Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Κίνηση των 58: προπαγάνδα τέλος - τα κεφάλια μέσα, αρχίζει (;) η συζήτηση!

"Αν μια ανάλυση έχει ένα λάθος συλλογισμό στην αρχή, ό,τι ακολουθήσει θα είναι λάθος" Αντόνιο Γκράμσι

Μετά από φοβερή διαφήμιση (δυο υποστηρικτικές δημοσκοπήσεις, πληθώρα δημοσιεύσεων από το συγκρότημα του ΔΟΛ, το Έθνος κλπ) και (κομματική) κινητοποίηση, έγινε επιτέλους η "μεγάλη" συγκέντρωση της κίνησης των 58 στην Αθήνα. Το ΠΑΣΟΚ ήταν εκεί (σημιτικοί και βενιζελικοί κυρίως), πολλοί ανεξάρτητοι, είτε αυτοπροσδιοριζόμενοι ως, είτε πραγματικά κεντροαριστεροί, και λίγοι από την ΔΗΜΑΡ. Δεν ήταν εκεί η ΔΗΜΑΡ, δεν ήταν εκεί οι παπανδρεϊκοί, δεν ήταν εκεί οι κεντρώοι φιλελεύθεροι, δεν ήταν εκεί οι αριστεροί.
Και δεν ήσαν όχι γιατί δεν ενδιαφερόντουσαν για το τι θα πουν οι εκπρόσωποι της κίνησης αλλά γιατί οι ίδιοι οι εκφράζοντες κεντρικά την κίνηση των 58, τους είχαν αποκλείσει εντέχνως πλην σαφώς υψώνοντας τείχη φανατισμού και αντιπαράθεσης εξ αρχής - αυτοπροσδιοριζόμενοι περισσότερο αποκλείοντας παρά συμπεριλαμβάνοντας. Έτσι από νωρίς, όσοι διαφωνούσαν στην μέθοδο που επελέγη είτε ήταν πράκτορες του εχθρού Συριζα είτε φιλελεύθεροι-ιδεολογικοί αντίπαλοι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας (που έχει καπαρώσει το σχήμα για τις ευρωεκλογές) είτε ανταγωνιστές του άλλου κεντροαριστερού σχεδίου, εκείνου της ΔΗΜΑΡ.

Η μέθοδος

Η ιδέα ήταν από την αρχή η εξής: συγκεντρώνουμε ένα κρίσιμο μέγεθος ανθρώπων του διάσπαρτου χώρου της πρώην κεντροαριστεράς πρώτα κι έπειτα αρχίζουμε τις συζητήσεις - που φέρνουν διαφωνίες, που αναβιώνουν κριτικές και αντιπαραθέσεις που διέλυσαν την κεντροαριστερά - δεν συζητάμε την παρουσία του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, δεν συγκεκριμενοποιούμε θέσεις και δεσμεύσεις, αφήνουμε απλά να δημιουργηθεί ένα υποσχετικό κλίμα του "όλοι μαζί" "η προοδευτική δημοκρατική παράταξη είναι εδώ" κλπ και ένα ρεύμα βάσει "σπρωξίματος" του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ στα ΜΜΕ.
Όπως λένε και οι εκπρόσωποι της κίνησης, δεν θέλουμε ένα μικρό κόμμα μπαλαντέρ θέλουμε ένα μεγάλο σχήμα του 15%+...

Η ιδέα αυτή ήταν λάθος
Όχι γιατί έβαζε πρώτα το κάρο (την οργάνωση) και μετά το άλογο (την πολιτική): όταν η πολιτική δεν υπάρχει, η μέθοδος αυτή είναι μονόδρομος. 

Ήταν λάθος γιατί δεν υπάρχει η προσωπικότητα εκείνη που θα μπορέσει να κρύψει τις πολιτικές αφωνίες κάτω από το χαλί της σαγήνης και των αοριστιών - έλειπε το βασικό συστατικό της κλασσικής συνταγής. Και μοιραία εμφανίζονται σαν μνηστήρες της ηγεσίας οι γνωστοί άγνωστοι: Σημίτης, Βενιζέλος και γενικά ΠΑΣΟΚ vs ΠΑΣΟΚ. 
Αν όμως ερχόταν και ο Φώτης Κουβέλης, η ενδοπασοκική μάχη θα είχε και έναν αντιπερισπασμό για ξεκάρφωμα - γι αυτό και επενδύθηκαν τόσες εργατοώρες προπαγάνδας και εκβιασμών για την άνευ όρων προσχώρηση της ΔΗΜΑΡ στο εγχείρημα. Αλλά ο Φώτης δεν ήρθε...
Το λάθος λοιπόν είναι στο μήνυμα: Ότι "τα ενδοπασοκικά προβλήματα που είναι αδύνατον να επιλυθούν στο συνθλιβόμενο από το βάρος των ευθυνών της χρεοκοπίας και τα διαφορετικά πολιτικά σχέδια ΠΑΣΟΚ, θα λυθούν στο καθαρό και καλόπιστο περιβάλλον των 58". Πίσω από το παραβάν της "ενότητας της κεντροαριστεράς". Αλλά ελάχιστος όρος ύφανσης του παραβάν ήταν η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ: τώρα η (μοιραία) αραχνοΰφαντη στρώση είναι διαφανής και δείχνει με καθαρότητα την "πασοκαριά" που κυκλοφορεί από πίσω. Ό,τι και να "παίζει" μπροστά. 
Έτσι, η ιδέα απέτυχε - και απέτυχε χθες στο Ακροπόλ στην υποτίθεται κορύφωσή της, με όσα έγιναν και κυρίως με όσα δεν έγιναν.

Η ομιλία 
του Γιάννη Βούλγαρη φυσικά ήταν καλή - μόνο που ...
απευθυνόταν σε λάθος κοινό: Τι μπορεί να υλοποιήσει το ΠΑΣΟΚ του Β. Βενιζέλου από αυτά που ακούστηκαν; Πράγματα που μπορούν να γραφτούν σε οποιοδήποτε προεκλογικό πρόγραμμα προοδευτικού κόμματος αλλά που θέλουν αριστερά μεταρρυθμιστικά κότσια για να συγκεκριμενοποιηθούν; Τι κάνει άλλωστε τόσα χρόνια το ΠΑΣΟΚ από το να κακοποιεί τις μεταρρυθμίσεις, να αναδιπλώνεται από τις κόκκινες γραμμές της σοσιαλδημοκρατίας "για την Ελλάδα ρε γαμώτο" (την συμμετοχή στην κυβέρνηση δηλαδή), να υιοθετεί όλη την ατζέντα δανειστών/ΝΔ συναινώντας ανταλλακτικά στην διατήρηση του πελατειακού κομματικού κράτους εν τέλει, απλά για να επιβιώσει κομματικά;

Γι αυτό ισχυριζόμαστε ότι η κίνηση των 58 τελείωσε χθες: γιατί μοιραία πια πρέπει να αρχίσει στους κόλπους της η ...συζήτηση! 
Δεν πάει άλλο... Και το "όχι" της ΔΗΜΑΡ θα είναι οριστικό στο 2ο συνέδριο που αρχίζει την Πέμπτη. 
Άρα; 
Άρα, όσοι όσες καλόπιστα ήλπισαν στο κάλεσμα των 58, θα ανακαλύψουν τώρα επί του συγκεκριμένου την πολιτική υπόσταση του εγχειρήματος, τα όρια και τους εσωτερικούς συσχετισμούς. Την παντοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, τον πολιτικό έλεγχο της κίνησης και την χρήση της ως ψηφοδελτίου των ευρωεκλογών για την διάσωση του ΠΑΣΟΚ από την συντριβή. Και κάτι τέτοιο σηματοδοτεί το τέλος της εύκολης προπαγανδιστικής περιόδου και την απαρχή του διαλόγου: ενός διαλόγου που έχει ξαναγίνει και έχει αποτύχει όσο καθορίζεται από τα όρια και τις ανάγκες του ΠΑΣΟΚ - όσο δεν αντιμετωπίζει την αναγκαία σύγκλιση των κεντρώων φιλελεύθερων ιδεών με εκείνες της επίσης φιλελεύθερης ευρωπαϊκής αριστεράς και της οικολογικής βιωσιμότητας ως οδηγού για κάθε μελλοντικό εναλλακτικό σχέδιο.
Όπως λέει και ο Γκράμσι στο απόσπασμα που εποπτεύει το άρθρο από ψηλά, "ό,τι ακολουθήσει μια λάθος συλλογιστική, θα είναι λάθος". Και θα φέρει κούραση και απογοήτευση. 

Όσο λοιπόν το συντομότερο οι ριζοσπαστικές δυνάμεις της προοδευτικής αλλαγής συνειδητοποιήσουν την στοχευμένα ελλειμματική ιδέα της κίνησης αυτής, τόσο περισσότερες ελπίδες έχουν (και έχουμε όλοι και όλες) να συζητήσουμε ρεαλιστικά σε ένα προοδευτικό φόρουμ, σαν αυτό που οργανώνεται τον Γενάρη χωρίς αποκλεισμούς και δαιμονοποιήσεις εξ αρχής (από την κίνηση "Μπροστά!"), ή σαν την κίνηση των 5 Δημάρχων, με συμμετοχή όλων μα όλων των δυνάμεων (από την Δράση έως τον ΣΥΡΙΖΑ) που αναζητούν μια εναλλακτική διακυβέρνηση στον καταστροφικό μονόδρομο του πελατειακού κομματικού κράτους και των δυνάμεων που είναι υπεύθυνες για την διατήρηση και αναβίωσή του.

Το πολιτικό επίδικο είναι πάντα μπροστά μας - το κομματικό πολιτικό προσωπικό του χθες πίσω μας. 
Κι ας μας κυνηγά ακόμη, όπως πολύ εύστοχα λέει ο Κον Μπεντίτ στο μικρό βιβλιαράκι υποθήκη του*: 
"Tρέχα, σύντροφε, τρέχα, ο παλιός πολιτικός κόσµος βρίσκεται πίσω σου!"


*"Να καταργήσουμε τα πολιτικά κόμματα;"

4 σχόλια:

  1. "Έτσι, η ιδέα απέτυχε.."
    "...ισχυριζόμαστε ότι η κίνηση των 58 τελείωσε χθες". Δηλαδή, πριν καν αρχίσει...

    Πού να ξοδευτήκαν τόνοι χίλιοι..χολής, βρε Γιώργο. Γιατί τόση χαιρεκακία;
    Ηθελα να σχολιάσω από μέρες αλλά ο χρόνος είναι λιγοστός. Δε σου κρύβω ότι αυτά που γράφεις βρίσκονται στο πίσω μέρος του μυαλού όσων υποστηρίζουμε την κίνηση, για την ακρίβεια προσπαθούμε να τα ξορκίσουμε. Ναι, Ο ΔΟΛ τη σπρώχνει φουλ, ναι, ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ ενεργοποιήθηκε βλέποντας σανίδα σωτηρίας.
    Προσωπικά ωστόσο, υποστηρίζω ότι ο μοναδικός τρόπος να αποφευχθεί το ενδεχόμενο επανάκαμψης της πασοκαρίας είναι η μαζική ενεργή συμμετοχή και με την έννοια του αποκλεισμου-βέτο σε "επαγγελματίες" ή πρόσωπα που πιθανόν να διεκδικήσουν ρόλο αλλά είναι ¨σεσημασμένα" στις τοπικές κοινωνίες. Όπως έγινε πχ. στα ψηφοδέλτια Καμίνη-Μπουτάρη, όπου κάποιοι είπαν "ο τάδε, ο τάδε και ο τάδε, ισόβιοι δημοτικοί σύμβουλοι ΑΠΛΑ ΔΕ ΜΠΑΙΝΟΥΝ στο ψηφοδέλτιο". Σε διαφορετική περίπτωση, θα επικρατήσουν πάλι οι γνωστοί. Με τον ίδιο τρόπο, θεωρώ γελοιότητες τα περί "Μπενι βασιλιά" της Ρεπούση, διότι είμαι πεπεισμένος ότι ο Βενιζέλος δε μπορεί να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια, απλά δε θα τον αφήσουν αν δε θέλουν να αυτοκτονήσουν.
    Αν όμως δεν ασχοληθεί κανείς, όπως προτρέπεις, το πράγμα θα πάει άπατο και θα καθιερωθεί ο απαράδεκτος νεός δικομματισμός που μας ευτελίζει καθημερινά, ρε Γιώργο. Εσένα σε καλύπτει;;

    Φιλικά,

    Αντώνης Φ


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε μου Αντώνη, το ότι "ο Βενιζέλος δε μπορεί να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια, απλά δε θα τον αφήσουν αν δε θέλουν να αυτοκτονήσουν." είναι αποτέλεσμα των αντιδράσεων . Γιατί αν το κρατάγαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, τώρα θα ήταν αργά... Αυτά είναι τα θετικά αποτελέσματα των αντιδράσεων που εσύ χαρακτηρίζεις χολή Βέβαια, η κριτική ήταν πάντα παρεξηγημένη στους κόλπους της αριστεράς - δογματικής και ανανεωτικής, ελάχιστη η διαφορά. Θα συνεχίσουμε η ομάδα της ΑΣ, να λέμε την αλήθεια από αυτό το ιστολόγιο, εφόσον δεν αποσκοπούμε σε κανένα αντάλλαγμα παρά μόνο την συγκρότηση μιας αυτόνομης εναλλακτικής εθνικής πρότασης στην κρίση. Με τα πρόσωπα του χθες αποκλεισμένα εξ αρχής.

      Διαγραφή
    2. Σύμφωνοι, αποτέλεσμα των αντιδράσεων, αλλά και εκ των έσω, από τους υποστηρικτές της πρωτοβουλίας. Και αυτοί ασκούν(με) κριτική, δε θα δεχτούν λευκή επιταγή. Και ούτε οι περισσότεροι απ' αυτούς αποσκοπούν σε ανταλλάγματα, επίσης.
      Η "χολή" ήταν λογοπαίγνιο με παλιότερο post της ΑΣ, γιατί την παρούσα ανάρτηση διατρέχει μια ικανοποίηση για την προεξοφλημένη αποτυχία του εγχειρήματος.
      Επίσης, η ξαφνική δικαίωση της ΔΗΜΑΡ από το ιστολόγιο μετά τα όσα της έχει -ορθώς - "σούρει" με ξενίζει. Το κόμμα αυτό -που το ψήφισα- δεν παράγει καμία πολιτική και ολες οι επιλογές του υπαγορεύονται από μικροκομματικές σκοπιμότητες που θα του εξασφαλίσουν (;) την επιβίωση.

      Αντώνης Φ

      Διαγραφή
    3. Αν προσέξεις Αντώνη, η ΔΗΜΑΡ δεν δικαιώνεται γενικά, παρά μόνο για την επιλογή της να μην παρέχει κάλυψη στην πασοκική κατάληψη της "κεντροαριστεράς". Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κεντροαριστερά και καλά κάνει η ΔΗΜΑΡ που κρατά ανεξάρτητη πορεία. Όσα έχω "σούρει" στην ΔΗΜΑΡ ισχύουν - κριτική είναι που με οδήγησε εκτός παρότι στις δεύτερες εκλογές πέρυσι επίσης την ψήφισα. Είναι ανεπαρκής πολιτικά, έχει την κλασσική συγκεντρωτική οργάνωση όπως όλη η αριστερά, αλλά δεν μου αρέσει η δαιμονοποίηση κανενός χωρίς λόγο - η κριτική έχει πάντα την έννοια ενός αιτήματος - και για την ΔΗΜΑΡ και για τους 58 και για τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη. Συμφέρον όλων μας είναι να αλλάξουν προς το καλύτερο.

      υγ Έχω πάντως πειστεί ότι καλά έκανε η ΔΗΜΑΡ και έφυγε από την κυβέρνηση - ήδη από το καλοκαίρι έβλεπα παντού τα σημάδια του δεξιού ρεβανσισμού - πέραν των δημοσιονομικών υποχρεώσεων.

      Διαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU