Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Ο Κουβέλης χάνει τη μάχη με το χρόνο

από το ιστολόγιο Πολυβώτης

Η Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει την πολυτέλεια σήμερα να συνεννοείται μόνο με αριστερούς

Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν μέσα σε μία μικρή κοινότητα αριστερών όταν δημιουργήθηκε η Δημοκρατική Αριστερά, φάνηκε να βρίσκουν ευρύτερο ακροατήριο πριν τις δημοτικές εκλογές, τότε που σε μία κίνηση θαρραλέα και με εξαιρετική αίσθηση των προσδοκιών της κοινωνίας ο Φώτης Κουβέλης πρότεινε για δημάρχους Αθήνας και Θεσσαλονίκης δύο ανθρώπους που θα ανέτρεπαν καθεστώτα δεκαετιών και θα έδιναν μία άλλη πνοή στην πολιτική ζωή. Δυστυχώς, η πορεία του κόμματος έκτοτε ακολουθεί, με αυξανόμενους ρυθμούς, την "αριστερή πεπατημένη" — από ένα συνέδριο με λίστες και οπαδιλίκι μέχρι τις πρόσφατες, άνευ περιεχομένου, ακροβατικές ανακοινώσεις για την οικονομία.

Ταυτόχρονα, ο κοινωνικός αναβρασμός είναι μεγάλος και πολυάριθμοι μέτοχοι του δημοσίου λόγου απευθύνουν απελπισμένες εκκλήσεις για την ανάδειξη μίας δύναμης που θα ανατρέψει τη "μοιρασιά" της μεταπολίτευσης, τη στιγμή που αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο η απροθυμία της κυβέρνησης να το πράξει. Όπως θα εξηγήσω παρακάτω, οι προϋποθέσεις για να σχηματιστεί μία τέτοια πολιτική δύναμη υπάρχουν· ας ξεκαθαρίσει λοιπόν η ηγεσία της ΔΑ αν ενδιαφέρεται να παίξει έναν τέτοιο ρόλο (δυστυχώς, μιλάω για "ηγεσία" και έβαλα στον τίτλο τον Κουβέλη, διότι δεν έχω πεισθεί ότι μετράει η γνώμη κανενός άλλου από μίας χούφτας ατόμων), και αν όχι ας μας το πει ώστε να αναζητήσουμε αλλού τη λύση.

Για πολλούς από εμάς η κρίση έχει ανατρέψει, ίσως όχι τόσο πολύ τις απόψεις μας αυτές καθαυτές, αλλά σίγουρα τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες.

Έχουμε συνειδητοποιήσει, λόγου χάρη, ότι σε όλο το φάσμα από αριστερά προς τα δεξιά υπάρχουν άνθρωποι που υπερασπίζονται λυσσαλέα τα άδικα προνόμια ορισμένων κοινωνικών ομάδων, είτε αυτές είναι τα λεγόμενα "ρετιρέ" των ΔΕΚΟ είτε οι σύλλογοι των δικηγόρων, μηχανικών και άλλων "ευγενών" επαγγελμάτων. Έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο είναι να επιβληθεί οποιαδήποτε αλλαγή σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες και, επομένως, πόσο αναγκαία είναι η συμμαχία ενός όσο το δυνατό ευρύτερου φάσματος δυνάμεων προκειμένου να περάσουν ορισμένες αλλαγές. Έχουμε βρεθεί σε πολλές συζητήσεις να συμφωνούμε περισσότερο με τους δεξιούς παρά με τους αριστερούς συνομιλητές, και νομίζω ότι έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ότι μ'όλες τις διαφορές απόχρωσης και γλώσσας, μπορεί να λέμε πολύ παρόμοια πράγματα με ορισμένους από τους πρώτους. Ένα απλό παράδειγμα: πολλοί ομνύουν στο δεξιό φιλελευθερισμό επειδή βλέπουν τις αποτυχίες του κράτους, δεν ανέχονται τα λεφτά των φορολογούμενων να σπαταλώνται, και πιστεύουν ότι με τη μεταβίβαση ορισμένων κομματιών του κράτους στον ιδιωτικό τομέα θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός της διαπλοκής και της αργομισθίας. Άλλοι, αριστερά σκεπτόμενοι, βλέπουν στις αποτυχίες του κράτους την προδοσία του κοινωνικού συμβολαίου και την ιδιοποίηση από ορισμένες κοινωνικές κατηγορίες των Δημοσίων Αγαθών· και ελπίζουν σε μία επανίδρυση του κράτους που θα το απαλλάξει από όλα αυτά τα δεινά. Εκ πρώτης όψεως, οι δύο απόψεις διαφέρουν πολύ στο δια ταύτα· ποια υπηρετεί καλύτερα το λαϊκό συμφέρον; Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα ποια είναι η χειρότερη λύση από την άποψη του λαϊκού συμφέροντος: Η χειρότερη λύση είναι η διατήρηση της τωρινής κατάστασης, όπου πληρώνουμε ακριβά για δημόσια αγαθά που δεν έχουμε — αυτό δηλαδή που υποδεικνύει επί της ουσίας ο Τσίπρας με το φιλαράκι του τον Παπασπύρο και τους υπόλοιπους του ΠΑΣΟΚ που θέλει να μαζέψει στο κόμμα. Τώρα, μια πιο προσεκτική παρατήρηση θα δείξει ότι οι δύο απόψεις που αναφέρθηκαν δε διαφέρουν δα και τόσο πολύ, διότι καμία δεν εξηγεί λεπτομερώς με ποιον τρόπο, ιδιωτικό ή δημόσιο, θα καταλήξουν τα αγαθά στο λαό. Σε περιόδους ευμάρειας θα μπορούσαμε να συζητάμε περί των διαφορετικών προσεγγίσεων επί μακρόν. Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, το μόνο που έχει σημασία είναι ο κοινός παρονομαστής: η σημερινή κατάσταση των προνομίων και του διεφθαρμένου κράτους πρέπει να ανατραπεί ριζικά.

Τώρα, δεν ξέρω τι ακριβώς θα πει "δεξιοί φιλελεύθεροι", στην πραγματικότητα οι διαφορές μεταξύ όσων αυτοπροσδιορίζονται έτσι είναι όσο μεγάλες και οι διαφορές μεταξύ αριστερών, αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτοί παρά μία μεγάλη μάζα πολιτών και σκεπτόμενων ανθρώπων, χωρίς ταμπέλες, που είναι έτοιμη να στηρίξει αλλαγές λογικές και ριζικές που θα έχουν θετική επίπτωση και στο πρόβλημα του ελλείμματος, και στο ζήτημα της οικονομικής ανάπτυξης, και στο μέγα ζήτημα (για αριστερούς, τουλάχιστον) της βελτίωσης των δημοσίων αγαθών. Δε θα μπω στη συζήτηση συγκεκριμένων αλλαγών, ιδέες υπάρχουν πολλές. Αυτό που δεν υπάρχει είναι: 

1) πρωτοβουλία (να πάψουμε να είμαστε οι σχολιαστές των γεγονότων), 
2) διάθεση συνεννόησης — ας το καταλάβουμε ότι οι αλλαγές απαιτούν συναινέσεις και όχι "αυτόνομες φωνές" και "αυτόνομες καθόδους στις εκλογές", 
3) θάρρος και πυγμή και 
4) νέα πρόσωπα με καλές ιδέες και διάθεση να προσφέρουν (δεν εννοώ ηλικιακά νέα, θυμίζω τον Καμίνη και τον Μπουτάρη). 
Πολλοί γνωστοί μου θεωρούν αστείο ότι περιμένω "πυγμή" από το συγκεκριμένο κόμμα· όσο για τα νέα πρόσωπα αυτά δυστυχώς δε θα προκύψουν εάν τα παλιά δε συνειδητοποιήσουν την ανεπάρκειά τους και δεν πάψουν να συμπεριφέρονται ως βουλευτές σε επετηρίδα. Με βάση όμως τη γενική ανυπαρξία υγιών πολιτικών δυνάμεων και την εκτίμησή μου σύμφωνα με την οποία το πολιτικό στίγμα μιας δημοκρατικής αριστεράς είναι πολύ κοντά στις δυνατότητες της κοινωνίας για πολιτικές συγκλίσεις, νιώθω την ανάγκη να απευθύνω μία τελευταία έκκληση.


Σχόλιο της Αριστερής Στρουθοκαμήλου:  Οι ενστάσεις του Πολυβώτη είναι βάσιμες και η έκκλησή του δραματική. Όσοι έχουν αυτιά ας την ακούσουν και ας την πάρουν πολύ σοβαρά. Θυμίζω εδώ ότι ο Πολυβώτης συμμετείχε καθοριστικά στην δημιουργία του wiki Δημοκρατική Αριστερά από τον Φλεβάρη του 2010 -πολύ πριν δημιουργηθεί το κόμμα με τον ίδιο τίτλο πέρυσι τον Ιούνιο- ως μέλος μιας παρέας blogger και ανανεωτικών αριστερών, που συμμετείχαν από τους πρώτους στο εγχείρημα της ΔημΑρ με προτάσεις και θέσεις, οργανωτικές και πολιτικές που εν πολλοίς, μετά την πρώτη θετική έξαρση των δημοτικών εκλογών, είτε δεν εισακούστηκαν είτε και λοιδορήθηκαν ακόμα πολιτικά μετά το συνέδριο ως "δεξιά συμμαχία"... Σήμερα, η υλοποίηση των υποσχέσεων του συνεδρίου για ένα δημοκρατικό καταστατικό και ένα θεματικό συνέδριο για την πλήρη οικολογικοποίηση του κόμματος παραμένει θολή. Και μαζί, η υποχώρηση σε στρογγυλεμένες θέσεις που θυμίζουν το "παλιό" (της καθεστωτικής αριστεράς) παρά το "καινούργιο" (της ανανέωσης), δημιουργούν σε πολύ κόσμο την εντύπωση ότι το εγχείρημα εγκλωβίστηκε τελικά στο πρόταγμα του πολιτικού κόστους και της κοινοβουλευτικής επιβίωσης διολισθαίνοντας σιγά σιγά στον αδιέξοδο αριστερό αυτοματισμό της μεταπολίτευσης. 
Ελπίζουμε όλοι σε μιαν αυτογνωσία, έστω στο παρά πέντε. Οι καιροί δεν περιμένουν και οι ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες από την ανανεωτική αριστερά απαιτούνται σήμερα, αν όχι χτες. Ποιος άλλωστε συγκινείται πια από μιαν αριστερά απλά διαπιστωτική;

83 σχόλια:

  1. συμφωνώ με το άρθρο

    ειδικά τους τελευταίους μήνες η αριστερή κοινοτυπία είναι το κύριο χαρακτηριστικό των παρεμβάσεων του Προέδρου και των ανακοινώσεων της Δημοκρατικής Αριστεράς

    η προσπάθεια να φανεί η ΔΗΜ.ΑΡ. σαν ένας σοβαρός ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι περισσότερο εμφανής

    κόμματα όμως που δεν λένε κάτι καινούργιο δεν έχουν κανένα απολύτως μέλλον

    με το να απευθυνόμαστε κυρίως στο ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και στους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ απλά αποδεικνύουμε το τεράστιο άγχος εκλογικής επιβίωσης

    χρειάζεται να απευθυνθούμε στις δυνάμεις εκείνες που κατανοώντας τι συνέβη σε αυτή τη χωρα εδώ και 30 χρόνια στηρίζουν την ανάγκη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων

    δεν έχουμε την ανάγκη άλλης μιας συνιστώσας στο εσωτερικό της Αριστεράς που λέει ουσιαστικά ψήφισέ μας γιατί είμαστε πιο υπεύθυνοι και δεν λέμε τις αρλούμπες περί Πινοσέτ του Τσίπρα

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. και επειδή από όσο κατάλαβα υπάρχουν πολλοί στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ. με απόψεις όπως αυτές του άρθρου μήπως, λέω μήπως θα έπρεπε να οργανωθούμε κάπως καλύτερα π.χ. με τη δημιουργία μιας τάσης;

    δεν είμαι και πολύ οπαδός των τάσεων, αλλά πάλι όταν υπάρχει μια ξεκάθαρα διαφορετική οπτική γωνία δεν πρέπει κάπως να εκφράζεται και κεντρικά;


    από ότι κατάλαβα και από τις συζητήσεις μέσα στις οργανώσεις υπάρχουν δύο ξεκάθαρες τάσεις στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ.

    μια αυτή που ακολουθεί το δρόμο της ηγεσίας και μια άλλη που θέλει να βγούμε επιθετικά να μιλήσουμε και να πούμε τα πράγματα όπως είναι για τα κακώς κείμενα της αριστεράς και της χώρας

    η δεύτερη τάση κάνει αρκετό θόρυβο στο διαδίκτυο, μερικοί από μας δεν κρατιόμαστε με τίποτα

    ΑΣ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ!

    ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΧΑΜΕΝΗ!

    γιατί προσωπικά δεν θα έχω κουράγιο μετά από 10 χρόνια να ψάχνω για ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παιδιά που ζείτε; Δεν καταλαβαίνεται ότι σας φτύνουν όλοι και σεις δηλώνετε ότι βρέχει! Ο κ Κουβέλης και το κόμμα του για λόγους καλών σχέσεων με την εξουσία και εξεύρεσης καμιάς δουλειάς για τα υψηλόβαθμα μέλη του δήλωνε στην αρχή ότι "Το Μνημόνιο είναι αναγκαίο κακό". Τάχτηκε ενάντια στο λαό με τον κατοχικό πρωθυπουργό Παπανδρέου. Όταν σε αυτό το μπλογκ εδώ έγραφα σχόλια εναντίον του Μνημονίου που διέλυσε τα πάντα τον πρώτο ενάμισυ χρόνο, οι απαντήσεις από το μπλογκ ήταν ειρωνικές του τίπου "και τι προτείνες βρε φίλε που δεν θέλεις το Μνημόνιο (Κάποιος Γιώργος μου το επανέλαβε δέκα φορές. Τι να κάνει αυτό το κόμμα τώρα; Που να απευθυνθεί; Όταν τα άλλα κόμματα της αριστεράς ζητήσανε κοινό αντιμνημονιακό μέτωπο ο Κουβέλης αρνήθηκε μετά βδελυγμίας. Οι Αγανακτισμένοι τον ειρωνεύονται σαν δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ. Κύριοι αφήστε τα ίξεις αφίξεις και πάτε σπίτια σας θα κάνετε καλό και στη χώρα και στην αριστερά. Όσοι επίσης από σας θέλουν να πάνε στο ΠΑΣΟΚ τώρα, για να έχουν και αυτοί μια θέση στο ελικότπερο που θα δραπετεύσει ο Παπανδρέου και η συμμορία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ας μη βιαζόμαστε.
    Προσωπικά παρ'ότι έχω επισημάνει πριν το συνέδριο, ότι αυτό που γινόταν δεν ήταν η Δημοκρατική Αριστερά, αλλά η ανασύσταση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, δεν νομίζω ότι και "εμείς" έχουμε πρόταση για την "Νέα Περίοδο" στην οποία μπήκε η χώρα μετά την απώλεια της ηγεμονίας από τον Φεβρουάριο, όπως επεσήμανα σε κείμενό μου για την κρίση που γινόταν πλέον γενική, εδώ στην ΑΣ.
    Ο Φ. Κουβέλης και η ηγετική ομάδα, μπροστά στα νέα δεδομένα της κρίσης, αντέδρασε "κουρασμένα" , με την λογική "κάλιο πέντε και στο χέρι", που ήταν και η πλέον λογική αντίδραση, ελλείψει δεδομένων μιας άλλης "ισχυρής κατεύθυνσης", στο πλαίσιο της απόλυτης ηγεμονίας του λαικισμού της αντιμνημονιακής ρητορικής, όπως φαίνεται και από τους "αγανακτισμένους στο Σύνταγμα".
    Κατά την γνώμη μου, έχει περισσότερες πιθανότητες να διασώσει το "καράβι" πηγαίνοντας χωρίς φιλοδοξίες με το "ρεύμα", παρά με την ανάληψη ρήξης μαζί του.
    Προφανώς αυτό δεν είναι πολιτική, αλλά και η κατάσταση δεν επιτρέπει πλέον σε κανέναν να κάνει πολιτική.
    Στο νέο πλαίσιο, πολιτειακών αλλαγών, που απαιτεί η γενικευμένη κρίση, η ΔΗΜΑΡ, ευελπιστεί στην περίοδο , μετά απ'αυτήν, με μοναδικό όπλο της "αναγνωρισιμότητα".
    Εν τω μεταξύ βλέποντας και κάνοντας, με όπλο το ένστικτο της επιβίωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλά όλα αυτά Κωστή, αλλά εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί αυτές τις προσπάθειες επιβίωσης και την αριστερή πεπατημένη

    δεν είμαστε μαγαζί για να σκεφτόμαστε έτσι, με όρους αναγνωρισιμότητας και επιβίωσης δηλαδή

    πολιτικό κόμμα είμαστε

    και πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μέναμε στο Συνασπισμό άμα θέλαμε κάτι τέτοιο

    και εκεί έτσι κάναμε οι περισσότεροι

    δεν πολυσυμφωνούσαμε τα τελευταία χρόνια, αλλά ρίχναμε το ψηφοδέλτιο για να επιβιώνει ο χώρος

    μάλλον κουράστηκα πια για τέτοια...


    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμε, τι κατάλαβες άραγε από το κείμενο; Ότι θέλουμε ένα μέτωπο "αντί"; Τέτοια υπάρχουν όσα θέλεις...
    Αυτό που ζητάμε είναι ένα δημοκρατικό μέτωπο "για να", ένα μεταρρυθμιστικό μέτωπο όσων -ανεξαρτήτως τυπικού προσήμου - θέλουν βιώσιμες μεταρρυθμίσεις για να πάρει μπροστά ένα εναλλακτικό σχέδιο αναπτυξιακής προοπτικής με προστασία των εργαζομένων. Θέλουμε να συγκεντρώσουμε δυνάμεις που θα καταπολεμήσουν επιτέλους την παθογένεια του καθεστώτος της μεταπολίτευσης, θα παραμερήσουν ανίκανους και ανεύθυνους και θα διαπραγματευτούν ως ελληνική κοινωνία με τους δανειστές μας ένα βιώσιμο επίσης πρόγραμμα δεσμεύσεων που θα κατανέμουν δίκαια τα βάρη και θα δίνουν δύναμη σε αναδιαρθρώσεις και πρωτοβουλίες εξόδου από τον δανεισμό και το χρέος. Κάτι που συμφέρει και την Ευρώπη και φυσικά όχι όσους έχουν ποντάρει στην χρεοκοπία και την οριστική μετατροπή της Ελλάδας σε κηδεμονευόμενη μπανανία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τι δουλειά έχει με αυτά ο αντιμνημονιακός λαϊκισμός του απλού "όχι", του "φταίνε πάντα οι άλλοι" και του "να μην αλλάξει τίποτα" (σε συντεχνίες, δημόσιο και ΔΕΚΟ);
    Μην παίρνεις θάρρος από τον ανοιχτό διάλογο εντοπισμού των ανεπαρκειών της δημοκρατικής αριστεράς - μάλλον δεν σε αφορά και τόσο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κωστή, καλό το ένστικτο της επιβίωσης και ο Φώτης το ακολουθεί καλά. Όμως αριστερά χωρίς πολιτική παρέμβασης στην κρίση, τι αριστερά είναι; Χειμαζόμενη;
    Μου θυμίζει την διαφήμιση: "Κύριε Μανούσο, κύριε Μανούσο, τι περιμένουμε;"
    Στο μεταξύ δηλαδή θα λέμε ...μαντινάδες περιμένοντας να ωριμάσει η ...ρακή μας;
    Και πες ότι ωριμάζει.
    Ποιος θα υπάρχει να την πιει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εκτός αν εννοείς ότι η ευκαιρία πέρασε ανεπιστρεπτί πια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αλέξανδρε Κ., οι τάσεις είναι η χαρά των μηχανισμών. Ότι συμβεί πια θα συμβεί από τα κάτω και μπροστά στην κοινωνία, όχι στους κομματικούς διαδρόμους. Ναι σε "τάση" εφόσον διαπερνά οριζόντια όλους τους υπάρχοντες αριστερούς και προοδευτικούς σχηματισμούς και εστιάζεται στην συνένωση πολλών δυνάμεων γύρω από δράσεις και όχι σε κομματικές ίντριγκες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έγραφα στις 6 Απριλίου στο blog μου ότι: «....Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για να υλοποιήσουμε τις διακηρύξεις μας και να απαλλαγούμε από την κακή μας κληρονομιά. Αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε! Κι ας ματώσουμε…γιατί πάντα θα θέλουμε να είμαστε η αριστερά της προσφοράς και της θυσίας… όπως τα παλιά καλά χρόνια της ανιδιοτέλειας της πολιτικής...»

    Πιστεύοντας ότι αξίζει ακόμα τον κόπο να συνεχίσουμε την προσπάθεια για ένα "άλλο κόμμα" και για μια "άλλη αριστερά", την αριστερά της ανιδιοτέλειας, της προσφοράς και της θυσίας, γιατί αυτήν την αριστερά έχει ανάγκη ο τόπος σήμερα, όσο ίσως ποτέ πριν στα χρόνια της νεότερης ιστορίας, την σύγχρονη αριστερά που ανοίγεται στην κοινωνία της εργασίας και της παραγωγής, και όχι την αρτηριοσκληρωτική αριστερά υποστηρικτή των συντεχνιών και του παρασιτικού κρατικοδίαιτου βολέματος, προς τούτο, και αναδημοσιεύω σήμερα την παρέμβαση του Πολυβώτη και στο blog μου

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γιώργο
    το είπα και ο ίδιος, ότι αυτό δεν είναι πολιτική.
    Αλλωστε , επειδή αυτό δεν είναι πολιτική, ήταν και ο λόγος που αποσύρθηκα, ως Παρατηρητής.
    Μόνος μου δεν μπορώ να κάνω την άλλη πολιτική και οι έχοντες τις ίδιες αγωνίες με μένα δεν φτάνουμε για κάτι τέτοιο, γι'αυτό και απεφάσισαν να συμμετάσχουν στο Συνέδριο.
    Το παιχνίδι έχει χαθεί.
    Ο λαικισμός έχει κερδίσει και τα κόμματα και τα πλήθη.
    Η χώρα θα ακολουθήσει πιστά τον Νόμο του Μέρφυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να σχολιάσω το κεντρικό σύνθημα του Συντάγματος.
    "Η πιό μεγάλη βία είναι η φτώχια", αλλά , "η έξοδος απ'αυτήν, δυστυχώς, δεν διατάσσεται, είτε από κάποια εξουσία είτε από κάποια συγκέντρωση. Συνήθως γίνεται με σκληρή δουλειά, αφού πρώτα βρείς κάποια τέτοια".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το "ευχάριστο νέο" είναι ότι και η Ιρλανδία δεν μπορεί να βγεί στις αγορές του χρόνου και χρειάζεται Νέο Δάνειο.
    Αν τα κατάφερνε, θα απομέναμε μόνοι και θα μας αφήναν μόνους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μια συμβολή στο διάλογο.
    Γιάννη, αν οι δημοτικές εκλογές ήταν σήμερα, δεν θα είχε ούτε Καμίνη ούτε Μπουτάρη η όποια πρόταση της ΔΗΜΑΡ. Σήμερα μας οδηγεί το σύνδρομο του αντιμνημόνιου, η αριστερή πεπατημένη και στο βάθος "άρμα πολιτών" και είσοδος στη βουλή.
    Είναι όμως ο μόνος χώρος με δυνατότητες αντιλαικίστικης πολιτικής που έχει τη μαγιά και τις πιθανότητες να γίνει αριστερά της ευθύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγνώμη αλλά με ποιον πρέπει να κάνει μέτωπο η δημοκρατική αριστερά? Δεν καταλαβαίνω την κριτική για αριστερη ''πεπατημένη''? ξεκάθαρα λόγια! με το ΠΑΣΟΚ να πάει? Το θέλει κανείς αυτό? αν κάποιοι το θέλουνε ας το επιχειρήσουνε. εγω προσωπικά δεν ακολουθώ ένα νεοφιλέυθερο πασοκ που όχι μόνο διέλυσε την ελληνική οικονομία, αλλά θέλει να βάλει τώρα την ταφόπλακα με έναν άγριο νεοφιλελευθερισμό που θα διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις, που θα ιδιωτικοπιηθουν τα πάντα και παέι λέγοντας. Αρα με ποιον συμμαχούμε σαν αριστερά? Το κείμενο είναι εκτός τόπου και χρόνου. ο συγγραφέας του μάλλον ειναι κάποιος αστός ( όπως όλοι μας στην ανανεωτική αριστερά δυστυχώς) που δεν έχει καταλάβει ότι η κοινωνία βράζει. και ότι έχει σιχαθεί το πολιτικό σύστημα. εγω εδώ ρεφορμιστής( με θεωρώ )και αρχίζω και σκέφτομαι μήπως η καλύτερη λύση είναι καμια επανάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Το ερώτημα με ποιό ΠΑΣΟΚ, το έχουμε συζητήσει εδώ στην ΑΣ, πολλές φορές.
    Η δική μου γνώμη, να την ξαναπώ, είναι ότι το ερώτημα θα πρέπει να διατυπωθεί καθαρότερα.
    Υπάρχει το ΠΑΣΟΚ (βαθύ ΠΑΣΟΚ) του κρατισμού, της διαπλοκής, των πελατειακών σχέσεων, των συντεχνιών και το ΠΑΣΟΚ των μεταρρυθμίσεων.
    Η "καθεστωτική Αριστερά", έχει επιλέξει την συμμαχία με το Βαθύ ΠΑΣΟΚ, που "κλαίγεται" για το κακό που βρήκε τα προνόμιά τους, τώρα που δεν έχουμε δανεικά στα ταμεία να ροκανίσουμε.
    Εγώ επιλέγω την συμμαχία με το μεταρρυθμιστικό ΠΑΣΟΚ, που και αυτό έχει τις αμαρτίες του. Είναι το ΠΑΣΟΚ της ανώτερης κρατικής γραφειοκρατίας, των κρατικοδίαιτων ιδιωτών που ζούσαν από τα κονδύλια της ΕΕ, το ΠΑΣΟΚ των "εκσυγχρονιστών" με λίγα λόγια, που διαφωνεί στο ζύγι του μοιράσματος των κρατικών χρημάτων μεταξύ Δημόσιας γραφειοκρατίας και ιδιωτικής πελατείας και το ΠΑΣΟΚ των μεταρρυθμίσεων -υπάρχει και αυτό-, το Κευνσιανό για την ανασυγκρότηση και την έξοδο από την κρίση.
    Προσωπικά είμαι με το τελευταίο.
    Η ΔΗΜΑΡ μοιάζει να είναι με το πρώτο το "κλαίων ΠΑΣΟΚ".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση, Γιώργο και Παναγιώτη. Το wiki δυστυχώς το αφήσαμε σε εμβρυακό στάδιο, ελπίζω κάποτε να μπορέσουμε να το εμπλουτίσουμε.

    @law4: Κατ'αρχάς όλοι αστοί είμαστε, διότι οι προλετάριοι ως γνωστόν δεν έχουν κομπιούτερ παρά μόνο τις αλυσίδες τους. Κατά δεύτερον γράφω από το εξωτερικό, οπότε μπορώ να μιλάω τζάμπα αφού δε θα υποστώ τις συνέπειες, όντως. Αφού λοιπόν αποκαλύφθηκε η αναρμοδιότητά μου να πολιτικολογώ, ας πάμε και στην ουσία.

    Ρωτάς «με ποιον συμμαχούμε ως αριστερά», και το ερώτημα είναι ήδη εσφαλμένο. Διότι κάποιοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η βασική διαίρεση δεν είναι, σήμερα, μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, αλλά μεταξύ του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης που κάνει ό,τι μπορεί για να βγάλει την κρίση, και όσων θέλουν την ανατροπή αυτού του συστήματος. Δύο είναι οι επιλογές: ή θα επιμείνουμε αριστερά με αποτέλεσμα η δεύτερη κατεύθυνση να μην προχωρήσει και το σύστημα να συντηρηθεί (με πιθανές παράπλευρες απώλειες την παράταση της κρίσης και την όλο και μεγαλύτερη εξαθλίωση των εργαζομένων δια της ολίσθησης), ή θα κάνουμε έναν γενναίο συμβιβασμό με τη δεξιά που θέλει απολύσεις στο δημόσιο, ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας κτλ με την ελπίδα ότι φτιάχνοντας ένα σοβαρό κράτος που θα τιμωρεί τους διεφθαρμένους και θα επιβάλλει το νόμο η θέση των εργαζομένων θα είναι καλύτερη, ακόμα και αν στα χαρτιά έχει υποστεί κάποιες ήττες.

    Εγώ δε συμφωνώ με τον Κωστή που βλέπει ως πιθανούς συμμάχους το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ, στην πραγματικότητα αυτοί είναι μέρος του προβλήματος και μόνο εκ των υστέρων μπορούν κάποιες υγιείς δυνάμεις εξ αυτών να ακολουθήσουν.

    Αλλά τι θα γινόταν σήμερα αν ο Κουβέλης έκανε μια συνεννόηση με τους Οικολόγους Πράσινους, τον Μάνο, και κάποιους διανοούμενους και αποσυρμένους πολιτικούς από όλους τους χώρους, και λέγανε: βάζουμε τις διαφορές μας στην άκρη και προτείνουμε ένα, δύο, πέντε πράγματα, για τη γρήγορη έξοδο από την κρίση και την ανατροπή του συστήματος της μεταπολίτευσης; Οι μισοί «αγανακτισμένοι» αυτομάτως θα ήταν δικοί μας, και οι άλλοι μισοί θα συνειδητοποιούσαν ότι δεν είναι και τόσο αγανακτισμένοι, και θα πήγαιναν σπίτι τους.

    Υπόψη, επειδή αναφέρω το Μάνο, ότι δεν είμαστε μόνο οι αριστεροί που βάζουμε νερό στο κρασί μας. Αν δεις την πρόσφατη συνέντευξή του, όταν μιλάει για απολύσεις από το δημόσιο δίνει και τρία χρόνια με 70% των αποδοχών. Στην πραγματικότητα, ούτε αυτοί (οι καλοπροαίρετοι εξ αυτών) θέλουν τον κόσμο να πεινάσει, ούτε εμείς (οι ρεαλιστές εξ ημών) πιστεύουμε ότι υπάρχει διέξοδος χωρίς τέτοιες ριζικές λύσεις. Οπότε, γιατί να μην μπορούμε να τα βρούμε;

    (Για περαιτέρω διερεύνηση των δυνατοτήτων σύγκλισης με δεξιούς, συνιστώ τις συζητήσεις που γίνονται στο buzz.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @ Κωστή
    Για μένα δεν υπάρχουν δύο ΠΑΣΟΚ. ναι μεν υπάρχει το ΠΑΣΟΚ το λεγόμενο βαθύ που το περιέγραψες πολύ καλά και υπάρχει και το ''μεταρρυθμιστικο''. Όμως εδώ θα διαφωνήσω. Τι πάει να πει μεταρρυθμιστικό? Μα όλο το ΠΑΣΟΚ είναι μεταρρυθμιστικό για μένα. Το είμαστε και μεις ρεφορμιστές δεν σημαίνει ότι οποιαδήποτε μεταρρύθμιση ειναι προς όφελος του λαου και του εργατικού δυναμικού. Και που είναι αυτοί οι λεγόμενοι Κεινσανιστές που θέλουν την έξοδο από την κρίση? ποιος ο παπακωνσταντίνου? Ή η Διαμαντοπούλου? Μα όλοι αυτοί δεν έχουν κάνει τίποτα για ενδυνάμωση των δημοσίων επενδύσεων και το μόνο που προττάσουν είναι μία ''ελεύθερη αγορά'' με τα πάντα να επιτηρούνται από τον ιδιωτικό τομέα. Ετσι δεν είναι? Ναι μεν είναι μεταρρυθμιστες, αλλά προς όφελος του μεγάλου Κεφαλαίου. εδω να είμαστε να δούμε που θα είναι η κοινωνία το 2015 και πως κάποιοι θα ζούνε με χρυσά κουτάλια και πως χιλιάδες εκατομύρια άλλοι θα έχουνε γίνει πληβείοι. Σε κάθε χώρα που ασκήθηκαν πολιτικές αντίστοιχες του μεταρρυθμιστικού ΠΑΣΟΚ η κοινωνία βυθίστηκε στην φτώχεια. Για μένα το ΠΑΣΟΚ έιναι ένα. Είναι ένα κόμμα εξουσίας που ποτέ δεν χτύπησε την άρχουσα τάξη ούτε το βαθύ αλλά ούτε το σύγχρονο. ούτε θέλει την δικαιοσύνη αφού συγκαλύπτει συνέχεια σκάνδαλα. Είμαι 30 ετων άνεργος και επιθυμω αξιοκρατία, δικαιοσύνη και αυτό το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ δεν μπορεί να το προσφέρει.Προσωπικά με την πολιτική μου δράση και τις ιδέες μου θα κάνω τα πάντα για να ανατραπούν οι καλοθρεμμένοι της εξουσίας που έχουνε βγαλει τα κολλέγια και τυρρανάνε τον λαό με τα μέτρα που παίρνουν ενώ δεν κάνουν τίποτα για την απόδοση δικαιοσύνης( τουλάχιστον). σαν άνθρωπος που έχω μεγαλώσει με τις αξίες της ανανεωτικής αριστεράς δεν βρίσκω σχεδόν κανένα σημείο επαφής με αυτούς του πολιτικάντηδες που πλαισιώνουν το ΠΑΣΟΚ.
    LAW 4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. φίλε Κωστή ειρωωεύεσαι τους αγανακτησμένους? Σε πληροφορώ αν ζεις σε άλλη πόλη χτες η Αθήνα έιχε 100.000 στο Σύνταγμα. Κόσμος που τους έχει σιχαθεί σχεδόν όλους. και ειδικά τα δύο μεγάλα κόμματα. Μην υποτιμάς τον λαό. εγώ που ανήκω στο λαό με τα κουτσά του και στραβά του πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο ελεύθερος μαζί με τόσο κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. μολυβώτης,

    σας ευχαριστώ για την απάντηση πρώτα από όλα. Λέτε για σάπιο πολιτικό σύστημα, αλλά έχετε καταλάβει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι μέρος του σάπιου πολιτικού σύστηματος? Μα ποιό συμβιβασμό λέτε να κάνουμε με την δεξιά? Με την δεξιά του Μάνου? τον συμπαθώ τον άνθρωπο, αλλά δεν λέει κάτι διαφορετικό από αυτό που θα γίνει? Το θέμα είναι να βγούμε από την κρίση καπιταλιστικά ή με κάποιον άλλο δρόμο? Γιατί αν βγούμε με την συνταγή ΠΑΣΟΚ( του λεγόμενου μεταρρυθμιστικού) τότε θα γίνουμε όλοι προλετάριοι. Δεν το βλέπετε που πάμε? Μήπως είμαι τυφλός ρε γαμώτο? Κατεβαίνω στο κέντρο της αθήνας και βλέπω όλο και περισσότερους αστέγους, όλο και μεγαλύτερη ζητιανία. Τα νοσοκομέια υποφέρουν από την υποχρηματοδότηση και μεις θα συνταχθούμε με την ελληνική δεξιά? Αυτή που είναι έτοιμη να κάνει όλα τα χατίρια των κερδοσκόπων? Που είναι τα σοσιαλιστικά οράμα μας? Εγω προσπαθώ να τα κρατάω μέσα μου , μαζί με ισχυρή δόση ρεαλισμού, αλλά δεν πιστεύω ποια ότι αυτοί οι γελοίοι που δημιουργήσανε την κρίση μπορούνε και να μας βγάλουνε. Δεν ξέρω πως θα βγούμε από την κρίση, αλλά δεν θελω στην ζωη μου να παίρνω 400 ευρώ και να σκύβω το κεφάλι και να λέω και ευχαριστώ, ούτε θέλω να ζω σε μία πόλη βουτηγμένη στην φτώχεια(εκεί πάμε)
    LAW4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Law4, κατ' αρχάς σοσιαλισμός με δανεικά δε γίνεται. Κατά δεύτερον, όσο πιο πολύ αργήσουμε να βγούμε από την κρίση τόσο πιο δεινή θα καταστεί η θέση των εργαζομένων (και ανέργων). Θα σου εξηγήσω τώρα πώς θα ικανοποιηθεί η σοσιαλιστική σου συνείδηση: θα κάνουμε έναν συμβιβασμό όπου τα σκληρά μέτρα θα συνδυάζονται με θεσμούς κοινωνικής στήριξης, θεσμούς που θα μείνουν και μετά την κρίση.

    Παράδειγμα: ο Μάνος τι λέει; (στη συγκεκριμένη συνέντευξη, τουλάχιστον): Να ξοδεύουμε όσα βγάζουμε, και γι' αυτό το σκοπό να κλείσουμε δημόσιους οργανισμούς που δε χρειάζονται. Τώρα, αυτό το «δε χρειάζονται» θέλει πολλή συζήτηση και έρευνα, και ίσως είναι μία σχετική έννοια που συναρτάται με τις οικονομικές δυνατότητες του κράτους. Αντιπαράβαλέ του όμως με τις πολιτικές της κυβέρνησης, που κόβει οριζοντίως για να μη θίξει προνόμια, με αποτέλεσμα την μεγαλύτερη επιβάρυνση των αδυνάτων. Ή τα σχέδια για εθελούσια αποχώρηση πτυχιούχων, καταδικάζοντας το δημόσιο τομέα σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση, εις το διηνεκές. Η διαφορά είναι τεράστια.

    Επίσης, λέει ο Μάνος, να πληρώνουμε το 70% στους απολυμένους για τρία χρόνια. Η Δημοκρατική Αριστερά εδώ θα έλεγε: Όχι. Να δημιουργήσουμε το θεσμό του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, που θα διασφαλίσει ότι κανένας πολίτης δε θα πεινάει. Να ένα σοσιαλιστικό μέτρο που θα μείνει! Και ο Μάνος θα το δεχτεί, όχι μόνο διότι έχει αντίστοιχο κόστος, αλλά και διότι από την οικονομοτεχνική άποψη πρόκειται για λεφτά που αμέσως θα πάνε στην αγορά και όλοι ξέρουν ότι αυτό βοηθάει σε περιόδους κρίσης (όλοι γίνονται λίγο Κεϋνσιανοί στις περιόδους κρίσης, εκτός από ορισμένους ακραίους).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ας συμφωνήσουμε ότι η ΔΗΜΑΡ δεν ήταν μέχρι τώρα τόσο πρωτοποριακή όσο θα θέλαμε.
    Το να λέμε όμως ότι η ΔΗΜΑΡ δεν στηρίζει την ανάγκη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων είναι τουλάχιστον άστοχο.
    Εκείνο που με ενοχλεί σε αυτές τις αναλύσεις - προτάσεις είναι ότι προωθούν την άποψη ότι υπάρχει μία μόνο λύση.
    Πολύ περισσότερο με ενοχλεί ότι προβάλλουν την επίλυση των προβλημάτων αυτών ως και την λύση στο πρόβλημα του χρέους και του ελλείματος.
    Εκείνο που βλέπω σε αυτά τα κείμενα είναι η άρνηση της πολιτικής και η άρνηση της εφικτότητας άλλων προοπτικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Γιατί πρέπει να μπαίνει το δίλλημα με ποιους να κάνει μέτωπο η
    ΔΗΜ.ΑΡ, με ποιους να πάμε ???

    Νομίζω ότι απεγκλωβισμένοι από το παρελθόν και με πρυτανεία της λογικής, αντιμετωπίζοντας χωρίς παρωπίδες το σήμερα και το αύριο, με γνώμονα το κοινωνικό συμφέρον, το εμείς ως χώρα σήμερα και αύριο, στο όνομα των αγέννητων και γεννημένων παιδιών, οραματιστές και όχι παρελκόμενοι, ναι, νομίζω ότι μπορούμε να εκφράσουμε την μεγάλη, μέχρι σήμερα, σιωπούσα εργαζόμενη και παράγουσα πλειοψηφία.

    Δεν λείπουν ούτε τα μυαλά, ούτε οι γνώσεις, ούτε οι δυνατότητες δημιουργίας προτάσεων και συγκρότησης πολιτικής εξόδου από την κρίση και το τέλμα για μια δημιουργική προοδευτική κατεύθυνση.

    Όμως δεν βρίσκονται στην ηγεσία, ή περί την ηγεσία, γιατί απλά δεν ήταν στον σκληρό πυρήνα και τον μηχανισμό της Α.Π., γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι σ΄αυτή, και δεν έχουν ούτε το μαχαίρι ούτε το πεπόνι.

    Και θα μπορούσε η ΔΗΜ.ΑΡ να γίνει η ηγέτιδα πολιτική δύναμη και ο εμβρυουλκός της καθολικής κρίσης και ο δημιουργός μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής Ελλάδας.

    Το πρόβλημα είναι ότι το βλέμμα και η προσοχή της ηγετικής ομάδας είναι προς άλλες κατευθύνσεις….

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δημήτρη, το να λες ότι «η ΔΗΜΑΡ στηρίζει την ανάγκη αλλαγών και μεταρρυθμίσεων» είναι σαν να λες «το πρόγραμμα 200 σελίδων του ΣΥΝ περιέχει προτάσεις». Αν δεν κάνεις αιχμή του δόρατος ορισμένες προτάσεις, αν δεν κρατάς καν δόρυ και δε λαμβάνεις πρωτοβουλίες συνεννόησης και εξεύρεσης συμμαχιών με βάση τους υπάρχοντες συσχετισμούς (όχι συμμαχιών που θα σου επιτρέψουν το 2% να το κάνεις 3%), τότε είναι σαν να μην έχεις προτάσεις.

    Λύσεις υπάρχουν πολλές, με την έννοια ότι ούτως ή άλλως η ζωή θα συνεχιστεί, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, και εξάλλου καμία λύση δε φέρνει κάποια βεβαιότητα εξόδου από την κρίση. Επειδή όμως έχουμε συνηθίσει να βάζουμε παντού ταμπέλες, δεν μπορούμε να δούμε τις διαφοροποιήσεις που έχουν σημασία. Π.χ., ίδια είναι η λύση του ΔΝΤ και του ΓΑΠ που λέει να κόψουμε και δεν έχει σημασία από πού, και να ξεπουλήσουμε όσο όσο, ασχέτως αν έτσι θα λυθεί το πρόβλημα, με την άποψη που λέει να κόψουμε από αυτά που χρειαζόμαστε λιγότερο, εξομαλύνοντας τις ανισότητες που κάνουν το βίο αβίωτο για τους χαμηλόμισθους; Ίδιο να αναλάβει τις αλλαγές ένας σωτήρας που ψάχνει ο Παπαχελάς ώστε να διατηρήσει το κρατικοδίαιτο σύστημα που στηρίζει (βλ. Ντόρα, Παναγόπουλος κλπ), και ίδιο να το κάνουν τίμιες και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις που θα δώσουν έμφαση στην κοινωνική συνοχή; The devil is in the details.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Παναγιώτη, η πλειοψηφία δεν ακούει τη ΔΑ, ούτε μπορεί ποτέ να ταυτιστεί με ένα κόμμα τόσο αυτοαναφορικό, με μηδαμινή παρουσία σε μαζικούς χώρους (ελάχιστες εξαιρέσεις), παλιό πολιτιό προσωπικό, και χωρίς αιχμές που να βγάζουν μάτι. Η μόνη λύση είναι να αποδείξει η ΔΑ ότι μπορεί να ψαρεύει υγιείς δυνάμεις μέσα από την κοινωνία και να συνεργάζεται με αυτές, όπως έκανε στην περίπτωση Καμίνη και Μπουτάρη. Μακροπρόθεσμα θα μπορούσαμε ίσως να ελπίζουμε σε μία κάπως μεγαλύτερη απήχηση, αλλά οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν περιμένουν - αν δε γίνουν οι σωστές κινήσεις σήμερα τότε η ιστορία θα μας καταδικάσει στη λήθη, ως μία ακόμη δύναμη της Μεταπολίτευσης που δεν τόλμησε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Η ΔΗΜ.ΑΡ θα μπορούσε να διεκδικήσει και να προτάξει μια κοινωνία που τη συνέχουν αλληλεγγύη, κοινοί στόχοι, κοινά σχέδια, κοινή ευρύχωρη προοπτική.

    Φαίνεται ότι δεν μπορεί, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, να το κάνει.

    Και χάθηκε πολύτιμος χρόνος και ιστορική ευκαιρία.
    Το παράθυρο ευκαιρίας και συγκυρίας στην πολιτική ανοίγει, δυστυχώς, για πολύ λίγο!

    Στην καλλίτερη των περιπτώσεων φοβάμαι ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. θα γίνει ένας καλός ΣΥΝ, ο οποίος στην ουσία θα είναι ο μαϊντανός της πολιτικής...

    Τώρα για ορισμένους αυτό μπορεί να αρκεί, ίσως να ήταν και το ζητούμενο…για μένα όμως δεν αρκεί…ίσως να μην αρκεί και για πολλούς άλλους…και νομίζω δεν αρκεί και για την ευρύτερη δυσανασχετούσα και πολλάκις προδομένη παράγουσα και μη διαπλεκόμενη και μη παρασιτούσα κοινωνία.

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πολυβωτη, το μεσοπροθεσμο να το ψηφισουμε ή οχι ? Η ΔΗΜΑΡ δηλωσε οχι. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. μέσα στην μεγάλη οικονομική κρίση και τη χρεοκοπία της χώρας βλέπουμε ξεκάθαρα πως ούτε και εμείς η ανανεωτική αριστερά έχουμε πρόταση διεξόδου

    λειτουργούμε λοιπόν αμυντικά ακολουθώντας την αριστερή πεπατημένη

    αυτή τη στιγμή γίνεται εμφανές πως ολόκληρη η ελληνική οικονομία και η πολιτική ήταν μια τεράστια φούσκα

    ζούμε την κατάρρευση του μοντέλου της τελευταίας 30-ετίας και δεν έχουμε να προτείνουμε τίποτα

    η αλήθεια είναι πως και εγώ σε πολλά συμφωνώ με τον Μάνο (και τρομάζω πολύ για αυτό πιστέψτε με)

    μακάρι η χώρα να ήταν μαγαζί τουλάχιστον θα το κλείναμε και θα ησυχάζαμε, δεν είναι όμως

    μεταρρυθμιστικό ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει, άλλωστε εδώ και ένα χρόνο δεν έκαναν και καμία μεταρρύθμιση

    ούτε και εγώ έχω πρόταση για το τι πρέπει να γίνει

    απλά έτσι όπως πάει το πράγμα δύο δρόμοι ανοίγονται:

    -αργεντινοποίηση/αλβανοποίηση ή
    -συνταγή τρόικας

    όποια και να διαλέξουμε δεν θα είναι χωρίς τεράστιο κοινωνικό κόστος

    το πρόβλημα είναι πως σήμερα μόνο η τρόικα έχει μια πρόταση (που κανένας δεν εγγυάται πως θα μας βγάλει από την κρίση)

    άλλη πρόταση δεν ακούγεται, μόνο ΟΧΙ και η λογική να μας ξαναδώσουν δάνεια χωρίς να πάρουμε μέτρα

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Αυτά συμβαίνουν, άμα συνδυάζετε και βάζετε, δίπλα και μαζί τον Ζιζεκ, τον Μπαντιού την Ξαφά και τον ανιδιοτελή φιλελευθερισμό με τις υγιείς δυνάμεις της 'ελέυθερης αγοράς"

    Χωρίς μεταρρυθμίσεις προ ένα καλύτερο και όχι πελατειακό κράτος, χωρίς ελεγκτικούς μηχανισμούς, τότε αυτοί που έρχονται θα αλωνίζουν και θα πάρουν τα πάντα προς ευχαρίστηση των αφελών..(;)

    Τάχω ξαναπεί, αλλά εσείς στηρίζατε τα μέτρα του μνημονίου και τα οριζόντια κουρέματα, εξ αρχής.

    Γιώργο, κάνεις λάθη κατ'επανάληψη.

    Την καληνύχτα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ένα τελευταίο ερώτημα, αν επιτρέπετε.
    Τι σχέση έχει η αμεσοδημοκρατία που εσείς ( προσχηματικά ) υποστηρίζετε με τον φιλελευθερισμό και τα μέτρα του Δ.Ν.Τ;

    Πριν ένα χρόνο, αυτό σας έλεγα, αλλά δεν υπάρχει μια σταθερή αφετηριακή ιδεολογική βάση, παιδιά...

    δεν σας αρέσουν τα πολιτικά-κομματικά αλλά και τα μη "πολτικά" πάλι δεν σας αρέσουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Δεν ειρωνεύομαι κανέναν law4.
    Πήγα μια βόλτα χθες από το Σύνταγμα και εκτίμησα,ορισμένα πράγματα.
    Κατ' αρχήν ήταν μία από τις μεγαλύτερες συναθροίσεις που έχω ζήσει.
    Αλλά εκεί τελείωσε η θετική έκπληξη.
    Τα όσα άκουσα το λίγο που κάθισα στην Λαϊκή Συνέλευση και όσα είδα μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, δεν με κάνουν αισιόδοξο.
    Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά τίποτε δεν με προδιαθέτει, ότι θα χάσει ο λαϊκισμός και θα κερδίσει η λογική.
    Ο κόσμος θέλει μια εύκολη λύση, που θα τον ξαναγυρίσει στα χρόνια πριν την κρίση, θα σβήσει αυτό που ζούμε , σαν ένα κακό όνειρο.

    Οσον αφορά τα περί ανυπαρξίας μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ, θα μου επιτρέψετε να έχω άλλη άποψη.

    Πάντως οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που αυτοχαρακτηριζονται αριστερές και σοσιαλιστικές και με τις οποίες "εύκολα" συζητάμε και δεν μας κολλάει και κανείς την ρετσινιά του νεοφιλελεύθερου, είναι ο κορμός, όλης της σαπίλας της μεταπολίτευσης.
    Είναι το καθεστώς, κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση και τις συντεχνίες και οι πνευματικές αναζητήσεις τους και η αίσθηση του δημόσιου συμφέροντος, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να αφήσουμε πίσω μας, επειδή και μείς είμαστε συνένοχοι στην δημιουργία και την νομιμοποίησή του και μάλιστα ως προοδευτικού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Το πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει ή δεν παίζει το πολιτικό προσωπικό και εάν αποτελεί τον καθοριστικότερο παράγοντα σε μία χώρα φαίνεται στο Βέλγιο.
    Εδώ και μήνες στο Βέλγιο δεν υπάρχει κυβέρνηση.
    Εάν γινότανε κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θα είχαμε εμφύλιο.
    Τι έχουν λοιπόν οι Βέλγοι που δεν έχουμε εμείς?
    Σοβαρή Δημόσια Διοίκηση.
    Σε αυτήν την δύσκολη περίοδο για τις προς διαμόρφωση λύσεις πρέπει να συμμετέχουν όλοι, εκτός από αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα.
    Η προσπάθεια του Γιώργου να φέρει τις θέσεις και τις προτάσεις από όλο το φάσμα δεν με ξενίζει καθόλου, μόνο έτσι παύει κανείς να είναι οπαδός και μπορεί να βοηθηθεί ώστε να διαμορφώσει καλύτερη εικόνα.
    Αυτό που δεν μου αρέσει στην συζήτηση είναι η ολοκληρωτική επίθεση στην αναφορά κάποιων ονομάτων.
    Ειδικά τώρα θα περίμενα ότι είναι η ώρα να αναφερόμαστε σε ονόματα για να αρχίσει να διαμορφώνεται η πρόταση.
    Μανώλης Κ. Χανιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. κωστή,
    συμφωνώ για το ''αριστερό'' ΠΑΣΟΚ ότι πρέπει να το αφήσουμε πίσω μας. ¨ομως είμαι της άποψης ότι πρέπει να αφήσουμε ΟΛΟ το ΠΑΣΟΚ. Δεν προχωράνε αυτά τα κόμματα. Η κοινωνία κάποτε τα λάτρεψε( κακώς για εμάς τουλάχισον που ποτέ δεν τα πιστέψαμε), αλλα η κοινωνία τώρα τα φτύνει.(ίσως βλέπει τα αδιέξοδα)
    όσο αφορά την συνέλευση του Συνταγματος και γω είδα πολύ λαικισμό, όμως είναι ένας μαζικός χώρος που οι ανανεωτικές ιδέες μπορούνε να χωρέσουνε. εγώ κάθε μέρα είμαι εκεί και κάνω διαπάλη ιδεών με άλλους ανθρώπους. Τι περιμένουμε να γίνουν όλα από το ΚΟυβελη? Η αριστερά πρέπει να είναι παντού.
    law4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Mike, νομίζεις ότι ενδιαφέρεται κανείς αν η ΔΑ θα ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο ή όχι; Νομίζεις ότι αυτό θα επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις; Εγώ ζητάω πολιτικές πρωτοβουλίες, όχι μια θέση στο πίσω κάθισμα για να σχολιάζουμε «ναι σε αυτό», «όχι σε αυτό».

    (Επί του μεσοπρόθεσμου, αν και δεν το έχω μελετήσει, στο βαθμό που συνεπάγεται τη συνέχιση της πολιτικής Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου θα έλεγα σίγουρα όχι.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Σπίθα, πού είσαι; Μας έλειψες! Αυτά όμως που λες είναι το «οπαδιλίκι» που γράφω, ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι εσείς; Για να φτιάξουμε γκρουπούσκουλο ξεκινήσαμε, όπου ο καθένας μπορεί να συνεννοείται μόνο για τον εαυτό του, ή για να παρέμβουμε στις πολιτικές εξελίξεις; Πώς θα γίνει αυτό αν δε βρούμε συμμάχους, πολύ περισσότερο αν μεταξύ μας είμαστε «εμείς» κι «εσείς»;

    Άσε που παραμορφώνεις αυτά που λέμε, δε θυμάμαι σε αυτό το ιστολόγιο κανέναν να υποστήριξε τα οριζόντια κουρέματα, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. "Εγώ ζητάω πολιτικές πρωτοβουλίες, όχι μια θέση στο πίσω κάθισμα για να σχολιάζουμε «ναι σε αυτό», «όχι σε αυτό»."
    Πολυβώτη, μπράβο για τον καθαρό λόγο σου και από εδώ. Συμφωνώ με την εικόνα που τόσο γλαφυρά δίνεις. Εγώ το ονομάζω "διαπιστωτική αριστερά".
    Ναι, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε με όλους που πραγματικά ενδιαφέρονται - αυτό που κάνουμε άλλωστε στην αληθινή ζωή.

    Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί όταν μιλάμε δημόσια χάνουμε τον αυθορμητισμό αλλά και τους κοινούς τόπους που έχουμε και το παίζουμε "οι καθαροί και άμωμοι".

    Το κρίμα πάνω μου αν κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι η μεγαλύτερη αρετή μιας συλλογικότητας είναι να επικοινωνεί με την πραγματικότητα, να είναι ένα ανοιχτό εργαστήριο ιδεών ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ, και να δρα χωρίς ιδεοληπτικές προκαταλήψεις και τεχνητές περιχαρακώσεις.
    Αλλά θα χρειαστεί ένα διάστημα για να μπορέσουμε να συζητήσουμε "ήσυχα κι απλά" -αλλιώς μάθαμε. Ακόμα δογματικοί είμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Σπίθα καλώς ήρθες.
    Εγώ δεν κρατώ αποστάσεις λόγω διαφωνιών.
    Τολμώ πάντως να κάνω λάθη, δεν είμαι political correct.
    Και ξέρεις γιατί; Γιατί αν δεν δοκιμάσεις δεν γίνεται τίποτα - αν δεν προκαλέσεις τον άλλο να ξεδιπλώσει το βάθος της σκέψης του ποτέ δεν θα τον γνωρίσεις πραγματικά.

    Προσπερνώ τα περί αποδοχής του μνημονίου και των οριζοντίων κουρεμάτων. Απλά κάνεις λάθος.
    υγ Γι αυτό άραγε μας έβγαλες από τα link σου;
    Επειδή "κάνουμε λάθη"; Όταν με έπειθες πρόπερσι για το δίκιο της ανανεωτικής πτέρυγας πάλι δεν έκανα λάθος; Τώρα τι άλλαξε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Τέλος, για να απαντήσω και στον φίλο μου τον mike -που έχει σκληρύνει λίγο τελευταία- θα πω μόνο το εξής: το θέμα με το μεσοπρόθεσμο μου θυμίζει την πίεση να απαντάμε κάθε μέρα αν είμαστε με το μνημόνιο ή όχι. Προφανώς, δεν μπορείς να ψηφίσεις ένα πακέτο μέτρων που πρώτον δεν σε ρώτησαν και δεύτερον τα όποια καλά αυτοακυρώνονται από την συνολική αντίληψη που είναι απλά εισπρακτική και αδιέξοδη. Το θέμα μας δεν είναι αν θα ψηφίζουμε τα προίόντα εσωτερικών ισορροπιών του πασοκ ή σβήσε γράψε πασοκ τρόϊκας για την 5η δόση.
    Για να αποδείξουμε τι;

    Το θέμα είναι αν έχουμε αυτόνομη πρόταση με βάση την οποία να σταθμίσουμε κάθε μέτρο ξεχωριστά. Αν αυτό λείπει δεν διαφέρουμε από τους γέρους του Muppet Show που γκρινιάζουν για όλα και για όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Μανώλη, ναι, προσπάθησα να βάλω όλες τις ιδέες στην κουβέντα. Και βλέπω δυσκολία να γίνει κάτι τέτοιο αποδεκτό.
    Μα πως θα γίνει η ανανέωση αν αυτό επιτρέπεται και εκείνο είναι απαγορευμένο; Δεν καταλαβαίνω τις φοβίες στον ανοιχτό διάλογο, τον δημόσιο έλεγχο και την κριτική. Γιατί δεν γνωρίζω άλλον τρόπο να προχωρήσουμε παρά μόνο με δημιουργικότητα, ευφυία, καινοτόμα σκέψη, σαφείς αιχμές και ανοιχτές "κινηματικές" πρωτοβουλίες. Έτσι νομίζω προχωράει η ίδια η ζωή (και η επιστήμη)-με δοκιμές και λάθη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Δεν θέλω να απέχω από το γόνιμο διάλογο που άνοιξε με το σημαντικό άρθρο του φίλου μας του Πολυβώτη. Φοβάμαι όμως ότι η κρίση είναι συνολική και δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις.
    Το κόμμα ακολουθεί την πεπατημένη είναι σαφές. Δεν είναι θέμα απλά ηγεσίας, στο συνέδριο πχ ήταν λίγες οι φωνές που μίλησαν για κάτι διαφορετικό, τόσο στην οργάνωση όσο και στις θέσεις. Η εκλογική επιβίωση είναι σημαντική αλλά και το διαφορετικό αναγκαίο. Η διαίρεση μέσα στο κόμμα είναι και πάλι σαφής, αδύνατο να την αποφύγουμε. Η σύνθεση ζητούμενη αλλά και αδύνατη, φοβάμαι.
    Ο mike έθεσε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Συμφωνώ με τον Πολυβώτη ότι η όποια θέση μας σε αυτό δεν θα αλλάξει το ρου της ιστορίας. Αλλά δείτε ότι όλη η χώρα περιμένει τη δόση για να μη χρεοκοπήσει. Μπορούμε να λέμε και σωστά ότι οι δεσμέύσεις των δανειστών μας εμπεριέχουν αδικίες. Αλλά όλοι θα νιώσουμε ανακουφισμένοι αν ψηφιστεί. Βγαίνεις λοιπόν σαν υπεύθυνη αριστερά να πεις ότι το ψηφίζω ως αναγκαίο, αφού είμαστε με την πλάτη στον τοίχο; Αν βγεις θα έχεις όλη την αριστερά απέναντι. Οι αγανακτισμένοι θα σε ¨λυντσάρουν". Την επόμενη όμως οι περισσότεροι θα πληρωθούν από αυτό το απεχθές μεσοπρόθεσμο. Εδώ απαιτείται μια πολιτική γενναιότητα που φτάνει στα όρια της εκλογικής αυτοκτονίας. Οι αντιφάσεις της ίδιας της ζωής είναι καταλυτικές.Η αριστερά δεν είναι έτοιμη για ένα ιστορικό συμβιβασμό. Μάλλον η λύση δεν θα προέλθει από αυτήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ανάγκη να πάρεις πρωτοβουλίες επιπέδου Καμίνη ή Μπουτάρη. Οι αγκυλώσεις όμως και ο φόβος του πολιτικού κόστους δεν σε αφήνουν να κάνεις πολιτική στις μέρες μας.Χρειάζεται ένας πολιτικός ρεαλισμός που υπερβαίνει το αριστερό DNA μας. Τα ναι ή τα όχι δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, αλλά πρέπει κάτι να πεις. Είστε τόσο σίγουροι ότι Καμίνης και Μπουτάρης θα πετύχουν κάτι μέσα σε αυτό το άθλιο περιβάλλον; Εγώ δεν είμαι, παρόλο που τους υποστηρίζω με όλη μου τη δύναμη. Κοινώς γάματα με κεφαλαία γράμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Δείτε τους αγανακτισμένους και την αμηχανία της αριστεράς απέναντί τους. Τι πιο καθαρή αντίφαση; Μπορείς να αγνοείς 50000 ανθρώπους, που διαδηλώνουν ειρηνικά έστω και αν αποτελούν ετερόκλητο πλήθος που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ζητά; Έστω και αν αύριο τα μαζέψουν και πάνε σπίτια τους, έχουν αποτελέσει πολιτικό γεγονός. Ποιος όμως μπορεί να το ερμηνεύσει; Ποιος μπορεί να το οδηγήσει; ΚΑνείς, είναι η κρίση η ίδια που βγήκε στους δρόμους. Τα πολιτικά κόμματα εύχονται κάθε βράδυ να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα γιατί αδυνατούν να πουν κάτι πειστικό γιαυτό. Ας αφήσουμε τη συγκυρία να μας ιππεύσει φίλοι μου. Τα πολιτικά μας εργαλεία μπορεί να είναι ανίκανα να το τιθασεύσουν. Δεν έχουμε απάντηση για όλα. Συμφωνώ ως συνήθως με το Γιώργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. leo στηρίζω και γω με όλη μου την ψυχή τον Καμίνη και τον Μπουτάρη, αλλά σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο είναι δύσκολο να βάλεις ή να βρεις τέτοια πρόσωπα κοινής αποδοχής. Το ότι δεν είναι ΠΑΣΟΚοι πίστεψε με είνα ένας λόγος που τους ψήφισε πολύς κόσμος στον β ΄γυρο. Αμα ήτανε στο ΠΑΣΟΚ και τις καλύτερες προθέσεις να είχανε, θα είχανε μάλλον χάσει, διότι το ΠΑΣΟΚ πλεον με την πολιτική του εναντιώνεται στον λαό. Δεν ειναι χαζός ο κόσμος.(Ή είναι??) Δεν μπορώ να πω με σιγουρια, αλλά νομίζω ότι το πολιτικό σύστημα καταρρεει, τουλάχιστον εμείς της ανανεωτικής αριστεράς να προσπαθούμε να παιρνάμε τις απόψεις μας στον κόσμο όχι σε μια κομμάτική βάση, αλλά σε μια βάση λογικής και ορθολογισμού. Ο ορθολογισμός λέει ότι χρειαζόμαστε τις δόσεις του ΔΝΤ όμως είναι άλλο αυτό και άλλο να νομίζουμε ότι αυτό ειναι μονόδρομος. Γιατί το ΔΝΤ δεν δανείζει για την ψυχή της μάνας του, αλλά για επιβάλλει όρους που θα κάνουν τον καπιταλισμό ακόμα πιο άγριο. αυτό σαν αριστεροί πρέπει να το έχουμε πάντα υπόψιν μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Πάντως ο Μάνος λέει τα πράγματα με το όνομά τους (σύμφωνα με την άποψη που έχει για τα πράγματα), και ας μην μπαίνει στη Βουλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Πολυβώτη, χαιρετώ σε, καθώς και όλα τα παιδιά.

    Πιστεύω ότι η πλειοψηφία των πολιτών περνά δύσκολες στιγμές και μερικοί ακόμη δυσκολότερα.
    Ο καθένας μας είχε τα προβλήματά του, που τώρα έχουν αυξηθεί κατά πολύ.

    Δύσκολο να βρώ χρόνο για διαδικτυακές συζητήσεις, δυστυχώ ή ευτυχώς.

    Νομίζω ότι ελάχιστα κατανοούνται οι απόψεις μέσα από λίγες γραμμές που συνήθως παρεξηγούνται, ενώ τα ζητήματα έχουν πολλές πλευρές,

    ..κυριαρχεί μια "ελαφρά" αντιμετώπιση που δεν αρκεί για σοβαρά θέματα που έχουν σωρευτεί εδώ και χρόνια.

    Η καθημερινότητα με καλεί να την αντιμετωπίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. law4,
    Την δεκαετία του 80, ήμουν ένθερμος λάτρης της άμεσης δημοκρατίας και γι'αυτό ξεκίνησα και ένα μεταπτυχιακό στην Νομική της Αθήνας με θέμα αυτό.
    Κατέληξα σε κάποια συμπεράσματα, τα οποία εξετάζω τώρα στην "εμπειρία" του Συντάγματος και βλέπω να επιβεβαιώνονται.
    Η άμεση δημοκρατία, σε σχέση με την αντιπροσωπευτική, έχει ένα βασικό μειονέκτημα.
    Δεν μπορεί να κάνει συνθέσεις. Δεν μπορεί να κάνει συνθέσεις, επειδή το σώμα δεν είναι κατάλληλο να δεχθεί γνώμες πιό σύνθετες. Δεν έχει την γνώση του όλου. Ξέρει ότι εμπίπτει στον περιορισμένο ορίζοντα των συμμετασχόντων και καταλήγει στον μέσο όρο , σ'αυτό που λέμε κοινή γνώμη.
    Για παράδειγμα , ενώ συγκροτείται επειδή δεν θέλει "να αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς", βγάζει μια ανακοίνωση που αφορά την συνολική στάση της κοινωνίας, ότι για παράδειγμα "να φύγει η τρόικα και να βάλει το μνημόνιο εκεί που ξέρει".
    Την ρώτησε την κοινωνία;
    Μας είπε με ποιόν τρόπο θα πληρωθούν οι ΔΥ;
    Μας είπε τι θα γίνει με την ελληνική οικονομία;
    Εχει προσωποποιημένη ευθύνη ο καθένας που προτείνει να γίνει το άλφα ή το βήτα ή μιλάει ανεύθυνα, στο όνομα να πάρουμε δήθεν τις ευθύνες στα χέρια μας;
    Ρώτησε τους κατοίκους των άλλων πόλεων αν συμφωνούν;
    Δεν είναι απλά τα πράγματα. Δεν οδηγήθηκε τυχαία η ιστορία στην επιλογή της αντιπροσωπευτικής, για διεργασίες που αφορούν επίπεδα που δεν μπορούν να συμμετέχουν όλοι.
    Αυτή η μάζωξη, δεν μπορεί παρά να επιβεβαιώσει, ότι η άμεση δημοκρατία, δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη της χώρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. @Γιωργο με δυο λογια , οχωρος και προτασεις εχει[προσφατες δηλωσεις Χ΄΄σωκρατη] και θεσεις, οσο επιτρεπει η συγκυρια. Οταν ομως με μεγαλα γραμματα σου γραφει ο αλλος 2 μηνες μετα το συνεδριο, να οργανωθουμε σε ταση, μπαινεις σε σκεψεις. Οταν στα ενδοτερα των εσω διαφοροποιεισαι για το πιο ασημαντο θεματακι μπαινεις σε μεγαλυτερες σκεψεις. Οταν ακομη και εδω πρτεινεται μια σκεψη δια πασα νοσο δεν μπαινεις σε τριτες σκεψεις, απλως στενοχωριεσε, αφου ο χωρος αυτος ειναι δικος σου και εκφραζει εσενα [λογικο]. Τελος, οταν αυτο το κειμενο σου λεει οτι συμφωνω περισσοτερο με δεξιους φιλελευθερους κλπ δεν εχει παει περιπατο μονο και η στοιχειωδης διαλεκτικη των πραγματων , αλλα οτι ο αριστεριστικος προτεσταντισμος [!] παραγουν ενα μιγμα τοσο παλαβο πολιτικα που ουτε ο μαγος του Οζ δεν μπορει να το στησει στα ποδια του και να το δειξει στην κοινωνια. MIKE

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Mike και Σπίθα, ευχαριστώ για τις απαντήσεις, κατάλαβα γιατί αυτό που γράφω δεν προχωράει: διότι οι διαπιστώσεις που κάνω δεν είναι κοινές.

    Mike, όταν βρεις χρόνο γράψε πιο αναλυτικά, διότι αυτά που γράφεις δεν πολυβγάζουν νόημα, και αδικούν το κείμενό μου (πού είναι η μία σκέψη δια πάσα νόσο; και γιατί η προσέγγισή σου είναι πιο «διαλεκτική» από τη δική μου;).

    Αλλά το σημαντικότερο: δεν απαντάς στο «τι να κάνουμε» εκτός από το να είμαστε λέσχη συζητήσεων. Η Ανανεωτική Αριστερά ποτέ δεν έμαθε να κάνει πολιτική, φοβόταν πάντα μη λερώσει την ποδιά της. Δε θέλω να μιλάω εκ μέρους άλλων, αλλά είμαι σίγουρος ότι τουλάχιστον οι νεώτεροι εξ' όσων ταχθήκαμε με το εγχείρημα της ΔΑ δεν έχουμε καμία διάθεση να ανεχτούμε μία τέτοια λέσχη. Πολιτική θα πει μέσα από μία διαλεκτική (και όχι άσπρο-μαύρο) ανάλυση της κατάστασης να ξεχωρίσεις τις καθοριστικές συγκρούσεις της κάθε στιγμής, να κρίνεις ποιες μπορείς να επηρεάσεις και να επιλέξεις συμμάχους για να το κάνεις (με τους συμβιβασμούς που οι συμμαχίες συνεπάγονται). Δε μου αρέσει να δίνω διάλεξη σε άτομα πιο πεπειραμένα από εμένα, αλλά το κάνω διότι δε βλέπω απαντήσεις ούτε στην πράξη, ούτε στο διάλογο που κάνουμε εδώ.

    Οι βασικές συγκρούσεις σήμερα είναι η μία ευρωπαϊκή - η προσπάθεια να φορτώσουν στους εργαζόμενους, κυρίως των φτωχότερων χωρών, τα βάρη της κρίσης και τις ανισορροπίες της ΟΝΕ, και η άλλη ελληνική - να αλλάξουν όλα αυτά που μας καθιστούν ουραγό και επαίτη της Ευρώπης. Το κακό είναι ότι ως χρεοκοπημένη χώρα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά για το πρώτο, διότι είμαστε στο έλεος των πιστωτών (και αν χρεοκοπήσουμε θα είμαστε ακόμα πιο πολύ στο έλεός τους). Ούτε όμως είναι σωστό να εστιάζουμε όλη μας την προσοχή στις πιθανότητες να μας φερθούν με το μαλακό (τα ευρωομόλογα που ζητάει η ΔΑ) διότι τότε χάνουμε το βασικό, και το βασικό είναι η σύγκρουση που μπορούμε να δώσουμε - το εσωτερικό μέτωπο. Και εκεί, με δεδομένη την ανάγκη μείωσης του ελλείμματος και τις τεράστιες αντιστάσεις που υπάρχουν σε οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή στον κρατικό μηχανισμό (διότι σοβαρό κράτος δε φτιάχνεται με ευχολόγια), πρέπει να κάνουμε τις συμμαχίες και τους συμβιβασμούς μας αν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Εγώ παρατήρησα ότι παρουσιάζεται μία σπάνια ευκαιρία για τέτοιες συμμαχίες, περιμένω να ακούσω από τους διαφωνούντες μία εναλλακτική στρατηγική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Πολυβωτη, 1. Τα λιγα κειμενα που εχω γραψει στην Α.Σ. παλιοτερα δειχνουν την αποψη μου. 2. Ευρωομολογο θα εκδοθει ουτως η αλλως , αλλα η αντιληψη σου οτι ειναι φερσιμο με το μαλακο και θα κανει ''κακο'' στο εσωτ.μετωπο , ειναι τιμωρητικη/ αγγλοσαξωνικη/προτεσταντικη που διαπερνα τη νεοφιλ/ρη ιδεολογια ορζοντια με ηθικισμους του τυπου ''αμαρτωλες χωρες'', '' εναρετος οικονομικος κυκλος'' που παραπεμπουν ευθεως σε εναν εφιαλτικο ολοκληρωτισμο. 3. Οι μεταρρυθμισεις δεν ειναι ουδετερη διαδικασια , οποτε οι συμμαχιες που προτεινεις οχι μονον αυτοακυρωνουν την ΔΗΜΑΡ ως πολιτικο υποκειμενο, αλλα την καθιστουν και εντελως περιττη. 4. Οσον αφορα το ''ελεος των πιστωτων'' εαν χρωστας 100 λιρες ειναι πρβλ. δικο σου, εαν χρωστας ομως 100000 ειναι της τραπεζας που σε δανεισε ελεγε ο Κευνς σε ελλ. μτφρ. απο μνημης. 5. για την εργ. αριστοκρατια του δημοσιου φωναζω εδω και 20 τουλαχιστον χρονια και κουμπωνομαι τωρα βλεποντας το ''παθος του νεοφωτιστου'', οπου αν εφαρμοστουν οι πιο σκληρες αποψεις τους, η υφεση, η συντριβη του κοινωνικου ιστου και η ιδιωτικοποιηση καθε εννοιας δημοσιου χωρου και συμφεροντος θα επιτυχει σε χρονο ρεκορ την ανοδο του υφερποντος φασισμου σε μια κοινωνια που εχει ΚΑΙ τετοιες παραδοσεις. Δια ταυτα , [που λενε...] μην κανετε τους μαγους του Οζ και διαβαζε προσεκτικοτερα την Ξαφα και το Μανο. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Ψυχραιμία mike. Όπως έχουν γίνει τα πράγματα καλύτερα να συζητάμε κάθε εκδοχή. Εντάξει, με προσοχή, διεξοδικά. Όχι όμως με αφορισμούς. Θα ακούσουμε και την Τρίτη την συζήτηση στον "Μιχάλη Παπαγιαννάκη" και κει θα δεις ότι τίποτα δεν είναι πια απλό - δεν αρκεί να "έχεις θέσεις", πρέπει και να "δουλεύουν". Και θέσεις χωρίς ρίσκο δεν υπάρχουν πια - ακόμα κι ο μάγος του Οζ δυσκολεύεται πια με την ελληνική περίπτωση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Οι προτεραιότητες που δικαιολογημένα βάζει ο Πολυβώτης πραγματικά δεν βρίσκουν ανταπόκριση. Όχι γιατί δεν είναι σωστές - αλλά γιατί η ελληνική κοινωνία δεν έχει βγει ακόμα από το πρωτόγνωρο σοκ της δικής της κρίσης (ωραία θάταν να ερχόταν όλο αυτό μόνο από το εξωτερικό, αλλά...) και αρνείται την αυτογνωσία. Πυροβολεί τον ταχυδρόμο, κλείνει τα αυτιά στα κακά νέα, περιμένει ακόμη ένα θαύμα, να ξυπνήσει ένα πρωί και να έχει φύγει ο εφιάλτης.
    Όμως, όπως λένε και οι φιλελεύθεροι, δεξιάς και αριστεράς (οι μόνοι που μιλάνε με συγκεκριμένες προτάσεις διακινδυνεύοντας την πολιτική τους ορθότητα και το ...σκαλπ τους) δεν γίνεται ανάπτυξη χωρίς φόρους και αναδιανομή χωρίς παραγωγή. Πιθανά δεν συμφωνούν με τι όρους και στο ποιος ακριβώς θα πληρώσει το λογαριασμό, τι πάει πρώτο, οι επενδύσεις ή οι μισθοί, αλλά υπάρχει ένα έδαφος συζήτησης.
    Αυτήν την συζήτηση ΠΡΕΠΕΙ να την κάνουμε - είναι Η συζήτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Παντα ψυχραιμος, αλλα ποτε ουδετερος πολιτικα και ιδεολογικα.mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Mike, για το 2) δεν είναι θέμα προτεσταντικής ηθικής, είναι θέμα να μη βρεθεί μία λύση που, προκειμένου να μην ταρακουνήσει το χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα της Ευρώπης, θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να ζούμε παράγοντας λιγότερα απ' όσα καταναλώνουμε. (Να σου πω την αλήθεια, δε θα με πείραζε και μία τέτοια λύση για να πάψει να υποφέρει ο κόσμος, θα σήμαινε όμως απλώς ότι θα μεταθέταμε την καταστροφή στις επόμενες γενιές.) Το 4) ισχύει μόνο εάν είμαστε διατεθειμένοι να κηρύξουμε μονομερώς χρεοκοπία, και νομίζω ότι η απόσταση μεταξύ της τωρινής και της τοτινής κατάντιας είναι ακόμα τόσο μεγάλη, που δε συμφέρει. Να εστιάσουμε λοιπόν τώρα στα του οίκου μας;

    Ζούμε το παραμύθι ότι δήθεν ακόμα επιβιώνουν ορισμένα (αρκετά) δημόσια αγαθά στην Ελλάδα, και ότι η ιδιωτικοποίησή τους θα ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή. Στην πραγματικότητα, τα αγαθά αυτά ιδιωτικοποιήθηκαν από τη στιγμή που έπαψε να τα απολαμβάνει ο μη έχων προνομιακές σχέσεις με το δημόσιο, και αν θέλαμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους δε θα μιλούσαμε για διατήρηση αλλά για επανάκτηση αυτών από το δημόσιο. Στο πώς θα τα επανακτήσουμε δε χωράνε απολυτότητες: π.χ. δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να προτιμάμε ένα δημόσιο λιμάνι όπου ανθούν οι μίζες και οι πλασματικές υπερωρίες από ένα ιδιωτικό που θα χρεώνει προσυμφωνημένες τιμές για τις υπηρεσίες του. Και σίγουρα, αν συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε χρεοκοπημένοι (ως χώρα), η επανάκτηση είναι μακροπρόθεσμο και όχι βραχυπρόθεσμο πλάνο - βραχυπρόθεσμα ας κάνουμε ό,τι γίνεται για να αντιστρέψουμε το πρωτογενές έλλειμμα. (Βλ. και το κείμενο του Ροΐδη που αναδημοσίευσα στο ιστολόγιό μου.)

    Δεν εισηγούμαι συνεργασία με φανατικούς τύπου Ξαφά που θέλουν να απολυθούν σε μία νύχτα οι μισοί δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλά αν φωνάζεις 20 χρόνια για την εργατική αριστοκρατία του δημοσίου και δε σε ακούει κανείς, γιατί κουμπώνεσαι σήμερα που ο κόσμος είναι έτοιμος να σε ακούσει; Τέτοιες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα. Αλλά οι αλλαγές θέλουν συμμαχίες, και δεν είναι όλοι οι δεξιοί φανατικοί. Ιδού η Ρόδος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Mike
    Ποια είναι δημόσιος πλούτος; ¨Ολα είναι εκχωρημένα στο πολιτικό σύστημα στις μαφίες και τους κουμπάρους. Από τις παραλίες μέχρι τη ΔΕΗ. Απλά με αυτόν τον τρόπο τρώνε όλοι καλά και το πολιτικό σύστημα καλύτερα. Τι κέρδος έχει ο πολίτης από τις δημόσιες συγκοινωνίες, από τα καζίνο.ή την Ολυμπιακή. Η πιο ακριβή εταιρία ήταν και έκλαιγε η Αριστερά όταν πουλήθηκε. Αντίθετα έχει χασούρα, γιατί αναγκάζεται να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα. Γιατί ο οδηγός έξω παίρνει 1300 και ο οδηγός της ΕΘΕΛ 2500 με λιγότερες ώρες δουλειά; Γιατί ανταλλάσσει την ψήφο του με χρήμα.
    Η προστασία του δημόσιου συμφέροντος είναι διαφορετικό πράγμα από τη λεηλασία που γίνεται από το σύστημα στο όνομα του λαού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Κάποιων ο οργανισμός
    δυστυχώς..
    δεν αντέχει τόση ελπίδα…

    http://kato-kefali.blogspot.com/2011/05/blog-post_4311.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Κάποιων ο οργανισμός ζεί με "ελπίδες ευκολίας".
    Βασικό συστατικό της μεταπολιτευτικής κουλτούρας , ήταν, ότι όλα λύνονται με την "επιβολή" της δύναμης του πλήθους.
    Δεν θα αλλάξει η μεταπολίτευση, αν δεν αλλάξει η κουλτούρα της.
    Αυτό που ζούμε δεν είναι η "αγανάκτηση", είναι η "αντίσταση" στην απώλεια της "δανικής ευκολίας".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Πολυβώτη,

    τα έχεις πει όλα.

    Θέλω να κάνω μία ανταπόκριση από τους αγανακτισμένους.

    1. Υπάρχει κόσμος που πραγματικά πεινάει.

    2. 0 λαικισμός καλά κρατεί.

    3. Η ανταρσύα και η ΚΟΕ προσπαθούν να καπελώσουν τον κόσμο και να κάνουν το κίνημα των αγανκτισμένων νέο ΚΚΕ φωνάζοντας για 2πλασιασμούς μισθών, άρνηση του χρέους και ενοποίηση με τα συνδικαληστικά κινήματα.

    (Σχόλιο απο ΚΟΕτζή: "Έλα μωρέ που θα πεις τον Παναγόπουλο λαμόγιο. Απλώς έφαγε λίγο παραπάνω λόγω θέσης. Τι θες; Να απαξιώσεις τους συνδικαλιστικούς αγώνες;")

    4. Υπάρχει μία σκεπτόμενη μειοψηφία
    στον κόσμο, αλλά η φωνή της χάνεται μέσα στο γενικότερο λαικισμό.

    5. Το επίπεδο των συζητήσεων ανεβαίνει και μαθαίνει ο κόσμος να συνδιαλέγεται.

    6. Καλό θα είναι άνθρωποι που έχουν κάποιες γνώσεις να πάνε να μιλήσουν στις πλατείες για να εξηγήσουν στον κόσμο από που πηγάζουν τα προβλήματα του, ποιοι είναι οι πραγματικοί του εχθροί.

    Αν αυτό το κίνημα αποτύχει, θα είναι όχι εξαιτίας αυτών που συμμετείχαν, αλλά εξαιτίας αυτών που ΔΕΝ συμμετείχαν.

    Και φοβάμαι ότι η αποτυχία αυτού του κινήματος μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.

    Εγώ πάντως είμαι στις πλατείες γιατί είμαι ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ με τη ΔΗΜΑΡ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. κάποιοι εδω μέσα πραγματικά επιμένετε στο αποτυχημένο μοντέλο της κεντροαριστεράς. Δεν είδατε την αποτυχία στην Ιταλία και άλλες χώρες? Δεν είδατε όταν μία μικρή αριστερά συνεργάστηκε με το Κέντρο εφαρμόστηκαν δεξιές πολιτικές και σήμερα καταντήσαμε εν έτη 2011 η σοσιαλδημοκρατία να έχει γίνει πιό δεξιά της δεξιάς. Η ευρώπη κυβερνάται από νεοφιλελέυθερες κυβερνήσεις και κάποιες ''σοσιαλιστικές'' οι οποίες ποτέ δεν τα έβαλαν με την άρχουσα τάξη, ποτέ δεν είδανε την αναδιανομή του πλούτου με σοβαρότητα. βέβαια σε κάποιες χώρες, σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις πετύχανε πάρα πολλά για να είμαστε δίκαιοι. Αλλά ήτανε πραγματικά σοσιαλδημοκράτες και όχι δεξιοί όπως είναι το πασοκ( βαθύ ή μη).
    Περιμένω από την ΔΗ. αριστερά να συνεργαστεί με Οικολόγους και Συνασπισμό σε κάποια ζητήματα. Είναι εφικτό. Ας βάλουνε όλοι τις ιδεοληψίες τους στην άκρη. υπάρχει σοβαρός κόσμος και στα τρία κόμματα. και μεις η βάση της αριστεράς έχουμε τις ιδεοληψίες μας, το παραδέχομαι, αλλά ας κινηθούμε στις πολιτικές μας προς όφελος της εργαζόμενης τάξης.
    law4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. law4,
    κάποιοι επιμένουμε στην γραμμή της λογικής
    κάποιοι επιμένουμε ότι η κρίση είναι γενική
    κάποιοι επιμένουμε ότι χρειάζεται να αλλάξει η χώρα
    κάποιοι επιμένουμε ότι οι αλλάγές πρέπει να κοιτάνε στο μέλλον
    κάποιοι επιμένουμε ότι οι αλλαγές της αριστεράς είναι αλλαγές προς τα πίσω, προς την Βόρεια Κορέα
    Κάποιοι επιμένουμε, ότι η αριστερά της μεταπολίτευσης, είναι "καθεστωτική αριστερά"
    Κάποιοι επιμένουμε να λέμε και να ξαναλέμε, ότι ξέρουμε πολύ καλά τι λέει η "καθεστωτική αριστερά" και ότι από αυτά που υποστηρίζει, οι σοσιαλιστικές αλλαγές, είναι μπαρμπούτσαλα, είναι το άλλοθι, για να μην αλλάξει το καθεστώς στο οποίο έχουν βολευθεί σε έναν κάποιο βολικό ρόλο, είναι το άλλοθι για να μην αλλάξει τίποτε.
    Κάποιοι επιμένουμε ότι ξέρουμε να μιλάμε την γλώσσα ακόμη και του πιό δογματικού σταλισνισμού, την γλώσσα του αριβίστα που όποτε θέλει μπορεί να κάνει καριέρα, αλλά προτιμάμε να είμαστε τίμιοι. Αξιοπρεπείς και δεν τους παίρνει μερικούς να μας κάνουν μαθήματα αριστεροσύνης.
    Αντε γιατί μπορεί και να τα πάρουμε στο κρανίο καμμιά φορά. Οπως φαίνεται η ανοχή μας εκλαμβάνεται ως αδυναμία και δεν θα έπρεπε. Ξέρουμε και να τρολλάρουμε και μείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Κωστή δεν καταλαβαίνω γιατί νευριάζεις. Είσαι δογματικός όταν κατηγορείς όλη την αριστερά ότι θέλει να γίνουμε Βόρεια Κορέα. Εγώ σαν αριστερός δεν έχω κανένα τέτοιο όραμα. Είναι ενάντια στις αντιμιλιταριστικές και δημοκρατικές μου αξίες. Η καθεστωτική αριστερά πες ότι είναι ο ΣΥΝ το ΚΚΕ και η Δημ.Αριστερά. Ποιά είναι η άλλη αριστερά? Δεν υπάρχει καμία αντικαθεστωτική αριστερά εκτός από κάτι γκρουπούσκουλα. Τίμιοι φίλε μου υπάρχουν παντού, μέσα σε όλα τα κόμματα της αριστεράς όπως υπάρχουν και ιδιοτελείς άνθρωποι. Όμως είμαι της άποψης ότι τα κεντρώα κόμματα με την δήθεν αριστερή ρητορική τελειώσανε. Αυτά και αν ήτανε ένα καταφύγιο καριερίστων. Και φυσικά αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ που ευθύνεται για χίλια δυό κακά της χώρας μας. Ο νεοπλουτισμός επί πασοκ εδραιώθηκε, η παιδεία επί πασοκ άρχισε να χειροτερεύει. Αυτα τα κόμματα εξουσίας είναι τα πρώτα που πρέπει να καταρεύσουν στο σύστημα που παραπεέι Εθελοτυφλούν όσοι νομίζουν ότι τα κόμματα του δικομματισμού έχουν να προσφέρουν. Γι αυτό και είμαι 100% ενάντια σε κάθε συνεργασία με κόμματα εξουσίας τουλάχιστον σε κεντρικό επίπεδο. Θέλω να μου πεις ποιοι είναι αυτοί που θέλουν την χώρα να αλλάξει?? Και γω θέλω να αλλάξει η χώρα! Όχι όμως πάνω στην ανισότητα! Και εκεί πάμε. Δεν το βλέπεις? Ξέρω τα τεράστια λάθη και τις ανεπάρκειες της αριστεράς. Ξέρω ότι στάθηκε χαμηλά από οτι απαιτούσε ο κόσμος. Ομως εκεί μέσα πρέπει να τα αλλάξουμε όλα
    law4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Ποιοί βρε law4; Ποιοί να τ' αλλάξουμε όλα; Γενιές πέρασαν με αυτό το όνειρο... Και τώρα πάλι μπροστά μας οι ίδιες αγκυλώσεις. Φταίνε όλοι και κανένας; Πες μας κάτι συγκεκριμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. @ leo
    Ξέρεις τι με εμποδίζει να συζητήσω με βάση το τελευταίο σου σχόλιο;

    Αφορίζεις και γενικεύεις ως εισαγγελέας και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνεις.

    Σχολίασε πιο πάνω ο mike,

    περί της έντονης διαφωνίας μας ( χρόνια πολλά..) με τις συντεχνίες, το γνωστό πελατειακό κράτος, αλλά και την εναντίωσή μας με τα λαμόγια του ιδιωτικού τομέα που ζουν από δημόσιο.

    Αυτό γιατί το παραβλέπεις; Γιατί το παρέκαμψες; δεν το κατάλαβες;

    Σου φαίνεται "περίεργο" ότι είμαστε ενάντια
    και στις συντεχνίες,
    αλλά και ενάντια στα ηλίθια μέτρα και τις ψευτιές της Ξαφά;

    Ταυτίζεις την μεταρρύθμιση του ευρύτερου με την παράδοση στα fuds;

    όσοι υποστηρίζουν την υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου, γιατί τους ταυτίζεις με τις σνντεχνίες;

    Οι απόψεις σου είναι αυθαίρετες και τα στοιχεία σε διαψεύδουν,

    Τα στοιχεία είναι πολλά και θάθελα πέντα ποστ να τα αναφέρω εδώ, αλλά δεν χρειάζεται.

    Θα τα κατατατεθούν σε όδους μπορούν να τα αξιολογήσουν.

    Δεν μπορούμε να κάνουμε- έτσι με δυο κουβέντες- συζήτηση καφενείου για θέματα που απαιτούν εξειδικευμένες γνώσεις και στοιχειώδη πολιτική σκέψη.

    Δηλαδή ποιά είναι η διαφορά μας και οι διαχωριστικές μας γραμμές

    από τις συντεχνίες αλλά και από τον φιλελευθερισμό ;;

    έχεις την άποψη ότι η υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος ανήκει στις συντεχνίες; Ποιός το ταύτισε αυτό;Εσύ;

    Από πότε το δημόσιο συμφέρον θα εξυπερετηθεί όταν θα ιδιωτικοποιηθούν τα πρωτογενή δημόσια αγαθά;

    Αυτό δεν αφορά ιδέα της αριστεράς και μόνο.

    Αλλά, φίλε μου τράβα στην Δράση του Μάνου και της Ξαφά, δικαιωμά σου,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Το παραμύθι του "έλληνα φορολογούμενου"

    1)Το 70% των φόρων το πληρώνει το 10% των δημοσίων υπαλλήλων και συνολικά το 30% που είναι οι μισθωτοί.

    Οι υπόλοιποι εισφοροδιαφεύγουν.

    Την έπιασε ο πόνος την Ξαφά για τον έλληνα φορολογούμενο; Από πότε;

    Ποιός πληρώνει για τα ασφαλιστικά;

    Ποιοί δεν πληρώνουν ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΤΕΒΕ κλ.π.
    Ποιοί έδωσαν εντολή και επένδυσαν σε ομόλογα δημοσίου τα ασφαλιστικά ταμεία;

    Γιατί τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν προεξοφλήσει από τις τράπεζες μέχρι το 2016 τα χρήματα ορισμένων ελλήνων φορολογούμενων ( αυτούς που δίνουν κανονικά τις εισφορες τους );

    Γιατί τα λαμόγια τα εντάσσεις στο "ευρύτερο δημόσιο τομέα" και παραβλέπεις τις διασυνδέσεις εκείνων που έχουν την ευθύνη να διευθύνουν με τα παράκεντρα του ιδιωτικού τομέα που τρώνε τα κονδύλια ΣΔΙΤ και ΕΣΠΑ..

    Αυτα'είναι τρία τέσσερα απλά....που όλοι τα ξέρουν αλλά εδώ έπεσε λήθη και αμνησία.

    Να ιδιωτικοποιήσουμε και τη βουλή;

    Που είναι ο κ. Ψωμιάδης της "ΑΣΠΙΣ" με τα λεφτά των ασφαλισμένων;

    Ποιός έδωσε εντολή και έφαγαν 40 εκ ευρώ σε μια μέρα από τα ασφαλιστικά επί Αλογοσκούφη;

    Ποιός μελέτησε το ασφαλιστικό και βρήκε που πήγαν τα λεφτά;

    Μήπως ξέρεις ότι τα στοιχεία είναι για τα "σκουπίδια" ( ευρωπαίος το είπε για τα ελληνικά νούμερα των μελετών ταν ασφαλιστικών ταμείων) και έχουν αποκρύψει ελλέιμματα 'όταν έδωσαν τα στοιχεία στη Γιουροστατ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Γραικέ, ευχαριστούμε για την ανταπόκριση!

    Law4, η κεντροαριστερά είναι μια ταμπέλα που μπαίνει όταν βλέπουμε τα πάντα μονοδιάστατα, σε μία γραμμή από αριστερά σε δεξιά, το θέμα είναι τι συμμαχίες και με τι στόχους. Κατ' αρχάς, η λέξη κεντροαριστερά υποδεικνύει μία εννιαία ιδεολογία που δεν υπάρχει (ή αν υπάρχει, ταυτίζεται με τα αίσχη του Μπλερ) και έτσι είναι καλύτερο να μιλάμε για δύο διακριτούς χώρους, αριστερά+κέντρο, που κατά περίσταση μπορούν να τα βρουν στη βάση προγράμματος και στόχων. Όχι στη βάση «να μην έρθει η δεξιά», όπως έγινε στην Ιταλία. Προσωπικά συμφωνώ με τις εκτιμήσεις σου για το ΠΑΣΟΚ, αλλά υπάρχουν πολλές υγιείς δυνάμεις τουλάχιστον ανάμεσα στους κεντρώους ψηφοφόρους του.

    Κωστή και Σπίθα, προσωπικά το διασκεδάζω όταν κάποιος νευριάζει, αλλά δε βοηθάει στη συζήτηση. Ούτε οι μεν θέλουν να γίνουμε Βόρεια Κορέα, ούτε οι δε θέλουν να ενταχθούν στη Δράση. Ένα καλύτερο δημόσιο θέλουμε όλοι, και νομίζω ότι συμφωνούμε ότι το κακό κράτος είναι η αιτία των περισσότερων προβλημάτων, και λόγω των χρημάτων που σπαταλιούνται και λόγω του ότι δεν επιτελεί τον ελεγκτικό κλπ ρόλο του. Αυτό που λέω εγώ λοιπόν είναι ότι πολλές δυνάμεις μέσα στην κοινωνία ζητούν εκ βάθρων μεταρρύθμιση του Δημοσίου, και αν η ΔΑ θέλει να παίξει έναν ρόλο πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες για τη συνάντηση αυτών των δυνάμεων. Δε θα συμφωνήσουμε σε όλα, όπως δε συμφωνούμε σε όλα μεταξύ μας, και ειδικότερα δε θα συμφωνήσουμε στο τι πρέπει να μείνει δημόσιο και τι μπορεί να γίνει ιδιωτικό. Αυτό που λέω όμως, και νομίζω ότι αυτό θέλει να πει και ο Leo με το σχόλιό του, είναι ότι όταν κάποια αγαθά είναι δημόσια μόνο στα χαρτιά, ίσως δεν είναι το πρωτεύον αν θα ιδιωτικοποιηθούν ή όχι, και δεν είναι λόγος για να σπάσει η συμμαχία.

    Φέρνω στο νου μου ένα μοντέλο ανταγωνιστικών κινήτρων μέσα στο δημόσιο, όπου μία υπηρεσία που δεν αποδίδει θα τιμωρείται με ιδιωτικοποίηση και θα επανακρατικοποιείται μετά από χρόνια, ή τις προτάσεις του Βαρουφάκη για «παράλληλες» νέες υπηρεσίες στα πρότυπα του ΚΕΠ που θα αναλαμβάνουν σιγά σιγά τις ευθύνες των παλιών. Εδώ χρειαζόμαστε λίγο Left Liberal Synthesis!, αλλά εν πάσει περιπτώσει θέλω να πω ότι «καλύτερο δημόσιο» είναι απλώς ένα σύνθημα, με δεδομένες τις αντιστάσεις δεν είναι εύκολο να γίνει, ούτε μπορεί να γίνει με βάση το κρατικιστικό σοβιετικό μοντέλο «η φωτισμένη ηγεσία τοποθετεί καλούς διευθυντές και λύνεται το πρόβλημα», σίγουρα η πολιτική βούληση είναι αναγκαία αλλά πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις και συμβιβασμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Πολυβώτη

    Χρόνια μιλώ για την κακοδιοίκηση και για τα συντεχνιακά συνδικάτα,

    Μιλούμε για μεταρρυθμίσεις, και δεν τις βλέπουμε, βέβαια, Το μόνο που βλέπουμε είναι να πετσοκόβουν με την μέθοδο της σαλαμοποίησης, όλες τις κοινωνικές ομάδες αρχόμενοι από τις κατώτερες, και να αυξάνεται η ύφεση.

    Η ιδιωτικοποίηση θα δώσεις μερικά ευρουλάκια, αλλά θα ισοπεδώσει τα πάντα, χωρίς να καταερει τίποτε.,

    Αυτό το δέχονται όλοι, αλίμονο,μέχρι και οι φιλελέυθεροι ::

    Για να περνά η ώρα συζητάμε;
    Και εν τέλει ποιοί τα αποφάσιασαν αυτά;
    εμείς,όχι, αλλά αυτοί που ποντάρουν στα cds

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Financial Times: Οι παγίδες των αποκρατικοποιήσεων

    Οι Financial Times επισημαίνουν ότι η πρόσφατη δήλωση της Ελληνίδας επιτρόπου, κ. Μαρίας Δαμανάκη, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την απειλή που αποτελεί το ελληνικό χρέος για την Ε.Ε. Είναι επίσης μία αυστηρή προειδοποίηση προς τις δυνάμεις εκείνες εντός του ΠΑΣΟΚ, που μάχονται τις μεταρρυθμίσεις.

    Ορισμένοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. θέλουν οι πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας να γίνουν υπό την εποπτεία ξένων.

    **Οι ιδιωτικοποιήσεις «αγοράζουν» χρόνο για την Ελλάδα, αλλά δεν αποτελούν πανάκεια.

    Η μείωση του ελληνικού χρέους θα είναι μικρή.

    Οι επενδυτές εύλογα αναρωτιούνται γιατί θα πρέπει να πληρώνουν υπεραξία για μετοχές που μπορεί να βυθιστούν στο χάος, σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

    **Οσο για τους ξένους «επιτηρητές» μπορεί να προκαλέσουν εκρήξεις διαμαρτυριών για τη χαμένη κυριαρχία των Ελλήνων.

    - Η επιμονή των πιστωτών για ιδιωτικοποιήσεις κρύβει την ανικανότητά τους να συμφωνήσουν σε μία ευρύτερη λύση.

    - Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν επιλύουν το πρόβλημα δανεισμού των Ελλήνων για την επόμενη διετία, ούτε απομακρύνουν το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Συμφωνώ με το άρθρο. Όπως συμφωνώ με αυτό του Κούλογλου. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι λύση - μάλλον δε με κατάλαβες. Ελπίζω άλλοι μέσα στη ΔΑ να καταλαβαίνουν και να κάνουν κάποιες κινήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. @γιώργος

    να σου πω κάτι συγκεκριμένο. θέλω βασικά αυτοί που μας κυβερνάνε να νοιάζονται για τον λαό. και δυστυχώς δεν νοιάζονται. νοιάζονται μόνο για την αποπληρωμή δανείων( υπαρκτο πρόβλημα) και για το πως θα δώσουνε φιλέτα στους ιδιώτες. αυτό που θέλω είναι όλοι οι άνθρωποι να έχουνε δουλειά. Τι κάνουνε για την μείωση της ανεργίας? Τίποτα. όσο για μας ας αλλάξουμε. πως? ας είμαστε περισσότερο δημοκράτες, ας ερχόμαστε σε ρήξη με τον συντηρητικο συμβιβασμό, ας ερχόμαστε σε προσαρμογή με το διαφορετικό. είναι κάπως γενικόλογο αυτό αλλα έτσι νομίζω ότι κάτι μπορεί να γίνει. δεν είμαι υπερ ενος σοβιετικού δημόσιου τομέα, αλλά είμαι υπερ ενός ισχυρου δημοσίου που θα παρέχει δωρεάν περίθαλψη και επίσης μιας καθόλικης παιδείας. Η ιδιωτική πρωτοβουλεία πρέπει να μπει στις αξίες της αριστεράς, αλλα ο εχθρός μας να είναι και ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός. η ιστορία δείχνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις οδηγούνε σε φοβερές αντιθέσεις. Πιστεύω ότι σε αυτά δεν διαφωνούμε.
    law4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. ιδρυτική διακήρυξη της ΔΗΜΑΡ

    " 9. Η προοπτική μίας απελευθερωμένης και λειτουργικής αγοράς ενέργειας θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ευκαιρία για ανάπτυξη και όχι ως αγγαρεία.

    Σε αντίθεση με τις σημερινές πρακτικές χειραγώγησης των τιμών ενέργειας οι οποίες οδηγούν σε πλήρη στρέβλωση του ανταγωνισμού, η εύρυθμη και δίκαιη λειτουργία της αγοράς εγγυάται ένα σταθερό επενδυτικό περιβάλλον για τις ΑΠΕ και, σε συνδυασμό με και με τη βιομηχανική πολιτική εξοικονόμησης ενέργειας, ενισχύει τη βιώσιμη ανάπτυξη και εξασφαλίζει το μακροπρόθεσμο όφελος των πολιτών και των παραγωγικών δυνάμεων αυτής της χώρας.

    Έχοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα η ΔΗΜ.ΑΡ. προτείνει:

    -***Τη θεώρηση ως ύστατης λύσης του σεναρίου ανταλλαγής μονάδων μεταξύ ΔΕΗ και αξιόπιστων ηλεκτροπαραγωγών.
    Και μόνο

    ***υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αυστηρού χρονοδιαγράμματος απεξάρτησης της χώρας από το λιγνίτη

    ***και με ταυτόχρονο πρόγραμμα οικονομικοκοινωνικής και αναπτυξιακής αναπροσαρμογής των περιοχών εκμετάλλευσης του λιγνίτη.

    - Τη διασφάλιση

    **της αποκλειστικής ιδιοκτησίας του Δημοσίου στους μεγάλους Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς

    - ***Τη διασφάλιση της απρόσκοπτης ανάπτυξης των ΑΠΕ,

    εφαρμόζοντας κατ’ ελάχιστον τα προβλεπόμενα στο ‘ΕΣΔΑΠΕ’, καθώς και τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του ενεργειακού μας μοντέλου με τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων νέων πράσινων θέσεων εργασίας.

    -Τη συμβολή στην ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος των Ελλήνων πολιτών, που δοκιμάζονται από την κρίση, μέσω της παροχής ισχυρών φορολογικών κινήτρων για δαπάνες εξοικονόμησης ενέργειας στα κτίρια."


    @ Πολυβώτη σε κατάλαβα..

    Το leo δεν καταλαβαίνω και όσους επιθυμούν να οδηγούν την συζήτηση σε άλλα μέρη
    όταν άλλα υποστηρίζω, χρόνια τώρα ( και το ξέρουν πολύ καλά, αυτό) και σε άλλα αναφέρονται πάντα εκτός θέματος και με απόψεις χωρίς επιχειρήματα, βέβαια.

    Κυρίως χωρίς επιχειρήματα,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Με μελέτες «μαϊμού» εντάσσονται στο ΙΚΑ

    Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

    Με κρυφά ελλείμματα θα ενταχθούν στο ΙΚΑ και το επικουρικό ΕΤΕΑΜ 16 ειδικά ταμεία των ΔΕΚΟ και των τραπεζών. Οι πρώτες αναλογιστικές μελέτες είναι... προσαρμοσμένες στις κυβερνητικές ανάγκες, καθώς βασίζονται, σκοπίμως, σε πλασματικά στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών....
    Η πλασματικότητα προκύπτει από τις κατευθυντήριες γραμμές σύνταξης των μελετών, τις οποίες προσδιορίζει το υπουργείο Οικονομίας

    Η εξέλιξη αυτή, ώς ένα βαθμό, προδικάζει και το αποτέλεσμα της αναλογιστικής μελέτης που θα εκπονήσουν εντός του έτους οι υπηρεσίες του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για το συνολικό (μεγάλο) ασφαλιστικό πρόβλημα. Και αυτό καθώς, με τις «πειραγμένες» μελέτες «μαϊμού», πολλά ειδικά ταμεία θα ενταχθούν στο ΙΚΑ χωρίς οι επιχειρήσεις και ο προϋπολογισμός να αναλάβουν το συνολικό κόστος συνταξιοδότησης (κρυφό έλλειμμα). Ετσι, αυτό, μεσοπρόθεσμα, θα περάσει στους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα.

    Η σκόπιμη υποεκτίμηση των ελλειμμάτων έχει στόχο αφενός να μειώσει το κόστος ένταξης των ταμείων στο ΙΚΑ, αλλά και αφετέρου να επιτρέψει τη λήψη σκληρών μέτρων για το ασφαλιστικό σε περίπτωση που η Ν.Δ. κερδίσει τις επόμενες εκλογές.


    Οι εν λόγω αναλογιστικές μελέτες. Απλώς υποχρεώθηκαν να εκπονήσουν τις έρευνες με βάση επί ανεδαφικές παραδοχές που επέβαλε το υπουργείο... Συγκεκριμένα:

    * Οι μελέτες έχουν σημείο αναφοράς την προσεχή 30ετία, όταν διεθνώς επιλέγεγται η 50ετία, χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα συνταξιοδοτούνται ακόμη οι σημερινοί εργαζόμενοι.

    **Με τον τρόπο αυτό, αποκρύπτονται συνταξιουχικές δαπάνες τις οποίες επωμίζονται αποκλειστικά τα ταμεία υποδοχής, εν προκειμένω το ΙΚΑ στην περίπτωση των ταμείων κύριας σύνταξης και του ΕΤΕΑΜ για τα επικουρικά.

    Οι «παραδοχές»

    **Τα ελλείμματα που θα φορτωθεί το ΙΚΑ θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα

    * Τα διαθέσιμα των ταμείων τοκίζονται με επιτόκιο 5% ετησίως, όταν ακόμη και οι αποδόσεις των 10ετών ομολόγων είναι σήμερα μόλις 4% πιο μικρές όταν πρόκειται για 30ετή. Χώρια που το σύνολο των διαθεσίμων δεν είναι αποθεματικά για να δεσμευτούν μακροπρόθεσμα στην Τράπεζα της Ελλάδος σε τίτλους του ελληνικού Δημοσίου...

    * Υπερεκτιμάται το θέμα των νέων προσλήψεων που θα γίνουν τα επόμενα χρόνια και, κατά συνέπεια, το συνταξιοδοτικό βάρος που θα σηκώσουν οι νέοι με τις εισφορές τους στο πλαίσιο ενός αναδιανεμητικού ασφαλιστικού συστήματος. Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα των προς ενοποίηση ταμείων προέρχεται από τις τράπεζες, ένα κλάδο στον οποίο δεν αναμένεται αύξηση της απασχόλησης.

    * Στις μελέτες που εκπονήθηκαν καλύπτεται το «γενικό ασφαλιστικό δικαίωμα», δηλαδή η χορήγηση σύνταξης στο 65ο έτος με ποσοστό αναπλήρωσης 70%, ό,τι δηλαδή ισχύει στο ΙΚΑ.

    ***Δεν υπολογίζονται, ωστόσο, όλα τα θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και τις τράπεζες, καθώς αυτά χαρακτηρίζονται «ειδικά», καίτοι αυτά θα πληρωθούν από το ΙΚΑ και το επικουρικό ταμείο ΕΤΕΑΜ...

    Μετά τα ανωτέρω, αναμενόμενη είναι η σημείωση την οποία μονότονα επαναλαμβάνουν οι επιστήμονες σε κάθε μελέτη (π.χ. πρόσφατα της Αγροτικής Τράπεζας), ότι «τα συμπεράσματα στηρίχθηκαν στις παραδοχές» που ενεχείρισε το υπουργείο Οικονομίας.

    Ειδικά για την περίπτωση των ταμείων της Αγροτικής..
    **το αναλογιστικό έλλειμμα άνω των 5 δισ. ευρώ, ενώ η οικονομική μελέτη που εκπονήθηκε περιόρισε το κρυφό χρέος στα 3,4 δισ. ευρώ.

    Για την επάρκεια όλων αυτών των μελετών, επί των οποίων θα στηριχθεί η ενοποίηση 16 ειδικών ταμείων (κύριας και επικουρικής σύνταξης) των ΔΕΚΟ και των τραπεζών στο ΙΚΑ και το ΕΤΕΑΜ,

    ο επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ Γ. Ρωμανιάς θυμίζει την απάντηση του εντεταλμένου της Coverntment Actuary's Αντριου Γιανγκ, όταν ο πρώτος τού επισήμανε ότι στην αναλογιστική μελέτη για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα (2001, επί υπουργίας Τ. Γιαννίτση) αναφέρονταν 13 εκατομμύρια ασφαλισμένοι:

    «Σκουπίδια μου δώσανε σκουπίδια έβγαλα», ανέφερε κυνικά ο ανώτατος κυβερνητικός υπάλληλος του βρετανικού οίκου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Όταν ο θεός έφτιαξε τον Έλληνα συνειδητοποίησε μετά από λίγο πως έβαλε μεγάλο μπελά στο κεφάλι του.
    Ο Ελληνάρας τον πλάκωσε στα θέλω και πρέπει στα δικαιούμαι, και ο Ύψιστος τάπαιξε.
    Η λύση που σκέφτηκε ήταν να φτιάξει άλλον ένα Έλληνα να τρώγοντα όλη μέρα και να βρει την ησυχία του.
    Μου κάνει φοβερή εντύπωση που άνθρωποι καλού μορφωτικού επιπέδου που δρουν και ανησυχούν στον ίδιο χώρο βγάζουν τόσο διαφορετικά συμπεράσματα για το ίδιο πράγμα.
    Η ένταση υπεράσπισης των διαφορετικών θέσεων δεν αφήνει πολλά περιθώρια συνεννόησης δυστυχώς.
    από Θεσσαλονίκη Πέτρος Π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Για τους ιδιώτες της ενέργειας που καλοβλέπουν μονάδες της ΔΕΗ και επιδιώκουν πρόσβαση σε φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα, η προοπτική μεγάλων αυξήσεων στα τιμολόγια, από το 2011 ώς το 2013, αποτελεί «μαγνήτη».

    Σήμερα, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στην Ελλάδα είναι μακράν η φθηνότερη για τους οικιακούς καταναλωτές σε όλη την Ευρώπη, καθώς τα τιμολόγια είναι ρυθμιζόμενα από την εκάστοτε κυβέρνηση για λόγους κοινωνικής πολιτικής.

    Το παράδοξο πρόβλημα που καλείται να διαχειριστεί η κυβέρνηση είναι πως, ενώ το πνεύμα της απελευθέρωσης των αγορών είναι να απολαμβάνουν οι καταναλωτές φθηνότερες υπηρεσίες,

    στην περίπτωση του ηλεκτρικού ρεύματος θα συμβεί το αντίθετο.

    Οι τιμές θα αρχίσουν από φέτος τον Σεπτέμβριο ή τις αρχές του 2011 να αυξάνονται κατακόρυφα για τους περισσότερους από τους 7,5 εκατομμύρια καταναλωτές, ώστε από τη μία η ΔΕΗ να ανακτήσει το μερίδιο που έχασε από ιδιώτες προμηθευτές στη χονδρική και από την άλλη να αναμορφωθεί η αγορά σε ό,τι αφορά την παραγωγή ώστε να έχουν κίνητρο να δραστηριοποιηθούν οι ιδιώτες που διαθέτουν μονάδες φυσικού αερίου και σήμερα «ζημιώνονται» μη μπορώντας να ανταγωνιστούν τη ΔΕΗ στο κόστος παραγωγής.

    Σύμφωνα πάντως με τα διαθέσιμα στοιχεία από ευρωπαϊκούς οργανισμούς,
    τα ελληνικά νοικοκυριά απολαμβάνουν τις

    χαμηλότερες τιμές ηλεκτρικού ρεύματος μεταξύ όλων των οικιακών καταναλωτών των χωρών-μελών της ευρωζώνης.

    Στην Αθήνα, η τιμή της κιλοβατώρας (μέσος όρος) είναι μόλις 11,54 λεπτά, όταν στο Παρίσι όπου η παραγωγή είναι φτηνή λόγω των πυρηνικών εργοστασίων είναι 13,19 λεπτά, ενώ στο Βερολίνο φτάνει τα 22,78 λεπτά και στην Κοπεγχάγη ξεπερνά τα 28,6 λεπτά του ευρώ.

    Με βάση τα στοιχεία της Eurostat για τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος στις 27 χώρες της Ε.Ε. στο δεύτερο εξάμηνο 2009, προκύπτει ότι:

    91% ακριβότερο για 1.000 - 2.500 KW

    * Στις πολύ χαμηλές καταναλώσεις μέχρι και 1.000 kWh, το ηλεκτρικό ρεύμα για τους οικιακούς καταναλωτές των «27» είναι ακριβότερο σε σχέση με την Ελλάδα κατά 118,83%.

    Επίσης, είναι ακριβότερο κατά 91,73% σε σύγκριση με την Ελλάδα για τους καταναλωτές των «27» με καταναλώσεις από 1.000 - 2.500 kWh.

    * Στις μεγάλες καταναλώσεις, από 5.000 - 15.000 kWh, οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος στους «27» είναι κατά 24,17% υψηλότερες σε σχέση με την Ελλάδα, ενώ οι σχετικές διαφορές περιορίζονται μόλις στο 7,92% για τους πολύ μεγάλους καταναλωτές, με κατανάλωση άνω των 15.000 kWh.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. ..

    Είναι προφανές από τα στοιχεία ότι τα περιθώρια αυξήσεων στο ρεύμα είναι τεράστια και οι Ελληνες θα αρχίσουν να τα νιώθουν με τον επικείμενο «εξορθολογισμό των τιμολογίων».

    Από την άλλη πλευρά, παράγοντες της αγοράς υποστηρίζουν ότι το πραγματικό κόστος των τιμολογίων στην Ελλάδα είναι ακριβότερο αν συνεκτιμηθεί ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη η παραγωγή βασίζεται σε σύγχρονες αλλά ακριβότερες μονάδες.

    Πρόσβαση ιδιωτών στο λιγνίτη

    Σήμερα η ΔΕΗ καταφέρνει να κρατά χαμηλά τα τιμολόγιά της, επειδή παράγει φτηνό ρεύμα από τις λιγνιτικές μονάδες της (καταλαμβάνει σχεδόν το 60% του συνολικού μείγματος, γι' αυτό και η τρόικα επιδιώκει να αποκτήσουν πρόσβαση οι ιδιώτες σε ορυχεία ή μονάδες) και το πουλά πανάκριβα στους εμπορικούς καταναλωτές. Το 2009 η οριακή τιμή συστήματος (ΟΤΣ) κυμαινόταν μεταξύ 40 και 60 ευρώ η μεγαβατώρα (1.000 κιλοβατώρες), όταν οι εμπορικοί καταναλωτές την πλήρωναν προς 130 ευρώ.

    Με αυτό τον τρόπο επιδοτούνταν οι υπόλοιπες κατηγορίες καταναλωτών, και κυρίως οι οικιακοί χρήστες. Αυτό είχε συνέπεια να χάσει μερίδια αγοράς από ιδιώτες προμηθευτές που εισάγουν «φτηνό» ρεύμα και το μεταπωλούν σε χαμηλότερες τιμές σε εμπορικές επιχειρήσεις, αλλά κρατώντας χαμηλά την Οριακή Τιμή Συστήματος, βγάζει εκτός μάχης τους ιδιώτες παραγωγούς που παράγουν ακριβότερη ενέργεια λόγω της χρήσης φυσικού αερίου, που είναι 30% ακριβότερο από το λιγνίτη.

    ***Μεγάλες επιβαρύνσεις τον Σεπτέμβριο

    Από τον Σεπτέμβριο και με την αναδιάρθρωση των τιμολογίων, η ΔΕΗ εκτιμάται ότι θα μειώσει κατά 10% έως 25% τα ακριβά τιμολόγια για τα σουπερμάρκετ και τα εμπορικά καταστήματα, αλλά θα υποχρεωθεί να περάσει αυξήσεις στα οικιακά τιμολόγια, που κατά μέσο όρο θα φτάσουν το 40% (θα ξεπεράσουν ακόμη και το 100% στις πολύ χαμηλές καταναλώσεις), στα αγροτικά τιμολόγια θα κυμανθούν στο 60%, ενώ στα βιομηχανικά τιμολόγια η αύξηση αναμένεται ότι θα είναι της τάξης του 7-8%.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Σπίθα, μακάρι να πείσεις τους αναγνώστες για τις θέσεις σου για την ΔΕΗ.
    Προσωπικά θα προτιμούσα να υπάρχουν 4-5 ΔΕΗ, να λειτουργεί ο ανταγωνισμός χωρίς πισώπλατα χτυπήματα του "δημοσίου" στις επενδύσεις των ιδιωτών και να απολαύσουμε χαμηλότερες τιμές όπως έγινε με τον ανταγωνισμό πχ στις υπηρεσίες τηλεφωνίας, σταθερής και κινητής.
    Επίσης, τι νόημα έχει το "χαμηλό τιμολόγιο" όταν την ΔΕΗ την πληρώνουμε με άλλους δέκα τρόπους. Επίσης αμφιβάλλω αν είναι κερδοφόρα, όσο για τον λιγνίτη είναι ένα είδος τοπικού Τσέρνομπιλ.

    Τι θέλω να πω: εύκολο είναι να δαιμονοποιείς τον leo πχ ή εμένα ως νεοφιλελεύθερους ή δεξιούς (αυτό δεν έκαναν οι συριζαίοι ένα χρόνο τώρα άλλωστε - τώρα θα τα ακούμε από τους δικούς μας;) αλλά τόσον καιρό που ανοίγουμε θέματα πχ για την ΔΕΗ και τον Φωτόπουλο η τις συντεχνίες γιατί δεν μιλάει κανείς; Τώρα βρήκαμε μέσα στον χώρο μας τους "αντιπάλους";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Εγώ πάντως Γιώργο δεν πείθομαι από το λινκ του ΣΠΙΘΑ, πείθομαι από τα δικά σου στοιχεία ... αν ποτέ τα δώσεις!!!

    Και βέβαια δεν με ενδιαφέρει να έχω το φθηνότερο ρεύμα στην ΕΕ, να μην δέχονται πισώπλατα χτυπήματα οι ιδιώτες επενδυτές με νοιάζει.

    Για την ιστορία οι τιμές στην κινητή έπεσαν όταν μπήκε στην αγορά ο κρατικός ΟΤΕ και έσπασε το καρτέλ ή μήπως όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. H Eλλαδα ειναι μια μικρη χωρα -δεν ειναι ΗΠΑ-, που ο ελευθερος ανταγωνισμος ειναι αδυνατο να επιτευχθει, ειδικα σε τομεις με μεγαλες αντιοικονομιες κλιμακας, δηλαδη με μεγαλο κοστος λειτουργιας και αναπτυξης δικτυων κλπ και τελικα το μονο που δημιουργειται ειναι ολιγοπωλιο, που παντα με συμφωνιες ''κυριων'' θα αυξανει τις τιμες πανω απο τα επιπεδα ισορροπιας. Το παραδειγμα του καρτελ γαλακτος ειναι αρκετο.
    Οι δημοσιες επιχειρησεις ειναι μια χαρα για τους καπιταλιστες οταν πρεπει να αναπτυξουν δικτυα, να εφαρμοσουν καινοτομιες απο το μηδεν πχ ΔΕΗ, ΟΤΕ, αλλα αφου μεσω της φορολογιας εχει επωμιστει ο λαος το κοστος της αναπτυξης τους στα αρχικα σταδια που προφανως ειναι ζημιογονες, ειναι μια χαρα φιλετα για τους ιδιους οταν πλεον εχουν καταστει κερδοφορες.

    ΥΓ Καλα περα απο τους κρατικοδιαιτους συνδικαλιστες που κακως εχουν τα προνομια που εχουν, οι εργοδοτικοι συνδικαλιστες τυπου ALPHA BANK,EUROBANK κλπ, δεν ενοχλουν? Παντως τη Μιραντα και τον Μανο οχι. Και να δουμε πως θα ''αποκρατικοποιησουμε'' και τις τραπεζες αυτες με τα πακετα των εγγυησεων του δημοσιου και τους παραμενοντες παχυλους μισθους των στελεχων τους

    Δ.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Γίνεται, σορτάρισμα σε τομείς που έχουν εθνική και στρατηγική σημασία.
    Σε τομείς που αφορούν δημόσια αγαθά.

    Υπάρχουν και οι "ειδικοί" οι οποίοι έχουν αναλάβει την προώθηση τους με ιδεολογικά προσχήματα.


    Κρινουμε και κρινόμαστε. Δεν κατέχω σφραγίδες πολιτικών φρονημάτων, Γιώργο.

    Αλλά μαθήματα πολιτικής δεν θα πάρω από την κ. Ξαφά.

    υ.γ.
    Συμφωνώ, με το τελευταίο σχόλιο του ανώνυμου ( Δ.Β.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  78. @Σπιθα, αναψες φωτιες! mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  79. Μου αρέσει που και ο ΔΒ και ο Σπίθας, πόσο μάλλον ο dimitris t, λίγο πολύ με κατηγορούν για νεοφιλελευθερισμό και συ mike το απολαμβάνεις...πολύ γέλιο. Την Ξαφά επίτηδες την έβαλα για να δω (το κάνω συχνά) αν κανένας κρατικοδίαιτος θα μπορέσει να αρθρώσει κάνα αριστερό επιχείρημα (και όχι αυτά του Φωτόπουλου...). Άνθρακες ο θησαυρός! Το ΚΚΕ ξανάρχεται...στοιχειώνει ήδη την σκέψη πρώην ανανεωτικών.
    Έχουν δίκιο ο Νικηφόρος Σταματάκης: χωρίς αντιμετώπιση του διεφθαρμένου συνδικαλισμού (της συνδιοίκησης στις ΔΕΚΟ, Δ.Β., δηλαδή εργοδοτικού και αυτού όπως στις τράπεζες...) δεν μπορεί να προχωρήσει η αριστερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  80. Όσο για σένα Σπίθα...
    Λές "Δεν κατέχω σφραγίδες πολιτικών φρονημάτων, Γιώργο" - κι όμως έχεις προχωρήσει σε λογοκρισία των απόψεών μας (εμένα, του leo, του Πολυβώτη) αφαιρώντας τα μπλογκ από τις συνδέσεις σου. Αυτό πως μπορείς να μου το εξηγήσεις; Και πως εμφανίζεσαι μετά και σχολιάζεις στα ίδια αυτά μπλογκ; Όχι ότι έχω πρόβλημα (σε αντίθεση με σένα το μπλογκ αυτό όπως και των άλλων συητρόφων, είναι ανοιχτά σε όλους) αλλά δεν είναι αμετροέπεια;
    Τώρα αν θες να προφυλάξεις τους αθώους αναγνώστες από τις απόψεις της ...Ξαφά, δεν γίνεται έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  81. Καταρχην δε σε κατηγορησα για νεοφιλελευθερισμο, αν και μια μονομερεια στις αναρτησεις σου δεν μπορω να κανω οτι δεν τη βλεπω.(δικαιωμα σου, φυσικα, και να θες δημοσιευεις ή σχολιαζεις τα δικα μου σχολια).
    Τωρα το κρατικοδιαιτος, για εμενα τουλαχιστον δεν κολλαει, αν και δε θεωρω εγκλημα το να ειναι κανεις δυ, αν αυτο εννοεις.
    Εγω εκανα μια αναφορα σε μονοπωλια και ελ. ανταγωνισμο σε μια μικρη χωρα, βασει της μικροοικονομικης θεωριας αστων οικονομολογων(ουτε ΚΚΕ ουτε Φωτοπουλος).
    Τωρα αν ο Φωτοπουλος εχει φτασει σε επιπεδα μικροοικονομολογου,και εχουμε τα ιδια επιχειρηματα τοσο το καλυτερο γι΄αυτον

    δβ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  82. Δεν είναι έγκλημα να είναι κανείς δυ. Και μάλιστα θα μπορούσε να είναι και ευλογία (πολλοί είναι οι δυ που αξίζουν με το παραπάνω τον μισθό τους - ότι μιλάμε για τους "άλλους" δυ, δεν τους κάνει όλους ίδιους όπως ότι μιλάμε για υγιή επιχειρηματικότητα δεν σημαίνει ότι είμαστε γενικά με τους "εργοδότες" και μάλιστα τους κρατικοδίαιτους).
    Έγκλημα είναι να μην μαζεύουν κάποιοι τα προνόμιά τους που αντιστοιχούν σε ένα πλεονασματικό κράτος και όχι σε ένα χρεοκοπημένο. Σήμερα θα φάμε όσο παράγουμε και ίσως σε λίγο, ότι παράγουμε. Δεν μπορεί το δημόσιο εκτός πραγματικότητας να ζητά να συντηρείται από έναν τομέα που το ίδιο και το πολιτικό του προσωπικό διέφθειρε με τους κρατικοδίαιτους και συρρίκνωσε με την γραφειοκρατία. Θα προσαρμοστεί τώρα στο μέσο ΑΕΠ και θα πει κι ένα τραγούδι - στο κάτω κάτω μια εταιρία είναι κι αυτό και μάλιστα νταβατζήδων (συνεταίρων στα κέρδη, "δεν σε ξέρω" στην ζημιά).

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU