Το κατόρθωμα της μεταπολίτευσης: Έλλειψη στοιχειωδώς λογικού πολιτικού συστήματος

του Χρήστου Παπανίκου

του Αλέξανδρου Καραγιάννη*

Όποιος έχει διοικήσει ακόμη και την μικρότερη επιχείρηση (ακόμη και το περίπτερο της γειτονιάς του) ξέρει ότι τα πάντα είναι έσοδα-έξοδα. Τα έσοδα πρέπει να είναι μεγαλύτερα από τα έξοδα ώστε να είναι βιώσιμη.

Μπορεί φυσικά για μια μικρή περίοδο τα έξοδα να είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα και η διαφορά να καλύπτεται με δανεισμό, αλλά αν αυτό συνεχίζεται διαρκώς κάποια μέρα η επιχείρηση θα χρεοκοπήσει. 

"αρκεί να έχουμε τις παροχές που θέλουμε"

Αυτά τα απλά μαθηματικά τα οποία τα εφαρμόζει και στο σπίτι της η πιο αγράμματη νοικοκυρά της χώρας, δυστυχώς πολλοί αδυνατούν να κατανοήσουν ότι ισχύουν και σε επίπεδο χώρας. Φυσικά τα κράτη έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα πρόσβασης σε πιο μακροχρόνιο δανεισμό αλλά και αυτός ΔΕΝ είναι απεριόριστος όπως ανακαλύψαμε τα τελευταία τρία χρόνια. Άρα πρέπει να έχουν σε έλεγχο τα οικονομικά τους και να επιτυγχάνουν κατά το δυνατόν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς.

Επί χρόνια υπήρχε μια αντίληψη στην ελληνική κοινωνία που έλεγε ότι μας είναι αδιάφορο το ύψος που θα φτάσουν οι κρατικές δαπάνες, ας πάνε και στον ουρανό αρκεί να έχουμε τις παροχές που θέλουμε, να παίρνουμε τους μισθούς μας οι ΔΥ, να εξασφαλίζουμε το επίπεδο διαβίωσης που νομίζουμε πως μας αξίζει επειδή είμεθα περιούσιος λαός ή έθνος ανάδελφον. 

Τώρα που γίνεται εμφανές ότι το κράτος αδυνατεί να καλύψει τα έξοδα του το τροπάρι άλλαξε ελαφρώς. 

Να φορολογήσουμε τον πλούτο λένε τώρα. Ωραία λέω εγώ... όταν όμως έρχεται η ώρα της φορολόγησης όλοι θέλουν να φορολογηθεί ο άλλος και όχι εμείς. Και τελικά καταλήγουμε στην κυριαρχία της άποψης ότι άμα τα πάρουμε από 100 επιχειρηματίες θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια, θα μας τα παρέχει όλα το κράτος δωρεάν και θα ζούμε τέλεια. 

Και άντε τα πήραμε σου λέω εγώ τους τα δημεύσαμε όλα, σε ένα εξάμηνο θα τα έχουμε φάει και μετά άντε πάλι από την αρχή, δεν θα έχουμε ούτε καν να φορολογήσουμε (διότι τα "κορόιδα" θα την κάνουν για το εξωτερικό).

Κάποια στιγμή σε αυτήν εδώ την χώρα πρέπει στοιχειωδώς να σοβαρευτούμε, να σταματήσουμε διαρκώς να ζητάμε πίσω τα κλεμμένα (των άλλων πάντα), να σταματήσουμε να αναζητούμε ευθύνες σε θεωρίες συνωμοσίας και αεροψεκασμούς και να φτιάξουμε ένα στοιχειωδώς λογικό πολιτικό σύστημα:

Που οι σοσιαλδημοκράτες θα ζητάνε υψηλή φορολογία για να υπάρξει ένα κράτος λελογισμένων παροχών (νοσοκομεία-σχολεία-επιδόματα ανεργίας), οι φιλελεύθεροι θα ζητάνε χαμηλή φορολογία και λιγότερο κράτος (σε όλες του τις εκφάνσεις) και η Αριστερά θα ζητάει φορολόγηση της ιδιοκτησίας (ακόμη και της μικρής  και αναδιανομή προς όφελος όσων πραγματικά βρίσκονται στο περιθώριο (και όχι των βυσματιών του Αττικό Μετρό).

Αν συμβούν κάποτε όλα αυτά ΙΣΩΣ αυτή η χώρα αποκτήσει μια προοπτική... διαφορετικά θα βολοδέρνουμε με συντεχνιακές απεργίες, επιστρατεύσεις, πολιτική αντιπαράθεση των άκρων και στο βάθος του τούνελ την ναζιστική εκτροπή....

*από σχόλιο στο fb

*τίτλος της ΑΣ