τους οποίους υπόσχεται «τη στήριξη νέων δημιουργών μέσα από πολιτικές αποκέντρωσης»), Β. οι βιβλιοθήκες και το εθνικό δίκτυο βιβλιοθηκών (με εννιά άξονες δράσης, μία από τις οποίες είναι «η οργάνωση μιας πλατφόρμας συνεργασίας, συντονισμού και δικτύωσης όλων των κατηγοριών των βιβλιοθηκών μέσα στα όρια κάθε περιφέρειας» κ.λπ. κ.λπ.) και Γ. οι νομοθετικές παρεμβάσεις, όπως η «διατήρηση της βιβλιοποικιλότητας (να η λέξη που έλειπε). Σαν αυτά τα Α, Β και Γ να έχουν μπει τυχαία σε αυτή τη θέση, η συνέχεια καλύπτει Μουσεία, Πινακοθήκες, Κέντρα Σύγχρονης Τέχνης, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών, για να αποσαφηνιστεί πως «για την Αριστερά, η Ενημέρωση, ο Πολιτισμός και η Ψυχαγωγία είναι ανθρώπινα δικαιώματα, δημόσια αγαθά και όχι εμπορεύματα», οπότε «καθίσταται αναγκαία η ριζική ρύθμιση του Οπτικοακουστικού πεδίου… όπως επιτάσσει (ενικός αντί πληθυντικού) το Σύνταγμα και τα ιδανικά του ανθρωπισμού». Ετσι, να η δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία, να η ιδιωτική τηλεόραση. Με αναφορά στο Μέγαρο Μουσικής που θα «περάσει στην ιδιοκτησία και διοίκηση του κράτους», το μαρτύριο της γειτονίας με το «προς διαβούλευση Πρόγραμμα Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ» λαβαίνει τέλος.

Είναι βέβαιο πως οι αποπατήσαντες θα υψώσουν φωνή διαμαρτυρίας και θα καυτηριάσουν με το ανάλογο ύφος που έχουν διδαχτεί ότι όσα αναφέρθηκαν ώς εδώ είναι λόγια ενός (συμπληρώστε τον χαρακτηρισμό). Δεν έχουν καταλάβει οι σύντροφοι (και οι συντρόφισσες) του «Τμήματος Πολιτισμού» του ΣΥΡΙΖΑ πως ο πολιτισμός δεν χρειάζεται πολιτικό πρόγραμμα. Χρειάζεται την ελευθερία (μέχρι ασυδοσίας) όποιου ασχολείται, καλώς ή κακώς, με τον πολιτισμό. Αυτός ο μικρόκοσμος, ο τόσο μικρός και μέγας, πορεύεται μόνος και έτσι ζει. Στον απόπατο της Ελλάδας του πολιτισμού, το «προς διαβούλευση» έρχεται να στομώσει τον απόπατο. Μακάρι να μπορέσει το καζανάκι του μικρόκοσμου, του τόσου μικρού και μέγα να απομακρύνει τέτοια μπόχα. Στο μεταξύ, οι σύντροφοι (και οι συντρόφισσες) ας πάρουν κάποιο χάπι για την καλή λειτουργία του στομάχου.