Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ζητείται ελπίς ή μήπως σοβαρότητα;



από τον Αντίλογο
Η διαφορά ανάμεσα στον ενήλικο από τον ανήλικο, έγκειται κυρίως στο βαθμό υπευθυνότητας και αντίδρασης σε κρίσιμες καταστάσεις. Ενώ ο ενήλικος πρέπει να πάρει μια απόφαση και να αντιδράσει με σοβαρότητα αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πράξεων του, ο ανήλικος αφ ενός δεν αντιλαμβάνεται τις συνέπειες και αφ ετέρου εφευρίσκει μια δικαιολογία –πολλές φορές υπερβολικά αφελή- για την «αθώωση» του. Το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι ενδεχομένως πως αντιδρά με την ανωριμότητα ενός ανήλικου στις κρίσιμες στιγμές για το παρόν και το μέλλον της. Μόνο που πλέον έχει ενηλικιωθεί…
Σύμφωνοι, η χώρα μας σαν κρατική οντότητα έχει πολύ μικρή ιστορία σε σχέση με τους εταίρους της. Θα μπορούσαμε να κάνουμε αναλύσεις επί αναλύσεων για το κάτω από ποιες συνθήκες διαμορφώθηκε το σημερινό κράτος, τις εσωτερικές αναταραχές, της επίδραση του ξένου παράγοντα κλπ. Μόνο που έτσι θα χαθούμε στη θεωρία.

Από το 1974 και μετά η Ελλάδα μετράει τα πιο ελεύθερα χρόνια της ιστορίας της. 
Όχι με το ιδεατό επίπεδο δημοκρατίας που θα θέλαμε, αλλά σίγουρα με την ευλογία του να αποφασίζει ο λαός με την ψήφο του για το ποιοι τον εκπροσωπούν. 
Το μορφωτικό επίπεδο ανέβηκε, η πρόσβαση στην ενημέρωση έπαψε να αποτελεί ταμπού για τους κρατούντες, η επαφή με ξένες κουλτούρες έγινε προνόμιο όλων. 
 Οι ορίζοντες άνοιξαν και το μόνο που απέμενε ήταν να απλώσουμε το χέρι και να αδράξουμε την ευκαιρία. Να ενηλικιωθούμε. 
Μόνο που αντί για ενηλικίωση, προτιμήσαμε τον παλιμπαιδισμό μας. Την ανευθυνότητα απέναντι στην ευθύνη, το σήμερα χωρίς τη σκέψη του αύριο, τη δικαιολογία για την αδράνεια και την υστέρηση. 
Ξενοφοβία, στερεότυπα, κουτοπονηριά και βόλεμα σε ένα τραγικό μείγμα δικαιολόγησης της στάσης μας. Το σύνδρομο ότι αποτελούμε τον ομφαλό της γης σαν το παιδί που πρέπει να είναι πάντα στην προσοχή όλων και που πρέπει να του κάνουν το χατίρι ποτέ δεν μας εγκατέλειψε.
Με αυτά και πολλά άλλα αντίστοιχα χαρακτηριστικά βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας στη δίνη μιας παγκόσμιας κρίσης που μας έφερε στο μάτι του κυκλώνα ως αδύναμο κρίκο. Για το πώς και το γιατί έχουν γίνει χιλιάδες αναλύσεις. Το ζήτημα είναι πως βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο, σε ένα σταυροδρόμι που το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να δείξουμε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας σοβαρότητα και μάλιστα επιτακτικά. Ως πολίτες, ως άτομα ξεχωριστά και κυρίως ως ψηφοφόροι. 
Το παραμύθι των κακών πολιτικών και του αθώου λαού τελείωσε. 
Στις εκλογές επιλέξαμε για άλλη μια φορά να μας εκπροσωπήσουν πρόσωπα... που είτε έχουν αποδείξει έμπρακτα την ανικανότητα τους στον πολιτικό στίβο, είτε εκφράζουν το άκρατο λαϊκισμό της κοινωνίας μας. 
 Δευτεροκλασάτοι ηθοποιοί, πρώην ποδοσφαιριστές και μοντέλα, πολιτικάντηδες που αλλάζουν ιδεολογία και απόψεις ανάλογα με την καιροσκοπική επικαιρότητα.
Ψηφίσαμε Χρυσή Αυγή ως αντίδραση αλλά και γιατί δεν μας χαλάει η στάση τους στο μεταναστευτικό. Ο ρατσισμός πάντα υπήρχε στο γονίδιο μας. 
Ψηφίσαμε Ανεξάρτητους Έλληνες γιατί μας βόλευε πάντα το αντί και η μετατόπιση ευθυνών. 
Ψηφίσαμε Σύριζα γιατί πιστεύουμε στα θαύματα. Θεωρούμε πως «στείλαμε» μήνυμα σε αυτούς που εκλέξαμε και πως αυτό ελήφθει.. 
Το μόνο όμως που ελήφθει είναι πως δεν πρέπει να ανησυχούν για τους «αιώνιους έφηβους». Έτσι, αντί να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ βασικό πρόγραμμα αντιμετώπισης της κατάστασης, από την επαύριο των εκλογών ξεκίνησαν την προεκλογική ετοιμασία για τις επόμενες. 
 Ο μεγάλος στόχος δεν είναι οι λύσεις αλλά το μπόνους των +50 και με ποιο τρόπο θα αξιοποιηθεί. Ψεύτικα διλήμματα, ψεύτικη σοβαρότητα, ψεύτικος αντιευρωπαισμός ή φιλοευρωπαϊκός, λαϊκισμός. Εικονική πόλωση με σκοπό μια μικρή αύξηση στα ποσοστά που θα μπορεί να φέρει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις.
Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να πείθει ο Σαμαράς πως αποτελεί την υπεύθυνη λύση; Πώς γίνεται οι ένοχοι να πείθουν πως είναι σωτήρες; 
Πώς μπορεί να πείθει ο Τσίπρας πως μπορεί να αλλάξει το οικονομικό τοπίο (ή μήπως να μην αλλάξει τίποτα) «αναίμακτα» για τους πολλούς; Πώς γίνεται να πείθει πως θα συγκρουστεί στο ευρωπαϊκό πεδίο και θα βγει νικητής με τους δανειστές όταν η θέση της χώρας είναι τόσο ανίσχυρη; 
Πώς γίνεται να παίζουν όλοι στις πλάτες μας μια τόσο κακή θεατρική παράσταση αν δεν ξέρουν πως απευθύνονται σε «πολιτικά ανήλικους»; 
Πώς γίνεται σε μια τόσο κρίσιμη καμπή να μην δίνονται απαντήσεις πάνω στα πραγματικά δεδομένα διάλυσης κράτους, οικονομίας, και κοινωνικού ιστού; 
Πώς γίνεται να μην απαντάμε πάνω στην αλήθεια των προβλημάτων που δεν έχουν ιδεολογική οπτική γιατί είναι άμεσα; 
Πώς γίνεται τελικά και εμείς οι από κάτω να ζητάμε να αγοράσουμε ελπίδα αντί να ζητήσουμε σοβαρότητα; Πάνω από όλα από τους εαυτούς μας.

1 σχόλιο:

  1. Δεν το γραφω ως σχετικο με την αναρτηση σου απαραιτητα απλα αναφερω μια γνωμη για τα τρεχοντα

    Πολυ λαικισμος, ψεμα και θολουρα δυστυχως

    Αντικομμουνιστικα αντανακλαστικα σκοτεινων περιοδων απο την ΝΔ που συνεργαστηκε με οσους ειχε 'σκυλοβριστει' και την ειχαν σκυλοβρισει απο τα ακροδεξια της αλλα και την αιωνιως γραφικη και σκοτεινη Μπακογιαννη

    Ακρατος λαικισμος και θολουρα χωρις ουτε μια συγκεκριμενη προταση για το παρων και το μελλον απο τον ΣΥΡΙΖΑΕΚΜ...Μαλιστα προχωραει σε αναπαλαιωση και καθαγιασμο του πιο σαπιου τμηματος του πασοκ...την πασκ, η οποοιια ουσιαστικα εχε ικαταλαβει το κομμα του κυριου Τσιπρα

    Για το πασοκ...δεν υπαρχει κατι να πουμε , πλεον απλα περιμενουν το φιναλε τους στη γωνια

    Διαφωνω με το προγραμμα και τις θεσεις του κκε, απλα προς τιμην του αποφευγει λαικισμους τυπου συριζα και υποσχεσιολογιες τυπου 'λεφτα υπαρχουν', ισως δυστυχως γιαυτο και οι ψηφοφοροι προτιμησαν τον πιο 'αβερτο' συριζα στο λαθρεμποριο ελπιδας του

    Οι ΟΠ προτεινουν ενα ξεκαθαρο μεταρυθμιστικο προγραμμα αναπτυξης με σεβασμο στο περιβαλλον και τα εργασιακα δικαιωματα
    Ξεκαθαρα υπερ ευρω και ΕΕ χωρις υποσχεσεις για μαγικες λυσεις. Προκαλω τον κοσμο να μαθει για τις θεσεις των ΟΠ

    Για την ΧΑ δεν θα γραχω κατι, μονο να αναλογιστουν ολοι οσοι την ψηφισαν τι πανε να κανουν ...

    Η ΔΗΜ.ΑΡ. αρχισε σταδιακα να βελτιωνει τον λογο της , σταδιακα απομακρυνεται απο λογικες καταγγελιας και στειρες λογικες αντι-... αλλα τι να το κανεις που φοβαμαι οτι δεν εννοουν τελικα κατι, οταν φοβουνται διαρκως το πολιτικο κοστος
    Παντως φερελπιδες φωνες υπαρχουν και εκει

    Γιωργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU